Ρετρό ονόματα νοσοκομείων

[Clemence]

οκ. δεν είμαι απόλυτα σίγουρη πως το θέμα ταιριάζει στο φόρουμ, αλλά θα με ενδιέφερε πάρα πολύ να μάθαινα πώς λέγονταν παλαιότερα κάποια νοσοκομεία, και κάτι από την ιστορία τους, πότε και από ποιον ιδρύθηκαν ας πούμε. Το ξέρω ότι εδώ ξεφεύγουμε λιγάκι από τις δικές μας ρετρό δεκαετίες αλλά αν παρόλ'αυτά έχετε κανέναν μεγάλο στο σπίτι και θέλετε να τον ρωτήσετε, θα μου κάνετε μεγάλη χάρη.

Εγώ ας πούμε έψαχνα κάτι χρόνια να μάθω τί απέγινε το Ρωσικό Νοσοκομείο του Πειραιά που είχα πρωτοσυναντήσει στη ''Λωξάνδρα''. Μετά από μια αναζήτηση το βρήκα, είναι το σημερινό Ναυτικό Νοσοκομείο

http://pireorama.blogspot.com/2009/07/blog-post_03.html

Επίσης κάπου είχα ακούσει ότι το παλιό όνομα του Λαϊκού ήταν ''Βασ. Παύλος''.

Το μαιευτήριο ''Αλεξάνδρα'' είχε αρχικά στεγαστεί μέσα στο ''Μαρίκα Ηλιάδη'' και το τελευταίο μετονομάστηκε τελικά σε ''Έλενα Βενιζέλου''

http://www.hosp-alexandra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=145&Itemid=382

http://www.hospital-elena.gr/istoria/index.html

Επίσης το ΓΝ Ρόδου λεγόταν ''Βασσ. 'Ολγα''

http://www.proodos.net/details.asp?ID=8656&catID=2

και το Γενικό Κρατικό Αθηνών ήταν γνωστό και ως ''Ρυθμιστικό κέντρο Αθηνών''

δείτε και κάτι ενδιαφέρον για το παλιό 401 στρατιωτικό νοσοκομείο:

http://savepr401.wordpress.com/

και κάτι για την περιοχή ''Γουδί'' ή ''Γουδή''

http://atheofobos.blogspot.com/2009/04/blog-post_14.html

 

[Domenica]

Κοιτα να δεις, γεννηθηκα στο Μαρικα Ηλιαδη και για χρονια αναρωτιομουν ποιο ειναι και που βρισκεται,ευχαριστω.

 

[gazmado]

Πολύ ενδιαφέρον θεματάκι, δυστυχώς δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο αυτή τη στιγμή ούτως ώστε να επιδιώξω την ανάλυση του... θα περιμένω να δώ τι θα πείτε εσείς !

 

[retrofan]

Ωραίο θέμα! Πολύ ωραίο θέμα!!!!!!

Τα περισσότερα νοσοκομεία της Αθήνας άρχισαν να χτίζονται κάπου τέλη 19ου με αρχές 20ου αιώνα. Και λέω άρχισαν γιατί μπορούσαν να περάσουν πολλάαααα χρόνια από την στιγμή της απόφασης μέχρι της τελικής υλοποίησης. Tα ονόματά τους τώρα έβγαιναν είτε από τους δωρητές που δίνανε τα χρήματα για την ανέγερση είτε από μέλη της βασιλικής οικογένειας (κυρίως θηλυκά ) μια και κλασική δουλειά κάθε πριγκίπισσας ή βασίλισσας ήταν να πρωταγωνιστεί σε φιλανθρωπίες .

Το "Αλεξάνδρα" ονομάστηκε έτσι γιατί μια ταλαίπωρη κόρη του Γεωργίου Α΄και της Όλγας, παντρεμένη μ' έναν Ρώσο μεγάλο δούκα, πέθανε στον τοκετό από εκλαμψία. Το γεγονός ότι η δόλια η κοπελίτσα πέθανε το 189κάτι και το νοσοκομείο εγκαινιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 50΄, δείχνει πολλά για τους ρυθμούς της αθάνατης Ελλάδας μας. Το ότι στεγάστηκε για κάποιο διάστημα στις εγκαταστάσεις του "Έλενα" δεν το ήξερα .

Το "Μαρίκα Ηλιάδη" είναι το πιο ξεχασμένο όνομα νοσοκομείου ever. Αυτό το πρότυπο μαιευτήριο και γυναικολογική κλινική κτίστηκε με λεφτά της Έλενας Βενιζέλου, η οποία ήθελε να δώσει το όνομα της πρόσφατα χαμένης φίλης της Μαρίκας Ηλιάδη (νομίζω πως πέθανε από καρκίνο του μαστού εξ ου και η σύνδεση με τα γυναικολογικά αλλά μπορεί και να κάνω λάθος :xm: ). Λειτούργησε για πρώτη φορά κάπου λίγο πριν τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 70΄δέχτηκε ένα ακόμα κοσμοϊστορικό γεγονός ... τη γέννησή μου

Μια ζωή, όλος ο κόσμος το έλεγε "Έλενα" και το όνομα "Έλενα Βενιζέλου" κατακυρώθηκε κι επισήμως (δεν ξέρω πότε ακριβώς) αφήνοντας τη Μαρίκα Ηλιάδη περιορισμένη σε μια πτερύγα αντί σε όλο το νοσοκομείο.

Το "Παίδων - Αγία Σοφία" ιδρύθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Το όνομά του από την τότε πριγκίπισσα και μετά βασίλισσα Σοφία.

Ο "Ευαγγελισμός", το πιο παλιό μεγάλο και οργανωμένο νοσοκομείο της Αθήνας (μέχρι τότε κάτι μικρές κλινικές με λίγες κλίνες υπήρχαν) χρονολογείται από το 188κάτι και ήταν πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας (εξ ου και η προτομή της στο παρκάκι μπροστά).

Το "Σωτηρία" πάλι αρχές του 20ου αιώνα με λεφτά της Σοφίας Σλήμαν (αυτή η κυρία καλέ που βλέπουμε στη γιγαντοπινακίδα στο μετρό Κατεχάκη ), γυναίκας του Σλήμαν με την Τροία . Διάσημο και ιδιαίτερα "λογοτεχνικό" νοσοκομείο μια και ήταν το μοναδικό σανατόριο της Αττικής και όλοι οι φυματικοί των γραμμάτων μας είχαν παρελάσει από εκεί (π.χ. Πολυδούρη, Ρίτσος κλπ.)

Το "Δρομοκαϊτειο" περιέργως είναι κι αυτό παλιό. Από το 188κάτι. Και λέω περιέργως γιατί η Ελλάδα δυστυχώς δεν έχει πολύ καλή κουλτούρα και υποδομές για τα ψυχικά νοσήματα. Εντυπωσιάζει λοιπόν η δημιουργία πρότυπου "φρενοκομείου" σ' εποχή που δεν υπήρχαν καλά - καλά παθολογικές κλινικές στη χώρα. Ο Ζωρζής ο Δρομοκαϊτης όμως, πάμπλουτος έμπορος εκ Χίου, είχε ζήσει από κοντά την ψυχική αρρώστια της γυναίκας του κι όταν αυτή πέθανε αποφάσισε να δωρίσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του για την ανέγερση του πρώτου ψυχιατρικού νοσοκομείου. Άλλο διάσημο λογοτεχνικά με κύριο "επισκέπτη" του τον Βιζυηνό. Ήτανε ιδιωτικό στην αρχή (οι ασθενείς έπρεπε να πληρώνουν το κατιτίς τους) και παραμένει και σήμερα σε ιδιότυπο καθεστώς (με διοικητικό συμβούλιο από Χιώτες όπως όριζε η διαθήκη του Δρομοκαϊτη). Το πρώτο καθαρά δημόσιο ψυχιατρικό νοσοκομείο ήταν το Δαφνί αλλά αυτό άργησε να ιδρυθεί (κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 30΄νομίζω).

Το "Τζάνειο" του Πειραιά επίσης παλιό (187κάτι) κι επίσης από το όνομα του κύριου δωρητή, ενός Τζανέ από τα Κύθηρα.

Και τελειώνω με τα πιο παλιό νοσοκομείο της Αθήνας. Είναι το "Ελπίς" που λειτουργούσε ήδη από το 184κάτι ως "Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών". Το κτίριο βέβαια δεν είναι το σημερινό, δίπλα στη Γενική Ασφάλεια. Το Δημοτικό Νοσοκομείο λειτουργούσε εκεί που τώρα βρίσκεται το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στο τετράγωνο Ακαδημίας - Ασκληπιού - Σόλωνος και Σίνα. Το μικρό εκκλησάκι δίπλα στη Νομική Αθηνών ήταν το παρεκκλήσι του νοσοκομείου.

 

[panp]

και το Γενικό Κρατικό Αθηνών ήταν γνωστό και ως ''Ρυθμιστικό κέντρο Αθηνών''

Το Ρυθμιστικό, τουλάχιστον σύμφωνα με τα σταυρόλεξα, δεν είναι το σημερινό ΚΑΤ;

 

[Clemence]

Το Ρυθμιστικό, τουλάχιστον σύμφωνα με τα σταυρόλεξα, δεν είναι το σημερινό ΚΑΤ;

Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα του Γενικού Κρατικού Αθηνών:

Ιστορική αναφορά πρέπει να γίνει στο Νοέμβριο του 1973 όπου το Νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου, έπαιξε με την τότε ιδιότητα του Ρυθμιστικού Κέντρου, ουσιαστικό και αποτελεσματικό ρόλο στην αντιμετώπιση και διεκπεραίωση των τραυματιών και των νεκρών που προσκομίστηκαν.

http://www.gna-gennimatas.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=node&cnode=9

Με έκανες όμως να αναρωτηθώ πού πήγαν αυτές οι αρμοδιότητες μετά; Σκέψου ότι νόμιζα πως ''Ρυθμιστικό'' εννούσαν τότε τις μονάδες εντατικής! Θα το ψάξω και θα επανέλθω!

 

[Clemence]

http://pireorama.blogspot.gr/2012/10/1912-13.html?spref=fb

 

[krios]

To νοσοκομείο ''Ασκληπιός'' στην οδό Καυταντζόγλου στα Πατήσια στη δεκαετία του 80 ονομάστηκε (μετά το ΕΣΥ), έβδομο. Πολύ πρόσφατα έκλεισε και μεταφέρθηκε-ενσωματώθηκε με το ''Αγία Όλγα'' στον Περισσό.

 

[panp]

To νοσοκομείο ''Ασκληπιός'' στην οδό Καυταντζόγλου στα Πατήσια στη δεκαετία του 80 ονομάστηκε (μετά το ΕΣΥ), έβδομο. Πολύ πρόσφατα έκλεισε και μεταφέρθηκε-ενσωματώθηκε με το ''Αγία Όλγα'' στον Περισσό.

Προβολή συνημμένου 65955 . . . . . . . .

 

[Wally]

Panp απαγορευονται* τα "ξερα ποστς".

Αν εχεις καποιο θεμα, να λυθει μεσω PM με τη διαχειριση plz. Δεν θα κανουμε τα προσωπικα παραπονα (δικαιολογημενα ή μη) reality...

*δεν επιδοκιμαζουμε

 

[stayros]

Επισης το νοσοκομειο Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.

 

[angel_grig]

Το 1ο Νοσοκομειο ΙΚΑ στα Μελισσια (το οποιο ειναι πλεον ιστορια αφου μεταφερθηκε στο Σισμανογλειο) ηταν γνωστο ως Παπαδητριου (και οχι μονο σε εμας που καναμε ειδικοτητα αλλα και στον κοσμο και στο ΕΚΑΒ).Απο οτι μου ειχαν πει ονομαζονταν ετσι απο τον παλαιοτερο ιδιοκτητη (ηταν προηγουμενως ιδιωτικο) ο οποιος δεν ζουσε πλεον και ετσι η χηρα του ενοικιαζε το οικημα στο ΙΚΑ (ολα αυτα με καθε επιφυλαξη αφου ειναι πληροφοριες παλιων εργαζομενων)

 

[Clemence]

ΤΕΤΆΡΤΗ, 15 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2014

ΔΡ. ΙΑΣΩΝ ΔΡΑΓΑΣΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ. ΕΝΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ ΑΛΤΡΟΥΪΣΤΗΣ

 

 

 


Δρ Ιάσων Δραγάσης Παλαιολόγος. Ένας ιδεολόγος αλτρουϊστήςΤης Βέρας Παπαδάκη.


Ο Ιάσων Δραγάσης Παλαιολόγος, άγνωστος στην εποχή μας, ήταν ένας ιδεολόγος ανθρωπιστής, που θυσίασε την τεράστια περιουσία του για την Ελλάδα.


Φλογερός πατριώτης, ζυμωμένος και θρεμμένος με τους πόθους και τα όνειρα των Ελλήνων για ελευθερία, έδωσε την παρουσία του στους Βαλκανικούς πολέμους και στην Μικρασιατική εκστρατεία και όχι μόνο.


Ο Ιάσων ή Ιωάννης Δραγάσης γεννήθηκε στη Σίφνο το 1879. Το οικογενειακό του επίθετο ήταν Δραγάτσης, ο ίδιος όμως πρόσθεσε το " Παλαιολόγος ", καθώς ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου λεγόταν Δραγάσης, ίσως από θαυμασμό ή " φιλοδοξία ".


Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην ιατρική σχολή των Παρισίων, καθώς και στο Ινστιτούτο Pasteur με ειδικότητα χειρουργός ορθοπεδικός. Είχε ακόμη δίπλωμα από τη Γυμναστική σχολή Φυσιοθεραπευτικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από το πάθος του για την ιατρική, ασχολήθηκε με την πολιτική και υπήρξε πρόεδρος του Πανελληνίου Πατριωτικού Συνδέσμου και του Συλλόγου των Ελλήνων Φοιτητών στο Παρίσι.


Η πατριωτική του δράση αρχίζει με την κήρυξη των Βαλκανικών πολέμων το 1912.


Τότε ήταν εγκατεστημένος στο Παρίσι, όταν απεφάσισε να οργανώσει ένα τάγμα εθελοντών, συγκεντρώνοντας εξήντα Έλληνες πατριώτες, κυρίως εργαζομένους σε εργοστάσια, από διάφορες πόλεις. Κατέβαλε επίδομα στις οικογένειες τους και ανέλαβε όλα τα έξοδα μεταφοράς τους στην Ελλάδα. Στις 12 Οκτωβρίου 1912 έφθασαν στον Πειραιά και αναχώρησαν με τα πρώτα τμήματα του στρατού με προορισμό τη Μακεδονία για να πολεμήσουν.


Εν τω μεταξύ είχε σχεδιάσει την εγκατάσταση και λειτουργία ενός χειρουργείου για τη νοσηλεία των τραυματιών του πολέμου με δικές του αποκλειστικά δαπάνες. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, οι τραυματίες ανέρχονταν σε πολλές δεκάδες χιλιάδων, ενώ τα νοσοκομεία και το ιατρικό προσωπικό δεν επαρκούσαν για την περίθαλψή τους. Όταν το Υπουργείο Στρατιωτικών έμαθε για την άφιξη της αποστολής του Δραγάση στον Πειραιά, ο οποίος την είχε θέσει στη διάθεση της βασίλισσας Όλγας, διέταξε να κατευθυνθεί στις Υγειονομικές αρχές της Θεσσαλονίκης και να χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες του πολέμου.


Οι Υγειονομικές υπηρεσίες της ελεύθερης πια Θεσσαλονίκης εγκατέστησαν το φορητό νοσοκομείο στο υποκατάστημα της τράπεζας Μυτιλήνης, η οποία είχε παύσει να λειτουργεί από το 1911. Το κτίριο έπειτα από κοπιώδεις εργασίες διαμορφώθηκε σε θαλάμους ασθενών και άρχισε να λειτουργεί από τις αρχές του Νοέμβρη του 1912 ως παράρτημα του Β' Στρατιωτικού νοσοκομείου, ο διευθυντής του οποίου αρχίατρος Αιγινήτης συνεργάσθηκε στενά με τον Δραγάση.


Πολύτιμη συνεργάτρια στο έργο του ο Δραγάσης είχε τη μνηστή του κόμισσα Ευγενία Καπνίστ, γνωστή ποιήτρια της εποχής, η οποία εγκατέλειψε τα φιλολογικά Παρισινά σαλόνια και παρέμεινε στο πλευρό του, αληθινός άγγελος παρηγοριάς για τους εκατοντάδες τραυματίες του πολέμου. Η Ευγενία Καπνίστ, την οποία παντρεύτηκε αργότερα, ήταν εγγονή του μεγάλου Ρώσου ποιητή Βασιλείου Καπνίστ ( 1757 - 1823 ) και γόνος της οικογένειας των κομίτων Καπνίστ από τη Ζάκυνθο, αγωνιστών κατά την επανάσταση του 21. Νοσοκόμες στο χειρουργείο είχε τη μνηστή του, τη θεία της Νίνα Ομπαλένσκυ και την ανηψιά της Νίνα Αρσένιεφ, κόμισσες από τη Ρωσία.


Το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού του φορητού νοσοκομείου προερχόταν από την κλινική του στο Παρίσι, προσθέτοντας άλλα τριάντα κρεβάτια, μία πελώρια σκηνή και μεγάλες ποσότητες από κλινοσκεπάσματα, βαμβάκι, φάρμακα, χειρουργικά εργαλεία και μηχανήματα. Ο Δραγάσης έφερε μαζί του και δύο κιβώτια αντιφυματικού, αντιτετανικού, αντιχολερικού και αντιπανωλικού ορρού καθώς και δαμαλίδος, τα οποία του έδωσε ο ακριβός του φίλος Ilya Ilyich Metchnikoff, διάσημος βιολόγος και ερευνητής ( βραβείο Nobel ιατρικής 1908 ).


Όλο αυτό το υλικό, συσκευασμένο σε κιβώτια, έφθασε στον Πειραιά στις 6 Νοεμβρίου 1912, με ατμόπλοιο της Messageries Maritimes, συνοδευόμενο από τον Ιάσωνα Δραγάση και την Ευγενία Καπνίστ. Τις δαπάνες μεταφοράς από το Παρίσι είχε αναλάβει η κόμισσα Αικατερίνη Καπνίστ μητέρα της Ευγενίας. Κατά το διάστημα των δεκατριών μηνών που λειτούργησε το νοσοκομείο, καταναλώθηκαν 650 οκάδες πετρελαίου για την παρασκευή 800 λουτρών, 1500 κιλά σιρόπι, 2000 κιλά αφεψήματα, 20000 κύπελλα τσάι, καφέ,τίλλιου, 3000 μέτρα γάζες 2000 επίδεσμοι, 600 κιλά βαμβάκι, 350 κιλά οινόπνευμα, 30 κιλά ιώδιο, 300 οκάδες κονιάκ, 25000 ξηρία, κ.ά. Ο Δραγάσης εργαζόταν υπεράνθρωπα, μέρα και νύχτα, δίπλα στους τραυματίες του, χειρουργούσε και συνάμα προσπαθούσε να τους εμψυχώσει.


Η μοναδική βοήθεια που έλαβε από τις αρχές, ήταν η χορηγία του μεσημεριανού φαγητού από το Β' Στρατιωτικό νοσοκομείο , με τη συνδρομή του αρχίατρου Αιγινήτη.


Όλες τις άλλες δαπάνες για τη λειτουργεία του νοσοκομείου ( θέρμανση, φωτισμό ) κατέβαλε ο Δραγάσης, ξοδεύοντας 65 χιλιάδες δραχμές.


Το νοσοκομείο είχε δύο τμήματα, το κυρίως Ελληνικό και το Σερβικό για τους Σέρβους.


Στο Σερβικό τμήμα ο Δραγάσης ενοσήλευσε περί τους 150 Σέρβους τραυματίες και ασθενείς πάσχοντες από τύφο και για τις υπηρεσίες του ο βασιλιάς της Σερβίας Αλέξανδρος του απένειμε το παράσημο του Αγίου Σάββα.


Εκτός από τις ιατρικές του υπηρεσίες περιέθαλψε τρεις χιλιάδες πρόσφυγες από τις βόρειες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, που έφθαναν πανικόβλητοι μέσα στο χειμώνα και έβρισκαν καταφύγιο στους ναούς της Θεσσαλονίκης. Πολλοί απ` αυτούς υπέφεραν από λοιμώδεις ασθένειες, από τις κακουχίες και την έλλειψη στοιχειώδους υγιεινής. Τις παραμονές του νέου έτους το νοσοκομείο επισκέφθηκαν η βασίλισσα Όλγα και η πριγκήπισσα Αλίκη, συνοδευόμενες από την κυρία Μπαλτατζή, για να γνωρίσουν το ευγενικό ζευγάρι με το μεγάλο φιλανθρωπικό έργο. Επίσης ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος, ο αρχιρραβίνος Μέιρ, οι πρόξενοι του Βελγίου, της Γαλλίας, της Ρωσίας, της Σερβίας, ο στρατηγός Βάσιτς, οι αρχίατροι Χωματιανός, Αναστασόπουλος, Μωραΐτης και ο Μανούσος, γενικός επιθεωρητής των νοσοκομείων, επισκέπτονταν συχνά το νοσοκομείο.


Ενδιάμεσα το καλοκαίρι του 1913 η Ευγενία Καπνίστ ταξίδεψε στο Παρίσι, για να προμηθευτεί νοσηλευτικά είδη, τα οποία έφερε στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του Ιούλη.


Κατά την παραμονή της στο Παρίσι έδωσε διάλεξη για τις νίκες του Ελληνικού στρατού, για την πόλη της Θεσσαλονίκης και για τα συγκλονιστικά γεγονότα που έζησε περιθάλποντας εκατοντάδες τραυματίες με τόση αυταπάρνηση. Η διάλεξη είχε μεγάλη απήχηση μεταξύ των επιφανών Γάλλων ακροατών, δοθέντος ότι την εποχή εκείνη οι Βούλγαροι διενεργούσαν έντονη προπαγάνδα, για να προσελκύσουν με το μέρος τους τη συμπάθεια των ξένων, συκοφαντώντας την Ελλάδα.


Το Νοέμβριο του 1913, κατά διαταγήν του Στρατηγείου, το χειρουργείο μεταφέρθηκε στην έπαυλη Αλλατίνι, ως παράρτημα του Δ' Στρατιωτικού νοσοκομείου.


Μετά το τέλος του πολέμου ο Δραγάσης έθεσε στη διάθεση της βασίλισσας Σοφίας ολόκληρο τον εξοπλισμό του νοσοκομείου του. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα του, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος απένειμε στο Δραγάση και στη μνηστή του " μετάλλεια στρατιωτικής αξίας ", ο δε Ελευθέριος Βενιζέλος " δίπλωμα τιμής και ευγνωμοσύνης του έθνους". Το 1914 ο Δραγάσης Παλαιολόγος επέστρεψε στη Γαλλία και άρχισε να εργάζεται στο νοσοκομείο Νεκέρ, βοηθός του καθηγητή Ντελμπέ.


Δεν πέρασε πολύς καιρός και τα τύμπανα του πολέμου άρχισαν πάλι να κτυπούν με την κήρυξη του Α' Παγκοσμίου πολέμου.


Ο Δραγάσης εγκατέλειψε για δεύτερη φορά την καρριέρα του στο Παρίσι και κάλεσε τους Έλληνες της Γαλλίας να πολεμήσουν στο πλευρό των Γάλλων, οργανώνοντας Ελληνικό τάγμα, το οποίο προσαρτήθηκε στη λεγεώνα των ξένων. Το Ελληνογαλλικό αυτό τάγμα πήρε μέρος σε πολλές μάχες, στο Βερντέν, Ιζέρ, Μάρνη, Υπρ, κ.ά., τη δε σημαία του την προσέφερε στο Hotel des Invalides στο Παρίσι, όπου βρίσκεται σήμερα στην αίθουσα των σημαιών.


Ο Δραγάσης Παλαιολόγος ήταν φανατικός βασιλικός, λάτρευε τον Κωνσταντίνο και θέλοντας να συμβάλει στην επαναφορά του στο θρόνο, συγκρότησε οργάνωση με την επωνυμία "Ελληνικόν αίμα", η οποία όμως αποκαλύφθηκε και τα μέλη της συνελήφθησαν και εξορίσθηκαν στη Βαρκελώνη, καταφύγιο τότε των Κωνσταντινικών. Eκεί κατέφυγε και ο Δραγάσης με τη σύζυγό του Ευγενία.


Όταν ο Κωνσταντίνος επανήλθε στο θρόνο τον Δεκέμβρη του 1920, ο Δραγάσης οργάνωσε στη Βαρκελώνη δεύτερο στρατιωτικό χειρουργείο με δικές του πάντα δαπάνες, για την περίθαλψη των μαχητών της Μικρασιατικής εκστρατείας. Το χειρουργείο είχε δύο σκηνές από εικοσιπέντε κλίνες η καθεμία, και με εντολή του αρχιστρατήγου Παπούλα το εγκατέστησε στο Εσκί-Σεχίρ ( Δορύλαιο ) όπου λειτούργησε μέχρι το 1922.


Ο Δραγάσης και στη Θεσσαλονίκη και στη Μικρά Ασία είχε στο χειρουργείο του χωριστό ωτορινολαρυγγικό τμήμα για τα τραύματα της κεφαλής, βοηθούμενος από τον αρχίατρο Βασίλειο Δεκάζο.


Όταν ο Ελληνικός στρατός άρχισε να υποχωρεί, εξακολουθούσε να εργάζεται στο φορητό χειρουργείο του, θεραπεύοντας τους πρόσφυγες, μέχρι την άφιξη των Τούρκων, οπότε αναγκάσθηκε να το εγκαταλείψει με όλο το υγειονομικό υλικό.


Ο Δραγάσης και η σύζυγός του Ευγενία έμειναν μέχρι την τελευταία στιγμή στο Εσκί-Σεχίρ και έπειτα από τετραήμερη πορεία, διανύοντας απόσταση 400 χιλιομέτρων, οδήγησαν χιλιάδες πρόσφυγες στο λιμάνι των Μουδανιών, για να επιβιβαστούν στα πλοία για την Ελλάδα. Ο αρχηγός στρατιάς της Μικράς Ασίας σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη δράση του στη ζώνη των επιχειρήσεων, του απένειμε το " Αριστείον Ανδρείας", ο δε διάδοχος Γεώργιος Β' του εξέφρασε την ευαρέσκειά του.


Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στην αρχή στο Π. Φάληρο, στην τοποθεσία Ροδοδάφνη, και αργότερα στην οδό Ησιόδου 1, όπου διατηρούσε ιατρείο, περιθάλποντας κυρίως πρόσφυγες.


Το μεγάλο όνειρο του Δραγάση ήταν να κτίσει ένα νοσοκομείο αποκλειστικά για τους άπορους, που θα ήταν συγχρόνως φιλανθρωπικό ίδρυμα και επιστημονικό ερευνητικό κέντρο.


Το νοσοκομείο άρχισε να κτίζεται το 1931 με το όνομα " Η πόλις του Ελέους " σε δική του πευκόφυτη έκταση 25 στρεμμάτων, ΒΑ των Αθηνών, στο λόφο " Παναγία των Βλαχερνών ", κοντά στην Όμορφη Εκκλησιά, με προϋπολογισμό δεκατεσσάρων δισεκατομμυρίων δραχμών.


Η ιστορία του λόφου χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η παράδοση αναφέρει ότι εκεί οι μέλισσες γέμιζαν με μέλι το στόμα του Πλάτωνα, όταν ήταν βρέφος. Στη σύγχρονη εποχή, οι Ιταλοί κατακτητές και οι Έλληνες αντάρτες στον εμφύλιο πόλεμο κατέστρεψαν το πευκόφυτο άλσος και το μετέτρεψαν σε χώρο εκτελέσεων. Εκεί δολοφόνησαν τη μεγάλη τραγωδό Ελένη Παπαδάκη.


Η αγορά του λόφου του ιδρύματος, ο εκβραχισμός και η ισοπέδωση δέκα στρεμμάτων, η κατασκευή υδραγωγείου 300 μέτρων, η μεταφορά χιλιάδων κυβικών μέτρων οικοδομικών υλικών, κόστισαν ένα εκατομμύριο λίρες Αγγλίας, από την προσωπική περιουσία του Δραγάση και της γυναίκας του, χωρίς καμμία κρατική βοήθεια.


Το κτίριο του νοσοκομείου ήταν Βυζαντινού ρυθμού, θα είχε επτά ορόφους με 1200 κλίνες και θα ήταν το μεγαλύτερο νοσοκομείο των Βαλκανίων αν ολοκληρώνονταν.


Μέχρι το 1940 είχαν ανεγερθεί τρεις όροφοι με 225 κλίνες και κατά τη διάρκεια της οκταετούς λειτουργίας του είχαν νοσηλευθεί 26600 ασθενείς, άποροι πρόσφυγες και εργάτες της Ν.Ιωνίας, του Περισσού, της Φιλαδέλφειας, της Καλογρέζας, του Ηρακλείου και του Γαλατσίου. Ο Δραγάσης τους παρείχε επί πλέον δωρεάν κατ`οίκον περίθαλψη και φάρμακα.


Το νοσοκομείο λειτουργούσε υπό την προεδρία του Δραγάση, με γραμματέα τη γυναίκα του Ευγενία. Επίτιμοι πρόεδροι ήσαν ο Μητροπολίτης Γεννάδιος Θεσσαλονίκης και ο Χρυσόστομος Αθηνών.


Πέντε μήνες μετά την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα, η διοίκηση της Ρεάλ Ζανταρμερία της Αθήνας, διέταξε την παράδοση του νοσοκομείου με το υγειονομικό υλικό στον Ιταλό συνταγματάρχη της φρουράς Αγίων Αναργύρων,όπου τα πάντα λεηλατήθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Χαϊδάρι, τη Φιλαδέλφεια και το Χασάνι.


Όταν εξερράγη ο ανταρτοπόλεμος, μεγάλες ποσότητες οικοδομικού υλικού άρπαξαν οι αντάρτες, για να κατασκευάσουν οδοφράγματα και το Δεκέμβρη του 1944 οι περίοικοι πήραν ό,τι είχε απομείνει.


Μετά τη λήξη του πολέμου ο Δραγάσης ζήτησε από την κεντρική επιτροπή ανασυγκρότησης καταστραφέντων ιδρυμάτων κοινής ωφελείας κατά τη διάρκεια της κατοχής, δάνειο δεκατεσσάρων δισεκατομμυρίων δραχμών για την επισκευή του νοσοκομείου, αλλά δεν του εδόθη. Ο Δραγάσης Παλαιολόγος έφυγε από τη ζωή το 1959, μόνος, πικραμένος και απογοητευμένος. Η γυναίκα του Ευγενία είχε πεθάνει το 1942.


Φωτογραφίες

​

Ο Δραγάσης ήταν ένας από τους γιατρούς που ταρίχευσαν το σκήνωμα του Γεωργίου Α', μετά την δολοφονία του στην Θεσσαλονίκη. Στην καρτ-ποστάλ ο Δραγάσης εκφωνεί λόγο στους ασθενείς, στους τραυματίες και στο προσωπικό του νοσοκομείου του, μετά τη δοξολογία υπέρ του δολοφονηθέντος βασιλέως.

​

19 Ιουνίου 1913. Ένας στρατιώτης του 1ου Ευζωνικού Συντάγματος τραυματίσθηκε στη μάχη του Κιλκίς. Διαμπερές βλήμα προκάλεσε κάταγμα της θωρακοοσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης με επιπλοκές στα έντερα. Ο Δραγάσης του έκανε μεταμόσχευση αφαιρώντας δύο σπονδύλους τους οποίους αντκατέστησε με χόνδρο και περιόστεο. Η εγχείρηση ελλείψει ειδικού μηχανήματος έγινε με ανάρτηση του τραυματία από την οροφή της αίθουσας, προς ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης και των κάτω άκρων, τα οποία βρισκόταν σε ορθή γωνία με το σώμα του τραυματία. Ο ασθενής θεραπεύθηκε πλήρως.

​

Ο Ιάσων Δραγάσης εγχειρίζει Σέρβο τραυματία στη μεγάλη αίθουσα του χειρουργείου του. Δεξιά διακρίνονται τραυματίες της Κρητικής Χωροφυλακής εγχειρισθένετες στο κρανίο, οι οποίοι τραυματίσθηκαν στη Θεσσαλονίκη στις οδομαχίες κατά των Βουλγάρων.

​

Σχέδιο του Νοσοκομείου "Η Πόλις του Ελέους" του Δραγάση Παλαιολόγου, για την περίθαλψη των θυμάτων του πολέμου, στο άλσος Παλαιολόγου.

​

Ο Δραγάσης Παλαιολόγος εθεράπευσε 150 Σέρβους τραυματίες στο νοσοκομείο του το 1912. Στην καρτ-ποστάλ δεξιά του είναι ο Σέρβος αρχίατρος Παπακοστοπούλ και αριστερά ο Σέρβος γιατρός Ολυμπίτς σε σύσκεψη.

​

Ο Ιάσων Δραγάσης με την λευκή μπλούζα και δεξιά η μνηστή του Ευγενία Καπνίστ, μαζί με τους βοηθούς του και τους τραυματίες σε αναμνηστική φωτογραφία στη Θεσσαλονίκη.

​

Το φορητό χειρουργείο Δραγάση Παλαιολόγου στο Δορύλαιο (Εσκί Σεχίρ) της Μικράς Ασίας.

​

Η σημαία του Ελληνογαλλικού τάγματος της Λεγεώνας με τα αδαμαντοκέντητα ονόματα των ενδόξων μαχών στις οποίες πήρε μέρος το Ελληνικό τάγμα φυλάσσεται από το 1917 στο Hotel des Invalides στο Παρίσι.

​

Η μοιραία ώρα της εγκατάλειψης. Ο Δραγάσης συγκέντρωσε τους τελευταίους πρόσφυγες από την Κίο, το Νεοχώρι, τη Σιγή, το Ντερέκιοϊ, την Προύσα και άλλα μέρη της Μικράς Ασίας και τους οδηγεί στα Μουδανιά, για να επιβιβαστούν στα πλοία για την Ελλάδα.Πρώτη Δημοσίευση: Περιοδικό "συλλογές", έτος 31ο, τεύχος 341, Δεκέμβριος 2013, σελ. 1411-1416

 

 

 

 

Αναρτήθηκε από

Ανωπολίτηςστις 2:39 μ.μ.​

 


Ετικέτες ΔΡΑΓΑΣΗΣ




​

 

 






Προβολή συνημμένου 115339Προβολή συνημμένου 115340Προβολή συνημμένου 115341

 

[ΦΖΠ1]

"Θεραπευτική Κλινική Αθηνών", στη γωνία Συγγρού και Αγίων Πάντων, ακριβώς πάνω από την υπόγεια διάβαση. Λειτουργούσε νομίζω μέχρι και τη δεκαετία του '90, μετά ερήμωσε, και τώρα τελευταία ενισχύθηκε για να περάσει νομίζω σε κάποια ασφαλιστική εταιρία, αλλά τα έργα έχουν μείνει στη μέση.

Επίσης, δίπλα στο μεγάλο κτήριο της Τράπεζας Πειραιώς (παλιότερα Κύπρου), στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, και πριν από το γήπεδο Παναθηναϊκού, υπήρχε άλλη κλινική, που μου διαφεύγει το όνομά της. Το κτήριο αυτό ανακαινίστηκε πριν από καμιά δεκαετία και μετατράπηκε σε κέντρο εξωσωματικής, νομίζω. Ωστόσο, είχε ένα χαρακτηριστικό όνομα στην προηγούμενη μορφή του, που μου διαφεύγει.Μάλιστα υπήρχε και φωτεινή επιγραφή, προς τη μεριά του Παναθηναϊκού, που την έβλεπες, ανεβαίνοντας την Αλεξάνδρας.

Ρετρό τείνει να γίνει και το Ν.Ι.Ε.Ν., το νοσοκομείο του ΝΑΤ, στα Μελίσσια, λίγο μετά από του Παπαδημητρίου, αφού βρίσκεται σε χρόνια εγκατάλειψη, και τελευταία νομίζω διαλύθηκε και το ίδιο το ταμείο....

 

[Clemence]

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στην αρχή στο Π. Φάληρο, στην τοποθεσία Ροδοδάφνη, και αργότερα στην οδό Ησιόδου 1, όπου διατηρούσε ιατρείο, περιθάλποντας κυρίως πρόσφυγες.Το μεγάλο όνειρο του Δραγάση ήταν να κτίσει ένα νοσοκομείο αποκλειστικά για τους άπορους, που θα ήταν συγχρόνως φιλανθρωπικό ίδρυμα και επιστημονικό ερευνητικό κέντρο.Το νοσοκομείο άρχισε να κτίζεται το 1931 με το όνομα " Η πόλις του Ελέους " σε δική του πευκόφυτη έκταση 25 στρεμμάτων, ΒΑ των Αθηνών, στο λόφο " Παναγία των Βλαχερνών ", κοντά στην Όμορφη Εκκλησιά, με προϋπολογισμό δεκατεσσάρων δισεκατομμυρίων δραχμών.

Η ιστορία του λόφου χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η παράδοση αναφέρει ότι εκεί οι μέλισσες γέμιζαν με μέλι το στόμα του Πλάτωνα, όταν ήταν βρέφος. Στη σύγχρονη εποχή, οι Ιταλοί κατακτητές και οι Έλληνες αντάρτες στον εμφύλιο πόλεμο κατέστρεψαν το πευκόφυτο άλσος και το μετέτρεψαν σε χώρο εκτελέσεων. Εκεί δολοφόνησαν τη μεγάλη τραγωδό Ελένη Παπαδάκη.

Η αγορά του λόφου του ιδρύματος, ο εκβραχισμός και η ισοπέδωση δέκα στρεμμάτων, η κατασκευή υδραγωγείου 300 μέτρων, η μεταφορά χιλιάδων κυβικών μέτρων οικοδομικών υλικών, κόστισαν ένα εκατομμύριο λίρες Αγγλίας, από την προσωπική περιουσία του Δραγάση και της γυναίκας του, χωρίς καμμία κρατική βοήθεια.

Το κτίριο του νοσοκομείου ήταν Βυζαντινού ρυθμού, θα είχε επτά ορόφους με 1200 κλίνες και θα ήταν το μεγαλύτερο νοσοκομείο των Βαλκανίων αν ολοκληρώνονταν.

Μέχρι το 1940 είχαν ανεγερθεί τρεις όροφοι με 225 κλίνες και κατά τη διάρκεια της οκταετούς λειτουργίας του είχαν νοσηλευθεί 26600 ασθενείς, άποροι πρόσφυγες και εργάτες της Ν.Ιωνίας, του Περισσού, της Φιλαδέλφειας, της Καλογρέζας, του Ηρακλείου και του Γαλατσίου. Ο Δραγάσης τους παρείχε επί πλέον δωρεάν κατ`οίκον περίθαλψη και φάρμακα.

Το νοσοκομείο λειτουργούσε υπό την προεδρία του Δραγάση, με γραμματέα τη γυναίκα του Ευγενία. Επίτιμοι πρόεδροι ήσαν ο Μητροπολίτης Γεννάδιος Θεσσαλονίκης και ο Χρυσόστομος Αθηνών.

Πέντε μήνες μετά την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα, η διοίκηση της Ρεάλ Ζανταρμερία της Αθήνας, διέταξε την παράδοση του νοσοκομείου με το υγειονομικό υλικό στον Ιταλό συνταγματάρχη της φρουράς Αγίων Αναργύρων,όπου τα πάντα λεηλατήθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Χαϊδάρι, τη Φιλαδέλφεια και το Χασάνι.

Όταν εξερράγη ο ανταρτοπόλεμος, μεγάλες ποσότητες οικοδομικού υλικού άρπαξαν οι αντάρτες, για να κατασκευάσουν οδοφράγματα και το Δεκέμβρη του 1944 οι περίοικοι πήραν ό,τι είχε απομείνει.

Μετά τη λήξη του πολέμου ο Δραγάσης ζήτησε από την κεντρική επιτροπή ανασυγκρότησης καταστραφέντων ιδρυμάτων κοινής ωφελείας κατά τη διάρκεια της κατοχής, δάνειο δεκατεσσάρων δισεκατομμυρίων δραχμών για την επισκευή του νοσοκομείου, αλλά δεν του εδόθη. Ο Δραγάσης Παλαιολόγος έφυγε από τη ζωή το 1959, μόνος, πικραμένος και απογοητευμένος. Η γυναίκα του Ευγενία είχε πεθάνει το 1942.

http://anopolis72000.blogspot.gr/2014/01/blog-post.html

Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχουν μέλη του φόρουμ που να γνωρίζουν την περιοχή, μήπως έχουν μείνει ίχνη από το νοσοκομείο αυτό που περιγράφεται στο άρθρο;

 

[stayros]

Πριν μερικες μερες, βρεθηκα στο τμημα αιμοδοσιας του "Αγιος Παντελεημων" Πειραια, εκει υπηρχε κορνιζαρισμενος ο παρακατω πινακας....

 

[Clemence]

stayros σ΄ευχαριστώ πολύ! Εξαιρετική η φωτογραφία, να είσαι καλά!

 

[chris73]

Σανατόριο Ασβεστοχωρίου (Νοσοκομείο Παπανικολάου)

Στον χώρο κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο στήθηκαν κάποια παραπήγματα από τον βρετανικό στρατό που χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση βρετανών αξιωματικών. Αμέσως μετά το ελληνικό κράτος αγόρασε αυτές τις «εγκαταστάσεις» που αποτέλεσαν τη βάση στην οποία αναπτύχθηκε το σανατόριο.



1919

 




1919

Εμείς που δεν τα ζήσαμε, ουδεμία ιδέα μπορούμε να έχουμε για την δυστυχία και την κοινωνική απομόνωση που συνόδευαν το στίγμα του φυματικού, ο οποίος ακόμη και αν γλύτωνε από την ασθένεια μετά παρέμενε απομονωμένος και στιγματισμένος για την υπόλοιπη ζωή του. Πολλοί ήταν αυτοί που όταν κατάφερναν να εισαχθούν έδιναν λάθος όνομα για να καλύψουν τα ίχνη τους με αποτέλεσμα συγγενείς που έψαχναν αργότερα να μην μπορούν να τους εντοπίσουν. Μα ήταν και άλλοι πολλοί που οι συγγενείς τους απλά τους ξεχνούσαν για πάντα.



13-7-1937 Ευκαιρία για προπαγάνδα. Διθύραμβοι στις εφημερίδες.

Όσοι την γλύτωναν και έπρεπε να φύγουν από το σανατόριο μετά από τη μακροχρόνια θεραπεία ήταν αδύνατον να γυρίσουν στον τόπο τους, και οι ίδιοι απέφευγαν να αναζητήσουν την τύχη τους στην πόλη. Αυτό συνέβαινε και για κοινωνικούς λόγους αλλά και για λόγους υγείας καθώς η κατάσταση τους μπορεί να επιβαρύνονταν ζώντας και πάλι στη μόλυνση και την υγρασία. Έτσι έξω από το σανατόριο δημιουργήθηκε πιθανόν σε «παγκόσμια πρώτη» ένας συνοικισμός από όλους αυτούς που δεν είχαν που να πάνε μετά την έξοδό τους που μετεξελίχτηκε στην κοινότητα Εξοχής.



23-5-1921. Το μυστήριο ίσως να εξηγείται ως προσπάθεια να χαθούν τα ίχνη.

Ως σανατόριο πρωτολειτούργησε το 1920 και εγκαινιάσθηκε από την βασίλισσα το 1921 ενώ τότε αλλά και αργότερα δεν ήταν λίγες οι φορές που υπήρχαν σοβαρές διαμαρτυρίες από τους κατοίκους του διπλανού Ασβεστοχωρίου για την εγκατάσταση του εκεί. Με τα χρόνια προστέθηκαν νέα περίπτερα και εγκαταστάσεις ενώ το 1948 κατασκευάστηκε και το κεντρικό κτίριο με τις 4 πτέρυγες. Αυτό που φαίνεται στο βίντεο είναι η 3η πτέρυγα που όπως καταλαβαίνω εγκαταλείφτηκε μετά τον σεισμό του 1978. Κάποιες εργασίες έγιναν που δείχνει πως κάποτε πήγε να αποκατασταθεί και να ξαναλειτουργήσει αλλά ποιος ξέρει αν θα ολοκληρωθούν στα επόμενα 40 χρόνια…



6-5-1931

Δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, μερικοί άδειοι διάδρομοι και δεν είχα και πολλά να φωτογραφίσω. Τα κρεβάτια και τα παλιά αρχεία είναι από την θεατρική παράσταση «Λαϊκό Σανατόριο Ασβεστοχωρίου. Ούτε Μια Αναπνοή Χαμένη» που ανεβάζει από το 2013 στον εγκαταλειμμένο χώρο αλλά και αλλού η θεατρική ομάδα του νοσοκομείου.

Κατάφερα να κλειστώ στον 'Χώρο 'εργασίας αδελφών" πίσω από την μοναδική πόρτα που υπάρχει εκεί αλλά ευτυχώς δεν υπάρχουν παράθυρα και βρισκόμουν στο ισόγειο αλλιώς θα έπρεπε να καλέσω σε βοήθεια μεσημεριάτικα τους ασθενείς από την απέναντι πτέρυγα…

2-4-1957