Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους

σε πολύ μεγαλύτερο μάτι την έβαλε την κατσαρόλα! Σπατάλη ηλεκτρικής ενέργειας!
 
Από την πολλή πιξελιά βλέπω μόνο ένα ζευγάρι μάτια, κάτι γραμμές και μια γιαγιαδέ ψυχεδέλεια.
 
Έτσι περίμενε κι η μάνα μου τον πατέρα μου να γυρίσει από τη δουλειά. Με το τσιγάρο, καθισμένη στον καναπέ, κοιτάζοντας σεμνά κι ονειροπόλα τον φωτογραφικό φακό... !!
 
bambinella 100 είπε:
Σε μια ησυχη γωνια φορωντας ο,τι προχειρο βρηκε. Απλο, λιτο και καταδεκτικο.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Για Μιμή είναι πολύ καταδεκτικη. Έχει και τσαλακωμενη χαρτοπετσέτα στο τραπέζι. Τι άλλο πια ;

* το Παλατάκι νομίζω δε θέλει εισαγωγικά αφού όταν λέμε Παλατάκι εννοούμε το σπίτι που μοιάζει με παλάτι κι όχι το ίδιο το παλατι οπότε προς τι τα εισαγωγικά;
 
post 1806 Μιμή Ντενίση: ''το κορμί σου το φιδίσιο...'':p
 
Το σαλόνι της Σαπουντζάκη εννοούσαν μάλλον. Που είναι το βεστιάριο; Που είναι η κουζίνα; Που είναι το μπάνιο; Οέο;

Το σαλόνι το κόκκινο αν και τέρμα γιαγιαδέ μου φάνηκε ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ φυσιολογικό για Σαπουντζάκη. Το δωμάτιο με το μπαρ δε, μια κιτσάτη αηδία. Τι απαίσιες καρέκλες!

Σαν κτήριο θα πρέπει να είναι από εκείνες τις οικοδομές γομάρια, με τις βαριές πόρτες, τα αληθινά παρκέ και τα ρολά αντί για τα απαίσια παντζούρια. Αθάνατες.
 
Προηγήθηκε αυτή, οπότε μάλλον ο Φλωρινιώτης ήταν κάτι σαν αρσενική Σαπουντζάκη.
 
De mortuis nihil nisi bonum, οπότε θα σχολιάσω κατά προτίμηση το κείμενο και όχι το σπίτι και την οικοδέσποινα, εκτός αν δω κάτι ζουμερό.

Λεζάντες
Ο συντάκτης ο οποίος μοιάζει να έχει μια μακρινή σχέση με την Ελληνική γλώσσα μάλλον έχει μπλέξει τον γευσιγνώστη με τον μάγειρα. Σαν να μπλέκεις τον μπεκρή με τον ταβερνιάρη ένα πράμα. Ο γευσιγνώστης απολαμβάνει το φαΐ και το σχολιάζει, αλλα δεν μαγειρεύει (ως γευσιγνώστης). Το "ιερουργεί" είναι τελείως άσχετο για γευσιγνώστη, και ο χώρος που δουλεύει αυτός δεν είναι η κουζίνα αλλά η τραπεζαρία (όπου τρώει) και το γραφείο (όπου γράφει), ακόμη κι αν αυτά τα δύο τα κάνει στο τραπέζι της κουζίνας. Κι ένας μάγειρας δεν έχει τα μπαχαρικά για διακόσμηση. Τα ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ.

Όταν λέει "400 μπαχάρια" εννοεί "400 μπαχαρικά". "Μπαχάρι" είναι ένα συγκεκριμένο μπαχαρικό, ο καρπός από το δένδρο Pimenta dioica, της ίδιας οικογένειας με την πιπεριά (wikipedia). Αγγλιστί allspice. Μ' αρέσει πολύ σε σάλτσες. Αλλά "400 μπαχάρια" ηχούσε πιο γευσιγνωστικό.

Τι θα πει "αύθραυστα τζάμια"?

Δεν βρίσκω τίποτε το ιδιαίτερα επιβλητικό στην τραπεζαρία (δεν ντράπηκε να την έχει "αποικιακού στυλ"?) και δεν καταλαβαίνω γιατί το ότι είναι ακριβώς δίπλα στην είσοδο δείχνει "εικαστικό γούστο", whatever that is. Εμένα μάλλον μου δείχνει να λέει "Σας ταΐσαμε, σας ποτίσαμε, να η πόρτα εδώ δίπλα, αδειάστε μας τώρα τη γωνιά".

Τι εννοεί ο κυρ-Ανέστης "Το γραφείο [είναι} η βάση κάθε επιτελικής εξόρμησης", whatever that is? Ο χώρος που καθόταν να γράψει ή να κάνει λογαριασμούς ήταν, δεν ήταν το αντίσκηνο του στρατάρχη Παπάγου.

Πάμε τώρα στο κυρίως κείμενο.

Ο προσκεκλημένος βουτάει το μάτι του στην πισίνα περνώντας την πόρτα της εισόδου? Όση ώρα ήταν απ' έξω δεν την είχε προσέξει, μια πισινάρα τόοοοση, τεραστίων διαστάσεων? Το ίδιο κι οι βραχόκηποι (πόσοι ήταν? πολλοί?), οι φοίνικες (αυτούς τους μέτρησε, μέχρι το δύο ήξερε να μετράει) κι οι απλώστρες (μετά μπουγάδας ή άνευ? ή μήπως εννοεί παραπισίνιες "ξαπλώστρες"?). Όλα αυτά τα εξωτερικά δεν τα πήρε χαμπάρι όσο ήταν έξω παρά μόνο περνώντας την πόρτα για μέσα?

"Δομημένο με φανερές γωνιές" Παρντόν?

Στους καναπέδες Ρος Μπομπουά, whatever that is, υπήρχε εντοιχισμένη πινακίδα "Εδώ υπήρξαν πριν Τσέστερφιλντ"? Πώς ξέρει ο προσκεκλημένος τι αντικατέστησαν? Και καλά, οι Chesterfield έχουν συγκεκριμένο σχέδιο. To Roche Bobois είναι μαγαζί (πανάκριβο, όπως προκύπτει από το site του) όχι στυλ επίπλων. Οπότε σημασία έχει ότι "πήραμε ακριβό καναπέ". Κι αμέσως μετά, μαθαίνουμε επίσης ότι το λευκό πλακάκι ήταν "ακριβό" μη νομίσουμε ότι τα πήρε από συνοικιακό πλακατζή και πέσει στην υπόληψή μας.

Το να χρησιμοποιείς τον όρο "βλαχιά" με υποτιμητική σημασία δεν δείχνει οξύ και παρατηρητικό στυλ, δείχνει σνομπισμό. Και η μεταφορική "βλαχιά" δεν κρίνεται από το σανίδι ή από το ακριβό πλακάκι. Κρίνεται από τη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης, και η χόστες εδώ αποδείχνεται βλαχαδερό ολκής παρά το ακριβό λευκό πλακάκι.

Σταματάω εδώ το σχολιασμό διότι τσαντίστηκα. Δεν ξέρω τα οικογενειακά και την καταγωγή του Μαλβινόσογου, μπορεί να ανήκαν σε παλιά αρχοντική οικογένεια, για μένα όμως όλο το κείμενο γκαρίζει νεοπλουτική επίδειξη. Όλος ο καημός είναι να τονίσουμε πόσο ακριβά είναι όλα. Ελπίζω να πρόλαβε να τα χαρεί αρκετά τα βαρύτιμα χαλιά και τις συναλλαγματοβόρες κούκλες Made in Japan, αλλά η περιγραφή (με ονόματα που ο συντάκτης προφανώς δεν μάντεψε, του τα είπε η Μαλβίνα για να τα γράψει) δεν αποκαλύπτει το γούστο της οικοδέσποινας. Αποκαλύπτει το πόσο φουσκωμένο πορτοφόλι (και μυαλό) είχε.
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα