Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

Επιπλέον στην αρχική φωτογραφία δεσπόζει ο Ιερός Ναός Αγίου Αποστόλου Ανδρέου.
Η λήψη έχει προφανώς γίνει από το νεοκλασικό της οδού Αθανασίου Διάκου και Μεσολογγίου

Θεσσαλονίκη

Οι αστραφτερές καινούργιες πολυκατοικίες στο βάθος προμηνύουν το μέλλον του όμορφου αλλά μάλλον παραμελημένου σπιτιού?

Η εκκλησία που διακρίνεται στα δεξιά είναι της Υπαπαντής. Πίσω μας είναι η Παναγία Δεξιά και πίσω μας και αρκετά πιο δεξιά είναι Καμάρα. Και μπροστά μας και πέρα από τις αστραφτερές εκτείνεται το Ιπποδρόμι.

gordon17sp είπε:

Η εκκλησία που διακρίνεται στα δεξιά είναι της Υπαπαντής. Πίσω μας είναι η Παναγία Δεξιά και πίσω μας και αρκετά πιο δεξιά είναι Καμάρα. Και μπροστά μας και πέρα από τις αστραφτερές εκτείνεται το Ιπποδρόμι.

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Εγνατία οδός

Κέρκυρα

Η οδός Σκουφά, στο κέντρο της Άρτας, το 1936 με 1939. Στο αριστερό κτήριο στεγαζόταν εκείνη την εποχή η Φιλαρμονική του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου της πόλης.


Σημερινή άποψη. Ο δρόμος πεζοδρομήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '90, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης αστικής ανάπλασης της Άρτας.

Βέροια

Κάτοψη της Άρτας κατά την μεταπολεμική περίοδο (1945 με 1960) και σύγχρονη (του 2015-2016).


Ώρα για ανάλυση:
Το πρώτο-πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι ότι η Άρτα, μετά το 1960, εξαπλώθηκε νοτιοδυτικά, προς το Γεφύρι και δυτικά, παράλληλα με την κύτη του Αράχθου. Πριν το 1960, το όριο της πόλης ήταν η σημερινή λεωφόρος Κομμένου, στους πρόποδες του λόφου της Περάνθης. Στο σημείου που λέει "ΕΛΕΟΥΣΑ" σήμερα είναι το Δημοτικό Στάδιο της πόλης.

Έπειτα, βλέπουμε ότι 3 μεγάλοι οδοί δεν άλλαξαν καθόλου ρου. Η οδός Αλεξάνδρου Ζάρρα με αφετηρία το Γεφύρι και τέρμα την αρχή της οδού Σκουφά, ήταν η είσοδος της πόλης, πριν τη δημιουργία της νέας γέφυρας, το 1963, που δημιούργησε την περιφερειακή οδό Ιωαννίνων-Άρτας η οποία σήμερα καταλήγει στο ΚΤΕΛ, στην περιοχή του Παραλιμνίου. Δεύτερη, η οδός Σκουφά δεν άλλαξε καθόλου, με μόνη διαφορά την πεζοδρόμησή της, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Τρίτη, η λεωφόρος Κομμένου, με αφετηρία την οδό Σκουφά και τέρμα τη Μονή Γεννήσεως της Θεοτόκου, ήταν το όριο της πόλης και η περιφερειακή της οδός μέχρι το 1960κάτι.

Πολεοδομικά τώρα, η "νέα" πόλη έχει σαφείς διαφορές από την "παλιά", κοιτώντας και μόνο την κάτοψη. Τετραγωνισμένες γειτονιές, πλατιοί δρόμοι, και γενικότερα μια αίσθηση "ανάσας", εν αντιθέσει με την άναρχη, ως επί το πλείστων, δόμηση της "παλιάς" πόλης. Επίσης, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι ο λόφος της Περάνθης χτίστηκε κατά το 1960 και 1970, με αποτέλεσμα μια μικρή εξάπλωση της πόλης και προς τα ανατολικά και νοτιοανατολικά. Βέβαια, λόγω κυρίως της τοποθεσίας, η δόμηση και εδώ υπήρξε άναρχη... Τέλος, δίπλα από το στρατόπεδο της πόλης, στην κορυφή της Περάνθης, χτίστηκε το 1997 το νέο νοσοκομείο της πόλης.

Τελευταίο, και, για μένα το σημαντικότερο, είναι η εντελώς διαφορετική κοίτη του Αράχθου! Ενώ παλαιότερα το ποτάμι "έγλυφε" το Κάστρο στα βόρεια της πόλης, σήμερα το μέρος έχει προσχωθεί και έχει γίνει μετακίνηση του ρου του ποταμού προς τα βόρεια. Στα δυτικά, το ποτάμι πήγε ακόμα δυτικότερα όπως και στη νότια μεριά της πόλης, καταλήγοντας η Άρτα να κυκλώνεται περιφερειακά από έναν στρογγυλό ποταμό. Αυτό, φυσικά, μόνο θετικό είναι, καθώς πλέον η πόλη δεν κινδυνεύει από πλημμύρες, ενώ η ροή είναι ελεγχόμενη, μέσω του φράγματος του Πουρναρίου.

RIO είπε:

Προβολή συνημμένου 244959

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Διακρίνεται το πλοίο Appia
Το πλοίο διαλύθηκε ενώ ήδη είχε μετονομαστεί σε Fibi, στις 23.11.1995 στην Ινδία (Alang).

Η κοίτη του ποταμού Ληθαίου δίπλα από την κεντρική γέφυρα των Τρικάλων, τη μοναδική διασωθείσα από την τρομερή πλημμύρα του ποταμού, στις 4 Ιουνίου του 1907. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη περίπου 10 μέρες μετά την καταστροφή, καθώς τα νερά υποχώρησαν σχετικά γρήγορα. Επίσης, το υπόστεγο του καφενείου "Ένωσις", ενός εκ των μεγαλυτέρων της πόλης τότε, επισκευάστηκε άμεσα (φώτο παρακάτω).


Γκρεμισμένα πλίνθινα σπίτια, σε κάποια συνοικία της πόλης. Κατά τις περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων αλλά και των ρεπορτάζ των εφημερίδων, τα σπίτια "έλιωναν ωσάν κεριά από την ορμίν του ύδατος".


Φωτογραφία η οποία λήφθηκε στις 5 ή στις 6 Ιουνίου. Διακρίνεται το μισογκρεμισμένο υπόστεγο του καφενείου "Ένωσις" στη γωνία των οδών Αμαλίας και Ηπείρου (τώρα Σταύρου Σαράφη). Στο βάθος το Φρούριο και το Ρολόι της πόλης, τα μέρη τα οποία γλύτωσαν από την ορμή των νερών και οι κάτοικοι χρησιμοποίησαν ως μέρος διαμονής τους επόμενους μήνες.

Σήμερα το βράδυ είχα πάει για μπάνιο στη Βουλιαγμένη.
Εκ των υστέρων και επειδή άκουγα ομιλίες προερχόμενες από το Δημαρχείο, διαπίστωσα ότι υπήρχε έκθεση φωτογραφίας, με τίτλο "Η Βουλιαγμένη του χθες". Στο τέλος μίλησε για λίγο ο Δήμαρχος ο οποίος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην έκφραση "έγινε της Πόπης" η οποία αναφέρεται σε ένα συμβάν το μακρινό 1934 στην βραχονησίδα Κασίδι λίγο έξω από το ακρωτήριο Μικρό Καβούρι
Βρήκα το σχετικό άρθρο και το παραθέτω .
Σημείωση: Το μήνυμα γράφηκε από το κινητό ενώ καθόμουν στο παγκάκι της στάσης Δημαρχείο...

Δύο φωτογραφίες από μεγάλες υπερχειλίσεις του Αράχθου στην Άρτα.

14 Νοεμβρίου 1962



6 Νοεμβρίου 1964


Τελευταία υπερχείλιση του ποταμού συνέβη εξαιτίας βροχοπτώσεων στις 1 Φεβρουαρίου του 2015, όμως λόγω του φράγματος του Πουρναρίου ήταν πιο ελεγχόμενη, εν συγκρίσει με τις παραπάνω φωτογραφίες. Πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ την ορμή των νερών και το Γεφύρι τόσο "χαμηλό" εξαιτίας της στάθμης. Η μεγάλη καμάρα, δε, μοιάζει τόσο μικρή στις φωτογραφίες... Περιττό να πω πως τότε όλη η περιοχή γύρω από την Άρτα κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

@elephadas, θυμάσαι τις άνωθεν υπερχειλίσεις;

Κόρινθος 1960.

Αρμαγεδών είπε:

@elephadas, θυμάσαι τις άνωθεν υπερχειλίσεις;

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Όχι, καθόλου, παρόλο που το 64 ήμουν 2α Δημοτικού και λογικά θα είχε κλείσει το σχολείο (αν και τότε δεν κλείνανε με το παραμικρό και δεν κινδύνευε το ίδιο). Το σπίτι μας ήταν μακρυά από τον Άραχθο, όσο τελοσπάντων μακρυά από αυτόν μπορεί να είναι ένα σπίτι στην Άρτα. Αλλα θυμάμαι το καλοκαίρι του 2011 ή 2012 που είχαμε περάσει κάμποσες ώρες στην Άρτα με παμπάλαιους φίλους είχαν σχολιάσει ότι οι καινούργιες συνοικίες είχαν χτιστεί σε περιοχές που πλημμύριζαν (και γι' αυτό ήταν άχτιστες) οπότε το 1960λίγο οι πλημμύρες του Αράχθου θα επηρέαζαν λιγότερα σπίτια

Παραλιακή λεωφόρος Ακτή ΕΟΤ Β' Βούλας. Στο βάθος διακρίνεται η χερσόνησος του Μεγάλου Καβουρίου.
Το κέντρο Pamela's, μετέπειτα Isabella , από το 1990 Δημαρχείο Βούλας και από το 2011 Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης "3Β".


Αντιγράφω από το

"
Όλοι οι νέοι επισκέπτες του Δημαρχείου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης συνειδητοποιούν ότι το κτήριο δεν θυμίζει σε τίποτα την αρχιτεκτονική των δημόσιων υπηρεσιών. Ένα πρωτοποριακό στο σχεδιασμό του ακίνητο με στέγη που θυμίζει αεροπλάνο, χτισμένο σχεδόν πάνω στη θάλασσα και με προσανατολισμό στη Δύση του ηλίου, χαρίζει μοναδική θέα όλες τις ώρες της ημέρας.

Οι παλαιότεροι φυσικά θυμούνται ότι προτού εγκατασταθούν οι υπηρεσίες του Δήμου Βούλας το 1990 επί δημαρχίας Άγγελου Αποστολάτου, το κτήριο ήταν συνδεδεμένο με την ποιοτική νυχτερινή διασκέδαση της παραλιακής. Το δε όνομα με το οποίο έμεινε γνωστό ήταν «Pamela’s».

Παμέλα ήταν το καλλιτεχνικό όνομα μιας τραγουδίστριας που από τη δεκαετία του 1960 μεταπήδησε στις επιχειρήσεις των νυχτερινών κέντρων, δημιουργώντας το μεγαλύτερο και πιο ονομαστό μαγαζί της παραλιακής λεωφόρου, τη «Νεράιδα». Η Έλενα Παμέλα παντρεύτηκε τον Γενικό Διευθυντή της Ολυμπιακής Αεροπορίας και στενό συνεργάτη του Αριστοτέλη Ωνάση, Νίκο Καπετανάκη. Μια από τις πιο χρήσιμες γνωριμίες της ήταν αυτή με την Δέσποινα Παπαδοπούλου, τη σύζυγο του δικτάτορα με την οποία αναφέρεται ότι την συνέδεε στενή φιλία. Τα χρόνια της επταετίας, όταν ο ΕΟΤ έχτισε το κτήριο του σημερινού δημαρχείου ως τμήμα της Β’ ακτής Βούλας, το ακίνητο δόθηκε προς εκμετάλλευση στη Λένα Παμέλα που εγκαινίασε το Pamela’s.

Αντίθετα με τα υπόλοιπα κέντρα, το Pamela’s ήταν εξ αρχής προσανατολισμένο στην ποιοτική νυχτερινή διασκέδαση. Λέγεται ότι το κατάστημα εφάρμοζε ένα ιδιότυπο dress code της εποχής, καθώς οι κύριοι δεν επιτρεπόταν να μπουν χωρίς γραβάτα. Βαριά μαχαιροπίρουνα και διαλεχτά έπιπλα κυριαρχούσαν στο χώρο του εστιατορίου που βρισκόταν στο ισόγειο. Εκεί δέσποζε ένα πιάνο που επένδυε μουσικά τις νύχτες με ποιοτικούς τραγουδιστές. Στον όροφο, στη μεγάλη αίθουσα όπου σήμερα σήμερα συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο υπήρχε το καφέ και το ζαχαροπλαστείο, αξιοποιώντας το μπαλκόνι με τη μοναδική θέα στο ηλιοβασίλεμα. Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν ότι το κατάστημα προσέλκυε ως θαμώνες ξεχωριστές προσωπικότητες, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Παναγιώτης Λαμπρίας και φυσικά, ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Η μεγάλη κομπίνα

Συμμετοχή στην αποκάλυψη της απάτης που έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες του Αυγούστου 1977 με επίκεντρο το Pamela’s της Βούλας είχε η σημερινή δημοτική σύμβουλος Μαίρη Φουρναράκη, ως διευθύντρια τότε υπηρεσίας του ΕΟΤ (εφημερίδα Μακεδονία, 31 Αυγούστου 1977)
Στο τέλος Αυγούστου 1977 μια αστυνομική έφοδος κατόπιν καταγγελιών του ΕΟΤ αποκάλυψε μια μεγάλη απάτη στη διαχείριση του Pamela’s καθώς και σε άλλα τρία παραλιακά καταστήματα. Η αστυνομία προχώρησε σε συλλήψεις, ενώ τα πρώτα 24ωρα η Ελένη Παμέλα Καπετανάκη καταζητείτο, για να παρουσιαστεί λίγο αργότερα. Γράφει στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα Μακεδονία της 31ης Αυγούστου ’77: «Τα κέντρα αυτά ήσαν μισθωμένα από τον ΕΟΤ (η «Παμέλα» μάλιστα είχε δεκαετή σύμβαση, που είχε υπογραφεί τον καιρό της χούντας) αντί ποσοστού 12% επί των ακαθάριστων εισπράξεων. Με βάση τις συμβάσεις, οι ιδιοκτήτες των κέντρων ήσαν υποχρεωμένοι να εκδίδουν όλους τους λογαριασμούς σε τριπλότυπα, απ’ τα οποία το ένα ήταν για τον πελάτη, το δεύτερο για τον ΕΟΤ και το τρίτο για την εφορία. Οι κατηγορούμενοι έγραφαν τον πραγματικό λογαριασμό μονάχα στο ένα –αυτό που προοριζόταν για τον πελάτη– ενώ στα άλλα έγραφαν εκ των υστέρων πολύ μικρότερα ποσά».

Καίριο ρόλο στην αποκάλυψη της απάτης είχε η σημερινή δημοτική σύμβουλος και τέως αντιδήμαρχος Μαίρη Φουρναράκη, η οποία κατά το διάστημα 1970-1980 υπήρξε προϊσταμένη της Υπηρεσίας Αυτεπιστασίας στη Β’ πλαζ Βούλας. Ως διευθύντρια του ΕΟΤ, όπως διηγείται στον «Δημοσιογράφο», έθεσε τα δεδομένα στη διοίκηση του Οργανισμού και συμμετείχε στην έφοδο που βρήκε τα πειστήρια, βάσει των οποίων η υπόθεση διαλευκάνθηκε.

Το κατάστημα κατόπιν μετονομάστηκε σε Isabella και πέρασε στα χέρια του Ανδρέα Καραντάνη και της συζύγου του Ελένης Ροδά, που υπήρξε σημαντική τραγουδίστρια της εποχής στο πλάι του Γιώργου Ζαμπέτα. Όπως θυμάται η κ. Ροδά και αναφέρει στον «Δημοσιογράφο», η ποιότητα του εστιατορίου διατηρήθηκε αναλλοίωτη, με το ψυχαγωγικό πρόγραμμα να περιλαμβάνει καλλιτέχνες από τη Λατινική Αμερική που έπαιζαν με άρπα και συγκροτήματα βιολιών από την Ουγγαρία, θεάματα σπάνια για την αθηναϊκή νύχτα. Τα καλοκαίρια στον εξωτερικό χώρο της Isabella τραγουδούσε ο Δώρος Γεωργιάδης και η Κωνσταντίνα. Πλέον ο ΕΟΤ αντί για ποσοστά επί των εισπράξεων, ζήτησε μηναίο μίσθωμα.

Παρά την επιτυχία, ο κύκλος και αυτού του καταστήματος έκλεισε και για ένα πολύμηνο διάστημα παρέμεινε κλειστό και λεηλατούνταν από διαρρήκτες. Κατόπιν πολιτικών πιέσεων και με ενέργειες του τότε Δημάρχου Βούλας Γιάννη Κιούκη, ο ΕΟΤ αποφάσισε να παραχωρήσει το κτήριο στον Δήμο Βούλας τον Αύγουστο του 1985, ξεκινώντας μια νέα περίοδο. Μετά από μια νέα μίσθωση του χώρου στην Olympic Catering, το κτήριο παρέμεινε και πάλι κενό. Ο πρώην Δήμαρχος Βούλας Άγγελος Αποστολάτος το 1990 με ισχυρή πολιτική βούληση και ακαριαίες ενέργειες μετέφερε τις δημοτικές υπηρεσίες που ως τότε στεγάζονταν σε μισθωμένο κτήριο εντός του πρώην Pamela’s.

Από τότε μέχρι σήμερα το κτήριο έγινε η έδρα του Δήμου Βούλας και μετά το 2011 του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης. Στο κτήριο σήμερα βρίσκεται το γραφείο Δημάρχου, η αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς και κάποιες από τις δημοτικές υπηρεσίες, διοικητικές και οικονομικές.
"

Η Φιλαρμονική του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου Άρτας "Ο Σκουφάς" στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 1989, στην οδό Σκουφά.
Αρχιμουσικός ο Νικόλαος Δάφνος, ο οποίος δυστυχώς απεβίωσε προχθές, στις 5 Ιουλίου 2022...

Ιωάννινα




FB- Παλιές εικόνες και φωτο της Ελλάδας

Λάρισα 70s