Αποτελέσματα αναζήτησης

Είναι πράγματι άχαρη η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι ο άλλος δεν τρελάθηκε κιόλας που ξαναβρεθήκατε μετά από τόσα χρόνια. Έχω 2 πρόσφατα παραδείγματα: 1) Προ ημερών βρήκα στο Linkedin ένα συμμαθητή μου από το Λύκειο. Είχα να τον δώ από τότε, δηλ. 24 χρόνια. Κατ' αρχήν τρόμαξε να με θυμηθεί...

Επειδή μάλλον αρχάριος θεωρούμαι στα adventure games (έχω παίξει μόνο τα The Longest Journey, Syberia, Amerzone, Atlantis και φυσικά όλα τα MYST με κορυφαίο των κορυφαίων το RIVEN (The sequel to Myst) έχω αυτή την απορία για όλους εσάς τους "γκουρού" του είδους: Γιατί σπανιότατα έως ποτέ δεν...

Τι κάνατε την Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 1983 ? (όσοι είχατε γεννηθεί δηλαδή). Για μένα μάλλον θα ήταν μια από τις πρώτες μέρες του σχολείου στην Δ' δημοτικού, στη Θεσσαλονίκη. Για έναν συγκεκριμένο άνθρωπο όμως ήταν η μέρα που (ίσως) έσωσε τον κόσμο από τον πυρηνικό όλεθρο... (πάντα είχα το...

"Η μέρα χθες στο γραφείο εξελισσόταν δύσκολη, πιεστική, στρυφνή, ψυχοφθόρα. Βάλε και ένα επείγον οικογενειακό τηλεφώνημα, δεν ήθελε και πολύ για να νιώσω ότι το άγχος μου χτύπησε κόκκινο...   Αισθάνθηκα την άμεση ανάγκη να φύγω από κει μέσα, να βγω έξω, να πάρω αέρα, να αναπνεύσω. Καθώς...

Κι όμως! Για έναν ρετρομανιακό όπως εμείς, αρκούν λίγες στιγμές ήρεμης σκέψης για να ξαναέρθουν στη μνήμη του λέξεις & φράσεις που άκουγε στα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ των 80ʼs από τα χείλη της Εύης Δεμίρη, της Λιάνας Κανέλη, του Κώστα Χούντα, της Έλλης Στάη, του Αλέξανδρου Αντωνόπουλου και...

Από τα πρώιμα στάδια εμφάνισης του πολιτισμού οι ανθρώπινες κοινωνίες αναζητούσαν όλο και ταχύτερη επικοινωνία μεταξύ τους. Καθώς τα βασίλεια διεύρυναν τα εδάφη τους και δημιουργούνταν μεγαλύτερες ηγεμονίες έως και αυτοκρατορίες γινόταν επιτακτικότερη η ανάγκη για γρήγορη μεταφορά μηνυμάτων...

Άραγε τι είναι αυτό που μας κάνει τόσο νοσταλγικούς με το παρελθόν; Γιατί συγκινούμαστε όταν δούμε μια χαμένη φωτογραφία μας από τα παιδικά χρόνια; Ίσως είναι η αίσθηση της απώλειας της αθωότητας, της ανεμελιάς, της χαμένης ευτυχίας. Ή ακόμα η ανάγκη να ξεφύγουμε από την αφόρητη πίεση του...

Μου 'ρθε ξαφνικά στην τύχη "φλασιά", αυτές οι φοβερές εικόνες από το "Αλκαζάρ" της Λάρισας το '86 με τον άτυχο άνδρα να μεταφέρεται με το φορείο χτυπημένος θανάσιμα στην καρωτίδα από φωτοβολίδα... Με ένα απλό ψάξιμο βλέπω οτι το τραγικό συμβάν έγινε στις 26 Οκτωβρίου 1986, δηλαδή σαν αύριο...

Το ημερολόγιο έγραφε: “Τετάρτη, 6 Απριλίου 1994”. Μόλις μία ημέρα πριν όλοι εμείς οι νέοι είχαμε συγκλονιστεί από την αυτοκτονία του Kurt Cobain, του frontman των Nirvana, στο ζενίθ της πρωτοφανούς επιτυχίας του, συνειδητοποιώντας πόσο σχετική σημασία έχουν οι λέξεις «επιτυχία» και «ευτυχία»...

Για τους Radiohead δεν θα μπορούσα φυσικά να ανοίξω thread ως ρετρό μπάντα καθότι συνεχίζουν να δημιουργούν (ευτυχώς) στο χώρο της Alternative rock και τους εύχομαι να το κάνουν για πολλά χρόνια ακόμα. Όμως μου είναι αδύνατον να μην κάνω ένα αφιέρωμα στο πρώτο τους single, το τεράστιο “Creep”...

Εγώ το πρώτο που θυμάμαι είναι το ESPANA '82 και μάλιστα πολύ έντονα καθώς τότε φιλοξενούμουν για ολόκληρο τον μήνα του Μουντιάλ στο σπίτι της θείας μου στη Θεσσαλονίκη και τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου ήταν φανατικοί ποδοσφαιρόφιλοι (στη θρυλική πλατεία Βάρνας :) βλέπε...

Λένε πως “όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος”… ;) Έτσι κι εγώ ακριβώς έναν χρόνο πριν, σαν σήμερα, μεσημεράκι, σε μια ανάπαυλα της δουλειάς στο γραφείο, μου ʽρθε στο νου το αλφαβητάριο που είχα στην Αʼ Δημοτικού, το 1980… Τι ωραία που θα ήταν να το ξανάβλεπα… :flower: Και λέω...

Με αφορμή σήμερα 53 χρόνια από τη γέννηση του τεράστιου, αδικοχαμένου Ayrton Senna ξεκινώ αυτό το θέμα, όχι απλώς για να παραθέσω κάποια σχετική δημοσίευση αλλά επειδή τότε, την Πρωτομαγιά του 1994, ο τραγικός χαμός του με είχε συγκλονίσει…   Ήταν μεσημέρι και μαζί με μεγάλη παρέα έβλεπα τον...

Πρόκειται ασφαλώς για έναν από τους σπουδαιότερους εν ζωή μουσικούς παγκοσμίου φήμης και αναγνώρισης. Αυτοδίδακτος, ξεκίνησε να συνθέτει από τα πρώτα τρυφερά του χρόνια. Με σπουδαία προϋπηρεσία αρχικά στους Forminx και έπειτα με τον Ντέμη Ρούσσο στους Aphroditeʼs child τη δεκαετία του ʼ60 & του...

Αισθανόσασταν αρκετά "ελεύθεροι" μικροί ή νοιώθατε να πνίγεστε από την προστατευτική αγκαλιά-δαγκάνα των γονιών σας; Πόσες ώρες σας άφηνε η μάνα σας να παίξετε στη γειτονιά; Μαζευόσασταν νωρίς ή έπεφτε τσίριγμα; Αργότερα στην εφηβεία, τι ώρα έπρεπε να είσαστε πίσω τα βράδια; Αν αργούσατε έπεφτε...

Σήμερα πιστεύω ότι είναι μια ιδιαίτερη μέρα για όλους εμάς που το παιδί μας ξεκινάει την σχολική του πορεία, μια ημέρα ορόσημο στη ζωή κάθε ανθρώπου. Νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση καθώς συνόδευσα τον γιό μου την πρώτη του μέρα στο σχολείο, στην Αʼ Δημοτικού. Και αναπόφευκτα κατεβαίνοντας τα...

Πλατεία Βάρνας στα 80’s… Από τα 8 μου χρόνια έως τα 12, στα μέσα των 80’s, όταν ζούσα στις Συκιές της Θεσσαλονίκης, τα περισσότερα απογεύματα, ιδίως το καλοκαίρι, τα πέρναγα στην Πλατεία Βάρνας, μια μικροσκοπική πλατειούλα επί της οδού Νικολάου Παρασκευά. Τι να πρωτοθυμηθώ… τα...

Πρωτοδιάβασα το "1984" γύρω στο 2004 (20 χρόνια μετά το έτος που πραγματεύεται το βιβλίο του Orwell, το οποίο έτος στην ουσία είναι αναριθμητισμός του έτους 1948 όταν ο άγγλος συγγραφέας έγραψε αυτό το μυθιστόρημα-σίγουρα ένα από τα κορυφαία του 20ου αιώνα). Νιώθω περήφανος που δημιουργώ ένα...

Καταρχάς ρισκάρω πολλά ανοίγοντας αυτό το θέμα. Το πιο επώδυνο είναι να με γιαουρτώσετε :frypan: και το πιο ανώδυνο είναι να με πείτε αφελή που νομίζω ότι μπορούν να χωρέσουν σε μια λίστα 10 θέσεων όλα τα rock τραγούδια της αγαπημένης μας δεκαετίας που μας μάγεψαν, μας συγκίνησαν, μας...

Με αφορμή χθες 14 Ιουνίου τα 25 χρόνια από τη μαγική εκείνη βραδιά που η Ελλάδα έπαιρνε το Ευρωμπάσκετ :award: και μας πρόσφερε πρωτόγνωρες συγκινήσεις και βλέποντας ξανά τα τελευταία δευτερόλεπτα που χαράχτηκαν για πάντα στη μνήμη μας, μου ήρθε στο νου αυτό το ρητορικό ερώτημα... Κι αν...