Αποτελέσματα αναζήτησης

Ο Τριτσης ειχε μια ωραια συνεντευξη στο τ. 30, 21.7.1988. Αν εχει κανεις τις εικονες απο αυτην θα χε ενδιαφερον.

παντοφλες = παντούφλες (κατα το γαλλικο pantoufles)

Απο μερους «του» προφανως εννοουσα, για τον Gouz αφου καταλαβαινω οτι γι’αυτο την κατεβασε. Σε καθε περιπτωση ξαναδιαβαζοντας το βλεπω οτι η φιλη bambinella δεν απευθυνοταν και σε εμενα.. Η τουλαχιστον ετσι ελπιζω.. Πλην ομως εμμενω οτι δεν πρεπει να εφαρμοζονται ban σε κανεναν εκτος αν ειναι...

Σεβομαι παντα το παλαιό, υπο προυποθεσεις ισοτητας. Σε αυτη την περιπτωση η αμεση αφαιρεση της φωτο που σε εθιξε ηταν δειγμα προκαταβολικου σεβασμου απο μερους μου και με λυπει οτι δεν δεχεσαι να συζητησεις με ανθρωπους με διαφορετικη αποψη απο τη δικη σου. Κατα καποιο τροπο αναιρει την υπαρξη...

Το Zardoz είναι όντως χάλια αλλα καλτιά.. :) Το σκηνοθετησε ο Boorman που ειχε κανει μια απο τις αγαπημενες μου, το Point Blank με τον Λι Μάρβιν απ´το 1967. Τώρα είδα ότι ο Κιούμπρικ ήταν σύμβουλός του στην ταινία Zardoz!

Δεν ξερω αν η Μερλιν επαιξε η οχι σε τσοντα, συμφωνα ομως με τη βιογραφια “Marilyn: The Passion and the Paradox” του Lois Banner ηταν ακρως συνειδητοποιημενη πολιτικα και ευρυτατα καλλιεργημενη, παροτι αυτοδιδακτη.

Ο πρωτος μεγαλος ρολος του Griffith παντως ηταν η ταινια A Face in the Crowd (1957) με την Patricia Neal και τον Walter Matthau, σε σκηνοθεσια Elia Kazan. Δεν την εχω δει αλλα ξερω οτι παιζει ενα σκοτεινο χαρακτηρα, σε απολυτη αντιθεση με τους ρολους με τους οποιους εγινε μετα γνωστος. Δεν ηταν...

Παρενθεση: μια ωραιο φωτο του Griffith ως Ben Matlock με εναν νεαρο Bryan Cranston ως αγιο βασιλη (1987)... :D

Λοιπον πρεπει να ειναι απο το επεισοδιο «Christmas story» του Andy Griffith Show (1960). Εδω ειναι και ολοκληρο το επεισοδιο:

Ειναι απο τα ελαχιστα μιουζικαλ που μου αρεσουν, πηρε και οσκαρ μουσικης. Εδω ειναι μια απο τις καλύτερες σκηνες, οπου τα επτα αδερφια «κλεβουν» τα κοριτσια απο τους λιμοκοντορους μνηστηρες τους χωρις να καταφυγουν σε βιαιες μεθοδους, επηρεασμενοι απο τη νεα συζυγο του μεγαλου αδερφου τους...

Η κοπελα λεγεται Virginia Gibson και ειχε παιξει σε ενα απο τα αγαπημενα μου μιουζικαλ, «Εφτά νυφες για εφτα γαμπρους» (1954). Εδω με τον παρτενερ της στην ταινια, τον θρυλικο χορευτη Jacques d’Amboise.

Φαινεται οτι εδω ο Bob και η Doris φωτογραφηθηκαν το 1948 στο Χολιγουντ, μια ημερα πριν μεταβουν στο Βερολινο για μια ειδικη παρασταση για τους Αμερικανους φανταρους. Μαζι τους ειχε παει και ο γνωστος συνθετης Irving Berlin.

Το πολυ-πολυ δε να εξελισσοταν οπως ο καημενος ο Τριτσης, που συγκρουσθηκε με την εκκλησια για το θεμα της περιουσιας και τα δικαια των Ελληνων και στο τελος «αδειαστηκε» μεγαλοπρεπεστατα απο την ηγεσια..

Ομορφη πολη (Μ. Θεοδωρακης), γαλλικα / τραγ. Edith Piaf (1962) Ειναι μεγαλος ο καημος (Μ. Θεοδωρακης), φιλανδικα / τραγ. Aria Saijonmaa στην κηδεια του Σουηδου πρωθυπουργου Ουλοφ Παλμε (1986)

Δυστυχως το καλο γουστο, που περιλαμβανει την αποφυγη ακροτητων (αυτο που λενε gratuitous violence, ας πουμε) δεν μπορει να εφαρμοσθει με κωδικες αλλα αντικατοπτριζει τις μορφες κοινοτικης οργανωσης της καθε χωρας. Η τεχνη ειναι δευτερογενης δραστηριοτητα. Γι αυτο η Σουηδια δεν ειχε αναγκη απο...

Αν υπάρχει μια έκφραση που μπορεί να περιγράψει τον Θανάση Βέγγο είναι το «Καλέ μου άνθρωπε». Την τήρησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του και έτσι έχει μείνει στην συνείδηση του κοινού. Όπως αποκάλυψε ο σκηνοθέτης Τάκης Παπαγιαννίδης στη «Μηχανή του Χρόνου», μια ημέρα τυχαία ο Βέγγος έπεσε πάνω...

Κι εμενα με απωθει ο υπερβολικος ρεαλισμος. Απο την αλλη πλευρα, πιστευεις οτι τα στανταρντς του κωδικα Hays πρεπει να εφαρμοσθουν και στο θεατρο; Πχ το «Λεωφορειον ο ποθος» επρεπε να τροποποιηθει σε πολλα σημεια ως ταινια (προς αγανάκτηση του Καζαν) ενω το θεατρικο δεν ειχε λογοκριθει.