Η Πολυάννα,το παιχνίδι της χαράς [Παιδικά Αγκυρας]

Χίλια ευχαριστώ και σε όλα αυτά τα χρόνια ή Πολυαννα παίζει το παιχνίδι της χαράς παρά τις δυσκολίες! Θαρρώ πως τα διαβάσεις τα τελευταία στα αγγλικά, υπέροχο που μαθαίνω μετά από καιρό πως όλα τακτοποιήθηκαν ακόμα και για τα παιδιά της πως απόκτησαν οικογένειες!!!!!

Ειδικά αυτόν τον καιρό τα έχουμε ανάγκη μεγαλυτερη από κάθε άλλη εποχή, αισιοδοξία και αξίες! Τώρα είναι που ή αγκυρα ωφειλει να τα ξαναεκδοσει όλα!
 
To δικό μου είναι έκδοση της άμαζον και είναι τυπωμένο στην Πολωνία.Είναι πολύ λιτή έκδοση και πάει στο ζουμί κατευθείαν. Δηλ. δεν έχει καν λευκές σελίδες στην αρχή. Πάντως το μήνυμα που προσπαθεί να μας περάσει η Ελεανόρ Πόρτερ είναι πολύ σημαντικό είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα και είναι αυτό που λέμε σήμερα αν είναι το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Προτείνω όποιος-α θέλει να τα διαβάσει να το πάρει στα αγγλικά γιατί έχει σχετικά απλή γλώσσα και ορισμένα στοιχεία του πρωτότυπου είναι δύσκολο να περάσουν στην μετάφραση, πχ η Νάνσυ μιλάει χωριάτικα αγγλικά, όπως δηλ. ο Χαγκριντ στον Χάρι Πότερ. 
 
Φαιη κομψοτεχνήματα όλα τα εξώφυλλα που μας έχεις βάλει, εξαιρετικής αισθητικής!! Μπράβο, ευχαριστούμε, ή πολυαννα είναι το καλύτερο αγχολυτικο. Τώρα τελευταία έχω γνωρίσει μία κοπελα που είναι πολύ αισιόδοξη και όλα τα βλέπει θετικά, είναι δε και πολύ ξανθιά όπως ή πολύ  και την φωνάζω Πολυαννα αν και ή ιδια έχει όμορφο όνομα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ναι, Αριάδνη, τα εξώφυλλα των πρωτότυπων εκδόσεων είναι πραγματικά πολύ όμορφα, εικονογράφηση μιας άλλης εποχής. Τα βλέπεις και κάνεις βουτιά στο παρελθόν. Αλλά η Πολυάννα μπορεί να είναι διαχρονική αξία. Και τα σημερινά παιδιά μπορούν να ωφεληθούν από τα διδάγματά της, και ακόμη και οι μεγαλύτεροι αναγνώστες. Δεν ξέρω αν η Άγκυρα θα εκδώσει ποτέ όλα τα βιβλία της. Θα ήταν πολύ ωραίο να έχουμε ολόκληρη τη σειρά μεταφρασμένη από το πρωτότυπο και όχι από γαλλικές μεταφράσεις, όπως έκανε η Άγκυρα. Πολύ αγαπημένες οι εκδόσεις της Άγκυρας, μ' αυτές μεγαλώσαμε, αλλά δεν μας έδωσαν ολοκληρωμένη την ιστορία της Πολυάννας, και ούτε βασίστηκαν στο πρωτότυπο κείμενο.

Πριν από αρκετό καιρό είχα αρχίσει να μεταφράζω μόνη μου το πρώτο βιβλίο της Πολυάννας από το πρωτότυπο κείμενο που έχω, και μετά άρχισα να μεταφράζω και το δεύτερο τόμο. Κάπου στη μέση τα παράτησα. Τους τελευταίους μήνες όμως αποφάσισα να συνεχίσω το εγχείρημα και ολοκλήρωσα και το δεύτερο τόμο. Τώρα μεταφράζω τον τρίτο. Ερασιτεχνική δουλειά, βέβαια, αλλά κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Δεν ξέρω αν κανένας εκδοτικός οίκος στην Ελλάδα θα αποφασίσει ποτέ να μεταφράσει όλα τα βιβλία της.
 
Κρέμομαι από τα χείλη σου να σου πω υπάρχουν μεγάλες διάφορες με αυτά που διαβασαμε εμείς; Μακάρι να γίνει αλλά ποιος θα τα διαβάσει; Τα νέα παιδιά δεν νομίζω...
 
Σημαντικές διαφορές δεν υπάρχουν, μόνο σε μερικά σημεία η Άγκυρα έχει παραλείψει κάποιες φράσεις ή έχει απλοποιήσει κάποιες άλλες. Επιπλέον, κάποια ονόματα τα έχει κάνει να προφέρονται σαν γαλλικά, π.χ. η Πολυάννα λέγεται Βιτιέ, ενώ στα αγγλικά προφέρεται Γουίτιερ. (Whittier) Αυτό συμβαίνει γιατί οι εκδότες της Άγκυρας μετέφρασαν τη γαλλική μετάφραση και όχι το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο. Και δεν καταλαβαίνω το γιατί, αφού αγγλικά ξέρει όλος ο κόσμος. Τόσο δύσκολο ήταν να πάρουν το πρωτότυπο και να το μεταφράσουν στα ελληνικά; Και νομίζω ότι η Άγκυρα το έχει κάνει αυτό και με άλλα βιβλία που έχει εκδώσει, δηλαδή μετέφρασε από άλλες γλώσσες και όχι το πρωτότυπο.

Και τα νέα παιδιά να μην διαβάσουν την Πολυάννα, θα τη διαβάζουν οι  μεγαλύτεροι σε ηλικία αναγνώστες που ήταν παιδιά την εποχή που τα βιβλία της διαβάζονταν μετά μανίας και μεγάλωσαν μ' αυτήν, όπως και με άλλα αγαπημένα έργα της παιδικής λογοτεχνίας. Η Πολυάννα δεν εκδίδεται πλέον εκ νέου ούτε στην Αμερική, και τα βιβλία της τα βρίσκεις πια μόνο σε παλαιοβιβλιοπωλεία και στην Ελλάδα, ή από συλλέκτες, που μερικές φορές τα πουλάνε και σε εξαιρετικά υψηλές τιμές, αφού είναι πλέον σπάνια και συλλεκτικά. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν πολλοί καλοί εκδοτικοί οίκοι στη χώρα μας που θα μπορούσαν να επανεκδώσουν όλη τη σειρά της Πολυάννας για να την κάνουν γνωστή και σε νέα γενιά αναγνωστών. Αλλά δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχει δείξει κανείς ενδιαφέρον να το κάνει αυτό. ?
 
Aν δεν εκδίδεται εκ νέου στην Αμερικη ε τότε μάλλον δεν θα εκδοθεί και δω ποτε. Δεν υπάρχει περίπτωση οίκος να επενδύσει σε κάτι τέτοιο άλλες εποχές αλλά ήθη, σε μας ή Πολυαννα  και οι ιδέες της είναι προσιτή για άλλους παρωχημένη.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Για πολλά χρόνια πίστευα πως η σειρά είχε εννιά τόμους, όπως μας τους παρουσίασε ένα άλλο μέλος παραπάνω. Αργότερα, ψάχνοντας και στο διαδίκτυο, ανακάλυψα πως υπήρχαν κι άλλα βιβλία στη σειρά, που για κάποιο λόγο η Άγκυρα επέλεξε να μην τα κυκλοφορήσει. Σιγά σιγά, κατάφερα να αποκτήσω όλα τα βιβλία της Πολυάννας στο πρωτότυπο, 13 συνολικά.
Τώρα είδα τα ποστς σου fay 71 :cool:

Έχοντας διαβάσει όλη τη σειρά στο πρωτότυπο, μάλλον είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος να μου λύσει τρεις βασικές απορίες:

1.Η θεία Πόλυ πού στα κομμάτια εξαφανίστηκε μετά το "Η Πολυάννα μαμά"; Και τώρα πού το θυμάμαι κι ο κύριος Πάντλετον με τη θεία Ρουθ εξαφανίζονται το ίδιο απότομα.

2.Ο Τζιμ γύρισε ποτέ από το Βόρειο (ή Νότιο) Πόλο όπου είχε πάει στο "Η Πολυάννα και το μυστικό της ευτυχίας"; Τι γίνεται στα επόμενα βιβλία;

3.Το υπόλοιπο σόι τι κατάληξη έχει (Τζέιμς, Σάντι, ο μικρός γιος κλπ.);
 
Τώρα είδα τα ποστς σου fay 71 :cool:

Έχοντας διαβάσει όλη τη σειρά στο πρωτότυπο, μάλλον είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος να μου λύσει τρεις βασικές απορίες:

1.Η θεία Πόλυ πού στα κομμάτια εξαφανίστηκε μετά το "Η Πολυάννα μαμά"; Και τώρα πού το θυμάμαι κι ο κύριος Πάντλετον με τη θεία Ρουθ εξαφανίζονται το ίδιο απότομα.

2.Ο Τζιμ γύρισε ποτέ από το Βόρειο (ή Νότιο) Πόλο όπου είχε πάει στο "Η Πολυάννα και το μυστικό της ευτυχίας"; Τι γίνεται στα επόμενα βιβλία;

3.Το υπόλοιπο σόι τι κατάληξη έχει (Τζέιμς, Σάντι, ο μικρός γιος κλπ.);
Για ν' απαντήσω στις απορίες σου, που είναι και πολύ σωστές:

1. Η θεία Πόλυ, στο βιβλίο "Η Πολυάννα μαμά", ξαναβρίσκει μια παλιά της συμμαθήτρια, που είναι μια πλούσια χήρα χωρίς παιδιά και ολομόναχη στον κόσμο. Έτσι προτείνει στη θεία Πόλυ να μείνει μαζί της και να κάνουν ταξίδια μαζί. Στην αρχή η θεία Πόλυ αρνείται, αν και η πρόταση είναι δελεαστική, γιατί θέλει να μείνει με την Πολυάννα και να τη βοηθάει. Αλλά η Πολυάννα την πείθει να δεχτεί, και περιττό να πούμε ότι αυτό είναι μεγάλη ανακούφιση γι' αυτήν και για τον Τζίμυ, γιατί η θεία Πόλυ ήταν ιδιαίτερα παρεμβατική και αυταρχική και ήθελε να κάνει κουμάντο σε όλα μέσα στο σπίτι. Μέχρι που ο Τζίμυ και η Πολυάννα μάλωσαν εξαιτίας της. Οπότε η πρόταση της παλιάς της φίλης έγινε αποδεκτή με χαρά απ' όλους, μικρούς και μεγάλους, και γι' αυτό στα επόμενα βιβλία η θεία Πόλυ δεν εμφανίζεται. Βέβαια, κάνει μια σύντομη εμφάνιση στο βιβλίο "Η Πολυάννα στο Χόλλυγουντ", αλλά από κει και πέρα δεν την ξαναβλέπουμε. Υποθέτω ότι στα τελευταία βιβλία της σειράς, όπου τα παιδιά της Πολυάννας έχουν πλέον μεγαλώσει και παντρευτεί, η θεία Πόλυ σίγουρα θα μας έχει αφήσει χρόνους.

2. Ο Τζίμυ γυρίζει από το Νότιο Πόλο στο αμέσως επόμενο βιβλίο από το "Η Πολυάννα και το μυστικό της ευτυχίας", το δέκατο στη σειρά, αλλά εξασθενημένος μετά από τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης σ' εκείνο το μέρος. Αρρωσταίνει μάλιστα και από πνευμονία στα πρώτα κεφάλαια, αλλά ευτυχώς όλα πάνε καλά, ξαναβρίσκει την υγεία του και ξαναρχίζει τη δουλειά του. Στο επόμενο βιβλίο, το ενδέκατο, που έχει αρχίσει και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, παίρνει κι εκείνος μέρος, όπως και ο γιος του, αλλά επιστρέφουν και οι δυο σώοι και αβλαβείς. Δηλαδή ο νεαρός Τζιμ, που υπηρετεί στην αεροπορία, τραυματίζεται, όχι σοβαρά, κι επιστρέφει στο σπίτι του με άδεια, όπου γνωρίζει τη Ρόζμαρυ, την κοπέλα που είχε βρει η Πολυάννα και την είχε περιθάλψει, όπως ανέφερα σε παραπάνω ποστ, και την ερωτεύεται. Η Τζούντυ, επίσης, παντρεύεται το νεαρό Άγγλο αεροπόρο που γνώρισε (δυο πιλότοι στην οικογένεια?) και λίγες μέρες μετά το γάμο τους εκείνος φεύγει να υπηρετήσει. Εδώ η Τζούντυ δείχνει το ίδιο θάρρος που είχε δείξει και η μητέρα της στον προηγούμενο πόλεμο. Η Πολυάννα ήταν έγκυος όταν ο Τζίμυ της ανακοίνωσε ότι θα καταταγεί, και για να μην του το κάνει πιο δύσκολο, δεν του είπε τίποτα, και το έμαθε όταν γεννήθηκε ο γιος του. Η Τζούντυ, πάλι, περνάει μόνο μερικές μέρες παντρεμένη και μετά αφήνει τον άντρα της να φύγει, χωρίς να ξέρει αν θα τον ξαναδεί.

Παραπάνω αναφέρω και για τα  δυο επόμενα βιβλία. Είναι κρίμα που η Άγκυρα δεν αποφάσισε να εκδώσει κι αυτά και σταμάτησε μετά το ένατο. Και τα άλλα τέσσερα βιβλία είναι πολύ ενδιαφέροντα. Μάλιστα το τελευταίο το έγραψε η Ελίζαμπεθ Μπόρτον, που είχε γράψει και τα τρία τελευταία που διαβάσαμε από την Άγκυρα.

3. Για τους υπόλοιπους συγγενείς δεν γίνεται καμιά αναφορά στα τελευταία βιβλία. Ο θείος Τζων και η θεία Ρουθ εμφανίζονται στο βιβλίο "Η Πολυάννα στο Χόλλυγουντ", όπως και ο Τζέημυ και η Σάντυ με το μικρό τους γιο, αλλά στα επόμενα βιβλία δεν τους βλέπουμε. Γίνεται μόνο μια αναφορά στον Τζέημυ, στο βιβλίο "Η Πολυάννα και το μυστικό της ευτυχίας", όταν η Πολυάννα γνωρίζει μια νεαρή συγγραφέα, που έχει γνωρίσει τον Τζέημυ. Είναι πραγματικά παράξενο, αν σκεφτεί κανείς πως η Πολυάννα ξαναγυρίζει στη Βοστώνη, όπου ήταν άλλοτε το σπίτι της, και δεν βρίσκει κανέναν. Εντάξει, η θεία Πόλυ ταξίδευε. Αλλά οι υπόλοιποι τι έγιναν; Βέβαια, και ο θείος Τζων και η θεία Ρουθ έκαναν ταξίδια, και ο Τζέημυ, επίσης, λόγω της δουλειάς του σαν συγγραφέα, πρέπει κι εκείνος να ταξίδευε για να μαζέψει υλικό για τα βιβλία του. Αλλά παραδόξως, όταν η Πολυάννα ήταν εκεί με τα παιδιά της, όταν είχε φύγει ο Τζίμυ, χωρίς χρήματα και ψάχνοντας για δουλειά, δεν ήταν κανένας εκεί για να τη βοηθήσει. Ίσως είναι ένα από τα κενά της αφήγησης;

 
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ fay 71 για την απάντησή σου!

Η αλήθεια είναι πως συχνά σε ιστορίες που μετρούν πολλά βιβλία (ή τηλεοπτικά επεισόδια) οι δευτερεύοντες χαρακτήρες στερούνται συνέχειας και συνέπειας (κοινώς τους τρώει η μαρμάγκα  :p ). Στην "Πολυάννα" συγκεκριμένα αυτό είναι κρίμα γιατί οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ήταν ενδιαφέροντες και πολύ καλά σκιαγραφημένοι.

Προσωπικά μου έλειψε η αναφορά σε δύο χαρακτήρες που εμφανίζονται μόνο στο "η Πολυάννα και η ακτινοβολία της αγάπης", την Λορέιν και τον (πώς τον λέγανε αλήθεια; αυτόν τον συνάδελφο του Τζίμυ που ήταν ερωτευμένος μαζί της). Αναφέρονται μόνο φευγαλέα στην αρχή του "Η Πολυάννα στο Μεξικό" ως ότι συνοδεύουν την οικογένεια που αναχωρεί στον σιδηροδρομικό σταθμό, χωρίς καν να μας λύνουν τη βασική απορία αν ο "πώς τον λένε αλήθεια" ξαναβρίσκει την όρασή του ή παραμένει τυφλός.

Έχω πάντως να πω, προς υπεράσπιση της διαχρονικότητας της Πολυάννας (που εύκολα κάποιος θα την χαρακτήριζε απλοϊκή, παρωχημένη κλπ.) ότι χάρισα πρόσφατα τα πρώτα βιβλία της σειράς που επανακυκλοφορούν στο εννιάχρονο κοριτσάκι φίλης κι ενθουσιάστηκε. Τελικά μια ιστορία δεν χρειάζεται να είναι "σύγχρονη". Αρκεί να είναι καλογραμμένη.
 
Οι χαρακτήρες που αναφέρεις λέγονταν Λορέην και Φρανκ. Βασικά ο Φρανκ είχε κάνει και μια σύντομη εμφάνιση στο βιβλίο "Η Πολυάννα μαμά", όπου τους χάρισε και το σκυλάκι, το Τζιγκς. Μετά τον ξαναβλέπουμε στο επόμενο βιβλίο, όπου παίζει πιο σημαντικό ρόλο. Κι εμένα μου άρεσε αυτό το ζευγάρι, και κρίμα που δεν τους ξαναείδαμε και αργότερα στην ιστορία. Ξέρουμε όμως ότι παντρεύτηκαν τελικά, και ο Φρανκ ξαναβρήκε την όρασή του. Άλλωστε, υπήρχε μόνο μια πιθανότητα στις εκατό να μην την ξαναβρεί, και τίποτα στην αφήγηση δεν δείχνει ότι δεν την ξαναβρήκε. Ναι, αναφέρονται και για πολύ λίγο στο βιβλίο "Η Πολυάννα στο Φαρ Ουέστ", όταν αποχαιρετούν την Πολυάννα που φεύγει, αλλά μετά δεν τους βλέπουμε ξανά. Σίγουρα όμως η Πολυάννα θα κράτησε επαφή μαζί τους, όπως και με τόσους φίλους της. Όπου πήγαινε, είχε την ικανότητα να κάνει φίλους.

Έχω διαβάσει κατά καιρούς σχόλια ότι, εφόσον τα βιβλία της Πολυάννας δεν επανεκδίδονται πια και τα βρίσκεις μόνο σε παλαιοβιβλιοπωλεία, είναι ξεπερασμένα. Αλλά δεν συμφωνώ μ' αυτή την άποψη. Αυτά τα βιβλία δεν είναι καθόλου ξεπερασμένα ούτε παρωχημένα, έχουν ακόμη το αναγνωστικό κοινό τους, και αυτό δεν είναι μόνο τα παιδιά. Η Πολυάννα μπορεί να διαβαστεί άνετα και από ενήλικες, ιδιαίτερα τα τελευταία βιβλία της ιστορίας της, όπου και η ίδια είναι σε ώριμη ηλικία με μεγάλα παιδιά, και περνάει μηνύματα ακόμη και σ' αυτή την εποχή. Ίσως αυτή την εποχή χρειαζόμαστε μια Πολυάννα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Το παιχνίδι της χαράς και η φιλοσοφία του είναι ένα πολύ καλό φάρμακο για τις μέρες μας, που είναι γεμάτες άγχος, προβλήματα, αγωνία για το αύριο. Αν το καλοσκεφτείς, το μήνυμα της αισιοδοξίας που κυριαρχεί σ' αυτά τα βιβλία θα μπορούσε άνετα να το δώσει κι ένας ψυχολόγος. Να βρίσκεις πάντα κάτι που να σε κάνει ευχαριστημένο. Η ίδια η Πολυάννα λέει πως δεν πιστεύει ότι όλα είναι τέλεια σ' αυτό τον κόσμο, που σημαίνει ότι έχει επίγνωση των προβλημάτων και δεν εθελοτυφλεί. Αλλά πιστεύει πως, όποιες κι αν είναι οι στενοχώριες σου, μπορείς πάντα να βρεις κάτι ευχάριστο, φτάνει να ψάξεις. Αυτό είναι καλύτερο από το να γκρινιάζεις συνεχώς για όλα.

Σίγουρα πάντως τα βιβλία της Πολυάννας προσφέρουν ψυχική ανάταση στον αναγνώστη και είναι και διαχρονικά. Η Άγκυρα κυκλοφορεί τα πρώτα από τη σειρά, απ' όσο ξέρω, αλλά όχι όλα. Τις δεκαετίες '70 και '80 κυκλοφορούσαν εννιά βιβλία, και τώρα κυκλοφορούν μόνο τα τέσσερα πρώτα, το έβδομο και το ένατο. Δηλαδή, υπάρχουν κενά στην αφήγηση. Τα βιβλία "Η Πολυάννα στο Φαρ Ουέστ" και "Η Πολυάννα στο Μεξικό" δεν εκδίδονται πια, και αυτό νομίζω πως είναι λάθος του εκδοτικού οίκου. Θα έπρεπε να επανεκδώσει ολόκληρη τη σειρά, και μάλιστα και τα τέσσερα τελευταία βιβλία που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ελλάδα. Και επιπλέον, θα έπρεπε να τα μεταφράσουν από το πρωτότυπο, και όχι από μια γαλλική μετάφραση, κάνοντας μάλιστα και κάποια ονόματα να έχουν γαλλική προφορά.

Για παράδειγμα, στο βιβλίο "Η Πολυάννα και η ακτινοβολία της αγάπης", ένας χαρακτήρας λέγεται Ζεράρ Ρενάρ, και η ελληνική μετάφραση λέει πως το όνομα του ταιριάζει γάντι (ρενάρ στα γαλλικά σημαίνει αλεπού). Στο πρωτότυπο κείμενο που έχω, αυτός ο τύπος λέγεται Gerald Fox (fox σημαίνει αλεπού στα αγγλικά). Είναι ολοφάνερο πως οι εκδότες της Άγκυρας ακολούθησαν κατά λέξη τους Γάλλους εκδότες, αλλάζοντας τελείως το όνομα αυτού του χαρακτήρα, για να ταιριάζει με το γαλλικό κείμενο!


Spoiler
Επιπλέον, να σημειώσουμε ότι και τα βιβλία της Πολυάννας εκδόθηκαν στα γαλλικά μέχρι και το ένατο βιβλίο, και όχι πιο πέρα, άλλο ένα δείγμα ότι η Άγκυρα μιμήθηκε τους Γάλλους εκδότες. Είναι κρίμα, γιατί σε άλλες χώρες πρέπει να υπάρχουν και οι υπόλοιποι τόμοι μεταφρασμένοι. Βρήκα κάπου ένα από τα τελευταία βιβλία της σειράς μεταφρασμένο στα ισπανικά, και μάλιστα σε έκδοση του 1960.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
σε αυτο το βιβλιο υπηρχε και η ντοροθυ μια κοπελα λιγο φιλαρεσκη που την λατρευαν οι ανδρες και η πολυαννα την ειχε μαζι της ως δασκαλα των παιδιων της

ασχετο αλλα τα βιβλια της πολυαννας ακομμα και σημερα εχουν μια νοσταλγικη μυρωδια δεν μπορω να την περιγραψω ομως

60835938_681897922264127_3497080797536452608_n (1).jpg
 
Αριάδνη, η φωτό με τη γατούλα σου και την Πολυάννα στο Φαρ Ουέστ είναι όλα τα λεφτά. ❤️ Μη μου πεις ότι τη διαβάζει;

Η Ντόροθυ ήταν όχι μόνο φιλάρεσκη, αλλά δεν ήξερε και ποιον ήθελε. Τρόμαξε να αποφασίσει. Και όταν κατάλαβε πως ο γόης της περιοχής Τζέρυ ήθελε να έχει όλες τις κοπέλες στα πόδια του, τότε αποφάσισε να παντρευτεί το σταθερό και καλό παιδί, τον Κλίφορντ, που δεν θα την πλήγωνε ποτέ. Κι αυτό το βιβλίο έχει διδάγματα που είναι χρήσιμα και στην εποχή μας.
 
εχεις πολυ μεγαλη αγαπη στην πολυ και βλεπω πως θυμασαι λεμπτομερειες τα ξαναδιαβαζεις τα βιβλια της; η ντοροθυ ειχε τρεις σταθερους θαυμαστες τον χαλ , εναν συναδερφο του τζιμυ και τον καουμπου θυμαμαι και νικα ο συναδερφος του τζιμυ στο τελος λογω χαρακτηρα
 
Τα βιβλία της Πολυάννας εξακολουθούν να είναι από τα αγαπημένα μου, ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Αλλά μου αρέσει να τα διαβάζω και στο πρωτότυπο, επειδή η ιστορία είναι ολοκληρωμένη, δεκατρείς τόμοι και όχι εννιά όπως είχε η Άγκυρα. Ωραία θα ήταν αν αποφάσιζαν να τα εκδώσουν όλα τα βιβλία της, για να μαθαίνουν και οι νεώτεροι και να θυμόμαστε κι εμείς οι μεγαλύτεροι.

Πολύ καλά τα θυμάσαι. Τρεις θαυμαστές είχε η Ντόροθυ. Και επικράτησε όχι ο άστατος και γυναικάς Τζέρυ, αλλά ο σοβαρός και αφοσιωμένος Κλίφορντ. Κι εδώ τα μηνύματα προς τα κορίτσια είναι ξεκάθαρα. Να μην επιλέγουν κάποιον που μπορεί να τις πληγώσει, αλλά κάποιον που θα τις αγαπάει και θα τους είναι πιστός. Να γιατί τα βιβλία της Πολυάννας μπορούν να είναι διαχρονικά.
 
O οποίος Τζέρυ τα έφτιαξε με μια ωραία νοσοκόμα κατά την διάρκεια της νοσηλείας του ενώ δεχόταν την επίσκεψη της Ντόροθυ που τον αγαπούσε και την έφερε και σε επίσημο χορό για να την πληγώσει. Μιλάμε για τέτοιον χαρακτήρα όπως πολλοί άνδρες κάνουν και σήμερα, οι αφωσιομενοι λίγοι. Ο Τζέρυ αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη γενιά ανδρών που παίζει απλά χωρίς να τον νοιάζουν οι συνέπειες
 
Οπότε πολύ καλά έκανε και η Ντόροθυ και τον ξαπόστειλε όταν εκείνος ξαναγύρισε μετανιωμένος. Αν θυμάσαι υπήρχε και μια άλλη κοπέλα, η Μίνι, φουλ ερωτευμένη με τον Τζέρυ, κι έτρεχε συνέχεια πίσω του. Δυστυχώς, όπως υπάρχουν άνδρες σαν τον Τζέρυ, υπάρχουν και γυναίκες σαν τη Μίνι, που όσο κι αν τις εξευτελίζουν και τις παρατάνε, εκείνες παραμένουν κολλημένες.
 
Η Ντόροθυ έπαθε κατάθλιψη μετά το περιστατικό άσχημη σε μια εκδρομή με την οικογένειά της πόλυς της λέει πως η ζωή της είναι πια άνευ σημασίας το γεγονός την είχε ταρακουνήσει για τα καλά!
 
Πιστεύω ότι πιο πολύ την ταρακούνησε η περιπέτεια που πέρασε σ' εκείνη την εκδρομή, όταν την είχαν δεμένη και φιμωμένη σε μια καλύβα και η οικογένεια της Πολυάννας την έψαχνε με αγωνία. Μέχρι που πίστεψαν ότι είχε πεθάνει. Αυτό έκανε τη Ντόροθυ να δει τη ζωή με άλλα μάτια και να καταλάβει ποια πράγματα έχουν μεγαλύτερη σημασία. Τότε ήταν που ξεπέρασε και τον Τζέρυ και κατάλαβε ποιος την αγαπούσε πραγματικά και δεν θα την πλήγωνε ποτέ.
 
Πίσω
Μπλουζα