Έλληνες ηθοποιοί τότε (δεκαετίες '70 & '80) και τώρα

[Bambinella]

Πιστευω πως μερικες φορες αδικουμε καποιους συγχρονους ηθοποιους, μονο και μονο επειδη ακριβως ειναι...συγχρονοι. Δεν αμφισβητω το μεγαλο ταλεντο πολλων παλιων ηθοποιων, αλλα νομιζω οτι και καποιοι σημερινοι ισως ειναι ισαξιοι τους. Επειδη παλαιοτερα επεφτα κι εγω σ' αυτην την παγιδα, εκανα ενα τεστ στον εαυτο μου. Προσπαθησα να βλεπω συγχρονους καλλιτεχνες, μεσα απο το πρισμα του παλαιου.

Πως θα μας φαινοταν π.χ. ο Μπεζος, αν τον βλεπαμε σε μια ασπρομαυρη κωμωδια του 1960? Θα μας αρεσε, η οχι? Μηπως σημερα θα τον μνημονευαμε σαν εναν αξεχαστο κωμικο της χρυσης εποχης, ειδικα μαλιστα, αν ειχε πεθανει κιολας? Στη θεση του, βαλτε οποιον αλλον σημερινο ηθοποιο θελετε, και καντε κι εσεις αυτο το μικρο τεστ. Αφηστε εξω την προκαταληψη που ισως υπαρχει για αυτους, επειδη γεννηθηκαν μερικες δεκαετιες αργοτερα, και τα συμπερασματα δικα σας.

 

[sunset89]

Έλληνες ηθοποιοί τότε (δεκαετίες '70 & '80) και τώρα

Πιστευω πως μερικες φορες αδικουμε καποιους συγχρονους ηθοποιους, μονο και μονο επειδη ακριβως ειναι...συγχρονοι. Δεν αμφισβητω το μεγαλο ταλεντο πολλων παλιων ηθοποιων, αλλα νομιζω οτι και καποιοι σημερινοι ισως ειναι ισαξιοι τους. Επειδη παλαιοτερα επεφτα κι εγω σ' αυτην την παγιδα, εκανα ενα τεστ στον εαυτο μου. Προσπαθησα να βλεπω συγχρονους καλλιτεχνες, μεσα απο το πρισμα του παλαιου.

Πως θα μας φαινοταν π.χ. ο Μπεζος, αν τον βλεπαμε σε μια ασπρομαυρη κωμωδια του 1960? Θα μας αρεσε, η οχι? Μηπως σημερα θα τον μνημονευαμε σαν εναν αξεχαστο κωμικο της χρυσης εποχης, ειδικα μαλιστα, αν ειχε πεθανει κιολας? Στη θεση του, βαλτε οποιον αλλον σημερινο ηθοποιο θελετε, και καντε κι εσεις αυτο το μικρο τεστ. Αφηστε εξω την προκαταληψη που ισως υπαρχει για αυτους, επειδη γεννηθηκαν μερικες δεκαετιες αργοτερα, και τα συμπερασματα δικα σας.

Χμ, από τη μία πλευρά ίσως έχεις δίκιο, αλλά στις μέρες μας υπάρχουν τόσα πολλά "αγγούρια" και "λαχανάκια Βρυξελλών" που και στο 70, στο 60 και στην εποχη της Κυβελης και των Δελφικών Εορτών, να τους τοποθετουσαμε παλι αγγουρακια θα παρεμεναν! Από την άλλη υπάρχουν ακόμα ηθοποιοί -λίγοι πράγματι- που από την πρώτη στιγμή που βγαίνουν στο γυαλί εντυπωσιάζουν με το ταλέντο και το ήθος τους και ας ανήκουν στη νέα φουρνιά. Μειοψηφία; Τραγικά σίγουρο! Αλλα παρόλα αυτά, υπάρχουν κι εκείνοι.

Off topic αλλά καλό είναι να αναφέρονται και τέτοια

 

[ChristosM]

Πιστευω πως μερικες φορες αδικουμε καποιους συγχρονους ηθοποιους, μονο και μονο επειδη ακριβως ειναι...συγχρονοι. Δεν αμφισβητω το μεγαλο ταλεντο πολλων παλιων ηθοποιων, αλλα νομιζω οτι και καποιοι σημερινοι ισως ειναι ισαξιοι τους. Επειδη παλαιοτερα επεφτα κι εγω σ' αυτην την παγιδα, εκανα ενα τεστ στον εαυτο μου. Προσπαθησα να βλεπω συγχρονους καλλιτεχνες, μεσα απο το πρισμα του παλαιου.

Ο Πετρος ο Φιλιππιδης ειναι ενας καλος ηθοποιος. Εγω φταιω που επιλεγει να παιζει σε αθλιοτητες που οχι μονο μειωνουν το ταλεντο του αλλα το εξαφανιζουν? Ολα για τα λεφτα ετσι? Ε ντροπη...

Χμ, από τη μία πλευρά ίσως έχεις δίκιο, αλλά στις μέρες μας υπάρχουν τόσα πολλά "αγγούρια" και "λαχανάκια Βρυξελλών" που και στο 70, στο 60 και στην εποχη της Κυβελης και των Δελφικών Εορτών, να τους τοποθετουσαμε παλι αγγουρακια θα παρεμεναν! Από την άλλη υπάρχουν ακόμα ηθοποιοί -λίγοι πράγματι- που από την πρώτη στιγμή που βγαίνουν στο γυαλί εντυπωσιάζουν με το ταλέντο και το ήθος τους και ας ανήκουν στη νέα φουρνιά. Μειοψηφία; Τραγικά σίγουρο! Αλλα παρόλα αυτά, υπάρχουν κι εκείνοι.Off topic αλλά καλό είναι να αναφέρονται και τέτοια

Φυσικα και υπαρχουν μεγαλα ταλεντα και σημερα, απλα δεν κανουν εκπτωσεις και δεν εμφανιζονται στην τηλεοραση (και πολυ καλα κανουν).

 

[Bambinella]

Πιστευω πως ειμαι εκτος θεματος, γι' αυτο θα πω καποια πραγματα για να το κλεισω, και δε θα επεκταθω περισσοτερο ο,τι κι αν γραψετε μετα.

Αλλωστε, οπως ειπα, τα συμπερασματα δικα σας.

Υπαρχουν πολλοι αθλιοι ηθοποιοι σημερα, λογω της ευκολης προσβασης στο επαγγελμα και λογω του στοχου της γρηγορης επιτυχιας που δινει η τηλεοραση. Το ιδιο συμβαινει και με τους τραγουδιστες.

Τα διαμαντια παραμενουν διαμαντια οπου κι αν παιξουν, αλλα αν αναλλωνουν το ταλεντο τους οπου τυχει, κακο δικο τους. Δυστυχως, την εποχη της βιντεοκασετας ειδαμε μεγαλους ηθοποιους μας να κανουν εκπτωση στο θειο δωρο που ειχαν, και να εμφανιζονται σε κακιστες βιντεοταινιες. Δεν το περιμενα αυτο, απο τον Φωτοπουλο, τον Βουτσα, την Βλαχοπουλου, τον Ηλιοπουλο, και πολλους αλλους. Αυτοι οι ανθρωποι, αφανταστα ταλαντουχοι αναμφισβητητα, σταθηκαν τυχεροι επειδη επεσαν πανω στη χρυση εποχη του ελληνικου κινηματογραφου, και μυθοποιηθηκαν. Ετσι τα βρηκαν, ετσι εκαναν.

Ηρθε η βιντεοκασετα αργοτερα, εκαναν βιντεοκασετα. Νομιζω οτι αν ολοι αυτοι οι παλιοι, ηταν νεοι σημερα, και τηλεοραση θα εκαναν, και κακες επιλογες.

Αλλωστε, το τεστ για το οποιο μιλησα στο προηγουμενο μηνυμα μου, δουλευει και αντιστροφα. Θα μας αρεσε σημερα, σε μια καλη σειρα λεω εγω, ενας απο τους παλιους?

Ο Βουτσας, ας πουμε, η ο Γκιωνακης, αν ηταν νεοι τωρα, θα ειχαν τον ιδιο αντικτυπο στο κοινο, την ιδια επιτυχια, η θα χανονταν παρα το ταλεντο τους, μεσα στον καταιγισμο των κακων τηλεοπτικων προιοντων? Και θα ηταν οσο θα επρεπε επιλεκτικοι?

 

[αριαδνη]

να σας πω την γνωμη μου και να μην επεκταθω και εγώ πολύ, δεν ειναι θεμα απλα ηθοποιου αλλα και σκηνοθετη και σεναριογραφου και σκηνογραφου και των άλλων συντελεστων για να βγει κατι καλο!

αν μιλαμε για αυτες τις σειρες του 80 με θαυμασμό και μας εχουν μεινει η για τις παλιες ελληνικές ταινιες είναι γιατι όλα τα παραπάνω ετυχαν να ειναι σε αρμονία! #) ηταν η εποχη, ηταν η τυχη απλα χρειαζεται να συνυπάρχουν πολλα πραγματα αν ειναι κατι να πετυχει!!

 

[ChristosM]

Πιστευω πως ειμαι εκτος θεματος, γι' αυτο θα πω καποια πραγματα για να το κλεισω, και δε θα επεκταθω περισσοτερο ο,τι κι αν γραψετε μετα.Αλλωστε, οπως ειπα, τα συμπερασματα δικα σας.

Υπαρχουν πολλοι αθλιοι ηθοποιοι σημερα, λογω της ευκολης προσβασης στο επαγγελμα και λογω του στοχου της γρηγορης επιτυχιας που δινει η τηλεοραση. Το ιδιο συμβαινει και με τους τραγουδιστες.

Τα διαμαντια παραμενουν διαμαντια οπου κι αν παιξουν, αλλα αν αναλλωνουν το ταλεντο τους οπου τυχει, κακο δικο τους. Δυστυχως, την εποχη της βιντεοκασετας ειδαμε μεγαλους ηθοποιους μας να κανουν εκπτωση στο θειο δωρο που ειχαν, και να εμφανιζονται σε κακιστες βιντεοταινιες. Δεν το περιμενα αυτο, απο τον Φωτοπουλο, τον Βουτσα, την Βλαχοπουλου, τον Ηλιοπουλο, και πολλους αλλους. Αυτοι οι ανθρωποι, αφανταστα ταλαντουχοι αναμφισβητητα, σταθηκαν τυχεροι επειδη επεσαν πανω στη χρυση εποχη του ελληνικου κινηματογραφου, και μυθοποιηθηκαν. Ετσι τα βρηκαν, ετσι εκαναν.

Ηρθε η βιντεοκασετα αργοτερα, εκαναν βιντεοκασετα. Νομιζω οτι αν ολοι αυτοι οι παλιοι, ηταν νεοι σημερα, και τηλεοραση θα εκαναν, και κακες επιλογες.

Αλλωστε, το τεστ για το οποιο μιλησα στο προηγουμενο μηνυμα μου, δουλευει και αντιστροφα. Θα μας αρεσε σημερα, σε μια καλη σειρα λεω εγω, ενας απο τους παλιους?

Ο Βουτσας, ας πουμε, η ο Γκιωνακης, αν ηταν νεοι τωρα, θα ειχαν τον ιδιο αντικτυπο στο κοινο, την ιδια επιτυχια, η θα χανονταν παρα το ταλεντο τους, μεσα στον καταιγισμο των κακων τηλεοπτικων προιοντων? Και θα ηταν οσο θα επρεπε επιλεκτικοι?

Εκαναν τηλεοραση, ολοι αυτοι οι σπουδαιοι που αναφερεις και μαλιστα μπολικη. Αλλα την εκαναν την δεκαετια του 70 οταν τα σηριαλ, απο τα πιο σοβαρα μεχρι τα πιο αναλαφρα, ειχαν σπουδαιους δημιουργους πισω τους. Υπηρχε κειμενο, αλλα και ηθος.

Ετσι λοιπον εκαναν μεγαλη επιτυχια στην τηλεοραση, ισως μεγαλυτερη και απ' τον κινηματογραφο. Τρανταχτα παραδειγματα ο Βουτσας με τον Ονειροπαρμενο, η Γιουλακη με την Κοκκορομυαλη, ο Παπαγιαννοπουλος με το Λουνα Παρκ...

Οσο για το θεμα της βιντεοκασσετας, συμφωνω απολυτα. Εκει εντοπιζουμε την αρχη της εκπτωσης.

 

[Rheinmetall]

Ο Λαζόπουλος είναι σίγουρα το μεγαλύτερο ταλέντο της εποχής μας στο χώρο της επιθεώρησης. Δεν τον πολυσυμπαθούσα ποτέ, αλλά οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει και θα αφήσει ιστορία.

 

[Λορένα]

Η Μαρια Καβογιαννη θεωρω οτι ειναι απο τις καλυτερες.

Απο τις πιο νεες ακομη η Μαρινα Καλογηρου (ειχε παιξει την νεαρη Ελλη Λαμπετη στην σειρα).

Και απο αυτες που εχουν ηδη αναγνωριστει : Η Αννα Παναγιωτοπουλου.

Απο αντρες δεν εχω δει κατι αντιστοιχο, αν και ειναι καμποσοι αυτοι της γενιας της Παναγιωτοπουλου

 

[Bambinella]

Απο του σημερινους μου αρεσει πολυ ο Γιαννης Μπεζος. Τον βρισκω εξαιρετικο κωμικο.

Μου κανει εντυπωση επισης, το απιστευτα φυσικο παιξιμο του Θοδωρη Αθεριδη. Οταν τον βλεπω δεν καταλαβαινω οτι αυτος ο ανθρωπος ερμηνευει ρολο. Νομιζω πως ειναι αληθινο.

 

[Rheinmetall]

Απο του σημερινους μου αρεσει πολυ ο Γιαννης Μπεζος. Τον βρισκω εξαιρετικο κωμικο.Μου κανει εντυπωση επισης, το απιστευτα φυσικο παιξιμο του Θοδωρη Αθεριδη. Οταν τον βλεπω δεν καταλαβαινω οτι αυτος ο ανθρωπος ερμηνευει ρολο. Νομιζω πως ειναι αληθινο.

Συμφωνώ για τον Αθερίδη. Τον είδα εχτές σε ένα καινούργιο σήριαλ που έκανε τον συνταξιούχο πυροσβέστη. Έχει φυσικό παίξιμο και φυσιογνωμικά μου είναι συμπαθής.

 

[dimitri10b]

η τεράστια διαφορά είναι πως το '60 και το '70 υπήρχε γενική άνθηση...αν ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Βασίλης Λογοθετίδης έπαιζε στην TV διασκευές μεξικάνικων σειρών δεν ξέρω αν θα ξεχώριζε τόσο...αν δεν υπήρχε ο Φίνος,ο Μάνος Χατζιδάκις,ο Σακελλάριος και τόσοι άλλοι δεν ξέρω αν πραγματικά θα υπήρχαν και όλα αυτά τα αστέρια...γιατί οι ταινίες που ακόμα και σήμερα βλέπουμε δε βασιζόντουσαν μόνο στους ηθοποιούς αλλά και στην παραγωγή,τη μουσική και το σενάριο...

αν σκεφτείτε πως το 60 ήταν ντροπή να γίνει κάποιος ηθοποιός ή να έχει στην οικογένεια του ηθοποιό θα καταλάβετε πως ηθοποιοί γινόντουσαν μόνο άτομα που θα έδιναν και την ψυχή τους για το σανίδι...ενώ σήμερα όλοι θέλουν να γίνουν ηθοποιοί...και οι περισσότεροι δε θα έπρεπε να γίνουν

και εγώ ξεχωρίζω την κ. Παναγιωτοπούλου απο τους σημερινούς ηθοποιούς γιατί όπου και να την έχω δεί πραγματικά ήταν υπέροχη και απο τότε που την είδα στο ''Μπουφάν της Χάρλευ'' που ήταν ένας δραματικότατος μονόλογος πιστεύω πως μπορεί να παίξει τα πάντα

 

[stakovios]

Εκαναν τηλεοραση, ολοι αυτοι οι σπουδαιοι που αναφερεις και μαλιστα μπολικη. Αλλα την εκαναν την δεκαετια του 70 οταν τα σηριαλ, απο τα πιο σοβαρα μεχρι τα πιο αναλαφρα, ειχαν σπουδαιους δημιουργους πισω τους. Υπηρχε κειμενο, αλλα και ηθος.Ετσι λοιπον εκαναν μεγαλη επιτυχια στην τηλεοραση, ισως μεγαλυτερη και απ' τον κινηματογραφο. Τρανταχτα παραδειγματα ο Βουτσας με τον Ονειροπαρμενο, η Γιουλακη με την Κοκκορομυαλη, ο Παπαγιαννοπουλος με το Λουνα Παρκ...

Οσο για το θεμα της βιντεοκασσετας, συμφωνω απολυτα. Εκει εντοπιζουμε την αρχη της εκπτωσης.

Συμφωνώ για τη βιντεοκασέτα. Θα ήθελα όμως να θίξω και το εξπής θέμα: μήπως ορισμένοι από τους μεγάλους έφτασαν σε σημείο να παίζουν ένα-δυο ρολάκια σε βιντεοκασέτες για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί; Με άλλα λόγια, η Πολιτεία ξέχασε τους ηθοποιούς και εκείνοι μοιραία κατέφυγαν στο βίντεο, ίσα για τα προς το ζειν.

 

[elephadas]

Πάντως και πολλοί σπουδαίοι παλιοί ηθοποιοί είχαν παίξει σε απύθμενες βλακείες τότε. Δεν υπήρχε μόνο η Finos Films ή έστω η Καραγιάννης-Καρατζόπουλος (βρίσκω πώς οι περισσότερες κωμωδίες που σκηνοθέτησε ο Καραγιάννης είχαν χοντροκομμένο χιούμορ, αλλά σε σύγκριση με αυτές που φτιάχνανε οι αρπα-κόλλα εταιρείες ήταν καλύτερες). Σε παλιότερες εποχές νοίκιαζα βίντεο από ένα τοπικό ελληνικό μπακάλικο και όπως καταλαβαίνετε δεν είχα ακριβώς πολλές επιλογές, οπότε είδα κάτι περιτρίμματα δεκαετιών 50 και 60 που αμφιβάλλω αν θα τα είχαν βιντεάδικα στην Ελλάδα. Όταν γυρίζονταν σχετικά λίγες ταινίες το χρόνο, σκηνοθεσία, σενάριο, μουσική και παίξιμο ήταν πιο προσεγμένα. Όταν αργότερα γυρίζονταν εκατοντάδες τη χρονιά αναγκαστικά και δεν υπήρχαν και αρκετοί καλοί ηθοποιοί για όλες αυτές και οι καλοί συμμετείχαν σε τόσες πολλές που αναγκαστικά έκαναν και προχειροδουλειές. Διότι υπήρχε και το θέατρο που τους απασχολούσε.

Για προφανείς λόγους δεν ξέρω τους περισσότερους σύγχρονους έλληνες ηθοποιούς. Παρακολουθώντας κάποια παλιότερα αλλά και πιο πρόσφατα σήριαλ (μόνο κωμωδίες, δεν αντέχω τα ψυχοπλακωτικά) παρατηρώ ότι το παίξιμο όλων έχει για κοινό χαρακτηριστικό την υπερβολή και τις υστερικές κραυγές, και σε τόσο βαθμό μάλιστα που όταν εμφανίζονται και παλιοί ηθοποιοί στις ίδιες σκηνές, ακόμη και σε εξωφρενικούς ρόλους, μοιάζουν συγκρατημένοι. Δεν συγκρίνω, φυσικά, τους σύγχρονους με κορυφαίους ηθοποιούς του παρελθόντος - όταν μια λοξή ματιά τηε Ειρήνης Παππά στον "Ζορμπά" για παράδειγμα έδειχνε τόση περιφρονηση όση μια σύγχρονη ηθοποιούλα δεν θα μπορούσε να αποδώσει με οχετούς ύβρεων. Μοιάζει να πιστεύουν ότι φωνάζοντας θα μας πείσουν ότι είναι καλοί ηθοποιοί.

Πράγματι νομίζω ότι ο Μπέζος ξεχωρίζει από τους παλιότερους σύγχρονους. Την Παναγιωτοπούλου δεν θα την έλεγα ακριβώς "σημερινή", δεδομένου ότι ξεκίνησε στις αρχές των '70 με το "Ελεύθερο Θέατρο" οπότε μιλάμε για μια καριέρα ήδη 40 χρόνων. Μου αρέσει αρκετά και η Δάφνη Λαμπρόγιαννη, παρόλο που δεν την έχω δει σε αρκετά έργα για να μπορέσω να εκτιμήσω την γκάμα της. Ο Χαραλαμπόπουλος είναι αρκετά καλός. Γενικά πιστεύω ότι υπάρχουν τα ίδια ταλέντα τώρα όπως και παλιά, αλλά χάνονται σε ένα μεγαλύτερο αριθμό μετριοτήτων ή και χειρότερων.

Και ας μην απαλλάσσουμε το κοινό από την ευθύνη. Κάποτε αποθέωνε Λαμπέτες και Λογοθετίδηδες... τώρα ποιοί είναι οι δημοφιλέστεροι? Οι καλύτεροι από το σωρό? Δεν είμαι τόσο σίγουρος.

 

[panp]

Κάποτε είχε επιχειρηθεί σε ένα περιοδικό (ΚΛΙΚ νομίζω) μια "αντιστοίχιση" : Γράφω ό,τι θυμάμαι, ήταν με δεδομένα εποχής 95-96, οπότε μεταφερθείτε λίγο νοερά προς τα εκεί, στα σήριαλ που παίζονταν κλπ.

- Ρένα Βλαχοπούλου > Άννα Παναγιωτοπούλου

- Νίκος Ρίζος > Χρήστος Βαλαβανίδης

- Νίκος Σταυρίδης > Σπύρος Παπαδόπουλος

- Ντίνος Ηλιόπουλος > Πέτρος Φιλιππίδης

- Θανάσης Βέγγος > κανένας...

 

[prisma]

Κάποτε είχε επιχειρηθεί σε ένα περιοδικό (ΚΛΙΚ νομίζω) μια "αντιστοίχιση"

Ποτέ δε κατάλαβα τέτοιου είδους αντιστοιχίσεις. "Η νέα Λάσκαρη", "Ο νέος Ηλιόπουλος" κλπ.

Ο κάθε ένας είναι αυτό που είναι. Δεν είναι μετενσάρκωση κανενός! Κάποτε λέγανε για τον συμπαθή Μαρκουλάκη πως είναι ο "νέος" Αλεξανδράκης. Μάλιστα είχε επιλεγεί και ως ο νέος Γιούγκερμαν στη νέα μεταφορά του στη tv το 2007. Ο Αλεξανδράκης θα είναι πάντα μοναδικός και ο Μαρκουλάκης πάντα ο Μαρκουλάκης.

Επίσης δε καταλαβαίνω τι σχέση έχει ένας Ηλιόπουλος με τον Φιλιππίδη. Αν και ο τελευταίος δεν μου αρέσει πάντα, σίγουρα δεν με έπεισε ως σύγχρονος Ζήκος. Αυτό δε σημαίνει πως είναι κακός ηθοποιός, απλά ό,τι έκανε ο Χατζηχρήστος σ'αυτή τη ταινία δε νομίζω πως μπορεί να το κάνει κανένας άλλος.

Πιστεύω βέβαια πως σήμερα υπάρχουν πολύ καλοί ηθοποιοί, απλά ίσως δεν υπάρχουν οι συνθήκες να υπάρξουν οι ανάλογες δουλειές.

 

[video80]

Ποτέ δε κατάλαβα τέτοιου είδους αντιστοιχίσεις. "Η νέα Λάσκαρη", "Ο νέος Ηλιόπουλος" κλπ. Ο κάθε ένας είναι αυτό που είναι. Δεν είναι μετενσάρκωση κανενός! Κάποτε λέγανε για τον συμπαθή Μαρκουλάκη πως είναι ο "νέος" Αλεξανδράκης. Μάλιστα είχε επιλεγεί και ως ο νέος Γιούγκερμαν στη νέα μεταφορά του στη tv το 2007. Ο Αλεξανδράκης θα είναι πάντα μοναδικός και ο Μαρκουλάκης πάντα ο Μαρκουλάκης.

Επίσης δε καταλαβαίνω τι σχέση έχει ένας Ηλιόπουλος με τον Φιλιππίδη. Αν και ο τελευταίος δεν μου αρέσει πάντα, σίγουρα δεν με έπεισε ως σύγχρονος Ζήκος. Αυτό δε σημαίνει πως είναι κακός ηθοποιός, απλά ό,τι έκανε ο Χατζηχρήστος σ'αυτή τη ταινία δε νομίζω πως μπορεί να το κάνει κανένας άλλος.

Συμφωνώ!!!

(σ.σ. Αν και τον Κώστα Χατζηχρήστο τον λάτρεψα για το ρόλο του στον " γιό του πάρτα όλα " και όχι στον Ζήκο)

 

[panp]

Ναι, προσπάθησα να πάρω αποστάσεις από εκείνο το άρθρο, αλλά φυσικά δεν έγινε σαφές. Κι εγώ δε συμφωνώ σχεδόν σε τίποτα (πλην...Βέγγου).

 

[maktrab]

νομίζω πως είναι ιεροσυλία να γίνεται σύγκριση μεταξύ Ηλιόπουλου και Φιλιππίδη,όχι λόγω "ιερού τέρατος" ή "ταμπού" ,αλλά λόγω μόνο και μόνο του ταλέντου,όπου πιστεύω δεν παίζει σύγκριση σε καμμία περίπτωση

από σχετικά νεώτερους ηθοποιούς,αυτός που ξεχωρίζω για το παίξιμό του και την "κοψιά" του είναι ο Στέλιος Μάινας

ακόμη πιστεύω πως ένα τρομερό ταλέντο είναι ο Μάρκος Σεφερλής ο οποίος όμως αναλώνεται σε χαμηλού επιπέδου παραγωγές

πρέπει όμως να έχουμε στην άκρη του μυαλού μας πως και οι ηθοποιοί είναι άνθρωποι και πρέπει να ζήσουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειές τους και επομένως είναι αναγκασμένοι να κάνουν υποχωρήσεις στην ποιότητα των έργων που παίζουν

αυτό,στη δεκαετία του 80 και στη χρυσή εποχή της βιντεοκασσέτας έλαβε φυσικά μεγάλες διαστάσεις,αλλά η ποιότητα ορισμένων ηθοποιών δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθεί λόγω κακού σεναρίου,κακής παραγωγής και τα λοιπά - ο Σωτήρης Μουστάκας είναι ένα κλασσικό παράδειγμα ο οποίος σχεδόν σε όλες αυτές τις βιντεοταινίες πραγματικά ξεχωρίζει σαν τη μύγα μές στο γάλα

 

[panp]

Θέλω να προσθέσω ότι οι σημερινοί ηθοποιοί έχουν σαφέστατα μεγαλύτερη υποκριτική παιδεία από εκείνους του 60, όπως επίσης έχουν και το πλεονέκτημα να έχουν "διαβάσει" τους ηθοποιούς εκείνους.

Οι ηθοποιοί του 60 πάλι, είχαν τα παρακάτω δύο πλεονεκτήματα : ήταν αυθόρμητοι και αληθινοί (γι αυτό και οι περισότεροι από αυτούς μέναν σε ένα-δυο συγκεκριμένους "τύπους" που μάλλον αντικατόπτριζαν κα τη ζωή τους), και με αυτό τον αυθορμητισμό αντιμετώπισαν τη "λαίλαπα" που ονομάστηκε ελληνικός κινηματογράφος. Δεν ένιωσαν ότι συμμετείχαν σε μια πραγματική "βιομηχανία" ταινιών (και τέτοια ήταν ο κινηματογράφος του 60 και του 70) και γι αυτό δεν έπαψαν ποτέ να είναι "προσιτοί" άνθρωποι, πλην βεβαίως κάποιων εξαιρέσεων, π.χ. Βουγιουκλάκη, της οποίας η υπηρέτρια είχε εντολή να βαδίζει πάντα 20 μέτρα μακριά της. Καμία σχέση βεβαίως με αρκετά σημερινά "ψώνια"...

Το δεύτερο πλεονέκτημα είναι ότι είχαν την τύχη να "γράψουν" γι αυτούς πολύ σημαντικοί άνθρωποι. Πώς να βγει π.χ. ένας ηθοποιός τύπου Χατζηχρήστου ή Ηλιόπουλου όταν σήμερα δεν υπάρχει ένας Σακελλάριος, ένας Πρετεντέρης, ένας Δαλιανίδης ή ένας Μιχαηλίδης; Πάνω σε τέτοια σπουδαία κέιμενα, μέτριοι ίσως ηθοποιοί πραγματικά απογειώθηκαν και γίναν ιερά τέρατα. Σήμερα λειτουργούμε στην ανάποδη λογική, περιμένουμε από έναν "κάπως καλό" ηθοποιό να στηρίξει ένα μέτριο κείμενο...

Η λογική λέει ότι κείμενα θα γράφονται πάντα και ηθοποιοί θα βγαίνουν πάντα. Για να ξεκινήσει όμως μια σύγκριση πρέπει να λαμβάνει κανείς όλες τις επικρατούσες συνθήκες σε μια ταινία, από τον παραγωγό, το σεναριογράφο, τη διάρκεια γυρίσματος αλλά και τις κοινωνικές, γιατί όχι, συνθήκες που επικρατούν (γιατί φυσικά ο κόσμος πάντα θέλει να δει κάτι κοντά σε αυτό που ζει, αν μιλάμε για λαϊκό κινηματογράφο και όχι ταινίες επιστημονικής φαντασίας).

Πώς, π.χ. ήταν δυνατόν τη δεκαετία του 90, όταν ο πόλεμος στον Περσικό και τα γεγονότα της Γιουγκοσλαβίας είχαν "μαυρίσει" κάθε μορφή τέχνης, να βγει ένας ηθοποιός με το χαμόγελο και την εξωστρέφεια του Ηλιόπουλου ή το "large" παίξιμο του Κωνσταντάρα ; Πώς είναι πολύ περισσότερο δυνατόν να γίνει αυτό το πράγμα σήμερα, την εποχή της οικονομικής κρίσης και του άγχους για το αύριο;

Πώς είναι δυνατόν όταν τα 9 στα 10 έργα-ταινίες-τραγούδια κλπ. που εμφανίζονται, σε ψυχοπλακώνουν, κι από πάνω δεν υπάρχει και το -κατασκευασμένο αλλά αποδεκτό- "happy end", να πιάσεις να συγκρίνεις αν ο Μπέζος μπορεί να φτάσει τον Αυλωνίτη παίζοντας τη "Λατέρνα" στο θέατρο, ή ο Φιλιππίδης το Χατζηχρήστο, ανεβάζοντας το "Ζήκο"; Αφού κινούνται "από κατασκευής" σε άλλο δρόμο ! Τους πρώτους τους έβλεπε ο κόσμος γιατί αναπαριστούσαν και τη δική του αισιοδοξία για τη ζωή, ενώ τους δεύτερους τους βλέπει "για να πάει και να γελάσει 2 ώρες και να ξεχαστεί από τα προβλήματα"...

Τώρα, "παράπλευρα" γεγονότα, όπως π.χ. ο Φιλιππίδης να εκμεταλλευτεί το ανέβασμα του "Ζήκου" για να διαφημίσει και τυροκομικό προϊόν, ας μην τα σχολιάσω...

 

[prisma]

νομίζω πως είναι ιεροσυλία να γίνεται σύγκριση μεταξύ Ηλιόπουλου και Φιλιππίδη,όχι λόγω "ιερού τέρατος" ή "ταμπού" ,αλλά λόγω μόνο και μόνο του ταλέντου,όπου πιστεύω δεν παίζει σύγκριση σε καμμία περίπτωση
από σχετικά νεώτερους ηθοποιούς,αυτός που ξεχωρίζω για το παίξιμό του και την "κοψιά" του είναι ο Στέλιος Μάινας

ακόμη πιστεύω πως ένα τρομερό ταλέντο είναι ο Μάρκος Σεφερλής ο οποίος όμως αναλώνεται σε χαμηλού επιπέδου παραγωγές

πρέπει όμως να έχουμε στην άκρη του μυαλού μας πως και οι ηθοποιοί είναι άνθρωποι και πρέπει να ζήσουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειές τους και επομένως είναι αναγκασμένοι να κάνουν υποχωρήσεις στην ποιότητα των έργων που παίζουν

Τώρα για το Σεφερλή τι να πω....ταλέντο? Ναι. Αλλά..... νομίζω ότι δεν αναλώθηκε σε χαμηλού επιπέδου παραγωγές επειδή αναγκάστηκε (τουλάχιστον όχι πάντα). Τόσα χρόνια αυτό προσφέρει γιατί αυτό τον έκανε διάσημο. Αλλά από ένα σημείο και μετά ξεφεύγει το πράγμα και αυτή η επανάληψη μου δίνει την αίσθηση ότι προσπάθησε να επιβάλει τις χαμηλού επιπέδου παραγωγές. Αντίθετα με τη δεκαετία του '80 που όντως εν πολλοίς αναγκάζονταν να κάνουν "φτηνές" βιντεοκασσέτες, στα '90s και '00s, υπήρχαν κι 'αλλα πράγματα να κάνεις. Ο Σεφερλής κατάφερε και έκανε ένα μπαμ με αυτά που έκανε, αλλά δε το εκμεταλλεύτηκε παρα πέρα. Υποβίβασε το (όποιο) ταλέντο του, υποβίβασε τη νοημοσύνη μας και στο τέλος μας κούρασε.

Όχι, δεν είμαι αναγκαστικά της "ποιότητας", για να μη παρεξηγηθώ, απλά πολλά πράγματα τα υπερεκτιμάμε σ'αυτή τη χώρα χωρίς λόγο.