Ένα τανκ στο κρεβάτι μου

ΤΑΚΗΣ

Retro Member
Joined
18 Ιουν 2010
Μηνύματα
141
Αντιδράσεις
75
Ένα τανκς στο... κρεββάτι μου (1975)


RetroDB:
http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%88%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BA_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B9_%CE%BC%CE%BF%CF%85

Χαίρετε.

Πολύ καλή κωμωδία γυρισμένη αμέσως μετά τη δικτατορία. Σενάριο-σκηνοθεσία Δαλιανίδη, πρωταγωνιστεί ο Κ. Βουτσάς.

Η υπόθεση αφορά το μικρόκοσμο του Βουτσά, καπνοπώλη και αιωνίως μνηστευμένου, την εποχή της δικτατορίας (1967-1974). Παίζουν κι άλλοι καλοί ηθοποιοί, συνήθεις φάτσες σίριαλ του Δαλιανίδη. Ο Βουτσάς είναι κεντρώος και παλεύει να κρατήσει την ανεξαρτησία του ελισσόμενος στις συνθήκες της χούντας.

Κλασική σκηνή: ο Βουτσάς μιλά με γείτονα χαφιέ-χουντικό και προσπαθεί και να μην τον κακοκαρδίσει και να πει τη δική του (αντιδικτατορική) άποψη , οπότε του απυθύνει το αμίμητο: ''Συμφωνώ μαζί σου, αλλά διαφωνώ με αυτά που λες''. Κι άλλη σκηνή που έχει μείνει αλησμόνητη, είναι με τον Βουτσά να ψηφίζει σε ένα απο τα ''δημοψηφίσματα'' της Χούντας και κοιτά το ταβάνι πιστεύοντας τις φήμες ότι παντού υπάρχουν κάμερες που παρακολουθούν τους πολίτες.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πολύ καλή ταινία, ειδικά η σκηνή όπου ακούγεται από το ραδιόφωνο στο απίτι του Κ. Βουτσά ο σταθμός του Πολυτεχνείου και ο Εθνικός ύμνος και έπειτα το πλήθος που κατεβαίνει στο δρόμο φωνάζοντας ''ψωμί,παιδεία,ελευθερία'' και η σκηνή με την αποκατάσταση της δημοκρατίας...
 
Μια απο τις ωραιοτερες ελληνικες ταινιες που εβγαζε πραγματικο γελιο μεσα απο κωμικοτραγικες καταστασεις. Την ταινια την ειχα πρωτοδει τα τελευταια χρονια και μου ειχε κανει εντυπωση γιατι δεν ηξερα καν την υπαρξη της.
 
Η ταινία αυτή δυστυχώς όμως έχει ξεχαστεί από την ιδιωτική τηλεόραση. Κατά την δεκαετία του '90 το Mega είχε την τιμητική του να προβάλλει την ταινία αυτή, μετά το 2000 έπαψαν να την προβάλλουν.
 
Ναι γιατι εχει πολιτικα μυνηματα. Για τον ιδιο λογο δε προβαλλεται εδω και πολλα χρονια "Ο Θανασης στη χωρα της σφαλιαρας".
 
Γενικά η ελλάδα κατέχει τα πρωτία σε ζητήματα "συγκάληψης" κουκουλώματος καθεστώτων κλπ κλπ τεσπά πικρές ιστορίες. Η ταινία οκ καλούτσικη.
 
Δεν την προβαλλουν, γιατι απλα δεν παιζουν Ελληνικες ταινιες στην τηλεοραση... Και αν παιζει κατι στην Ετ3 ή στη Νετ ,δεν θα ειναι της Φινος. Εξ'αλλου ειναι απολυτα "Πολιτικα Ορθη"...
 
πολυ μαρεσει αυτη η ταινια με τον βουτσα.Ολα τα λεφτα ειναι ο χαφιες και ο φοβος που προκαλει στον βουτσα.
 
εχει χρονια να παιχτει οντως,αν και οταν παιζοταν ειχε και λιγο "ψαλιδισμα"στις σκηνες..ειδικα καποια σχολια προς το τελος της ταινιας που αφορουσαν πολιτικα κομματα..
 
εγω την βρισκω πολυ μετρια,απο ολες τις αποψεις(ερμηνειες,σεναριο,μηνυματα κτλ)
 
Ωραία και καλοζυγισμένη ταινία. Έχει όλους τους χαρακτήρες της εποχής : το μετριοπαθή, το δεξιό, τον αριστερό, το χαφιέ, το στραταίο της εξουσίας κλπ. Κι έχει και ένα ιδιαίτερα λεπτό χιούμορ, που είναι ωραίο ακόμα κι αν επαναλαμβάνεται (π.χ. το διαδοχικό ξεκρέμασμα των κάδρων). Έχει τη ζωντάνια αρκετών νέων και λιγότερο γνωστών ηθοποιών τότε, κι έχει φυσικά και πάρα μα πάρα πολλά μηνύματα, που είναι φυσικά και διαχρονικά (π.χ. η παραταξιοποίηση και, πίσω από το πρόσχημα αυτό, η αδυναμία να τα βρούμε μεταξύ μας...)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
ΦΖΠ1 είπε:
Ωραία και καλοζυγισμένη ταινία. Έχει όλους τους χαρακτήρες της εποχής : το μετριοπαθή, το δεξιό, τον αριστερό, το χαφιέ, το στραταίο της εξουσίας κλπ. Κι έχει και ένα ιδιαίτερα λεπτό χιούμορ, που είναι ωραίο ακόμα κι αν επαναλαμβάνεται (π.χ. το διαδοχικό ξεκρέμασμα των κάδρων). Έχει τη ζωντάνια αρκετών νέων και λιγότερο γνωστών ηθοποιών τότε, κι έχει φυσικά και πάρα μα πάρα πολλά μηνύματα, που είναι φυσικά και διαχρονικά (π.χ. η παραταξιοποίηση και, πίσω από το πρόσχημα αυτό, η αδυναμία να τα βρούμε μεταξύ μας...)
ολα αυτα με απειρως καλυτερο τροπο τα κανει η ταινια "οι γερμανοι ξαναρχονται" και ειναι φυσικα και μερικες δεκαδες σκαλες ανωτερη απο καθε αποψη
 
περάστε στο μούσκιο

 
Πολύ καλή και έξυπνη ταινία του Δαλιανίδη με πολλαπλά μηνύματα για το που μπορεί να οδηγήσει η κομματικοποίηση χωρίς όρια και η περιχαράκωση των μαζών που συνεπάγεται, με ολέθρια πολλές φορές αποτελέσματα. Μια φράση της Κούλας Αγαγιώτου στο πάρτυ των αρραβώνων του Βουτσά ήταν όλα τα λεφτά και πιστεύω ήταν ολόκληρο το νόημα της ταινίας. "Πω πω τι άσχημο πράγμα είναι η πολιτική" ήταν η γεμάτη σοφότατο νόημα και περιεχόμενο φράση της. Πόσο μπροστά από την εποχή της και πόσο διαχρονικά επιβεβαιώνεται δεκαετίες μετά. Μακριά από την κομματικοποίηση φίλοι μου. Ναι σεβαστή η ιδεολογία και η ως ένα βαθμό πολιτικοποίηση αλλά ως εκεί.
Στο φίλμ παρουσιάζονται πολύ γλαφυρά και ενίοτε παραστατικά ιστορικά γεγονότα της χώρας μας τις δεκαετίες ΄60 και 70 με προφανή πολιτική διάσταση και δυστυχώς αρνητική ιστορικά εξέλιξη.
Ο Βουτσάς με το μεγάλο υποκριτικό του ταλέντο πιστεύω πως πήρε στους ώμους του την ταινία, με τις ατάκες του και τον απόλυτα πετυχημένο τρόπο που ενσάρκωνε τις φοβίες του μικροαστού σε πολύ δύσκολες περιόδους ξεχώρισε μακράν από τους υπόλοιπους του φίλμ, από τους οποίους ξεχωρίζω τους Ντόβα και Ζαιφίδη που με την σειρά τους ενσάρκωναν τους ρόλους τους χωρίς να υστερήσουν πάρα πολύ ανάλογα φυσικά με το δικό τους ειδικό βάρος σαν ηθοποιοί.
 
Πίσω
Μπλουζα