Όπερα και κινηματογράφος

[Domenica]

To θεμα αυτου του θρεντ ειναι η σχεση οπερας και κινηματογραφου. Η οπερα ειναι μαλλον παρεξηγημενη ως ειδος οποταν αυτος ειναι και ενας μινι οδηγος με οπερες καταλληλες για αρχαριους (ας πουμε απουσιαζει ο Βαγκνερ, ο Στραους κ.α. και προτεινω τον ευκολο Πουτσινι). Ξεκινω με καποιες γνωστες οπερες που εγιναν ταινια αλλα μπορειτε να γραψετε και αγαπημενες μουσικες απο οπερες που χρησιμοποιηθηκαν σε ταινιες πχ η μουσικη απο τον ᾽Ἀντρεα Σενιε᾽᾽ στο ᾽᾽Φιλαδελφεια᾽᾽ και ᾽Ἠ καθοδος των Βαλκυριών᾽᾽ στο ᾽Ἀποκαλυψη τωρα᾽᾽ ή ταινιες με θεμα την οπερα οπως το αριστουργηματικο ᾽᾽Φιτζκαραλντο᾽᾽ του Βερνερ Χερζγκογκ ή η ᾽᾽Ντιβα᾽᾽ του Ζ.Ζ. Μπενεξ. Ακομα και ταινιες εμπνευσμενες απο οπερες που απλως παραπεμπουν στο πρωτοτυπο οπως η ᾽᾽Μανταμ Μπατερφλαι᾽᾽ του Ντ.Κρονεμπεργκ.

Δεν ειμαι μουσικος απλως φαν της οπερας αλλα (οπως ισως θα εχετε καταλαβει και απο τα αλλα θρεντ μου) λατρευω το μελοδραμα. Ζητω συγνωμη αλλα ειμαι μεγαλη θαυμαστρια του κουκλου Ρ.Ραιμοντι και συμπαθω πολύ τον Πλαθιντο Ντομινγκο εξου και πρωταγωνιστουν σε αρκετες απο τις επιλογες. Επισης εχω επιλεξει ως επι το πλειστον ταινιες και οχι κινηματογραφημενες παραστασεις (προτεινονται οι παραστασεις που κυκλοφορουν απο την Opus Arte, καθως και αυτες της ROH και της Met που πλεον βγαινουν και στους κινηματογραφους).

Σε αυτο το σαιτ για περισσοτερες ταινιες

http://wondersinthedark.wordpress.com/2009/08/05/the-25-greatest-opera-films-ever-made/

Και εδω για οπερετικες μουσικες στον κινηματογραφο

http://listverse.com/2007/10/26/top-10-best-uses-of-opera-in-movies/

1. Η Τραβιατα του Τζιουζεπε Βερντι

Η υποθεση Φυματική πόρνη πολυτελείας ερωτευεται νεαρο και θέλει να ξεκινησει μαζι του μια νεα ζωη αλλα ο μικροαστός πατέρας του έχει αλλες ιδέες… Μεταφορά του ᾽Ἠ κυρια με τις καμελιες᾽᾽ του Αλεξανδρου Δουμα υιου.

Ατακα ᾽' Μην καταστρεψετε το μελλον των παιδιων μου!᾽᾽

Ηθικο διδαγμα Αν θελετε να ευδοκιμησει η σχεση, κρατηστε τους γονεις μακρυά.

Ενδεικνυται για ρομαντικο δειπνο? Βεβαιως, ειδικα αν το ετερον ημισυ πιασει το παραπανω μηνυμα. Μην το πολυαναλυσετε ομως δεν ειναι αναγκη, ειναι σαφεστατο! Μιληστε για την ατμοσφαιρα του εργου καλυτερα, ειναι ακρως ερωτικη με σαμπανιες, μεταξωτα μεσοφορια και οργιαστικα παρτυ στο Παρισι. Σας βαζει αμεσως στην καταλληλη διαθεση.

Στον κινηματογραφο

α. Traviata, 1983 του Franco Zeffirelli με τους Placido Domingo, Tereza Stratas, Cornell Mac Neil

Εξαιρετικη αναπαρασταση εποχης και λαμπεροι, πανεμορφοι πρωταγωνιστες

Παμε ολοι μαζι παιδια -

7. Η Μανταμ Μπατερφλαι του Τζιακομο Πουτσινι

Η υποθεση Ναυτικος του Αμερικανικου στολου παντρευεται για πλακα δεκαπενταχρονη γκεισα και μετα επιστρεφει στο σπιτι του, εκεινη ομως τον εχει ερωτευτει τρελλα και τον περιμενει ματαια να επιστρεψει σε κεινη και το παιδι τους.

Ατακα (με ανατενιση του πελαγους) ᾽᾽Μια ομορφη μερα θα γυρισει᾽᾽

Ηθικο διδαγμα Να μην πιστευεις τον πρωτο τυχοντα που λεει πως σε αγαπα αν εισαι κοπελιτσα. Αν ειστε ξενος με αποικιοκρατικες διαθεσεις να μην περιφρονητε τους ντοπιους - ανθρωποι ειναι και αυτοι και εχουν συναισθηματα.

Ενδεικνυται για ρομαντικο δειπνο? Ειδικα αν το ετερον ημισυ ειναι απο αλλη χωρα, μαλλον οχι, το κυριο θεμα του εργου ειναι ο (καλλυμενος) σεξοτουρισμος και σε δευτερο επιπεδο το χασμα των πολιτισμικων διαφορων. Οπως και να χει ομως το να βλεπεις μια εφηβη σε αυτην την θεση μονο ερωτικο δεν ειναι και το φιναλε ειναι εξοργιστικα αδικο.

Στον κινηματογραφο

α. Madame Butterfly, 1995, του Frederic Mitterand με τους Ying Huan, Richard Troxell

Το θεμα με αυτην την οπερα ειναι πως συχνα η σοπρανο ειναι πολύ μεγαλυτερη απο την υποτιθεμενη ηλικια της. Εδω η Γινγκ Χουαν ειναι μολις 23 και ωριμη φωνητικα για τον ρολο. Εξαιρετικος και ο Ριτσαρντ Τροξελ ως επιπολαιος και ακαρδος Πινκερτον. Απιστευτα κουστουμια, αναπαρασταση εποχης και τοπια.

http://www.youtube.com/watch?v=XcQNjV-YSiM

β. Απο την τανια Opera Imaginaire - τραγουδα η Μαρια Καλλας

http://www.youtube.com/watch?v=5ofaoLKPz7c

Επισης προτεινω τις ταινιες με κινηματογραφημενα αποσπασματα απο διαφορες οπερες

1. Aria, 1987, των Don Boyd, Robert Altman, Bruce Beresforf, Derek Jarman, Jean Luv Godard, Nicolas Roeg κ.α. με τους Theresa Russell, Beverly D' Angelo, Bridget Fonda, Tilda Swinton

Εδω ο Franc Roddam σκηνοθετει μια νυχτερινη περιπλανηση με ηχητικη υποκρουση το Liebestod απο τον ''Τριστανο και την Ιζολδη᾽ του Wagner

http://www.youtube.com/watch?v=-9B8VGLjOj4

2. Opera Imaginaire, οπερα σε κινουμενα σχεδια, 1993, των Jose Abel. Hilary Audus, Jonathan Hills,Pascal Roulin κ.α.

εδω η Lakme του Leo Delibes

http://www.youtube.com/watch?v=jFUMiDqTVEo

 

[elephadas]

Ωραίο thread! Προσθέτω άλλη μία ταινία που έχω δει, τον "Μαγικό αυλό" σε σκηνοθεσία του Ingmar Bergman!! Σε αντίθεση με άλλες όπερες που είχαν χρησιμοποιήσει γνωστούς τραγουδιστές-σταρ (όπως π.χ. η εξαίρετη "Κάρμεν" του Rosi που αναφέρει και η Domenica) σ' αυτή την ταινία οι πρωταγωνιστές είναι Σουηδοί, υποθέτω γνωστοί στη Σουηδία αλλά όχι παγκόσμιοι σταρ. Η ταινία είναι τόσο μαγική που σύντομα σε απορροφά και ξεχνάς ότι παρακολουθείς όπερα και όχι έργο με συμβατικές ερμηνείες.

Και μια "διαφορετική" ταινία βασισμένη σε όπερα... το κλασσικό παλιό cartoon "What's Opera, Doc?" με τον Elmer Fudd να καταδιώκει τον Bugs Bunny τραγουδώντας (στο ρυθμό του καλπασμού των Βαλκυριών) "Kill da Wabbit! Kill da Wabbit!"... ένα εξάλεπτο αριστούργημα! Δεν ξέρω αν επιτρέπεται να βάλω εδώ το λινκ, αλλά αν πάτε στο Youtube και βάλετε "What's Opera, Doc" θα βρείτε κάμποσα αντίγραφά του.

 

[sunset89]

Πολύ όμορφο θέμα!

Και εμένα μου αρέσει πολύ η όπερα αν και δεν έχω την ευκαιρία να βλέπω όσο συχνά θέλω!

Έξυπνο το αφιέρωμα στις όπερες που έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Μπορεί να λειτουργήσει και ως manual.!!

Και μιας και το παρακολούθησα πρόσφατα, θα ήθελα πολύ να γίνει κινηματογραφική μεταφορά του "Χορού Μεταμφιεσμένων" του Βέρντι. Πιστεύω θα είχε ενδιαφέρον!

 

[Domenica]

Ο ᾽᾽Χορος Μεταμφιεσμενων᾽᾽ προσωπικα δεν ειναι απο τα αγαπημενα μου εργα, υποτιθεται πως βασιζεται σε αληθινη ιστορια αλλα μοιαζει αρκετα απιθανη απο ενα σημειο και μετα. Η μουσικη του Βερντι ομως ειναι οπως παντα υπεροχη.

Υπάρχουν παρα πολλες εκδοχες κινηματογραφημενων παραστασεων διαθεσιμες σε DVD αλλα στην ταινια Aria ο Nickolas Roeg δινει μια πολυ εξυπνη και ενδιαφερουσα διασκευη της ιστοριας με διαφορετικο τελος.

Αφιερωμενο στην sunset λοιπον!

http://www.youtube.com/watch?v=D-HwMdzQHCA

elephadas ευχαριστω, δεν ειχα δει την εκδοχη του Μπεργκμαν και το ειδα σημερα! Λοιπον συνεχιζουμε

8. Ο Μαγικος αυλος του Βολφανγκ Αμαντεους Μοτσαρτ

Η υποθεση Νεος, ωραιος και γενναιος πριγκηπας στελνεται απο μυστηριωδη μαγισσα στο βασιλειο κακου μαγου με σκοπο να ελευθερωσει την κορη της, την οποια και εχει ερωτευτει απο πορτραιτο, εχοντας την βοηθεια ενος μαγικου αυλου και ενος χαριτωμενου γκαφατζη που πιανει πουλια.

Ατακα ᾽᾽Πα-πα-πα-πα᾽᾽. Ο Παπαγκενο φωναζει την Παπαγκενα.

Ηθικο διδαγμα Τα πραγματα σε αυτη την ζωη δεν ειναι οπως φαινονται, οι καλοι μπορει να ειναι κακοι και αντιστροφως. Κατα αλλους το εργο αποτελει μια παραβολη υπερ των αρχων και των τελετουργικων της μασωνιας και εναν υμνο για τον θριαμβο της λογικης πανω στις δεισιδαιμονιες. Κανεις ομως δεν θα σας κατηγορησει αν εσεις δεν διακρινετε τιποτα απο τα παραπανω.

Ενδυκνειται για ρομαντικο δειπνο? Παραμυθενιο, μαγικο και εντελως εκτος πραγματικοτητας με ονειρικη μουσικη ειναι ιδανικο για εξοδο, ειδικα σε πρωτο ραντεβου. Αρκει μετα να μην προσπαθησετε να καταλαβετε τι θελει να πει ο ποιητης και χασετε εντελως το νοημα.

Στον κινηματογραφο

α. Troflojten, 1975 του Ingmar Bergman με τους Josef Kostlinger, Hakan Hagergard, Birgit Nordin, Irma Urrila, Elisabeth Erikson, Ulrik Cold, Ragnar Ulfung - στα σουηδικα, οπως μας ειπε και ο φιλος elephadas μαγευτικη (και καπως σκοτεινη) μεταφορα απο τον μεγιστο Μπεργκμαν

δ. The Magic Flute, 1992, του Rens Groot επισης σε κινουμενα σχεδια (το αναφερει η wikipedia και υπαρχει σε VHS αλλα δεν βρηκα κατι…)

ε. Papageno, 1935,της Lotte Reininger, κλασσικα κινουμενα σχεδια απο την δημιουργο του ᾽᾽Πριγκηπα Αχμετ᾽. Υπεροχο και στο πνευμα της οπερας.

http://www.youtube.com/watch?v=KsfyrB9DE9s&feature=related

Αυτο με το '''What's opera doc'' δεν το βρηκα ή μαλλον δεν το βρηκα ετσι ακριβως, αν θελεις δωσε μας το link. Γιατι οχι ας ανεβασουμε και παρωδιες αρκει να ειναι εξυπνες! Φανταζομαι αυτο που λες παει μαζι με το ''᾽El conejo de Sevila''! (θα το βαλω οταν γραψω για τον ᾽᾽Κουρεα της Σεβιλλης᾽᾽)

 

[elephadas]

Εδώ είναι ένα λινκάκι για το "What's Opera Doc"... δεν είναι HQ αλλά βλέπεται

[edit] Ο Λογαριασμός YouTube με τον οποίο σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων από τρίτους για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων. [edit]

 

[retrofan]

Όπερα ε; :xm:

Σύντομο πέρασμα στην εφηβεία μου. Παθιάστηκα για λίγο αλλά δεν κόλλησα. Το τελειωτικό κτύπημα μου το έδωσε μια ολίγον υπέρβαρη Ελβίρα στους "Πουριτανούς"

Από μεταφορές στον κινηματογράφο πρέπει να έχω δει αυτή με την "Κάρμεν". Είναι και η όπερα που μου αρέσει ακόμα περισσότερο. Όχι για το πασίγνωστο "ο έρωτας είναι παιδί τσιγγάνας" αλλά για την θριαμβευτική είσοδο του ταυρομάχου και για την αρχική εμφάνιση της Κάρμεν με την χορωδία να τραγουδά μοιρασμένη στα δύο τον καβγά της με την άλλη εργάτρια.

Τι άλλο; Α! "Ριγκολέτο". Not bad. Ιδίως όταν η κόρη ετοιμάζεται να θυσιαστεί και να σώσει τον άπιστο δούκα και κάνει ένα ωραίο ντουέτο με τον δολοφόνο που μιλάει από μέσα.

Τραβιάτα. Πολύ δράμα βρε παιδί μου Καθόλου κακό βέβαια το χορωδιακό της γιορτής.

Τη "Νόρμα" την προσπάθησα αλλά αδυνάτισα πλήρως να κατανοήσω τη μαγεία της "Κάστα Ντίβα". Μου φάνηκε τόσο αργόσυρτη όσο και το τροπάρι της Κασσιανής

Νομίζω ως ωραίο δέσιμο σε πλοκή κινηματογραφικής ταινίας πρέπει να αναφερθεί και ο "Νονός ΙΙΙ" που όλα γίνονται συμβαδίζοντας με την "Καβαλερία Ρουστικάνα" επί σκηνής. Ιδού:

 

[Wally]

Για τις περαιτερω εγκυκλοπαιδικες μας γνωσεις, υπαρχει και wiki λημμα

List of films based on operas

 

[αριαδνη]

Παιδιά, θυμάται κανείς την ρετρό εκδοχή του ''φαντάσματος της όπερας'', είχε αρκετή όπερα μέσα! η νέα πάντως εκδοχή ήταν και εξ'ολοκλήρου σε διαλόγους-όπερα, όπως και το soundtrack μου έχει μείνει στην μνήμη και ήταν η πρώτη μου επαφή με όπερα!

πολύ καλή δουλειά Κυριακή, αρκετά προσεγμένη, τόσο που με βαζεις να ψαξω να εμπλουτισω τις γνώσεις μου περαιτέρω στον κόσμο της κλασσικής μουσικής!

 

[Stratulator]

"Οπερα ειναι εκεινο το ειδος θεαματος που οταν καποιος


μαχαιρωνεται στην πλατη,αντι να πεθανει, τραγουδαει."

Robert Burns

Επισης, Aida του Verdi το 1953 με Sophia Loren...

 

[Domenica]

Προς admin,

Θυμηθηκα τωρα πως παλια ειχα δει σε ενα φεστιβαλ μια ακομα ταινια για την Καρμεν καθως και το μιουζικαλ Καρμεν Τζοοουνς. Αν κριθει απαραιτητο παρακαλω ας μεταφερθουν τα παρακατω στο πρωτο ποστ. Λοιπον

β. U-Carmen eKhayelisha, 2005 του Mark Domford -May με τους Pauline Malefane,Lungelwa Blou, Αndie Tshoni

Διασκευη της οπερας με την δραση να μεταφερεται στις παραγκουπολεις της Νοτιας Αφρικης, μεταφρασμενη στην διαλεκτο Xhosa. Λιγο παραξενο αλλα εξαιρετικο, βραβευμενο στο Βερολινο και αντισυμβατικο.

Εδω το τρειλερ της ταινιας.

 

[elephadas]

Από σουλούπι όμως ο Παβαρόττι ήταν ό,τι έπρεπε για κακομούτσουνος γελωτοποιός, σε αντίθεση με τις ταινίες όπου παριστάνει τον γοητευτικό τενόρο. Υπάρχει μια Αΐντα που είχα δει παλιά με αυτόν για Ρανταμές και δεν θυμάμαι ποια έπαιζε την ηρωίδα αλλά ήταν μια κοντόχοντρη και τους έβλεπες να σαλιαρίζουν και έλεγες "τι ταιριαστό ζευγάρι, σαν μπουφές με ντουλάπα" αλλά δεν καταλάβαινες τι του είχε βρει η Άμνερις "αυτόν θέλω τώρα τον θέλω". Πολύ χάρηκα που τους θάψανε ζωντανούς στο τέλος. Εντάξει, όπερα είναι, δεν περιμένεις ρεαλισμό, αλλά αν τους βλέπεις ζωντανά σε παράσταση είναι από μακρυά κι έτσι μπορείς να φανταστείς ότι οι ήρωες είναι γοητευτικοί όπως ταιριάζει στους καλούς (οι κακοί μπορεί να είναι άσχημοι, δεν πειράζει). Σε κινηματογραφημένες παραστάσεις όμως τους δείχνουν από κοντά και όσο κι αν θυμάσαι ότι απαιτείται "willful suspension of disbelief" είναι μερικές φορές αδύνατο.

ΙΣΩΣ να ήταν αυτοί οι δύο αν και δεν θυμάμαι να ήταν έτσι η φάτσα της Αΐντα, ο Παβαρόττι δεν ήταν τόσο νέος, και η ταινία είχε και εξωτερικά γυρίσματα, δεν ήταν απλή ηχογράφηση παράστασης. Αλλά η Αΐντα έχει το κατάλληλο σχήμα.

[edit] dead picture [edit]

Λίγα χρόνια μετά βλέπω, στη Σκάλα του Μιλάνου, ο Παβαρόττι ήταν καμιά εκατοστή κιλά βαρύτερος και με την κελεμπία που του είχαν φορέσει ήταν τελείως τετράγωνος, Αΐντα ήταν η γκομενάρα Μαρία Κιάρα που σε έκανε να αναρωτιέσαι τι του βρήκε πέρα από τα $$ και τη δόξα βεβαίως, αλλά ήταν η Άμνερις της Γκένα Ντιμιτρόβα που του ταίριαζε απόλυτα.

Αυτό το καλό έχουν οι ηχογραφήσεις και οι ραδιοφωνικές μεταδόσεις όπερας. Απολαμβάνεις τη μουσική και φαντάζεσαι τους ήρωες όπως σε βολεύει.

 

[Domenica]

Παντως αγαπητε, ο Παβαροτι εκανε τον ωραιο δουκα της Μαντουα στην ταινια που λεω! Και δεν ηταν καθολου ασχημος στο προσωπο ουτε το βαρος του για χρονια ηταν τοσο ενοχλητικο (τα τελευταια χρονια παχυνε τοσο) απλα σαν ηθοποιος δεν το χε καθολου. Και ειδικα οι κακοι πρεπει να ειναι ωραιοι! Συνηθως η Αμνερις ειναι η κουκλαρα μοιραια γυναικα και η Αιντα η γλυκεια, καλη κοπελα.

Αυτο με το παχος ειναι ο μεγαλυτερος μυθος για την οπερα. Παλαιοτερα υπηρχε μια καποια ανοχη ειδικα στο Βαγκνερικο ρεπερτοριο η πλειοψηφια ομως ηταν παντα νορμαλ ή αδυνατοι και πολλοι με εμφανιση Χολυγουντιανου σταρ ειδικα τα πρωτα ονοματα (Μαρια Καλλας, Μαριο Ντελ Μονακο κ.α.). Πλεον σχεδον ολοι ειναι ωραιοι (καλως ή κακως) οπως φαινεται και απο τα λινκ μου οπου δεν εχουν καμια διαφορα απο κανονικες ταινιες. Απλα στο παρελθον υπηρχαν και αρκετοι με μερικα κιλα παραπανω πλεον ειναι ειδος προς εξαφανιση.

Δειτε λοιπον και ενα αποσπασμα απο τον υπεροχο Τροβατορε του Βερντι της ROH που κυκλοφορει και σε ταινια.

O δε βαρυτονος ειναι συμφωνα με το People ενας απο τους ωραιοτερους ανθρωπους στον κοσμο! (και ειναι βεβαια οπως βλεπετε αλλα και ο Χοσε Κουρα επισης ειναι πολυ γοητευτικος!)

Στην Νοτιοαφρικανικη βερσιον της Καρμεν που παραθετω οι τραγουδιστες ειναι στρουμπουλοι λογω των ιδανικων της φυλης Xhosa για την ωραια εμφανιση και οχι επειδη τραγουδανε οπερα ασε που η πρωταγωνιστρια ειναι πολυ ομορφη παρα τα κιλακια!

Εχουν γραφτει πολλα για αυτο το θεμα αλλα απο την αντιθετη μερια - πολλοι φαν θεωρουν ρατσιστικο το γεγονος πως πλεον ολοι πρεπει να εχουν ενα μινιμουμ σκηνικης παρουσιας!

Ποτε θα γραψει κανεις μουσικος απο το φορουμ να παθει σοκ με αυτα που λεμε?

 

[Domenica]

Λιγο ασχετο αλλα σχετικο με τα παραπανω - οταν λεω ᾽᾽σκηνικη παρουσια᾽᾽ δεν εννοω κατι σχετικο με βαρος, ηλικια ή αντικειμενικα ωραια εμφανιση αλλα αποκλειστικα τον τροπο που κινειται ο ερμηνευτης στην σκηνη και το κατα ποσο πειθει και σαν ηθοποιος. Μαλιστα στην οπερα παρα την (αμφισβητουμενη απο πολλους) ταση που αναφερω παραπανω με ομορφους αντικειμενικα ερμηνευτες μονο θετικο ειναι πως υπαρχει ακομα μια καποια ποικιλια σε σωματοτυπους. Πετυχα πριν απο μερικες μερες μια προσφατη παρασταση της Τοσκα απο το την Βασιλικη Οπερα του Λονδινου (υπαρχει και σε ταινια) με τον Μπριν Τερφελ στο ρολο του αστυνομου-τερας και παρα τα παραπανω κιλα και την ηλικια ειναι σατανικα γοητευτικος! (δεν βαζω το λινκ διοτι εχει ανεβει ολοκληρη η παρασταση και δεν ξερω αν επιτρεπεται υποθετω πως μαλλον οχι).

Προσωπικα συχνα προτιμω μια πιο ανθρωπινη αλλα πειστικη φιγουρα απο μια καλλονη ντιβα που ειναι πιο ψυχρη σε ερμηνεια. Και κριμα που ο Παβαροτι δεν ηταν τοσο καλος ηθοποιος (και οπως ειπα ηταν αρκετα ωραιος στα πρωτα του βηματα).

 

[αριαδνη]

Ντομένικα, ειδα με λεπτομέρεια όσο μας παρέθεσες τουλάχιστον στο πρώτο και δεύτερο πόστ, με ένα λόγο μαγεία, εκτός απο τις μουσικές, τα βίντεο έχουν τοπία και απίθανη ατμόσφαιρα! κριμα που για αυτό το είδος , ήξερα τόσα λίγα και αγνοούσα τόσα πολλά!

Απ'οτι βλέπω πολλοί ιταλοί σκηνοθέτες ασχολήθηκαν με το έργο αυτό- τι έγινε, η Ιταλία έχει παράδοση στην όπερα;κατα τα άλλα Καρμεν, Τραβιάτα, Αιντα, Τόσκα, ήταν ονόματα που άκουγα αλλά δεν φανταζόμουν ότι άνηκαν στο είδος . Πρέπει η Κάλλας να έκανε ταινία όπερα με τον Παζολίνι, την Μηδεια( και λέω πρέπει να μην τα μπερδέψω με μιουζικαλ όπως το φαντασμα της όπερας, που πραγματικά δεν κατάλαβα γιατι δεν είναι όπερα( αρχάρια γαρ)...

επίσης δεν μπορω να διαχωρισω και το ειδος του μπαλέτου από την όπερα ( χα, χα, τόσο καλά)- ελπίζω η λίμνη των κύκνων, ο ερωτας του πρίγκηπα για την ωραια-στοιχειώμενη Ωντετ να ειναι όπερα!! θα ηταν και τέλεια όπερα χρειαζομαι διαφωτηση μάλλον..

 

[elephadas]

Όχι, η εξαιρετική "Μήδεια" του Παζολίνι με την Κάλλας δεν είναι όπερα αλλά "συμβατική" ταινία. Η μοναδική στην οποία η Κάλλας εμφανίζεται ως ηθοποιός. Σου συνιστώ να την δεις αν την βρεις, αλλά μην περιμένεις μια κλασσική ταινία χλαμύδας χολλυγουντιανού στυλ όπως το "Troy" ή παλιές (επισής Ιταλικές συχνά) με Μασίστες και Ηρακλήδες που ήταν απλώς δικαιολογίες να δείχνουν μούσκουλα και αραχνοΰφαντους χιτώνες. Ακόμη πιο εντυπωσιακός είναι ο "Οιδίποδας τύραννος", πάλι του Παζολίνι (αν η μητέρα μου ήταν η εκθαμβωτική Συλβάνα Μάγκανο μπορεί κι εγώ να κολαζόμουνα μαζί της )

Ωστόσο η Κάλλας έχει επίσης ερμηνεύσει πολλές φορές το ρόλο της Μήδειας στην ομώνυμη όπερα του Cherubini, θεωρείται από τους καλύτερος ρόλους της και έχουν κυκλοφορήσει πολλές διαφορετικές ηχογραφήσεις της.

 

[αριαδνη]

elephadas , δεν είχα ιδέα πως η Καλλας επαιξε σε συμβατική ταινία χωρίς όπερα, ουτε είχα ιδέα πως η Λόρεν είχε φωνή τενόρου και έπαιξε την Αιντα- πάντως οι ιστοριες ήταν βγαλμένες από κλασσικά μυθηστορήματα ή διηγούνται μελοδραματικές ιστορίες αγάπης και πόνου!

στην όπερα του ριγκολέτου θα μπορούσαν να υιοθετήσουν την πραγματική ιστορία του Ουγκό και οχι να την παραποιήσουν ετσι, τελειωτικά όμως! ωραια όπερα ''οι μποεμ'' και τα σχόλια που κάνει η Ντομένικα...

Την λίμνη των κυκνων προσπάθησα να την βρω σαν όπερα, δεν υπάρχει, είναι κλασσικό μπαλέτο..

κριμα θα ηταν ωραια όπερα με την μουσικη του Τσαικόφσκι, χωρις μπαλέτο- ιστορια μελοδραματική, απαστράπτουσα που θα ταιριαζε γάντι !!!

 

[Domenica]

Αριαδνη μου οπως ξαναειπα η Λωρεν ηταν δυστηχως ντουμπλαρισμενη απο την Ρενατα Τιμπαλντι (θα μπορουσαν να ειχαν βαλει κανονικους τραγουδιστες).

Το θεατρικο του Ουγκο ειναι το ᾽Ὀ βασιλιας διασκεδαζει᾽᾽το εχεις πετυχει καπου? Μηπως το μπερδευεις με αλλο εργο?

Δεν εχει συμβαλει μονο η Ιταλια στην οπερα αλλα και η Γαλλια, η Μεγαλη Βρεταννια, η Τσεχια, η Ρωσια, η Γερμανια, η Αργεντινη, η ΗΠΑ και φυσικα μην ξεχναμε την συμβολη της Κινας. (δεν ξερω πολλα για την κινεζικη οπερα συστηνω οπως το σπουδαιο φιλμ ᾽Ἀντιο παλλακιδα μου᾽᾽ νομιζω του Τσεν Καιγκε με θεμα σχετικο). Απλα ξεκινησα με μερικες κλασσικες.

Και τοσες αλλες χωρες εχουν σπουδαιες οπερες. Απο ελληνικες αγαπημενη μου οπερα ειναι η Ορεστεια του Γιαννη Ξενακη.

Η Καλλας στην Μηδεια του Παζολινι ειναι σπουδαια και ας μην τραγουδαει!

 

[Thor]

( και λέω πρέπει να μην τα μπερδέψω με μιουζικαλ όπως το φαντασμα της όπερας, που πραγματικά δεν κατάλαβα γιατι δεν είναι όπερα( αρχάρια γαρ)...

Αριαδνη το φάντασμα τις όπερας είναι βασένο στο αστυνομικό μάλλον (με στοιχεία γοτθικού και αισθηματικού) μυθιστόρημα του Γκαστόν Λερού (1868-1927), γραμμένο το 1910, που η ιστορία του λαμβάνει χώρα κυρίως στο κτίριο της παρισινής όπερας. Έχει μεταφερθεί πολές φορές στον κινηματογράφο με πρώτη (και καλύτερη ίσως) το 1925 με τον Λον Τσάνεϊ πατέρα. Το 1986 διασκευάστικε σε "ροκ όπερα" από τον Αντριου Λόιντ Βέμπερ. Η ροκ όπερα με τη σειρά της διαασκευάστικε από τον Τζόελ Σουμάχερ σε ταινία το 2004 με φάντασμα τον Τζέραρλντ Μπάτλερ (προ των 300). Πάντως θα σου πρότεινα περισσότερο τις κινηματογραφικές μεταφορές. Το μυθιστόρημα δεν μου αρεσε και τόσο...

 

[αριαδνη]

ναι για το ριγκολέτο έλεγα, βασίζεται σε θεατρικο του Ουγκό, τωρα το είδα και όχι στην περίφημη Παναγία των Παρισίων! πάντως απο τον ριγκολέτο κρατώ το ήθικο δίδαγμα !

thor, ευχαριστώ για τις πληροφορίες, τρομερή ιστορία σε σύλληψη και ναι θυμάμαι την ροκ όπερα του 86' για αυτήν μιλούσα σε προηγούμενο ποστ που ήταν αρκετά καλύτερη από την ταινία του 2004! στην ταινία του 86' υπάρχει και μια φωτογραφία του φαντάσματος σε μικρή ηλικία, χωρις περαιτερω αποκάλυψη της ταυτότητας του!

 

[stayros]

Carmen, 1984 του Francesco Rossi με τους Julia Migenes Johnson, Placido Domingo. Ruggero Raimondi

"Εφυγε" χθες 10-1-2015 στα 93 του ο Francesco Rosi....

Ο ιταλός σκηνοθέτης Φραντσέσκο Ρόζι πέθανε σήμερα σε ηλικία 93 ετών.


Ο Ρόζι, ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του ιταλικού κινηματογράφου,


είχε βραβευθεί με τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών για την ταινία «η Υπόθεση Ματτέι», το 1972,


και με τον Χρυσό Λέοντα Καριέρας στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2012.

Από τα γνωστότερα έργα του, επίσης, είναι «τα Χέρια πάνω στην πόλη», του 1963 (Χρυσός Λέοντας Βενετίας)


και το «Λάκι Λουτσιάνο», του 1973,με αναφορά, αντίστοιχα, στην οικοδομική εκμετάλλευση των ιταλικών πόλεων


και στον μαφιόζο ο οποίος θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου οργανωμένου εγκλήματος.

Σε πολλές ταινίες του, ο Ρόζι συνεργάσθηκε με τον κορυφαίο ιταλό ηθοποιό Τζαν Μαρία Βολοντέ.

Σκηνοθέτης και δημοσιογράφος, με καταγωγή από την Νάπολη, κατήγγειλε πάντα την κακοδιαχείριση, την διαφθορά,


την οικονομική βουλιμία μεγάλου μέρους των πολιτικών.

Στην αρχή της σταδιοδρομίας του, εργάσθηκε ως βοηθός σκηνοθέτη του Λουκίνο Βισκόντι


και θεωρείται ένας από τους δημιουργούς του λεγόμενου «πολιτικού κινηματογράφου κοινωνικής καταγγελίας».

Το τελευταίο αντίο στον Φραντσέσκο Ρόζι πρόκειται να πουν φίλοι, συνάδελφοι και όλοι όσοι αγάπησαν τα έργα του,


την Δευτέρα το πρωί, σε τελετή η οποία θα οργανωθεί στην Ρώμη.

Πηγες: in.gr & repubblica.it