Κύριε Λεοντσίνη, καλησπέρα και σας ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μας παραχωρήσετε αυτή τη συνέντευξη.
Ξεκινάμε με μια ερώτηση για όσους ενδεχομένως δε σας γνωρίζουν. Ποιά η σχέση σας και η εμπλοκή σας με τον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του 80 ;
Είμαι αυτοδημιούργητος. Έχασα τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία. Ξεκίνησα πουλώντας ξηρούς καρπούς σε κινηματογράφους και κατάφερα να φτάσω εδώ που είμαι τώρα. Ξεκίνησα ουσιαστικά το 1978 κάνοντας συμπαραγωγές με διάφορους παραγωγούς όπως το Δημήτρη Αθανασιάδη, τον Όμηρο Ευστρατιάδη και άλλους. Συνήθως συμμετείχα με ποσοστό 20% και είχε μια καλή οικονομική απόδοση για τότε. Τότε άρχισα να κάνω ταινίες διαφορετικές από τους άλλους. Εγώ έκανα ταινίες «σεξο-περιπέτειες». Έβαζα λίγο αισθησιακό στις περιπέτειες και «δουλεύανε» παρα πολύ. Να σας πω μι απερίπτωση : Το 1985 κυκλοφορώ μια ταινία στο ΡΕΞ. Ακριβώς δίπλα, παιζόταν στο ΙΝΤΕΑΛ ο ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ με τον Σβαρτσενέγκερ. Ο ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ έκανε 7.200 εισιτήρια και εγώ έκανα 7.000 . Ταινίες μου, όπως ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ή ΤΟ ΡΕΜΑΛΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, βγάζανε τα λεφτά τους σε διόμιση μόλις μήνες. Τότε στοίχιζαν περίπου 2.500.000 δραχμές η κάθε μία. Γερά λεφτά για το είδος και την εποχή. Έχω πουλήσει ταινίες μου σε άλλες 15 χώρες. Ευρώπη, Χονγκ-Κονγκ, Λίβανο. Μάλιστα, ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ προβάλλονταν σε αραβική χώρα, για δυόμιση μήνες συνέχεια.
Η πιό γνωστή ταινία σας ως παραγωγός (και μια από τις πολύ αγαπημένες μας ταινίες εκείνης της εποχής), ήταν ΤΟ ΡΕΜΑΛΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ του σκηνοθέτη Μιχάλη Λεφάκη, με πρωταγωνιστή τον Απόστολο Σουγκλάκο. Πώς προέκυψε ο συγκεκριμένος τίτλος ; Θέλατε να εκμεταλλευτείτε την επιτυχία που είχε κάνει παλιότερα ΤΟ ΡΕΜΑΛΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΩΝΟΣ ΝΕΓΡΗ με τον Άλκη Γιαννακά ;
Όχι,
Τι θυμάστε από τα γυρίσματα της ταινίας αυτής ;
Μια μέρα στέλνω ένα συνεργείο στην Αίγινα, να κάνει ένα γύρισμα. Θα είχε και σκηνές με την πρωταγωνίστρια γυμνή στη θάλασσα. Ο οπερατέρ ο Αλέξης Διαμαντής όμως, πήρε κάποια πλάνα κόντρα στον ήλιο. Τα υπόλοιπα πλάνα βγήκαν ωραία, αλλά κόντρα στον ήλιο, η σκηνή «καίγεται». Δυστυχώς ήταν πλάνα της τελευταίας σκηνή, που η πρωταγωνίστρια θα έβγαζε το μαγιώ της και θα έμπαινε στη θάλασσα, καθώς η κάμερα θα την τραβούσε από πίσω.
Κάθε μέρα, εμφάνιζα τα φιλμ που είχαν τραβηχτεί και τα έβλεπα. Μου φέρνουν και αυτό το φιλμ να το δω και είδα ότι το σημαντικότερο πεντάλεπτο είχε πρόβλημα. Κανονικά συγκεκριμένο το γύρισμα έπρεπε να είχε γίνει πρωί, να μην είναι ο ήλιος κόντρα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά το συγκεκριμένο γύρισμα μου είχε κοστίσει 250.000 δραχμές. Τεράστιο ποσό. Μόλις μου φέρανε το λογαριασμό, χόρευα τσιφτετέλι ! Ήταν και 13 άτομα, η ομάδα που είχα στείλει στην Αίγινα. Πάντως η σκηνή έπρεπε να γίνει. Έτσι, μια Κυριακή, τους ξαναμαζεύω όλους στις 8 το πρωί. Σκηνοθέτες, ηθοποιούς, συνεργείο και πάμε στο Καβούρι. Ήταν το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε. Βρίσκουμε μια πολύ ωραία αμμουδιά και ξεκινάμε να γυρνάμε. Είχαμε γυρίσει τη σκηνή τρις φορές και προφανώς κάποιος περαστικός μας αντιλήφθηκε. Δεν περνάνε δέκα λεπτά και μαζεύτηκαν γύρω-γύρω 40 άντρες και κοιτάγανε. Λέω του Λεφάκη (του σκηνοθέτη) «άντε, κάνε γρήγορα, θα μας πάνε μέσα». Πετάγεται και μια κυρία και μας φώναζε «αλήτες, που κάνετε τσόντες» ! Και τελικά καλούν το Λιμενικό και έρχεται και μας πάει μέσα. Ήθελε να μας κατασχέσει το φιλμ, αλλά τον παρακάλεσα να μην το κατασχέσει και προσπάθησα να του εξηγήσω τι είχε συμβεί. Τότε δεν υπήρχε και βίντεο, να μπορούμε να τους δείξουμε τι σκηνές είχαμ ετραβήξει. Υπήρχε μόνο φιλμ. Τους είπα μέχρι, να πάμε στο εμφανιστήριο, να εμφανίσουμε το φιλμ, για να σιγουρευτούνε ότι δεν ήταν τσόντα. Τελικά με πιστέψανε και μας αφήσανε.
Πόσα εισιτήρια είχε κόψει στο σινεμά όταν πρωτοπροβλήθηκε ;
Δε θυμάμαι ακριβώς, νομίζω σχεδόν 20-25.000 εισιτήρια, μόνο τον πρώτο μήνα. Το είχα βγάλει σε 7 κινηματογράφους. Στα ίδια επίπεδα ήταν και ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ.
Η ταινία είχε ιδιαίτερα σκληρές σκηνές για την εποχή της. Αντιμετωπίσατε καθόλου προβλήματα λογοκρισίας ;
Το σενάριο ήταν πολύ προχωρημένο για την εποχή του. Το είχα φοβηθεί και εγώ, αλλά το έπαιξα κορώνα-γράμματα. Αυτά που παρουσιάζαμε τότε στην ταινία, τα βλέπεις σήμερα. Νεαροί με τις σύριγγες στα χέρια, να πέφτουν κάτω. Τελικά όταν το υποβάλαμε στο υπουργείο, μας κόψανε σκηνές.
Η πρωταγωνίστρια στο ΡΕΜΑΛΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, Άντζελα Μεταξά υποδύθηκε αρκετά πειστικά το ρόλο της και κέρδισε τις εντυπώσεις, ιδιαίτερα με την αισθησιακή και εκρηκτική της παρουσία. Παρ'όλ'αυτά, ουδέποτε υποδύθηκε ξανά κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο και τη βλέπαμε μόνο σε ρόλους κομπάρσου. Πώς το εξηγείτε αυτό ;
Ο κάθε άνθρωπος φτιάχνει την τύχη του μόνος του. Εγώ της έλεγα να μην παίζει συνέχεια. Να κάνουμε μαζί μία ταινία το χρόνο, αλλά επιτυχία. Το ίδιο είχε συμβεί και με την Τίνα Σπάθη, όατν συνεργαζόμασταν μαζί. Ο ηθοποιός -και ειδικά η γυναίκα- πρέπει να προσέχει πάρα πολύ τι κάνει, αλλιώς εύκολα παρασύρεται. Θυμάμαι π.χ. μια φορά τηλεφωνούσα στην Άντζελα Μεταξά να κάνουμε μια δουλειά και έμαθα ότι ήταν στην Κρήτη και τραγούδαγε. Πάντως ήταν καλή κοπέλα. Αλλά οι ωραίες γυναίκες, έχουν μάθει το δικό τους τρόπο.
Μια άλλη πολύ επιτυχημένη ταινία σας, πάλι με τον Απόστολο Σουγκλάκο, ήταν ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ. Τι θυμάστε από την ταινία αυτή ;
Στα γυρίσματα της ταινίας, είχαμε ενοικιάσει μια βίλλα. Είχαμε πάει 25 άτομα για το γύρισμα, όλη η «συμμορία». Ο υπεύθυνος όμως, μας ζήταγε να βιαστούμε και να φύγουμε όσο πιο σύντομα γινόταν. Ενώ ήταν απόλυτος στην αρχή, μόλις είδε μια πανέμορφη πρωταγωνίστρια που είχαμε, να βγαίνει γυμνόστηθη από τη πισίνα, έμεινε άφωνος. Τελικά, αυτό στάθηκε αφορμή να μας αφήσει να τελειώσουμε το γύρισμα. Στο τέλος μας κέρασε και φαγητό ! Δηλαδή μας βγήκε σχεδόν τσάμπα το γύρισμα.
Με τον Απόστολο Σουγκλάκο, γυρίσατε και άλλες ταινίες όπως ΚΑΙ ΚΑΨΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΚΟΥΡΙΑ. Τι θυμάστε από τον Απόστολο σαν άνθρωπο και σαν ηθοποιό ;
Ο Απόστολος είχε μια ψυχή μικρού παιδιού. Όμως παρασυρότανε πάρα πολύ, από άλλους. Στην αρχή της συνεργασίας μας, όλα ήταν εντάξει, αλλά αργότερα καθυστερούσε να έρθει στα γυρίσματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ακόμα και να μη γυρίσω κάποιες δικές του σκηνές που υπήρχαν στο σενάριο, γιατί είχε τελειώσει η μέρα. Στο ΚΑΙ ΚΑΨΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΚΟΥΡΙΑ αναγκάστηκα να αλλάξω το σενάριο και να κόψω 4 σκηνές του.
Αν ήταν περισσότερο συγκεντρωμένος σε ότι έκανε, θα είχε μείνει περισσότερο στην ιστορία, σαν τον Κούρκουλο. Οι ταινίες του πουλάνε πάρα πολύ, ακόμα και σήμερα. Μου τις ζητάει κυρίως η νεολαία. Του είχα πει να προσέχει και να μην κάνει επιπολαιότητες, αλλά δε με άκουγε. Μετά έγινε τραγουδιστής και έβγαλε και ένα CD. Βεβαίως έκανε λεφτά και με τις εμφανίσεις ως τραγουδιστής, αλλά κατά τη γνώμη μου έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός. Καλύτερα να έκανε μόνο μια ταινία το χρόνο και να είχε γίνει είδωλο για τη νεολαία. Αλλά δυστυχώς δε με άκουσε.
Να σας πω ότι μου είχε τύχει, κάποιοι ηθοποιοί ή σκηνοθέτες, να μη θέλουν να συνεργαστούν μαζί του, μόνο-και-μόνο επειδή δεν ήταν ακριβώς ηθοποιός, αλλά είχε ξεκινήσει ως παλαιστής και κομπάρσος.
Το 2000 είχατε γυρίσει και μια από τις τελευταίες ταινίες του Απόστολου, το αυτοβιογραφικό Ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ. Πώς προέκυψε η έμπνευση για την ταινία αυτή ;
Εκείνη την εποχή ο Σουγκλάκος έδινε κάτι αγώνες στο γήπεδο του Παναθηναικού. Εγώ είχα έναν συνεργάτη εκεί και τράβαγε πλάνα. Τελικά μιλήσαμε με τον Απόστολο, προσθέσαμε και κάποιες συνεντεύξεις και έτσι φτιάχτηκε η ταινία. Ουσιαστικά είναι ένα ντοκυμαντέρ με την ιστορία του. Είχε πάει πάρα πολύ καλά. Να σας πω ότι σύντομα θα τη βγάλω και σε DVD.
Ένας εξαιρετικός ηθοποιός που έπαιξε σε πολλές ταινίες πλάι στον Απόστολο, ήταν και ο Χρήστος Νάτσιος. Εκτός από το ΡΕΜΑΛΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, παίξανε μαζί στην ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ, στα ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ και ΣΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία μεταξύ τους ; Ήταν θέμα σύμπτωσης ;
Ήταν σύμπτωση.
Τι άλλο θυμάστε από το Χρήστο Νάτσιο ;
Ο Χρήστος ήταν επαγγελματίας. Πολύ καλός ηθοποιός και πάρα πολύ καλό παιδί.
Θα θέλαμε να μιλήσουμε λίγο για τον Χρήστο Κάλλου. Οι περισσότεροι ηθοποιοί της εποχής εκείνης, είχαν τυποποιηθεί σε συγκεκριμένους ρόλους. Π.χ. ο Νίκος Τσαχιρίδης ήταν πάντα ο "κακός". Ο Διονύσης Ξάνθος ήταν πάντα ο "καλός". Ο Κώστας Τσάκωνας ήταν πάντα ο "αστείος". Αντιθέτως, ο Χρήστος Κάλοου "κόλλαγε" παντού : Έκανε τον "κακό" στο ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, τον "καλό" στο ΘΥΡΑ 7 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ και τον "αστείο" στο ΓΚΟΜΕΝΑΚΙΑ ΣΤΟ ΘΡΑΝΙΟ".
Ναι, έτσι είναι.
Τι θυμάστε από τον Χρήστο Κάλοου σαν άνθρωπο και σαν ηθοποιό ;
Ο Χρήστος ήταν πολύ καλός επαγγελματίας και άνθρωπος. Υπήρξε και καλός τραγουδιστής. Ξέρετε ότι κάποτε έκανε στο θέατρο για έναν χρόνο τον Ιησού Χρηστό ; Νομίζω στο ΠΕΡΟΚΕ ή στο ΠΑΡΚ, δε θυμάμαι. Σε μια ελληνική διασκευή του JESUS CHRIST SUPERSTAR. Από εκεί τον γνώρισα και εγώ. Μου τον σύστησε η Άντζελα Μεταξά. Είδα ότι ήταν και καλό παιδί και επαγγελματίας και συνεργαστήκαμε. Με τέτοιους ανθρώπους μπορείς να δουλέψεις άνετα.
Από τους ηθοποιούς που συνεργαστήκατε, ποιούς ξεχωρίσατε ;
Τζανετάκος, Τζεβελέκος, Πρωτόπαπας : κάνανε μια «έτσι» το σενάριο, το διαβάζανε δυό φορές και το μαθαίνανε απ'έξω. Ούτε λάθος δεν κάνανε. Είχαν πείρα και θέληση. Θυμάμαι επίσης τον Τζεβελέκο, που ερχόταν στο πλατώ με γλυκά και κέρναγε όλον τον κόσμο. Και ξεχώρισα και τον Αντώνη Τρικαμηνά και τον Γιάννη το Μιχαλόπουλο. Κυρίως όμως το Σπύρο Καλογήρου. Ήταν πολύ καλός άνθρωπος και γλυκομίλητος, μάλαμα.
Είχατε συνεργαστεί και με τη Βάνα Μπάρμπα ;
Τη Βάνα Μπάρμπα, εγώ την έκανα πρωταγωνίστρια. Εγώ της έκανα την πρώτη της ταινία, το 1987. Μπορεί να μην είχε τρομερό ταλέντο, αλλά είχε θέληση. Ήταν κούκλα και με παίρνανε όλοι τηλέφωνο ότι τη θέλανε, έτσι ξεκίνησε την καριέρα της.
Από τους σκηνοθέτες που συνεργαστήκατε, ποιούς ξεχωρίσατε ;
Καλός σκηνοθέτης και καλό παιδί, ήταν για μένα ο Κώστα ο Μπακοδήμος.
Από όσες ταινίες γυρίσατε, ποιές θυμάστε πιό έντονα ή είναι οι αγαπημένες σας ;
Άμα ρωτήσεις ένα γονιό, θα σου πει ότι αγαπάει όλα τα παιδιά του το ίδιο. Έτσι και εγώ. Τις ταινίες μου τις αγαπούσα πολύ. Αν κάποιος σκηνοθέτης δεν τις έκανε όπως λέγαμε, τον απέλυα. Έχω διώξει τρεις σκηνοθέτες έτσι. Κάθε ταινία που γύριζαν οι σκηνοθέτες μου, την έβλεπα πριν γίνει το μοντάζ. Έφευγα στις έντεκα το βράδυ από το γραφείο μου. Η κάθε ταινία ήταν η δουλειά μου, η περιουσία μου. Θυμάμαι στους 7 ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΓΚΑΦΑΤΖΗΔΕΣ, έδιωξα το σκηνοθέτη γιατί κατέληξε να μου κάνει την ταινία 125 λεπτά ! Λες και ήμασταν στο Χόλυγουντ. Η κωμωδία πρέπει να είναι γρήγορη. Κάθε 1,5 λεπτό πρέπει να υπάρχει αλλαγή σκηνής.
Πείτε μας κάποιο αστείο περιστατικό που να συνέβη πίσω από την κάμερα.
Θυμάμαι πολλές περιπτώσεις, αλλά θα σας αναφέρω τρεις :
Πρώτη περίπτωση : Μια φορά γυρίζαμε μια ταινία κοντά στον Παλιό Ιππόδρομο. Εκεί είχε μια ταβέρνα, διάσημη για τα μπιφτέκια της. Πήγαμε λοιπόν όλο το συνεργείο να φάμε εκεί, πριν το γύρισμα. Δυστυχώς όμως, πάθανε όλοι δηλητηρίαση. Μόνο εγώ τη γλύτωσα, γιατί είχα πάρει διαφορετικό πιάτο. Και φυσικά το γύρισμα αναβλήθηκε. Όλοι μπαινόβγαιναν ασταμάτητα στην τουαλέτα.
Δεύτερη περίπτωση : Εγώ πλήρωνα τους συνεργάτες μου κάθε πέντε του μηνός. Μια φορά ήρθε ένα νωρίτερα και με παρακάλεσε να του δώσω τα χρήματα νωρίτερα, σχεδόν κλαμμένος, γιατί όπως ισχυρίστηκε είχε πεθάνει η μητέρα του και είχε έξοδα. Εγώ φυσικά του τα έδωσα, αλλά αργότερα έμαθα ότι μου είχε πει ψέματα. Η ειρωνεία της τύχης ήταν ότι 15 μέρες μετά το ψέμα του, όντως πέθανε η μητέρα του.
Τρίτη περίπτωση : Γυρνώντας ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ, υπήρχε μια σκηνή με ένα φέρετρο. Το πρόβλημα ήταν ότι δε βρίσκαμε κάποιο όχημα, να μεταφέρουμε το φέρετρο μέχρι το σημείο που θα γυριζόταν η σκηνή. Ήταν να τη μεταφέρει μια νεκροφόρα, αλλά χρειάστηκε να πάει έναν πεθαμένο στο τρίτο (νεκροταφείο) και έφυγε, αφήνοντάς μας το φέρετρο. Ήταν κάμποσα τετράγωνα δρόμος και δεν ξέραμε πώς να τη μεταφέρουμε. Δε χόραγε και σε κανονικό αμάξι. Τελικά, προκειμένου να μη γυριστεί η σκηνή, παίρνει την κάσα στον ώμο του ο Σουγκλάκος και την πήγε μόνος του στον προορισμό της. Κρίμα που δεν είχαμ κινητά τότε, ν αβγάζαμε φωτογραφία. Και έβλεπε ο κόσμος έκπληκτος στο δρόμο, να περνάει ο Σουγκλάκος και στην πλάτη του να κουβαλάει ένα φέρετρο ! Στη σκηνή που θα γυρίζαμε, ο Απόστολος περνάει έξω από το σπίτι του (υποτιθέμενου) ανηψιού του, βλέπει την κάσα και καταλαβαίνει ότι αυτός πέθανε από ναρκωτικά. Το συγκεκριμένο σπίτι, ήταν στην πραγματικότητα το σπίτι της αδελφής του !
Manos426f και Γιάννης Λεοντσίνης.
Το σεξ, πόσο ρόλο έπαιζε στο χώρο του κινηματογράφου ;
Πολλοί σκηνοθέτες ή παραγωγοί, είχαν μανία με τις γυναίκες. Θέλανε οπωσδήποτε να κοιμούνται με οποιαδήποτε ωραία κοπέλα πρωταγωνιστούσε στα έργα που γύριζαν. Για συγκεκριμένα άτομα μάλιστα, δεχόμουν συχνά παράπονα από κοπέλες και αναγκάστηκα να σταματήσω τη συνεργασία μαζί τους. Και είναι άλλο να προσεγγίζεις την κοπέλα μετά την ταινία και άλλο να τις κάνεις χυδαίες προτάσεις κατά τη διάρκεια του γυρίσματος. Θυμάμαι μια φορά γυρίζαμε κάποιος σκηνές σε κάτι μπουζούκια. Και ξαφνικά όπως καθόμασταν ακούμε ένα ήχο από ένα πολύ γερό χαστούκι. Το είχε φάει ο σκηνοθέτης και αμέσως μετά έφυγε. Η πρωταγωνίστρια μας είπε ότι της είχε κάνει ανήθικες προτάσεις, με άσχημο μάλιστα τρόπο. Τελικά τη σκηνή αναγκαστήκαμε να τη γυρίσουμε με το βοηθό-σκηνοθέτη. Είναι μεγάλο λάθος αυτό, να μπερδεύουμε τη δουλειά μας με το σεξ. Ένας από τους λόγους που ο Φίνος είχε πάει τόσο καλά, είναι ότι ουδέποτε ενόχλησε κοπέλα. Ενώ υπήρχαν π.χ. σκηνοθέτες, που τα είχαν με πρωταγωνίστριες και εκμεταλεύονταν τα γυρίσματα για να κάνουν τα δικά τους. Και έβλεπες να πηγαίνουν για γύρισμα σε ένα όμορφο μέρος στην επαρχία και ενώ το γύρισμα έβγαινε σε 3 μέρες, αυτοί κάθονταν 10, για να κάνουν διακοπές μαζί. Αυτό όμως κόστιζε πολύ και η ταινία δε μπορούσε να βγάλει τα λεφτά της πίσω. Από 1.800.000 δρχ που ήταν ο προυπολογισμός, υπήρξε ταινία που εκτοξεύτηκε στα 3.000.000 γι'αυτό το λόγο.
Πολλοί από τους αστέρες της βιντεοταινίας, στις μέρες μας έχουν εξαφανιστεί. Διατηρείτε επαφή με κάποιους από αυτούς ;
Παιδιά, κοιτάξτε. Στον καλλιτεχνικό χώρο υπάρχουν συμφέροντα. Ξεχνάνε γρήγορα. Με τον μόνο που είχε στενότερη σχέση, ήταν ο Σπύρος Καλογήρου και η γυναίκα του η Ευαγγελία Σαμιωτάκη. Γενικά είναι δύσκολο. Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλά λεφτά στο χώρο. Όσοι ήταν ξύπνιοι το εκμεταλεύτηκαν και έβγαλαν αρκετά χρήματα. Όσοι δεν ήταν ξύπνιοι, αλλάξανε δουλειά. Άμα είσαι και πολυάσχολος, ξεχνάς γρήγορα.
Γνωρίζετε τι απέγιναν όσοι έφυγαν από τα κινηματογραφικά δρώμενα, μετά το θάνατο της βιντεοταινίας ;
Οι περισσότεροι υποφέρανε πάρα πολύ οικονομικά. Μετά δεν τους παίρνανε πουθενά. Ούτε στην τηλεόραση. Ιδίως στην τηλεόραση, υπήρχε πάντα η φιλοσοφία του να παίρνουμε νέα άτομα, άγνωστα. Επειδή η τηλεόραση είχε και μικρότερο προυπολογισμό από τον κινηματογράφο και ψάχνανε φρέσκα άτομα , φιλόδοξα, να τους δίνουνε μικρότερους μισθούς, για να υπάρχει κέρδος και να περισσεύουν λεφτά και για τις μίζες. Γιατί αν παίρνανε π.χ. τον Ψάλτη ή το Μουστάκα, θα πήγαινε όλο το κόστος του επεισοδίου, στην αμοιβή τους. Δηλαδή ο τάδε παράγοντας καναλιού ανέθετε ένα σήριαλ σε έναν παραγωγό, συμφωνούσαν ένα εικονικό κόστος και τη διαφορά από το πραγματικό κόστος, την έπαιρνε αυτός που είχε δώσει τη δουλειά. Η τηλεόραση έχει γενικά τους δικούς τους ανθρώπους και το δικό της κύκλωμα. Πάντως η τηλεόραση δεν κάνει φίρμες. Οι φίρμες της τηλεόρασης είναι περαστικές. Ο κινηματογράφος όμως, έκανε φίρμες τότε.
Την εποχή της βιντεοταινίας, εμφανίστηκαν από του πουθενά δεκάδες παραγωγοί, σκηνοθέτες και ηθοποιοί, που συχνά δεν είχαν μέχρι πριν καμιά επαφή με το αντικείμενο. Πιστεύετε ότι η παρουσία τους άφησε κάτι το χαρακτηριστικό στις ταινίες της εποχής, ή ότι απλώς επιτάχυναν την πτώση της βιντεοταινίας ;
Αρχικά ήμασταν επτά εταιρίες κινηματογραφικές. Όταν έγινε όμως το μπαμ της βιντεοκασέτας, ασχολήθηκαν όλοι οι άσχετοι. Ένας είχε μαγαζί με σουβλάκια στο Περιστέρι και γύριζε και δύο ταινίες το μήνα. Ένας άλλος πούλαγε ηλιακούς θερμοσίφωνες, αλλά γυρνώντας και ταινίες, έβγαλε κάμποσα εκατομμύρια. Μέχρι και ποδοσφαιριστές, έγιναν παραγωγοί ταινιών. Μπήκαν πολλοί άσχετοι τότε. Τελικά, μετά από αυτό παραμείναμε οι ίδιες επτά εταιρίες που ήμασταν και πριν. Οι άλλοι σκάσανε σαν κανόνια, γιατί ήταν άσχετοι.
Φέρνοντας στο νου σας τη δεκαετία του 80' και τον ελληνικό κινηματογράφο της εποχής εκείνης, τον αναπολείτε ως κάτι το ξεχωριστό, ή πιστεύετε ότι κάθε εποχή έχει την ομορφιά της ;
Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της. Η πρώτη μεγάλη πτώση του ελληνικού κινηματογράφου ήταν τη δεκαετία του 70. Από τα τέλη της δεκαετίας του 40 μέχρι και το 1970, ήταν άλλη εποχή, με ηθοποιούς «βουνά». Λογοθετίδης, Αυλωνίτης, Ρίζος, Σταυρίδης, Φωτόπουλος, Βασιλειάδου, Βλαχοπούλου, Βογιατζής. Ή από νέους ο Γεωργίτσης, ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης, Κούρκουλος, Βουγιουκλάκη.
Συνεχίζοντας την απάντησή σας και ρωτώντας λίγο «κακοπροαίρετα», θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε αν εκείνοι οι μεγάλοι ηθοποιοί του τότε, θα κάνανε την ίδια επιτυχία αν παίζανε τώρα ;
Αλλάζουν τα δεδομένα και θα σας εξηγήσω γιατί. Η Ελλάδα είχε βγει τότε από έναν εμφύλιο πόλεμο. Τότε υπήρχε η βασιλοπούλα ή το βασιλόπουλο. Δηλαδή ο πλούσιος γαμπρός ή η πλούσια νύφη. Τότε ήταν αλήθεια όμως αυτό, γιατί όνειρο της κάθε κοπέλας ή του κάθε άντρα ήταν να βρει καλό σύντροφο και με λεφτά.
Και στη δεκαετία του 80', πιστεύετε ότι γινόταν κάτι αντίστοιχο ; Δηλαδή οι ταινίες περιγράφανε ρεαλιστικά την καθημερινότητα ;
Ναι, αλλά εκείνη την εποχή έγινε ένα λάθος. Μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου. Οι ταινίες βρίζανε πάρα πολύ. Γι'αυτό και η τηλεόραση δεν τις παίζει πολύ σήμερα. Το βρίσιμο, μελλοντικά δεν πάει. Η τηλεόραση μπαίνει στο σπίτι και ο άλλος σοκάρεται. Δεν μπορεί να βλέπεις μια ταινία με τα εγγόνια σου μαζί και να ακούγονται χυδαίες βρισιές. Δεν πάει. Εδώ σοκάρομαι εγώ που είμαι μεγάλος. Άλλο τι γίνεται στην παρέα και άλλο στην τηλεόραση. Γι'αυτό και οι μεγάλοι σταθμοί δεν τις παίζουν τις ταινίες αυτές. Ούτε το MEGA ούτε ο ΑΝΤ1. Ο μόνος που τα παίζει είναι ο Κουρής.
Πώς προέκυψε το ότι εδώ και κάμποσο καιρό επανακυκλοφορείτε πολλές σχετικά-άγνωστες βιντεοταινίες της δεκαετίας του 80', ξανά σε DVD ;
Να σας πω ένα βασικό πράγμα. Η ταινία μόλις κλείσει εικοσαετία, γίνεται συλλεκτική. Αν βάλεις να δεις σήμερα ΤΟ ΡΕΜΑΛΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ θα δεις πως ήταν η πλατεία Εξαρχείων το 1918, όταν πρωτοέγινε. Τη δεκαετία του 90' άλλαξε όψη η πλατεία. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε το συντριβάνι ούτε τίποτα, έχει αλλάξει. Τότε είχανε κάτι σιδερένια παγκάκια με έναν δράκο που έβγαζε φωτιές αριστερά και δεξιά και με ωραία μασίφ ξύλα. Όλα αυτά τα ξηλώσανε. Δηλαδή ένας παίρνει μια ταινία για να θυμηθεί τα πάντα. Να θυμηθεί την παλιά εποχή. Τα παιδιά σας μεθαύριο, θα βλέπουν τις παλιές ταινίες που βλέπετε εσείς τώρα και θα σας ρωτάνε αν ήταν έτσι η Αθήνα.
Το είδος των ταινιών αυτών, παραμένει εμπορικό 25 χρόνια μετά ; Είστε ικανοποιημένος με τις πωλήσεις που σημειώνουν ;
Εγώ δουλεύω μέσω Ίντερνετ, μόνο παλιές ταινίες. Εγώ δεν ξέρω από Ίντερνετ, αλλά με βοηθάνε ο γαμπρός και η κόρη μου. Αυτοί τα έχουν φτιάξει όλα στη σελίδα μας
http://www.leonfilm.gr. Πριν είκοσι χρόνια, δε θα το φανταζόμουν με τίποτα, αλλά σήμερα αυτή η επιχείρηση συντηρείται μόνο από το Ίντερνετ. Χωρίς να κουνηθώ καθόλου από το γραφείο μου, βγάζω ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Έχουμε τρία χρόνια παρουσίας στο Ίντερνετ. Αγόρασα πρόσθετο χώρο και πάμε πάρα πολύ καλά. Έχω βάλει πολλές ταινίες και σιγά-σιγά βάζω και άλλες. Έχω και πολλά ντοκυμαντέρ. Τώρα ετοιμάζω ένα ντοκυμαντέρ με τα 100 χρόνια του Παναθηναικού και περιμένω να σκίσει. Έχω βρει πάρα πολλά πλάνα. Το ίδιο είχα κάνει πρόσφατα και για τον Ολυμπιακό και είχε πάει πολύ καλά. Ακόμα και για τον Ηρακλή έχω κάνει κάτι αντίστοιχο. Έχω πολλές ιδέες αλλά δε μπορώ να τα φτιάξω όλα μαζί. Έχω κάνει διάφορα σπάνια και συλλεκτικά ντοκυμαντέρ. Έχω κυκλοφορήσει την ιστορία του Ιωάννη Μεταξά σε 4 DVD. Ή πλάνα από διάφορες ελληνικές παρελάσεις, από το 1912 μέχρι το 1974. Έχω κάνει και πολλά άλλα ντοκυμαντέρ, για το Ρόμμελ, τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον Γεώργιο Παπανδρέου, την Κατοχή κ.α. Έχω κάνει από τη ζωή του Άρη Βελουχιώτη μέχρι παρελάσεις του Χίτλερ. Ειδικά για το δεύτερο, είχα πάρει πλάνα από το Υπουργείο Αμύνης της Γερμανίας. Τα πλάνα τα βρίσκω εγώ και κάνω όλη την παραγωγή, το μοντάζ και τη σκηνοθεσία. Μόνο για τα κείμενα, με βοηθάει ένας καθηγητής. Αυτό που κάνω μου αρέσει πολύ, αλλιώς δε θα το έκανα κιόλας. Για τις δουλειές αυτές, έχω βραβευτεί αρκετές φορές.
Τι ηλικία έχει ο κόσμος που αγοράζει παλιές ταινίες ;
Από εβδομηντάρηδες μέχρι πιτσιρικάδες. Οι μεγαλύτεροι παίρνουν κυρίως ντοκυμαντέρ ενώ οι πιτσιρικάδες κυρίως δεκαετίας 80'. Ιδίως Σουγκλάκο. Και γενικά η νεολαία ζητάει πολύ βιντεοταινίες παλιές. Κάποιοι παίρνουν και δέκα έργα μαζί.
Τι σχέδια έχετε για το μέλλον ;
Παιδιά η εποχές προχωράνε γρήγορα. Μακάρι να ήμουν ξανά 40 χρονών με το μυαλό που έχω τώρα. Θα έκανα διαφορετικά πράγματα. Τους στόχους της ζωής μου, τους έχω πραγματοποιήσει όλους, εκτός από έναν. Είχα πάντα όνειρο να κυκλοφορήσω Καραγκιόζη σε κινούμενα σχέδια. Έχω κυκλοφορήσει πολλές παραστάσεις Καραγκιόζη σε DVD. Περίπου 50 και πουλάνε φουλ. Αλλά ήθελα να τις γυρίσω όλες και σε κινούμενα σχέδια. Έχω κάνει την αρχή με ένα επεισόδιο και έχω ήδη 20 λεπτά έτοιμα. Μου στοιχίζει όμως 2.500 ευρώ το ένα επεισόδιο. Όμως δεν είχα πρόβλημα να διαθέσω τα χρήματα αυτά. Το θεωρώ ιστορικό ντοκουμέντο. Είναι όμως κουραστικό, θέλει πολύ δουλειά. Παράλληλα, φτιάχνω και ένα ντοκυμαντέρ με την ιστορία του ελληνικού Τραμ. Έχω βρει πλάνα από το 1880. Είχα κάνει κάτι αντίστοιχο με την ιστορία του τρένου. Μετά, θα ετοιμάσω την ιστορία του θωρηκτού Αβέρωφ. Έχω ψώνιο με τη δουλειά μου, την αγαπώ πολύ.
Exetlaios και Γιάννης Λεοντσίνης.
Ευχαριστούμε πολύ και σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στα επαγγελματικά σχέδιά σας.
