Wally
Retired Admin
- Joined
- 19 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 25.792
- Αντιδράσεις
- 4.275
ΕΡ: To αρχείο με τους Forminx που βγήκε και στο διαδίκτυο πριν λίγο καιρό είναι κομμάτι από το «Περιπέτειες με τους Forminx”?
Αυτό είναι το ντοκιμαντέρ που έκανα στο «Κεντρικό». Ήταν η πρώτη εμφάνιση των Forminx στην Αθήνα αμέσως μετά από τη Θεσσαλονίκη. Και επειδή ήταν η πρώτη τους εμφάνιση, στο θέατρο «Κεντρικό» στην Πλατεία Κολοκοτρώνη, ο Γιώργος ο Λαζαρίδης – ο συγγραφέας που ήταν και παραγωγός εκείνο τον καιρό – μου είπε: «Ρε Νίκο δεν κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ, ένα short 10 λεπτά να το παίζουμε πριν από τις ταινίες;»
Και το τραβήξαμε με 2 κάμερες κινηματογραφικές 35άρες βεβαίως, το μοντάραμε και το βγάλαμε στα σινεμά σαν short. Και σημειώθηκε το εξής φοβερό: πηγαίνανε κατά χιλιάδες οι πιτσιρικάδες της εποχής στον κινηματογράφο, βλέπανε το ντοκιμαντέρ των Forminx και φεύγανε χωρίς να δουν καν την ταινία. Και βεβαίως έγινε χαμός εκείνη την εποχή, γιατί εκείνη την εποχή – μιλάμε τώρα για 60ς –, μπορείς να φανταστείς ότι τραβήξαμε 35άρι, το συγχρονίσαμε, το μοντάραμε και το βγάλαμε και στα σινεμά; Αυτό έγινε μέσα σε μία εβδομάδα. Δηλαδή η συναυλία στο «Κεντρικό» ήταν Δευτέρα νομίζω, που ήταν κλειστό το θέατρο, την ερχόμενη Δευτέρα – που ξεκίναγαν τα σινεμά Δευτέρα εκείνο τον καιρό – βγάλαμε το ντοκιμαντέρ στους κινηματογράφους.
ΕΡ: Υπάρχει ελπίδα να βρεθεί;
Ίσως ο Σωτηρης Αρνής, o οποίος έχει όλο το αρχείο των Forminx στα χέρια του, όλο το ηχητικό, δηλαδή μαγνητοφωνούσαμε όλες μας τις συναυλίες, όπου κι αν ήταν. Έχει εκπληκτικές συναυλίες από το Παλαί ντε Σπορ σε πολύ καλή ποιότητα και δεν δίνει σε κανέναν, με τον ισχυρισμό «ότι δεν τα ʽχω» ενώ όλοι ξέρουμε ότι τα έχει. Τα ʽχει ζητήσει ο Βαγγέλης δεν του τα χε δώσει, τα ʽχει ζητήσει ο Μπακόπουλος δεν του τα χει δώσει, σε μένα τα ίδια. Εδώ είναι η ιστορία, δεν μπορείς να έχεις ιδιοκτησία στην ιστορία. Εγώ ότι έχω το έχω βγάλει δημόσια. Το βλέπουνε και το ακούνε όλοι.
Δε μπορώ να βρω και την ταινία των Forminx. Η τελευταία μου προσπάθεια ήταν με τη χήρα του Φαφούτη του παραγωγού η οποία είπε ότι δεν τη βρήκε στα πράγματα του άντρα της. Πιστευω ότι ετσι είναι. Αλλιως τι κέρδος θα ειχε; Θα μπορούσε να πει «την έχω και δεν θέλω να τη δώσω». Της είπαμε ότι αυτή η ταινία, έχει τόσους θαυμαστές το συγκρότημα και εδώ και στο εξωτερικό που αν τη κυκλοφορούσαμε σε dvd και εμπαινε έστω σε ένα περιοδικό, σε μία εφημερίδα που τυπώνει 100.000 κομμάτια θα επαιρνε ένα αξιοπρεπές ποσό. «Δεν τη βρήκα ποτέ στα πράγματα του άντρα μου». Και δεν έχω μπορέσει να τη βρω και από την ΕΡΤ που ήταν εκεί που είχε παιχτεί τελευταία και που πρεπει να εχει το video master.
ΕΡ: Μιας και αναφέρατε την ΕΡΤ...Εμείς έχουμε κάνει μία κίνηση εδώ και 6 μήνες. Μας έχουν υποσχεθεί ότι θα μας δώσουν μία λίστα με το τι έχει σωθεί (ΣΣ: Κάτι που τελικά συνέβη λίγες μέρες μετά τη συνέντευξη).
Θα μπορούσα αν ήθελα να τους κάνω ένα εξώδικο γιατί έχουν και χρησιμοποιούν - αλλά δεν μου δίνουν αντίγραφο - όλα τα video clips που είχα γυρίσει για τη Διασταύρωση Ρυθμού και Μελωδίας. Ένα μάλιστα είναι και στο διαδίκτυο, των IDOLS. Τελευταια, ηρθαμε σε επαφη και μου ειπαν ότι πολλαες «εισαγωγες» δικες μου on camera υπαρχουν και ισως παρω αντιγραφο, αλλα όλα τα video clips τραγουδιστων, συγκροτηματων κ.α. εχουνκοπει για να χρησιμοποιηθουν σε άλλες εκπομπες της ΕΡΤ. Μου είναι δυσκολο να καταλανω πως «κοβεται» μια Beta αλλα επειδη ο υπευθυνος της ΕΡΤ ηταν πολύ συνεργασιμος, δεν εχω λογο να αμφισβητω οσα ειπε. Ολο αυτό το υλικο είναι τυπικα και πρακτικα ιδιοκτησια μου, επειδη δεν πληρωθηκα ποτε, στην στρατιωτική τηλεόραση το 1966, η εργασια / συνεργασια ήταν δωρεάν. Την «Διασταυρωση Ρυθμου και Μελωδιας» την είχα ξεκινήσει το 1966 με την Τηλεόραση Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, δεν ήταν ΥΕΝΕΔ ακόμη. Έτσι εξελίχθηκε σε ΥΕΝΕΔ, από την τηλεόραση της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού στο Πεδίο του Άρεως. Δεν είχε ούτε στούντιο ούτε τίποτα. Τα γυρίζαμε σε 35άρι και τα μοντάραμε μέσα σε μία εβδομάδα, τα συγχρονίζαμε, τυπώναμε κοπια και παιζόταν στο πρωτογονο τελεσινε της εποχης, με κανονικό οπτικό ήχο. Έχουνε κάνει transfer στην ΕΡΤ εκπληκτικό, πολύ καλό transfer μαυρόασπρο.
ΕΡ: Κλείνει και το το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο το οποίο έχει κάνει εξαιρετικό site. Έχουν ανεβάσει τα Επίκαιρα της εποχής.
Αντί να κλείσουν τους αχρηστους και όχι το ΕΟΜ, έχουν κάνει 70 καινούργιους οργανισμούς. Και τώρα θα πληρώνουμε εσύ και εγώ σαν *****ες επειδή το ΠΑΣΟΚ θέλει να ξοδεύει. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ένοχοι γιατί έχουν χάσει όλη την ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Επειδή σβήνανε, επειδή κλέβανε, επειδή πουλάγανε, οι από μέσα. Εκατομμύρια λεπτά προγράμματος σε ταινίες 2 ιντσών έχουν βγει από την ΕΡΤ και είναι στο αρχείο, στην αποθήκη αυτού που τις έκλεψε. Ο οποίος γιατί τις έκλεψε, πώς θα τις εκμεταλλευτεί ποτέ; Μόλις βγει κάποιο τέτοιο έξω για εκμετάλλευση θα τον τσιμπήσουνε. Ποιος θα τον τσιμπήσει όμως; Η ΕΡΤ;
ΕΡ: Τείνω να πιστέψω τους αστικούς μύθους περί χρήσης των φίλμ ως δέστρες για πακέτα στο Μοναστηράκι… τρομακτικό
Τι να πεις...
ΕΡ: Συνεργαστηκατε με την Άννα Βαγενά και τη Μαρία Αλιφέρη, μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια γι΄αυτές; Η Μαρία Αλιφέρη να σας πω ότι είναι πολύ αγαπητή στο forum
Με την Άννα συνεργάστηκα μόνο μια φορά στον πιλότο του “Στο σπίτι των ανέμων” και η συνεργασία μου ήταν πολύ σύντομη για να έχω πλήρη γνώμη για την Άννα, αλλά όλα αυτά τα λίγα που θυμάμαι είναι καλά πράγματα, γιατί ήταν επαγγελματίας και γλυκό κορίτσι εκείνο τον καιρό..
Με τη Μαρία συνεργαστήκαμε πολύ περισσότερο γιατί κάναμε ταινία μαζί, το “Death Has Blue Eyes” που παίχτηκε εδώ με τίτλο «Ένα κορίτσι βόμβα».
Ήμασταν πολύ φίλοι κατά τη διάρκεια του γυρίσματος, φίλοι μετά και φίλοι ακόμα. Με τη Μαρία δεν πιστεύω ότι μπορεί κανείς να μην είναι φίλος και να μην την αγαπάει, είναι τόσο γλυκός άνθρωπος και ήταν τόσο πολύ εύκολη συνεργάτης, παρόλο που ήταν πολύ έξω από τα νερά της, έπαιζε σε ένα θρίλερ για πρώτη φορά και έπρεπε να κάνει περίεργα πράγματα με τα μάτια της κλπ. Παρόλα αυτά και σαν συνεργάτης και σαν επαγγελματίας και σαν άνθρωπος η Μαρία είναι αξιαγάπητη.
ΕΡ:Βγήκε πολύ όμορφη σε αυτό το φιλμ (όχι ότι δεν είναι και στη πραγματικότητα!)
Εκείνο τον καιρό ήταν εκπληκτικό πρόσωπο για να το φωτογραφίζει κανείς. Και εκτός από το ότι είναι αισθητικά το πρόσωπο της εκπληκτικό, επειδή είναι πολύ καλός άνθρωπος, πολύ γελαστός άνθρωπος μέσα της, ακόμα και όταν δεν έπρεπε αυτό το πράγμα έβγαινε. Και το να παίζεις αυτό το ρόλο της επικίνδυνης, χωρίς να το θέλει γυναίκας, αλλά πρέπει να ΄χει ευάλωτες ποιότητες μέσα της, ήταν ιδανικό αυτό που μου έδωσε παρόλο που η ταινία γυρίστηκε πολύ γρήγορα. Βγήκε πολύ όμορφη εκεί, γιατί τη φωτογράφιζε ο Γιώργος Πανουσόπουλος, καλός διευθυντής φωτογραφίας που δεν είχε την μανιέρα των διευθυντών φωτογραφίας της εποχής που κάνανε ξεπέτες.
ΕΡ: Πως και επιλέξατε τη Μαρία την Αλιφέρη σε ταινία θρίλερ?
Τη Μαρία την Αλιφέρη τη σκέφτηκα και της μίλησα πριν γράψω το σενάριο του "Death Has Blue Eyes". Γι' αυτό ακριβώς το λόγο ο ρόλος ήταν περισσότερο γραμμένος στα μέτρα της παρά το casting στα μέτρα του ρόλου.
ΕΡ: Κρίμα που μετά το 81-82 δεν είχε συχνές εμφανίσεις σε τηλεόραση-σινεμά.
Δεν είχε δουλειά, δεν της έδωσαν δουλειά. Αν δεις πόσοι άνθρωποι από την αρχή της τηλεόρασης έμειναν ξέμπαρκοι από την εποχή του 80 μέχρι σήμερα (π.χ Ανδρέας Μικρούτσικος). Δεν είναι θέμα ικανότητας ή αυτό που λένε αν σε θέλει ο κόσμος. Είναι θέμα της στρεβλής νοοτροπίας που έχει η τηλεόραση. Στα 80ς η τηλεόραση ήταν καθαρά κρατική. Η στρεβλή νοοτροπία της κρατικής είναι, ποιος είναι υπεύθυνος προγράμματος; Γουστάρει αυτόν; Δεν τον γουστάρει, δεν τον παίζει. Δεν υπάρχει αξιοκρατία, ακόμα και σήμερα.
Αυτό είναι το ντοκιμαντέρ που έκανα στο «Κεντρικό». Ήταν η πρώτη εμφάνιση των Forminx στην Αθήνα αμέσως μετά από τη Θεσσαλονίκη. Και επειδή ήταν η πρώτη τους εμφάνιση, στο θέατρο «Κεντρικό» στην Πλατεία Κολοκοτρώνη, ο Γιώργος ο Λαζαρίδης – ο συγγραφέας που ήταν και παραγωγός εκείνο τον καιρό – μου είπε: «Ρε Νίκο δεν κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ, ένα short 10 λεπτά να το παίζουμε πριν από τις ταινίες;»
Και το τραβήξαμε με 2 κάμερες κινηματογραφικές 35άρες βεβαίως, το μοντάραμε και το βγάλαμε στα σινεμά σαν short. Και σημειώθηκε το εξής φοβερό: πηγαίνανε κατά χιλιάδες οι πιτσιρικάδες της εποχής στον κινηματογράφο, βλέπανε το ντοκιμαντέρ των Forminx και φεύγανε χωρίς να δουν καν την ταινία. Και βεβαίως έγινε χαμός εκείνη την εποχή, γιατί εκείνη την εποχή – μιλάμε τώρα για 60ς –, μπορείς να φανταστείς ότι τραβήξαμε 35άρι, το συγχρονίσαμε, το μοντάραμε και το βγάλαμε και στα σινεμά; Αυτό έγινε μέσα σε μία εβδομάδα. Δηλαδή η συναυλία στο «Κεντρικό» ήταν Δευτέρα νομίζω, που ήταν κλειστό το θέατρο, την ερχόμενη Δευτέρα – που ξεκίναγαν τα σινεμά Δευτέρα εκείνο τον καιρό – βγάλαμε το ντοκιμαντέρ στους κινηματογράφους.
ΕΡ: Υπάρχει ελπίδα να βρεθεί;
Ίσως ο Σωτηρης Αρνής, o οποίος έχει όλο το αρχείο των Forminx στα χέρια του, όλο το ηχητικό, δηλαδή μαγνητοφωνούσαμε όλες μας τις συναυλίες, όπου κι αν ήταν. Έχει εκπληκτικές συναυλίες από το Παλαί ντε Σπορ σε πολύ καλή ποιότητα και δεν δίνει σε κανέναν, με τον ισχυρισμό «ότι δεν τα ʽχω» ενώ όλοι ξέρουμε ότι τα έχει. Τα ʽχει ζητήσει ο Βαγγέλης δεν του τα χε δώσει, τα ʽχει ζητήσει ο Μπακόπουλος δεν του τα χει δώσει, σε μένα τα ίδια. Εδώ είναι η ιστορία, δεν μπορείς να έχεις ιδιοκτησία στην ιστορία. Εγώ ότι έχω το έχω βγάλει δημόσια. Το βλέπουνε και το ακούνε όλοι.
Δε μπορώ να βρω και την ταινία των Forminx. Η τελευταία μου προσπάθεια ήταν με τη χήρα του Φαφούτη του παραγωγού η οποία είπε ότι δεν τη βρήκε στα πράγματα του άντρα της. Πιστευω ότι ετσι είναι. Αλλιως τι κέρδος θα ειχε; Θα μπορούσε να πει «την έχω και δεν θέλω να τη δώσω». Της είπαμε ότι αυτή η ταινία, έχει τόσους θαυμαστές το συγκρότημα και εδώ και στο εξωτερικό που αν τη κυκλοφορούσαμε σε dvd και εμπαινε έστω σε ένα περιοδικό, σε μία εφημερίδα που τυπώνει 100.000 κομμάτια θα επαιρνε ένα αξιοπρεπές ποσό. «Δεν τη βρήκα ποτέ στα πράγματα του άντρα μου». Και δεν έχω μπορέσει να τη βρω και από την ΕΡΤ που ήταν εκεί που είχε παιχτεί τελευταία και που πρεπει να εχει το video master.
ΕΡ: Μιας και αναφέρατε την ΕΡΤ...Εμείς έχουμε κάνει μία κίνηση εδώ και 6 μήνες. Μας έχουν υποσχεθεί ότι θα μας δώσουν μία λίστα με το τι έχει σωθεί (ΣΣ: Κάτι που τελικά συνέβη λίγες μέρες μετά τη συνέντευξη).
Θα μπορούσα αν ήθελα να τους κάνω ένα εξώδικο γιατί έχουν και χρησιμοποιούν - αλλά δεν μου δίνουν αντίγραφο - όλα τα video clips που είχα γυρίσει για τη Διασταύρωση Ρυθμού και Μελωδίας. Ένα μάλιστα είναι και στο διαδίκτυο, των IDOLS. Τελευταια, ηρθαμε σε επαφη και μου ειπαν ότι πολλαες «εισαγωγες» δικες μου on camera υπαρχουν και ισως παρω αντιγραφο, αλλα όλα τα video clips τραγουδιστων, συγκροτηματων κ.α. εχουνκοπει για να χρησιμοποιηθουν σε άλλες εκπομπες της ΕΡΤ. Μου είναι δυσκολο να καταλανω πως «κοβεται» μια Beta αλλα επειδη ο υπευθυνος της ΕΡΤ ηταν πολύ συνεργασιμος, δεν εχω λογο να αμφισβητω οσα ειπε. Ολο αυτό το υλικο είναι τυπικα και πρακτικα ιδιοκτησια μου, επειδη δεν πληρωθηκα ποτε, στην στρατιωτική τηλεόραση το 1966, η εργασια / συνεργασια ήταν δωρεάν. Την «Διασταυρωση Ρυθμου και Μελωδιας» την είχα ξεκινήσει το 1966 με την Τηλεόραση Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, δεν ήταν ΥΕΝΕΔ ακόμη. Έτσι εξελίχθηκε σε ΥΕΝΕΔ, από την τηλεόραση της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού στο Πεδίο του Άρεως. Δεν είχε ούτε στούντιο ούτε τίποτα. Τα γυρίζαμε σε 35άρι και τα μοντάραμε μέσα σε μία εβδομάδα, τα συγχρονίζαμε, τυπώναμε κοπια και παιζόταν στο πρωτογονο τελεσινε της εποχης, με κανονικό οπτικό ήχο. Έχουνε κάνει transfer στην ΕΡΤ εκπληκτικό, πολύ καλό transfer μαυρόασπρο.
ΕΡ: Κλείνει και το το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο το οποίο έχει κάνει εξαιρετικό site. Έχουν ανεβάσει τα Επίκαιρα της εποχής.
Αντί να κλείσουν τους αχρηστους και όχι το ΕΟΜ, έχουν κάνει 70 καινούργιους οργανισμούς. Και τώρα θα πληρώνουμε εσύ και εγώ σαν *****ες επειδή το ΠΑΣΟΚ θέλει να ξοδεύει. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ένοχοι γιατί έχουν χάσει όλη την ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Επειδή σβήνανε, επειδή κλέβανε, επειδή πουλάγανε, οι από μέσα. Εκατομμύρια λεπτά προγράμματος σε ταινίες 2 ιντσών έχουν βγει από την ΕΡΤ και είναι στο αρχείο, στην αποθήκη αυτού που τις έκλεψε. Ο οποίος γιατί τις έκλεψε, πώς θα τις εκμεταλλευτεί ποτέ; Μόλις βγει κάποιο τέτοιο έξω για εκμετάλλευση θα τον τσιμπήσουνε. Ποιος θα τον τσιμπήσει όμως; Η ΕΡΤ;
ΕΡ: Τείνω να πιστέψω τους αστικούς μύθους περί χρήσης των φίλμ ως δέστρες για πακέτα στο Μοναστηράκι… τρομακτικό
Τι να πεις...
ΕΡ: Συνεργαστηκατε με την Άννα Βαγενά και τη Μαρία Αλιφέρη, μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια γι΄αυτές; Η Μαρία Αλιφέρη να σας πω ότι είναι πολύ αγαπητή στο forum
Με την Άννα συνεργάστηκα μόνο μια φορά στον πιλότο του “Στο σπίτι των ανέμων” και η συνεργασία μου ήταν πολύ σύντομη για να έχω πλήρη γνώμη για την Άννα, αλλά όλα αυτά τα λίγα που θυμάμαι είναι καλά πράγματα, γιατί ήταν επαγγελματίας και γλυκό κορίτσι εκείνο τον καιρό..
Με τη Μαρία συνεργαστήκαμε πολύ περισσότερο γιατί κάναμε ταινία μαζί, το “Death Has Blue Eyes” που παίχτηκε εδώ με τίτλο «Ένα κορίτσι βόμβα».
Ήμασταν πολύ φίλοι κατά τη διάρκεια του γυρίσματος, φίλοι μετά και φίλοι ακόμα. Με τη Μαρία δεν πιστεύω ότι μπορεί κανείς να μην είναι φίλος και να μην την αγαπάει, είναι τόσο γλυκός άνθρωπος και ήταν τόσο πολύ εύκολη συνεργάτης, παρόλο που ήταν πολύ έξω από τα νερά της, έπαιζε σε ένα θρίλερ για πρώτη φορά και έπρεπε να κάνει περίεργα πράγματα με τα μάτια της κλπ. Παρόλα αυτά και σαν συνεργάτης και σαν επαγγελματίας και σαν άνθρωπος η Μαρία είναι αξιαγάπητη.
ΕΡ:Βγήκε πολύ όμορφη σε αυτό το φιλμ (όχι ότι δεν είναι και στη πραγματικότητα!)
Εκείνο τον καιρό ήταν εκπληκτικό πρόσωπο για να το φωτογραφίζει κανείς. Και εκτός από το ότι είναι αισθητικά το πρόσωπο της εκπληκτικό, επειδή είναι πολύ καλός άνθρωπος, πολύ γελαστός άνθρωπος μέσα της, ακόμα και όταν δεν έπρεπε αυτό το πράγμα έβγαινε. Και το να παίζεις αυτό το ρόλο της επικίνδυνης, χωρίς να το θέλει γυναίκας, αλλά πρέπει να ΄χει ευάλωτες ποιότητες μέσα της, ήταν ιδανικό αυτό που μου έδωσε παρόλο που η ταινία γυρίστηκε πολύ γρήγορα. Βγήκε πολύ όμορφη εκεί, γιατί τη φωτογράφιζε ο Γιώργος Πανουσόπουλος, καλός διευθυντής φωτογραφίας που δεν είχε την μανιέρα των διευθυντών φωτογραφίας της εποχής που κάνανε ξεπέτες.
ΕΡ: Πως και επιλέξατε τη Μαρία την Αλιφέρη σε ταινία θρίλερ?
Τη Μαρία την Αλιφέρη τη σκέφτηκα και της μίλησα πριν γράψω το σενάριο του "Death Has Blue Eyes". Γι' αυτό ακριβώς το λόγο ο ρόλος ήταν περισσότερο γραμμένος στα μέτρα της παρά το casting στα μέτρα του ρόλου.
ΕΡ: Κρίμα που μετά το 81-82 δεν είχε συχνές εμφανίσεις σε τηλεόραση-σινεμά.
Δεν είχε δουλειά, δεν της έδωσαν δουλειά. Αν δεις πόσοι άνθρωποι από την αρχή της τηλεόρασης έμειναν ξέμπαρκοι από την εποχή του 80 μέχρι σήμερα (π.χ Ανδρέας Μικρούτσικος). Δεν είναι θέμα ικανότητας ή αυτό που λένε αν σε θέλει ο κόσμος. Είναι θέμα της στρεβλής νοοτροπίας που έχει η τηλεόραση. Στα 80ς η τηλεόραση ήταν καθαρά κρατική. Η στρεβλή νοοτροπία της κρατικής είναι, ποιος είναι υπεύθυνος προγράμματος; Γουστάρει αυτόν; Δεν τον γουστάρει, δεν τον παίζει. Δεν υπάρχει αξιοκρατία, ακόμα και σήμερα.
