Αποκλειστική συνέντευξη του ΝΙΚΟΥ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ στο RetroManiaX

[Wally]

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Επιδιώξη μας είναι να ψάχνουμε τρόπους να γεμίζουμε τις δεξαμενές των αναμνήσεων με την ιστορία των ετών και των τομέων που πραγματευόμαστε σαν χωρος. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος γι αυτό, απο το να επικοινωνούμε απευθείας με τους ανθρώπους που έγραψαν την ιστορία αυτή. Η προφανής μας αγάπη για την παλιά καλή Ελληνική τηλεόραση και η αγωνία μας να μαζευούμε πληροφορίες για την "αχαρτογράφητη" εκείνη περιοδο δεν θα μπορούσε να είχε καλύτερο συνταξιδιώτη - εκείνο το απόγευμα του Γενάρη - απο τον ίδιο τον κ Νίκο Μαστοράκη.

Ο κ Μαστοράκης μας είχε εντυπωσιάσει απο την αρχή. Απάντησε ευγενικότατα στο email μας, γνώριζε τις διαδικτυακές μας προσπάθειες μας και δέχθηκε να μας συναντήσει στα (πραγματικά πλούσια σε μνήμες) γραφεία του Radio Gold.

Εντυπωσιαστήκαμε ακόμα περισσότερο όταν τον συναντήσαμε. Ευγενικότατος, φιλόξενος, απλός, ευχάριστος. Άνθρωπος με βαθιά γνώση του αντικειμένου και πάνω απο ολα με διάθεση να τη μοιραστεί άνευ βεντετισμών και υστεροβουλίας.

Απο τα λεγομενά του φαίνεται η επιθυμία του να "τραβηξει" ενα κομμάτι του παρελθόντος απο την "ομίχλη". Το ευτυχές είναι οτι δεν μένει στα λόγια αλλά προχωρά σε πράξεις. Μια απο αυτές αποτελεί και το ηλεκτρονικό του πόνημα,το goldtv.gr, πραγματικό ηλεκτρονικό μουσείο (υπο άλλες συνθήκες χαμένων) στιγμών της Ελληνικής TV.

Ενα εγκάρδιο ευχαριστώ λοιπόν στον κ Μαστοράκη οχι μόνο για την διαφωτιστική κουβέντα αλλά και για τη βοήθεια που μας έδωσε για να συμπληρώσουμε αρκετά απο τα λήμματα της retrodb.gr.

Πολλά συγχαρητήρια στον Bernardc που επιμελήθηκε την απομαγνητοφώνηση και συνέταξε ερωτησεις. Τα πολλά λόγια ίσον φτώχεια. Βουρ στη συνέντευξη...



RETROMANIAX: Κύριε Μαστοράκη, το retromaniax.gr, στο οποίο θα δημοσιευτεί αυτή η συνέντευξη, νοσταλγεί τα πρώτα χρόνια της Ελληνικής τηλεόρασης. Για ποιο λόγο δεν σώζονται παρά ελάχιστα δείγματα αυτής στις μέρες μας;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Απλούστατα, επειδή όλοι εκείνο τον καιρό προσπαθούσαν να κάνουν προσωρινά πράγματα χωρίς να σκεφτούν ότι αυτό που έκαναν θα είχε συνέχεια. Και το αποτέλεσμα είναι ότι δεν υπάρχουν αρχεία, έχει γραφτεί λάθος η ιστορία της Ελληνικής τηλεόρασης των πρώτων καιρών και πολλά γεγονότα αγνοούνται. Πολλοί αναρωτιούνται πώς γίνεται εγώ να έχω τόσο μεγάλο αρχείο και η ΕΡΤ να μην έχει. Και πώς γίνεται εγώ να έχω τα δικαιώματα και να μην τα έχει η ΕΡΤ. Δεν ξέρουν ότι το σύστημα που ίσχυσε στην πρώτη φάση της Ελληνικής τηλεόρασης (και για πολλά χρόνια) ήταν της χορηγίας των προγραμμάτων, πράγμα που σημαίνει ότι η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ δεν πλήρωναν για την παραγωγή, αλλά ο διαφημιστής, που στην δική μου την περίπτωση ήταν (ανάμεσα σε άλλους) η ΑΣΤΗΡ TV του Γιώργου Ράλλη. Ο διαφημιστής (εταιρεία εκμετάλλευσης τηλεοπτικών προγραμμάτων) πλήρωνε την παραγωγό εταιρεία (GTV στη δική μου περίπτωση) για να κάνει την εκπομπή και εκείνη μάζευε διαφήμιση από χορηγούς και spots, έδινε το μισό εισόδημα στην ΥΕΝΕΔ η την ΕΡΤ. Στο υπόλοιπο μισό υπήρχε η αμοιβή μου, το κόστος της παραγωγής και το κέρδος της εταιρείας εκμετάλλευσης. Επομένως, το copyright και τα πνευματικά και δημιουργικά δικαιώματα ήταν μονίμως δικά μου. Η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ είχαν δικαίωμα μόνο μίας μετάδοσης για την οποία πληρωνόντουσαν το 50% των εσόδων από τη διαφήμιση.

Στην πρώτη φάση, δεν υπήρχε βίντεο – ότι κάναμε, το κάναμε live. Το κάναμε από ένα πολύ μικρό στούντιο, με δύο κάμερες Vidicon και με μία κονσολίτσα που είχε δύο inputs μόνο για τις κάμερες, και ένα τρίτο για το telecine, που δεν ήταν ακριβώς telecine, ήταν μια μηχανή προβολής κινηματογραφική και δύο spots δεξιά αριστερά. Όταν δεν δούλευε η μηχανή προβολής, συρταρωτά έβαζαν τις μακέτες, που ήταν φτιαγμένες σε γκρι χρώμα, με μαύρα γράμματα και έγραφαν «Διάλειμμα», «Διακοπή», «Βλάβη» και τέτοια. Όταν τραβούσες τη μακέτα, στη θέση της ερχόταν μια λευκή καρτέλα και βάζαμε μπροστά τον προτζεκτορα για τα τηλεοπτικά spots ή τις ξένες σειρές. Και όλα αυτά, ζωντανά, στον αέρα. Λοιπόν, εκείνο τον καιρό, ποιος να πρωτοσκεφτεί να κρατήσει αρχείο, με ημερομηνίες, πρόσωπα, με το ποιους εμφανίστηκαν (στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού ας πούμε στην οποία έκανα εγώ την παραγωγή και σκηνοθεσία, το "Αλάτι και Πιπέρι"), ποιος έπαιξε τι, πότε ήταν αυτό, ποιους είχε ο Βενετσάνος στη μουσική του την εκπομπή, κτλ. Εποχές όπου ο Όμηρος Αθηναίος έβγαλε strip-tease και χάλασε ο κόσμος στις 12 το μεσημέρι! Όλα αυτά είναι πράγματα που τώρα θα είχαν πολύ σημαντική αξία για τις επόμενες γενιές, και τηλεανθρωπων, αλλά και θεατών που θα ήθελαν να μάθουν.



Ο διάδρομος εξω απο το γραφείο.Σε πρώτο πλάνο ενα μηχάνημα 2 ιντσών απο τα πρώτα χρόνια της Ελληνικής τηλεόρασης

RETROMANIAX: Εντύπωση πάντως κάνει το πόσο μικρή είναι και η ηλεκτρονική καταγραφή της ιστορίας της Ελληνικής TV. Πέρα από το Αρχείο της ΕΡΤ, όλες οι άλλες είναι ιδιωτικές προσπάθειες.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Και μιας και αναφέρθηκες στο Αρχείο της ΕΡΤ, παρατήρησες σε τι κακή ποιότητα είναι τα video? Πόσο παράξενα σχεδιασμένο είναι το portal και πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να εντοπίσει αυτό που αναζητά? Και είναι κρίμα γιατι ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα και των φορολογούμενων και της Ευρώπης και θα μπορούσε να είναι πολύ σωστότερο το αποτέλεσμα.

Εγώ κατάφερα, αν και ιδιώτης, να έχω flv σε σχεδόν τηλεοπτική ποιότητα επειδη έκατσα και πειραματίστηκα. Σε πληροφορώ ότι όλα τα video που έχουν ανέβει, που ξεπερνούν ήδη τα 2500, τα έχω κάνει flv εγώ. Η επεξεργασία ειναι η εξής. Από 2 ίντσες το παλιό υλικό ή από Sony Hellical Scan το μεταφέρουμε σε DVC-Pro για να το έχουμε ψηφιακά και ταυτόχρονα σε DVD. To DVD το παίρνω σπίτι που έχω έναν υπολογιστη μόνο για αύτη τη δουλεία και μετατρέπω το vob σε flv με καλή συμπίεση και μετά με splitter το χωριζω ανά 80mb ώστε να είναι εύκολο να το παρακολουθήσουν ακόμα και χρηστές με DSL του 1Mbps.

Θεωρώ απαράδεκτο να έχω κάνει μονός μου τόση προσπάθεια, να έχω κάνει τη κωδικοποίηση, τα κείμενα, να έχω επιβλέψει τα thumbnails και να παρακολουθώ τις ανανεώσεις μαζί με την Άννα, που κάνει την ενημέρωση και να προσφέρω ανώτερο ποιοτικά αποτέλεσμα από την κρατική τηλεόραση.

Και σαν αν μην έφταναν όλα τα στραβά, το Ελληνικό internet είναι καθυστερημένο. Δεν μπορείς να βρεις αυτά που μπορείς να βρεις σε Αγγλοσαξονική γλώσσα. Εισάγεις 3 λέξεις και τα αποτελέσματα που θα λάβεις θα είναι οι ίδιες λέξεις κομμένες και σκόρπιες σε διάφορα δημοσιεύματα άσχετα τελείως. H Ελλάδα είναι πολύ πίσω και στο κομμάτι των ταχυτήτων και της διαθεσιμότητας του internet. Έπρεπε να είχαμε όλοι 24Mbps πρόσβαση. Επιτρέπεται να μου λένε ότι εκεί που μένω μπορώ να έχω μόνο έως 1 Mbps επειδή είμαι 3.5 χιλιόμετρα από το τηλεφωνικό κέντρο?

Σε αυτό το σημείο, να σας πω ότι η προσπάθεια σας με τη RetroDB είναι αξιέπαινη και πρέπει να βρείτε κάποια επιπλέον βοήθεια. Προσωπικά θα σας δώσω λίστες για να διορθώσετε και να συμπληρώσετε τις δικές σας.

RETROMANIAX: Σας ευχαριστούμε πολυ! Είναι πραγματικά δύσκολη η αναζήτηση λεπτομερειών για τις παλιές εκπομπές...

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ : Θα έπρεπε η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ να είχε κρατήσει αρχεία με τις εκπομπές που μεταδόθηκαν, ποια ώρα, περιεχόμενα κλπ

RETROMANIAX: Το ημερήσιο πρόγραμμα!

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Και να σου πω τι με πληγώνει? Χάθηκε τελείως ένας τέτοιος όγκος εκπομπών οι όποιες υπήρχαν σε video. Να χαθούν οι ζωντανές εκπομπές το καιρό που δεν υπήρχε δυνατότητα μαγνητοσκόπησης το καταλαβαίνω, ήταν μοιραίο.



Μια εικόνα, χίλιες λέξεις. ΥΕΝΕΔ 7-12-1973 - "Η μουσική γράφει ιστορία"

RETROMANIAX: Πώς τελικά σώθηκε υλικό από ορισμένα επεισόδια σειρών;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Ήταν πολύ απλό. Εκείνο τον καιρό, η ταινία των 2 ιντσών που χρησιμοποιούσαμε για να γράφουμε ήταν πανάκριβη. Επομένως, κάθε επεισόδιο, όταν παιζόταν, γύριζε πίσω και το σβήναμε και γράφαμε ξανά πάνω σε αυτό. Όταν από τις πολλαπλές εγγραφές οι ταινίες άρχιζαν να βγάζουν drops, αντί να τις πετάμε, τις φυλάγαμε κι έτσι “αναγκαστικά” προέκυψε ένα αρχείο. Σκέψου όμως πόσες ώρες, εκατοντάδες ή χιλιάδες ώρες εκπομπών σβήστηκαν επειδή έπρεπε να κάνουμε οικονομία και δεν μπορούσαμε να φυλάμε τις ταινίες. Και ο λόγος που δεν έχει η ΕΡΤ όλο το πολύτιμο υλικό εκείνης της εποχής είναι αυτός ακριβώς, ότι οι ταινίες ξαναγράφονταν και δεν ήταν ιδιοκτησία της ΕΡΤ, δεν τις κρατούσε η ΕΡΤ στο αρχείο της, αλλά οι εκάστοτε παραγωγοί.

RETROMANIAX: Αυτή η "λεπτομέρεια" δεν είναι ευρέως γνωστή. Προσωπικά το αγνοούσα

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Είναι βασική και δεν την ήξερε καν η ΕΡΤ, γιατί κάποια στιγμή, κάποιος τζάμπα μάγκας Πρόεδρος της ΕΡΤ μου είπε: “Δεν έχετε δικαιώματα για τις εκπομπές αυτές” και του είπα: “Εσείς δεν έχετε δικαιώματα για τα video-clips που είχα γυρίσει (Σαββόπουλο, Χωματά, Ζωγράφο, όλους του Νέου Κύματος εκείνο τον καιρό για την "Διασταύρωση Ρυθμού και Μελωδίας" σε φιλμ 35άρι) και που τα έχετε και τα παίζετε”. Γιατί έτσι κι έτσι κι έτσι ήταν η ιστορία. Και όταν την είδε, μου ζήτησε και συγγνώμη…

RETROMANIAX: Από πότε μπορούμε να πούμε ότι ήταν δυνατόν να υπήρχε video-αρχείο?

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Το πρώτο video που λειτούργησε στην Ελληνική τηλεόραση ήταν το 1969. Δηλαδή ενάμιση χρόνο δουλεύαμε χωρίς.

RETROMANIAX: Υπάρχουν φήμες ότι οι μπομπίνες σβήνονταν μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 80...

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Φυσικά. Όσο υπήρχαν 2 και 1 ίντσες, το tape ήταν ακριβό και έκαναν οικονομία. Το έγραφαν και το ξαναέγραφαν μέχρι που τεχνικά δεν περνούσε και τότε μόνο το κρατούσαν.

 

[Wally]

RETROMANIAX: Εσείς πότε αρχίσατε να καταγράφετε εκπομπές σε βίντεο;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: : Το πρώτο βίντεο που λειτούργησε στην Ελληνική τηλεόραση, ήταν ένα ερασιτεχνικό Hellical Scan της Sony, που το αγόρασα εγώ, παρόλο το υπερβολικό για την εποχή κόστος (έκανε $500 νομίζω εκείνο τον καιρό). Είτε έγραφα τις ζωντανές μου εκπομπές όταν παιζόντουσαν (από μόνιτορ, με μια καμερούλα – και μάλιστα σε πολλά από τα αρχεία που έχω ανεβάσει φαίνεται ότι η ποιότητα είναι από μόνιτορ), είτε όταν ήθελα να φύγω για κανένα ταξίδι στο εξωτερικό και έπρεπε να κάνω στοκ από εκπομπές, το live το έκανα βίντεο και το είχαν και το έπαιζαν. Το πρόβλημα βεβαίως ήταν ότι εκείνο τον καιρό, το ερασιτεχνικό αυτό βίντεο δεν ήταν για μετάδοση, δεν είχε time base corrector, οπότε όταν το έπαιζαν στον αέρα “κουνιόταν”, αλλά κούνημα-ξεκούνημα, τη δουλειά μου εγώ την έκανα και ευτυχώς, από αυτή την ιστορία, έχω και υλικό βιντεοσκοπημένο από τα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης. Ήταν τα χρόνια όπου εγώ ήμουν ναύτης και είχα βγει για πρώτη φορά από τη βασική εκπαίδευση, με μαλλί τόσο δα και έκανα συνέντευξη και τραγούδια με τον Ντέμη Ρούσο και τον Λουκά Σιδερά, τους δύο από τους τρεις Aphroditeʼs Child. Tο βίντεο ήρθε επειδή έφτιαξα εγώ το πρώτο στούντιο στην Ελλάδα, το ΑΤΑ.

RETROMANIAX: Ήταν εκεί που είναι σήμερα, στο Μαρούσι;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Όχι, στη Λένορμαν. Το ΑΤΑ άλλαξε μπόλικα χέρια (μέχρι που κατέληξε στα χέρια του ΔΟΛ) από τα χέρια τα δικά μου. Εγώ, κάνοντας εκπομπές στην τηλεόραση, είχα καταλάβει ότι αποκλείεται παραγωγές αξιοπρεπείς να γίνονται στα ελάχιστα μικρά studios που είχε η ΥΕΝΕΔ και που συνωστίζονταν τόσοι παραγωγοί. Νοίκιασα λοιπόν ένα σινεμά στη Λένορμαν και το σκάψαμε γιατί ήταν επικλινές, το κάναμε ίσιο και το ντύσαμε με cyclorama (για εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη ιστορία να ντύσεις ένα στούντιο με πανί γύρω-γύρω). Πήγαμε μάλιστα με τον συχωρεμένο τον Κώστα Μπούρα (έναν από τους καλύτερους τεχνικούς που είχε ποτέ η Ελληνική τηλεόραση, ο οποίος, από τα χρόνια που υπήρχε μόνο ένας πομπός στα Τουρκοβούνια και έβγαζε την Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού –ΓΥΣ ήταν τεχνικός τηλεόρασης ως φαντάρος), πήγαμε λοιπόν στο Λονδίνο και αγοράσαμε μεταχειρισμένα μηχανήματα, τις παλιές κάμερες Marconi Mark4 (μερικές από αυτές ήταν με τουρέτα με σταθερούς φακούς που τους αλλάζαμε για να κάνουμε πλάνο. Δύο ήταν με ζουμ που ήταν πολυτέλεια μεγάλη). Φέραμε επίσης το πρώτο βίντεο, ένα RCA TR60, που για να βγάζει την ποιότητα που σήμερα βγάζει ένα κινητό τηλέφωνο, ήταν 4 ντουλάπια, τα οποία τα ανέβασαν στο κοντρόλ του στούντιο 20 άνθρωποι για να μπορέσουν να τα σηκώσουν, με τις μπομπίνες βεβαίως των 2 ιντσών (που για να κουβαλήσεις μία μπομπίνα μισής ώρας έπρεπε να είσαι μπρατσωμένος για να το κάνεις αυτό).

Video ανάποδης ροής

Μετά ακριβώς πήραμε και ένα TR5 που ήταν το πρώτο βίντεο που μοντάριζε ηλεκτρονικά στην Ελληνική τηλεόραση. Έτσι αρχίσαμε να κάνουμε παραγωγές, που ακόμα και σήμερα αν τις δεις, η τεχνική τους πλευρά είναι δυσανάλογη με την εποχή. Κάναμε δηλαδή το "Αυτή είναι η ζωή σου", όπου είχαμε ζωντανό κοινό, κάναμε μουσικά προγράμματα, φέρναμε ξένους καλλιτέχνες, είχαμε κάνει ένα είδος canzonissima, που λεγόταν "Βραδιά Φεστιβάλ", που είχαμε στρώσει σε όλο το στούντιο λαμαρίνα-καθρέφτη στο πάτωμα για να μιμηθούμε το λουκ του canzonissima, που ήταν και το βασικό μουσικό πρόγραμμα που μας κατηύθυνε αισθητικά εκείνο τον καιρό. Είχαμε κάνει και τηλεοπτικές σειρές, ήταν το στούντιο που ξεκίνησε την επανάσταση στην Ελληνική τηλεόραση, το οποίο το πούλησα στον Γιώργο Ράλλη και το συνέχισε εκείνος από εκεί και έπειτα και κατέληξε να είναι η ΑΤΑ, εταιρεία παραγωγής σήμερα του ΔΟΛ. Βεβαίως, μετά έγιναν και άλλα studios, έγιναν στο Φάρο του Αμαρουσίου που τα είχε ο Τσεμπελής κάποια στιγμή και μετά τα πήρε ο ΑΝΤ1, κτλ. Ο πρώτος που τόλμησε να κάνει άλλο στούντιο ήταν ένας γιατρός από το Σικάγο, ο Δρ. Πάνος, που έφερε κάτι πανάθλια μηχανήματα, πολύ παλιάς τεχνολογίας και τα έστησε σε ένα στούντιο! Έτσι άρχισε να κινείται η ιδιωτική παραγωγή στην Ελληνική τηλεόραση. Και για πάρα πολλά χρόνια, υπήρχε αυτό το καθεστώς που σας λέω – δεν ήταν μόνο ο Ράλλης και η ΑΣΤΗΡ TV, ήταν και ο Παπαπολύζος, ήταν και άλλοι διαφημιστές που ξεκίνησαν, παράλληλα με τη διαφημιστική τους εταιρία, εταιρία εκμετάλλευσης τηλεοπτικών προγραμμάτων και διαφήμιζαν τους πελάτες τους στα προγράμματα που αγόραζαν.

RETROMANIAX: Μιλήστε μας λίγο για το ξεκίνημά σας στην τηλεόραση.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Η πρώτη εκπομπή που έκανα στην Ελληνική τηλεόραση είναι το 1966, όταν δεν υπήρχε παρά Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού (ΓΥΣ). Το Στούντιο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας ήταν στο Πεδίο του Άρεως, εκεί που μετέπειτα μετονομάστηκε ΥΕΝΕΔ. Επίσημα, η Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού, έκανε χαρτογράφηση και κινηματογράφηση. Και επειδή ο Συνταγματάρχης Κοντοστάνος που ήταν επικεφαλής, ένας θαυμάσιος άνθρωπος με όραμα, ήθελε να κάνει και ψυχαγωγική τηλεόραση, να μην είναι στρατιωτική, εκπαιδευτική για τους φαντάρους.

Και μέσα στο πάθος του να γίνει κάτι τέτοιο, προέκυψα εγώ και του πρότεινα να κάνουμε ένα μουσικό πρόγραμμα που λεγότανε "Στη διασταύρωση Ρυθμού και Μελωδίας", όπου, επειδή δεν είχαμε τα μέσα για εξωτερικές μεταδόσεις, γυρίζαμε video clips σε 35άρι φιλμ. Και το φιλμ αυτό εμφανιζόταν, συγχρονιζόταν με ήχο, μονταριζόταν, τυπωνόταν η κόπια μέσα σε μία εβδομάδα και πηγαίναμε με την μπομπίνα την 35άρα στα Τουρκοβούνια. Και όλα γίνονταν με μία κάμερα (γιατί είχε μόνο μία κάμερα, η οποία δεν είχε καν viewfinder). Ο κάμεραμαν, ο Γιώργος Φέξης, φορούσε μια ρόμπα σαν αυτές που φορούσαν οι φωτογράφοι του καιρού ή οι νοσοκόμοι, για να φαίνεται ότι είναι οπερατέρ και δούλευε την κάμερα κοιτώντας στο μόνιτορ. Και αντί για κλιματισμό, είχαμε το παράθυρο ανοιχτό.

Εκεί λοιπόν έκανα ζωντανές παρουσιάσεις και συνεντεύξεις, καμιά φορά κουβάλαγα την Ζωή Λάσκαρη έγκυο στην πρώτη της κόρη, τον Γιώργο Ζαμπέτα και πνευματιστές με γυάλα για να επικαλεστούν τα πνεύματα και τρομοκρατούνταν οι αφελείς ελάχιστοι θεατές! Καταλαβαίνεις ότι αυτά τα κάναμε για ένα κοινό 50, βία 100 ανθρώπων που είχαν τηλεόραση. Και την τηλεθέαση την μετρούσαμε πολύ απλά: ανεβαίναμε στην ταράτσα και μετρούσαμε κεραίες. Αν είχαν αυξηθεί κατά 3 οι κεραίες, ξέραμε ότι μας βλέπανε 3 πολυκατοικίες παραπάνω. Επειδή τηλεόραση είχε συνήθως μόνο μια οικογένεια ανά πολυκατοικία, όταν το πρόγραμμα είχε ενδιαφέρον, μαζευόντουσαν όλα τα διαμερίσματα με καρεκλάκια κτλ και καθόντουσαν γύρω γύρω από την Urania εκείνου του καιρού και έβλεπαν την εκπομπή. Αυτή λοιπόν ήταν το ʼ66 η πρώτη εκπομπή που παίχτηκε στην Ελληνική εμπορική τηλεόραση (αν μπορεί κανείς να την πει εμπορική, δεν είχε διαφήμιση ακόμα), αλλά ήταν το πρώτο ψυχαγωγικό πρόγραμμα που έγινε ποτέ

RETROMANIAX: Επόμενο ήταν το Bingo το ʼ67;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Το ʼ67, μετά την Χούντα, ήταν 5 μήνες ή 6 μετά την Χούντα, είναι το “Lʼ Oreal Tele”, όπως το έχετε καταγράψει στη RetroDB, που ήταν, Bingo μεν το παιχνίδι, αλλά ο τίτλος ήταν Lʼ Oreal Tele.

RETROMANIAX: Υπήρχε σπόνσορας δηλαδη.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Ναι, επέτρεπαν τότε στον σπόνσορα να βάλει το όνομά του. Εξʼ ου και “Sony Show” και το Μυστικό της Colgate κτλ. Εκείνο τον καιρό επιτρέπονταν αυτά. Όταν η Lʼ Oreal έπαψε να είναι σπόνσορας, το μετονομάσαμε σε Bingo και όταν το Bingo, από την Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού μεταφέρθηκε στην ΥΕΝΕΔ στο αμφιθέατρο και μετά στο Ακροπόλ με 1900 άτομα κοινό, τότε το είπαμε "Super Bingo".

RETROMANIAX: Μία εκπομπή που δεν βρίσκουμε πολλά στοιχεία για αυτή είναι Η Εισβολή από άλλο Πλανήτη....

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Την ανεβάσαμε στο goldtv.gr πριν λίγες μέρες, όπου μπορείτε να δείτε το πρώτο επεισόδιο! "Η Εισβολή από άλλο Πλανήτη" ήταν η συνέχεια της άδοξα διακοπείσης πρώτης σειράς επιστημονικής φαντασίας που ήταν Η Συνομωσία της Σιωπής. Μπέττυ Λιβανού, Κώστας Πρέκας.

Απο τα πρώτα οικιακά video

RETROMANIAX: Και στα δύο σήριαλ πρωταγωνιστούσε η κ. Λιβανού και ο κ. Πρέκας;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Και στα δύο. Ήταν η συνέχεια. Οι ίδιοι ήρωες, διαφορετικά επεισόδια, διαφορετικά plots, επί μεταπολίτευσης πλέον, το ʼ74. Το "Η Εισβολή από άλλο Πλανήτη" ήταν κάπου 12 επεισόδια που έγιναν το καλοκαίρι του ʼ74 και προβλήθηκαν την σεζόν του ʼ75, στην ΕΡΤ.

RETROMANIAX: Τα έχετε και τα 12 επεισόδια;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Έχω μόνον το πρώτο επεισόδιο.

RETROMANIAX: Μιλήστε μας λίγο για το σενάριο των δύο σειρών.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: H πλοκή ήταν απλή. Ήταν ένα ζευγάρι, η Λιβανού και ο Πρέκας που πέφτανε σε ενδείξεις ότι υπήρχε εισβολή από άλλο πλανήτη. Στο πρώτο επεισόδιο της "Συνομωσίας της Σιωπής" μάλιστα ξεκινήσαμε με εξωτερικά γυρίσματα με φιλμ. Φαντάζεστε εκείνο τον καιρό να κάνεις φιλμ 16άρι και να τραβάς τους πρωταγωνιστές σου στην Πάχη, στα Μέγαρα, να κάνεις εκρήξεις και έστω και απλοϊκά εφέ. Τα εφέ που βλέπετε στους τίτλους είναι μαύρο χαρτόνι τρυπημένο με καρφίτσα που από πίσω περνούσαμε ένα προβολέα και είχαμε βάλει στη μηχανή crossstar και κάναμε αστέρια για να κάνουμε διπλοτυπία τους τίτλους. Οι ανεβαστοι τίτλοι τέλους, εκείνου του καιρού, ήταν σε ρολό χαρτί που ανέβαινε χειροκίνητα η με σταθερό μοτερακι, μπροστά στην κάμερα.

Λοιπόν, επειδή η "Συνομωσία της Σιωπής" σταμάτησε λόγω κόστους πρόωρα, τη συνεχίσαμε το ʼ74 για να παιχτεί το ʼ75 με τον τίτλο αυτή τη φορά "Η Εισβολή από άλλο Πλανήτη". Και προσθέσαμε πολλούς καλούς πρωταγωνιστές, τον Σταύρο Ξενίδη, την Μπέτυ Αρβανίτη, είχαμε αρκετούς guest stars που έπαιζαν για ένα μόνο επεισόδιο, στα πρότυπα των Αμερικάνικων σειρών. Η Λιβανού και ο Πρέκας προσπαθούσαν να ανακαλύψουν πού βρίσκεται η συνομωσία αυτή για την οποία κανείς δε μίλαγε και που αντικαθιστούσε ανθρώπους με εξωγήινα αντίγραφα. Καταλαβαίνετε την προσπάθεια να πείσουμε εκείνο τον καιρό την κρατική τηλεόραση να δεχθεί μια τέτοια σειρά (ήταν μία προσπάθεια στο εκατομμύριο για να πετύχει) και όμως το αποδέχτηκαν.

Όπως το να πείσουμε την κρατική τηλεόραση (και όταν μιλάμε για κρατική τηλεόραση την περίοδο της χούντας, μιλάμε για τηλεόραση βαρύτατα λογοκρινόμενη) να κάνουμε καθημερινή ρεπορταζιακή εκπομπή, το "Σήμερα", σε φιλμ, τεχνικά ρίσκο. Οι κάμερες που τραβούσαν σύγχρονο 16άρι, με τον ήχο επάνω, ήταν τεράστιες και ασήκωτες. Ο Σωκράτης Ζάππας, που ήταν ο πρώτος μας κάμεραμαν, κι ένας συνάδελφός του που προστέθηκε μετά επειδή δεν έβγαινε η δουλεία με ένα συνεργείο, κουβαλούσαν μια μηχανή Auricon στον ώμο τους που ήταν κάπου 35 κιλά. Και αυτή έπρεπε να είναι στο χέρι, με το shoulder-pad για να στηρίζεται στον ώμο, δεμένη στη μέση τους. Κάθε 10λεπτο φιλμ που τραβούσαν, το έπαιρνε ο μοντέρ, ο συγχωρεμένος ο Γιώργος Τριανταφύλλου που πέθανε πρόσφατα (φίλος μου και αγαπημένος μου μοντέρ σε όλες μου τις ταινίες σχεδόν), το έκοβε, μοντάριζε το κάθε θέμα και περίμενε να ολοκληρωθούν όλα τα θέματα της ημέρας, να τα φτιάξει ένα δεκάλεπτο, να φύγει, να πάει στην ΥΕΝΕΔ στη Μεσογείων, να το λογοκρίνουν, να βεβαιωθούν ότι τίποτα δεν ήταν προσβλητικό για το καθεστώς κτλ, και μετά να το παίξουν ζωντανά στον αέρα από το telecine.

Επομένως, κάναμε παράλογα πρωτοποριακά πράγματα, ακριβώς γιατί είχαμε την αφέλεια του ήρωα που δεν ξέρει αυτό που πάει να κάνει πόσο επικίνδυνο είναι.

Και που πολλοί από μας (εγώ τουλάχιστον περισσότερο από όλους τους συναδέλφους), αυτούς τους υποτιθέμενους ηρωισμούς και τις πρωτοπορίες τους πλήρωσα με 3 φορές αποκλεισμό από την τηλεόραση.

 

[Wally]

RETROMANIAX: Θα μας πείτε λίγα λόγια γι αυτό;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Υπάρχουν πάρα πολλοί έντεχνα (κακότεχνα θα έλεγα) κατασκευασμένοι μύθοι για την τηλεόραση της εποχής, όπως και για τον δικό μου ρόλο στην τηλεόραση. Εκείνοι που έχουν βγει κατά καιρούς και έχουν πει τοσα εις βάρος μου, για την σχέση μου με την τηλεόραση της χούντας, έχουν παραλείψει (από τις γενιές τις δικές σας παραδείγματος χάριν) ορισμένα συστατικά του παραμυθιού που ήταν πολύ αποφασιστικά για το ποιος δούλευε για την χούντα και ποιος δούλευε απλώς. Έχουν ξεχάσει, επιτηδευμένα βεβαίως, ότι όλοι όσοι δούλευαν στην τηλεόραση εκείνο τον καιρό, δεν δούλευαν για την χούντα, δούλευαν για την τηλεόραση. Κάνανε τηλεόραση, όπως οι ηθοποιοί έκαναν θέατρο, όπως το συγκρότημα Λαμπράκη έβγαζε εφημερίδες, όπως οι δημοσιογράφοι δούλευαν στις εφημερίδες αυτές. Επομένως, κάνοντας τηλεόραση, κανείς μας, ούτε ο Φρέντυ Γερμανός, ούτε εγώ, ούτε οι υπόλοιποι που είχαν κάνει κατά καιρούς πολύ μεγάλες επιτυχίες εκείνη την εποχή, ποτέ δεν πιστέψαμε, ούτε για μια στιγμή ότι δουλεύουμε για την χούντα. Αντιθέτως, εγώ διώχθηκα από τη χούντα τρεις φορές. Και οι διώξεις αυτές ήταν σκληρές.

Την πρώτη φορά, όσο υπηρετούσα στο Ναυτικό, αποσπασμένος στην ΥΕΝΕΔ και έκανα μια εκπομπή, την "Οικογένεια Ελ Γκρέκο", την πρώτη παιδική εκπομπή στην Ελληνική τηλεόραση. Την προσέφερε η βιομηχανία παιχνιδιών “El Greco”. Σε μία προ-Χριστουγεννιάτικη εκπομπή, έχω παιδάκια και συνήθως τους ρωτάω περίεργα πράγματα και μου δίνουν φοβερές απαντήσεις και έτσι γίνεται μεγάλη πλάκα στην εκπομπή. Και έχω μία πιτσιρίκα, της οποίας της λέω: “Χριστουγεννιάτικο δέντρο στόλισες;” Και μου λέει: “Όχι, δεν στόλισα…”. Της λέω: “Γιατί;” Μου λέει: “Γιατί η μαμά μου δεν θα πάρει Χριστουγεννιάτικο δέντρο, αφού κάνει 500 δρχ” κι εγώ έκανα το σχόλιο: “Έχεις δίκιο. Με την ακρίβεια της ζωής σήμερα, πώς να πάρει κανείς δέντρο για 500 δρχ…”. Το 7ο Επιτελικό, στο γραφείο το κατασκοπικό του Αρχηγείου Στρατού, επειδή δεν υπήρχε βίντεο, μαγνητοφωνούσε τις εκπομπές αυτές. Και η απομαγνητοφώνηση της εκπομπής έλεγε με κόκκινα γράμματα δίπλα, ότι ο Μαστοράκης κάνει ύπουλη αντικυβερνητική προπαγάνδα. Ο Ταξίαρχος που ήταν επικεφαλής του «κατασκοπευτικού» γραφείου εισηγήθηκε στον τότε Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, τον Στρατηγό Αγγελή, ότι πρέπει να “κοπώ” από την τηλεόραση. Και επειδή, πρώτον, χούντα ήταν, ότι ήθελε έκανε, δεύτερον, ήμουν αξιωματικός του Ναυτικού, ότι θέλανε με κάνανε, μέσα σε 24 ώρες, ήμουν απαγορευμένος για την τηλεόραση. Στη θέση μου την Κυριακή στο Bingo (αυτή η ιστορία έγινε Παρασκευή) βγήκε και επιχείρησε να κάνει το παιχνίδι ο Μίμης Πλέσσας. Δυστυχώς, κατάλαβε κι ο ίδιος ότι δεν έκανε κι έτσι κράτησε μόνο μια Κυριακή το Bingo του φίλου μου του Μίμη

Πανέμορφο παλαιό ραδιόφωνο. Προσέξτε τις πόλεις στο καντράν

RETROMANIAX: Και πότε επανέρχεστε;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Επανέρχομαι ένα χρόνο σχεδόν αργότερα, υπό συνθήκες, πάλι, καμικάζι. Δηλαδή, είπα “ή ταν ή επί τας”, γιατί ο τρόπος που επέστρεψα ήταν ότι “τόλμησα”, έφεδρος σημαιοφόρος του Ναυτικού, να γράψω επιστολή στον ίδιο τον πρωτεργάτη της χούντας και Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, τον Αγγελή – τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων! Όπου του έγραφα ότι: “Aν αυτό που κάνω, αντίκειται στην ιεραρχία του στρατεύματος, τιμωρήστε με, αλλά αν είστε άνδρας έντιμος, αποκαταστήστε με στην δουλειά μου, γιατί μου την έχετε στερήσει, μου έχετε στερήσει τη δυνατότητα να ζω την οικογένειά μου…”.

Του στέλνω την επιστολή αυτή στο πολύ-στρατιωτικό οίκημα που έμενε στην Οδό Μεσογείων. Στις 6.30 το πρωί της επόμενης μέρας, ο Πλωτάρχης Πολιτοπουλος, προϊστάμενός μου στο Ναυτικό, με ξυπνάει και μου λέει: “Τι έκανες πάλι; Με πήρε ο ίδιος ο Αγγελής. Είσαι ο πρώτος σημαιοφόρος στην ιστορία του στρατεύματος που τρώει φυλακή από τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων!». Λέω: “Αυτό δεν είναι κακό νέο, είναι καλό νέο”. Μου λέει: “Δεν καταλαβαίνω τι μου λες, 15 μέρες περιορισμό κατʼ οίκον από τον Αγγελή τον ίδιο!”. Και κλείνει το τηλέφωνο και με παίρνει ο Τρύφωνας Αποστολόπουλος, ο Ταξίαρχος της ΥΕΝΕΔ και μου λέει: “Παιδί μου, Νίκο, δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Με πήρε ο Αγγελής και μου είπε να επιστρέψεις να κάνεις τηλεόραση και στις 9 το πρωί να είσαι στο γραφείο του".

Και βάζω τη στολή που είχα να την φορέσω μήνες και ανεβαίνω στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων όπου με βλέπουν όλοι σαν να βγήκε το φάντασμα από την κόλαση, επειδή ξέρανε ότι ήμουν κόκκινο πανί για το καθεστώς και ότι ήμουν απαγορευμένος. Ούτε το όνομά μου δεν μπορούσες να πεις στο Αρχηγείο. Με βλέπουν λοιπόν να κατευθύνομαι στο γραφείο του Αγγελή και παθαίνουν εγκεφαλικό όλοι. Ο Αγγελής βγαίνει συνοδεύοντας μερικούς Στρατηγούς που είχε στο γραφείο του και μου λέει: “Περάστε κύριε Μαστοράκη”, ούτε καν «κύριε σημαιοφόρε», "Παρακαλώ καθίστε”. Κάθισα διστακτικά και μου λέει, επί λέξει, και το θυμάμαι, ήταν πολύ έντονο για να το ξεχάσω: “Κύριε Μαστοράκη, ο στρατός είναι μια μηχανή που έχει πολλά γρανάζια. Όταν κάποιο από αυτά τα γρανάζια σταματήσει να δουλεύει, όταν κομπλάρει και όλη η μηχανή πάει λάθος, αυτός που δουλεύει τη μηχανή είναι ο υπεύθυνος για το πρόβλημα. Όταν μου γράφατε το γράμμα σας, ξέρατε ότι θα σας τιμωρήσω;”, του λέω: “Βεβαίως, ήμουν σίγουρος” και μου λέει: “Γιατί το κάνατε;”, του λέω: “Γιατί έξω από το γραφείο σας έχετε μια επιγραφή που λέει: Ο τολμών νικά – τόλμησα”. Μου λέει: “Και σας τιμώρησα σήμερα το πρωί με 15 μέρες περιορισμό κατʼ οίκον. Επειδή όμως διαπίστωσα ότι είχατε δίκιο και ότι είχα άδικο, θέλω να σας πω: αν κρατήσετε κακία σε κάποιον, αυτός ο κάποιος να μην είναι το στράτευμα, που δεν φταίει σε τίποτα, να είμαι εγώ. Εγώ έχω την ευθύνη. Σας παρακαλώ να επιστρέψετε και να κάνετε τη δουλειά σας”. Και έτσι ξαναγύρισα στην τηλεόραση!

Απʼ όπου κόπηκα, με εντολή του Παπαδόπουλου αυτή τη φορά, 6 μήνες αργότερα, γιατί είχα κάνει μία συνέντευξη με μια 12χρονη, που είχε παντρευτεί κάποιον που λεγόταν Νίκος Μαστοράκης (!) και είχε κάνει και παιδί. Κι ενώ η συνέντευξη γράφτηκε σε βίντεο, ενώ η συνέντευξη μεταδόθηκε λογοκριμένη και εγκεκριμένη από την ΕΡΤ, ο Παπαδόπουλος που την έβλεπε, είπε: “Αυτός καταστρέφει τα ήθη της Ελληνικής οικογένειας, κόψτε τον!”. Την επόμενη μέρα, με “ξανακόψανε”.

Philco Predicta, η πλέον πρωτοποριακή συσκευή TV της δεκαετίας του 50 με περιστρεφόμενη οθόνη.

Και πέρασα άλλους 8 μήνες, μέχρι που να αμβλυνθεί η ιστορία και να πάνε όλοι και να του πουν: “Μα τον χρειάζεται η τηλεόραση, είναι ο μόνος που ξέρει” και να ξανακάνω τηλεόραση για να κοπώ τρίτη φορά από τον Ιωαννίδη, την επομένη του πραξικοπήματος που έκανε, Δευτέρα στις 7 το πρωί, όπου με κάλεσαν στην ΥΕΝΕΔ και ένας συνταγματάρχισκος με πολύ ηδονή που θα μου το ανακοίνωνε, είπε ότι: “Με εντολή του Αρχηγού, κόβεστε” και όταν ρώτησα το λόγο, μου απάντησε: “Γιατί αφήσατε τα “κομμουνιστάκια” να πουν από Εθνικό δίκτυο ότι όταν βγουν από κει, θα μας κόψουν τον λαιμό με κονσερβοκούτι”.

Αυτή ήταν η δικτατορική, φασιστική ερμηνεία της ερώτησής μου στα παιδιά που έκανα συνέντευξη στην εκπομπή του Πολυτεχνείου: “Αν βγαίνατε αύριο, θα το ξανακάνατε;” και η απάντησή τους ήταν: “Καλύτερα οργανωμένοι, ναι”. Αυτό ερμηνεύτηκε από τον Ιωαννίδη και τους υποτακτικούς ότι αν βγουν από κει, θα τους κόψουν τον λαιμό με κονσερβοκούτι, μια φράση που επαναλαμβανόταν πολύ από τα φασιστόμουτρα του καιρού, ότι “οι κομμουνιστές, όταν βρουν ευκαιρία, με το κονσερβοκούτι θα μας κόψουν τον λαιμό”. Αυτή ήταν η τρίτη και φαρμακερή φορά. Δεν επιχείρησα μετά ξανά, δεν μπορούσα – και να ήθελα να δουλέψω, ο Ιωαννίδης είχε δώσει εντολή ότι ακόμα και διαφημιστικά που είχα σκηνοθετήσει και που ξέρανε ότι ήταν δικά μου, να μην παίζονται στην τηλεόραση.

RETROMANIAX: Οπότε επιστρέφετε με την Μεταπολίτευση δηλαδή;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Με την Μεταπολίτευση, αλλά για λίγο, γιατί είχα τότε κλείσει και ανοίξει εταιρίες, είχα πουλήσει και αγοράσει μηχανήματα, είχα πουλήσει και αγοράσει αυτοκίνητα τρεις φορές. Και ήταν τότε που αποφάσισα ότι δεν θέλω να υπόκειμαι σε κρατική τηλεόραση που είναι έρμαιο της κάθε κυβέρνησης. Και έτσι αποφάσισα να αρχίσω να κάνω ταινίες και έτσι αποκόπηκα από την τηλεόραση και επανασυνδέθηκα με την ιστορία του ΑΝΤ1 το καλοκαίρι του ʽ89.

 

[Wally]

RETROMANIAX: Και μετά φεύγετε για Αμερική;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Έφυγα για το Λονδίνο αφού είχα τελειώσει δύο ταινίες, το “Death has blue eyes” με την Μαρία Αλιφέρη και το “Island of death”, που έμελλε να γίνει cult movie και να πουλάει ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες DVD σε όλο τον κόσμο.

RETROMANIAX: Ήταν η πιο extreme ταινία μέχρι τότε...

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Ήταν πολύ extreme ταινία για την εποχή της και θεωρείται ακόμη, αν διαβάσεις τις κριτικές στα διάφορα blogs, θεωρείται ακόμη για εκείνη την εποχή φοβερά πρωτοποριακή, μέσα στο βίτσιο που την έδερνε και στην φοβερή της βία.

Pong!!

RETROMANIAX: Στο Κορίτσι βόμβα (“Death has blue eyes”), η κ. Αλιφέρη εκτός από πρωταγωνίστρια, τραγουδάει και το κομμάτι των τίτλων;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Όχι. Τραγουδάει η Μίλλυ, νεαρή τραγουδίστρια, protégée του Νίκου Λαβράνου που είχε γράψει και τη μουσική. Αδερφός του Γεράσιμου Λαβράνου, ο Νίκος, ντράμερ, ο οποίος έκανε πάντα τη μουσική στις δικές μου τις ζωντανές εκπομπές, γιατί τότε, παρόλο το χαμηλό κόστος, είχαμε και ορχήστρα στις εκπομπές, δεν είχαμε “κονσερβίτσες”.

RETROMANIAX: Με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου συνεργαστήκατε σε τηλεόραση? Σας ρωτώ διότι λόγω ελλιπούς καταγραφής μπορεί να υπήρξε κάτι τελικά...

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Όχι, όχι. Με τον Βαγγέλη συνεργαστήκαμε γράφοντας τραγούδια μαζί.

RETROMANIAX: Με τους Forminx…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: : Με τους Forminx. Και συνεργαστήκαμε κινηματογραφικά όταν οι Forminx άρχισαν με σκηνοθέτη αρχικά τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και μετά τον Κώστα Λυχναρά, να γυρίζουν την ταινία "Περιπέτεια με τους Forminx". Από αυτή την ταινία έχω ανεβάσει στο goldtv.gr, στο κανάλι “Ραδιόφωνο”, τα τραγούδια που μέχρι πριν από 3 μήνες ήταν ακυκλοφόρητα και ανέκδοτα και δεν τα είχε ακούσει κανείς μέχρι που μου τα έδωσε ο φίλος Λευτερης Κογκαλιδης. Η ταινία δεν παίχτηκε ποτέ, ή αν παίχτηκε, παίχτηκε μία μόνο φορά και δεν μπορεί κανείς να βρει την κόπια, την οποία την έχει μόνο ο παραγωγός της που λέγεται Φαφούτης

RETROMANIAX: Τον οποίο τον έχετε ψάξει καθόλου εσείς;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Τον έχουνε ψάξει όλοι. Τον έχει ψάξει ο Βασίλης Μπακόπουλος, ο Νίκος Παπαθανασίου (ο αδερφός του Βαγγέλη), όλοι τον έχουμε ψάξει. Και δεν έχει καταφέρει κανείς να πάρει ένα αντίτυπο της ταινίας αυτής. Ίσως, αν τα καταφέρω, να το ανεβάσω, όταν το αποκτήσω στο goldtv.gr.

RETROMANIAX: Μιλήστε μας λίγο για εκπομπές που φέρατε από το εξωτερικό, όπως η “Candid Camera”.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Κοιτάξτε, εμένα ο βασικός μου “ερεθισμός” για να αποκτήσω πάθος για την τηλεόραση είναι ότι στην παρθενική πτήση της Ολυμπιακής για τη Νέα Υόρκη όταν ήμουν ακόμα ρεπόρτερ της "Μεσημβρινής", είδα για πρώτη φορά τηλεόραση. Όχι απλώς “έμεινα κάγκελο”, αλλά το πάθος μου για να βλέπω περισσότερο ήταν τέτοιο (μας είχανε φιλοξενήσει στο Hilton της Νέας Υόρκης), όπου εκτός από τον ένα δέκτη που είχε το ξενοδοχείο, βρήκα στον “Χρυσό Οδηγό” της Νέας Υόρκης εταιρίες που νοίκιαζαν τηλεοράσεις και νοίκιασα άλλους δύο δέκτες και έμενα 22 ώρες άγρυπνος και έβλεπα ταυτόχρονα 3 κανάλια (ABC, CBS, NBC). Από εκεί και έπειτα παρακολούθησα (και θυμηθείτε ότι η εποχή εκείνη δεν είχε internet και δεν είχε επικοινωνία, δεν είχε fax, δεν είχε τίποτα), άρα παρακολουθούσα μέσα από ξένο τύπο (όταν ερχόταν καθυστερημένα στην Αθήνα) τις διάφορες εκπομπές της Αμερικάνικης τηλεόρασης και βεβαίως, όταν άρχισα να ασχολούμαι με την τηλεόραση από το ʼ66 και έπειτα, το έκανα “θρησκευτική τελετουργία” να πηγαίνω δύο φορές τον χρόνο στη Νέα Υόρκη και να κάθομαι να βλέπω εκπομπές και να ξεχωρίζω ποια format θα μπορούσα να κάνω στην Ελλάδα.

Και έτσι, πήραμε το Πείτε την αλήθεια (“To tell the truth”) που έκανε η Μπέττυ, πήραμε το format του Candid Camera που έκανα εγώ για ένα επεισόδιο και μετά ο Ντάνος με την Μπέττυ, πήραμε το “This is your life” ("Αυτή είναι η ζωή σου") του Edwards που το έκανα με απίστευτα χαμηλό προϋπολογισμό, παρόλο που πληρώναμε εισιτήρια από το εξωτερικό, μετακινήσεις από την Ελλάδα και όλη αυτή την ιστορία που ήταν πολύ δύσκολη για την εποχή της και για αυτό αυτή η εκπομπή δεν γινόταν μία φορά την εβδομάδα, γινόταν μια φορά τον μήνα - μια φορά στον 1,5 μήνα. Μέσα στα πλαίσια αυτής της εκπομπής, είχα την ευτυχία και το προνόμιο να κάνω και μια εκπομπή που η ιστορία πρέπει να την αξιολογήσει κάποια στιγμή κατάλληλα, την "Απαγωγή του Στρατηγού Κραϊπε", όπου φέραμε όλους τους πρωταγωνιστές της απαγωγής του Στρατηγού στην Κρήτη, όλους τους επιζώντες και στα τελευταία 5 λεπτά, τους έβγαλα στο στούντιο και τον παλιό τους εχθρό, τον ίδιο στρατηγό που είχαν απαγάγει.

Μηχάνημα που έπαιζε πλαστικά δισκάκια εικόνας πάνω σε στρώμα αέρα!

RETROMANIAX: Είχαμε δει αυτή την εκπομπή σε επανάληψη πριν χρόνια. Αποσπάσματα όμως.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Από τον ΑΝΤ1 είχε παιχτεί ολόκληρη στις 28 Οκτωβρίου 1990. Είχε παιχτεί άλλη μια φορά, έχω την εντύπωση, στο Σκαι. Ήταν απίστευτο ότι με την βοήθεια των συνεργατών μου που έκαναν την έρευνα, του Κώστα Κέκη, του Τέρενς Κουίκ και άλλων παιδιών του "Σήμερα", είχαμε βρει όλους τους πρωταγωνιστές, από τον Πατρικ Λη Φέρμορ, τον Άγγλο Ταγματάρχη που οργάνωσε την απαγωγή για τους συμμάχους, μέχρι όλους τους λεβέντες τους Κρητικούς, οι οποίοι όταν μπήκε μέσα ο Στρατηγός, σηκώθηκαν όρθιοι, σα στρατιώτες μπροστά του (ξεχάσανε τον εχθρό που θα τους έστηνε στον τοίχο εκείνο τον καιρό αν τους έπιανε) και με δάκρυα στα μάτια του είπανε “Στρατηγέ μου” και τον αγκάλιασαν. Κι εκείνος, θυμόταν ακόμα τους ανθρώπους με το μικρά τους ονόματα. Τους αγκάλιαζε και τους φίλαγε. Και έβλεπες, τηλεοπτικά μεν, αλλά πολύ ανάγλυφα, πόσο πρόσκαιρες είναι οι ιστορίες μίσους των λαών και πώς εχθροί 30-40 χρόνια πριν, τώρα χαίρονταν να βλέπουν ο ένας τον άλλο. Σκεφτείτε ότι τον Κραϊπε, όταν τον απήγαγαν, τον περπάτησαν, με τα πόδια, όλη την Κρήτη. Και στο πέρασμά τους, οι Γερμανοί, πήγαιναν από χωριό σε χωριό και εκτελούσαν τον πληθυσμό των χωριών που δεν μίλαγαν. Και τον πέρασαν στο νοτιότερο άκρο της Κρήτης, πάνω από βουνά και λαγκάδια, και τον έβαλαν σε υποβρύχιο για την Αίγυπτο. Φοβερή ιστορία…

 

[Wally]

RETROMANIAX: Όντως συγκλονιστική εκπομπή! Κι άλλη μία εκπομπή σας, που δεν εντοπίσαμε κάτι για αυτήν, είναι το "Σπίτι των ανέμων", που είναι οπτικοποίηση μιας ραδιοφωνικής παλαιότερης επιτυχίας αν δεν απατομαι;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Το "Σπίτι των ανέμων", μαζί με το "Μικρή Πικρή μου Αγάπη", ήταν η διασημότερη ραδιοφωνική σαπουνόπερα. Την οποία, ήθελα οπωσδήποτε να την κάνω τηλεόραση, με την διαφορά ότι δεν υπήρχε εκείνο τον καιρό ούτε στούντιο, ούτε βίντεο. Και πήγα με τον Βύρωνα Πάλλη και την Αφροδίτη Γρηγοριάδου, τους πρωταγωνιστές της σειράς (και την Άννα Βαγενά σε αυτό το πρώτο και μοναδικό επεισόδιο) και κάναμε έναν “πιλότο”. Τα εξωτερικά γυρίσματα ήταν τραβηγμένα σε 16άρι και όλα τα στούντιο έγιναν στο πειραματικό στούντιο της Σχολής Σταυράκου που είχε δύο καμερούλες άθλιας ποιότητας Vehicon και ένα άθλιας ποιότητας ερασιτεχνικό βίντεο. Και βεβαίως, χωρίς μοντάζ. Δεν μπορούσαμε να μοντάρουμε, οπότε, όλα γίνονταν εκείνη την στιγμή. Όπου έπρεπε να πέσει η μουσική έπεφτε live, λάθη δεν υπήρχαν - έπρεπε να το κάνουμε από την αρχή κι έτσι έγινε ο πρώτος και μοναδικός πιλότος, που είναι “ανεβασμένος” στο goldtv.gr (στο "Προ-Video Εποχή" είναι, στο Κανάλι "Προ-Video").

RETROMANIAX: Οι αναμνήσεις σας από το "Αλάτι και Πιπέρι";

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Στο "Αλάτι και Πιπέρι" ήμουν παραγωγός – σκηνοθέτης, όσο η εκπομπή ήταν στην ΥΕΝΕΔ. Και μάλιστα, είχα δώσει στον Φρέντυ και πάρα πολλές επιτυχίες, δηλαδή του είχα φέρει την Diana Rigg και τον Patrick Macnee από τους Avengers στο στούντιο, και το πιο σημαντικό απʼ όλα, του είχα φέρει τον John Lennon και την Yoko Ono, για live εκπομπή που δυστυχώς δεν είχε γραφτεί ποτέ σε βίντεο και δεν σώζεται. Και επειδή ο Lennon ήταν αντι-χουντικός, αντι-καθεστωτικός, αντι-απʼ όλα, όταν γύρισε στο Λονδίνο, μια δημοσιογράφος των New York Times που του έπαιρνε συνέντευξη, τον ρώτησε, ανάμεσα στα άλλα: “Πώς και εσείς εμφανιστήκατε στην τηλεόραση της Χούντας;”. Και είπε ο John με το χιούμορ και την καυστικότητα που τον διέκρινε: “Δεν με θαυμάζετε που προσφέρθηκα για να πάω στο στόμα του λύκου και μπήκα μέσα στη στρατιωτική τηλεόραση και είπα πράγματα που δεν θα φανταζόταν ποτέ η χούντα ότι θα ακουστούν live;” Λοιπόν, είναι αυτό που λέγαμε -- εκείνο τον καιρό δεν ξέραμε τι κάνουμε… Το κάναμε χωρίς να ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει…

Πρώιμο κασσετόφωνο

RETROMANIAX: Το "Άδειο Σπίτι" που ανεβάσατε πριν λίγες ημέρες με εντυπωσίασε. Κανονικό θρίλλερ, ενδιαφερον σενάριο, αξιόλογοι πρωταγωνιστές σε μια εντελώς πρωτόλεια εποχή για τα Ελληνικά τηλεοπτικά δεδομένα.

Ήταν μια απόπειρα αυτοτελούς θρίλλερ που για, εκείνη την εποχή, ήταν οικονομικά ασύμφορο είδος, δεδομένου οτι έπρεπε κάθε βδομάδα να φτιάχνεις νέα σκηνικά κλπ. Το ενα και μοναδικό, μεταδόθηκε σαν μέρος της σειράς "Ενα κουτι γεματο θαυματα" που εναλασσοταν με το "Super Bingo".

RETROMANIAX: Πώς ξεκίνησε η τηλεοπτική σχέση σας με τον ΑΝΤ1;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Το καλοκαίρι του ʼ89 με πλησίασε ο φίλος μου ο Αλέκος Ρήγας, ζητώντας μου να γνωρίσω τον Μίνωα Κυριακού για να στήσω το κανάλι που ήθελε να φτιάξει. Απέρριψα την πρόταση, γιατί έκανα 3-4 ταινίες τον χρόνο και δεν ήθελα να ασχοληθώ με κάτι τοπικό, ενώ είχα τη δική μου διεθνή επιχείρηση. Ο Μίνως όμως είναι και καταφερτζής, είναι και γοητευτικός άνθρωπος, με πολιόρκησε στενά, με μαρκάρισε από όλες τις πλευρές. Στην τελευταία μας επικοινωνία είπε "αν δεν έρθεις, χάνω το παιχνίδι, δεν θα βγάλω ποτέ κανάλι" και έτσι πείστηκα, ήρθα και βρήκα ένα κανάλι που δεν ήταν έτοιμο για να βγει στον αέρα. Μέσα σε 24 μέρες, από μια σουίτα του Intercontinental, με την Πόπη Χατζηδημητρίου, στο ξεκίνημά της, βοηθό μου εκείνο τον καιρό, να μου αλλάζει τις κασέτες στο player, έστησα και τα logos και τα station IDs, και τα trailers του σταθμού και τα προγράμματα και βγάλαμε, με ατέλειωτα ξενύχτια και κόπους το κανάλι στον αέρα Παραμονή Πρωτοχρονιάς του ʼ90.

RETROMANIAX: Ποια είναι η γνώμη σας για την σημερινή Ελληνική τηλεόραση;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Κατ αρχήν, τον ΑΝΤ1 δεν τον “αναγνωρίζω” πια, αλλά αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες των καιρών. Αντιλαμβάνομαι ότι όλοι σκέφτονται με το χέρι στην τσέπη. Δεν είναι μόνο ο ΑΝΤ1 αλλά όλοι οι υπόλοιποι, ειδικά φέτος που τα κανάλια έχασαν από ?15 έως ?40 εκατομμύρια το καθένα, καταλαβαίνω την ανάγκη τους να κάνουν χαμηλόκοστα προγράμματα – αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ένα πρόγραμμα χαμηλού κόστους δεν μπορεί να έχει υψηλή αισθητική στο λόγο και στην εμφάνιση. Εκείνοι νομίζουν ότι το φτηνιάρικο πρέπει να είναι παντού, σʼ όλο το πακέτο. Εγώ έχω καταφέρει κατά καιρούς στη ζωή μου να κάνω εκπομπές σε ένα λευκό φόντο, με δύο καρέκλες σκηνοθέτη και να με ρωτάνε όλοι: “Πώς το έκανες κι ήτανε τόσο ωραίο;” Δεν αντιλαμβάνονται ότι άλλο αφαιρετικό, μινιμαλιστικό στυλ στην τηλεόραση και άλλο το φτηνιάρικο. Βάζουμε μια κότα ξανθιά που μιλάει με 75 λέξεις και σκέφτεται με 35, να κάνει 3 ώρες πρόγραμμα, από τις οποίες οι δυο είναι ανακύκλωση άλλων εκπομπών, άλλων καναλιών. Αυτό δεν είναι τηλεόραση, είναι δυστύχημα.

Το πρώτο video του Star

RETROMANIAX : Στα 20 χρόνια ΑΝΤ1 σκεφτήκατε να κάνετε κάποια παραγωγή?

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Δεν κάνω κάτι αν κάποιος δεν μου το ζητήσει. Ο ANT1 τα 20 χρονιά του τα πέρασε στο ντούκου. Κάποτε τον ένα χρόνο του τον γιορτάζαμε με special events όπως Rock n Roll party που είχαμε φέρει τον Sedaka τους Mammas and the Pappas και όλους αυτούς και γεμίζαμε το InterContinental με κόσμο, δυο σκηνές, δυο συνεργεία.

RETROMANIAX: Επιθυμείτε καινούργια συμμετοχή σας στην τηλεόραση;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Με τις σημερινές συνθήκες υπαλληλικής εργασίας όλων των παραγόντων που κάνουν εκπομπή, όχι.

RETROMANIAX : Με ένα κανάλι που θα έδειχνε "ρετρό" πρόγραμμα; (με την έννοια του δοκιμασμένου/αποδεδειγμένα ποιοτικού)

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Όχι. Γιατί όλοι όσοι θέλουν ή έπρεπε να εμπλακούν στην τηλεόραση, πρέπει να είναι ρεαλιστές για την βιωσιμότητα του προϊόντος. Το θέμα δεν είναι να

κάνουμε το κέφι μας, είναι να κάνουμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε, αλλά να είναι οικονομικά βιώσιμο. Ένα κανάλι θεματικό, σαν αυτό που λες, αυτά που η Αμερικάνικη τηλεόραση τα λέει “niche television”, θα ήταν εφικτό οικονομικά, κοστολογικά, μόνο σε μια μεγάλου πλέγματος δορυφορική τηλεόραση, όχι σαν την NOVA που για να ανέβεις πρέπει να πληρώσεις, αλλά σαν το DirecTV της Αμερικής, όπου ανεβάζεις το κανάλι σου δωρεάν και εισπράττεις τη διαφήμιση από τα spots που έχεις και ο φορέας σου προσφέρει στον θεατή του ένα ακόμη κίνητρο για να αγοράσει τη συνδρομή του.

 

[Wally]

RETROMANIAX: Η συγγραφή ενός βιβλίου περι της Ελληνικής τηλεόρασης είναι στα μελλοντικά σας σχέδια;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Για να βγάλω ένα βιβλίο, πρέπει να αρχίσω να γράφω από τα χρόνια του ραδιοφώνου και να κάνω ένα βιβλίο για κάθε πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Πρέπει να το κάνω, έχω υποχρέωση να το κάνω, αλλά επειδή το βιβλίο είναι χρονοβόρο και επειδή πρέπει να σκέφτεσαι και να ελέγχεις αυτά που γράφεις, προτίμησα να ξεκινήσω το portal, να υπάρχει τουλάχιστον το οπτικό υλικό και να διασώζεται και να το βλέπουν όλοι ελεύθερα και μετά θα ακολουθήσει σαφώς ένα βιβλίο που θα συγκεντρώνει όσα έχω, φωτογραφικά και μη και όσα θυμάμαι.

RETROMANIAX: Και σκέφτεστε να φτιάξετε αργότερα από το αρχείο σας κάποια DVDs;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Σκέφτομαι ότι με ένα βιβλίο, θα μπορούσε να πηγαίνει και το DVD μαζί.

RETROMANIAX: Για τους μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους το DVD είναι πιο προσιτό από ότι το Internet...

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Το internet είναι προ-αποφασισμένο (γιατί εμείς βλέπουμε την ηλικία των ανθρώπων) ότι είναι για χρήστες 15 έως 50 το πολύ ετών. Τα μέλη μας αυτή τη στιγμή (και φτάνουμε τις 6.000), είναι τέτοιας της ηλικίας. Και το περίεργο (που δεν το περίμενα) είναι ότι αρκετοί άνθρωποι πάνω από 45 έχουν γίνει μέλη, άρα ξέρουν και χρησιμοποιούν το internet, άρα ξέρουν και μπαίνουν και γράφονται και το χρησιμοποιούν. Ξέρετε τι είναι; Καταλύθηκε και το “μυστήριο” που περιέβαλε το internet - για μια ορισμένη ηλικία ανθρώπων που αρνούνται να προσαρμοστούν, το internet ήταν “σκοτεινό”, “περίεργο”, πώς να το πω…

RETROMANIAX: Παλιότερα ήταν πιο πολύπλοκες οι διαδικασίες. λιγότερο διαδεδομένοι οι υπολογιστές.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: : Όσο απλοποιείται η τεχνολογία, τόσο περισσότερο οι γενιές που αρνήθηκαν στην αρχή το Internet, άρχισαν αναγκαστικά να το χρησιμοποιούν για να μην αισθάνονται εκτός νυμφώνος.

Αν κάποια στιγμή κάνω μια σειρά από βιβλία που έχουν σχέση με τις ιστορίες που έχω ζήσει στην μετάλλαξη των media, θα τα «ντύσω» με DVD, με ανάλογο υλικό. Γιατί για να κυκλοφορήσει σε DVD όλο μου το αρχείο – σκεφτείτε ότι αυτή τη στιγμή έχουμε ανεβάσει 2.750 files, το κάθε file είναι minimum 10 λεπτά σε flv, επομένως, για να το βγάλεις αυτό σε DVD (έστω και αν ήταν σε flash video, το οποίο δεν μπορούν να το παίξουν τα DVD players) - θα ήθελε πάρα πολλά DVD, πολύ μεγάλο κόστος και κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να το αντέξει. Εγώ ξεκίνησα από ραδιόφωνο που ήταν σε πρωτόγονο στάδιο, δηλαδή άκουσα για πρώτη φορά τον ήχο του από ραδιοφωνάκι κρυστάλλου με γαληνίτη (που πολύς κόσμος σήμερα δεν ξέρει τι είναι – δεν ξέρει δηλαδή ότι υπήρχε ραδιόφωνο χωρίς μπαταρία, χωρίς ρεύμα, που μπορούσες να ακούσεις στα μεσαία τους μοναδικούς δυο σταθμούς της χώρας). Λοιπόν, ο έρωτάς μου πάει από τότε σε κατασκήνωση, πιτσιρικάς, ραδιόφωνο με γαληνίτη, με ακουστικάκι, να ανακαλύπτω τη μαγεία του να μπορείς να ακούς ραδιόφωνο και μετά τη μαγεία του να μπορείς να κάνεις ραδιόφωνο.

Μαγνητόφωνο σύρματος

RETROMANIAX: Όσον αφορά το goldtv.gr, το εμπλουτίζετε συνεχώς με βίντεο;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Κάθε εβδομάδα ανεβάζουμε τουλάχιστον 3 έως 4 “καινούριες” ώρες παλιού υλικού. Και τώρα που φτάνουμε στο τέλος του δικού μου αρχείου, φτιάξαμε και ένα

κανάλι που λέγεται Channel 2, όπου φιλοξενούμε αρχεία προσωπικά ανθρώπων που έχουν τέτοιο υλικό. Για παράδειγμα, ο Μίμης Πλέσσας έχει ατέλειωτο ραδιοφωνικό υλικό από τον καιρό που έκανε εκπομπές στο ραδιόφωνο. Τα πρώτα του παιχνίδια, "Ο πιανίστας Χ και το τηλέφωνο", όλα αυτά τα αναλογικά που όλοι όσο τα έχουν διστάζουν να τα μετατρέψουν γιατί σκέφτονται το κόστος, τον μπελά και την πρεμούρα, θα τους τα μετατρέψουμε εμείς ψηφιακά και θα τα ανεβάσουμε και θα έχει ο καθένας το δικό του κανάλι. Και θα μπορείς να μπεις στο κανάλι του Γιάννη Πετρίδη, του Γιώργου Παπαστεφάνου, όλων των ανθρώπων. Ακόμα και του Άλκη Στέα θα ψάξω να βρω αρχείο, από τα πρώτα βήματα της Ελληνικής τηλεόρασης που έγιναν στη Θεσσαλονίκη. Ό,τι υπάρχει και ό,τι διασώζεται. Θα αρχίσω να φιλοξενώ στο portal αυτό γενικώς προσωπικά αρχεία ανθρώπων. Το πρώτο που πήρα με αρκετό υλικό (κάπου 4 ώρες) είναι της Άννας Βίσση – παλιές εκπομπές από το ΡΙΚ, από την Κύπρο και από την ΕΡΤ – και ανέβηκε μάλιστα πρόσφατα. Και θα αρχίσω επαφές σύντομα με όλους τους γνωστούς και φίλους, και όσοι έχουν αρχείο θα το μετατρέπουμε ψηφιακα γιατί είμαστε οι μόνοι που έχουμε τα τεχνικά μέσα.

Μπορούμε να μετατρέψουμε βίντεο από 2 ίντσες, 1 ίντσα, Philips 1500, Philips 1700, όλα τα formats που κατά καιρούς επικράτησαν στην Ελληνική αγορά (οικιακά formats), που οι άνθρωποι έγραφαν τις εκπομπές τους από την τηλεόραση και που τις έχουνε και που δεν μπορούνε να τις παίξουνε γιατί το μηχάνημα χάλασε. Μπορούμε να τις μετατρέψουμε και να τις έχουν εκείνοι σε DVD να τις χαίρονται κι εμείς να τις έχουμε να τις χαίρεται το κοινό από το portal.

 

[Wally]

RETROMANIAX: Οπότε σινεμά…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Σινεμά, βέβαια!

RETROMANIAX: Βλέπω ότι ετοιμάζετε φιλμ με τίτλο “Whispering Distance”…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Κάνω τρία παράλληλα πράγματα. Αναπτύσσω μια πολύ μεγάλη και πολύ ακριβή τηλεοπτική σειρά, την οποία ελπίζω να την έχω στο ABC του χρόνου – είμαστε στο στάδιο του development που είναι και το πιο “ψυχοβγαλτικό”…

RETROMANIAX: Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω spoilers,τι πραγματεύεται;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Είναι φουτουριστική, science fiction. Είναι η ιστορία του κόσμου μας, την ημέρα που παύει να υπάρχει ηλεκτρική ενέργεια. Από ένα παγκόσμιο βραχυκύκλωμα, στην ιονόσφαιρα, τίποτα στη Γη που είναι ηλεκτρικό ή ηλεκτρονικό δε δουλεύει πια, ούτε καν οι μπαταρίες. Πώς επιβιώνει ο κόσμος ξαναγυρνώντας “βίαια” στον 18ο αιώνα, με λάμπες πετρελαίου, με λάμπες ασετιλίνης και με γκάζι στους δρόμους και χωρίς επικοινωνία, χωρίς internet, χωρίς τηλέφωνα, χωρίς τίποτα…

Πάντως θα συνεχίσω τις ταινίες όταν αρχίσει να λειτουργεί ξανά η ανεξάρτητη αγορά στην Αμερική που αυτή τη στιγμή είναι τελείως στεγνή και άλλα projects τα κάνω με studios φιλικά όπως με Warner. Έχω πράγματα να με κρατήσουν.

RETROMANIAX: Tο “Nightmare at Noon” το τελειώνετε με hint συνέχειας…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Σε όλες μου τις ταινίες υπάρχει. Και το “Blind Date” αν το δεις.

RETROMANIAX: Έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς το “Nightmare at noon” – μαζί με το “Blood Tide” τις θεωρώ τις καλύτερες σας γι αυτό και επιμένω.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Όχι πια. Σε όλες τις ταινίες σκεπτόμουν συνέχειες τότε, που οι ταινίες αυτού του είδους γίνονταν ανάρπαστες. Εγώ είχα την ευκαιρία στην κινηματογραφική μου καριέρα, να κάνω ταινίες τον καιρό που το βίντεο ήταν “αχόρταγο”. Κατά εκατοντάδες οι αγοραστές έξω από το γραφείο μου στις Κάννες και παρακαλούσαν να αγοράσουν μια ταινία. Αυτές οι εποχές τελείωσαν. Τώρα, αν δεν έχεις τον Brad Pitt και την Angelina Jolie στην ταινία σου, δεν την πουλάς με τίποτα!

Πάντως, θα κάνω και μία ταινία στην Ελλάδα, μικρότερου budget, θα την κάνω μαζί με την Imagina, η οποία είναι πολύ φιλική μου λόγω των ιδιοκτητών της και πολύ τεχνολογικά προοδευμένη, έτσι που να μπορέσουμε να κάνουμε το φθινόπωρο την πρώτη Horror 3D ταινία που έγινε ποτέ στην Ελλάδα από Έλληνες με Ελληνικά τεχνικά μέσα!

Συλλεκτικό δισκάκι, Χριστουγεννιάτικο δώρο των Beatles για το Ιαπωνικό fan-club

RETROMANIAX: Πολύ ενδιαφέρον! Η αγαπημένη σας ταινία ποια είναι;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Είμαι συναισθηματικά συνδεδεμένος με μερικές, επειδή πέρασα πολύ καλά κάνοντάς τις, ή επειδή υπήρξαν πολύ σημαντικές στην εξέλιξή μου στον κινηματογράφο και σιχαίνομαι κι άλλες. Από τις αγαπημένες μου είναι το “Zero Boys” που χαρακτηρίστηκε επίσης προοδευτική για την ηλικία της και μου δημιούργησε και οικονομικές προϋποθέσεις (πουλήθηκε καταπληκτικά σε όλο τον κόσμο και αυτό με βοήθησε να κάνω κι άλλες κι άλλες ταινίες), το “Blind Date” που ήταν η πρώτη μου παραγωγή αυτού του είδους μετά από το “Time Traveller”.

Αυτή που δεν θέλω να την βλέπω, είναι το “Dot.com for Murder”, η τελευταία ταινία που έκανα το 2002 με την Nastassja Kinski, ακριβώς επειδή σιχαίνομαι την ιδέα ότι δούλεψα με την Nastassja Kinski. Επειδή με “τυράννησε”, επειδή ταλαιπωρήθηκα, επειδή ήταν ψυχοπαθής, επειδή δέχτηκε να κάνει μια ταινία που γυριζόταν όλη νύχτα (δεν είχε ούτε μια σκηνή την ημέρα), ενώ ήταν ναρκοληπτική και κοιμόταν, την έπαιρνε ο ύπνος στις 5 το απόγευμα και κοιμόταν μπροστά στην κάμερα (και κάποια στιγμή, επειδή την έχω σε γυρίσματα που κοιμάται όσο η κάμερα, της λέω “Action” και δεν ξυπνάει) και φέρθηκε άθλια σε όλους, τόσο που να την σιχαίνεται όλο το συνεργείο. Εγώ ήμουν μαθημένος στο να γυρίζω ταινίες με ανθρώπους που μου έκαναν πολύ κέφι και που πέρασα καλά μαζί τους. Και ήμουν μαθημένος σε άλλο είδος film-making. Σε εκείνη την ταινία, “μάσησα ξυραφάκια”. Κι έτσι, παρόλο που η ταινία πουλήθηκε πρόσφατα στην MGM και θα είχα κάθε λόγο να την “γουστάρω”, δεν μπορώ καν να την βλέπω.

RETROMANIAX: Πάντως είχατε πάντα πολύ εντυπωσιακές πρωταγωνίστριες…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Στην αρχή της καριέρας τους, μετά έγιναν “σταράρες” έτσι; Για σκεφτείτε, η Kirstie Alley όταν έκανε το “Blind Date” ήταν άγνωστο όνομα. Μετά έγινε star. Η Valeria Golino που έπαιξε για 5 δευτερόλεπτα, μου έλεγε εκείνο τον καιρό: “Νίκο μου, θέλω να γίνω star”. Και της έλεγα κι εγώ: “Άσε μας ρε Βαλερια, γίνε ηθοποιός πρώτα και μετά να γίνεις star”. Ή ο Hans Zimmer που του έδωσα την πρώτη ταινία του solo scoring, το “Terminal Exposure”, που έγινε ο μεγαλύτερος συνθέτης του Hollywood.

RETROMANIAX: Lisa Bornell που μάλιστα είδα μια συνέντευξή της του 2004 που είναι φοβερή και μάλιστα κάνει αναφορά στη δουλεία της μαζί σας…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Μιλάς για το “Blood Tide”. Ναι, εκεί είχαμε και τον Martin Cope που μετά έπαιξε σε “Rambo” κτλ.

RETROMANIAX: Τον Earl Jones…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Εκείνος ήταν γνωστός. Εκείνο τον καιρό, ήταν γνωστός και είναι και από τους γλυκύτερους ηθοποιούς. Από την ταινία αυτή, o Jose Ferrer, αυτός και η Lila Kentrova έμειναν πάρα πολύ φίλοι μου και με τον Jose Ferrer ξαναδούλεψα στο “Hired to Kill” που έκανα στην Κέρκυρα. Mε τον Earl βρέθηκα πάρα πολλές φορές, είχε χαρακτήρα (και έχει ακόμα) – ξέρεις ότι έκανε την φωνή του Darth Vader έτσι; - μικρού παιδιού.

RETROMANIAX: Τον "κακό" στο Conan…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Ναι, ναι. Καταπληκτικός άνθρωπος. Είχα την ευτυχία να δουλέψω με εκπληκτικούς ανθρώπους, κλασικούς κυρίως ηθοποιούς όπως ο George Kennedy ας πούμε, ο οποίος, στα γυρίσματα που έκανα στο “Nightmare at Noon” στη Utah, είχε έρθει μια εβδομάδα μετά από εγχείρηση μηνίσκου και είχε αφόρητους πόνους και παρόλα αυτά, όταν έπρεπε να τρέξει, έστω και κουτσαίνοντας, έτρεχε. Γέρος άνθρωπος και με εγχείρηση μηνίσκου και όταν του έλεγα: “George…” μου έλεγε: “Yes, Sir” και του έλεγα: “George, δεν μπορείς να μου λες εμένα 'Yes, Sir', γιατί, όταν ήμουν πιτσιρικάς, στο θερινό σινεμά της γειτονιάς μου, ανεβασμένος στο τοιχαλάκι του απέναντι σπιτιού, σε έβλεπα στα γουέστερν και ήμουν εκστατικός” και μου έλεγε: “Νίκο, εμένα η εκπαίδευσή μου είναι τέτοια που τον σκηνοθέτη μου τον λέω πάντα 'Sir'”. Είχα την ευτυχία να δουλέψω με τέτοιους ανθρώπους και είχα και μία δυστυχία, να δουλέψω με δύο “κάργιες”, όπως η Sheridan και η Kinski.

RETROMANIAX: Πάντως και στο “Nightmare at Noon”, εγώ θυμάμαι τον Brion James, φοβερός..

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Ο Brion James πέθανε. Πέθανε 2 χρόνια πριν. Καλός άνθρωπος, γλυκός άνθρωπος και πολύ καλός ηθοποιός. Τον θυμάστε στο “Blade Runner” του Ridley Scott; “Wake up, wake up, time to die”. Ευτυχώς, πολλοί από τους ηθοποιούς που συνεργάστηκα στα πρώτα τους βήματα έγιναν stars.

RETROMANIAX: Πολλοί…

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: : Πολλοί. Ακόμα και ο Clayton Norcross στο “Sky High”, ήταν για πολλά χρόνια πρωταγωνιστής στο “The Bold and the Beautiful” (Τόλμη και Γοητεία”). Επομένως, έχω κάτι να καμαρώνω ότι έβγαλα κι εκεί φυντάνια, όπως έβγαλα στην Ελληνική τηλεόραση, το 90% από τα φυντάνια που έγιναν σταρ μετά. Και αυτό δεν ήταν ένστικτο. Μου λένε “έχεις μύτη εσύ, τους μυρίζεσαι”. Ήταν ανάγκη να επανδρώσω αυτό που έκανα. Απλώς μπορούσα να κρίνω ποιος κάνει και ποιος δεν κάνει για τη δουλεία.

Οικιακό tape και στα δεξιά πικάπ για αυτοκίνητο!

RETROMANIAX: Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσουμε απο καρδιάς για τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες, τη φιλοξενία, την ωραία κουβέντα και το χρόνο σας, να σας ζητήσω να πείτε δυο λόγια στους αναγνώστες του retromaniax.gr και retrodb.gr;

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Η ιστορία δεν γράφεται με εμπάθεια αλλά με σεβασμό στην αλήθεια. Portals σαν αυτό, φτιαγμένα απο ανθρώπους που δεν έχουν ύποπτα κίνητρα αλλά μόνο πάθος για ενα παρελθόν που ή χάνεται ή πλαστογραφείται, αποτελούν σημαντική μαρτυρία οτι τελικά το Ίντερνετ είναι η μόνη διέξοδος απο την επιδημία λήθης που έχει προσβάλλει αυτόν τον τόπο εδω και δεκαετίες.

 

[geoanas]

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ! ΜΠΡΑΒΟ !

 

[dadmin]

Ενα απο τα καθηκοντα μας στο retromaniax ειναι να ψαχνουμε να βρουμε ανθρωπους που αφησαν στην πορεια τους "κατι" σχετικο με το χωρο και το αντικειμενο που πραγματευομαστε εδω. Την δουλεια αυτη (οπως και πολλες αλλες) την εχει αναλαβει πεισματικα ο Wally αλλα τα αποτελεσματα ειναι συνηθως απογοητευτικα. Απο ανυπαρκτες απαντησεις εως ενα "Να στε καλα - καλη συνεχεια στο φορουμ σας".

Υπαρχουν ομως και κατι μερες αρκετα διαφορετικες, οπως εκεινη η Τριτη στις αρχες του Γεναρη που μετα απο κρουση μας, του τηλεφωνησε η γραμματεας του Νικου Μαστορακη και μας προτεινε να συναντηθουμε στο κτηριο του RadioGold στην Αμφιθεας.

Βρεθηκαμε λοιπον εκει, "οπλισμενοι" με το ερωτηματολογιο που επιμεληθηκε ο bernard.c και αρκετο αγχος για το τι θα επακολουθουσε. Οι φημες ελεγαν οτι ειναι κλειστος και ψυχρος στις συζητησεις του κλπ κλπ ...Αμ δε...

Επι 2 1/2 ωρες ακουσαμε μια διηγηση για την ιστορια της Ελληνικης Τηλεορασης αλλα και για την πορεια του μεσα σε αυτη - απο εναν ανθρωπο που και ηθελε να τα πει και χαιροταν που το εκανε οσο και εμεις που ημασταν εκει. Προσωπικα παρασυρμενος απο οσα ειπωθηκαν, ξεχασα και τις ερωτησεις και ολα, και απλα ακουγα και μαθαινα οσα παντα ηθελα να ρωτησω αλλα κανεις δεν ηξερε να μου πει. Ο Wally -πιο ψυχραιμος- εθετε τις ερωτησεις και κρατησε ενα "δημοσιογραφικο" προφιλ στην ολη κουβεντα παροτι ο Νικος Μαστορακης ηταν πραγματικος "ποταμος" στοιχειων.

Στο κειμενο της συνεντευξης αποτυπωνεται ενα μεγαλο κομματι της εμπειριας εκεινου το απογευματος και οι φωτογραφιες θα σημειωσουν εστω και μονο επιγραμματικα τα οσα μας εδειξε κατα την ξεναγηση στον απιστευτο χωρο του ο φιλοξενων.

Toν ευχαριστω με τη σειρα μου για την τιμη που μας εκανε.

 

[Plink]

Υποκλίνομαι!

Απολαυστικότατη συνέντευξη...συνόδευσε εξαιρετικά τον πρωϊνό μου καφέ

μπράβο στα παιδιά που έτρεξαν για να τα καταφέρουν.

Εξαιρετικές φωτογραφίες!

Μακάρι να έβγαζε αυτός ο άνθρωπος όλη τη συλλογή του σε μια έκθεση, θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον!.

 

[Stormwatch]

Well done gentlemen!!!

 

[bernard.c]

Περίπου ένας χρόνος κλείνει από μια συνάντηση των TV-moderators του Retromaniax με τον Wally, όπου, ανάμεσα στα άλλα “φιλόδοξα” σχέδια που ακούστηκαν για περαιτέρω εμπλουτισμό του ρετρο TV-forum και της RetroDB, ο Wally έκανε την πρόταση να οργανώσουμε ΤΗΝ συνέντευξη στο forum με έναν από τους πρωτεργάτες της Ελληνικής τηλεόρασης, έναν άνθρωπο που γνωρίζει όσο λίγοι την Ελληνική TV και η ιστορία του οποίου με την τηλεόραση εκτείνεται από το ξεκίνημά της το 1966 και φτάνει μέχρι σήμερα – του Νίκου Μαστοράκη.

Πριν από ένα χρόνο, η προοπτική αυτή ήταν για τους υπόλοιπους από εμάς πολύ επιθυμητή και συνάμα σπουδαία, τόσο πολύ σπουδαία μάλιστα, ώστε να φτάνει στα όρια του απίθανου και του απραγματοποίητου ονείρου…

Μέσα στον ένα χρόνο που μεσολάβησε, πιστεύω ότι πολλά πράγματα έγιναν και ζήσαμε μέσω του TV-forum μας. Πολλές προτάσεις υλοποιήθηκαν, κάποιες άλλες δεν προχώρησαν, πάντως η «οικογένεια» του Retromaniax μεγάλωσε, ωρίμασε και όσον αφορά το τηλεοπτικό κομμάτι του παρελθόντος, με τη συμβολή της RetroDB, αποτέλεσε συχνά σημείο αναφοράς στο Ελληνικό διαδίκτυο. Όταν ο Wally επανέφερε το θέμα της οργάνωσης μιας συνέντευξης με τον Νίκο Μαστοράκη προς τα τέλη του 2009, αισθανθήκαμε πιο «έτοιμοι». Είχε μεσολαβήσει και η έναρξη λειτουργίας του GOLD TV, το σπάνιο και ιστορικό υλικό του οποίου μας είχε «μαγέψει» από το τέλος του καλοκαιριού και έπειτα – και το σημαντικότερο: μας έδωσε την ευχέρεια, για πρώτη φορά, να παρακολουθήσουμε μαζεμένες εκπομπές της πρώτης περιόδου της Ελληνικής τηλεόρασης, να τις καταγράψουμε, να τις «ερευνήσουμε» και να διαβάσουμε περισσότερα πράγματα για αυτές. Η λειτουργία του GOLD TV μας εμπλούτισε τις γνώσεις μας, μας έλυσε απορίες ετών και παράλληλα μας γέννησε κάποιες καινούργιες, τις οποίες, συγκεντρώνοντάς τις θα μπορούσαμε να τις υποβάλλουμε στο κύριο Μαστοράκη στην περίπτωση που θα δεχόταν να μιλήσει μαζί μας. Αρχίσαμε λοιπόν να προετοιμαζόμαστε για τη συνέντευξη καταρτίζοντας λίστες με ερωτήσεις, ξανά και ξανά, ενώ παράλληλα επιχειρήθηκε και μια πρώτη επικοινωνία. Στο σημείο αυτό οφείλω να καταθέσω ότι από την πρώτη στιγμή που ο Wally προσέγγισε τον Νίκο Μαστοράκη για μια πιθανή συνέντευξη, η επικοινωνία ήταν ζεστή, φιλική και η ανταπόκριση άμεση – ο κύριος Μαστοράκης δέχτηκε κατʼ ευθείαν να μας παραχωρήσει συνέντευξη για το forum μας, με χαρά και ενθουσιασμό.

Ατυχείς συγκυρίες, καθώς και το γεγονός ότι όλα τα μέλη της TV-team δεν μένουμε μόνιμα στην Αθήνα / Ελλάδα και τα εισιτήρια είχαν κλειστεί αρκετό καιρό πριν τον προγραμματισμό της συνέντευξης δεν μας επέτρεψαν να παρευρεθούμε στη συνάντηση με τον Νίκο Μαστοράκη που κανονίστηκε άμεσα. Αυτό το γεγονός για μέλη της ομάδας όπως ο tsalk και ο υπογράφων ήταν ιδιαίτερα στενάχωρο, ιδιαίτερα μάλιστα επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν ένα όνειρο ετών που τελικά πραγματοποιείται, μια συνάντηση με έναν άνθρωπο το έργο και την πορεία του οποίου έχουμε ακολουθήσει επί σειρά ετών…

Για τη συνάντηση με το Νίκο Μαστοράκη, δεν υπάρχουν ασφαλώς καταλληλότεροι άνθρωποι να σας την περιγράψουν από τον Wally και τον Paspartoo που ήταν παρόντες, οπότε και παραδίδω την σκυτάλη σε αυτούς. Εγώ όμως θέλω να μιλήσω για την συνέντευξη που άκουσα, να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου από την συζήτηση που απομαγνητοφώνησα μεταξύ των δύο φίλων από το forum μας και του ανθρώπου που έγραψε ιστορία στην Ελληνική τηλεόραση και στα Ελληνικά media γενικότερα. Να σας πω λοιπόν τι παρατήρησα; Κατʼ αρχάς ότι η συνέντευξη δεν ήταν μια στεγνή και τυπική ανταλλαγή ερωτο-απαντήσεων, αλλά μια ζεστή και φιλικότατη συζήτηση, σε τέτοιο σημείο, ώστε το άγχος των παιδιών που είναι εμφανές κατά την έναρξη της συνέντευξης να μειώνεται όσο περνάει η ώρα. Η συνέντευξη μεταλλάσσεται σταδιακά σε συζήτηση και η συζήτηση με τη σειρά της καταλήγει σε κουβέντα. Ο Νίκος Μαστοράκης, φιλικότατος, αμεσότατος, αστειεύεται με τα παιδιά και τα κάνει να αισθανθούν άνετα. Ο λόγος του πλούσιος, περιγραφικός, μιλάει ανοιχτά για τους πάντες και τα πάντα, συζητάει σε βάθος τα θέματα που τίθενται και καλύπτει από μόνος του, χωρίς να ερωτηθεί, ερωτήματα που είχαν προετοιμαστεί για την συνέντευξη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να διευκολύνει αφάνταστα τον ρόλο του Wally και του Paspartoo, οι οποίοι είναι εντυπωσιασμένοι από τις λεπτομέρειες, τα ονόματα και τις καταστάσεις που θυμάται και τους εξιστορεί με ζωντάνια ο Νίκος Μαστοράκης. Η συνέντευξη κρατάει συνολικά περισσότερο από 1,5 ώρα, χρόνος ο οποίος περνάει χωρίς να γίνει αντιληπτός, γεγονός που οφείλεται στην μοναδική ικανότητα του Νίκου Μαστοράκη να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των συνομιλητών του, μοιραζόμενος αναμνήσεις από μια ζωή ομολογουμένως πολύ «γεμάτη», πολύ πλούσια σε εμπειρίες.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι το πρώτιστο μέλημά μου κατά την απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης ήταν να αποδώσω το ηχητικό ντοκουμέντο πιστά, να μην παραλείψω τίποτα και να μη διαστρεβλώσω κάποια κουβέντα ή σχόλιο που ειπώθηκε – και θεωρώ ότι αυτό το κατάφερα σχετικά καλά. Εκεί όμως που απέτυχα οικτρά ήταν στο να μπορέσω να μεταφέρω το κλίμα της συνέντευξης, την αμεσότητα του Νίκου Μαστοράκη, το κέφι του για την ζωή και για αυτό που κάνει. Ένα κείμενο παραμένει πάντα ένα «ξερό» κείμενο, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτυπώσει τον ενθουσιασμό, το κέφι και την αγάπη του Νίκου Μαστοράκη για την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τον κινηματογράφο, χαρακτηριστικά τα οποία γίνονται άμεσα αντιληπτά στο ηχητικό αρχείο της συνέντευξης και τα οποία διαφαίνονται έντονα από τον χρωματισμό που αποκτάει η φωνή του όταν μιλάει για κάτι για το οποίο έχει μοχθήσει και έχει αγαπήσει.

Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω εκ μέρους όλων μας για την ανταπόκρισή του στο κάλεσμά μας, για τον χρόνο που μας διέθεσε από το φορτωμένο πρόγραμμά του και για την διάθεσή του να μοιραστεί μαζί μας γεγονότα, πράγματα και καταστάσεις, συμβάλλοντας σημαντικά στο να μπορέσουμε να ξετυλίξουμε ακόμα περισσότερο το κουβάρι της τηλεοπτικής μας ιστορίας, της οποίας ο ίδιος έχει αποτελέσει ένα σημαντικό της κεφάλαιο.

Θα ήθελα τέλος να τον ευχαριστήσω για όλες τις αγαπημένες τηλεοπτικές μνήμες που ξυπνάει στους μεγαλύτερους ή που γνωστοποιεί στους μικρότερους μέσα από τα βίντεο που αναρτά κάθε τόσο και να ευχηθώ να δούμε ακόμα περισσότερη ρετρό τηλεόραση από το ιστορικής σημασίας προσωπικό αρχείο του και από τα προσωπικά αρχεία άλλων σημαντικών ανθρώπων του τόπου μας, μέσα από το site του GOLD TV.

 

[sunset89]

Και να πω ότι δεν το είχα καταλάβει... Αλλά μερικοί κρατάνε τα στόματά τους καλά σφραγισμένα .....Bernard

Θερμά συγχαρητήρια όχι μόνο στα παιδιά που πήραν αυτή τη συνέντευξη αλλά και στο ρετρομάνιαξ γενικότερα για την πρόοδο και τις αποκλειστικότητές του! Θα τη διαβάσω το μεσημεράκι! Εύχομαι πάντα επιτυχίες και ευχαριστούμε πολύ τον άνθρωπο που παραχώρησε τη συνέντευξη!

(Αναμένεται γενικός πάταγος στο ίντερνετ)

 

[tsalk]

Ατυχείς συγκυρίες, καθώς και το γεγονός ότι όλα τα μέλη της TV-team δεν μένουμε μόνιμα στην Αθήνα / Ελλάδα και τα εισιτήρια είχαν κλειστεί αρκετό καιρό πριν τον προγραμματισμό της συνέντευξης δεν μας επέτρεψαν να παρευρεθούμε στη συνάντηση με τον Νίκο Μαστοράκη που κανονίστηκε άμεσα. Αυτό το γεγονός για μέλη της ομάδας όπως ο tsalk και ο υπογράφων ήταν ιδιαίτερα στενάχωρο, ιδιαίτερα μάλιστα επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν ένα όνειρο ετών που τελικά πραγματοποιείται, μια συνάντηση με έναν άνθρωπο το έργο και την πορεία του οποίου έχουμε ακολουθήσει επί σειρά ετών…

Tι να σχολιάσω τώρα εγώ, όταν έχει προηγηθεί το σχόλιο του bernard.

Ήταν απλώς ένα όνειρο της tv-team αλλά και φυσικά του Wally προσωπικά ο οποίος από την αρχή το πίστεψε πολύ. Το τελικό αποτέλεσμα μας δικαιώνει όλους (λίγο λιγότερο τον bernard και εμένα) που δυστυχώς για τους λόγους που περιγράφονται πιό πάνω δεν καταφέραμε να γνωρίσουμε από κοντά αυτόν τον άνθρωπο.

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι τον ευχαριστώ και εγώ για την μεγάλη τιμή που έκανε στο retromaniax να μοιραστεί μαζί μας τις αναμνήσεις του.

 

[alkis21]

Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά παιδιά. Οι ερωτήσεις του Bernard δείχνουν πολύ βαθιά γνώση του αντικειμένου τη στιγμή που αν ο μέσος δημοσιογράφος έπαιρνε συνέντευξη από τον κύριο Μαστοράκη οι απορίες του θα ήταν του στυλ "πείτε μας για τη σχέση σας με την τάδε πρωταγωνίστρια". Η παρουσίαση όπως πάντα άρτια. Ξεκοκάλισα κάθε λέξη και λάτρεψα αυτόν τον ποταμό πληροφοριών.

Αν μου επιτρέπεται όμως να παρατηρήσω κάτι, για να μην λέμε μόνο τα θετικά, κατά την ταπεινή μου άποψη θα μπορούσε ο κύριος Μαστοράκης (του οποίου το IQ πιστεύω πως αγγίζει χαλαρά το 200) να αποφύγει το ξεκατίνιασμα για τις Nastassja Kinski και Nicollette Sheridan. Πραγματικά μου κάνει εντύπωση πως ακόμα και σ' αυτή την ηλικία που βρίσκεται ακόμα αδυνατεί να δώσει μια συνέντευξη χωρίς να βγάλει χολή για κάποιον άνθρωπο με τον οποίο είχε συνεργαστεί...

 

[Aardvark]

Τον κ Νικο Μαστορακη χαρηκα που περι το '90 τον ξαναειδα στα τηλεοπτικα δρωμενα στον ΑΝΤ1 αφου μου ηταν γνωριμη και οικεια φιγουρα.

Επρεπε να ερθουν τα χρονια του Σταρ και οι καταπληκτικες συνενετευξεις του στο "ΑΡΓΑ" που κυριολεκτικα κολλουσαμε στις οθονες μας ,ο τροπος που επαιρνε τις συνεντευξεις ,το χαλαρο κλιμα που κυριαρχουσε και τα πραγματα που ακουγοντουσαν ηταν πρωτογνωρα για την Ελληνικη τηλεοραση.

Εκεινη λοιπον την εποχη αρχισα να μαθαινω και την τηλεοπτικη ιστορια που κουβαλουσε ,ολους αυτους που θεωρουσα "παλιους" στην Ελληνικη τηλεοραση αναφεροντουσαν σε αυτον σαν δασκαλο τους.

Μα και οι πιο παλιοι!!!

Απο εκει και περα σε καθε συνεντευξη του σε διαφορα καναλια εβαζα το dvd-rec να γραφει ,γιατι περα απο τα ενδιαφεροντα των οσων ακουγοντουσαν παντα μα παντα δεν μας απογοητευε και εδειχνε πλανα απο το πολυτιμο υλικο του.

Και σε αυτην την συνεντευξη συνεβη το ιδιο ,περα απο αυτα που διαβασατε ειδαμε και απιθανες φωτογραφιες απο hardware υλικο που δυσκολα θα βρεις στο νετ.

Ειχα στελει email για να του γνωστοποιησω την παρουσια μας τον περασμενο απριλη και εξεπλαγην απο την απαντηση του οτι μας εχει δει και οτι βρισκει το site μας ομορφο.

Το email το εχω διπλοκρατημενο και τυπωμενο στο αρχειο μου.

Ναι ειμαι φαν της Ρετρο Τηλεορασης και συνεπως ειμαι φαν του Κ. Μαστορακη .

Θα ηθελα να γραψω οτι ειμαι φαν γενικως της τηλεορασης αλλα αυτο το πραγμα που σερβιρεται σημερα δεν το θεωρω τηλεοραση ,παρολη την οικονομικη κριση που ταλαιπωρει τα καναλακια μας και το δικαιολογει ως ενα βαθμο.

Ελπιζω με την ελευση της ψηφιακης να μας κανει και ενα θεματικο ρετρο καναλακι.

Περα απο το πολυταλαντο του ανθρωπου ειδικευεται και στο να δημιουργει καναλια (Σταρ ΑΝΤ1,ΣΚΑΙ) απο το μηδεν.

Καλο και χρυσο το Gold tv αλλα το real thing ειναι αλλο πραγμα!!

Ιδιως για ρετρομανιακους σαν και εμας.

 

[vorlon]

Συγχαρητήρια στους οργανωτές της συνέντευξης και ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Νίκο Μαστοράκη για την αποδοχή της πρόσκλησης.

Τέτοιες πρωτοβουλίες δίνουν κύρος στην ιστοσελίδα του GRM και αποδεικνύουν ότι υπάρχει τεράστια διάθεση και μεράκι.

Το GRM θ' αφήσει ιστορία!

 

[audiodee]

Συμφωνώ, οι ερωτήσεις ήταν πολύ καλές οπότε και το αποτέλεσμα της συνέντευξης βγήκε πολύ ενδιαφέρον.

 

[nkarytia]

Έτσι για την ιστορία, να μην ξεχνάμε ότι ο Μαστοράκης ήταν παιδί της χούντας. Μετά τη χούντα την έκανε για αμερική για 15 χρόνια...

 

[Nemo]

Wow!!!! Mπραβο παιδια (Bernardc,Wally ...)

,ευχαριστουμε απο καρδιας K. Mαστορακη.

Ενα απο τα καθηκοντα μας στο retromaniax ειναι να ψαχνουμε να βρουμε ανθρωπους που αφησαν στην πορεια τους "κατι" σχετικο με το χωρο και το αντικειμενο που πραγματευομαστε εδω. Την δουλεια αυτη (οπως και πολλες αλλες) την εχει αναλαβει πεισματικα ο Wally αλλα τα αποτελεσματα ειναι συνηθως απογοητευτικα. Απο ανυπαρκτες απαντησεις εως ενα "Να στε καλα - καλη συνεχεια στο φορουμ σας".

Ο κ Μαστοράκης μας είχε εντυπωσιάσει απο την αρχή. Απάντησε ευγενικότατα στο email μας, γνώριζε τις διαδικτυακές μας προσπάθειες μας και δέχθηκε να μας συναντήσει στα (πραγματικά πλούσια σε μνήμες) γραφεία του Radio Gold.

................

Ενα εγκάρδιο ευχαριστώ λοιπόν στον κ Μαστοράκη οχι μόνο για την διαφωτιστική κουβέντα αλλά και για τη βοήθεια που μας έδωσε για να συμπληρώσουμε αρκετά απο τα λήμματα της retrodb.gr.

Και αυτό δεν ήταν ένστικτο. Μου λένε “έχεις μύτη εσύ, τους μυρίζεσαι”. Ήταν ανάγκη να επανδρώσω αυτό που έκανα. Απλώς μπορούσα να κρίνω ποιος κάνει και ποιος δεν κάνει για τη δουλεία.

Ν. ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ: Η ιστορία δεν γράφεται με εμπάθεια αλλά με σεβασμό στην αλήθεια. Portals σαν αυτό, φτιαγμένα απο ανθρώπους που δεν έχουν ύποπτα κίνητρα αλλά μόνο πάθος για ενα παρελθόν που ή χάνεται ή πλαστογραφείται, αποτελούν σημαντική μαρτυρία οτι τελικά το Ίντερνετ είναι η μόνη διέξοδος απο την επιδημία λήθης που έχει προσβάλλει αυτόν τον τόπο εδω και δεκαετίες.