Αυτό με τα ΒΙβλία ΠΕΡιπτέρου δεν το ήξερα. Νόμιζα πως το Βίπερ βγαίνει από το V.I.P. Anyway...
Υπήρχε και ένα παρακλάδι των Βίπερ που ονομαζόταν Βίπερ-Φαν (Φαντασίας). Αρχικά κυκλοφορούσε εναλλάξ με δυό ήρωες.
Ο πρώτος από αυτούς, ο Richard Blade, ένας άγγλος μυστικός πράκτορας που ως καλύτερο φυσικό και διανοητικό δείγμα έλαβε μέρος σε ένα πείραμα σύνδεσης/αλληλεπίδρασης με ηλεκτρονικό υπολογιστή με σκοπό την δημιουργία ενός υπερεγκεφάλου. Αντί για αυτό κατέληξε σε μια άλλη διάσταση. Ο υπεύθυνος επιστήμονας βρήκε τρόπο να τον ξαναφέρει πίσω (αυτό συνέβη στο πρώτο βιβλίο της σειράς "Ο χαμένος κόσμος").
Από εκεί και πέρα συνειδητοποίησαν τι είχαν ανακαλύψει, μια απειρία άπειρων παράλληλων κόσμων δηλαδή, όπου η εξέλιξη ακολούθησε διαφορετικά μονοπάτια, και άρχισαν να στέλνουν τον Blade σε εξερευνητικά ταξίδια, με απώτερο σκοπό την εξερεύνηση και επιστροφή στην γήϊνη διάσταση υλικών, γνώσεων και τεχνολογιών (φανταστείτε κάτι σαν το Stargate δηλαδή. Κάποιες διαστάσεις ήταν πρωτόγονες και άλλες πολύ τεχνολογικά προηγμένες).
Η σειρά αριθμεί κάπου 40 βιβλία - τα 5-6 τελευταία δεν εκδόθηκαν στα ελληνικά. Τα βρήκα πολύ αργότερα από την Amazon, μεταχειρισμένα.
Ο συγγραφέας Jeffrey Lord (κοινό ψευδώνυμο τεσσάρων συγγραφέων όπως ανακάλυψα αργότερα), πειραματιζόταν(νταν) με διάφορα στυλ γραφής. Από βιβλίο σε βιβλίο μπορεί να έμοιαζε με κατασκοπευτική ιστορία, ή σκέτη fantasy (στυλ Conan πχ), space opera (περιπέτεια σε πλαίσιο επ. φαντασίας, αλλά χωρίς πολύ εμβάθυνση σε λεπτομέρειες), ακόμη και τρόμου με στοιχεία Μυθολογίας Κθούλου σε ένα από τα βιβλία.
Ο δεύτερος ήρωας ο Εξολοθρευτής, Ρέμο Ουϊλλιαμς (γυρίστηκε και σε ταινία - όχι η πιο γνωστή με τον Σβατζενέγκερ, αλλά κυκλοφόρησε και σε κόμικ στα ελληνικά, σε μεγάλο σχήμα όπως ο Κόναν - μόνο μερικά τεύχη, και μερικές συνέχειες του ίδιου κόμικ στο περιοδικό Αγόρι νομίζω) ήταν στέλεχος μιας υποτιθέμενης κρατικής υπηρεσίας καταπολέμισης του εγκλήματος στις USA, ονομαζόμενη Cure. Η υπήρεσία δρούσε στα όρια της παρανομίας. Τα εκτελεστικά μέλη της είχαν άδεια να σκοτώνουν, αλλά και το ελεύθερο να δράσουν όπως ήθελαν για την διαλεύκανση μιας υπόθεσης. Ο Ρέμο με τον Τσιούν, τον δάσκαλό του, τα προαναφερόμενα εκτελεστικά μέλη έκαναν εκτεταμένη χρήση αύτης τις ελευθερίας με πολύ αιματηρά και καταστρεπτικά, συχνά αποτελέσματα.
Ο Τσιούν τώρα, ήταν ένας γηραλέος δάσκαλος μιας αρχαίας άγνωστης πολεμικής τέχνης μισθωμένων δολοφόνων, του "Σινάνζου", εκφυλισμένοι απόηχοι της οποίας ήταν το νινζίτσου, το καράτε κτλ όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Ήταν τόσο επτασφράγιστη ώστε σε κάθε γενιά υπήρχε μόνο ένα δίδυμο δασκάλου/μαθητή.
Η τεχνική αυτή επέτρεπε στους χρήστες της να κάνουν σχεδόν υπερφυσικά πράγματα. Να κινούνται αθέατοι (κοιτούσαν προς το μέρος τους αλλά δεν τους έβλεπαν - μου θυμίζει ένα επεισόδιο X Files), να κάνουν απίστευτα άλματα και να πέφτουν χωρίς να τραυματίζονται από πολυόροφα κτίρια, να κινούνται με τέτοιο βηματισμό ώστε να περπατάνε πάνω σε νερό ή υγρό τσιμέντο (!) αγγίζοντάς το φευγαλέα, να καταβάλουν πολυάριθμους αντίπαλους, συχνά πολύ πιο μεγαλόσωμους σε συμπλοκές (ο Τσιούν ήταν γεράκος εύθραυστος και μικροκαμωμένος), να αποφεύγουν σφαίρες, μαχαίρια και βέλη... Τελοσπάντων φανταστείτε ένα είδος σούπερ - νίνζα.
Σε κάποια περιπτώση ο Τσιούν σήκωσε ένα λεωφορείο που είχε πέσει στο πλάϊ (!). Αυτά υποτίθεται όχι λόγω υπερδυνάμεων, αλλά λόγω της σωστής εφαρμογής κάποιων τεχνικών.
Από κάποιο σημείο και μετά η σειρά Βίπερ - Φαν δημοσίευσε καθαρή επιστημονική φαντασία, με μυθιστορήματα του Α.Ε. Βαν Βογκτ (ο πιο γνωστός - Αυτοκρατορία του Ατόμου, Ο Υπερνούς κτλ) αλλά και λιγότερο γνωστούς όπως Τζίμμυ Γκυγιε, Ρόμπερτ Κλώζελ.
. Εχει και νίντζα. Γιαυτο, ξαμοληθήτε στα μαγαζιά με μεταχειρισμένα και τσιμπήστε το (προσωχή: είναι δύο τόμοι)
