Βιβλία του Νίκου Τσιφόρου

[Cathy]

Στα 80ς και στα 90ς ἠταν πολύ δημοφιλή στα παιδιά τα βιβλία του Νικου Τσιφόρου ειδικά η Ἐλληνική Μυθολογία᾽ και αυτα με τους μικροαπατεώνες (᾽Παραμυθια πίσω απο τα κάγκελα᾽,᾽Τα παλιοπαιδα τα ατίθασα᾽). Εμεις ειχαμε και τα ιστορικα του Τσιφορου ο οποιος ειχε γραψει πολλα ειδικα για την εποχή της Φραγκοκρατίας. Αν και οι εκδοσεις ηταν συμπαθητικες με ωραια σκιτσα η βιβλιοδεσια ηταν κακη και χαλαγαν ευκολα έτσι δεν μας έμεινε τίποτα. Η μαγκικη γλώσσα ήταν ηδη παρωχημένη αλλα αυτο καθολου δεν έκανε τα βιβλία λιγότερο δημοφιλή. Τοσα χρόνια ακομα δεν κατάλαβα αν τελικά μου άρεσαν ή οχι πάντως είναι κλασσικά. Εσείς είχατε;

 

[atanasio]

Μου άρεσε πολύ η γραφή του Νίκου Τσιφόρου. Το αγαπημένο μου από τα βιβλία του ήταν οι ''Σταυροφορίες''.

 

[Bambinella]

Πραγματι, ο Τσιφορος ηταν πολυ γλαφυρος, πολυ παραστατικος στις περιγραφες του.

Δε θα ξεχασω μια φραση του απο το βιβλιο Τα παλιοπαιδα τ' ατιθασα....."Ξημερωσε ο Θεος τη μερα του κι εκεινος εκανε ετσι να σηκωθει, αλλα δεν μπορεσε. Ειχε πεθανει!"

 

[don dokken]

Ειναι αποριας αξιο,πως μια υποκουλτουρα,το ρεμπετικο,στα 80ς κ τα 90ς γιγαντωθηκε και μπηκε στα Μεγαρα κ στα Ηρωδεια,

ο Τσιτσανης και ο Βαμβακαρης εχουν γινει ισοτιμοι με ..Παπανικολαου,Ελυτη κλπ(βλ.αφιερωματα ΣΚΑΙ..)Ολοι μαθαμε μεσα απ αυτα τα ασματα για λουλαδες,τουμπεκια,βαπορια απ τον κολπο και αλλα πραγματα που μας προαγουν πολιτισμικα..

Απο την αλλη ο Τσιφορος που μιλαγε και εδινε τις πιο ζωντανες εικονες για αυτο τον μικροκοσμο,εχει απαξιωθει και εχει ξεχαστει..Τη γλωσσα του δε τη λες παρωχημενη..Για να γινει παρωχημενη πρεπει να ερθει στο προσκηνιο,πραγμα που ποτε δε συνεβη..Απλα τοτε ηταν για πολυ λιγους και σημερα εχει ξεχαστει..

 

[V.I.Smirnov]

Την θυμάμαι κι εγώ αυτή τη φράση (καθώς και πολλές άλλες) - και μάλιστα ακριβέστερα.

" ...όταν ξύπνησε το πρωί απόρησε και είπε μέσα του (έξω του ήταν αδύνατον να ακουστεί),


'καλέ εγώ είμαι πεθαμένος' - και δυστυχώς ήταν πράγματι. "

Είναι από την ιστορία με τον θείο που τον πέθαναν οι συγγενείς του για να τον κληρονομήσουν

αλλά τα άφησε όλα σε κοινωφελή ιδρύματα...

-

 

[Thor]

Εγώ τον Τσιφόρο σαν συγγραφέα τον γνώρισα σχετικά ανυποψίαστος στα τέλη της δεκαετίας του 90 όταν διάβασα τις Σταυροφορίες του και ενθουσιάστηκα.

Λίγο αργότερα διάβασα και την Ιστορία της Γαλλία που δε μου άρεσε καθόλου και μετά τα Ρεμάλια ήρωες που το βρήκα πολύ καλό, όχι όμως στο επίπεδο των Σταυροφοριών.

Αργότερα όταν ξεκίνησαν Τα Νέα να μοιράζουν βιβλία του απέκτησα και διάβασα τον Μίλωνα Φιρίκη (που δεν μπορώ να αποφασίσω για το αν προσπαθεί να μιμηθεί ή να σατιρίσει τη λογοτεχνία τύπου Τζέιμς Μποντ - και στις δυο περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι μέτρια), την Πινακοθήκη των ηλιθίων που ήταν θεατρικό (ούτε αυτή μου άρεσε) την Ιστορία της Αθήνας (ενδιαφέρον βιβλίο κατώτερο όμως από τις Σταυροφοριών και Ρεμάλια ήρωες), Εμείς και οι Φράγκοι (πολύ καλό) και τα Βιβλικά χαμόγελα (επίσης πολύ καλό).

Τελικά τον βρίσκω έναν διασκεδαστικό συγγραφέα, που ο αναγνώστης θα περάσει καλά μαζί του, κάποιες φορές πέρα από την πλάκα θα τον κάνει να προβληματιστεί λίγο, αλλά δεν θα τον σημαδέψει με τα βιβλία του. Είναι προφανές ότι προσωπικά προτιμώ τα "ιστορικά" βιβλία του, και βρίσκω χαριτωμένο να μιλάει με μάγκικες εκφράσεις πχ για τον Φρειδερίκο Μπαρμπαρόσα τον καραμπουζουκλέαν, και θα συμφωνήσω ότι η γλώσσα του είναι κάπως ξεπερασμένη, όμως είναι πιο ξεπερασμένη από του Κονδυλάκη ή του Παπαδιαμάντη πχ; (προφανώς οι Κονδυλάκης και Παπαδιαμάντης είναι καλύτεροι συγγραφείς αλλά και πολύ πιο δυσκολοδιάβαστοι)

 

[Cathy]

Νομιζω πως ναι ειναι. Δεν μπορω να το τεκμηριωσω αλλα αυτην την εικονα εχω. Επισης ο Τσιφορος μου φαινεται πιο συντηριτικος στα βιβλια απο οτι στα σεναρια του. Νομιζω το κωμικο υφος θα μπορουσε να μεινει χωρις τοσες δυσκολες λεξεις για μας. Δεν ξερω καν αν τοτε οι λεξεις αυτες χρησιμοποιουταν. Η γλωσσα και το υφος παντως σιγουρα ξενιζουν τον αναγνωστη και σημερα μοιαζουν πιο ξεπερασμενα απο την γλωσσα του Παπαδιαμαντη πχ. ο Τσιφορος ειχε μια ταση ως προς την υπερβολη και καποιες φορες εγραφε και ανακριβειες. Ομως οι ιστορικες του γνωσεις σιγουρα εντυπωσιαζουν. Παραξενο για κωμικο συγγραφεα ειχε μια μαλλον απαισιοδοξη αποψη για τον κοσμο.

 

[Thor]

Δεν ξέρω αν είναι συντηριτικότερα τα βιβλία του από τις ταινίες του, μου είχε κάνει όμως εντύπωση που σε πολλά σημεία στα Βιβλικά χαμόγελα προσπαθεί να τονίσει ότι δεν κριτικάρει την θρησκεία αλλά τα άτομα όταν προφανώς κριτικάρει βιβλικές αφηγήσεις (της Παλαιάς Διαθήκης) οι οποίες ως τμήματα των ιερών κειμένων αποτελούν τμήμα της θρησκείας.

Για την γλώσσα θα διαφωνήσω εγώ παρά τις κάποιες δυσκολίες της την βρήκα διασκεδαστική και σίγουρα πιο εύκολη από αυτήν του Παπαδιαμάντη, (γράφει βέβαια και 70-100 χρόνια μετά από τον Παπαδιαμάντη).

 

[retrofan]

"Ελληνική Μυθολογία", απίστευτα στραπατσαρισμένο εξώφυλλο από το πόσο διαβάστηκε.

"Σταυροφορίες", θυμάμαι ακόμα το πώς παρουσιάζεται στις πρώτες σελίδες η "εξαπάτηση" των Σταυροφόρων από τον Αλέξιο Κομνηνό όταν ανακαταλαμβάνεται η Νίκαια. "Ποια πόλη βρε καλόπαιδο; Κληρονομιά του μπαμπά σου την είχες;" Μάλλον όμως το διάβασα σε λάθος εποχή και τα ιστορικά γεγονότα (άγνωστα τότε όλα τους) με κούρασαν.

"Μίλων Φιρίκης", πολύ αγαπημένο. Για μένα είναι σα να βλέπω ελληνική ταινία, με τον Λάκη Κομνηνό πρωταγωνιστή, την παραλία της Βουλιαγμένης να σφύζει από ζωή και διάφορες μις Ελλάς - σταρ Ελλάς 1965 και πέρα να κυκλοφορούν με μπικίνι!

"Τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα", το ξεκίνησα, δεν μπόρεσα να το τελειώσω. Οι λόγοι ακόμα ανιχνεύονται. Το ίδιο και με τη "Γυναίκα Κουρσάρο"

Ως σεναριογράφος μ' αρέσει αρκετά έως πολύ. Εντάξει, έχει υπογράψει και διαμάντια ("Πνεύμα και Ηθική! Πνεύμα και Ηθική!"). Προτιμώ όμως το δίδυμο Γιαλαμά - Πρετεντέρη, στο οποίο χρωστάω όλες τις πολύ αγαπημένες μου ταινίες.

 

[Cathy]

Αρα συμφωνούμε πως η βιβλιοδεσία ήταν μάλλον κακή γιατι και το δικό μου αντίτυπο ήταν στραπατσαρισμενο! 'Η γυναίκα κουρσάρος᾽ εἰχε το εξης. Ενώ η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα και μιλαγε για μια κοπέλα που αν θυμάμαι καλά απο παιδάκι φτωχό γίνεται ιδιοκτήτρια πειρατικών πλοίων δεν προσφέροταν για σάτυρα. Θα μπορούσε να γίνει ωραία ταινία ή σειρά. Δυστηχώς δεν έχω πια τα βιβλία αυτα (η κακη βιβλιοδεσία που λέγαμε!) και δεν θυμάμαι καν πως λεγανε την ηρωίδα για να ψάξω πληροφοριες για την δράση της. Αν κάποιος το έχει ακομα ας κάνει παρακαλώ τον κόπο να μου πει το ονομα της! Νομιζω σε μια προχειρη δημοσκοποηση τα πιο δημοφιλή του Τσιφόρου θα ήταν

1. Ελληνική Μυθολογία

2. Βιβλικές ιστορίες

3. Οι Σταυροφορίες

4. Παραμύθια πίσω απο τα καγκελα

5. Μίλων Φιρίκης

Το ρεμπέτικο εχει την δική του ιστορια και πολύ καλώς οι καλλιτέχνες του θεωρούνται ισάξιοι ποιητών σαν τον Ελύτη ή τον Μήτσο Παπανικολάου (ο οποιος μαλλον θα εκτιμούσε αυθεντικούς δημιουργούς σαν τον Βαμβακάρη νομιζω). Ο Τσιφορος πάντως ήταν επικριτικος και μαλλον αδικα καυστικος απεναντι σε πολλα ιερα τερατα της τέχνης. Εντυπωση που ειχε κανει ένα αρνητικο σχόλιο για τις υπεροχες μουσικές του Μικη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζηδάκη που είχα διαβάσει σε ένα βιβλιο του. Διεκρινα μια πικρια απο μερους του Τσιφορου η οποια εκφραζοταν στην εισαγωγη καθε ιστοριας. Επισης ειναι οπως ξαναειπα απαισιοδοξος αν και κωμικος. Πολλες ιστοριες βγαζουν μια θλιψη και ελλειψη πιστης στους ανθρωπους.

 

[don dokken]

οκ....για να γινει το ρεμπετικο απο υποκουλτουρα ,"πολιτισμικη παρακαταθηκη"ε,χρειαζεται ευηκοα ωτα,που οπως φαινεται υπαρχουν..

αυτο που καναν αλλοι απο '67 και δωθε με τα δημοτικα,καποιοι αλλοι τη δεκαετια του 80 το καναν με το ρεμπετικο..(βλ.brainwash)

εγω παλι καγχαζω εις αμφοτερους..

Χωρις να θελω να φανω επικριτικος,ανοιγεις ενα θεμα,με μοναδικο ζητουμενο την ποιοτητα των εξωφυλλων και με την επισημανση οτι πραγματι ,καποτε ο Τσιφορος ηταν της μοδος..Επειδη τον Τσιφορο τον εχω" λιωσει" μπορω ανεπιφυλακτα να πω οτι δεν τον κατανοεις,οποτε η κανεις επαναληψεις,η αστο,εφοσον δεν φαινεται να σου πολυαρεσει..

 

[Cathy]

Τα γούστα στην μουσική και στην ποιήση είναι προσωπικά! Ο Τσιφόρος σίγουρα δεν έβλεπε με καλό μάτι τους ρεμπέτες! Δεν είναι πως δεν τον εκτιμώ σαν συγγραφέα ίσα ίσα. Απλά αλλιώς μου φάνηκαν τα βιβλία του τώρα αλλιώς όταν ήμουν παιδί. Η κριτική δεν είναι κακό πράγμα και ότι αγαπήσαμε σαν παιδιά μας έμεινε είτε μας αρέσει τώρα είτε όχι. Δεν ήθελα να προσβάλλω τους αναγνώστες που τον αγαπούν απλά εγώ έχω αντιφατικές γνώμες. Τα καλά του Τσιφόρου

1. Έφερε σε επαφή τον κόσμο με μια άγνωστη εποχή της ιστορίας με χιούμορ και απλό τρόπο.

2. Επίσης με την Ελληνική Μυθολογία.

3. Είναι διασκεδαστικός αλλά όπως είπε ο Thor προβληματίζει κιόλας.

4. Κάνει κοινωνική κριτική στα κακώς κείμενα

Αν θυμάται κάποιος το όνομα της ηρωίδας στην ᾽Γυναίκα-κουρσάρο᾽θα με βοηθούσε! Και το όνομα του εικονογράφου, επίσης αν μπορούσατε να σκανάρατε κανένα εξώφυλλο!᾽

 

[Uskoke]

To αγαπημένο μου εμένα ήταν και είναι "Τα παιδιά της πιάτσας" το οποίο παρουσιάζει εκτενώς τον υπόκοσμο της δεκαετίας του '60, τις απάτες που κάνανε, διάφορες ιστορίες κλπ.Πρόσφατα τα πήραμε μέσω προσφοράς γνωστής εφημερίδας! Τα άλλα, τα ιστορικά ψιλοβαριέμαι να τα διαβάσω...

 

[don dokken]

"Μαγδαληνη Ντε Μεντιτσις"

Τα παιδια της πιατσας αναφερονται στον υποκοσμο απο τα τελη του 19ου αιωνα,μεχρι τα 60ς..

 

[Cathy]

Δεν μου βγαζει κατι ομως με αυτο ονομα στην wikipedia περα απο μια Μαγδαληνή των Μεδίκων.

 

[kleida08]

Εγώ είχα κολλήσει μικρή με το "Άνθρωποι και ανθρωπάκια".

 

[TZELASO]

Το Άνθρωποι και Ανθρωπάκια το διαβάζω ακόμη, κάθε καλοκαίρι που πηγαίνω στο εξοχικό μας, γιατί έχει μείνει εκεί μαζί με πολλά ακόμα βιβλία. Αλλά νομίζω τα δύο αγαπημένα μου είναι το "Σταυροφορίες" και το "Εμείς και οι Φράγκοι" που είναι η συνέχεια. Είναι απίστευτο πόσες πληροφορίες έχει μέσα ο Τσιφόρος γι' αυτήν την χρονική περίοδο της ιστορίας που ποτέ δε μαθαίνουμε από αλλού (από το σχολείο π.χ.), εκτός αν αναζητήσουμε μόνοι μας πηγές... Ο κωμικός τρόπος που τα δίνει και οι διάλογοι είναι απίστευτα απολαυστικοί και σε βοηθούν να θυμάσαι τα γεγονότα που διαβάζεις....

 

[elsint17]

δεν ηταν μονο ενας πολυ καλος συγγραφεας αλλα και ενας απο τους καλυτερους ευθυμογραφους διαχρονικα

 

[BETTY BOOP]

Πολύ ωραίο βιβλίο ειναι και το βιβλιο Η ιστορια της Αθηνας