Γιατί οι SciFi ταινίες του '80 έχουν γίνει τόσο διάσημες;

Leon

RetroNuts!
Joined
27 Σεπ 2008
Μηνύματα
2.119
Αντιδράσεις
1.037
Σκεφτόμουν ότι κάποια franchises (πχ Star Wars, Terminator, Alien, Robocop, Predator, να βάλουμε και τον Indiana Jones αν και δεν είναι επιστημονικής φαντασίας) έχουν "μείνει" και όχι μόνο τα βλέπει ο κόσμος ακόμα και τώρα, αλλά συνεχίζουν να βγαίνουν sequels, spin-offs, comics, παιχνίδια, κλπ. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες αντίθετα ('90-'00) δεν θυμάμαι να είχαμε κάποιο franchise που να έχει "μείνει" τόσο πολύ, ούτε καν το Jurassic Park ή το Matrix. Δε νομίζω το Avatar να έχει την ίδια τύχη, παρά την τεράστια εμπορική επιτυχία που έκανε.

Αναρωτιέμαι γιατί. Σαφώς πολλές από αυτές τις ταινίες είχαν καλούς σκηνοθέτες και καλό στόρυ, αλλά φαντάζομαι το κυριότερο ήταν το πολύ δυνατό character design που ήταν ότι πρέπει για να εκμεταλλευτείς τις ταινίες με διάφορους τρόπους (κούκλες, παιχνίδια, κλπ). Αλλά γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο δυνατό μετά, που να έχει μείνει τόσο πολύ στην ποπ κουλτούρα;
 
Ίσως επειδή εκείνη την περίοδο συνέπεσε η εντυπωσιακή εξέλιξη των ειδικών εφέ με τον απόηχο του new hollywood. Οι ειδικοί των εφέ, οι σκηνογράφοι και οι υπόλοιποι τεχνίτες, είχαν καταφέρει πλέον να δημιουργούν πειστικούς φανταστικούς κόσμους και πλάσματα, ενώ μέχρι τότε η πλειοψηφία των ταινιών φαντασίας έμοιαζαν σχεδόν τόσο ψεύτικες όσο ένα καρτούν. Στα 70'ς μέχρι την αρχή των 80'ς το hollywood πειραματίστηκε όσο ποτέ σε καινούργιες ιδέες σεναρίου και σκηνοθεσίας, προκειμένου να ανταγωνιστεί την τηλεόραση, και μέσα σε αυτό το κλίμα χρηματοδοτήθηκαν οι ταινίες που αναφέρεις. Έτσι και πιο πολύ χρήμα έπεσε ( οι ταινίες φαντασίας πιο πριν είχαν προυπολογισμό Β-movie), και το κυριότερο ξεπήδησαν πρωτότυπες ιδέες.

Νομίζω όμως πως η επιτυχία όμως αυτών των ταινιών, ήταν η ταφόπλακα του new hollywood.
 
Εξαρταται τι εννοεις οταν λες "εχουν μεινει". Πως κρινεις τι ειναι επιτυχημενο ή οχι; Αν μιλαμε για κερδη, τοτε το Avatar εχει βγαλει περισσοτερα λεφτα, απο ολα τα Indiana Jones μαζι. Και μην ξεχναμε οτι ηδη συντομα (αν οχι ηδη) ξεκιναει το preproduction για τα Avatar 2 & 3 που θα γυριστουν back to back.

Για μενα αυτα που λες εχουν να κανουν καθαρα με την αντιληψη καθενος για το τι ειναι επιτυχημενο ή οχι, η οποια εν πολλοίς εχει σχηματιστει απο την ηλικια του. Στα ματια οσων μεγαλωσαν στα late 70ies-80ies ειναι λογικο franchises οπως αυτα που ανεφερες και αρκετα ακομη (Alien, Back to the Future κλπ κλπ) να φαινονται μεγαλυτερα απ'οτι ειναι, ενω ταυτοχρονα λογω του οτι ηταν ηδη μεγαλυτεροι οταν κυκλοφορησαν, δεν εχουν νιωσει απο πρωτο χερι το marketing blitzkrieg του Jurrasic Park και αλλων διαφημιστικων καμπανιων. Καποιος ελαφρα μικροτερος σιγουρα θα θυμαται το Jurrasic Park σαν κατι εκατονταδες φορες μεγαλυτερο απο πχ το Predator ή το Robocop. Ακομα και εγω που εχω απολυτη αλλεργια στους δεινοσαυρους (δεν εχω δει κανενα JP στο σινεμα) και μια μετρια αδιαφορια για τον Spielberg και τα blockbusters (ειδα τον Τιτανικο του Καμερον για πρωτη φορα πριν 5 χρονια και η αγαπημενη μου εκδοση της ταινιας ειναι με το Rifftrax) θυμαμαι τα early 90ies σαν να ηταν επισοδειο των Flintstones: δεινοσαυροι παντου!

Εξαλλου αξιζει να αναφερουμε οτι αυτου του ειδος οι νοσταλγιες ειναι μοδες και ερχονται σε κυματα. Ενα τεραστιο δημογραφικο target group για καταναλωση mass media ειναι σημερα οσοι μεγαλωσαν στα 80ies. Συνεπως ξαφνικα εχουμε απειρες ταινιες απο comics και video games, δεκαδες big budget SF ταινιες (ενα genre που στα nineties περασε δυσκολες μερες) και φυσικα revivals, remakes και reboots απο ολες τις επιτυχημες κινηματογραφικες και τηλεοπτικες σειρες της δεκαετιας του 80. Καποια στιγμη τα ινια θα παρουν οσοι μεγαλωσαν στα nineties και αργοτερα και τοτε θα ξανα γεμισει ο τοπος δεινοσαυρους. Ποιος ξερει, ισως ακομα και το ταλαιπωρο Matrix να αποκτησει μερικες ακομα συνεχειες!

Γενικα προσπαθω να βλεπω τα πραγματα απο οπτικες γωνιες διαφορετικες απο την δικη μου, να μην πεφτω σε προβλεπομενες συμπεριφορες και αντιληψεις για το κοινωνικο/οικονομικο/ηλικιακο προφιλ μου, αλλα και ακομα και εγω συχνα βρισκομαι απροετοιμαστος οταν συνειδοτοποιω οτι προσωπικες μου αποψεις που τις θεωρουσα γεγονες, απεχουν πολυ απο την αντικειμενικη ιστορικη αντιληψη του κοσμο. Πχ για μενα ο Robert Mitchum ηταν (και θα ειναι) παντα αστερι πρωτης κλασσης και ειχα κουφαθει τελειως οταν ανακαλυψα οτι θεωρειται απλα καλος b-list ηθοποιος. Η για να παμε σε κατι πιο κοντινο στην ηλικια μας, θα ορκιζομουν οτι η σειρα ταινιων Karate Kid ειναι στο ιδιο επιπεδο με αλλα μεγαλα franchise της εποχης, κατι που οποιοσδηποτε αφιερωσει μιση ωρα websurfing θα ανακαλυψει οτι δεν ισχυει.

Και να πω και το παραπονο μου: γιατι δεν εχουμε δει sequel του Buckaroo Banzai; Αισχος! :p
 
Πολυ ωραια ερωτηση.

Μια απλη απαντηση ειναι η εξης: εκεινη την περιοδο ισως υπηρχε ενας συνδυασμος πρωτοποριακων ιδεών μαζί με κάποιο 'επιθετικο' μαρκετινγκ. Οταν εβγαινε κατι, ακολουθουσαν φιγουρες, αυτοκόλητα, κομικς, καρτουν, arcade games κλπ. Δε νομιζω οτι ειναι θεμα επιστημονικης φαντασιας. Σε αυτή την κατηγορία εγώ θα κατέτασσα και τον Ράμπο πχ. Μη ξεχνάμε, αυτά είχαν συμπέσει με τη χρυσή εποχή των arcades και τη χρυσή εποχή των Saturday morning cartoons :)

Σημερα μπορει να περασε αυτο το trend αν και σε καποιο βαθμο ισχύει και τώρα. Η διαφορά είναι οτι σήμερα πλεον δεν ειναι κάτι πρωτόγνορο. Σήμερα πχ όλα τα παιχνίδια που θα βγουν, απο Beowulf μέχρι Avatar, θα είναι βιομηχανοποιημένα και τυποποιημένα 3d. Τότε το κάθε παιχνίδι είχε το δικό του χαρακτήρα.

Για το φαινομενο Star Wars φανταζομαι θα εχουν χυθει τονοι μελανι αλλα δεν εχω υποψη μου καποια εξηγηση. Ειναι παντως γεγονος οτι τη χρονιά που κυκλοφόρησε, καθως και καποιο καιρο μετα, ειχε επιθετικο franchise. Για να μην αναφερουμε τα κομικς που εδειχναν τη συνεχεια της ταινιας με τις περιπετειες των ηρωων (μια απο αυτες τις σειρες ηταν και αυτή της Marvel).

Το franchise του Ματριξ κατα τη γνωμη μου εκανε ενα πολυ σημαντικό λάθος. Παρότι έγινε anime, κόμικς και κυρίως video games, δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια συγκεκριμένη μυθολογία με κάποιες σταθερές αναφορές που να εξερευνα το πριν και το μετά των ταινιών και των ηρώων. Πχ τα Animatrix ήταν πολύ ωραίες ιστορίες αλλά ήταν ξεκάρφωτες, δεν εμπλούτιζαν ούτε επέκτειναν το σύμπαν του. Δεν ήξερες πχ αν μια ιστορία διαδραματίζοταν 'πριν' τις ταινίες, και πόσο πριν ή αν διαδραματιζόταν πχ σε μια απο τις προηγούμενες versions του Matrix. Ενα τετοιο αφηρημένο και άχρονο σύμπαν χωρίς προϊστορία και χωρίς εξέλιξη, δυστυχώς δεν μπορεί να μεινει στο μυαλό των fans σαν 'μυθολογία'.

Αντιθετα το Αβαταρ εχει τα φοντα για να εξελιχτει σε 'μυθολογια'. Ηδη αρκετοι μελετανε την εξωγηινη γλωσσα απο χομπυ :Ρ

freaktmp είπε:
Ενα τεραστιο δημογραφικο target group για καταναλωση mass media ειναι σημερα οσοι μεγαλωσαν στα 80ies. Συνεπως ξαφνικα εχουμε απειρες ταινιες απο comics και video games, δεκαδες big budget SF ταινιες (ενα genre που στα nineties περασε δυσκολες μερες) και φυσικα revivals, remakes και reboots απο ολες τις επιτυχημες κινηματογραφικες και τηλεοπτικες σειρες της δεκαετιας του 80. Καποια στιγμη τα ινια θα παρουν οσοι μεγαλωσαν στα nineties και αργοτερα και τοτε θα ξανα γεμισει ο τοπος δεινοσαυρους. Ποιος ξερει, ισως ακομα και το ταλαιπωρο Matrix να αποκτησει μερικες ακομα συνεχειες!
Ταυτίζομαι 100% με το παραπάνω. Μαλιστα το ιδιο ειχα πει προσφατα σε ενα σχετικό thread περι του τί εστί ρετρό. Κλασσικό και αντικειμενικό σημείο αναφοράς είναι οι πιο σημαντικές αναμνήσεις της γενιάς που σήμερα κρατάει τα ηνία. Το μέλλον θα δείξει.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
freaktmp είπε:
Εξαρταται τι εννοεις οταν λες "εχουν μεινει". Πως κρινεις τι ειναι επιτυχημενο ή οχι; Αν μιλαμε για κερδη, τοτε το Avatar εχει βγαλει περισσοτερα λεφτα, απο ολα τα Indiana Jones μαζι. Και μην ξεχναμε οτι ηδη συντομα (αν οχι ηδη) ξεκιναει το preproduction για τα Avatar 2 & 3 που θα γυριστουν back to back.
Δεν μιλάω μόνο για καθαρά κέρδη από την ταινία όταν προβλήθηκε αλλά για τα συνολικά κέρδη του franchise (βίντεο, τηλεοπτικά δικαιώματα, comics, video games, action figures, κλπ) αλλά και πόσο πολύ έχει περάσει στην ποπ κουλτούρα και στην καθημερινότητά μας. Εκφράσεις όπως "Ε.Τ. Call Home, I'll be back, βγήκε από μέσα του σαν το Άλιεν", κλπ χρησιμοποιούνται ακόμα. Επίσης υπάρχει προφανώς ακόμα μεγάλο ενδιαφέρον για αυτές τις ταινίες (βγήκε πχ. νέο παιχνίδι Alien vs Predator, οι ταινίες AvP και Predators, νέο Indiana Jones, καλά για το Star Wars δεν το συζητάμε καν).

Στα ματια οσων μεγαλωσαν στα late 70ies-80ies ειναι λογικο franchises οπως αυτα που ανεφερες και αρκετα ακομη (Alien, Back to the Future κλπ κλπ) να φαινονται μεγαλυτερα απ'οτι ειναι, ενω ταυτοχρονα λογω του οτι ηταν ηδη μεγαλυτεροι οταν κυκλοφορησαν, δεν εχουν νιωσει απο πρωτο χερι το marketing blitzkrieg του Jurrasic Park και αλλων διαφημιστικων καμπανιων. Καποιος ελαφρα μικροτερος σιγουρα θα θυμαται το Jurrasic Park σαν κατι εκατονταδες φορες μεγαλυτερο απο πχ το Predator ή το Robocop. Ακομα και εγω που εχω απολυτη αλλεργια στους δεινοσαυρους (δεν εχω δει κανενα JP στο σινεμα) και μια μετρια αδιαφορια για τον Spielberg και τα blockbusters (ειδα τον Τιτανικο του Καμερον για πρωτη φορα πριν 5 χρονια και η αγαπημενη μου εκδοση της ταινιας ειναι με το Rifftrax) θυμαμαι τα early 90ies σαν να ηταν επισοδειο των Flintstones: δεινοσαυροι παντου!
Δεν συμφωνώ. Αν και το Jurassic Park έκανε τεράστια επιτυχία και πράγματι τα early '90s ήταν όπως τα λες, επειδή δεν είχε κάποια "μυθολογία" ή έναν αξιομνημόνευτο χαρακτήρα δεν ήταν δυνατό να συνεχιστεί αυτό εσαεί, όπως με το Star Wars ή το Terminator. Το Robocop πχ. είχε videogame και κόμικ δέκα χρόνια μετά την τελευταία ταινία, ενώ το Jurassic Park σταμάτησε, όπως και κάθε άλλη επιτυχημένη ταινία των '90s. Δεν είναι υποκειμενικό το θέμα, είναι καθαρά αντικειμενικό: δηλαδή πόσα χρόνια συνεχίζεται ένα franchise (με διάφορους τρόπους) και συνεχίζει να φέρνει λεφτά.

Εξαλλου αξιζει να αναφερουμε οτι αυτου του ειδος οι νοσταλγιες ειναι μοδες και ερχονται σε κυματα. Ενα τεραστιο δημογραφικο target group για καταναλωση mass media ειναι σημερα οσοι μεγαλωσαν στα 80ies. Συνεπως ξαφνικα εχουμε απειρες ταινιες απο comics και video games, δεκαδες big budget SF ταινιες (ενα genre που στα nineties περασε δυσκολες μερες) και φυσικα revivals, remakes και reboots απο ολες τις επιτυχημες κινηματογραφικες και τηλεοπτικες σειρες της δεκαετιας του 80. Καποια στιγμη τα ινια θα παρουν οσοι μεγαλωσαν στα nineties και αργοτερα και τοτε θα ξανα γεμισει ο τοπος δεινοσαυρους. Ποιος ξερει, ισως ακομα και το ταλαιπωρο Matrix να αποκτησει μερικες ακομα συνεχειες!
Αυτό που λες πράγματι παίζει ρόλο και το βλέπουμε σε αναβιώσεις όπως των Transformers, που οι πιτσιρικάδες της εποχής ήθελαν να ξαναζήσουν τις παιδικές τους αναμνήσεις. Ίσως πάλι η γενιά των '80s να ήταν μια γενιά που σε μεγάλο βαθμό αρνήθηκε να μεγαλώσει και παλιμπαιδίζει (εξ ου και το μεγάλο ενδιαφέρον για "παιδικά" πράγματα των '80s), ή αυξήθηκε ο αριθμός των nerds σε σχέση με τις προηγούμενες (στους Trekkies προστέθηκαν πολλοί άλλοι) :) .
Πάντως δείτε το και αλλιώς: Αν σας πει κάποιος "πείτε μου ένα χαρακτήρα από ταινία επιστημονικής φαντασίας ή φαντασίας" ποιοι θα σας έρθουν στο μυαλό; Κάντε το ίδιο και σε μικρότερες ηλικίες και νομίζω ότι θα πάρετε τις ίδιες απαντήσεις. Δεν είναι λοιπόν μόνο θέμα νοσταλγίας (που σίγουρα παίζει ρόλο). Εκείνη την εποχή το Hollywood επένδυσε σε ταλαντούχους σκηνοθέτες και σε πρωτότυπες ιδέες, που κάποιες είχαν την δυνατότητα να γίνουν franchise με κούκλες, κόμικς, παιχνίδια, κλπ, γιατί είχαν και κάποιον αξιομνημόνευτο χαρακτήρα (τον Darth Vader, το Alien, τον ET, τον Robocop, τον Terminator, κλπ).

Από τα '90ς και μετά σαφώς δεν υπάρχει το ίδιο σκηνικό, με μόνες εξαιρέσεις τα Matrix, το Avatar και τους Πειρατές της Καραϊβικής, αφού οι μεγάλες επιτυχίες είναι μεταφορές από βιβλία και κόμικς και όχι πρωτότυπες ιδέες (Spiderman, Batman, X-Men, Harry Potter, Lord of the Rings, Twilight:p) ή είναι Animation (Toy Story, Shrek) οπότε δεν "μετράει". Από αυτά οι Πειρατές δείχνουν να είναι το πιο πετυχημένο ως franchise, που θα "μείνει" με διάφορους τρόπους. Το Matrix δεν είχε την ίδια συνέχεια (πότε είδαμε τελευταίο παιχνίδι Matrix πχ; ) και οψόμεθα για το Avatar.
 
Ίσως επειδή έχουν εξαντληθεί τα θέματα και οι νέες ταινίες είναι τις περισσότερες φορές μια παραλλαγή των παλαιών.

Ίσως λόγω της κιτσαρίας των κομπιουτερίστικων εφέ, που από την πολλή υπερβολή κάνουν την ταινία να θυμίζει ηλεκτρονικό παιχνίδι.

Ίσως επειδή επιλέγονται ηθοποιοί σύμφωνα με το ποιος έχει την πιο ατσαλάκωτη φάτσα, παρά το ταλέντο.

Ίσως επειδή τα σενάρια έχουν πολλές παραπομπές στο παρόν, όπως βαρετές πολιτικές διαμάχες, γερουσία, ρεπουμπλικάνοι, δημοκράτες, μαύροι με κόμπλεξ κατωτερότητας, κάποιος να μας υπενθυμίζει πως είναι Εβραίος κι ο Αμερικάνος πρόεδρος πετάει μαχητικό.

Ίσως το διάστημα δεν είναι πλέον της μοδός, αφού πέρασε το 2000 κι αντί να οδηγούμε διαστημόπλοιο, ακούμε τελειωμένα σκυλάδικα.

Ίσως είναι η μεταμοντέρνα υποκουλτούρα της τελευταίας ανύπαρκτης κι άνευ ταυτότητος εικοσαετίας.

Ίσως τελικά φταίει ο ΟΤΕ.

Ποιος ξέρει;
 
Leon είπε:
Δεν μιλάω μόνο για καθαρά κέρδη από την ταινία όταν προβλήθηκε αλλά για τα συνολικά κέρδη του franchise (βίντεο, τηλεοπτικά δικαιώματα, comics, video games, action figures, κλπ) αλλά και πόσο πολύ έχει περάσει στην ποπ κουλτούρα και στην καθημερινότητά μας. Εκφράσεις όπως "Ε.Τ. Call Home, I'll be back, βγήκε από μέσα του σαν το Άλιεν", κλπ χρησιμοποιούνται ακόμα. Επίσης υπάρχει προφανώς ακόμα μεγάλο ενδιαφέρον για αυτές τις ταινίες (βγήκε πχ. νέο παιχνίδι Alien vs Predator, οι ταινίες AvP και Predators, νέο Indiana Jones, καλά για το Star Wars δεν το συζητάμε καν).
Καλα τα περι κερδων franchise κλπ ειναι μεγαλη κουβεντα, αλλα συνηθως ειναι μονο το βουτηρο στην φρυγανια. Αυτοι που επικεντρουν την προσοχη τους στα δευτερογενη κερδη, ειναι κατα κανονα αυτοι που δεν τα πανε καλα στο box office, καλη ωρα οπως το Mallrats του Kevin Smith.

Απο την αλλη την επιρροή στην κουλτουρα ειναι λιγοτερο ευκολο να την μετρησει αντικειμενικα κανεις. Η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι γενικα ειναι περιορισμενη η ουσιαστικη επιρροή στην κουλτουρα των franchises των 80ies σε σχεση με το Star Trek (60ies) ή του Matrix (00ies) και αυτο για εναν πολυ απλο λογο: συνολικη και ολοκληρωτικη ελλειψη βαθους και ουσιας. Αυτο που πραγματικα εμεινε απο τα 80ies ειναι καποιες λιγες ατακες και καποιες λιγες εικονικες στιγμες.

Και για να πουμε και του στραβου το δικιο, ποσο μπηκε στην κουλτουρα μας ο ΕΤ αν κανουμε τα quotes λαθος ("E.T. phone home") και ειναι τελικα οντως τα 80ies αυτα που μας επηρέασαν αν το "I'll be back" ειναι κατ' ουσιαν quote των 90ies (ναι, ακουγεται στην πρωτη ταινια, αλλα δεν παιζει σαν cool ατακα ΙΜΗΟ) και το Alien ειναι παιδι των 70ies.

Leon είπε:
Δεν συμφωνώ. Αν και το Jurassic Park έκανε τεράστια επιτυχία και πράγματι τα early '90s ήταν όπως τα λες, επειδή δεν είχε κάποια "μυθολογία" ή έναν αξιομνημόνευτο χαρακτήρα δεν ήταν δυνατό να συνεχιστεί αυτό εσαεί, όπως με το Star Wars ή το Terminator. Το Robocop πχ. είχε videogame και κόμικ δέκα χρόνια μετά την τελευταία ταινία, ενώ το Jurassic Park σταμάτησε, όπως και κάθε άλλη επιτυχημένη ταινία των '90s. Δεν είναι υποκειμενικό το θέμα, είναι καθαρά αντικειμενικό: δηλαδή πόσα χρόνια συνεχίζεται ένα franchise (με διάφορους τρόπους) και συνεχίζει να φέρνει λεφτά.
Το οτι επιμενεις να μειωνεις το Jurrasic Park με κανει να πιστευω οτι πραγματικα δεν ξερεις το μεγεθος του φαινομενου. Θα σου προτεινα να ριξεις μια ματια εδω, ειδικα στο σημειο που λεει οτι ετοιμαζεται νεα τριλογια στα επομενα χρονια:

http://en.wikipedia.org/wiki/Jurrasic_park

http://en.wikipedia.org/wiki/Jurassic_Park_(franchise)

http://en.wikipedia.org/wiki/Jurassic_Park_video_games

Δεν τιθεται θεμα να συγκρινουμε το JP με το Robocop, ειναι σαν να συγκρινεις το διαστημικό λεωφορείο με ενα boeing 737. Και αυτο το λεω εντελως αντικειμενικά γιατι μισω το JP με παθος!

To Robocop ειναι ενα B movie με κανα δυο C movie sequels, κατι αθλιες τηλεοπτικες σειρες και κινουμενα σχεδια και ως επι το πλειστον αρπαχτες σε comics. Και αυτο το λεω εντελως αντικειμενικα γιατι γουσταρω πολυ τον κυνισμό και την απεχθεια του Verhoeven για την αμερικανικη καταναλωτικη κοινωνια των 80ies.

Leon είπε:
Αυτό που λες πράγματι παίζει ρόλο και το βλέπουμε σε αναβιώσεις όπως των Transformers, που οι πιτσιρικάδες της εποχής ήθελαν να ξαναζήσουν τις παιδικές τους αναμνήσεις. Ίσως πάλι η γενιά των '80s να ήταν μια γενιά που σε μεγάλο βαθμό αρνήθηκε να μεγαλώσει και παλιμπαιδίζει (εξ ου και το μεγάλο ενδιαφέρον για "παιδικά" πράγματα των '80s), ή αυξήθηκε ο αριθμός των nerds σε σχέση με τις προηγούμενες (στους Trekkies προστέθηκαν πολλοί άλλοι) :) .
Κυριως εχει να κανει με οτι το γιναμε πλουσιοτεροι και εφόσον το βιοποριστικό δεν ειναι πλεον αμεση και μοναδικη προτεραιότητα μας, εχουμε την πολυτελεια της νοσταλγιας. Αυτο ισχυει για ολες τις προηγμενες κοινωνιες. Ειδικα για την Ελλαδα, θα ελεγα επιπλεον οτι μεγαλο μας ανομολογητο βιτσιο ειναι οτι απλα θελουμε να γινουμε η 51η πολιτεια των Ηνωμενων Πολιτειων και ετσι κανουμε τα αδυνατα δυνατα να αντιγραψουμε τους Αμερικανους, ειδικα στα χειροτερα τους σημεια, μα προς θεου, αυτο ποτε να μην φανει... Πες μου, ποσα πουρά βλεπει κανεις στον δρομο να τριγυρνανε με Harley λες και ειναι η Ψαροκωσταινα το Sturgis;

Leon είπε:
Πάντως δείτε το και αλλιώς: Αν σας πει κάποιος "πείτε μου ένα χαρακτήρα από ταινία επιστημονικής φαντασίας ή φαντασίας" ποιοι θα σας έρθουν στο μυαλό; Κάντε το ίδιο και σε μικρότερες ηλικίες και νομίζω ότι θα πάρετε τις ίδιες απαντήσεις. Δεν είναι λοιπόν μόνο θέμα νοσταλγίας (που σίγουρα παίζει ρόλο). Εκείνη την εποχή το Hollywood επένδυσε σε ταλαντούχους σκηνοθέτες και σε πρωτότυπες ιδέες, που κάποιες είχαν την δυνατότητα να γίνουν franchise με κούκλες, κόμικς, παιχνίδια, κλπ, γιατί είχαν και κάποιον αξιομνημόνευτο χαρακτήρα (τον Darth Vader, το Alien, τον ET, τον Robocop, τον Terminator, κλπ).
Ε οχι και πρωτότυπες ιδεες. Ταπεινη μου αποψη (και υποθετω οχι ιδιατερα δημοφιλης εδω) ειναι οτι ο George Lucas δεν ειχε μια πρωτότυπη ιδεα σε ολη του την ζωη και αν ποτε του ερθει πρωτοτυπη ιδεα, θα παθει εγκεφαλικο και θα σωριαστει. Να μην πουμε τωρα για τον Spielberg που μαζι με τον Scott και τον Cameron ειναι κορυφαιοι τεχνικοι σκηνοθετες, αλλα ουσιαστικα ειναι διεκπεραιωτές και οχι auters. Δεν ξερω αν με πιανεις, γι'αυτο θα προσπαθησω να το πω πιο απλα: οταν εισαι 6 χρονων και θελεις να σου πουν ενα παραμυθι για να σε παρει ο υπνος, τοτε ο Spielberg ειναι ο ανθρωπος σου. Οταν εισαι 30 και θες να κανεις μια σοβαρη συζητηση με καποιον, τοτε μαλλον θα διαλεγες καποιον σαν τον Aronofsky.

Space opera στον κινηματογραφο υπαρχει ουσιαστικα τοσο οσο υπαρχει και στο χαρτι. Ο ιδιος ο Lucas εχει αναφερει τις πηγες του, οχι οτι θα χρειαζοταν για ειναι προφανεις: Buck Rogers, Flash Gordon, o John Carter του Edgar Rice Burroughs, ο Van Vogt κλπ κλπ. Να μην πουμε καν για τον Indiana Jones που ειναι φτυστος ο Allan Quatermain. Robocop: Frankenstein + robot, με ολιγη περι ηθικου και νομικου δικαιου a la Batman. Τωρα για Terminator, θα πω την κακια μου οτι μαλλον τον εκαναν robot για να καλυψουν/δικαιολογησουν το ποσο κακος ηθοποιος ειναι ο governator.

Τωρα αν μιλαμε για χαρακτηρες κλπ εμπειροι συγγραφεις που αλλιευουν το συλλογικο ασυνειδητο για να μας παρουσιασουν πραγματα που ειμαστε προγραμματισμενοι να μας αρεσουν, υπαρχουν πολλοι. Αυτο ομως δεν τους κανει προτοτυπους. Καθε αλλο παρα.

Leon είπε:
Από τα '90ς και μετά σαφώς δεν υπάρχει το ίδιο σκηνικό, με μόνες εξαιρέσεις τα Matrix, το Avatar και τους Πειρατές της Καραϊβικής, αφού οι μεγάλες επιτυχίες είναι μεταφορές από βιβλία και κόμικς και όχι πρωτότυπες ιδέες (Spiderman, Batman, X-Men, Harry Potter, Lord of the Rings, Twilight:p) ή είναι Animation (Toy Story, Shrek) οπότε δεν "μετράει". Από αυτά οι Πειρατές δείχνουν να είναι το πιο πετυχημένο ως franchise, που θα "μείνει" με διάφορους τρόπους. Το Matrix δεν είχε την ίδια συνέχεια (πότε είδαμε τελευταίο παιχνίδι Matrix πχ; ) και οψόμεθα για το Avatar.
Βασικα αυτα που λες, σε μενα ακουγονται οπως ολα αυτα τα απαξιωτικα που λενε οι μεγαλυτεροι για τους μικροτερους. Αυτο που δεν καταλαβαινει ο κοσμος, βλεπωντας τα πραγματα μεσα απο τα ροζ φιλτρα της νοσταλγιας, ειναι οτι τα πραγματα δεν ηταν καλυτερα παλιοτερα, απλα διαφορετικα. Ενίοτε ειναι χειροτερα, αν τα δει κανεις αντικειμενικα και πρακτικα, αλλα σιγουρα ειναι εξαιρετική ενασχοληση για hobby!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Όπως με την μουσική, έτσι και με τον κινηματογράφο, στερεύουν οι ιδέες και οι εμπνεύσεις, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

Πολύ καλές και απολαυστικές οι αναλύσεις σας παραπάνω, αλλά δυστυχώς η συζήτηση "πλαταίνει"...

Και εξηγούμαι:

Μακάρι να μοιάζαμε στους Αμερικανούς, έστω και στα χειρότερά τους σημεία. Αυτά θεωρώ πως είναι πολύ καλύτερα από τα δικά μας χειρότερα...

Δε βρίσκω που είναι το κακό να σε εκφράζει ένας τρόπος ζωής αλα Χάρλεϋ...

Επίσης, θεωρώ οτι τα πράγματα παλιά ήταν πάρα πολύ καλύτερα, αλλά αυτό είναι μια άλλη (μεγαλύτερη) συζήτηση...
 
freaktmp είπε:
Ε οχι και πρωτότυπες ιδεες. Ταπεινη μου αποψη (και υποθετω οχι ιδιατερα δημοφιλης εδω) ειναι οτι ο George Lucas δεν ειχε μια πρωτότυπη ιδεα σε ολη του την ζωη και αν ποτε του ερθει πρωτοτυπη ιδεα, θα παθει εγκεφαλικο και θα σωριαστει. Να μην πουμε τωρα για τον Spielberg που μαζι με τον Scott και τον Cameron ειναι κορυφαιοι τεχνικοι σκηνοθετες, αλλα ουσιαστικα ειναι διεκπεραιωτές και οχι auters. Δεν ξερω αν με πιανεις, γι'αυτο θα προσπαθησω να το πω πιο απλα: οταν εισαι 6 χρονων και θελεις να σου πουν ενα παραμυθι για να σε παρει ο υπνος, τοτε ο Spielberg ειναι ο ανθρωπος σου. Οταν εισαι 30 και θες να κανεις μια σοβαρη συζητηση με καποιον, τοτε μαλλον θα διαλεγες καποιον σαν τον Aronofsky.
Συμφωνώ, απλά έκανα λάθος στη διατύπωση: εννοούσα πρωτότυπο σενάριο (έστω αν και δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο) και όχι διασκευή από άλλο μέσο. Τώρα τα μεγαλύτερα franchises φαντασίας του Hollywood βασίζονται σε διασκευές από κόμικς (η νέα κότα με τα χρυσά αυγά) και βιβλία, με εξαίρεση τους Πειρατές και πιθανόν το Avatar (αυτό μένει να το δούμε). To Hollywood έχει μια τάση να αποφεύγει το ρίσκο όταν πρόκειται για μεγάλες παραγωγές, και να βασίζεται σε ήδη επιτυχημένα βιβλία και δοκιμασμένες συνταγές και όχι να ρισκάρει με πρωτότυπα σενάρια, ιδίως τώρα σε καιρούς κρίσης.

Πάντως δεν υπάρχει καμία περίπτωση νοσταλγίας εκ μέρους μου, ούτε ροζ φίλτρα. Το Alien εκτός από επιτυχημένο franchise ήταν και πολύ καλή ταινία από ένα πολύ ταλαντούχο σκηνοθέτη (τότε, γιατί τώρα...). Ο Lucas σαν σκηνοθέτης...άστο καλύτερα, αλλά σαφώς επιτυχημένος businessman. Οι Spielberg και Cameron σαφώς και δεν κάνουν cinema d'auteur, απλά είναι άρτιοι τεχνικά και οι καλύτεροι διεκπεραιωτές του εμπορικού κινηματογράφου (και αυτό σημαντικό είναι). Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε κάποιες ταινίες ΕΦ στα τέλη του '70-'80 που έχουν μείνει και επειδή κάποιες ήταν καλές εμπορικές ταινίες ή και γιατί είχαν αξιομνημόνευτους χαρακτήρες (πχ ο Predator, που παρότι μιλάμε για μια χαζή b movie, υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον). Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει σήμερα, με εξαίρεση τον χαρισματικό Johnny Depp ως Jack Sparrow, όχι λόγω έλλειψης ταλέντου αλλά κυρίως λόγω έλλειψης πρωτότυπων σεναρίων. Το The Dark Knight του Nolan, πχ, δεν είναι μόνο η καλύτερη ταινία με σούπερ ήρωες και μια τεράστια εμπορική επιτυχία, αλλά είναι και πραγματικά καλή ταινία. ΟΜΩΣ βασίζεται σε υπάρχοντα χαρακτήρα που θα ανήκει κυρίως και πρωτίστως στην ένατη τέχνη.
 
Μια διαφωνία στους πειρατές: Guybrush Threepwood ;)
 
freaktmp είπε:
Καλα τα περι κερδων franchise κλπ ειναι μεγαλη κουβεντα, αλλα συνηθως ειναι μονο το βουτηρο στην φρυγανια. Αυτοι που επικεντρουν την προσοχη τους στα δευτερογενη κερδη, ειναι κατα κανονα αυτοι που δεν τα πανε καλα στο box office, καλη ωρα οπως το Mallrats του Kevin Smith.
Δεν είμαι τόσο σίγουρος γι' αυτό. Η καταπληκτική ταινία UP είχε περάσει από 1000 κύμματα μέχρι να πάρει το ΟΚ και να γίνει πραγματικότητα. Ο λόγος; Δεν υπήρχε εύκολος τρόπος για sequel και δεν θα αγόραζε κανείς τα κουκλάκια του παππού! Τα περισσότερα χρήματα οι ταινίες δεν τα βγάζουν πλέον από τα εισητήρια (υπάρχει και πειρατεία) αλλά από τα "περιφερειακά".

Τώρα για το θέμα συμφωνώ με όλες τις πλευρές.

-Και δεν υπάρχουν σήμερα ιδέες, ( μάλλον τα έχουμε πει όλα )

-και δεν υπάρχουν χρήματα για φιλόδοξα σχέδια

-και θυμόμαστε τα νιάτα μας με νοσταλγία.
 
ακουστε ολα εχουν σχεση με την εποχη τους μεταπολεμικα απο το 50 και μετα οτι εχει σχεσει με την τεχνη ειχε ανοδο ακομα και τα αυτοκινητα γενικα υπηρχε μια πολυ καλη αισθητικη παντου μεχρι και το τελος 80 οταν σταματησε να υπαρχει και απειλη του πυρινικου ολεθρου βλεπε τσαμπουκα αμερικα σοβιετ... απο εκει και μετα τελειωσαν ολα με την ηλιθια αισθητικη του 90 και την χαζο revival αισθητικη του 2000.

ειμαστε πλεον σε καλο δρομο γιατι παντα σε παγκοσμια φτωχια και μιζερια ανεβαινει το καλητεχνικο επιπεδο οποτε ερχονται ομορφα πραγματα τουλαχιστον απο αισθητικης μεριας..γιατι απο οικονομικη...
 
Leon είπε:
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες αντίθετα ('90-'00) δεν θυμάμαι να είχαμε κάποιο franchise που να έχει "μείνει" τόσο πολύ, ούτε καν το Jurassic Park ή το Matrix. Δε νομίζω το Avatar να έχει την ίδια τύχη, παρά την τεράστια εμπορική επιτυχία που έκανε.
Πλάκα κάνεις; Και το Jurassic Park και το Matrix έγραψαν ιστορία και κρατάνε γερά ακόμα και σήμερα. Ειδικά το Matrix που ασκεί τεραστία επιρροή ακόμα και σήμερα με τα εφέ του σε αρκετές άλλες μετέπειτα ταινίες και videogames. Από την άλλη το Avatar ακόμα απορώ γιατί έχει κάνει τόσο μεγάλο ντόρο, ειδικά από την στιγμή που τα γραφικά του είναι επιπέδου PS2 cutscenes. Το 9 του Shane Acker ( http://en.wikipedia.org/wiki/9_%282009_film%29 ) που βγήκε την ίδια χρόνια είχε κλάσεις ανώτερα γραφικά κι ατμόσφαιρα που σε άφηναν με το στόμα ανοιχτό κι ας μην είχε σενάριο και χαρακτήρες που σε άγγιζαν.
 
simonkey είπε:
ακουστε ολα εχουν σχεση με την εποχη τους μεταπολεμικα απο το 50 και μετα οτι εχει σχεσει με την τεχνη ειχε ανοδο ακομα και τα αυτοκινητα γενικα υπηρχε μια πολυ καλη αισθητικη παντου μεχρι και το τελος 80 οταν σταματησε να υπαρχει και απειλη του πυρινικου ολεθρου βλεπε τσαμπουκα αμερικα σοβιετ... απο εκει και μετα τελειωσαν ολα με την ηλιθια αισθητικη του 90 και την χαζο revival αισθητικη του 2000.ειμαστε πλεον σε καλο δρομο γιατι παντα σε παγκοσμια φτωχια και μιζερια ανεβαινει το καλητεχνικο επιπεδο οποτε ερχονται ομορφα πραγματα τουλαχιστον απο αισθητικης μεριας..γιατι απο οικονομικη...
Εγω νομιζω πως η ανοδος του βιοτικου επιπεδου του δυτικου κοσμου απο το τελος του ΒΠΠ εως την πτωση του αντιπαλου δεους τελος 80, αρχες 90, ηταν αυτη που επετρεψε παραγωγες αυτων των μεγεθων. Η τεχνολογια των εφφε επετρεψε να τεθουν νεες βασεις. Οι κατεξοχην χρυσες δεκαετιες για την επιστημονικη φαντασια 20ς-40ς ειχαν κληροδοτησει μια τεραστια παρακαταθηκη υλικου εμπνευσης, το οποιο παρεμενε αγνωστο ακομη στο ευρυ κοινο. Αυτο μπορει να ηταν μειονεκτημα απο πλευρας μαρκετινγκ, αλλα ηταν πλεονεκτημα οσον αφορα την εντυπωση που αποκομιζε ο θεατης αφου εβλεπε την ταινια. ''Πωπω τι σκεφτηκαν'' οχι ''καλη (ή κακη) διασκευη του ταδε''.

Εγω πιστευω οτι ολες οι ταινιες που παρουσιασαν για πρωτη φορα στο κοινο καποιες ιδεες θα γινουν κλασσικες. Πχ οσα λεφτα κι αν ριξει καποιος σε μια ταινια με θεμα postapocalyptic ερημοτοπους με ιδιοκατασκευες offroad αυτοκινητων και πολεμαρχους, παντα θα λεμε ''ειναι τυπου Μαντ Μαξ''. Το Ματριξ που προαναφερθηκε θα μεινει κλασσικο για το παιχνιδι του κοσμου μεσα σε ενα αλλο κοσμο. Οταν βγηκε το Inception πολλοι το παραλληλησαν με το Ματριξ. Η Εκτη Αισθηση θα παραμεινει το κλασσικο στανταρ ταινιων οπου παιζουν με την ιδεα της συνειδησης της πραγματικης καταστασης χαρακτηρων, πχ The Others, Source Code κτλ.
 
Εγω παντως οταν ειδα το Matrix, ειπα: "μεσσιανικοι μυθοι, ανατολικες φιλοσοφιες, The City and the Stars, Philip K Dick, πολεμικες τεχνες συν F/X." Αποτελεσματικο, αλλα οχι ακριβως πρωτοτυπο.
 
Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη (που έλεγε και η Θεοπούλα :p ) Όμως καθώς το "πακέτο Matrix" έγινε δημοφιλές (δίκαια ή όχι) κάθε ανάλογη μεταγενέστερη ταινία μοιραία θα συγκρίνεται μαζί του, όπως κάθε (σαπουν)όπερα του διαστήματος συγκρίνεται με τα Star Wars (που και αυτά έχουν ξεπατικώσει τα πάντα, τα κοάλα και τα καγκουρό :p )
 
freaktmp είπε:
Εγω παντως οταν ειδα το Matrix, ειπα: "μεσσιανικοι μυθοι, ανατολικες φιλοσοφιες, The City and the Stars, Philip K Dick, πολεμικες τεχνες συν F/X." Αποτελεσματικο, αλλα οχι ακριβως πρωτοτυπο.
Bρε συμφωνω, ''πρωτοτυπια'' και παρθενογεννεση δεν προκειται να υπαρξει, αυτο που εννοω ειναι οτι την δεκαετια του 80 και φυσικα ολες τις προηγουμενες αναλογικες δεκαετιες, η προσβαση σε πηγες γινοταν μονο με 2 τροπους. Επρεπε να πεσει στα χερια σου, ή να διαβασεις/ακουσεις μεσω τριτου. Oταν λοιπον μια ταινια (πολυδιαφημισμενη μαλιστα) παρουσιαζε πρωτη φορα ενα θεμα, τοτε κερδιζε/εκλεβε και τις εντυπωσεις. Πχ πρωτα γνωρισαμε το Blade Runner και μετα επεσε στα χερια μας το Do androids...
 
joe είπε:
Πχ πρωτα γνωρισαμε το Blade Runner και μετα επεσε στα χερια μας το Do androids...
Ισως, αλλα τουλαχιστον οχι για μενα στο συγκεκριμενο παραδειγμα (ok, εδω κλεβω λιγο, γιατι το Bladerunner το ειχα δει για πρωτη φορα το '93 με το director's cut). Και σιγουρα οχι το '99 με το Matrix.
 
Τώρα που τα έχουμε δεί όλα και ζούμε στο real Μάτριξ τους ήρθε να βγάλουν νέα ταινία.. :icon_lol:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα