Γρηγόριος Ξενόπουλος-μυθιστορήματα, διηγήματα και θεατρικά

Domenica

Banned
Joined
9 Νοέ 2009
Μηνύματα
1.208
Αντιδράσεις
136
Συντομο βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1867 στην Πολη και μεγάλωσε στην Ζάκυνθο. Αργότερα μετακομισε στην Αθηνα οπου εργάστηκε σαν δημοσιογράφος σε εφημεριδες και περιοδικά. Ξεκινησε να σπουδάζει Φυσική και Μαθηματικά αλλά δεν τελείωσε ποτέ. Το 1894 ανέλαβε τη διεύθυνση της Εικονογραφημένης Εστίας, το 1896 έγινε αρχισυντάκτης του περιοδικού Η Διάπλασις των Παίδων. Από το 1901 ως το 1912 δημοσίευε στο περιοδικό Παναθήναια λογοτεχνικά έργα και μελέτες και από το 1912 άρχισε να συνεργάζεται με το Εθνος, γράφοντας μυθιστορήματα σε συνέχειες. Το 1927 ίδρυσε το περιοδικό Νεα Εστία του οποίου ήταν διευθυντής ως το 1934. Πέθανε το 1951. Έγραψε πάνω από 80 μυθιστορήματα και πλήθος διηγημάτων καθώς και θεατρικά έργα και κριτικές.


Εργο

Ο Ξενόπουλος ειναι από τους συγγραφείς που αγαπούσα πολύ μικρή και έχω διαβάσει σχεδόν τα πάντα (αν και μου έχουν ξεφύγει διάφορα συγκλονιστικού ενδιαφέροντος όπως αυτό με τον τέλειο τιτλο ᾽Ἀπό την κουζίνα στο χαρέμι᾽᾽). Στην Ερμούπολη στην οποία μεγάλωσα ο Ξενόπουλος ζει και βασιλεύει. Η δημοτική βιβλιοθήκη έχει τα άπαντα καθώς και τεύχη της ᾽Διάπλασης των παίδων᾽ και τα έργα του ακόμα κυκλοφορούν και στα βιβλιοπωλεία. Οταν ομως ήμουν μικρή ήταν ο αγαπημένος συγγραφέας όλων. Τα θεατρικά του επίσης παίζοταν συχνά από τους τοπικούς εξαιρετικούς ερασιτεχνικούς θιάσους και σε σχολικές παραστάσεις. Τον κάναμε και στο σχολείο. Τον πηγαίναμε δώρα σε γιορτές, γενέθλια και σε συγγενείς στο νοσοκομείο με καλλιτεχνική αφιέρωση ( κυρίως απο τις εκδόσεις Βλάσση με τα σομον-καφέ εξώφυλλα με ένθετες φωτος σε αναπαράσταση εποχής).

Οι λόγοι της επιτυχίας πολλοί. Πρώτον ο Ξενόπουλος καθιέρωσε το λεγόμενο ᾽ἀστικό μυθιστόρημα᾽ και μάλλον ταυτιζόμασταν καθότι δεν ειχαμε και πολλά βιώματα απο λόγγους, βουνά, προβατάκια και ραχούλες ούτε καν απο γραφικά νησάκια. Για χρόνια πίστευα πως μερικά εργα λάμβαναν χώρα στην Ερμούπολη ἀποψη που ενθάρρυναν και οι καθηγητές στο σχολείο. Θυμάμαι κάποιες αναφορές (οι ήρωες να έρχονται συχνά για δουλειές ή να κατάγονται απο κει αλλά τωρα μπορεί να κάνω και λάθος διότι απλά μου φαίνοταν πολύ οικεία τα σκηνικά που περιέγραφε). Ισως να οικοιοποιηθήκαμε τον Ξενόπουλο γιατί οσοι συγγραφεις ανέφεραν τα ηθη και τα έθιμα του εν λόγω τόπου (Καραγάτσης, Ροίδης, Λιλίκα Νάκου) το έκαναν με διάθεση κριτική και περιπαικτική (για να το πούμε ευγενικά). Ο Ξενόπουλος περιέγραφε την αστική ζωή με διάθεση λατρείας και μας θύμιζε εμμέσως την Ερμούπολη στις μεγάλες δόξες της πράγμα που μας άρεσε γενικώς να φαντασιώνουμε. Για αυτό και ήταν πολύ δημοφιλής στην Σύρο αν και σχεδόν ολα τα έργα διαδραματίζονται σε Ζάκυνθο και Αθήνα.

Επαθα πολιτισμικό σοκ οταν διαπίστωσα πως αυτό δεν συνέβαινε στην υπόλοιπη Ελλάδα και θεωρούσαν πως εισαι και κομματάκι γραφικός αν δηλώνεις την αγάπη για τον Ξενόπουλο.

Τα έργα

Αυτό που κατέστρεψε την υστεροφημία του Ξενόπουλου ειναι η εργατικότητα του. Οταν γράφεις τοσα δεν μπορεί να ειναι ολα αριστουργήματα πως να το κάνουμε, άνθρωπος εισαι καλο θα ηταν να προσέχει και ο εκδότης τι κυκλοφορεί.

Ο Ξενόπουλος ήταν επαγγελματίας παραμυθάς και έγραφε με το κιλό. Αν ειχε εκδοσει το ένα πέμπτο θα θεωρουταν ακόμα μεγάλος αλλά θα χἀναμε πολλές απολαυστικές σελίδες διότι κυρίες και κύριοι το μεγάλο ταλέντο του Ξενόπουλου δεν ηταν τοσο η ηθογραφία, η γλαφυρή εικόνα της αστικής τάξης των αρχων του 20ου αιώνα σε σχέση με το πόππολο κτλ. που έχετε ισως ξανακούσει αλλά το οτι γράφει για το σεξ. Και οταν λέμε γράφει, γράφει. Καλύπτει ολο το φάσμα από την απλή επιθυμία στην εμπορευματοποιήση, το γυναικείο σώμα ως φετίχ της ανδρικής τιμής ή φαντασίωσης και κυρίως λέει απλά και κατανοητά το προφανές πλην ανήκουστο πως και οι γυναίκες έχουν λόγο πάνω στο θέμα και δεν ειναι μονο θυματα ή φαμ φατάλ αν και στα έργα του εχει αρκετές και απο τα δυο. Πολλά βέβαια μοιάζουν ξεπερασμένα, άλλα όμως όχι, και κάποια ειναι μοναδικά πρωτότυπα όπως η ᾽Γκιοβάννα᾽ (νομίζω πως ειναι αυτή) που δεν βρίσκει γαμπρό αν και κουκλάρα διότι ᾽το σώμα της ειναι σαν μην έχει βάρος᾽ και τέλος πάντων ο άντρας ο σωστός θέλει και την αφή και οχι μονο φατε ματια ψαρια οπόταν ολοι οσοι παίρνουν μια γευση από Γκιοβάννα φεύγουν τρέχοντας. Ναι εντάξει με τέτοιο θέμα άλλος θα έκανε κάτι αντάξιο του Μπατάιγ ή του Απολλινέρ αλλά αυτό είναι θρεντ για τον Γρηγόρη Ξενόπουλο ο οποίος απλώς μας λέει την ιστορία. Το αγαπημένο μου όλων ειναι Ὀ κατήφορος᾽ όπου η Ρόζα, κορη καλης οικογένειας καταλήγει σε πορνείο και παρασύρει μαζί και την δύστηχη υπηρέτρια της που ήταν ένα απλό φτωχό πλην τίμιο κοριτσι του λαού. Τα κινητρα της Ρόζας δεν ειναι μονο οικονομικά και δυστηχώς έχει σπαρακτικό τέλος που με είχε αφήσει άφωνη και πολύ δυστηχή και δεν της άξιζε της κακομοίρας. (μηπως να ανοιξω θρεντ με θέμα τους λογοτεχνικούς ήρωες μου που τράβηξαν τα πάνδεινα πριν το μοιραίο; έχω βαρεθεί να γράφω για τραγωδίες!). Ακολουθεί η περίφημη τριλογία των αντιθέσεων ᾽Πλουσιοι και φτωχοι᾽, ᾽Τιμιοι και άτιμοι᾽ και το (ελαφρά κωμικό) ᾽Τυχεροί και άτυχοι᾽ έργα επίκαιρα και τώρα ειδικώς το νούμερο δυό που μαντέψτε ποιοι τα πάνε περίφημα και ποιοι οχι. Επεται η κατηγορία ᾽υποκρισία σε σχέση με θέματα τιμής᾽ με το κωμικό Ὀ Κοσμος και ο Κοσμάς᾽ (ειχα και στολή ᾽Φιορούλα᾽ στις απόκριες τέτοιο σουξέ ο Ξενόπουλος!) και το σοκαριστικό Ἠ τιμή του αδερφού᾽. Επίσης οι ηρωίδες που αγαπούν τρελλά άντρες που δεν αξίζουν τις θυσίες τους η Στελλα Βιολάντη (και σε θεατρικό), η Φωτεινη Σαντρή και ο Κοκκινος Βράχος. (και άλλες αλλά μου διεφευγουν αυτη τη στιγμή ειναι και αργά). Στα θεατρικά να πούμε το κλασσικο ᾽Μυστικο της κοντέσας Βαλέραινας᾽ και τον ᾽Ποπολάρο᾽ που δεν ειναι καθολου κωμωδια σαν την ταινια. Ιδιαιτερα σε σχεση με τα κοινωνικά δρώμενα ειναι ᾽Το Φαντασμα᾽ (και σε σειρά με την Λυδια Κονιορδου παρακαλώ) και ο ''Κακος ο δρόμος᾽. Επισης θυμάμαι και αυτά που δεν μου άρεσαν ᾽Η αδερφούλα μου᾽, ᾽Οι συζηγοι της Νινας᾽ και κάποια παιδικά.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
πολυ καλη , μα πολύ καλή η παρουσιαση σου, ντομένικα!!!! ;)

αν δυο συγγραφεις μπορει με ευκολία να ονομαστούν ρετρό και να μας αποσχολήσουν για τα καλά εδω, ο ένας ειναι ο Ξενόπουλος και ο άλλος ο Μαρης! :flower:

τον Ξενοπουλο τον ανακαλυψα γυρω στα 24, οταν σε ενα μάθημα ζωγραφικης, μια κοπέλα-φιλόλογος στο επάγγελμα ( ανταλλάζαμε βιβλία, συχνά), μου εδωσε να διαβάσω τους ''μυστικούς αρραβωνές'' στην αρχη μου ξένισε :eek: το ύφος, η δραματικότητα των στιγμών, η γλωσσα του πολυγραφότατου Ξενοπουλου, μαθηματικού στο επάγγελμα ημουν κολλημενη με τον Ντικενς, τον Κρόνιν το παραδεχομαι μετά όμως το πρωτο σοκ, ηρθε και η πρωτη αγάπη που συνεχιστηκε με την κοινωνική τριλογια, με την Δακοστοπουλα και με την Ευτυχία, καλα καμια σχεση η μια με την άλλη..η μέρα με την νύκτα ένα πράγμα!!! ουτε σχεση είχε η καημένη Ευτυχία και με την Λιτσα που έρχεται παρακάτω..
 
Μπράβο Domenica που άνοιξες τελικά το θέμα για το Γρηγόριο Ξενόπουλο και τα έργα του.

Όμως με τόσο πυκνή γραφή και παράλληλη παρουσίαση προσωπικών βιωμάτων αγωνιζόμαστε να μορφώσουμε μία ολοκληρωμένη άποψη. Χρήσιμο θα ήταν επίσης να κάνουμε πρώτα μία γενική παρουσίαση - για όποιον πιθανόν να μην γνωρίζει - και μετά να εκθέτουμε τις προσωπικές μας απόψεις.

Ο Ξενόπουλος - ας απομονώσουμε στην παρούσα φάση την ενασχόλησή του με τη Διάπλαση των Παίδων και τη Νέα Εστία, καθώς και τα θεατρικά του έργα - εμφανίστηκε σε μία εποχή που το αναγνωστικό κοινό της εποχής όντως είχε μπουχτίσει από τα «βουκολικά» και «βιωματικά» μυθιστορήματα. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ήταν από τους προπομπούς του «αστικού μυθιστόρηματος».

Δεν μπορώ να δεχθώ όμως ότι «γράφει για το σεξ» και ως εκ τούτου εκεί και μόνο εκεί οφείλει την αναγνώριση και την καθιέρωσή του. Ο Ξενόπουλος κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη (σαφώς συντελούν οι ερωτικές σκηνές σʼ αυτό) βάζοντας απλά και μόνο τους ήρωές του να ερωτεύονται και να αγαπούν προερχόμενοι όμως από διαφορετικές κοινωνικές / αστικές τάξεις.

Θεωρώ λίγο ατυχείς τις εκφράσεις σου «κατέστρεψε την υστεροφημία του» «επαγγελματίας παραμυθάς» και «έγραφε με το κιλό». Όμως για να μην κουράζουμε και κουραζόμαστε, θα επανέλθω αργότερα.

Υ.Γ.

Ποιά έργα του διαδραματίζονται στη Σύρο;

Εγώ δυστυχώς θυμάμαι μόνο Ζάκυνθο και Αθήνα.

Για βοήθησέ με λίγο ;)
 
Domenica είπε:
Επαθα πολιτισμικό σοκ οταν διαπίστωσα πως αυτό δεν συνέβαινε στην υπόλοιπη Ελλάδα και θεωρούσαν πως εισαι και κομματάκι γραφικός αν δηλώνεις την αγάπη για τον Ξενόπουλο.
Είναι γεγονός πως δεν θεωρείται ισάξιος πχ του Παπαδιαμάντη,ακόμα και στις φιλολογικές σχολές ισχύει αυτό...

Ίσως σας ενδιαφέρει και το σχετικό κουίζ

http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?16469-%CA%EF%F5%DF%E6-0286-(%C3%F1%E7%E3%FC%F1%E9%EF%F2-%CE%E5%ED%FC%F0%EF%F5%EB%EF%F2-Edition)
 
Καταγόμενη από τη Ζάκυνθο, είχα την ευκαιρία να εντρυφήσω στη λογοτεχνία του Ξενόπουλου από νωρίς...

Παρόλο που δε χαίρει ιδιαίτερης φιλολογικής εκτιμήσεως ο συγκεκριμένος, μεγάλωσαν γενιές ολόκληρες με τα έργα του, υπήρξαν τηλεοπτικές μεταφορές μυθιστορημάτων του και το εθνικό θέατρο τίμησε ουκ ολίγα θεατρικά του. Ιδιαίτερα στο θέατρο και στα βιβλία του, αναπτύχθηκε και αναδείχθηκε το πνεύμα του νησιού του και οι χαρακτήρες αρκετές φορές ήταν τύποι της "Commedia del Arte"...

Το πιο πολυπαιγμένο θεατρικό του είναι το "Φιόρο του Λεβάντε", αν και προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχουν ανώτερα κείμενα και το μυθιστόρημα με τις καλύτερες φιλολογικές κριτικές το "Τίμιοι και Άτιμοι".
 
Να πω την μαυρη μου αλήθεια, ου εν το πολλώ το ευ, δηλ. ο Μυριβήλης με τα τρια αριστουργηματα που έγραψε και τα έχουμε αναφέρει εκτεταμένα σε άλλο ποστ για μένα ίσως ξεπερνά κατα πολυ την εργασία του Ξενόπουλου ή ο Βενέζης ή η Δέλτα..καποια φορά ενα ποστ για τον αγαπημένο μας ρετρό συγγραφέα θα ηταν ωραιο να γίνει, να δούμε ποιος θα προηγηθεί, με ονοματα όπως Παπαδιαμάντη, καζαντζάκη , Μυριβήλη, Δελτα Ζωγραφουκ.τ.λ.!

Το ''τιμιοι και άτιμοι'' και μένα με ενθουσίασε και πραγματικά μεταλλάσσεται εκεί ο ξενόπουλος σε σπουδαιο συγγραφεα καθως μελετά τους κατα-συνθηκη ατιμους και τους κατα-συνθήκη τιμιους, διδακτικότατο στον κοκκινο βράχο προσωπικά δεν μ'αγγίζει, ουτε με εκπλήσσει, οπως και άλλα του, το τυχεροι-ατυχοι, το θεωρω ολίγον ατυχές..

λοιπόν συμφωνω με την ντομένικα, μιλησε για σεξ, μάλιστα μας έδωσε και πληροφοριες για τις συνηθειες της εποχης για τις σπιτωμένες ερωμένες και τις προικες τους..για μεθοδους που ακολουθει μια κοπέλα να βγει απο την αφάνεια και να ανέβει στην καλη κοινωνια και αυτό τον διαφοροποιει αρκετά από άλλους, έβαλε και μπολικη σάρκα για την εποχή, δεστε την Δακόστα και την προωρη αναπτυξη της καθως και την μελέτη που κανει γυρω απο τις σχεσεις!

η βιβλιοθηκη μας εχει ολη την συλλογη του, μονο το φαντασμα λειπει :( και τα άπαντα του, θα ειναι ενδιαφεροντα..
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ποιος είπε κάτι για το "Από την κουζίνα στο χαρέμι"; :p

Το έχω διαβάσει και αυτό. Έχω κυριολεκτικώς τα άπαντα του Ξενόπουλου. Οι αδελφοί Βλάσση -συμπαθέστατο το μαγαζάκι τους σ' έναν πεζόδρομο κάθετο στην Ζωοδόχου Πηγής- με ξέρανε από μαθήτρια του σχολείου μέχρι κοτζαμάν γαϊδούρα μεταπτυχιακή φοιτήτρια και μάλιστα μου κάνανε και καλύτερες τιμές γιατί τα βιβλία τους τ' αγόραζα τέσσερα - τέσσερα.

Μια ολόκληρη ντουλάπα έχω γεμίσει μ' αυτά :cool: .

Άνισος συγγραφέας. Δίπλα στα διαμαντάκια βρίσκονται και τα σκουπιδάκια. Σίγουρα εμπορικός, εξάλλου το γράψιμο ήταν γι' αυτόν θέμα βιοπορισμού. Απίστευτα απολαυστικός (τουλάχιστον για μένα). Μ' έχει χαλαρώσει, μ' έχει "ταξιδέψει", μ' έχει διασκεδάσει. Δεν μπορώ να πω ότι μ' έχει προβληματίσει ιδιαίτερα. Τα προβλήματα που θίγει ήταν τόσο "προβλήματα εποχής" που το μόνο που μου βγάζανε ήταν ένα "πάλι καλά που γεννήθηκα στο σήμερα". Η θέση της γυναίκας, τα δικαιώματα πατέρα κι αδελφού πάνω στην τύχη της ή ακόμα και στη ζωή της, η επιθυμία της να διαλέξει μόνη της τον σύντροφό της, μπορεί στα τέλη του 19ου ή αρχές 20ου αιώνα να ήταν μέγα ζήτημα κι ο Ξενόπουλος πρωτοπόρος στην κοινωνική κριτική, αλλά το 1990 που άρχισα εγώ να τον διαβάζω ... Άσε που η κριτική του ήταν λίγο επιφανειακή. Δεν πήγαινε στα βαθειά αίτια της καταπίεσης (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά). Του αρκούσε η κοπέλα να καταλήξει μ' αυτόν που αγαπά και που είναι "καλός". Η γυναικεία εργασία π.χ. ήταν πάντα θέμα ανάγκης των κοριτσιών, κάτι που μάλλον τις βάραινε και τις μάραινε και που καλό θα ήταν να είχε αποφευχθεί μ' έναν όμορφο γάμο ("Ευτυχία", "Ο αρραβωνιαστικός μου", "Ένας αλλόκοτος γάμος").

Πιο συγκεκριμένα τώρα:

1. Πρώτο βιβλίο που αγόρασα; "Ο γιος μου και η κόρη μου". Γιατί; Στο εξώφυλλο είχε φωτογραφία από την σειρά "Μαργαρίτα Στέφα" που μου άρεσε πολύ όταν την έπαιζε η τηλεόραση και ... μπερδεύτηκα :p . Μπορεί να μην ήταν η ιστορία που περίμενα αλλά εγώ είχα ήδη πέσει στην τρύπα του λαγού ...

2. Ποια βιβλία θεωρώ αντικειμενικά καλύτερα; Τον "Κακό Δρόμο", το "Πλούσιοι και Φτωχοί" και το "Τίμιοι και Άτιμοι". Ίσως γιατί είναι τα πιο "δουλεμένα" και τα πιο διαχρονικά. Πάνε παραπέρα από την εποχή τους. Περιέργως δεν είναι τα αγαπημένα μου :D

3. Ποια πιστεύω ότι είναι η μεγάλη αξία του Ξενόπουλου; Η λεπτομερέστατη παρουσίαση μιας ολόκληρης εποχής. Καταλαβαίνεις πώς ζούσανε οι Έλληνες της πόλης από το 1860 έως το 1930 (τα χωριά ούτε που τα άγγιζε). Αλλά η πλήρης εικόνα. Από το πλουσιόσπιτο μέχρι τον μαχαλά. Τι τρώγανε, τι φοράγανε, πώς σκεφτόντουσαν, πώς διασκέδαζαν, πώς μοιάζανε τα σπίτια τους, ποιο βάρος του άντρα και της γυναίκας εθεωρείτο ότι συνοδεύει την τέλεια ομορφιά :D

4. Ποια είναι τα αγαπημένα μου; Κανένα από τα πασίγνωστά του ;) . Το "Μεγάλη Αγάπη", το "Λίζα", το "Στην Αυγή της Ζωής", το "Ένας Αλλόκοτος Γάμος", το "Σαν τα πουλάκια", όλα αυτά χαρούμενα και δροσερά, το "Ο Αρραβωνιαστικός μου", "Ανάμεσα σε Τρεις Γυναίκες" και "Ευτυχία" (χάπι εντ για μένα αλλά όχι εύκολη ιστορία), το "Δεν ήταν γραφτό", "Μυστικοί Αρραβώνες" και "Μεγάλη Περιπέτεια" (όχι χάπι εντ) και το "Απάνεμα Βράδια" (κλάμα με το καντάρι αλλά το ευχαριστήθηκα ;) ). Και αρκετά από τα μικρά διηγήματά του που έχουν εκδοθεί σε δύο τόμους.

Αλήθεια Domenica, ούτε εγώ μπορώ να θυμηθώ μυθιστόρημα που να διαδραματίζεται στην Σύρο. Μόνο στο "Λίζα" η ηρωίδα μένει στην Σύρο αλλά όλα γίνονται στην Αθήνα. Κάτι άλλα ανώνυμα νησιά του Αιγαίου (π.χ. στο "Ένας αλλόκοτος γάμος" ή στο "Παυλίνα") περισσότερο μου έφερναν σε μεγάλα νησιά του Βορείου Αιγαίου, στυλ Σάμος, Μυτιλήνη. Ιδίως αναφορά σε Ερμούπολη δεν θυμάμαι πουθενά.
 
επισης φημιζεται και για τις μεταφρασεις του, ιδιως απο τα Γαλλικα.

Ειχα διαβασει ενα βιβλιο με τιτλο 'Διονυσια, ενα δυνατο κοριτσι', καποιας Αυgυsτe Lατουche. Μεταφραση του Ξενοπουλου. Εν τω μεταξυ ψαχνω πληροφοριες για αυτην τη συγγραφεα αλλα δεν βρισκω τιποτα.

Το βιβλιο παρουσιαζει εκπληκτικες ομοιοτητες με το Zερμιναλ του Ζολά, μονο που ειναι ακριβως το αντιθετο, δηλ παρουσιαζει τους ανθρακωρυχους ως αναρχικα καθαρματα και τους αστους ως φτωχα θυματα.

Αναρωτιεμαι αν συγγραφεας ηταν τελικα ο ιδιος ο Ξενοπουλος με ψευδωνυμο, ωστε να προστατευθουν τα Ελληνοπουλα απο τις κομμουνιστικες ιδεες τη δεκαετια του 20.
 
john alepou μπράβο για το εκπληκτικο κουιζ ηξερα ελάχιστα!

Ναι η Λίζα μένει Ερμουπολη το έχω διαβάσει και αυτό. Και τις τρεις γυναίκες! Και την Ευτυχία και τα διηγήματα! Και την Τερεζα Βαρμα Δακοστα που ηταν απο τις οχι συμπαθητικές ηρωιδες του. Κοιτα να δεις μπράβο retrofan και αριάδνη! Θυμάμαι και κάποιο που αναφέρεται σε ένα ζευγάρι με μεγάλη διαφορά ηλικίας πολύ καλό μήπως θυμάστε ποιο είναι; Αρκετά απο τα ἀλλα που αναφερονται μου έχουν ξεφύγει... Η Ερμούπολη νομίζα πως φιγουράρει σε αρκετές αναφορές των ηρώων ως τόπος καταγωγής, διακοπών και εργασίας (ρίξτε μια ματιά πάλι οσοι έχετε τα άπαντα). Με τον Ξενόπουλο έχεις την αίσθηση πως εκτός από Αθήνα, Ζάκυνθο, Κερκυρα και Ερμούπολη άντε και ένα δυο άλλα νησιά η υπόλοιπη Ελλάδα απλά δεν υπάρχει πράγμα που εἰναι ενοχλητικό βέβαια αλλά κατανοητό για τα ήθη και τα έθιμα των αστών τότε. Κυριως ήταν η αισθηση που έβγαζε και μας τον παρουσίαζαν στο σχολείο ως χρονικογράφο ηταν και τα δυτικοτροπα ονοματα και ο καθολικισμός θυμάμαι ακομα την φιλόλογο να λέει πως ᾽έτσι ακριβώς ήταν και εδώ᾽. Βέβαια αλλο libro d'oro και οικοσημα και κόμητες και άλλο Ερμούπολη τι να πεις ομως για τις ψευδαισθησεις που μας ενθάρρυναν στο σχολείο...

Μας τον παρουσίαζαν στο σχολείο ως συγγραφέα περίπου ισάξιο με ολη την κλασσική λογοτεχνία, να ξεκαθαρίσω εδώ πως δεν ειμαι φιλόλογος ούτε έχω κάποια σχέση με τον χώρο οπόταν ελπίζω να συνχωρήσετε και την έλλειψη αντικειμενικότητας. Τις λιγότερο κολακευτικές φράσεις τις αναφέρω ως ετικέτες που του δόθηκαν από άλλους εγώ τον αγαπώ πολύ πάντως γεγονός ειναι πως ένα editing δεν θα έβλαπτε. Αυτο με το σεξ ειναι καθαρά δική μου παρατήρηση θεωρώ δεδομένο πως συνέβαλε τα μέγιστα στο θέμα ήθογραφία᾽ και αυτό το αναφέρουν ολοι, εμένα με εντυπωσιασε η προσεγγιση του σε σχέση με την γυναικεία επιθυμία, φρέσκια αποψη ακόμα και τώρα και για την εποχή του πρωτότυπη.

Φοβάμαι πως αυτά που λέω πως ειναι ξεχασμένος και περιφρονημένος απο το κατεστημένο ειναι η αλήθεια, δεν έχω διαβάσει πολλές μελέτες για την ελληνική λογοτεχνία αλλά μια δυο που επεσαν κάποτε στα χέρια μου η μια δεν τον ανέφερε καθόλου η άλλη τον έλεγε ἠθογράφο᾽ και έγραφε κυριως για ᾽Την διάπλαση των παίδων᾽ και τερμα και η αδερφή μου που τωρα δινει Πανελληνιες θεωρητική κατευθυνση δεν τον έχει ακούσει ποτέ, ούτε τα βιβλια του βλέπω να κυκλοφορούν στις ποσότητες που θυμάμαι ως παιδί.

Ερωτηση

Θυμήστε μου κάτι παρακαλώ. Θυμάμαι την ᾽Στέλλα Βιολάντη᾽, τον ᾽Κοκκινο Βράχο᾽ και τον ᾽Ποπολάρο᾽ να τα έχω διαβάσει και σε βιβλία και σε θεατρικά και μάλιστα να έχουν κάποιες μικρές αλλαγές στην μεταφορά στο θεατρικό θυμάμαι σωστά; Στα θεατρικά θυμάμαι και τον ᾽Πειρασμό᾽.

Περίεργο τώρα με την μετάφραση για το έργο με τους ανθρακωρύχους διότι ο Ξενόπουλος μπορεί να μην ηταν κομμουνιστής υποστήριζε ομως διάφορες σοσιαλιστικές ιδέες και ήταν πολύ κριτικός απέναντι στην αστική τάξη. Ενδιαφέρον βέβαια αυτό το στοιχειο αλλά απογοητευτικο αν οντως ισχύει... Τον φανταζομουν προδευτικο άνθρωπο παρά τις κατα καιρούς ηθικοπλαστικές κορώνες σφήνα στην ιστορία (που μάλλον τα έγραφε για να μπορεί να πουλάει το ιδιο τρελλά)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τα έργα του που έχουν γίνει θεατρικά είναι τα εξής:

Στέλλα Βιολάντη (στο εθνικό μεταφέρθηκε με πρωταγωνίστρια την Αρώνη).

Το Φιόρο του Λεβάντε

Πειρασμός

Ραχήλ

Κόκκινος Βράχος

Επαναστάτης Ποπολάρος

Φοιτηταί

Θείος όνειρος

Το Μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας

Ψυχοσάββατο και πολλά άλλα.

Επίσης υπάρχει και η ξεχωριστή συλλογή διηγημάτων "Μινώταυρος και άλλες ιστορίες" και "Τρίμορφη γυναίκα", με αρκετές ζακυνθινές λαϊκές ιστορίες! :)
 
Πολυ λιγα ειναι τα βιβλια του Ξενοπουλου που δεν εχω διαβασει ακομα.

Σε πολλα σημεια με καλυψαν οι περισσοτερες απο τις προλαλησασες, οποτε θα μιλησω για αυτα που μου αρεσαν και για αυτα που δε μου αρεσαν.

Λαουρα, Οι συζυγοι της Νινας, Γκιοβαννα, και Λιζα, ειναι τα τεσσερα πιο αγαπημενα μου.

Μαργαριτα Στεφα, και Οι φοιτηται, τα πιο ανιαρα και κουραστικα για μενα. Βεβαια, δεν ηταν και τα χειροτερα ολων. Τον αρνητικο αυτο τιτλο τον δινω ευχαριστως στο βιβλιο Η παρουσα ωρα. Απιστευτα βαρετη ιστορια, χωρις νοημα και ουσια, σε τετοιο βαθμο που οταν τη διαβασα δεν πιστευα οτι αυτο ηταν Ξενοπουλος.

Η παρουσα ωρα, θα μπορουσε να εχει και τον εναλλακτικο τιτλο, Με ποσες ξαπλωσε ο Σωτος.
 
Domenica μάλλον το βιβλίο που θυμάσαι είναι το "Οι σύζυγοι της Νίνας" που η bambi αναφέρει ως αγαπημένο της. Η νεαρή Νίνα που παντρεύεται σε πρώτο γάμο τον φίλο του πατέρα της, κουράζεται από τη ζωή δίπλα στον μεγαλύτερο άντρα, παρασύρεται από το ερωτικό πάθος για έναν νεαρό, χωρίζει και τον παντρεύεται για να επιστρέψει τελικά, απογοητευμένη από την "περιπέτειά" της στον πρώτο σύζυγο.

Σύρος καλή μου δεν παίζει στον Ξενόπουλο εκτός από το "Λίζα":). Τα μυθιστορήματα του Ξενόπουλου διαδραματίζονται σχεδόν όλα στη Ζάκυνθο ή στην Αθήνα. Εξαιρούνται "Το μαρτύριο μιας νέας αγίας" (μικρή επαρχιακή πόλη που δεν κατονομάζεται αλλά είναι της ηπειρωτικής Ελλάδας, μάλλον κάπου στη δυτική Πελοπόννησο), το "Ο αρραβωνιαστικός μου" (το πρώτο μισό στην Κωνσταντινούπολη), "Το κορίτσι που αγάπησε" (ένα μέρος νομίζω στην Κεφαλονιά), το "Δεν ήταν γραφτό" (ανώνυμο νησί που φέρνει για Βόρειο Αιγαίο), τα τέσσερα βιβλία της "Παυλίνας" (πάλι εν μέρει σε ανώνυμο νησί στυλ Μυτιλήνη, Σάμος, Χίος), το "Χωρίς Τίποτα" (Πάτρα νομίζω) και "Φοιτηταί και Αρσακειάδαι" (τελειώνει στην Πάτρα). Ούτε καν η Κέρκυρα παίζει ως μέρος ζωής ή διακοπών των ηρώων :p . Η περηφάνια του Ζακυνθινού για τον τόπο του φαντάζομαι ;) .

Οι ήρωες ζουν κι εργάζονται στην Ζάκυνθο ή στην Αθήνα (που και που αναφέρεται ότι κάποιος δευτεραγωνιστής ταξίδεψε για δουλειά ή αναψυχή σε Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη, Κέρκυρα και πιο συχνά Ιταλία και Παρίσι). Η Ελλάδα περιορίζεται στην Πελοπόννησο, στα Επτάνησα και σε μερικά νησιά του Αιγαίου. Στερεά και Θεσσαλία αναφέρονται μόνο στον "Πόλεμο" που μιλά για τους Βαλκανικούς Πολέμους. Η Θεσσαλονίκη ως όνομα μόνο, πάλι στον "Πόλεμο" (τη μέρα που μπήκε εκεί ο ελληνικός στρατός) και στον "Ουρανοκατέβατο" (απλά και μόνο γιατί ο ήρωας επιστρέφει από εκεί με το πρωτοεμφανιζόμενο αεροπλάνο). Κρήτη, Μακεδονία, Ήπειρος, απλά δεν υπάρχουν :D .

Όντως και η "Στέλλα Βιολάντη" και ο "Ποπολάρος" και ο "Κόκκινος Βράχος" είναι και μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Ο Ποπολάρος μόνο διαφέρει στην πλοκή. Στο μυθιστόρημα το τέλος είναι δραματικό, στο θεατρικό ευτυχές :p . Για να χαρούν κι οι "ποπολάροι" Αθηναίοι ότι ο Ζέπος κατάφερε να παντρευτεί την κοντεσίνα :p . Νομίζω πως πρώτα γραφτήκαν τα βιβλία και μετά τα θεατρικά αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Με τρελή πιθανότητα να ξεχνάω μερικά, άλλα θεατρικά που στηρίχτηκαν σε βιβλία του είναι:

1.Καβαλερία Ποπολάνα (από το διήγημα "Η γυναίκα του αντρειωμένου")

2.Μαριτάνα (από το "Ο αρραβωνιαστικός μου")

3.Το ζευγάρωμα (από τη νουβέλα "Σαν τα πουλάκια")

4.Το μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας (από το ομώνυμο διήγημα)

5.Ραχήλ (αρκετά παραποιημένο και με δραματικό τέλος αλλά στηρίζεται στο "Μεγάλη Περιπέτεια")

6.Φοιτηταί (από το "Φοιτηταί και Αρσακειάδαι")

Ανεξάντλητος ο Ξενόπουλος. Τι να πρωτοπείς ... :cool:

Ας κλείσω συμφωνώντας με την bambi ότι το "Η παρούσα ώρα" ήταν απίστευτη μπαρούφα. Όπως και το "Τα πνεύματα", "Φωτεινή", "Από την κουζίνα στο χαρέμι", "Ο ουρανοκατέβατος", "Η νύχτα του εκφυλισμού", η τετραλογία της Παυλίνας και τόσα άλλα... Γενικώς, όσο πλησιάζουμε στο τέρμα της σειράς των εκδόσεων Βλάσση, τα έργα χάνουν φοβερά σε αξία. Βλέπετε, εξαιτίας του μπαμ που είχε κάνει την δεκαετία του 90΄ ο Ξενόπουλος (πουλιόταν στα σταντς των σταθμών, κοντά στα Άρλεκιν και στα Bell μια εποχή ;) ), οι εκδότες είχαν ξεθάψει και εκδόσει κάτι απίστευτες συνέχειες σε εφημερίδες και περιοδικά που μάλλον κι ο ίδιος θα ήθελε να έχει ξεχάσει :p
 
bambinella 100 είπε:
Η παρουσα ωρα, θα μπορουσε να εχει και τον εναλλακτικο τιτλο, Με ποσες ξαπλωσε ο Σωτος.
Αυτό είναι! :D Μέσα σε μία πρόταση έχεις την περίληψη του έργου και έχεις μορφώσει και άποψη.

Ευχαριστώ Bambinella
 
Διόρθωσα το αρχικό ποστ διότι μάλλον κάνω λάθος και οι καθηγητές μας έλεγαν διάφορα σε στυλ ᾽έτσι είναι και εδώ᾽ και μαλλον τα μπερδέψα γιατί μου έμοιαζαν ολα πολύ οικεία, το ιδιο επαθα και με ᾽Την αιθουσα του θρονου᾽ του Αθανασιάδη που πάλι οι καθηγητές μας έλεγαν πως αναφέρεται στη Σύρο, νόμιζα ομως πως στον Ξενοπουλο υπήρχαν αρκετές αναφορές και για Κερκυρα επισης. Μάλλον απλά περιγράφω την γενικη αισθηση. Πρεπει να ερθω Ελλάδα να τα ξαναδιαβάσω.

Ναι το Ὀι συζηγοι της Νινας᾽ ήταν με τον μεγαλύτερο σύζηγο και δεν ήταν καθόλου κακό. Τον Ξενοπουλο θα τον έβαζα στα 'guilty pleasures' αλλά μετα σκέφτηκα πως σιγουρα θα έχει και άλλους φανατικούς και κρίμα είναι. Αυτό με τον Σώτο μου θυμίζει κάτι αμυδρά, πολύ γέλασα με την περιγραφή! Θυμάμαι διάφορους αργόσχολους νεαρούς με ρετρό αστικά ονοματα όπως Κοκός και Τοτός που ξοδευαν τα λεφτά του μπαμπά με κοπελιές εργατικής τάξης και έταζαν διαφορα που δεν γίνοταν ποτέ.

Το ᾽Φιορε του Λεβάντε᾽ το θεωρώ απο τα πιο αδύναμα θεατρικά του αν και ευχάριστο και διασκεδαστικό, είναι ομως ο θρίαμβος των κλισέ.

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος θα μπορούσε να ειναι ο Ελληνας Ονόρε ντε Μπαλζάκ (τον οποίω επίσης αγαπώ) και παρά τις αδυναμίες των έργων έχουν πολλά κοινά και αν θέλετε να το αναλύσουμε - περιμένω τώρα αν υπάρχει κάποιος φιλόλογος στην παρέα να έχει ανατριχιάσει!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μάλλον εγώ και η Κυριακή τρομάξαμε τον κόσμο με τα κατεβατά μας :p

Μην το αφήσουμε το θεματάκι βρε κορίτσια :) Ξενόπουλος είναι αυτός!

Ας ξεκινήσω εγώ με μια ερώτηση λευκώματος:

Ποιο είναι το βιβλίο που σας άρεσε περισσότερο και γιατί; :)

Πιάνω την "Λίζα" που βλέπω ότι συγκεντρώνει τις προτιμήσεις πολλών.

Εμένα μου άρεσε γιατί είναι έξυπνο, δροσερό, καλογραμμένο, η ιστορία ρέει, οι διάλογοι έχουν σπιρτάδα και χιούμορ. Είναι μια επιτυχημένη κομεντί στο χαρτί :( .

Θυμίζω με δυο λόγια και την πλοκή:

Ένας νεαρός δικηγόρος αποφασίζει να διασκεδάσει αλληλογραφώντας, με γυναικείο ψευδώνυμο, με μια κοπέλα από την Σύρο που έχει βάλει αγγελία σε εφημερίδα ζητώντας pen friend:cool:. Εποχή: κάπου τέλη δεκαετίας 20΄, αρχές 30΄. Την συνέχεια την μαντεύουμε όλοι και είναι η προφανής. Το ξεδίπλωμα ωστόσο είναι απολαυστικό.
 
Μία ραδιοφωνική εκδοχή της "Στέλλας Βιολάντη" του Ξενόπουλου.

 
retrofan είπε:
Ποιο είναι το βιβλίο που σας άρεσε περισσότερο και γιατί; :)
Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ, γιατι:

1. Eιναι το μονο του που εχω διαβασει,αν και εχω αρκετα.

2.Γυριστηκε σε σειρα με τη Νόρα

3. Υπάρχει διάχυτο το στοιχείο του εξωγαμιαίου σεξ καθώς κόρες μικροαστικών οικογενειών το χρησιμοποιούν για χρήματα,δώρα κλπ.

4. Έχει εξώφυλλο τη Νόρα :) :)

getphoto.php
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Να ψηφισω και εγώ. Αν πρέπει να διαλέξω ένα διαλέγω τον 'Κατήφορο᾽. Μελοδραμα, παθος, σεξ, ηρωιδα που ξεπέφτει απο τα πλούτη στον πάτο της κοινωνίας και ειναι γεμάτη αντιφάσεις και διλλήματα, τραγικο οπερατικο φινάλε, αξεχαστοι δευτεραγωνιστές. Τι άλλο θέλετε;

Δευτερο έρχεται το ᾽Φαντασμα᾽ με τον Ξενοπουλο να εμπνέεται απο Πόε και τρίτη η ᾽᾽Γκιοβάννα᾽ για το σουραελισμό του θέματος.
 
Domenica είπε:
Αν πρέπει να διαλέξω ένα διαλέγω τον 'Κατήφορο᾽. Μελοδραμα, παθος, σεξ, ηρωιδα που ξεπέφτει απο τα πλούτη στον πάτο της κοινωνίας και ειναι γεμάτη αντιφάσεις και διλλήματα, τραγικο οπερατικο φινάλε, αξεχαστοι δευτεραγωνιστές. Τι άλλο θέλετε;
Γκρρρρ ειχε δημοσιευτει οτι θα το εκανε η Νόρα αυτό...Κρίμα γιατι είχε πολλή πορνεία μεσα απ ότι ξερω...

retrofan είπε:
Νόρα και τα μυαλά στα κάγκελα δηλαδή :p
Νομίζω Γιάννη - αλεπού ότι ήρθε η ώρα να διαβάσεις ακόμα ένα βιβλίο του Ξενόπουλου :cool:

http://www.vlassi.gr/photo/28_aperigrapti.jpg
Ναι ναι πρέπει να διαβάσω Αναδυομένη και Μυστικούς Αρραβώνες! :) :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα