Δυσεύρετα τρόφιμα - άλλοτε και τώρα

Domenica

Banned
Joined
9 Νοέ 2009
Μηνύματα
1.208
Αντιδράσεις
136
Ας θυμηθούμε τρόφιμα που ηταν κάποτε σκοτεινό αντικείμενο του πόθου που ηταν πανσπάνια, πανάκριβα ή απαγορευμένα καθώς και ολα αυτά που πλέον δεν τα βρίσκουμε εύκολα και τα νοσταλγούμε (αναφέρομαι γενικά σε ειδη διατροφης / μαγαζιά και οχι σε συγκεκριμένες μάρκες για τις οποιες πιθανον και να υπάρχουν αντιστοιχα θρεντ).

Αλλοτε

1. Η ᾽κανονική᾽ μπανάνα.

Οποιος μεγάλωσε στα 80ς θα θυμάται πως κάποτε,πριν απο πολλά πολλά χρόνια ηταν αδυνατο να βρεις μπανάνες. Τουλάχιστον μπανάνες με την μορφή που τις ξέρουμε τώρα δηλαδή μεγάλες, γλυκές με αυτοκολλητάκι απο πολυεθνικές θηρία. Οχι βέβαια πως μπορούσες να βρεις οργανικές, γλυκές μπανάνες απο μικρούς παραγωγούς απο εξωτικές χώρες. Οι μονες μπανάνες που κυκλοφορούσαν ηταν αυτές της Κρητης μικροσκοπικές και άγλυκες σε μία γενναία προσπαθεια να τονωθεί η ντόπια παραγωγή. Προσωπικά τελικά τις θεωρώ τις καλύτερες απο ολες και μου αρέσει η ιδιαίτερη γεύση τους αλλά τοτε δεν υπήρχε μέτρο συγκρισης. Μάλλον οι νεώτεροι δεν θα το πιστεψουν αλλά η πρώτη φορά που εφαγα μπανάνα (τουλάχιστον οπως ο υπολοιπος πλανητης αντιλαμβανεται την μπανάνα) ήταν οταν ημουν 14 ετών σε ταξιδι στην Αγγλία.

2. Ασπρη ή κατάμαυρη σοκολάτα

Οταν στα 80ς λέγαμε σοκολάτα εννουσαμε την γάλακτος με πρώτο συστατικο την ζάχαρη. Ουτε η ασπρη σοκολάτα υπήρχε ουτε αυτές οι υπέροχες γκουρμέ με 70% ή 80% κακάο. Η κουβερτούρα και οι νηστίσιμες δεν ειχαν πάνω απο 50% άντε 60% κακάο. Συγγενεις ναυτικοι μας εφερναν σοκολάτες και μας φαινόταν ποιημα. Θυμάμαι που μου έφεραν άσπρη και δεν μου άρεσε αλλά που να τολμησεις να το πεις! Καπου εκει η Tomblerone απέκτησε κύρος και θεωρουταν φοβερά πολυτελές τρόφιμο.

3. Τυποποιημένα τρόφιμα

Στα 80ς τα τυποποιημένα τρόφιμα θεωρούταν ακομα πολυτέλεια. Ας πούμε απο δημητριακά υπήρχαν μονο τα Κορν-Φλέικς, τα Κουάκερ και αυτά που ειναι σαν Κορν- Φλέικς καλλυμένα με ζάχαρη. Διάφορα πράγματα οπως π.χ. φυστικοβούτυρο ήταν εξωτικά και πρωτογνωρα.

4. ᾽Υγιεινά᾽ τρόφιμα

Μαρμελάδες χωρίς ζάχαρη, μαυρη ζάχαρη, φρυγανιες απο σικαλη, μακαρονια διαίτης και υποκατάστατα γενικώς πλασάροταν μονο ως ᾽διατροφή για διαβητικούς᾽ και ειχαν τιμές απλησιάστες.

Γενικά υπήρχε μια έλλειψη τοσο στο junk food οσο και στα διάφορα προιόντα υγιεινής διατροφής η διαίτης καθώς και στα τρόφιμα εισαγωγής. Εκεί μάλλον οφειλεται και το γεγονος πως αντιστοιχα προιόντα στην Ελλάδα πουλιούνται ακομα και ως τρεις φορές πάνω σε σχέση με τον υπολοιπο πλανήτη.

Τώρα

1. Χειροποιητο φρέσκο φυλλο.

Στον φουρνο το φυλλο το φτιάχναμε εμεις στη σφολιατομηχανή αλλά θυμάμαι και αντιστοιχα μαγαζιά που πουλούσαν μονο φύλλο σε καθε πιθανή παραλλαγη και το φυλλο φτιάχνοταν επιτοπου απο μερακληδες μάστορες. Αν δεν προλαβαιναμε να φτιάξουμε πηγαινα και αγοραζα τυλιγμένο σε χαρτί.

2. Νερο απο πηγή σε μπιτονια

Θυμάμαι τον νερουλά που πουλαγε νερο απο πηγή αλλά και ένα μέρος που γεμιζαμε το μπιτονι απο βρυσες και πληρώναμε επι τοπου. Τωρα μονο εμφιαλωμένα. Βεβαια το κουβάλημα παραμένει το ιδιο.

3. Ποτηρι γαλα σε ρετρο γαλακτοπωλεια.

Βρασμένο κατσικισιο με κανέλα και ζάχαρη- μάλλον δεν επιτρέπεται πια να πουλιέται χυμα. Πάντως και τα γαλακτοπωλεία δεν τα βλέπω να βγάζουν την δεκαετία.

4. Πλανοδιοι που πουλαγαν διάφορα χειροποιητα τρόφιμα χύμα (μαλλον τους έφαγαν οι νομοι και αυτούς)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Απο τροφιμα θυμαμαι μονο τις μπανανες, που δοκιμασα και εγω μεγαλη. Νομιζα πως δεν θα μαθαινα ποτε τι γευση ειχαν.

Ισως γιατι συζητιοταν πολυ απο τους μεγαλυτερους πως.. στα χρονια τους, τρωγαν μπανανες, και η μανα μου, μου ελεγε πως ολες οι φρουτοκρεμες μου μωρο, ειχαν και μπανανες μεσα.

Απο τα υπολοιπα τροφιμα, δεν ειχα συνειδητοποιησει την απουσια τους. Παντως μεγαλη χαρα εκανα οταν η ΙΟΝ εβγαλε τις τετραγωνες σοκολατες της (παρομοιες με τις σημερινες break) σε ολες τις γευσεις. Ειχαν κανει αισθηση τοτε ακομη και στους μεγαλους. Ειχα βαλει στοιχημα να τις δοκιμασω ολες. Μονο η ασπρη δεν μου αρεσε και η αγαπημενη κλασσικα αυτη με τα φουντουκια
 
λοιπόν, εκτός απ΄τις μπανάνες, το φρέσκο γάλα, άσπρο ή σοκολατούχο, καλής ποιότητας (το λέγαμε αθηναϊκό στη ρόδο), πρωτοδοκίμασα μίλκο σε ταξίδι μου στην αθήνα το 1985 και έπεσα σε εξάρτηση άμεσα! κάτι ροδίτικα ήταν τόσο άθλια που δεν υπήρχε σύγκριση. κάποιες σοκολάτες όπως cadbury's και toblerone νόμιζα πως τα έβρισκαν μόνο σε ειδικά μαγαζιά με αφορολόγητα που τότε υπήρχαν στη ρόδο λόγω ειδικού καθεστώτος αλλά δε μπορώ να είμαι και σίγουρη, ήμουν λίγο μικρή και ίσως καταλάβαινα λάθος ...

τα m&m ξέχασα, αν είναι δυνατόν! τα πρωτοδοκίμασα σε σπίτι american-karpathian (φυσικά) και έκανα χρόνια να τα ξαναδώ ... πρέπει να ήταν αρχές των 80ς!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ναι φυσικά το γάλα! Θυμάμαι για χρόνια δεν υπήρχε φρέσκο, κάποια στιγμη στην Συρο αποκτήσαμε το καταπληκτικο Βιοσύρ το οποιο και μας το έδιναν και δωρεάν στο σχολείο. Την πρώτη φορά που δοκιμασα στο δημοτικο σοκαριστικα και δεν μπορουσα να το πιω με τιποτα. Μετά κόλλησα και σιχαινόμουν το εβαπορέ το αραιωμένο.

Με τις μπανάνες νομιζω πως η παραγωγή της Κρητης δεν κάλυπτε την ζητηση και πολλοι δεν ειχαν δοκιμάσει ούτε αυτές!

Τι κακό και αυτό με τις σοκολάτες! Καθετι διαφορετικο μας φαινόταν υπέροχο και συναρπαστικο και ας ηταν γεμάτο συντηρητικά και χρώματα αλλά η ελλειψη ποικιλίας βλέπεις...

Βεβαια να σημειώσω εδώ πως παρά τα παραπάνω στα 80ς εμεις ημασταν προνομιούχοι. Σε άλλες χωρες γινοταν πανικος και ειχαν πραγματική έλλειψη τροφιμων ακομα και σε πολλές χώρες της Δυσης (βλ. Βορεια Αγγλία). - σταματάω εδώ, οι κανονισμοι βλέπετε!

Επισης θυμάμαι πως τα λαχανικά ηταν πάντα εποχής και αν ρώταγες τον μανάβη (πάντα τα αγοραζες απο μανάβη ή λαικη ποτέ σουπερ μάρκετ) αν έχει π.χ. ντομάτες τον χειμωνα σε κοιταζε κάπως. Μετά αρχισαν να εμφανιζονται τα ᾽θερμοκηπίου᾽ και τελικά αυτά που έχουν έρθει απο την άλλη ακρη του κόσμου. Φυσικά και τα προιόντα ηταν κυρίως ντόπια, τα εξωτικά φρουτα ηταν σπάνια και πανάκριβα ας πουμε ανανά έβρισκες μονο κονσέρβα. Εννοειται πως η κατηγορία τροφιμων που λέγεται ᾽γκουρμε´ ηταν άγνωστη. Υπήρχαν διάφορα ντοπια προιοντα βέβαια σε περιορισμενες ποσοτητες (η λιαστή ντομάτα, ντοπιο θυμαρισιο μέλι, το σταμναγκάθι τον χειμώνα στην Κρητη κ.α.) αλλά απλά τα καταναλώναμε χωρις να τα θεωρούμε κατι το ιδιαιτερο.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τα προϊόντα ολικής άλεσης και γενικά τα ακατέργαστα που τώρα είναι πολύ διαδεδομένα αλλά τότε ήταν πιο πολύ στη μόδα το άσπρο ψωμί και η κατεργασμένη ζάχαρη και ρύζι.
 
Μπανάνες ελάχιστες φορές είχα φάει πριν έρθω στην Αμερική. Δεν ήταν μόνο πανάκριβες, αλλά είχαν πολύ περιορισμένη εισαγωγή. Κλασσικά παίρναμε 1-2 σε έκτακτες περιπτώσεις ας πούμε αν ήταν να πάμε εκδρομή μια που είναι τόσο φορητό :) φρούτο

Κάτι το τελείως ανήκουστο τη δική μου εποχή ήταν οι στιγμιαίοι πουρέδες. Θυμάμαι όταν πρωτοβγήκαν είχαμε ξετρελλαθεί. Έχω κάνει πλήρη κύκλο εκεί. Η μητέρα μου έπαψε να φτιάχνει γνήσιο πουρέ. Όταν ήρθα Αμερική κι άρχισα να μαγειρεύω έπαιρνα κι εγώ στιγμιαίο. Αλλά εδώ και καμιά δεκαπενταριά χρόνια γύρισα στον κανονικό. Εϊναι τόσο εύκολος (και φυσικά πιο νόστιμος) που αναρωτιέμαι γιατί ο στιγμιαίος θεωρήθηκε τέτοια πρόοδος

Δεν ξέρω αν υπολογίζεται στα τρόφιμ, αλλά επίσης σπάνιος ήταν ο καφές φίλτρου. Καφέδες υπήρχαν δύο ειδών, ο τούρκικος (ελληνικός μετά το 1974) και το νεσκαφέ. Φυσικά με καφεΐνη, ο ντεκαφεϊνέ ήταν άγνωστος.

Ψωμί ήδη κομμένο και σε τετράγωνες φέτες? Πρωτοφανές. Άλλωστε δεν υπήρχαν τοστ και τοστιέρες. Το πρώτο που βγήκε ήταν το Κρις Κρις.

Ωστόσο υπήρχαν κάποια γκουρμέ μαγαζιά που είχαν τέτοια εξωτικά πράγματα, ας ήταν άγνωστα για τους πολλούς. Σίγουρα θα υπήρχαν στο Κολωνάκι, αλλά θυμάμαι ένα περίπου γωνία Κοραή και Πανεπιστημίου. Και ένας Βασιλόπουλος στην Κηφισίας (ήταν δύο Βασιλόπουλοι κοντά κοντά, είχα μάθει ότι ήταν χωριστές επιχειρήσεις), κάπου περίπου στο ύψος του Ψυχικού πρέπει να ήταν, ήταν το μοναδικό σούπερ μάρκετ που είχε πολλά εισαγόμενα για τους ξένους που ζούσαν εκεί. Μου είχαν πει ότι υπήρχε και στη Γλυφάδα ένας τέτοιος Βασιλόπουλος (λόγω Αμερικανών). Οπότε δεν ήταν ανύπαρκτα αυτά τα τρόφιμα αλλά δυσεύρετα. Και πανάκριβα φυσικά

Αλλά στην μικρή πόλη που έμενα πριν παω Αθήνα υπήρχε ένα καταπληκτικό γαλακτοπωλείο που έφτιαχνε δικό του γιαούρτι (πρόβειο). Θυμάμαι οι κεσέδες ήταν σκεπασμένοι με λαδόκολλα. Έφτιαχνε και καταπληκτικούς λουκουμάδες. Είναι δυνατό να βρει κανείς τέτοια μαγαζιά τώρα ή έχουν γίνει εξωτικό είδος? Γιατί, όπως και με τον τεχνητό πουρέ, όταν άρχισαν να πουλιούνται συσκευασμένα γιαούρτια (και μάλιστα αγελαδινά) ο καλός κόσμος παράτησε το φρέσκο, ωραίο αλλά "χωριάτικο" γιαούρτι και προσχώρησε στο "πολιτισμένο".
 
Αβοκάντος...Είχαμε φάει μικρά, για πλάκα, φερμένα ποιός ξέρει από ποιά άκρη του κόσμου. Τώρα τα καλλιεργούν στην Κρήτη.

Αντίστοιχο συμβαίνει τώρα με τα μάνγκος, που προβλέπω σε λίγα χρόνια να τα καλλιεργήσουμε. Έχετε φάει; (αλλά από τα ωριμασμένα). Θα τρελλαθείτε ! Ωστόσο τα γνωρίσαμε πρώτα ως γεύση παγωτού !
 
Τα σπαράνγγια. Τα λατρεύω αλλά ή δεν τα βρίσκω κι αν τα βρώ είναι πανάκριβα. Κι ένα ακομα που αν δεν το είχα δεί με τα μάτια μου θα το ειχα γι' αστικό θρυλο, Η ΛΕΥΚΗ NUCREMA!:augenrollen:
 
Σήμερα δυσεύρετα τρόφιμα είναι αυτά που μας θυμίζουν τα παιδικά μας χρόνια: φοφίκο, καρδούλες, μπίκα (ρόφημα σε σκόνη) ρετρό γλυκά στην αγορά (μας πρήξανε με τα γκουρμέ και τις χαζοπανακότες και τα σιχαμερά όρεο) και γενικά όλα εκείνα τα ωραία και ανθυγιεινά που μας προκαλούσαν ζεστασιά στην ψυχούλα. Τώρα όλα είναι πολύ καθώς πρέπει: χωρίς λιπαρά, ψημένα και όχι τηγανιτά, με στέβιες και λοιπές βλακείες, ρε άντ'απο'κει...
 
Διάβασα στο πιο πάνω ποστ για τα σπαράγγια που πράγματι είναι ακριβά και πεντανόστιμα. Όταν ήμουν μικρή είχα φάει δύο φορές μόνο, και αυτό γιατί ήθελε ο πατέρας μου να δοκιμάσουμε. Δεν ήθελε από ψώνιο να τα γευτούμε αλλά γιατί στην ορεινή Ναυπακτία που μεγάλωσε σαν παιδί ήταν αυτοφυή, πιο μικρά και λεπτά ομως σαν μέγεθος από αυτά που βρίσκουμε στα σουπερμάρκετ, και τα έτρωγαν με αυγά τηγανισμένα σε φρέσκο βούτυρο. Ντελικατέσεν ε; Μόνο που τα τρώγανε ξυπόλητοι γιατί δεν είχαν να βάλουνε παπούτσια. Είναι περίεργο τι θεωρούμε ντελικατέσεν τροφή όπου διαμορφώνεται σύμφωνα με την παραγωγή, εισαγωγή ή την προώθηση μέσω διαφήμισης και σε δεύτερο ρόλο έρχεται η γεύση. Έτσι έχουμε τους φτωχους ξυπόλυτους ανα την υφήλιο να τρώνε σπαράγγια, μανιτάρια, πασιονφρουτ και μάνγκο και τους πλούσιους ΒορειοΕυρωπαίους να γεύονται μια φέτα καρπούζι (όπου πωλούνται μια μια ξεχωριστά) και να αγοράζουν τραχανά σε μικρή μαύρη συσκευασία με χρυσά γράμματα.
 
Λευκές πάστες!
Δεν είναι πλέον δυσεύρετες αλλά εξαφανισμένες. Άσπρο ψωμάκι, λευκή κρέμα, άσπρο ψωμάκι λευκή κρέμα, σαντιγύ, κερασάκι. Όχι αμύγδαλο, καρύδα, καραμέλα ή ό, τι άλλο να' ναι.
 
Διάβασα στο πιο πάνω ποστ για τα σπαράγγια που πράγματι είναι ακριβά και πεντανόστιμα. Όταν ήμουν μικρή είχα φάει δύο φορές μόνο, και αυτό γιατί ήθελε ο πατέρας μου να δοκιμάσουμε. Δεν ήθελε από ψώνιο να τα γευτούμε αλλά γιατί στην ορεινή Ναυπακτία που μεγάλωσε σαν παιδί ήταν αυτοφυή, πιο μικρά και λεπτά ομως σαν μέγεθος από αυτά που βρίσκουμε στα σουπερμάρκετ, και τα έτρωγαν με αυγά τηγανισμένα σε φρέσκο βούτυρο. Ντελικατέσεν ε; Μόνο που τα τρώγανε ξυπόλητοι γιατί δεν είχαν να βάλουνε παπούτσια. Είναι περίεργο τι θεωρούμε ντελικατέσεν τροφή όπου διαμορφώνεται σύμφωνα με την παραγωγή, εισαγωγή ή την προώθηση μέσω διαφήμισης και σε δεύτερο ρόλο έρχεται η γεύση. Έτσι έχουμε τους φτωχους ξυπόλυτους ανα την υφήλιο να τρώνε σπαράγγια, μανιτάρια, πασιονφρουτ και μάνγκο και τους πλούσιους ΒορειοΕυρωπαίους να γεύονται μια φέτα καρπούζι (όπου πωλούνται μια μια ξεχωριστά) και να αγοράζουν τραχανά σε μικρή μαύρη συσκευασία με χρυσά γράμματα.
Έτσι είναι αυτό που λες. Τι ίδιο συμβαίνει και με άλλα "φτωχά" εδέσματα: πληγούρι, κουσκούς. τραχανά, χαρούπι, σουσάμι κλπ. Τα επανα-ανακαλύπτουν οι διάφοροι διάσημοι μάγειρες, γίνονται της μοδός και εκεί που κάποιοι άνθρωποι έκαναν αμάν να τα ξεφορτωθούν και να φάνε άλλα πιο "πλούσια" και πιο "αστικά" τώρα βλέπουν να γίνονται του συρμού και να πωλούνται πανάκριβα σε σουπερμάρκετ και εστιατόρια και να θεωρούνται γκουρμέ.
Στη βόρεια Ευρώπη ας πούμε όλα αυτά, μαζί με τα φρούτα και τα λαχανικά είναι πολύ σπάνια και δυσεύρετα. Ναι μεν με τις μεταφορές και τα ψυγεία είναι πιο εύκολο να τα βρουν, δεν παύουν όμως να είναι πανάκριβα.
Ή ας πούμε, ελιές και ελαιόλαδο για μας στη Μεσόγειο είναι αυτονόητα και καθημερινά, αλλά για ρώτα ας πούμε και τους Σουηδούς, τους Βρετανούς, τους Ρώσους.
Γενικά πάντως νομίζω (στη Δύση πάντα) αν είναι διατεθιμένος κανείς να πλερώσει το κάτι (έως το πολύ) παραπάνω, θα βρει ό,τι θέλει. Δεν θα βρει προϊόντα που έχουν καταργηθεί: παγωτό ΟΚ της Δέλτα ας πούμε ή Champ της Algida ή γαριδάκια μπάτμαν (ναι, λέω τον πόνο μου).
 
Πίσω
Μπλουζα