Καλησπέρα σε όλους στο φόρουμ. Θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου, τις όποιες θέλω να δω αν ενστερνίζονται και άλλοι σε αυτό το φόρουμ και αν δεν τις ενστερνίζονται, θέλω πολύ να δω τον σχετικό αντίλογο με την ανάλογη επιχειρηματολογία.
Παρακολουθώντας σχετικά πρόσφατα το "Οι Ρόδες Χορεύουν" και παλαιότερα "Τα Τσακάλια" και τους "Χούλιγκανς" έχω εισέλθει στον εξής προβληματισμό, στο κατά πόσο αυτές οι ταινίες (η κλασική τριάδα του Δαλιανίδη και ταινίες αντίστοιχης θεματολογίας της εποχής), αποτυπώνουν σωστά και όσο γίνεται κοντά στην πραγματικότητα τη νεολαία της εποχής.
Έχω την αίσθηση ότι είναι αρκετά στερεοτυπική η προσέγγιση (ενδεχομένως και να βασίζεται στην εικόνα των δημιουργών που είχαν για αυτές τις ηλικίες), καθώς, παρατηρούμε μια νεολαία άκρως ατίθαση, χωρίς ηθικούς φραγμούς και γενικότερα, η νεολαία, παρουσιάζεται ως μία ομάδα ανθρώπων ανεπρόκοπη, η οποία έχει μονίμως στο νου της να δημιουργεί μπελάδες, φασαρίες, επεισόδια, χωρίς να είναι τελικά τόσο γόνιμη, όπως θα περιμέναμε από το νεαρόν της ηλικίας, απλώς παρουσιάζεται μια νεολαία άχρηστη για το οτιδήποτε με άκρως περιορισμένα ενδιαφέροντα, όπως χρήση ναρκωτικών, ασυστολη ερωτοτροπία, ενδεχομένως και με τα αντίστοιχα όργια, οδήγηση μηχανών με ακραίες συνθήκες, με κόντρες, σούζες και όλα τα συναφή και γενικά, μια νεολαία που νομίζει ότι κάνει πολλά αλλά, όπως παρουσιάζεται στις ταινίες αυτές, πετυχαίνει το απόλυτο τίποτα.
Κατά τη γνώμη μου, είναι άκρως στερεοτυπική αυτή η προσέγγιση και απεικόνιση αυτού του target group και ως νέος αυτής της ηλικίας, αισθάνομαι ότι αυτό που βλέπω, έχει να κάνει με το πώς βλέπει ένας ενήλικας μετά τα -ήντα του το τι εστί νεολαία, αυτή τη διαστρεβλωμένη άποψη. Δεν αναιρώ το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η νεολαία η οποία απαρτίζεται από ρέμπελους αλλά, εκεί που διαφωνώ, είναι ότι ολόκληρη η νεολαία αποκτά αυτή την ταμπέλα, χωρίς φυσικά να ισχύει κάτι τέτοιο στην τελική, δεν είναι όλοι οι της νεολαίας ρέμπελοι και ακάματοι, υπάρχουν και άξιοι εκπρόσωποι αυτής της ηλικίας οπότε, η γενίκευση ότι ΟΛΗ τη νεολαία τη νοιάζει μόνο να περνάει καλά, είναι εσφαλμένη καθώς όπως είπα, θεωρώ ότι είναι γενίκευση, υπάρχει νεολαία όπως και τότε υπήρχε νεολαία η οποία είχε ιδανικά, δεν ήταν όλοι "χαμένα κορμιά", όπως νομίζω ότι απεικονίζονται στις ταινίες του Δαλιανίδη κυρίως (ξαναλέω, από όσες έχω δει και τα όσα γνωρίζω για όσες δεν έχω δει) οπότε, ο προβληματισμός μου έγκειται στο αν όντως έχετε παρατηρήσει κι εσείς κάτι τέτοιο και επίσης, αν και άλλες ταινίες της εποχής με αντίστοιχη θεματολογία, έχουν αντίστοιχη παρουσίαση/πεποίθηση για τη νεολαία της εποχής.
Παρακολουθώντας σχετικά πρόσφατα το "Οι Ρόδες Χορεύουν" και παλαιότερα "Τα Τσακάλια" και τους "Χούλιγκανς" έχω εισέλθει στον εξής προβληματισμό, στο κατά πόσο αυτές οι ταινίες (η κλασική τριάδα του Δαλιανίδη και ταινίες αντίστοιχης θεματολογίας της εποχής), αποτυπώνουν σωστά και όσο γίνεται κοντά στην πραγματικότητα τη νεολαία της εποχής.
Έχω την αίσθηση ότι είναι αρκετά στερεοτυπική η προσέγγιση (ενδεχομένως και να βασίζεται στην εικόνα των δημιουργών που είχαν για αυτές τις ηλικίες), καθώς, παρατηρούμε μια νεολαία άκρως ατίθαση, χωρίς ηθικούς φραγμούς και γενικότερα, η νεολαία, παρουσιάζεται ως μία ομάδα ανθρώπων ανεπρόκοπη, η οποία έχει μονίμως στο νου της να δημιουργεί μπελάδες, φασαρίες, επεισόδια, χωρίς να είναι τελικά τόσο γόνιμη, όπως θα περιμέναμε από το νεαρόν της ηλικίας, απλώς παρουσιάζεται μια νεολαία άχρηστη για το οτιδήποτε με άκρως περιορισμένα ενδιαφέροντα, όπως χρήση ναρκωτικών, ασυστολη ερωτοτροπία, ενδεχομένως και με τα αντίστοιχα όργια, οδήγηση μηχανών με ακραίες συνθήκες, με κόντρες, σούζες και όλα τα συναφή και γενικά, μια νεολαία που νομίζει ότι κάνει πολλά αλλά, όπως παρουσιάζεται στις ταινίες αυτές, πετυχαίνει το απόλυτο τίποτα.
Κατά τη γνώμη μου, είναι άκρως στερεοτυπική αυτή η προσέγγιση και απεικόνιση αυτού του target group και ως νέος αυτής της ηλικίας, αισθάνομαι ότι αυτό που βλέπω, έχει να κάνει με το πώς βλέπει ένας ενήλικας μετά τα -ήντα του το τι εστί νεολαία, αυτή τη διαστρεβλωμένη άποψη. Δεν αναιρώ το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η νεολαία η οποία απαρτίζεται από ρέμπελους αλλά, εκεί που διαφωνώ, είναι ότι ολόκληρη η νεολαία αποκτά αυτή την ταμπέλα, χωρίς φυσικά να ισχύει κάτι τέτοιο στην τελική, δεν είναι όλοι οι της νεολαίας ρέμπελοι και ακάματοι, υπάρχουν και άξιοι εκπρόσωποι αυτής της ηλικίας οπότε, η γενίκευση ότι ΟΛΗ τη νεολαία τη νοιάζει μόνο να περνάει καλά, είναι εσφαλμένη καθώς όπως είπα, θεωρώ ότι είναι γενίκευση, υπάρχει νεολαία όπως και τότε υπήρχε νεολαία η οποία είχε ιδανικά, δεν ήταν όλοι "χαμένα κορμιά", όπως νομίζω ότι απεικονίζονται στις ταινίες του Δαλιανίδη κυρίως (ξαναλέω, από όσες έχω δει και τα όσα γνωρίζω για όσες δεν έχω δει) οπότε, ο προβληματισμός μου έγκειται στο αν όντως έχετε παρατηρήσει κι εσείς κάτι τέτοιο και επίσης, αν και άλλες ταινίες της εποχής με αντίστοιχη θεματολογία, έχουν αντίστοιχη παρουσίαση/πεποίθηση για τη νεολαία της εποχής.