Λογικά, ο tsalk έχει δίκιο. Εγώ πάντως συγκινήθηκα πολύ που είδα έστω κι αυτό το μοναδικό (
επεισόδιο που έχει σωθεί. Ήταν από τις πολύ αγαπημένες μου σειρές και μάλιστα την έγραφα στο κασετόφωνο (!!!) και την άκουγα μετά. Θα πρέπει να ψάξω μήπως βρω την κασέτα, αλλά δε νομίζω να υπάρχουν ελπίδες...
Θυμάμαι ότι κάθε Τρίτη που προβαλλόταν η σειρά, πήγαινα στο γυμναστήριο (ή καλύτερα με πήγαιναν, αφού ήμουν 6,5 ετών...) και γκρίνιαζα, αφού άφηνα το επεισόδιο στη μέση. Μετά όμως μου έλεγε την περίληψη η μάνα μου κι έτσι δεν έμενα πίσω.
Μου έχουνε μείνει δυο-τρεις σκηνές από τη σειρά, που θα τις αναφέρω επιγραμματικά όπως μου έρχονται στο μυαλό μετά από σχεδόν 30 χρόνια:
-Μια εκδρομή του Λουκά και της Ρένας ένα βράδυ σε μια παραλία όπου ο κόσμος χόρευε τσιφτετέλι με "Το πουκάμισο το θαλασσί" του Κουγιουμτζή.
-Ένα φινάλε επεισοδίου όπου ο Πέτρος (Βούρος) επισκέπτεται τον Λουκά στη φυλακή και τον ρωτάει "Την αγαπούσες;". Κι εκείνος απαντάει αργά: "Ναι Πέτρο. Την αγαπούσα πολύ. Πάρα πολύ" κι αμέσως πέφτουν οι τίτλοι τέλους.
-Τον "άγνωστο" (Κυριακίδης) να πηγαίνει στο σπίτι της Ρένας κι εκεί η γιαγιά της (Ανουσάκη) να καταλαβαίνει ότι αυτός είναι ο δολοφόνος, να του επιτίθεται με φωνές κι αυτός να φωνάζει "Δεν το 'θελα γιαγιά".
Όσο για τους τίτλους αρχής, θυμάμαι ότι πάντα προβαλλόταν η σκηνή από το ατύχημα της Ρένας όταν τη χτύπησε με το αυτοκίνητο ο Λουκάς (που ήταν και η αρχή της γνωριμίας τους)...
Μπράβο και πάλι στην ΕΡΤ και μακάρι να βρεθούνε κι άλλα επεισόδια...