Η ρετρό μου καλή πράξη ως παιδί

[krios]

Οι συμβουλές της οικογένειας και των δασκάλων μας ήταν να κάνουμε καλές πράξεις στη ζωή μας. Κατά πόσο το κάναμε και με τι συχνότητα προσωπικό στοιχείο στην ψυχή μας και το μυαλό μας. Επίσης μας συμβούλευαν να μην τις λέμε (του τύπου: κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό). Ανοίγω αυτό το θέμα λόγω ημέρας και λόγω συναισθηματισμού γιατί νομίζω πως ως παιδιά κάτι καλό κάναμε (αγνά και όχι για το μπράβο ή για να κερδίσουμε κάτι) και ίσως είναι ευκαιρία να το ξαναθυμηθούμε μαζί. Κάτι που θυμόμαστε, κάτι που μας συγκινεί, κάτι για το οποίο είμαστε περήφανοι.

Μοιράζομαι μαζί σας μια φοβερή εμπειρία που είχα στο γυμνάσιο όταν ήμουν στη χορωδία. Μας είπαν λοιπόν ότι τα Χριστούγεννα θα πάμε να τραγουδήσουμε σε έναν οίκο ευγηρίας για να συντροφεύσουμε και να ζεστάνουμε τις γιορτές των μεγάλων σε ηλικία ανθρώπων που βρίσκονταν εκεί (και αρκετοί από αυτούς δυστυχώς ήταν εντελώς παρατημένοι από συγγενείς όλων των βαθμών). Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ευχές τους, τα βλέμματά τους και τα λόγια ευγνωμοσύνης τους. Τα χέρια τους που μας μας αγκάλιαζαν και τα δάκρυα συγκίνησης.

Εσείς τι είναι αυτό που κάνατε, για το οποίο είστε περήφανοι ακόμα και σήμερα;

 

[joe]

η αληθεια ειναι πως σαν παιδακι ειχα ενα μικρο ελλειμα αλτρουισμου..

 

[noxrider]

η αληθεια ειναι πως σαν παιδακι ειχα ενα μικρο ελλειμα αλτρουισμου..

Και εγώ μία από τα ίδια...και μάλιστα κακομαθημένος ως ο βενιαμίν της οικογένειας. #)

 

[pooky(1)]

Δυστυχώς σαν μικρό παιδάκι είχα μάθει να επιβιώνω και όχι να κάνω καλές πράξεις. Βέβαια γεννήθηκα 80 και τώρα είμαι 12.......

 

[Juanita]

Εγώ δε θυμάμαι να έχω κάνει κάτι για το οποίο να είμαι σήμερα περήφανη και είχε αντίκρυσμα στους άλλους...

Κάτι καραμέλες και τσίχλες που είχαμε πάει σε μιά κοπέλα σε ένα νοσοκομείο θυμάμαι μόνο... αλλά είναι ανάξιο λόγου...

 

[Rakeesh]

Ειχαμε δυο κοτοπουλακια και ειχαν ανεβει σε ενα ντουβαρι μιας οικοδομης και σκαρφαλωσα και τα κατεβασα δε θυμαμαι ποσο ψηλα ηταν αλλα ειχα μεγαλο φοβο

μαλλον δε μετραει γιατι ηταν δικα μας κοτοπουλακια και οχι αλλουνου

 

[don dokken]

..μιλαμε στιβω το μυαλο μου(οσο απεμεινε)και ..τιποτα.

Μαλλον στο διλλημα καφριλα η οχι,το οχι ηταν η καλη πραξη...

 

[Αναστασια]

1. Οταν μεναμε σε πολυκατοικια, οντας μοναχοπαιδι ακομα και επειδη τα αλλα γειτονοπουλα μου εκλεβαν τα παιχνιδια αποφασισα να βρω ενα δικο μου φιλαρακι. Μια μερα λοιπον κουβαλησα στο σπιτι εναν μικρουλη που μαλλον ηταν αλλοεθνης, πολυ βρωμικος, αλλα ειχε κατι λαμπερα μαυρα ματακια που ολο ηταν δακρυσμενα. Οταν τον ειδε η μαμα μου μας εδωσε απο ενα κουλουρι και μου ειπε:

- Αναστασια παιδι μου που το βρηκες αυτο το μικρο το τοσο βρωμικο; Ειναι τουρκος!

Και εγω. "οχι ειναι Κoυκλος!!!"

-Βρε ειναι τουρκος

-Οχι ειναι κουκλος!!

Ημουν 5 χρονων!

Μεχρι τωρα εχουνε και μου το λενε!!!!!

2. Στο νηπιαγωγειο ειχα εναν μικρουλη συμμαθητη που οταν ηθελε να παει στο μπανιο σηκωνοταν απο το θρανιο του, πηγαινε στην μεση της ταξης και ξεκιναγε να ετοιμαζεται προς νερου του #) #) #) , αρχιζε δηλαδη να ξεκουμπωνεται, μεχρι εκει ευτυχως . Τα αλλα μικρα τον κοροιδευανε και η δασκαλα του ελεγε να περιμενει το διαλλειμα. Εγω δεν αντεχα εκεινη την κατασταση, το κοροιδεμα δηλαδη των αλλων παιδιων, και σηκωθηκα μια μερα απο το θρανιο, τον πηρα απο το χερι και τον αφησα μπροστα στην πορτα του μπανιου εξηγωντας του οτι μονο οταν ειναι εκει μεσα επιτρεπεται να ξεκουμπωνεται!

H δασκαλα γιατι ποτε δεν το εκανε;;;;; :xm:

3. Οτι αδεσποτο γατακι εβρισκα στον δρομο, το εφερνα σπιτι και εκλαιγα και χτυπιομουνα μεχρις οτου να ειμαι σιγουρη οτι η μαμα μου θα το κραταγε. Και νικουσα παντα.

 

[iakovos]

Και εγω ειχα ενα θεμα με τα αδεσποτα, μεχρι και ξυλο ειχα παιξει με ενα πιτσιρικι που εδερνε ενα σκυλο, αλλα η μανα μου ουρλιαζε οταν εβλεπε ζωα στο σπιτι. Τελικα καταφερα να κρυψω δυο χαλωνιτσες που καποιος ειχε πεταξει μαζι με τη γυαλα τους!!

 

[Λορένα]

Η καλες μου πραξεις ειχαν να κανουν παντα με ζωακια και συνδυαζοταν με σκανδαλιες.

Ταιζα με το γαλα μου πρωι βραδυ το γατακι που ειχα βρει στην αποθηκη του σπιτιου μου (το εσωσα απο βεβαιο θανατο και εγω γλιτωνα το γαλα ).

Δεν εμποδισα τα χελιδονια να φτιαξουν την φωλια τους στο σπιτι μας, παρα τις σαφεστατες οδηγιες του πατερα μου, να στησω καρτερι και να τα διωχνω. (δημιουργησα μια οικογενεια )

Ταιζα ολες τις γατες της γειτονιας, με αποτελεσμα μια μερα να ανοιξει την πορτα η μανα μου και να βρει ουτε 5 ουτε 10 αλλα πανω ντουζινα γατες να την περιμενουν νιαουριζοντας [εσωσα τις γατες απο πεινα, και "καθαρισα" την περιοχη απο βλαβερα πλασματα (δες φιδια και ποντικια) που ετρωγαν οι γατες που μαζεψα]

Μονο μια φορα δεν μπορεσα να βοηθησω, οταν ειδα ενα πουλακι που ειχε πεσει απο ενα δεντρο. παροτι εψαξα, δεν μπορεσα να βρω απο ποια φωλια επεσε. Δεν εζησε, πεθανε και μαζι του ελιωσα στο κλαμα και εγω που δεν μπορεσα να το σωσω

 

[cyberknight]

Στον δρόμο για το φροντιστήριο αγγλικών (οι δικοί μου με έστειλαν από δευτέρα δημοτικού), είχε ένα μικρό σπιτάκι που έμενε μια γιαγιά. Έμαθα μια μέρα πως ήταν τυφλή και δεν είχε οικογένεια και ... δεν ξέρω πως μου ήρθε αλλά πήγα και την επισκέφτηκα. Κάθησα μαζί της 1 ώρα, ίσως και παραπάνω μια και έφυγα για αυτόν το σκοπό πιο νωρίς από το σπίτι μου. Εκείνη μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν το χαμένο εγγόνι της και απο τότε κάθε φορά που είχα αγγλικά έλεγα στο σπίτι ότι είχα μια ώρα πιο νωρίς για να περνάω από την γιαγιά αυτή. Μετά από 4 χρόνια , η γιαγιά πέθανε αλλά το σπιτάκι της παραδόξως παραμένει ως σήμερα.

 

[rapunjel]

Η ρετρό μου καλή πράξη ως παιδί

Πάντα ως παιδάκι κρατούσα παρέα στις γιαγιάδες.Θυμάμαι τριών χρονών που πήγαινα σε μια γιαγιά δίπλα από το σπίτι μας και εκείνη έραβε αλλά δεν έβλεπε να περάσει την κλωστή από τη βελόνα και εγώ προσπαθούσα και έβαζα τα δυνατά μου να τα καταφέρω για να χαρεί. Θυμάμαι μια άλλη γιαγιά τυφλή στο χωριό της μαμάς μου που πήγαινα κάθε Κυριακή και της έκανα παρέα.

Η γιαγιά Ευγενία ήταν μια άλλη γιαγιά με ένα σπίτι γεμάτο αντίκες,αγάλματα και γενικά πολύ όμορφα πράγματα που έτρωγα ότι φαϊ έφτιαχνε για να μη λυπηθεί...

Έκανα παρέα ένα κοριτσάκι που η μαμά του ήταν μπεκρού,έτσι έλεγε η γειτονιά,και όλη το φτύνανε.Θυμάμαι τον πόνο του φτυσίματος στο πρόσωπο του...Έπαιρνα αγκαλιά ότι ζωάκι είχε γούνα και το φιλούσα.Ύστερα το πήγαινα σπίτι και η μαμά μου κόντευε να πάθει εγκεφαλικό!Είχαμε πολλά ζώα.

Φτάνουν;

 

[johnny19818]

Οι καλές μου πράξεις, αν μπορούμε να τις θεωρήσουμε, ήταν και είναι να μεταφέρω κανένα σκατζόχοιρο αν τον πετύχω στη μέση του δρόμου καθώς πολύ πιθανό να τον πατήσει κανένα αμάξι. Επίσης θυμάμαι να πηγαίνω φαγητό στην ανήμπορη προγιαγιά μου που ήταν κοντά στο σπίτι της γιαγιάς μου.

 

[RIO]

Ενώ ήμουν ευγενικό παιδί, δεν μπορεί να μου έρθει κάτι στο μυαλό... :xm: ίσως ότι πάντα έμπαινα στην μέση, για να σταματήσω καυγάδες. Ακόμα και όταν έπεφταν γροθιές...

 

[Metalcandyman]

Και γω δεν θυμαμαι τιποτα απο καλες πραξεις για τοτε που ημουνα πιτσιρικας.Αν απο την αλλη γραφαμε για κακες πραξεις οσο να ναι ολο και κατι θα ειχα να γραψω

 

[johnny19818]

Αν απο την αλλη γραφαμε για κακες πραξεις οσο να ναι ολο και κατι θα ειχα να γραψω

Καλά όσο γι'αυτό...Αλήθεια υπάρχει τέτοιο θέμα;

 

[perlastar]

Προσπάθησα να θυμηθώ κάτι γιατί τα έχω ξεχάσει, και θυμήθηκα ότι ψώνιζα στο φούρνο μερικές φορές για έναν γέρο που ζούσε μόνος σ'ένα παλιόσπιτο στη γειτονιά μου. Μετά από λίγο καιρό ο γέρος πέθανε και είχα μία μελαγχολία όταν περνούσα έξω από το άδειο του πια σπίτι. Επίσης, βοηθούσα καμμία φορά κάτι γριούλες που έμεναν μαζί, πάλι σ'ενα ρημαδόσπιτο και έβγαιναν να ράψουν στην αυλή. Μου ζητούσαν να τους περάσω την κλωστή στη βελόνα. Τώρα που το θυμάμαι, ένιωθα πολύ καλά όταν έκανα τέτοιες πράξεις.

Όσο για τα ζώα, πάντα τα αγαπούσα και δεν υπήρχε περίπτωση να μην ταϊσω ζώο που θα βρισκόταν μπροστά μου. Είτε έβλεπα αδέσποτα στο δρόμο, είτε σε ζωολογικούς κήπους, πάντα θα έδινα κάτι και οι γονείς μου με μάλωναν, γιατί κάποιες φορές έδινα το μισό φαγητό μου. Αυτή τη μανία βέβαια την έχω ακόμα και πολλές φορές πρέπει κάποιος να με συγκρατεί

 

[pardalotzatziki]

Καλη πραξη; Ειχα πιασει μια μυγα και ΔΕΝ της εκοψα τα φτερα..

 

[perlastar]

Καλη πραξη; Ειχα πιασει μια μυγα και ΔΕΝ της εκοψα τα φτερα..

Πολύ συγκινητικό, με σκλάβωσε η καλοσύνη σου

 

[pardalotzatziki]

Πολύ συγκινητικό, με σκλάβωσε η καλοσύνη σου

I know! :animlaugh: :supergrin: :animlaugh: