Λεωφορείον ο Πόθος (Θίασος Έλλης Λαμπέτη)

[dimitri10b]

Θέατρο Διονύσια 1965



Tennessee Williams Λεωφορείον ο Πόθος (A Streetcar Named Desire)



Μπλανς…………...…Έλλη Λαμπέτη

Στάνλευ…….…...…Κώστας Καρράς


Στέλλα..........Νίκη Τριανταφυλλίδου

Στηβ…………....….Βαγγέλης Καζάν

 

[sunset89]

Θα πρέπει λογικά να ήταν καλή παράσταση...

Το θέατρο Διονύσια ήταν το σημερινό Χορν;;

 

[dimitri10b]

όντως πρέπει να ήταν πολύ ωραία παράσταση,πιστεύω πως η Λαμπέτη ήταν ιδανική για το ρόλο της Μπλανς!!!

δεν γνωρίζω για το θέατρο πάντως δε νομίζω να έχει σχέση

τελικά μετά απο λίγο ψάξιμο διαπίστωσα πως όντως το θέατρο Διονύσια είναι το σημερινό Δημήτρης Χορν

 

[dimitri10b]

 

[sunset89]

Ειδικά η δεύτερη φωτό πολύ ωραία!! Ευχαριστούμε

 

[elephadas]

Η Λαμπέτη θα πρέπει να ήταν υπέροχη, αλλά ο Καρράς δεν μου ταιριάζει καθόλου για Κοβάλσκι. Πολύ ελαφρύς γι' αυτό το ρόλο.

 

[dimitri10b]

αααχ ας μπορούσα να δω τη Λαμπέτη να παίζει Μπλανς,και ας ήταν και ο Στάθης Ψάλτης ο Στάνλευ!!!

 

[thanos75]

Στο βιβλίο "Η τελευταία παράσταση" το οποίο ουσιαστικά αποτελεί μια σειρά συνεντεύξεων της Λαμπέτη στη δημοσιογράφο Φρίντα Μπιούμπι, η Λαμπέτη ανέφερε κάπου πως θεωρεί το "Λεωφορείον ο πόθος" ίσως τη σημαντικότερή της παράσταση και ένα από τα λίγα πραγματικά καλά θεατρικά έργα στα οποία έπαιξε (τόνιζε συνέχεια με διάθεση αυτοκριτικής σε όλο το βιβλίο πως ποτέ δεν έκανε καλές επιλογές έργων και δεν στάθηκε αντάξια του ταλέντου της, ως προς στο σκέλος αυτό)! Επιπλέον ανέφερε πως ο ρόλος της Μπλανς την είχε πραγματικά εξουθενώσει και σχεδόν αρρωστήσει εκείνη την περίοδο με αποτέλεσμα να χρειαστεί οπωσδήποτε κάποιο διάλειμμα μετά!

 

[sunset89]

Μα ακριβώς για αυτό το λόγο, η Λαμπέτη ως Μπλανς Ντιμπουά, έμεινε στα χρονικά της ελληνικής θεατρικής σκηνής και λειτούργησε ως πρότυπο ερμηνείας του συγκεκριμένου ρόλου..!

 

[dimitri10b]

όταν η Λαμπέτη αποφάσισε να παίζει το ρόλο είχε το φόβο μην πάθει κάτι και δεν προλάβει να τον δείξει στο κοινό!!!τον είχε λατρέψει αλλά η αλήθεια είναι πως την εξουθένωσε...απ'ότι έχω διαβάσει ήταν το γεγονός της χρονιάς,ανέβηκε 5 Φεβρουαρίου και ο Σεφέρης της έστειλε γράμμα για να τη συγχαρεί...η ''αδερφή'' της (στο έργο,Νίκη Τριανταφυλλίδη) είχε δηλώσει πως κάθε βράδυ την παρακολουθούσε στη σκηνή που η Μπλανς ως αποκορύφωμα της μοναξιάς της ανοίγει το παράθυρο να φωνάξει βοήθεια αλλά επειδή ξέρει πως αν φωνάξει βοήθεια δε θα βγεί κανείς φωνάζει φωτιά...γιατί σε αυτή τη σκηνή ήταν συγκλονιστική

 

[dimitri10b]

Επιστρέφω στο θέμα λόγω της ελλιπούς αναφοράς μου όταν το άνοιξα. Ολόκληρη η διανομή και τα στοιχεία της ιστορικής παράστασης.

 

[TZELASO]

Πιάνεται η καταγραφή των αναμνήσεων μιας μητέρας??? Γιατί η μαμά μου δεν είχε δει την συγκεκριμένη παράσταση αλλά την είχαν δει οι φίλοι της... Τον καιρό εκείνο ανήκε σε ένα κύκλο πολύ θεατρόφιλων, και είχε ακούσει διθυραμβικές κριτικές για την Λαμπέτη και τον Καρρά, ότι ήταν έξοχοι και οι δύο και ότι έβγαζαν έναν άκρατο ερωτισμό. Εγώ προσωπικά έχω δει μόνο την κινηματογραφική απόδοση με τον Μπράντο και Βίβιαν Λη που η σκηνή του βιασμού δεν υπάρχει και δε θα ήθελα να τη δω με άλλη πρωταγωνίστρια. Θα μου φαίνονταν όλες υποδεέστερες. Θα ήθελα μόνο να έχω μία από αυτές τις χρονομηχανές του Κύρου Γρανάζη βρε παιδιά. Αυτές που έμπαινε μέσα ο Ντόναλτ και μεταφερόταν στην εποχή των Πειρατών ή της Γαλλικής Επανάστασης. Να πατάω το κουμπί και να μεταφέρομαι στον χρόνο για να δω αυτές τις καταπληκτικές παραστάσεις που τότε δεν σκεφτόταν κανείς να κινηματογραφίσει.