ARETARA
RetroNuts!
- Joined
- 1 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 2.136
- Αντιδράσεις
- 2.279
Ληστεία στην Αθήνα (1969)
RetroDB: http://retrodb.gr/wiki/index.php/Ληστεία_στην_Αθήνα
Μία ακόμη αστυνομική ταινία πραγματεύομαι στο παρόν. Είναι η "Ληστεία στην Αθήνα", μια ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία Βαγγέλη Σερντάρη και παραγωγή του ιδίου και του Κώστα Πίτσιου.
Το θέμα - το καστ. Ένας νεαρός, ο Ντίνος Καμπάκης (Ανέστης Βλάχος) εργάζεται ως υπάλληλος στο κτηματομεσιτικό γραφείο του Θωμά Χρηστίδη (Δήμος Σταρένιος). Όταν ένας πελάτης πληρώνει το γραφείο σε λίρες για μια αγορά οικοπέδου, ο Ντίνος αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να πιάσει την καλή. Μαζί με τον μικρό αδερφό του, τον Σταύρο (Γιώργος Καλατζής) που είναι πλασιέ βιβλίων και τον φίλο τους τον Μιχάλη (Χρήστος Τσάγκας, οδηγός λαθραίου ταξί) αποφασίζουν να προετοιμάσουν και να υλοποιήσουν τη διάρρηξη του χρηματοκιβωτίου του Χρηστίδη. Το σχέδιο εκτελείται με απόλυτη επιτυχία και περνάει στη δεύτερη φάση όπου πλέον η αστυνομία με επικεφαλής τον αστυνόμο Μανέτα (Θόδωρος Έξαρχος) αναζητά τα κλοπιμαία και φυσικά υποπτεύεται τον Ντίνο. Τα κλοπιμαία κρύβονται στο σπίτι των δύο αδερφών ενώ ένα ποσό από τις 2.000 χρυσές λίρες Αγγλίας πρόκειται να φυγαδευθεί λαθραία με προορισμό τη Γερμανία για αγορά μάντρας αυτοκινήτων. Όλα πάνε καλά μέχρι τη στιγμή που ο Σταύρος παίρνει κάποια χρήματα από τα κλεμμένα για να πάει με μια πόρνη (Χριστίνα Πρόκου). Η αστυνομία που τον παρακολουθάει (Δημήτρης Ιωακειμίδης) τον συλλαμβάνει και τον ανακρίνει, αλλά ο Σταύρος προσπαθώντας στον πανικό του να διαφύγει πέφτει από τον όροφο και σκοτώνεται.
Τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους. Προσπαθώντας να φυγαδεύσουν τη λεία ο Ντίνος και ο Μιχάλης συλλαμβάνονται από αστυνομικούς που τους παρακολουθούν. Στο δρόμο όμως για το τμήμα σκοτώνουν τον συνοδό τους (Γρηγόρης Μασσαλάς) και επιχειρούν να διαφύγουν. Πάνω στη συμπλοκή ο Μιχάλης συλλαμβάνεται και ο Ντίνος επιχειρώντας να διαφύγει πέφτει νεκρός από ανταλλαγή πυρών.
Σχόλια. Πρόκειται για μια αρκετά ενδιαφέρουσα αστυνομική ταινία. Ο Βαγγέλης Σερντάρης στήνει από νωρίς το σκοτεινό σκηνικό της Αθήνας. Μισθοσυντήρητοι υπάλληλοι στο σκυθρωπό γκρίζο των εργατικών πολυκατοικιών και των γραφείων του κέντρου. Που δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα με τη δουλειά και το ξέρουν καλά. "Ή τώρα ή ποτέ..." λέει ο Ντίνος στον Μιχάλη και ξέρει καλά το μέλλον του κι ας είναι να το παίξει σε μια ζαριά. Με αυτόν τον τρόπο ο σκηνοθέτης - σεναριογράφος προχωράει πέρα από τον κλασικό διαχωρισμό "καλών" και "κακών" για να διατυπώσει τη θέση ότι σε ένα γκρίζο τοπίο οπωσδήποτε και οι χαρακτήρες δεν θα είναι άσπροι ή μαύροι αλλά γκρίζοι. Ακόμα και οι φίλες τους (Τζούλια, Δώρα Σιτζάνη και Ισμήνη, Εύα Φρυδάκη) παρόλο που γκρινιάζουν για τις κομπίνες τους ωστόσο στο βάθος τις δέχονται αφού βλέπουν ότι είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από τη βιοπάλη. Ο θεατής σχεδόν τείνει να συμπαθήσει ή έστω να συμπάσχει με τους ήρωες και τις αποφάσεις τους. Και ο κακός; Ποιος είναι ο κακός του έργου; Ίσως ο κτηματομεσίτης που θησαυρίζει, γερολαδάς που κάνει τις λίρες μασούρια, άνθρωπος της αγοράς ή μούτρο που ο σύγχρονος Ρομπέν των Δασών θα του τα πάρει, όχι για τους φτωχούς αλλά για τον εαυτό του. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω...
Η Αθήνα παρουσιάζεται δίχως φτιασίδια, με τα προβλήματά της και το τσιμεντένιο της πρόσωπο. Οι ήρωες περπατούν στην Ομόνοια, στις εμπορικές οδούς της πόλης σαν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Είδα σημαντικές ομοιότητες στην οπτική της ταινίας με αυτήν του "Ναι μεν αλλά...", μια άποψη που διαφέρει σημαντικά από την κρατούσα των ταινιών της περιόδου.
Η τριάδα των πρωταγωνιστών κρατάει δικαιωματικά τα σκήπτρα στην ερμηνεία. Κορυφαίος όλων ο σπουδαίος Ανέστης Βλάχος που "γεμίζει" πληθωρικά την οθόνη με την ισχυρή παρουσία του. Καλοί επίσης οι Χρήστος Τσάγκας και Γιώργος Καλατζής. Από τους υπόλοιπους θα ξεχωρίσω τον Θόδωρο Έξαρχο στον ρόλο του αστυνομικού ενώ επίσης μου άρεσε στους μικρούς ρόλους ο θυρωρός (νομίζω είναι ο συμπαραγωγός Κώστας Πίτσιος).
Πολύ καλή δουλειά στη φωτογραφία του μαιτρ Νίκου Καβουκίδη που επιτυγχάνει να απεικονίσει την σκοτεινή πόλη. Προσθέτει αξία στην ταινία η μουσική του Γιώργου Θεοδοσιάδη με το έντονα αστυνομικό χρώμα της, χωρίς ωστόσο να χαρακτηρίζεται εξαιρετική.
Διακρίσεις. Η ταινία δικαίως απέσπασε τα βραβεία σκηνοθεσίας και φωτογραφίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών 1969.
Μικρά - μικρά. Σε κάποια στιγμή του έργου ο Σταύρος ακούει ραδιοφωνική μετάδοση του αγώνα Akademisk Boldklub Δανίας - ΑΕΚ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1968-69. Ο αγώνας έλαβε χώρα για τη δεύτερη φάση του θεσμού στην Κοπεγχάγη στις 27/11/1968 και η ΑΕΚ επικράτησε με 2-0 και με το 0-0 που είχε από το πρώτο παιχνίδι στη Ν. Φιλαδέλφεια προκρίθηκε στην τρίτη φάση και έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που διακρίθηκε σε τέτοιο επίπεδο. Περισσότερα εδώ και εδώ.
Απόσπασμα 1.
Ο Μιχάλης με την Τζούλια συζητούν για το μέλλον τους...
Τζούλια: - Τι με κοιτάς; Εγώ δεν έχω σκοπό να φάω τη ζωή μου στα βρωμοξενοδοχεία που με κουβάλησες... Χίλιες φορές εργάτρια στη Γερμανία, να 'χω και την ανεξαρτησία μου.
Μιχάλης: - Κάνε λιγάκι υπομονή...
Τζούλια: - Να κάνω υπομονή και συ να με κοροϊδεύεις...
Απόσπασμα 2.
Ο Μιχάλης παίρνει τηλέφωνο στον θυρωρό (Μπάμπης) της πολυκατοικίας του γραφείου του Χρηστίδη για να επιβεβαιώσει αν είναι ακόμη εκεί πριν ξεκινήσει για τη διάρρηξη.
Θυρωρός: - Μπρος; Μπρος;
Μιχάλης: - Ναι; Τη Μαρία παρακαλώ...
Θυρωρός: - Αααα, τη Μαρία... η Μαρία είναι στο μπάνιο, στολίζεται για να σε υποδεχτεί. Α να χαθείτε αληταράδες...
Video.
Η σκηνή της ανάκρισης του Σταύρου από τον αστυνόμο Μανέτα.
Φωτογραφίες.
1. Αριστερά, ο Ντίνος με την Ισμήνη. Δεξιά, ο Μιχάλης με την Τζούλια.
2. Ο Ντίνος με την οξυγονοκόλληση κόβει το χρηματοκιβώτιο του Χρηστίδη.
3. Αριστερά, άποψη της Ομόνοιας. Στο κέντρο το ρολόι τύπου ARDATH του Ντίνου δείχνει 9 παρά 20, ώρα να φύγει από το γραφείο. Τα ρολόγια ARDATH, από μια μικρή έρευνα που έκανα είναι αρκετά σημαντικής αξίας, παράχθηκαν δε κατά την περίοδο 1930-1950. Δεξιά, φωτογραφίες της BB κοσμούν τον τοίχο στο δωμάτιο του Σταύρου...
4. Έξυπνη λήψη. Από τον καθρέφτη που είναι πεσμένος στο μπάνιο βλέπουμε τον Ντίνο να τακτοποιεί τα κλοπιμαία στον σκαμμένο τοίχο.
5. Ο Σταύρος με την νεαρή πόρνη (Χριστίνα Πρόκου) συλλαμβάνονται από την αστυνομία. Η Χριστίνα Πρόκου έχει παίξει και άλλους μικρούς ρόλους σε γνωστές ταινίες, όπως Λόλα, Κάτι να καίει και Χτυποκάρδια στο θρανίο.
RetroDB: http://retrodb.gr/wiki/index.php/Ληστεία_στην_Αθήνα
Μία ακόμη αστυνομική ταινία πραγματεύομαι στο παρόν. Είναι η "Ληστεία στην Αθήνα", μια ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία Βαγγέλη Σερντάρη και παραγωγή του ιδίου και του Κώστα Πίτσιου.
Το θέμα - το καστ. Ένας νεαρός, ο Ντίνος Καμπάκης (Ανέστης Βλάχος) εργάζεται ως υπάλληλος στο κτηματομεσιτικό γραφείο του Θωμά Χρηστίδη (Δήμος Σταρένιος). Όταν ένας πελάτης πληρώνει το γραφείο σε λίρες για μια αγορά οικοπέδου, ο Ντίνος αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να πιάσει την καλή. Μαζί με τον μικρό αδερφό του, τον Σταύρο (Γιώργος Καλατζής) που είναι πλασιέ βιβλίων και τον φίλο τους τον Μιχάλη (Χρήστος Τσάγκας, οδηγός λαθραίου ταξί) αποφασίζουν να προετοιμάσουν και να υλοποιήσουν τη διάρρηξη του χρηματοκιβωτίου του Χρηστίδη. Το σχέδιο εκτελείται με απόλυτη επιτυχία και περνάει στη δεύτερη φάση όπου πλέον η αστυνομία με επικεφαλής τον αστυνόμο Μανέτα (Θόδωρος Έξαρχος) αναζητά τα κλοπιμαία και φυσικά υποπτεύεται τον Ντίνο. Τα κλοπιμαία κρύβονται στο σπίτι των δύο αδερφών ενώ ένα ποσό από τις 2.000 χρυσές λίρες Αγγλίας πρόκειται να φυγαδευθεί λαθραία με προορισμό τη Γερμανία για αγορά μάντρας αυτοκινήτων. Όλα πάνε καλά μέχρι τη στιγμή που ο Σταύρος παίρνει κάποια χρήματα από τα κλεμμένα για να πάει με μια πόρνη (Χριστίνα Πρόκου). Η αστυνομία που τον παρακολουθάει (Δημήτρης Ιωακειμίδης) τον συλλαμβάνει και τον ανακρίνει, αλλά ο Σταύρος προσπαθώντας στον πανικό του να διαφύγει πέφτει από τον όροφο και σκοτώνεται.
Τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους. Προσπαθώντας να φυγαδεύσουν τη λεία ο Ντίνος και ο Μιχάλης συλλαμβάνονται από αστυνομικούς που τους παρακολουθούν. Στο δρόμο όμως για το τμήμα σκοτώνουν τον συνοδό τους (Γρηγόρης Μασσαλάς) και επιχειρούν να διαφύγουν. Πάνω στη συμπλοκή ο Μιχάλης συλλαμβάνεται και ο Ντίνος επιχειρώντας να διαφύγει πέφτει νεκρός από ανταλλαγή πυρών.
Σχόλια. Πρόκειται για μια αρκετά ενδιαφέρουσα αστυνομική ταινία. Ο Βαγγέλης Σερντάρης στήνει από νωρίς το σκοτεινό σκηνικό της Αθήνας. Μισθοσυντήρητοι υπάλληλοι στο σκυθρωπό γκρίζο των εργατικών πολυκατοικιών και των γραφείων του κέντρου. Που δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα με τη δουλειά και το ξέρουν καλά. "Ή τώρα ή ποτέ..." λέει ο Ντίνος στον Μιχάλη και ξέρει καλά το μέλλον του κι ας είναι να το παίξει σε μια ζαριά. Με αυτόν τον τρόπο ο σκηνοθέτης - σεναριογράφος προχωράει πέρα από τον κλασικό διαχωρισμό "καλών" και "κακών" για να διατυπώσει τη θέση ότι σε ένα γκρίζο τοπίο οπωσδήποτε και οι χαρακτήρες δεν θα είναι άσπροι ή μαύροι αλλά γκρίζοι. Ακόμα και οι φίλες τους (Τζούλια, Δώρα Σιτζάνη και Ισμήνη, Εύα Φρυδάκη) παρόλο που γκρινιάζουν για τις κομπίνες τους ωστόσο στο βάθος τις δέχονται αφού βλέπουν ότι είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από τη βιοπάλη. Ο θεατής σχεδόν τείνει να συμπαθήσει ή έστω να συμπάσχει με τους ήρωες και τις αποφάσεις τους. Και ο κακός; Ποιος είναι ο κακός του έργου; Ίσως ο κτηματομεσίτης που θησαυρίζει, γερολαδάς που κάνει τις λίρες μασούρια, άνθρωπος της αγοράς ή μούτρο που ο σύγχρονος Ρομπέν των Δασών θα του τα πάρει, όχι για τους φτωχούς αλλά για τον εαυτό του. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω...
Η Αθήνα παρουσιάζεται δίχως φτιασίδια, με τα προβλήματά της και το τσιμεντένιο της πρόσωπο. Οι ήρωες περπατούν στην Ομόνοια, στις εμπορικές οδούς της πόλης σαν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Είδα σημαντικές ομοιότητες στην οπτική της ταινίας με αυτήν του "Ναι μεν αλλά...", μια άποψη που διαφέρει σημαντικά από την κρατούσα των ταινιών της περιόδου.
Η τριάδα των πρωταγωνιστών κρατάει δικαιωματικά τα σκήπτρα στην ερμηνεία. Κορυφαίος όλων ο σπουδαίος Ανέστης Βλάχος που "γεμίζει" πληθωρικά την οθόνη με την ισχυρή παρουσία του. Καλοί επίσης οι Χρήστος Τσάγκας και Γιώργος Καλατζής. Από τους υπόλοιπους θα ξεχωρίσω τον Θόδωρο Έξαρχο στον ρόλο του αστυνομικού ενώ επίσης μου άρεσε στους μικρούς ρόλους ο θυρωρός (νομίζω είναι ο συμπαραγωγός Κώστας Πίτσιος).
Πολύ καλή δουλειά στη φωτογραφία του μαιτρ Νίκου Καβουκίδη που επιτυγχάνει να απεικονίσει την σκοτεινή πόλη. Προσθέτει αξία στην ταινία η μουσική του Γιώργου Θεοδοσιάδη με το έντονα αστυνομικό χρώμα της, χωρίς ωστόσο να χαρακτηρίζεται εξαιρετική.
Διακρίσεις. Η ταινία δικαίως απέσπασε τα βραβεία σκηνοθεσίας και φωτογραφίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών 1969.
Μικρά - μικρά. Σε κάποια στιγμή του έργου ο Σταύρος ακούει ραδιοφωνική μετάδοση του αγώνα Akademisk Boldklub Δανίας - ΑΕΚ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1968-69. Ο αγώνας έλαβε χώρα για τη δεύτερη φάση του θεσμού στην Κοπεγχάγη στις 27/11/1968 και η ΑΕΚ επικράτησε με 2-0 και με το 0-0 που είχε από το πρώτο παιχνίδι στη Ν. Φιλαδέλφεια προκρίθηκε στην τρίτη φάση και έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που διακρίθηκε σε τέτοιο επίπεδο. Περισσότερα εδώ και εδώ.
Απόσπασμα 1.
Ο Μιχάλης με την Τζούλια συζητούν για το μέλλον τους...
Τζούλια: - Τι με κοιτάς; Εγώ δεν έχω σκοπό να φάω τη ζωή μου στα βρωμοξενοδοχεία που με κουβάλησες... Χίλιες φορές εργάτρια στη Γερμανία, να 'χω και την ανεξαρτησία μου.
Μιχάλης: - Κάνε λιγάκι υπομονή...
Τζούλια: - Να κάνω υπομονή και συ να με κοροϊδεύεις...
Απόσπασμα 2.
Ο Μιχάλης παίρνει τηλέφωνο στον θυρωρό (Μπάμπης) της πολυκατοικίας του γραφείου του Χρηστίδη για να επιβεβαιώσει αν είναι ακόμη εκεί πριν ξεκινήσει για τη διάρρηξη.
Θυρωρός: - Μπρος; Μπρος;
Μιχάλης: - Ναι; Τη Μαρία παρακαλώ...
Θυρωρός: - Αααα, τη Μαρία... η Μαρία είναι στο μπάνιο, στολίζεται για να σε υποδεχτεί. Α να χαθείτε αληταράδες...
Video.
Η σκηνή της ανάκρισης του Σταύρου από τον αστυνόμο Μανέτα.
Φωτογραφίες.
1. Αριστερά, ο Ντίνος με την Ισμήνη. Δεξιά, ο Μιχάλης με την Τζούλια.
2. Ο Ντίνος με την οξυγονοκόλληση κόβει το χρηματοκιβώτιο του Χρηστίδη.
3. Αριστερά, άποψη της Ομόνοιας. Στο κέντρο το ρολόι τύπου ARDATH του Ντίνου δείχνει 9 παρά 20, ώρα να φύγει από το γραφείο. Τα ρολόγια ARDATH, από μια μικρή έρευνα που έκανα είναι αρκετά σημαντικής αξίας, παράχθηκαν δε κατά την περίοδο 1930-1950. Δεξιά, φωτογραφίες της BB κοσμούν τον τοίχο στο δωμάτιο του Σταύρου...
4. Έξυπνη λήψη. Από τον καθρέφτη που είναι πεσμένος στο μπάνιο βλέπουμε τον Ντίνο να τακτοποιεί τα κλοπιμαία στον σκαμμένο τοίχο.
5. Ο Σταύρος με την νεαρή πόρνη (Χριστίνα Πρόκου) συλλαμβάνονται από την αστυνομία. Η Χριστίνα Πρόκου έχει παίξει και άλλους μικρούς ρόλους σε γνωστές ταινίες, όπως Λόλα, Κάτι να καίει και Χτυποκάρδια στο θρανίο.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Που να το ξερεις ομως;