Μια ζωή την έχουμε

[BETTY BOOP]

Μια ζωή την έχουμε (1958)


RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%B6%CF%89%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5

Κωμωδία παραγωγής 1958 με τους Δημήτρη Χορν, Υβόν Σανσόν, Βασίλη Αυλωνίτη, Χρήστο Τσαγανέα, Λαυρέντη Διανέλο...

Ο Κλέων (Δ. Χορν), πρώην ταμίας τραπέζης, βρίσκεται στη φυλακή γιατί καταχράστηκε το ταμειακό πλεόνασμα 1.000.000 δρχ που εμφανίστηκε στα βιβλία του. Όπως εξηγεί στο δυμνπονετικό δεσμοφύλακα (Βασίλης Αυλωνίτης) που ακούει την ιστορία του, το ποσό αυτό κατασπατάλησε με τη γυναίκα που αγαπούσε, τη σέξι Μπιμπί (Υβόν Σανσόν), μια κοκότα πολυτελείας και φιλεναδίτσα του διευθυντή του (Χρήστος Τσαγανέα), τις προσβολές του οποίου δεχόταν καρτερικά. Έτσι ο Κλέων ενώ περιμένει να δικαστεί μαθαίνει ότι είναι πλούσιος. Έχοντας υπογράψει μεθυσμένος, ένα βράδυ μια συμφωνία με ξένους, αποκτά ολόκληρη περιουσία και επιστρέφει στην τράπεζα το ποσό που καταχράστηκε και του μένουν και αρκετά χρήματα για μια νέα ζωή στην Αυστραλία.

Μια από τις καλύτερες κωμωδίες του παλιού κινηματογράφου...

 

[mariadegrecia]

1.101.101 + 10!για την ακρίβεια!!!!!!!!

Την είχε χτες στο σταρ αλλά δυστυχώς δεν ήμουν σπίτι για να την ξαναδω και να την ξανααπολαυσώ!

Έχω την εντύπωση οτι είχε πααααάρα πολλά χρόνια να τη παίξει στην ελληνική τηλεόραση!

 

[Bambinella]

Για την ακριβεια οχι ακριβως κωμωδια, αλλα δραματικη κωμωδια απο αυτες που μοναχα ο Τζαβελλας και ο Σακελλαριος μπορουσαν να φτιαξουν.

Βλεπε:

Η καλπικη λιρα

Δεσποινις ετων 39

Η γυνη να φοβηται τον ανδρα

Ενας ηρωας με παντουφλες

Στη συγκεκριμενη ταινια ο Χορν δινει ρεσιταλ ερμηνειας, εξισορροπωντας τελεια αναμεσα στις κωμικες και δραματικες πτυχες του ρολου του. Προκειται σιγουρα για μια απο τις καλυτερες ταινιες του κινηματογραφου και οχι μονο του ελληνικου.

 

[caprice]

Παρά τον ντόρο που έγινε με την άφιξη της Υβόν Σανσόν, δυστυχώς η ταινία απέτυχε εισπρακτικά. Βέβαια οι εισπράξεις δεν αποτελούν το (μοναδικό) κριτήριο για την αξιολόγηση μίας ταινίας. Θα συμφωνήσω για την ερμηνεία του Χορν όμως το "πάντρεμά του" με την Σανσόν ήταν αταίριαστο. Εκτός του ότι τον περνούσε και στην ηλικία και στο ύψος ήταν - πώς να το πω - δύσκολο να πειστεί ο θεατής ότι ο Χορν έφαγε κουτόχορτο.

Ίσως είμαι επηρεασμένη από το γεγονός ότι η επιθυμία του Τζαβέλλα ήταν να παίξει ο Βασίλης Λογοθετίδης ως γηραιός δημόσιος υπάλληλος που υποκύπτει στις "χάρες" μίας νεαρής (Αλίκη Βουγιουκλάκη). Ο Λογοθετίδης δεν μπορούσε, για τη Βουγιουκλάκη άστραψε και βρόντηξε ο Φίνος. Έτσι στράφηκαν στην Σανσόν, με το σκεπτικό να βγει η ταινία και στο εξωτερικό.

Τέλος πάντων, νομίζω το έχουμε ξανασυζητήσει αυτό, όπως και το γεγονός ότι γκρίνιαζε ο Μακρής (στη Θεία από το Σικάγο) που η Σανσόν ήταν η αιτία να φτιαχτούν τουαλέτες αφού μέχρι τότε έβγαιναν στα χωράφια (που λέει ο λόγος).

Για να επανέλθω στην ταινία που στο πέρασμα του χρόνου δικαιώθηκε κυρίως λόγω Χορν (γνώμη μου), μπροστά στα μάτια μας περνάει η Αθήνα του 60, ξενοδοχεία, τράπεζες, ιππόδρομος, ψώνια, η νυχτερινή διασκέδαση (λιώνω σε κάθε πλάνο), η απίθανη φωτογραφία, όλος ο καλός ο κόσμος μαζεμένος να ζει και να δουλεύει, να ντύνεται ξεχωρίζοντας τις ώρες (καφές, γεύμα, δείπνο, βραδινή έξοδος, κ.λπ.).

Θα συμπληρώσω ότι παρόλο που η μουσική είναι του Χατζηδάκι, το τραγούδι "Μια ζωή την έχουμε" ανήκει στον Μιχάλη Σογιούλ.

http://www.youtube.com/watch?v=_mQ0I0Hzg18

"Μία τελευταία προσπάθεια (...) να νικήσω το ανθρωπάκι που είχα μέσα μου, να γίνω ο άλλος "

​

 

[mariadegrecia]

Συμφωνώ σε όσα λες! Τη ταινία να πω την αλήθεια την είδα περίπου πρώτη φορά πριν από κανένα χρόνο, που άρχισα να ασχολούμαι με ελλ.κινηματογραφο. Την έχω λατρέψει για τους λόγους που λέτε και για την καταπληκτική ερμηνεία του Χορν. Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος ήταν υπέροχος λατρεύω και τη φωνή του το έχω πει αυτό??????

Όσο για τη Σανσον μάρεσε το σχόλιο που ήταν πιο ψηλή χιχι αλλά γενικά δεν μάρεσε σαν ζευγάρι με τον Χορν αλλά τι να κάνουμε!

Extras: Το τραγούδι ακούγεται πρώτη φορά στη ταινία Το σωφεράκι με τον επίσης αγαπημένο Μίμη Φωτόπουλο. Είχα διαβάσει κάπου , δεν θυμάμαι μη με ρωτήσετε, ότι από το τραγούδι ο Τζαβέλλας εμπνευστηκε τη ταινία.

Αν και εμένα πειράζει που μαρέσει περισσότερο όταν ο Χορν το λέει ακαπέλα πίσω από της φυλακής τα σίδερα???

 

[caprice]

Extras: Το τραγούδι ακούγεται πρώτη φορά στη ταινία Το σωφεράκι με τον επίσης αγαπημένο Μίμη Φωτόπουλο. Είχα διαβάσει κάπου , δεν θυμάμαι μη με ρωτήσετε, ότι από το τραγούδι ο Τζαβέλλας εμπνευστηκε τη ταινία.

Αν και εμένα πειράζει που μαρέσει περισσότερο όταν ο Χορν το λέει ακαπέλα πίσω από της φυλακής τα σίδερα???

Μα να μην θυμάμαι με τίποτα που είχε πρωτοακουστεί το τραγούδι; Να 'σαι καλά. Τhat's what friends are for ....

 

[mariadegrecia]

Του 53 αν δεν κάνω λάθος. Μαρέσει που ήταν από τα πρώτα πράματα που είχα μάθει όταν άρχισα να ασχολούμε με τον ελλ.κινηματογράφο

 

[thanos75]

Την είδα και εγώ προχτές στο star μετά από καιρό και πραγματικά την απήλαυσα. Νομίζω πως ήταν μια από τις πλέον υποδειγματικές κωμωδίες του ελλ.κινηματογράφου (ίσως και του παγκόσμιου), το παράδειγμα της οποίας δεν επαναλήφθηκε. Δεν με χάλασε το ζευγάρι Χορν-Σανσόν, ούτως ή άλλως έπρεπε και σύμφωνα με το σενάριο να είναι κάπως αταίριαστο!!! Νοιώθω την ανάγκη να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στο Βασίλη Αυλωνίτη, ο οποίος στη συγκεκριμένη ταινία έδειξε και μια άλλη πτυχή της ταλεντάρας του (πέρα από το συνηθισμένο καρατερίστικο στυλ).

Μια απορία έχω: Η ταινία (λόγω Σανσόν) είχε βρει και διανομή στην Ιταλία?

 

[Dimitrissss]

Και να μην παραλείψουμε να σημειώσουμε ότι εξαιρετικός υπήρξε και ο Χρήστος Τσαγανέας στον ρόλο του αυστηρού διευθυντή της τράπεζας. Αλλά και την μικρή παρουσία του Κώστα Γκουζγκούνη, που υποδύεται τον καφετζή που φέρνει τους καφέδες στους υπαλλήλους της τράπεζας. Στους τίτλους έναρξης, το όνομα της Υβόν Σανσόν αναφέρεται πρώτο και του Δημήτρη Χορν δεύτερο...

 

[mariadegrecia]

Δεν είναι πρώτο του Τάκη?? ( αχ πραγματικά να με συγχωρείται αλλά επειδή τον Χορν τον λέω συνήθως Τάκη, μου είναι τόσο περίεργο στις συζητήσεις εδώ να τον αναφέρω με ολόκληρο το ονοματεπώνυμο!) Δεν το είχα προσέξει. Και ο Τσαγανέας και ο Αυλωνίτης όντως πολύ καλοί και αυτοί, μείναμε στους πρωταγωνιστές μόνο.

Όσο για διανομή στο εξωτερικό, όντως , εφόσον ο Φίνος ήθελε να το κάνει αυτό, έγινε??? Ξέρουμε τπτ?

 

[Matsablokos]

Είναι μία από τις λίγες δραματικές κωμωδίες που είχα δει μικρός και με είχαν γοητεύσει. Τότε ήθελα πιο πολύ το εύκολο γέλιο, που πρόσφεραν άλλες ταινίες, αλλά το "Μια ζωή την έχουμε" είναι τόσο έπος που είχε αγγίξει από τότε.

Ο Χορν δίνει πραγματικό ρεσιτάλ σ' αυτήν την ταινία, ο Αυλωνίτης είναι κι αυτός πολύ καλός, αλλά με είχε συγκινήσει πολύ και η μορφή του Διανέλλου και θυμάμαι ότι είχα στενοχωρηθεί όταν επιστρέφοντας στην τράπεζα, ο Χορν πληροφορήθηκε από τον Π. Χριστοφορίδη ότι είχε πεθάνει.

 

[FAROS]

ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ(1958)Η ακριβότερη παραγωγή της Φίνος Φιλμ (μέχρι εκείνη την εποχή)

Η ακριβότερη παραγωγή της Φίνος Φιλμ (μέχρι εκείνη την εποχή). Την έμπνευση για την ταινία αυτή, ο Γιώργος Τζαβέλλας, την άντλησε από το ομότιτλο τραγούδι του Μανώλη Χιώτη (που παίζεται για πρώτη φορά στη ταινία του Τζαβέλλα το 1953, Το Σωφεράκι).

 


Ο Γιώργος Τζαβέλλας ξαναγυρίζει στην Φίνος Φιλμ, ύστερα από την ταινία Το Σωφεράκι. Είχε φανταστεί για πρωταγωνιστές του την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Βασίλη Λογοθετίδη, όμως η ξαφνική και σοβαρή αρρώστια του Λογοθετίδη ματαίωσε τα σχέδια του και έτσι ο Φίνος ανέλαβε να βρει την λύση. Τον ρόλο του Κλέων, πήρε ο Δημήτρης Χορν. Στοχεύοντας στο άνοιγμα της εταιρίας του στην διεθνή αγορά, κάλεσε την Ελληνικής καταγωγής ηθοποιό Ελένη Σαπουτζάκη (Υβόν Σανσόν), που έκανε μεγάλη καριέρα στην Ιταλία, και της ανέθεσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η συμμετοχή της ντίβας Υβόν Σανσόν θεωρήθηκε μεγάλο επίτευγμα για την εποχή αυτή του ελληνικού Κινηματογράφου. Με τον Δημήτρη Χορν συνθέτουν ένα απόλυτα "αταίριαστο" δίδυμο που εξυπηρετεί τα πλαίσια της υπόθεσης της ταινίας.

 


Αν αναλογιστούμε επίσης ότι και στο Αλλοίμονο στους Νέους, ο ρόλος του Ανδρέα προοριζόταν για τον Ντίνο Ηλιόπουλο - τότε προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Δημήτρης Χορν πρωταγωνίστησε από "σπόντα" σε δύο κορυφαίες Ελληνικές ταινίες!

 


Ο τίτλος της ταινίας πάρθηκε από το τραγούδι του Μιχάλη Σουγιούλ "Και ο μήνας έχει εννιά", που γνώριζε ήδη μεγάλη επιτυχία με το Νίκο Γούναρη. Ο ρόλος του πρωταγωνιστή προοριζόταν αρχικά για τον Βασίλη Λογοθετίδη. Μια ξαφνική και σοβαρή ασθένεια όμως του τελευταίου έδωσε τελικά το ρόλο στον Δημήτρη Χορν. Η ταινία στην πρώτη της προβολή στους κινηματογράφους της Αθήνας και του Πειραιά έκοψε 98.584 εισιτήρια, γεγονός που την κατέταξε στην τρίτη θέση ανάμεσα στις 30 ελληνικές ταινίες της κινηματογραφικής περιόδου 1957-58.

 

[Kambia]

Faros μπορείς σε παρακαλώ να βάλεις πηγή για το κείμενό σου? Γιατί βλέπω οτι αναπαράγεται σε πολλά sites πχ MediaDesk

 

[Dartacan]

Ξαναείδα την ταινία χθες μετά από πολύ καιρό και συνειδητοποίησα ότι δεν την θυμόμουν καθόλου. Η σκηνή με τον Αυλωνίτη να πηγαίνει να χαιρετήσει τον Χορν ήταν ένα μικρό διαμάντι.

Κάτι που μου ήρθε στο μυαλό εντωμεταξύ ήταν η αναφορά στον πίνακα "Ταξίδι στα Κύθηρα" και μετέπειτα στην αναφορά της φράσης αυτής σε κάποιες στιγμές του έργου και ειδικότερα στο τέλος, στην σκηνή του πλοίου. Με το που το άκουσα μου ήρθε αμέσως στο μυαλό το τραγούδι "Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε" γιατί μεταφορικά μοιάζει να κολλάει αρκετά με την εξέλιξη του έργου.

Ξέρει κανείς εάν υπάρχει κάποια σχέση με αυτά τα δύο?

 

[Bambinella]

"Κυρια μου, τα μαργαριταρια σας ειναι αληθινα!" μια ατακα του Αυλωνιτη στο φιναλε του εργου και μια ανατριχιαστικα υπεροχη παρομοιωση με τα δακρυα της Μπιμπης, που ναι, για πρωτη φορα ειναι κι αυτα αληθινα!

 

[Dartacan]

"Κυρια μου, τα μαργαριταρια σας ειναι αληθινα!" μια ατακα του Αυλωνιτη στο φιναλε του εργου και μια ανατριχιαστικα υπεροχη παρομοιωση με τα δακρυα της Μπιμπης, που ναι, για πρωτη φορα ειναι κι αυτα αληθινα!

Ήταν όντως τρομερά δυνατή σκηνή! Ο Αυλωνίτης έβγαζε τόσο καλά το ενδιαφέρον του και την συμπόνοια του για τον Κλέωνα με το παίξιμό του.

Είχα πολλά χρόνια να κάτσω και να την δω την ταινία ολόκληρη και δεν θυμόμουν ούτε το τέλος της. Αυτό φυσικά λειτούργησε θετικά γιατί πραγματικά την απόλαυσα.

 

[ΦΖΠ1]

Nα σημειώσουμε, με αφορή τη δυνατή αυτή σκηνή με τα μαργαριτάρια, ότι Βασίλης Αυλωνίτης και Υβόν Σανσόν ήταν ζευγάρι, έτσι δεν είναι; (διόρθωσα το "ποντρεμένοι" μια που ο Αυλωνίτης δεν παντρεύτηκε ποτέ, ωστόσο σε κάποιο βιβλίο περί ελληνικού κινηματογράφου είχα διαβάσει ότι ήτνα ζευγάρι με την Σανσόν. Το επιβεβαιώνει κανείς? )

 

[Bambinella]

Nα σημειώσουμε, με αφορή τη δυνατή αυτή σκηνή με τα μαργαριτάρια, ότι Βασίλης Αυλωνίτης και Υβόν Σανσόν ήταν ζευγάρι, έτσι δεν είναι; (διόρθωσα το "ποντρεμένοι" μια που ο Αυλωνίτης δεν παντρεύτηκε ποτέ, ωστόσο σε κάποιο βιβλίο περί ελληνικού κινηματογράφου είχα διαβάσει ότι ήτνα ζευγάρι με την Σανσόν. Το επιβεβαιώνει κανείς? )

Αυτο παλι, πρωτη φορα το ακουω!

 

[elephadas]

Κάτι που μου ήρθε στο μυαλό εντωμεταξύ ήταν η αναφορά στον πίνακα "Ταξίδι στα Κύθηρα" και μετέπειτα στην αναφορά της φράσης αυτής σε κάποιες στιγμές του έργου και ειδικότερα στο τέλος, στην σκηνή του πλοίου. Με το που το άκουσα μου ήρθε αμέσως στο μυαλό το τραγούδι "Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε" γιατί μεταφορικά μοιάζει να κολλάει αρκετά με την εξέλιξη του έργου.
Ξέρει κανείς εάν υπάρχει κάποια σχέση με αυτά τα δύο?

Πρέπει να ξαναδώ την ταινία, έχουν περάσει χρόνια από τότε που την είδα τελευταία φορά και δεν θυμάμαι τη σχετική αναφορά. Υποψιάζομαι ότι είναι έμμεση η σχέση. Τα Κύθηρα (το νησί στο οποίο γεννήθηκε η Αφροδίτη, άλλο αν μετά η μυθολογία την πήγε κρουαζιέρα στην Κύπρο για να ταιριάξει διαφορετικές παραδόσεις) είναι εξ αιτίας αυτού του γεγονότος το νησί της αγάπης, ένας επίγειος παράδεισος. Έτσι εμφανίζεται και στους δύο σχετικούς πίνακες του Watteau (*) Η φράση έχει γίνει παροιμιακή και έχει χρησιμοποιηθεί ως τίτλος σε διάφορα έργα μουσικής, ένα ποίημα του Baudelaire κλπ κλπ. Οπότε μάλλον το τραγούδι δεν αναφέρεται ειδικά στην ταινία αλλά γενικά στα Κύθηρα με την έννοια αυτή.

(*) Όχι ότι το τοπίο που απεικονίζει έχει την παραμικρή σχέση με το όμορφο νησί στο οποίο πρωτοπήγα πριν λίγα χρόνια Αλλά μήπως και η κανονική Αρκαδία έχει σχέση με την Αρκαδία του Poussin?

 

[Dartacan]

Πρέπει να ξαναδώ την ταινία, έχουν περάσει χρόνια από τότε που την είδα τελευταία φορά και δεν θυμάμαι τη σχετική αναφορά. Υποψιάζομαι ότι είναι έμμεση η σχέση. Τα Κύθηρα (το νησί στο οποίο γεννήθηκε η Αφροδίτη, άλλο αν μετά η μυθολογία την πήγε κρουαζιέρα στην Κύπρο για να ταιριάξει διαφορετικές παραδόσεις) είναι εξ αιτίας αυτού του γεγονότος το νησί της αγάπης, ένας επίγειος παράδεισος. Έτσι εμφανίζεται και στους δύο σχετικούς πίνακες του Watteau (*) Η φράση έχει γίνει παροιμιακή και έχει χρησιμοποιηθεί ως τίτλος σε διάφορα έργα μουσικής, ένα ποίημα του Baudelaire κλπ κλπ. Οπότε μάλλον το τραγούδι δεν αναφέρεται ειδικά στην ταινία αλλά γενικά στα Κύθηρα με την έννοια αυτή.

Έπεσες διάνα στην απορία που είχα. Δεν γνώριζα ότι υπάρχει σαν έκφραση γενικά και ότι έχει χρησιμοποιηθεί και αλλού με το ίδιο νόημα που χρησιμοποιήθηκε και στην ταινία (η επίτευξη της ολοκλήρωσης στην ευτυχία, αγάπη κλπ) οπότε μάλλον το τραγούδι δεν είναι εμπνευσμένο από την ταινία αυτή καθ'αυτήν.

Σ'ευχαριστώ για τις πληροφορίες elephada.