Μια φώτο, μια ιστορία..

[don dokken]

λλη μια επετειακη αναρτηση..

αλιευτηκε προ καιρου στο τρομακτικο..

Ο Έλληνας φαντάρος, σύμβολο των Αμερικανών στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμβο

Προβολή συνημμένου 125869​

http://4.bp.blogspot.com/-gjJhi0U2SKA/TWavbkkAPuI/AAAAAAAAA2I/Yf8BpcimMqw/s1600/klonis1.jpg

Είναι ίσως η διασημότερη φωτογραφία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τραβηγμένη από τον σπουδαίο Γιουτζίν Σμιθ.

Μετά από αρκετές περιπέτειες και με τη βοήθεια του καπετάνιου (ήταν κι αυτός κεφαλλονίτης) ο Βαγγέλης κατέληξε στο Λος Άντζελες.

Στο Λος Άντζελες έπιασε δουλειά στο ανθοπωλείο ενός άλλου κεφαλονίτη, του Σπύρου Στεφανάτου (ο οποίος σήμερα ζει στην Κεφαλονιά -είναι 94 χρονών). Η πόλη όμως δεν του άρεσε -είχε πολύ κόσμο, και δεν είχε συνηθίσει. Μετακόμισε στο Ντένβερ του Κολοράντο, όπου δούλευε σαν πιατάς σε ένα εστιατόριο, και κάποια στιγμή πήρε και μια δικιά του καντίνα με χοτ-ντογκ και τα πούλαγε στο δρόμο.

Μια ελληνοπούλα τον ερωτεύτηκε, και ήθελε να τον παντρευτεί. Αυτός όμως αρνήθηκε -υποστήριξε ότι ήταν μικρός ακόμα, και έπρεπε να βοηθήσει την οικογένειά του στην Ελλάδα. Οπότε αυτή τον απείλησε ότι θα τον καταδώσει στις Αρχές, καθώς εξακολουθούσε να ζει και να δουλεύει στη χώρα παράνομα.

Έτσι ο Βαγγέλης έφυγε μετά από μια Οδύσσεια στην Αμερική επέστρεψε και πάλι στο Ντένβερ, όπου το κλίμα του άρεσε, ελπίζοντας ότι η κοπελιά θα είχε βρει κάποιον άλλο, και θα τον άφηνε ήσυχο. Έτσι έγινε, αλλά δεν έμελλε να μείνει ούτε εκεί για πολύ. Ένας κεφαλλονίτης φίλος του πρότεινε να πάνε στη Σάντα Φε του Νιου Μέξικο για να βρούνε κάποιους φίλους (κεφαλλονίτες φυσικά), και τον ακολούθησε.

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: Εξακολουθούσε να είναι παράνομος. Όταν άρχισε ο Πόλεμος, βγήκε ένα νέο διάταγμα που καλούσε τους παράνομους μετανάστες να καταταγούν, με αντάλλαγμα την αμερικανική υπηκοότητα. Έτσι ο Βαγγέλης Κλωνής αποφάσισε να πάει στον πόλεμο.

Η θητεία του Βαγγέλη Κλωνή είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Ο Βαγγέλης Κλωνής, μετά την κατάταξή του, ταξίδεψε στο Fort Bliss στο Τέξας όπου εκπαιδεύτηκε με το στρατό ξηράς. Χάρη στις εντυπωσιακές του επιδόσεις (ήταν άριστος σκοπευτής) τον έστειλαν στην Βιρτζίνια, στη Βάση των Πεζοναυτών.

Στη συνέχεια πήγε στη Γιούμα της Αριζόνα, όπου εκπαιδεύτηκε στην έρημο, και μετά επέστρεψε στη Βάση της Βιρτζίνια με το Στρατό. Η εκπαίδευσή του είχε πια τελειώσει, και περίμενε να ακούσει που θα τον στείλουν, πιθανότατα στον Ειρηνικό, όταν ένας βαθμοφόρος ήρθε και τον βρήκε και του ζήτησε να μιλήσουν ιδιαιτέρως. «Σου έχω άσχημα νέα», του είπε. «Οι Γερμανοί σκότωσαν την οικογένειά σου στην Ελλάδα. Δεν έζησε κανείς. Μπορείς, αν θέλεις, να πάρεις μια άδεια και να επιστρέψεις στο σπίτι σου στην Σαντα Φε». Ο Βαγγέλης δεν ήθελε να πάει στην Σάντα Φε, μπορούσε να κλάψει κι εκεί που ήταν. Ζήτησε μόνο ένα πράγμα: «Στείλτε με στην Ευρώπη. Θέλω να πάω στους Γερμανούς».

Ο Κλωνής πολέμησε στην Αυστρία, την Πολωνία, τη Γερμανία, μπήκε στο Βερολίνο και το Παρίσι, ενώ υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πήγε και στον Ειρηνικό. Για τίποτα από όλα αυτά δεν μιλούσε, όμως, δεμένος από όρκους και διαταγές. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνηγορούν ότι δεν ήταν ένας απλός φαντάρος. Πήρε ασυνήθιστα πολλά μετάλλια (η οικογένειά του αυτό τον καιρό προσπαθεί να εντοπίσει ακριβώς πόσα και ποια), και δέχτηκε και μια θερμότατη ευχαριστήρια επιστολή από τον Πρόεδρο Τρούμαν με ιδιόχειρη υπογραφή. Ο Νίκος Κλωνής έχει ρωτήσει δεκάδες βετεράνους, αλλά ακόμα δεν έχει βρει κανένα που έλαβε τέτοια επιστολή μετά τον πόλεμο.

Ο Βαγγέλης Κλωνής πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1989. Κηδεύτηκε στα Κοριάνα, και όλοι όσοι τον ήξεραν κράτησαν μαζί τους ο καθένας τη δική του, προσωπική εικόνα γι' αυτόν. Υπήρχε όμως μια άλλη εικόνα, πολύ διάσημη, που κυκλοφορούσε εδώ και χρόνια, αλλά κανείς δεν την είχε συνδέσει με τον Βαγγέλη. Μέχρι το 1991. «Μια μέρα», θυμάται η Κική Κλωνή, «είχα πάει με το Νίκο και τα εγγόνια μου στο εμπορικό κέντρο. Ο Νίκος είχε πάει να πάρει περιοδικά, κι εγώ πήγα με τα εγγόνια για να τους πάρω παιχνίδια. Κάποια στιγμή βλέπω το Νίκο να έρχεται τρέχοντας. «Μάνα τρέχα!» φώναζε. «Ο πατέρας!» Και εκεί, στο εξώφυλλο του περιοδικού Life, ήταν ο άντρας μου, με στρατιωτικό κράνος και ένα τσιγάρο στο στόμα, και κοίταζε βλοσυρά προς τα πίσω».

Ο αμερικανός φωτογράφος Γιουτζίν Σμιθ πήρε διάσημες φωτογραφίες από τον πόλεμο, ανάμεσα στις οποίες και δύο λήψεις του Βαγγέλη Κλωνή: Η φωτογραφία με το τσιγάρο, και η εικόνα με το παγούρι, η οποία πριν από λίγα χρόνια έγινε γραμματόσημο στις ΗΠΑ.

Προβολή συνημμένου 125870

Προβολή συνημμένου 125871

Προβολή συνημμένου 125872

 

[caprice]

Με αφορμή το θέμα που άνοιξες φίλτατε don έψαξα στο διαδίκτυο. Διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα ... Καθόλου εύκολος βίος !!!! Τρομερός τύπος όμως .... ασυμβίβαστος.

 

[Wally]

Τουλαχιστον εγινε γραμματοσημο εστω και μετα το θανατο του.

Εδω περα οχι γραμματοσημο δεν κανουμε τους ηρωες αλλα πεθαινουν στην ψαθα χωρις μνεια, χωρις ενα ρημαδι στεφανι στη κηδεια τους, μια παρουσια σε ενα μνημοσυνο απο την επισημη πολιτεια.

Τελευταιο παραδειγμα ο τρομερος κριτηκαρος Μανωλης Μπικακης, καταδρομεας στην ηρωικη Α΄Μοιρα της ΕΛΔΥΚ...

0

Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη , ο Αττίλας προχωράει και η 36η Μ.Κ. βρίσκεται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη . Ανάμεσα σʼ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών ,του Δασκαλογιάννη ,του Γιαμπουδάκη ,ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά στα σύνορα Ρεθύμνου β Χανίων καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης.

Ηρωική μορφή των μαχών ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων, που συμμετείχαν σε αυτές, ανεδείχθη ο καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης.

Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό ,μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ . Ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της βFordβ ,γνωστό ως ανώνυμο λόφο.

Οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας .

Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε .Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τουρκων , ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως εκείνος απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση . Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του .

Όμως ο Μανώλης Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του ,νομίζοντας ότι σκοτώθηκε .Δεν παίρνει απάντηση αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Toύρκων.

Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος ,δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του ,ακολουθώντας τις εντολές που είχε.

Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στα τάνξ.

Τοποθετεί το βλήμα ,φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα .

Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό τάγμα πεζικού .

Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα ,αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν .

Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς .Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα ,ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί .Αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο, μην αφήνοντας κανένα ζωντανό .

Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται ,όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε.

Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί,700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη ,ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει .Ο Μπικάκης το καταστρέφει και αυτό . Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή.Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Ανθρωπος..

Οι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου .Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου .Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τουρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ . ..

Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο, και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη.

Ο Καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο. Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του χρυσού Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των βΗΓΕΤΩΝβ.




Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε.




Πηγη

Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή -όπως κι άλλοι μαχητές καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας- με την πίκρα της μη αναγνώρισης.

 

[Dominion]

Πολύ καλό ενσταντανέ

 

[Wally]

Τουλαχιστον εγινε γραμματοσημο εστω και μετα το θανατο του.
Εδω περα οχι γραμματοσημο δεν κανουμε τους ηρωες αλλα πεθαινουν στην ψαθα χωρις μνεια, χωρις ενα ρημαδι στεφανι στη κηδεια τους, μια παρουσια σε ενα μνημοσυνο απο την επισημη πολιτεια.

Τελευταιο παραδειγμα ο τρομερος κριτηκαρος Μανωλης Μπικακης, καταδρομεας στην ηρωικη Α΄Μοιρα της ΕΛΔΥΚ...

0

Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη , ο Αττίλας προχωράει και η 36η Μ.Κ. βρίσκεται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη . Ανάμεσα σʼ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών ,του Δασκαλογιάννη ,του Γιαμπουδάκη ,ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά στα σύνορα Ρεθύμνου β Χανίων καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης.

Ηρωική μορφή των μαχών ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων, που συμμετείχαν σε αυτές, ανεδείχθη ο καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης.

Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό ,μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ . Ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της βFordβ ,γνωστό ως ανώνυμο λόφο.

Οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας .

Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε .Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τουρκων , ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως εκείνος απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση . Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του .

Όμως ο Μανώλης Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του ,νομίζοντας ότι σκοτώθηκε .Δεν παίρνει απάντηση αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Toύρκων.

Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος ,δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του ,ακολουθώντας τις εντολές που είχε.

Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στα τάνξ.

Τοποθετεί το βλήμα ,φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα .

Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό τάγμα πεζικού .

Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα ,αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν .

Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς .Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα ,ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί .Αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο, μην αφήνοντας κανένα ζωντανό .

Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται ,όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε.

Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί,700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη ,ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει .Ο Μπικάκης το καταστρέφει και αυτό . Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή.Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Ανθρωπος..

Οι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου .Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου .Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τουρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ . ..

Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο, και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη.

Ο Καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο. Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του χρυσού Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των βΗΓΕΤΩΝβ.




Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε.




Πηγη

Χωρις ιχνος διαθεσης πολιτικολογιας, αισθανθηκα πολυ ομορφα που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μια Ελληνικη κυβερνηση θυμηθηκε τον ηρωα Μπικακη...εστω και με δεκαετιες καθυστερηση