Νίκος Καζαντζάκης

[Juanita]

Η πρώτη μου "επαφή" με το έργο του Καζαντζάκη ήταν μέσω της σειράς "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" που προβαλλόταν στα μέσα του ʼ70 από την ΕΙΡ. Όσο και να με τρόμαζαν οι τίτλοι αρχής προσπαθούσα να μη χάσω επεισόδιο γοητευμένη και εγώ από την αγγελική μορφή του Αλέξη Γκόλφη.

[ame=[URL="http://www.youtube.com/watch?v=C1LSWkO7xEw"]http://www.youtube.com/watch?v=C1LSWkO7xEw[/URL]]http://www.youtube.com/watch?v=C1LSWkO7xEw

Χρόνια αργότερα, σπαράγματα του έργου του Καζαντζάκη συναντούσα στα λογοτεχνικά κείμενα που κάναμε στις διάφορες τάξεις του γυμνασίου και του λυκείου. Ποτέ όμως δεν είχα διαβάσει ολόκληρο κάποιο από τα βιβλία του μέχρι το καλοκαίρι του ʼ87 που έπεσε στα χέρια μου "ο Καπετάν Μιχάλης" ενώ στον θερινό κινηματογράφο έβλεπα τον "Αλέξη Ζορμπά".

Δε χρειαζόταν κάτι παραπάνω… ο λόγος του με συνεπήρε, η αγάπη του για τη ζωή και την ελευθερία διαπότισε και εμένα και σιγά σιγά προσπάθησα να "ανακαλύψω" το έργο του.

Γιος του (Καπετάν) Μιχάλη και της Μαρίας είδε το πρώτο του φως το 1883 . Στο Ηράκλειο τέλειωσε το σχολείο και το 1909 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για νομικές σπουδές. Πρωτοστάτησε για την ίδρυση του "Εκπαιδευτικού Ομίλου" και εκεί γνωρίζεται με τον Άγγελο Σικελιανό όπου μαζί ξεκίνησαν περιήγηση σε πολλά μέρη της Ελλάδας μεταξύ των οποίων και το Άγιον Όρος. Η δίψα του για τη ζωή τον οδήγησε στη Βιέννη όπου γνώρισε το έργο του Φρόϋντ και τις βουδιστικές γραφές. Στα δημοσιογραφικά του ταξίδι στην Ισπανία πήρε συνέντευξη από τον δικτάτορα ντε Ριβέρα και στην Ιταλία από τον Μπενίτο Μουσολίνι. Αργότερα, τις εμπειρίες του αυτές τις κατέγραψε στο έργο του «Ταξιδεύοντας».

Για το φιλοσοφικό του έργο «Ασκητική» κατηγορήθηκε το 1930 για αθεϊσμό.

Το 1931 εγκαταστάθηκε στην Αίγινα (το σπίτι του υπάρχει ακόμη και σήμερα) όπου μετέφρασε τη Θεία Κωμωδία του Δάντη και 7 χρόνια αργότερα ολοκληρώνει τη δική του Οδύσσεια αποτελούμενη από 33.333 στίχους και 24 ραψωδίες. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, μαζί με τον Ιωάννη Κακριδή ολοκληρώνουν την μετάφραση της Ιλιάδας ενώ το ʼ43 ολοκληρώνει το "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά". 11 χρόνια αργότερα "Ο Ζορμπάς" κερδίζει στο Παρίσι το Βραβείο καλύτερου ξένου βιβλίου.

Τρεις φορές προτάθηκε για το Νόμπελ, τις δύο από τη Νορβηγική Εταιρεία Λογοτεχνών.

Χτυπημένος από μια μόλυνση, το 1954 χάνει την όραση από το δεξί του μάτι και τρία χρόνια μετά φεύγει από τη ζωή χτυπημένος από τη λευχαιμία (επίσημα μίλησαν και για ασιατική γρίπη).

Ο Τελευταίος Πειρασμός (που δεν είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα ακόμη) αλλά και ο Καπετάν Μιχάλης έγιναν η αιτία να "απειλεί" να τον αφορίσει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η απάντησή του ήταν η εξής: "Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ". Σε όλο του το έργο η παρουσία του Θεού είναι διάχυτη και ο ίδιος απαντά στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία που απαγορεύει τον "Τελευταίο Πειρασμό": «Στο δικαστήριό σου Κύριε, κάνω έφεση».

Πολλά χρόνια αργότερα, θύελλα διαμαρτυριών θα ξεσπάσει εναντίον της (υπέροχης) ταινίας του Μάρτιν Σκορτσέζε…

[ame=

[MEDIA=youtube]ihrMTU0lozs[/MEDIA]]http://www.youtube.com/watch?v=ihrMTU0lozs
Η ταφή του έγινε στην Τάπια Μαρτινέγκο στα Βενετσιάνικα Τείχη και πάνω στον τάφο χαράχτηκε: «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος.»

Το κύριό του έργο γράφτηκε (και πρωτοδημοσιεύτηκε) στο Παρίσι.

[ame=[URL="http://www.youtube.com/watch?v=xusPXCB6zeo&feature=related"]http://www.youtube.com/watch?v=xusPXCB6zeo&feature=related[/URL]]http://www.youtube.com/watch?v=xusPXCB6zeo&feature=related

Από τα πιο γνωστά του βιβλία:

1. Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά

Η εξαίρετη σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη, η διαχρονική μουσική του Μίκη και η μοναδική ερμηνεία του Άντονυ Κουήν έκανε γνωστό τον Καζαντζάκη στα πέρατα της Οικουμένης.

[ame=[URL="http://www.youtube.com/watch?v=6DuiI3iCjTA"]http://www.youtube.com/watch?v=6DuiI3iCjTA[/URL]]http://www.youtube.com/watch?v=6DuiI3iCjTA

2. Ο καπετάν Μιχάλης

3. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (γυρίστηκε και σε ταινία από τον Ζυλ Ντασέν)

4. Ο τελευταίος πειρασμός

5. Ο Φτωχούλης του Θεού

6. Ο βραχόκηπος

7. Αναφορά στον Γκρέκο

8. Οι αδερφοφάδες: θέλει, λέει, να 'ναι λεύτερος, σκοτώστε τον!

 

[tsalk]

Η πρώτη μου "επαφή" με το έργο του Καζαντζάκη ήταν μέσω της σειράς "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" που προβαλλόταν στα μέσα του ʼ70 από την ΕΙΡ.

 


Το 1975 ήταν ΕΙΡΤ και όχι ΕΙΡ. Λίγο αργότερα έγινε ΕΡΤ.

 

[domniki]

Ο Καζαντζακης ειναι ο αγαπημενος μου συγγραφεας.

Το πρωτο βιβλιο του που διαβασα ηταν "Ο Καπεταν Μιχαλης" και ξετρελαθηκα. Εχω επισης διαβασει τα

- "Ο Χριστος ξανασταυρωνεται", που ειναι ο,τι πιο συγκλονιστικο εχω διαβασει στη ζωη μου!

- "Βιος και πολιτεια του Αλεξη Ζορμπα", που δεν μου αρεσει ιδιαιτερα

- "Αδερφοφαδες", απλα καταπληκτικο

- "Ο Τελευταιος Πειρασμος", εντυπωσιακο, και τελευταια

- "Αναφορα στο Γκρεκο".

Πολυ μικρη εβλεπα το "Ο Χριστος ξανασταυρωνεται", ομως δεν θυμαμαι πολλα. Περσυ ειχε παιχτει στο θεατρο ο "Καπεταν Μιχαλης", ομως ομολογω οτι δεν ηθελα να το δω, γιατι το βιβλιο ειναι τοσο τελειο που οποιαδηποτε μεταφορα του θα με απογοητευε.

Ειναι ο μονος συγγραφεας που περνωντας τα χρονια γινεται ολο και πιο επαναστατης, ολο και πιο προοδευτικος, σε αντιθεση με τους περισσοτερους ανθρωπους που σταδιακα γινομαστε πιο συντηρητικοι. Αν συγκρινει κανεις τον Αλεξη Ζορμπα που ειναι το πρωτο του μυθιστορημα και τους Αδερφοφαδες που ειναι το τελευταιο του (εκδοθηκε μετα τον θανατο του), θα καταλαβει την τεραστια διαφορα. Στον ιδιο τον Καζαντζακη δεν αρεσαν τα μυθιστορηματα του, και λατρευε την Οδυσσεια του.

Θα προσθεσω επισης οτι δεν ετρωγε κρεας, ζουσε τρομερα λιτα και απομακρυσμενος απο υλικα αγαθα. Δεν πεθανε απο λευχαιμια, αλλα απο μια μολυνση, μετα απο ταξιδι του στην Κινα. Μαλιστα, επειδη ηταν τρομερα αγαπητος στην Απω Ανατολη, οταν εμαθαν οτι ειχε αρρωστησει, οι Κινεζοι μαζεψαν χρηματα για την ιατρικη του περιθαλψη, αλλα αυτος αρνηθηκε.

Σε ολα του τα βιβλια διαφαινεται ο μεγαλος του καημος να κανει παιδια (δεν μπορουσε). Στον "Καπεταν Μιχαλη" ειδικα αναφερει οταν περιγραφει τον θανατο του παππου του, του γερο-Σηφακα, οτι εκανε παιδια, εγγονια, δισεγγονα, νικησε τον θανατο, και ετσι μπορουσε να πεθανει πια -δεν εχω το βιβλιο μαζι μου για να κανω quote :xm:

Επισης μπορει κανεις να παρατηρησει την σεξιστικη, ιδιατερα για τα σημερινα δεδομενα, αντιμετωπιση των γυναικων ηρωιδων στα βιβλια του. Για να ειμαι πιο ακριβης, δεν υπαρχουν γυναικες πρωταγωνιστριες στα βιβλια του και οι γυναικες στα βιβλια του αποτελουν ειτε ευχαριστηση για τους αντρες (απλα σκευη ηδονης θα τις χαρακτηριζα), ειτε αποσπουν τους αντρες απο τον στοχο-σκοπο ζωης τους. Δεν εχουν δικια τους θεληση, ειναι αβουλες και δεν φερουν καμια ευθυνη για τις πραξεις τους! Οταν καποτε ρωτηθηκε γι'αυτο, απαντησε οτι η εμπνευση του ερχεται απο την ζωη του στην Κρητη, και ετσι αντιλαμβανονται εκει τις γυναικες. Στην κηδεια του δεν παραβρεθηκαν γυναικες, γιατι ετσι απαιτουσε το εθιμο στην Κρητη. Διαβαζοντας τα βιβλια του, θα ελεγα οτι δεν συναντησε ποτε καποια γυναικα που να τον συγκλονισει, που να ταραξει τον κοσμο του. Ισως να ηταν τοσο "φευγατος" που να μην μπορουσε να δεθει με τιποτα γηινο.

Ειχε παντρευτει δυο φορες, η πρωτη του συζυγος ηταν η Γαλατεια Καζαντζακη (αδερφη της Ελλης Αλεξιου) και η δευτερη η Ελενη Καζαντζακη, που ηταν ουσιαστικα η νοσοκομα του και την αποκαλουσε παντα "Κυρια Ελενη" και της μιλουσε στον πληθυντικο.

Περσυ ηταν 50 χρονια απο τον θανατο του, και ειχαν γινει καποιες εκδηλωσεις προς τιμην του, ελαχιστες ομως, προς μεγαλη μου απογοητευση. Ειναι ο μοναδικος συγγραφεας που θα ηθελα παρα πολυ να γνωρισω προσωπικα, να ακουσω την φωνη του, να τον κοιταξω στα ματια. Αλλα δυστυχως εχει πεθανει πολλα χρονια πριν γεννηθω

 

[exetlaios]

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ κανονικά θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.

Ένα σημαντικό εργαλείο για την πνευματική μας ανάταση.

 

[domniki]

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ κανονικά θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.
Ένα σημαντικό εργαλείο για την πνευματική μας ανάταση.

Το μονο που καναμε στο σχολειο απο Καζαντζακη ηταν ενα αποσπασμα απο τη "Αναφορα στο Γκρεκο", απο τα πρωτα κομματια του βιβλιου.

Στην εισαγωγη στο "Βιος και Πολιτεια του Αλεξη Ζορμπα", ο ιδιος ο Καζαντζακης αναφερει οτι 4 ανθρωποι τον σημαδεψαν στη ζωη του: ο Ομηρος, ο Μπερξον, ο Νιτσε και ο Ζορμπας.

Ψαχνοντας για τον Μπερξον (Γαλλος φιλοσοφος του 19ου αιωνα) ανακαλυψα οτι ολη η βιοθεωρια του Καζαντζακη ειναι σαν να διαβαζω Μπερξον. Ομολογω οτι τοτε απογοητευθηκα, αλλα μετα θυμηθηκα οτι δεν υπαρχει παρθενογεννεση στην τεχνη Θα ελεγα μαλιστα οτι τουλαχιστον απο τα μυθιστορηματα του Καζαντζακη που εχω διαβασει, υπαρχει πολυ μεγαλυτερη επιρροη απο τον Μπερξον, παρα απο τον Νιτσε.

Γενικα νιωθω οτι ο Καζαντζακης ειναι ενας συγγραφεας που αγαπαει τους ηρωες του. Βγαζει μια απιστευτη στοργη και κατανοηση, ειδικα με τα λαθη και τις αδυναμιες τους. Ειναι σαν ενας στοργικος πατερας, που βρισκει παντα δικαιολογιες στα παραστρατηματα των πνευματικων του παιδιων. Νιωθω οτι αυτος ο ανθρωπος πρεπει να ειχε απιστευτα καλη ψυχη και να αγαπουσε ολο τον κοσμο. Ισως γι'αυτο να μου γεννησε το ενδιαφερον να τον συναντησω #)

 

[Juanita]

.... Ειναι ο μοναδικος συγγραφεας που θα ηθελα παρα πολυ να γνωρισω προσωπικα, να ακουσω την φωνη του, να τον κοιταξω στα ματια. Αλλα δυστυχως εχει πεθανει πολλα χρονια πριν γεννηθω

Dom, ρίξε μιά ματιά στο προτελευταίο βιντάκι που ανέβασα

Μιλάει ο ίδιος ο Καζαντζάκης στη γαλλική τηλεόραση... ίσως τον καιρό που ο Ζορμπάς πήρε το βραβείο... δεν έχω καταλάβει ακριβώς... αλλά είναι μοναδικό ντοκουμέντο!!!

 

[candy]

Ήταν ο λατρεμένος συγγραφέας του παππού μου.Από μικρή άκουγα ιστορίες για το πλούσιο συγγραφικό του έργο και την ευφυΐα του.Ξεκίνησα από το "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", το "Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά",τα ταξιδιωτικά του για να καταλήξω στην "Ασκητική" που για μένα αποτελεί το συγκλονιστικότερο βιβλίο του.Πραγματική Βίβλος και θα συμφωνήσω με τον exetlaios ότι θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.Θα συμφωνήσω και με την άποψη του ιδίου ότι ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος αναγνωρίζοντας την ύπαρξη του Θεού ως μια αέναη,συμπαντική δύναμη που με ιδιαίτερη σοφία κινεί τα νήματα του κόσμου αλλά που και αυτή εμφανίζει αδυναμίες όπως και κάθε δημιούργημά του.


"Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.


Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.


Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία."

Ασκητική

​

 

[domniki]

Θα συμφωνήσω και με την άποψη του ιδίου ότι ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος αναγνωρίζοντας την ύπαρξη του Θεού ως μια αέναη,συμπαντική δύναμη που με ιδιαίτερη σοφία κινεί τα νήματα του κόσμου αλλά που και αυτή εμφανίζει αδυναμίες όπως και κάθε δημιούργημά του.

Δεν εχω διαβασει πιο πνευματικο και θρησκευομενο ανθρωπο! Απλα δεν ηταν ανθρωπος των τυπων, αλλα της ουσιας. Και επειδη η Εκκλησια παντα προσεχε και προσεχει την εικονα και οχι την ουσια, προσπαθησε να αμαυρωσει το ονομα του. Τελικα ομως δεν αφοριστηκε.

Επισης το επισημο ελληνικο κρατος δεν στηριξε τις υποψηφιοτητες του για Νομπελ Λογοτεχνιας, κατι απο εκανε τους ξενους να απορησουν.

Ο Καζαντζακης ηταν παντα επαναστατης, ανενταχτος και ασυμβιβαστος. Και χρειαστηκε πολλες φορες να πληρωσει το τιμημα των επιλογων του. Αλλα νιωθω οτι δεν εκρυβε καμια κακια και καμια πικρια. Ακομα και το "δεν ελπιζω" που γραφτηκε στον ταφο του, δεν μπορω να πω οτι αντιπροσωπευει τα εργα του (επηρεαστηκε εντονα απο τον Νιτσε!). Ειναι απο τους συγγραφεις που οταν τους διαβασεις σου αλλαζουν τη ζωη. Τουλαχιστον αυτη την επιδραση ειχε σε μενα #)

Ο Νιτσε σιγουρα τον επηρεασε, αλλα νιωθω οτι σε καθε βιβλιο του ερχεται μια καθαρση, μια ελπιδα, μια φωτεινη αχτιδα. Στο "Αναφορα στο Γκρεκο" που ειναι μια μορφη απολογισμου, φαινεται οτι επηρεαζοταν και ενθουσιαζοταν απο καθε καινουρια ιδεολογια και φιλοσοφικο ρευμα με το οποιο ερχονταν σε επαφη. Ηταν γεματος ζωη και ηθελε συνεχως να γνωριζει καινουρια πραγματα. Λατρευε επισης τα ταξιδια, αλλα επειδη δεν ειχε την οικονομικη ευχέρια να ταξιδευει, χρησιμοποιουσε την δουλεια του σαν μεσο επιτευξης των αναζητησεων του Ταξιδευε σαν ανταποκριτης εφημεριδας

 

[Juanita]

Λίγο πριν τελειώσει το βιντεάκι τον ρωτούν την άποψή του για το Θεό και απαντά με ένα απόσπασμα από το Φτωχούλη του Θεού (τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης) :

- Μυγδαλιά, μίλησέ μου για το Θεό... και η μυγδαλιά άνθισε!!!

 

[exetlaios]

Ειναι ο μονος συγγραφεας που περνωντας τα χρονια γινεται ολο και πιο επαναστατης, ολο και πιο προοδευτικος, σε αντιθεση με τους περισσοτερους ανθρωπους που σταδιακα γινομαστε πιο συντηρητικοι.

Αυτό είναι μάλλον υποκειμενικό.

Αν και δεν έχω διαβάσει άλλα έργα του (πλην της Ασκητικής),

νομίζω ότι είναι πολύ ... συντηρητικός !

Αναφέρεται σε πρώτυπα ζωής, ηρωικά και αρχέγονα.

Νομίζω ότι οι διάφορες ταμπέλες (προοδευτικός ή συντηρητικός)

είναι λίγες

για να περιγράψουν τη φιλοσοφία του.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας επαναστάτης μπορεί ταυτόχρονα να είναι και συντηριτικός και προοδευτικός.

Ότι είναι παλιό αλλά "δουλεύει" , το υποστηρίζουμε και το κρατάμε (συντηρητικός).

Ότι είναι αναχρονιστικό και "δε δουλεύει" το αλλάζουμε και το πολεμάμε(προοδευτικός).

 

[domniki]

@exetlaios, νομιζω οτι κολλας στον τυπο και χανεις το δασος.

Το να θελεις να γνωριζεις καινουρια πραγματα και ανθρωπους, να μην συμβιβαζεσαι, να μπορεις να αναθεωρεις αυτα που πιστευες μεχρι χθες οταν συνειδητοποιησεις οτι εκανες λαθος, να μην φοβασαι να αλλαζεις, να μην βολευεσαι, να επιζητας την αλλαγη, να πηγαινεις κοντρα στο κατεστημενο δεν ειναι χαρακτηριστικα κανενος συντηρητικου ανθρωπου!

 

[exetlaios]

Θα σου απαντήσω με PM, για να μην ξεφύγουμε εκτός θέματος !

 

[domniki]

Θα σου απαντήσω με PM, για να μην ξεφύγουμε εκτός θέματος !

χαχαχαχα, any time

 

[domniki]

Δυστυχώς το μόνο βιβλίο που έχω στην Αθήνα είναι το "Ο τελευταίος πειρασμός". Θα παραθέσω μερικά κομμάτια (κάποια από αυτά που έχω υπογραμμίσει):

"Ο καιρός δεν είναι χωράφι να μετριέται με τον πήχη΄ δεν είναι θάλασσα να μετριέται με το μίλι΄ είναι ένα χτυποκάρδι."

 


"Πότε αφανίζεται ένας κοσμος; όταν τρεις αφεντάδες παρατρών και τρεις χιλιάδες λαός πεθαίνουν της πείνας".

 


"Άμυαλε ερημίτη, τι δύναμη μπορεί να έχει ο πειρασμός που 'ρχεται απόξω; Το κάστρο μονάχα από μέσα παίρνεται".

 


"Δεν υπάρχει βασιλεία των ουρανών; ξεφώνισε ο Πέτρος τρομαγμένος.


Υπάρχει, Πέτρο, υπάρχει, μα μέσα μας΄ μέσα μας η βασιλεία των ουρανών, όξω η βασιλεία του Πονηρού."

 


"Όλα είναι θάματα γέρο, αποκρίθηκε ο Ιησούς΄ τι άλλα θάματα ζητάς; Χαμήλωσε τα μάτια σου΄ και το πιο ταπεινό χορταράκι ένας φύλακας άγγελος το παραστέκει και το βοηθάει να μεγαλώσει΄ σήκωσε ψηλά τα μάτια- τι θάμα ο έναστρος ουρανός! Κι αν σφαλίξεις τα βλέφαρα, γέρο, τι θάμα ο μέσα μας κόσμος, τι έναστρος ουρανός η καρδιά μας!"

 


"Ο άνθρωπος είναι ένα σύνορο: εκεί που σταματάει η γης κι αρχίζει ο ουρανός΄ μα το σύνορο αυτό ακατάπαυτα μετατοπίζεται και προχωράει κατά τον ουρανό"

 


"Αν δεν αλλάξει η ψυχή μέσα μας, Ιούδα, ποτέ δε θ' αλλάξει απόξω μας ο κόσμος΄ μέσα μας είναι ο εχτρός, μέσα είναι οι Ρωμαίοι, από μέσα αρχίζει η σωτηρία!"

 


"Γιατί μου μιλάς για μέλλουσες ζωές, ραβή μου; Δεν είμαστε εμείς άντρες, να 'χουμε ανάγκη από άλλες, αιώνιες ζωές΄ είμαστε γυναίκες, και μια στιγμή με τον άντρα που αγαπούμε είναι αιώνια Παράδεισο΄ μια στιγμή μακριά από τον άντρα που αγαπούμε, αιώνια Κόλαση΄ ζούμε, εμείς οι γυναίκες, εδώ στη γης ετούτη την αιωνιότητα".

 


"Το φεγγάρι ξεπρόβαλε, θλιμμένο, καταστρόγγυλο, από τα μωραβίτικα βουνά΄ κοντοστάθηκε μια στιγμή στο φρύδι του βουνού, διστάζοντας΄ κοίταξε τον κόσμο, κι ολομεμιάς πήρε την απόφαση, ξεκόλλησε από το βουνό κι άρχισε ν' ανηφορίζει΄ το σκοτεινό χωριουδάκι του Λάζαρου, σαν ξαφνικά ν' ασβεστώθηκε, έλαμψε κάτασπρο".

 


"πιο γρήγορα από το αλάφι στη γης, πετάει το χελιδόνι στον αγέρα΄ πιο γρήγορα από το χελιδόνι, ο νους του αντρός΄ πιο γρήγορα κι από το νου του αντρός, η καρδιά της γυναίκας".

 

[didie]

Αλήθεια τι να πρωτογράψει κανείς για αυτόν τον άνθρωπο.Θα συμφωνήσω με όλα τα παιδιά και τα σχόλια τους ακόμα και με τον φίλο τον exetlaios γιατί πολύ απλά δεν χωράνε ταμπέλες σε αυτόν τον άνθρωπο.

Έχω την ευτυχία να έχω στην κατοχή μου τα περισσότερα βιβλία του ακόμα και κάποια θεατρικά.Ισιαίτερη μνέια θα ήθελα να κάνω στην Οδύσσεια που αποτελέι ένα μνημειώδες έργο.Όπως αναφέρθηκε αποτελέιται από 33333 στίχους και ο Καζαντζάκης χρειάστηκε 13 χρόνια να το ολοκληρώσει.Το ποίμα αποτελεί ένα έπος για το σύγχρονο άνθρωπο.Να θυμίσω οτι είναι το μόνο έργο του Καζαντζάκη που δεν έχει επανεκδοθεί (όπου την βρείτε λοιπόν,πάρτε την με κλειστά μάτια)εκτός από μία έκδοση που βγήκε σε περιορισμένα αντίτυπα και είναι πανομοιότυπη με την πρώτη Οδύσσεια που έγραψε,περιέχει ακόμα και τα ορθογραφικά λάθη που έκανε.Οι εκδόσεις Καζαντζάκη έχουν περάσει εδώ και κάποια χρόνια στον κύριο Πάτροκλο Σταύρου,έναν υπέροχο άνθρωπο που προσπαθεί να διασώσει και να μεταλαμπαδεύσει το έργο του κορυφαίου κατ'εμε Έλληνα συγγραφέα.

 

[Domenica]

Λογω που οι γονεις μένουν πλεον Ηράκλειο αδύνατον να τον αποφύγεις! Φυσικα και έχω διαβάσει τα άπαντα ακόμα και δυστηχώς τα ανεκδιήγητα θεατρικά του! Τα βασικά έργα του (εκτός της ''Ασκητικής᾽᾽που όλοι λάτρευαν να απαγγέλουν τσιτάτα) τα βρίσκω αριστουργηματικά. Επίσης δεν μου άρεσαν τα ταξιδιωτικά και οι μεταφράσεις (᾽᾽Θεια κωμωδία᾽᾽, κανείς με την γλώσσα που έκανε το προωτοτυπο αγνώριστο. Μην ουρλιάξετε αλλά ούτε την Οδύσσεια εκτιμώ!

Εχω διαβάσει και το ''Για να γίνει μεγάλος᾽᾽ όπου η κουνιάδα του Ελλη Αλεξίου ξεσπαθώνει εναντίον του με κάπως ενοχλητικό τρόπο είναι αλήθεια. Το αγαπημένο μου είναι ᾽Ο Χριστός ξανασταυρώνεται᾽᾽ και γενικά τα γνωστά του. Γενικά νομίζω πως υπάρχει μεγάλη ποιοτική διαφορά μεταξύ των μυθιστορημάτων και όλων των υπόλοιπων έργων.

Επίσης υπέροχος και το ''Βιος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά᾽᾽ και παρεξηγημένο. Αριστούργημα και η ταινία του Κακογιάννη. Αντι για άγρια κριτική της σχεδόν πρωτόγονης ελληνικής (και ειδικά κρητικής) κοινωνίας όλοι είδαν τον ήλιο, την θάλασσα και τον Ζορμπά ως σύμβολο ως ενός τρόπου ζωής ᾽᾽καθαρά ελληνικού᾽᾽. Στην πραγματικότητα ο Ζορμπάς είναι έτσι για να επιβιώσει μέσα στο χάος και τον συντηριτισμό.

Τελοςπάντων μη σας κουράζω. Ο Καζαντζάκης πάντως ευτύχησε σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές ,μεταφορές (Ντασεν,Κακογιάννης,Σκορτσέζε).

 

[nick]

Ένα απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε η συγγραφέας Έλλη Αλεξίου στον Φρέντυ Γερμανό για τον Νίκο Καζαντζάκη:

[video=youtube_share;4lk33r8rUNw]

 

[Σώτος Σώτος]

Το μόνο έργο του Καζαντζάκη που έχω διαβάσει (και μάλιστα πρόσφατα) είναι το "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται".

Ήταν όπως το περίμενα, από όλα όσα είχα ακούσει: βαθιά κοινωνικό, ανθρώπινο, πικρό αλλά και ρομαντικό, ηρωϊκό και ελπιδοφόρο με την έννοια οτι υπάρχουν έστω λίγοι "άνθρωποι" ακόμη με την αληθινή σημασία της λέξης.

Πραγματικά με εντυπωσίασε βαθιά και συμπεραίνω οτι για να γράψει ένα τέτοιο μυθιστόρημα ο Νίκος Καζαντζάκης πρέπει να ήταν όντως ένας πολύ καλός άνθρωπος, με βαθιά αίσθηση της δικαιοσύνης και της αγάπης.

Επίσης χαίρομαι πολύ που προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις στα έργα του να αναδείξει την πραγματική σημασία που έχει για τους ανθρώπους η ζωή και το έργο του Ιησού, παρότι κατηγορήθηκε ως βλάσφημος.

 

[BETTY BOOP]

γνωρισα το συγγραφέα Νικο Καζαντζακη από κειμενα που περιλαμβανονταν στα βιβλία της Γλωσσας και στο Ανθολόγιο του Δημοτικού.

το καλοκαίρι όταν είχα τελειώσει τη Β' Γυμνασίου, μετά από πρόταση της φιλολογου μας στην τάξη, είχα διαβάσει το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη ''Ταξιδεύοντας: Ιταλία, Αίγυπτος, Σινά, Ιερουσαλήμ, Μωριας'', είχα την ιστορια με το ταξίδι του συγγραφεα στην Αιγυπτο.

Ειχα γοητευτει από τον τροπο γραφης του.

 

[Eagle 1]

Το πρώτο έργο του Καζαντζάκη που διάβασα ήταν ο Καπετάν Μιχάλης και πραγματικά γοητεύτηκα από τη γραφή του. Στο σχολείο πριν το 1974 ήταν απαγορευμένα τα έργα του, έτσι προμηθεύτηκα τα βιβλία που έχω το 1975. Διάβασα στη συνέχεια το Αδερφοφάδες, μετά το Αλέξης Ζορμπάς, το Ο Χριστός ξανασταυρώνεται και τέλος Ο φτωχούλης του Θεού. Το τελευταίο ήταν κατά τη γνώμη μου και το πιό δύσκολο στην ανάγνωση, οι έννοιες ήταν πολύ σύνθετες, ήμουν και νεαρός..... Το πιό αγαπημένο μου είναι το Καπετάν Μιχάλης -ίσως διότι ήταν και το πρώτο- με μικρή διαφορά πάντως από τα άλλα, τα θεωρώ επίσης αριστουργήματα.

Τα βιβλία που έχω είναι έκδοση 1974, η 3η, με τα συγγραφικά δικαιώματα να ανήκουν στην Ελένη Καζαντζάκη. Είναι δεμένα με σκληρό εξώφυλλο και πάνινη επένδυση, το δε Καπετάν Μιχάλης παρουσιάζει μία ιδιαιτερότητα, είναι δεμένο ανάποδα ως προς το εξώφυλλο.

Παραθέτω σχετικές φωτογραφίες: