Νικόλας Άσιμος ή Σαλόκιν Σομισά

demis

RetroActive
Joined
26 Απρ 2009
Μηνύματα
466
Αντιδράσεις
58
Ο Νικόλας Άσιμος 1949 - 1988 υπήρξε στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής της ελληνικής ροκ, με ένα εντελώς προσωπικό ύφος, που συνδύαζε και πολλά λαικά στοιχεία. Το πραγματικό του επίθετο ήταν Ασημόπουλος. Ήταν μία περίπτωση ιδιαίτερα αντισυμβατικού καλλιτέχνη, κυρίως όσον αφορά στον τρόπο ζωής που επέλεξε ο ίδιος για τον εαυτό του. Οι συμπεριφορές του και τα τραγούδια που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά. Υπήρξε ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, που ιδεολογικά δεν άνηκε σε κάποιο χώρο. O ίδιος ποτέ δεν αποδέχτηκε την "ταξινόμηση" σε κάποια ιδεολογία. Ο Άσιμος ήταν αρχικά αριστερός. Όμως, απέκτησε αναρχική συνείδηση λίγο αργότερα και στην συνέχεια απομακρύνθηκε και από τους αναρχικούς, καθώς δεν επιθυμούσε να του κολλάνε ταμπέλες.

Ο Άσιμος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 20 Αυγούστου του 1949 από γονείς Κοζανίτες. Μικρός υπήρξε αρκετά φιλομαθής. Το 1967 γράφεται στην Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ.. Τα χρόνια της φοιτητικής του ζωής ασχολήθηκε ενεργά με το θέατρο, ενώ παράλληλα έγραφε τραγούδια και τραγουδούσε σε μπουάτ. Συχνά είχε προβλήματα με την αστυνομία: ήταν η περίοδος της Χούντας και της λογοκρισίας που αυτή επιβάλει.

Το 1973 φεύγει από τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει στην Αθήνα. Συνεχίζει να ασχολείται με το θέατρο και τελειώνει μια ιδιωτική σχολή Δραματικής Τέχνης. Γράφει τραγούδια τα οποία δε δισκογραφεί επίσημα, αλλά τα γράφει μόνος του σε κασέτες τις οποίες πουλάει σε διάφορους δρόμους της Αθήνας. Δίνει ακόμα μουσικές παραστάσεις σε μπουάτ της Πλάκας, και συνεργάζεται με καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Σάκης Μπουλάς, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας και η Κατερίνα Γώγου. Το 1976 απέκτησε μία κόρη από την σχέση του με την Λίλιαν Χαριτάκη, εκτός γάμου.

Η πρώτη του συμμετοχή στη δισκογραφία ήταν το 1974 με το single Ρωμιός-Μηχανισμός σε ηλικία 25 χρόνων. Το 1977 φυλακίστηκε προσωρινά μαζί με άλλους 5 εκδότες και συγγραφείς. Αποφυλακίστηκαν και οι 5 μετά από πρωτοβουλία του Διονύση Σαββόπουλου. Το 1978 κατατάχτηκε στον στρατό. Ωστόσο δεν υπηρέτησε, αλλά πήρε απαλλαγή στράτευσης για ψυχολογικούς λόγους (έπασχε από ένα είδος σχιζοφρένειας). Την περίοδο 1980 - 1981 έγραψε το βιβλίο του Αναζητώντας Κροκάνθρωπους, το οποίο δεν εκδόθηκε επίσημα, αλλά κυκλοφόρησε από τον ίδιο σε φωτοτυπημένα αντίγραφα. Τα τελευταία χρόνια, και μετά τον θάνατό του, το βιβλίο αυτό έχει κυκλοφορήσει και από εκδοτικό οίκο.

Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο του δίσκο μακράς διάρκειας με τίτλο Ο Ξαναπές. Μελοποίησε το "Ουλαλούμ" του Γιάννη Σκαρίμπα. Το 1987 κατηγορήθηκε άδικα για το βιασμό μίας κοπέλας και οδηγήθηκε για λίγο στο ψυχιατρείο. Το γεγονός αυτό είχε σημαντικές συνέπειες στη ψυχολογία του και στις 17 Μαρτίου του 1988 κρεμάστηκε στο σπίτι του, που ονόμαζε χώρο προετοιμασίας. Πέθανε σε ηλικία περίπου 39 χρόνων-(wikipedia).

Ένας από τους πιο παρεξηγημένους καλλιτέχνες του ελληνικού χώρου, με εκπληκτικό ταλέντο, αλλά διαταραγμένο ψυχισμό. Η αποκλίνουσα συμπεριφορά του, προσωπικά θεωρώ, ότι, κάποιες στιγμές, είχε εξάρσεις μεγαλοφυίας. Η δουλειά του εμπορευματοποιήθηκε μετά το θάνατο του (παρά τη δική του φιλοσοφία και επιθυμία) με τόσο χυδαίο τρόπο, που -ευτυχώς- δεν έζησε για να το δει.

asimos8.jpg


Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία: link


http://www.youtube.com/watch?v=GGu0DDgqwIY&feature=related

Venceremos ( Θα νικήσουμε )




Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα

σε μαγεμένη τροχιά

πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα

τίποτα δε μ' ακουμπά

στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα

μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα

να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις

να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι

να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις

έστω για λίγο για τοσοδούλι

Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά

μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά

στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες

δίχως καβάντζα καμιά

ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας

και η ψυχή μου πηδά

στου απέραντου τη ψύχρα

Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια

για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια

σύρε κι έλα να με λούσεις

κι ας είμαι της καθαρευούσης

να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις

έστω για λίγο για τοσοδούλι

Δρεπανηφόρα άρματα περνάν

στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν

ασυγκίνητο σ' αφήνει

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα

θωρακισμένε καιρέ

με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα

σε πλησιάζω ,μωρέ

μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα

μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα

δες θα φτιάχνουμε στιχάκια

να περπατάν σαν καβουράκια

πλάγια κι ακριβά τα χάδια

φως αχνό μες στα σκοτάδια

Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ

στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ

Venceremos, Venceremos
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
O Στηβ είναι απαιχτότατος...

Α, και τώρα που το θυμήθηκα:


μια μικρή συνέντευξη-ξεμπρόστιασμα ενός γνωστού ροκά, σεβαστού κατά τα άλλα. Χωρίς παρεξήγηση...

Αναρωτιέμαι τι τρελά λεφτά θα είχε βγάλει ο Άσιμος και τι πλουσιοπάροχη ζωή θα ζούσε, αν γινόταν κανένας έντεχνος ή οργισμένος ροκ "επαναστάτης" ή, ακόμα καλύτερα, κανένα μπουζουκομαέστρος-συνθέτης μεγάλων επιτυχιών! Λέω τώρα...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δωμάτιο στο Άμστερνταμ

Το γνωστό τραγούδι στην original (κασέτα) και στην τηλεοπτική έκδοση (λίγο αυτολογοκριμένη η τελευταία...)

 
τα εξωφυλλα απο τις κασετες του ασιμου(χειρογραφα)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
"Ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ"

Στίχοι/Μουσική: Νικόλας Άσιμος

Από τον δίσκο "Το Φανάρι του Διογένη" ο οποίος κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά τον θάνατό του.

 
η αληθεια ειναι οτι ο παπακωνσταντινου τον εκμεταλευτηκε λιγο τον ασιμο

 
Δυστυχώς δεν βρήκε τους Κροκανθρώπους που έψαχνε και μας άφησε νωρίς... Ορίστε και το εξαιρετικό "Ουλαλούμ" του Γιάννη Σκαρίμπα!:


Αντίο ρε μπαγάσα...
 
Η πλέον αγαπημένη μου δισκογραφική δουλειά είναι το πρώτο 45αράκι δισκάκι που κυκλοφόρησε με τη LYRA / Zodiac !!! Στη μια πλευρά του 45αρακίου "Ο Μηχανισμός" και στην άλλη πλευρά του "Ο Ρωμηός" !!! Και στα δύο τραγούδια έχει κάνει πολύ ωραία ενορχήστρωση ο πιανίστας /οργανιστας, πρώην Πελόμα Μποκιού, Γιώργος Στεφανάκης [με τον οποίο είχα τη χαρά και την τύχη να συνεργαστώ κι εγώ όταν ηχογράφησα κάποια τραγούδια μου στο "σπιτικό στούντιο" του στον Ασπρόπυργο] !!! Λοιπόν, ο Στεφανάκης έχει δώσει στα 2 πρώτα τραγούδια, που ηχογράφησε ο Άσιμος, ύφος "κάουντρι", "φολκ", καθόσον ακούμε σε αυτά, εκτός από κιθάρες και μπάσο, βιολί, λίγη τρομπέτα κλπ !!! Επίσης, την περίοδο που ηχογραφούσα με τον κο Στεφανάκη, μού διηγήθηκε "τις περιπέτειες που πέρασε αυτό το 45αράκι μέχρι να ηχογραφηθεί, αλλά και μετά την έκδοσή του" [εντάξει, κι εγώ, όποτε βρισκόμασταν στο "σπιτικό στούντιο" του, τον "τάραζα" στις ερωτήσεις, τον έπρηζα #) #): "Πώς ενορχήστρωσες τον δίσκο των Νοστράδαμος" ??? "Πώς ενορχήστρωσες τον δίσκο της Μαρίζας Κωχ" ??? "Στο εξώφυλλο του δίσκου των Πελόμα Μποκιού πού έχετε φωτογραφηθεί με τον Μπονάτσο και τους άλλους" ???κλπ κλπ .... τι να κάνουμε, είμαι ... περίεργος :cool: :cool:] ... Να, λοιπόν, ο "Μηχανισμός" του Νικόλα Άσιμου, ενορχηστρωμένος από τον Γιώργο Στεφανάκη : http://youtu.be/F4_Gs9zJ4HQ

Τέτοιοι αιχμηροί, ανατρεπτικοί, πολύ μπροστά για την εποχή τους κλπ στίχοι, πώς να μην περάσουνε τις "περιπέτειές τους' εν έτει 1975, οπότε και εκδόθηκαν΄??? "Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής / και να γυρίσω δίσκο / θα 'ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς / πως έτσι δεν τη βρίσκω" , μάς εδήλωσε ο Νικόλας αμέσως με το που εμφανίσθηκε στη δισκογραφία εν έτει 1975 .... Ήταν ανάγκη να είναι τόσο μα τόσο αληθινός και ειλικρινής ??? Ήταν ανάγκη να μάς "πείσει πως έτσι δεν τη βρίσκει" με αυτόν τον τόσο τραγικό τρόπο ??? :( :( :(
 
Τα κάλαντα εν έτει 1983 από την ταινία "Τα βαποράκια" (Άλλος για τον Κορυδαλλό) του Παύλου Τάσιου με τον Νικόλα σε μεγάλα κέφια...

 
Με τίτλο «Αρνήθηκα πολλά»...

[h=2]Κυκλοφόρησαν σε βινύλιο έξι ανέκδοτα τραγούδια του Νικόλα Άσιμου.[/h]

attachment.php


Το υλικό από τις τρεις ηχογραφημένες κασέτες που άφησε «φεύγοντας για το μεγάλο ταξίδι» αλλά και τα έξι ανέκδοτα τραγούδια του, έγιναν η αφορμή για να κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος του «ασυμβίβαστου» Νικόλα Άσιμου με τίτλο «Αρνήθηκα πολλά».

Ο δίσκος βινυλίου, ο οποίος κυκλοφόρησε από τη «B-otherSide records», περιλαμβάνει συνολικά 15 τραγούδια: τα έξι «νέα» ακυκλοφόρητα, αλλά και γνωστές δημιουργίες σε διαφορετικές εκτελέσεις, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά.

Για τις άγνωστες ιστορίες που έζησαν με τον ανένταχτο Νικόλα Άσιμο, μίλησαν οι φίλοι και συνεργάτες του, που βρέθηκαν σήμερα στην παρουσίαση του δίσκου η οποία πραγματοποιήθηκε στον πολυχώρο «Gorilla 11» στο Μαρούσι. Ανάμεσά τους, ο σκηνοθέτης και φίλος του τραγουδοποιού, Γιώργος Κορδελλάς, ο οποίος επιμελήθηκε το εξώφυλλο του δίσκου, όπως είχε κάνει και στο παρελθόν με τον πρώτο και μοναδικό δίσκο του Άσιμου με τίτλο «Ο Ξαναπές».

«Ο Νικόλας είχε ήδη αρχίσει από τα μέσα της δεκαετίας του 70 να παράγει αυτή την αίσθηση της παρωδίας και της λογικής του θεάτρου δρόμου που δεν εκφράζει μόνο ιδέες αλλά δημιουργεί μια αντιποίηση του εαυτού μας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης Αντρέας Ταρνανάς.

Μιλώντας για τη μπάντα που είχαν φτιάξει με τον Νικόλα Άσιμο, την «Exarchia Square Band», ο φίλος του Χρήστος Ζυγομαλάς είπε: «Όλες αυτές οι εκδηλώσεις που τότε φάνταζαν παράξενες ή ότι διαταράσσανε τη «γεωμετρία», ήταν όλη η ομορφιά. Αυτή η παραβατικότητα όχι μόνο απέναντι στην κοινωνία αλλά απέναντι και στους ανθρώπινους κανόνες της καθημερινότητας, φάνταζε κακή. Τώρα όμως με την απόσταση του χρόνου βλέπεις, ότι ήταν μια ομορφιά, μια άγρια ποίηση».

Το μεγαλύτερο κίνητρο για την έκδοση αυτού του δίσκου, τόνισε στη συνέντευξη ο υπεύθυνος παραγωγής της «B -otherside records» Δημήτρης Βασιλειάδης, δεν είναι τα έξι ακυκλοφόρητα τραγούδια του Άσιμου, ούτε τα υπόλοιπα, αλλά η επιστολή που ήρθε στο φως, του τότε ειδικευόμενου ψυχιάτρου Σωτήρη Παστάκα, που φρόντιζε τον Νικόλα όταν νοσηλεύτηκε στο Δαφνί. Πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο ρίχνει φως στα αίτια της αυτοκτονίας του μουσικού.

Το 1987 ο Νικόλας Άσιμος οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι' αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με τ' άλλα προβλήματα που ήταν πολλά, συσσωρεύτηκαν μέσα του... Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, ο Άσιμος στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο «Χώρο προετοιμασίας» (όπως αποκαλούσε το μαγαζί που διατηρούσε στην οδό Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια), αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη παρακαταθήκη για τους συναδέλφους του.

Η έκδοση του δίσκου έχει γίνει σε 500 αριθμημένα αντίτυπα (300 λευκά και 200 μαύρα) και περιλαμβάνει ένα 4-σέλιδο ένθετο με σπάνιο φωτογραφικό και εικαστικό υλικό, καθώς και τους στίχους των τραγουδιών αλλά και την επιστολή του ψυχιάτρου του. Το εσωτερικό σαλόνι του δίσκου κοσμεί ένα ανέκδοτο σκίτσο του μουσικού.




Το έργο του Νικόλα Άσιμου, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον συντοπίτη του, εικαστικό Φώτη Καραγεωργίου, ο οποίος - όπως ανέφερε - επιχείρησε να μεταπλάσει τους στίχους του σε «κοινωνικά γλυπτά», τα οποία «μιλούν» για τα προβλήματα που βιώνει το άτομο καθημερινά στην κοινωνία. Τα έργα του θα φιλοξενηθούν σε σχετική έκθεση που θα πραγματοποιηθεί στην Κοζάνη, τον Απρίλιο του 2015.

Πηγη
 
Ακόμα κοιτάνε να πως να βγάλουν λεφτά από τον καημένο τον Άσημο! Τον έχουνε στραγγίξει! :(
 
Ο Άσιμος δεν μου έλεγε πότε τίποτα σαν καλλιτέχνης. Από όταν διάβασα μάλιστα οτι στα τελευταία του συνήθιζε να βασανίζει γάτες, τον αντιπάθησα εντελώς...
 
Σεβομενος τη μνημη του απλα θα πω κι εγω πως μου ηταν εντελως αδιαφορος τοσο για τη μουσικη του, οσο και οι ιδεες του...
 
Stormwatch είπε:
Από όταν διάβασα μάλιστα οτι στα τελευταία του συνήθιζε να βασανίζει γάτες, τον αντιπάθησα εντελώς...
Τι έκανε λέει; :eek: Αληθεύει αυτό; Τουλάχιστον έχει ελαφρυντικά, το ακαταλόγιστο του τρελού, αφού στα τελευταία του είχε τρελαθεί εντελώς. Από τη μια τον λυπάμαι λίγο, άνθρωποι με τον χαρακτήρα του δύσκολα αντέχουν την κοινωνία.
 
perlastar είπε:
Τι έκανε λέει; :eek: Αληθεύει αυτό; Τουλάχιστον έχει ελαφρυντικά, το ακαταλόγιστο του τρελού, αφού στα τελευταία του είχε τρελαθεί εντελώς. Από τη μια τον λυπάμαι λίγο, άνθρωποι με τον χαρακτήρα του δύσκολα αντέχουν την κοινωνία.

Δεν ξερω αν είναι μυθος αλλα στο τελος, εγραψε λεει ένα γραμμα και εξηγουσε θα λέγαμε τις ΄΄αμαρτίες του'' για να ζητησει μια συγνωμη από αυτά τα ζωάκια που νομιζε πως θα αναστησει ή θα τα κάνει καλά κατι τετοιο τελως πάντων! Δεν ξερω αν η ψυχούλα του βρηκε την πολυπόθητη ανάπαυση.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Σύμφωνα με τα λεγόμενα της συζύγου μου, τον ήξερε ο πεθερός μου καθώς ήταν από τα μέρη του. Δυστυχώς δεν είναι ούτε αυτός εν ζωή ώστε να εκμαιέυσω επιπλέον πληροφορίες. Πάντως να είμαι ειλικρινής τώρα τα τελευταία χρόνια τον άκουσα κι εγώ μέσα από αναφορές τηλεοπτικών εκπομπών και αφιερώματα.
 
Μια σειρά από σπάνιες φωτογραφικές στιγμές του Νικόλα Άσιμου με αφορμή το ακυκλοφόρητο υλικό που διατίθεται μπορείτε να δείτε εδώ. Παρακάτω εκθέτω μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές για να πάρουμε μια γεύση.

1. Στα Καλά Νερά Βόλου το 1970

ASIMOS1.jpg

2. Στο πατρικό στην Κοζάνη το 1971 και το AVA στην κουζίνα....

ASIMOS2.jpg

3. Το 1974.

ASIMOS3.jpg

4. Στο πατρικό στην Κοζάνη το 1975.

ASIMOS4.jpg

5. Πιθανώς με την κόρη του περί το 1976 (ίσως στον Εθνικό Κήπο)

ASIMOS5.jpg

6. Στα Προπύλαια σε κάποια εκδήλωση (νομίζω είναι ο από πίσω, όχι αυτός με το μπουζούκι). Διακρίνεται στο βάθος η Τράπεζα Κρήτης.

ASIMOS6.jpg

7. Με τον Χαρίλαο Φλωράκη τον Μάιο του '87.

ASIMOS7.jpg
 
Πίσω
Μπλουζα