Οι 12 μήνες - Twelve Months (1980) ["Sekai meisaku dowa: Mori wa ikiteiru"]

katerinak

Expert
Joined
26 Ιουλ 2010
Μηνύματα
19.182
Αντιδράσεις
2.886
Ο παλιος χρονος φευγει σε λιγο και μια νεα χρονια αρχιζει,επικαιρη αυτη η ταινια κινουμενων σχεδιων αφου η ιστορια εξελισσεται την παραμονη Πρωτοχρονιας

Ολα αρχιζουν οταν η κακομαθημενη νεαρη βασιλισσα βρισκει σ ενα βιβλιο ενα λουλουδι που της αρεσει πολυ,το "χιονολουλουδο"

attachment.php


Υπαρχει ομως ενα προβλημα,το αγριολουλουδο αυτο ανθιζει μονο την ανοιξη,η κακομαθημενη μικρη ομως απαιτει το λουλουδι αυτο να βρισκεται στο παλατι την Πρωτοχρονια.Βγαζουν ανακοινωση οτι οποιος φερει ενα καλαθι χιονολουλουδα για τη μικρη βασιλισσα θα ανταμειφθει με ενα καλαθι χρυσα νομισματα.Μολις το ακουν η μητρια με την κορη της αποφασιζουν να στειλουν την Αννια να μαζεψει χιονολουλουδα,η μικρη τις παρακαλει να μην τη στειλουν γιατι τα λουλουδια αυτα ανθιζουν μονο την ανοιξη αλλά ματαια..

Κανει πολυ κρυο και η μικρη Αννια εχει ξεπαγιασει,τοτε παρατηρει μια λαμψη απο μακρια,πλησιαζει και βλεπει καθισμενα γυρω απ τη φωτια τα πνευματα των 12 μηνων.Την προσκαλουν να καθισει μαζι τους στη φωτια για να ζεσταθει και τους εξηγει για ποιο λογο βρισκεται εξω εκεινη την ωρα(ειναι ηδη μεσανυχτα κι εχει μπει ο νεος χρονος)

attachment.php


Τα πνευματα τη βοηθουν φερνοντας για λιγο την ανοιξη ωστε να μπορεσει να μαζεψει τα χιονολουλουδα για τη μικρη βασιλισσα

attachment.php


πριν φυγει τους ευχαριστει πολυ και τοτε ο Απριλης για να ειναι σιγουρος οτι δε θα τους ξεχασει της κανει δωρο ενα δαχτυλιδι και της λεει οτι αν θελησει να τους ξαναδει δεν εχει παρα να πεταξει το δαχτυλιδι και να πει τα λογια :"Κυλα κυλα δαχτυλιδι περνα απο της ανοιξης την πυλη,περνα κι απ το καλοκαιρι,περνα απ το φθινοπωρο και φτασε στο χειμωνα,χωρις φοβο πια καθολου ελα στην πορτα του καινουριου χρονου"

attachment.php


της ειπε ομως πως αν χασει το δαχτυλιδι δε θα μπορεσει να τους ξαναδει ποτε

Η μητρια με την κορη(εκλεψε και το δαχτυλιδι της Αννιας) πηγαινουν τα χιονολουλουδια στο παλατι για να τα δωσουν στη βασιλισσα και να παρουν την αμοιβη τους,ομως εκεινη ζηταει να της δειξουν το μερος που τα βρηκαν.Τοτε ζητουν ξανα τη βοηθεια της Αννιας για να μην τις τιμωρησει και τοτε...

attachment.php


επειδη εγραψα πολλα η συνεχεια επι της οθονης του pc :flower:

η μουσικη των τιτλων εναρξης



καλη χρονια σε ολους!!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Καλη χρονια Κατερινα και σε ευχαριστουμε ολοι για την προσφορα σου στη κοινοτητα!
 
Πωπω!!! Πού στο καλό το θυμήθηκες αυτό! :D

Πόσα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που το είδα! :D

Απίστευτο παραμύθι - το έβλεπα πάντα κι ας ήξερα το τέλος! :flower:

Καλές γιορτές, Κατερινάκι! Να είμαστε όλοι γεροί!

[edit] Εντάξει, τέτοιο dejavu δεν υπάρχει!!! Μόλις διάβασα το ποιηματάκι για το δαχτυλίδι, κοκκάλωσα στο monitor! Back to 80's in no time....
 
Τι μου θύμησες τώρα :brick: All time classic το συγκεκριμένο κινούμενο σχέδιο. Αν θυμάμαι καλά στο τέλος η μητριά μαζί με την κόρη μεταμορφώθηκαν σε σκυλιά / λύκους? Το έβαζαν συχνά -πυκνά τα τοπικά κανάλια. Χρόνια Πολλά κ Καλή Χρόνια κ σε σένα katerinak :)
 
Wally είπε:
Καλη χρονια Κατερινα και σε ευχαριστουμε ολοι για την προσφορα σου στη κοινοτητα!
σ ευχαριστω Wally:) ο,τι μπορω κανω

D@redevil είπε:
Πωπω!!! Πού στο καλό το θυμήθηκες αυτό! :D
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που το είδα! :D

Απίστευτο παραμύθι - το έβλεπα πάντα κι ας ήξερα το τέλος! :flower:

Καλές γιορτές, Κατερινάκι! Να είμαστε όλοι γεροί!

[edit] Εντάξει, τέτοιο dejavu δεν υπάρχει!!! Μόλις διάβασα το ποιηματάκι για το δαχτυλίδι, κοκκάλωσα στο monitor! Back to 80's in no time....

επισης Μαριανα,καλες γιορτες με υγεια :)

ειναι ενα απ τα παιδικα που το βλεπω παντα με ευχαριστηση

μου εκανε εντυπωση που δεν υπηρχε θεμα γι αυτο το κινουμενο σχεδιο,μου φαινεται οτι ειχε αναφερθει σε καποια ποστς

and1 είπε:
Τι μου θύμησες τώρα :brick: All time classic το συγκεκριμένο κινούμενο σχέδιο. Αν θυμάμαι καλά στο τέλος η μητριά μαζί με την κόρη μεταμορφώθηκαν σε σκυλιά / λύκους? Το έβαζαν συχνά -πυκνά τα τοπικά κανάλια. Χρόνια Πολλά κ Καλή Χρόνια κ σε σένα katerinak :)
επισης and1:)

κι εγω πρωτη φορα σε τοπικο (θεσσαλικο) καναλι το ειδα μαζι με την αδερφη μου

Καλα θυμασαι μεταμορφωθηκαν σε σκυλια

attachment.php


11.jpg
 
Αμφότερες τις φωνές της κακομαθημένης βασίλισσας και της Άννιας ενσάρκωνε η φωνή της Μ. Καρρά.

Κάθε φορά που τις άκουγα - ειδικά την πρώτη - ήταν σαν να άκουγα την Κάντυ.

Το παραμύθι αυτό μου θυμίζει πολύ έντονα ένα παρόμοιο που υπήρχε στο ανθολόγιο της Α'-Β' δημοτικού,

το οποίο διηγούνταν μια γιαγιά την παραμονή του Πάσχα. Δυστυχώς, η διήγηση της γιαγιάς έμεινε στη

μέση διότι χτύπησε η καμπάνα και τα παιδιά έπρεπε να πάνε στην εκκλησία (ανάσταση γαρ)...

Τόσα χρόνια μετά, το τέλος του παραμένει ένα ερωτηματικό και το σκέπτομαι ακόμη...

-
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Από τις καλύτερες ιστορίες που θυμάμαι από τότε. Πραγματικά, κλασσικό όσο δεν πάει.
 
βρηκα διαφημιστικο ενος κινουμενου σχεδιου που εχει τον ιδιο τιτλο(και το παραμυθι πανω κατω μοιαζει) αλλα φαινεται οτι υπαρχουν διαφορες μ αυτο που αναφερω στο παρον θρεντ,πχ η μικρη λεγεται Χριστινα και δε μοιαζει εξωτερικα με την Αννια.Κυκλοφορησαν 2 βερσιον; γνωριζετε ποιες διαφορες ειχαν;

http://www.youtube.com/watch?v=2JPSvVcm9wE
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δεν την ξέρω καθόλου αυτή την εκδοχή της ιστορίας. Πάντως όσο μπόρεσα να διακρίνω τους χαρακτήρες και τα χαρακτηριστικά τους τα άλογα μου θύμισαν λίγο τα ρώσικα και πολωνέζικα κινούμενα σχέδια.

Εν αναμονή της North Star για να λυθούν οι απορίες μας :D
 
Kambia κι εμενα μου θυμιζουν τους χαρακτηρες των ρωσικων παραμυθιων,η Northstar πιστευω οτι θα μας διαφωτισει
 
Tις έχω δει και τις δυο εκδοχές και τα πράγματα έχουν ως εξής:

H μια εκδοχή στο διαφημιστικό που αναφέρει η katerinak είναι η Ρώσικη εκδοχή του 1956 με τίτλο Dvenadtsat mesyatsev που θα πει........Οι Δώδεκα Μήνες, η οποία είναι παραγωγή του στούντιο Soyuzmultfilm. Το συγκεκριμένο στούντιο μας έδωσε έναν μεγάλο αριθμό ταινιώς κινουμένων σχεδίων όπως Η Μικρή Γοργόνα (Rusalochka, 1968) και οι Αγριόκυκνοι (Dikiye lebedi, 1962). Πολλές από αυτές τις ταινίες (ανάμεσα τους και οι Δώδεκα Μήνες, Η Μικρή Γοργόνα και και Οι Αγριόκυκνοι) είχαν κυκλοφορήσει μεταγλωττισμένες σε βίντεο και DVD στην Ελλάδα από την Joconda videos. Tο παραπάνω διαφημιστικό πρέπει να είναι από κάποιο DVD της Joconda.

12_MINES.jpg


(Ναι αυτό είναι το μπροστινό μέρος του DVD. Μη σας μπερδευει η άσχετη εικόνα της ηρωίδας).

Η άλλη εκδοχή (για την οποία είναι το συγκεκριμένο thread, με τίτλο Mori wa Ikiteiru της σειράς ταινιών Sekai Meisaku Dwa που στα αγγλικά είναι γνωστή ως World Masterpiece Fairy Tales) είναι η Γιαπωνέζικη εκδοχή του 1980 και είναι παραγωγή του στούντιο Toei . Η ταινία κυκλοφόρησε στην Ελλάδα σε βίντεοκασέτα, μεταγλωττισμένη στα ελληνικά με τις φωνές των ηθοποιών Ματίνα Καρά, Βασίλη Καϊλα, Τάσο Κωστή, Νίκο Σκιαδά, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Λουίζα Μητσάκου, Χρήστο Λεττονό και Παρη Θοφανίδη.

Twelvemonths.jpg


Σταλήθεια αυτές οι δυο εκδοχές μοιάζουν σε τέτοιο βαθμό που κατά καιρούς έχω δει σχόλια στο ίντερνετ από ατομα που νομίζουν πως είναι η ίδια ταινία. Δεν απορεί κανείς μιας και η πλοκή της Γιαπωνέζικης εκδοχής ακολουθεί σχεδόν καρέ καρέ την πλοκή της παλιότερης Ρώσικής εκδοχής και οι διάλογοι σε πολλά σημεία είναι ίδιοι λέξη προς λέξη. Και στις δυο ταινίες η υπόθεση είναι αυτή:

H μικρή, καλή Άνια ζει με την κακιά μητριά της και την εξίσου κακιά ετεροθαλή αδελφή της (στην Ρώσικη εκδοχή, δεν αναφέρεται το όνομα κανενός χαρακτήρα αλλά μιας και την ηρωίδα την λένε Άνια στην Γιαπωνέζικη εκδοχή, θα χρησιμοποιώ συνέχεια αυτό το όνομα όσον αφορά το όνομα Χρίστίνα που αναφέρεται στη διαφήμιση για τη Ρώσικη εκδοχή, το ίδιο όνομα αναφέρεται και στην περιφραφή της ταινίας στο πίσω μέρος του DVD της Joconda οπότε υπάρχει το ενεδεχόμενο να χρησιμοποιήθηκε το όνομα Χριστίνα για την ηρωίδα στην μεταγλώττιση αλλά στην αυθεντική Ρώσικη βερσιον που έχω δει με υπότιτλους, όλοι οι χαρακτήρες είναι ανώνυμοι). Όπως συμβαίνει σε παραμύθια αυτού του τύπου, η Άνια κάνει τις περισσότερες δουλειές και την αγαπάνε τα ζώα του δάσους. Η ιστορία αρχίζει παραμονή πρωτοχρονιάς όταν την Άνια την έστειλε η μητριά της στο δάσος να μαζέψει ξύλα. Εκεί συνάντησε τον Λοχαγό της Βασιλικής φρουράς που είχει έρθει για να βρει ένα έλατο για τη μικρή κακομαθημένη βασίλισσα του τόπου (η οποία έγινε βασίλισσα όταν έμεινε ορφανή σε μικρή ηλικία). Ο Λοχαγός βοήθησε την Άνια να μαζέψει ξύλα και η Άνια του βρήκε το πιο κατάλληλο έλατο. Αλλαγή σκηνής όπου βλέπουμε την κακομαθημένη μικρή βασίλισσα να παιδεύει τον ταλαιπωρο καθηγητή της γράφοντας λανθασμένες απαντήσεις στο μαυροπίνακα τις οποίες αρνείται να διορθώσει και να συζητά την τύχη κάποιου εξίσου ταλαιπωρου καταδίκου με τον Καγκελάριο (ή Πρωθυπουργό όπως τον έλεγαν στη μεταγλώττιση της Γιαπωνέζικης εκδοχής). Η βασίλισσα βγάζει απόφαση σχετικά με την τύχη του καταδίκου ανάλογα με το ποια λέξη γράφεται με λιγότερα γράμματα. Σε μια σπάνια στιγμή που δέιχνει κάποια προσοχή στον καθηγητή της, μαθαίνει για τα χιονολούλουδα που ανθίζουν τον Απρίλιο («χιονολούλουδα» ήταν η λέξη που χρησιμοποιούσαν στη μεταγλώττιση της Γιαπωνέζικης εκδοχής αλλά η λέξη μπορεί να μεταφραστεί και αλλιώς). Παρόλο που είναι 31 Δεκεμβρίου, η βασίλισσα ήθελε οπωσδήποτε χιονολούλουδα για την Πρωτοχρονιά και αφού αγνόησε κάποιες μικρο-ενστάσεις του καθηγητή της περί νόμων της φύσης κλπ, έβγαλε ανακοίνωση πως όποιος φέρει ένα καλάθι χιονολούλουδα για την Πρωτοχρονιά, θα πάρει ώς αμοιβή ένα καλάθι χρυσά νομίσματα. Η Κακιά Μητριά και η Κακιά Αδελφή άκουσαν την ανακοίνωση και έστειλαν την Άνια μες στη χιονοθύελλα να βρει χιονολούλουδα, αγνοώντας κάποιες μικρο-ενστάσεις της Άνιας περι κρύου κλπ. Κάπου μέσα στο δάσος η Άνια συνάντησε 12 άνδρες γύρω από μια φωτιά. Οι άνδρες έτυχε να είναι οι 12 μήνες οι οποίοι γνωρίζουν την Άνια από τις δουλειές που κάνει κάθε μήνα. Ιδιαίτερη προτίμηση της δείχνει ο Απρίλιος, ο οποίος πείθει τον Ιανουάριο να την διευκολύνουν. Οι μήνες όχι μόνο προσωρινά άλλαξαν τον καιρό ώστε να φυτρώσουν χιονολούλουδα αλλά επίσης ο Απρίλης της έδωσε και ένα μαγικό δαχτυλίδι το οποίο, αν ήθελε να τους ξαναδει , θα έπρεπε να πετάξει και να πει μερικές μαγικές ατάκες (Κύλα, κύλα δαχτυλίδι κλπ). Ο μόνος όρος ήταν να μήν αποκαλύψει πουθενά που βρήκε τα χιονολούλουδα. Την επόμενη μέρα η Κακιά Μητρια και η Κακιά Αδελφή πήγαν τα λουλούδια στο παλάτι αλλά όταν δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πως βρήκαν τα λουλούδια, αναγκαστικά αποκάλυψαν πως τα βρήκε ένα ανόητο κορίτσι. Μιας και η Άνια δεν έδινε πληροφορίες για το που τα βρηκε, την έπεισαν να πάει να ξαναφέρει χιονολούλουδα ενώ η Κακιά Αδελφή την ακολούθησε αφήνοντας κουρέλια για σημάδια τα οποία ακολούθησαν η Κακιά Μητριά με τη βασίλισσα και τη συνοδεία της. Η Ανια είδε την Κακιά Αδελφή της να την ακολουθεί και αρνήθηκε να προχωρήσει παρακάτω. Ταυτόχρονα τους βρήκε και η βασίλισσα και μιας και η Άνια εξακολουθούσε να μη δίνει πληροφορίες για την προέλευση των λουλουδιών, η βασίλισσα της πέταξε το δαχτυλίδι. Η Άνια είπε το μαγικο ποίημα με αποτέλεσμα να εμφανιστεί ένας ανεμοστρόβυλος στη διάρκεια του οποίου η Άνια μεταφέρθηκε αλλού από του μήνες. Μετά από μια ολιγόλεπτη αλλαγή εποχων από χειμώνα σε άνοιξη, μετα σε καλοκαίρι, μετά σε φθινόπωρο και μετά πάλι σε χειμώνα, η Κακιά Μητριά και η Κακιά Αδελφή μεταμορφώθηκαν σε σκυλιά και η Άνια εμφανίστηκε σε ένα έλκυθρο με τους δώδεκα μήνες. Ο Ιανουάριος ενημέρωσε την Άνια πως η Κακιά Μητριά και Κακιά Αδελφή θα παρέμεναν σκυλιά για 3 χρονιά και αν δείξουν σημάδια συμμόρφωσης θα αναθεωρήσει την κατάστασή τους. Η βασίλισσα έμαθε τη σημασία της καλοσύνης και το έργο τελειώνει με την Άνια, τη βασίλισσα, τον Καθηγητή, τον Λοχαγό και τα σκυλιά να γυρνάνε σπίτι με το έλκηθρο και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ή τουλάχιστον σχεδόν όλοι γιατί δε μας δίνονται πληροφορίες για τα μέλη της συνοδεία της βασίλισσας που τους παρέσυρε ο ανεμοστρόβυλος. Ευελπιστούμε πως προσγειώθηκαν με ασφάλεια κάπου κοντά στα σπίτια τους.

Η Άνια και ο Λοχαγός (1956)

https://imageshack.com/i/n13tqhp

Η Άνια και ο Λοχαγός (1980)

https://imageshack.com/i/npfk5ap

Η Κακιά Μητριά και η Κακιά Αδελφή (1956)

https://imageshack.com/i/n15fpqp

Η Κακιά Μητριά και η Κακιά Αδελφή (1980)

https://imageshack.com/i/n6l7thp

Ο Ιανουάριος (1956)

https://imageshack.com/i/nd1mzop

Ο Ιανουάριος (1980)

https://imageshack.com/i/n1pce5p

Ο Απρίλιος δίνει το δαχτυλίδι στην Άνια (1956)

https://imageshack.com/i/n68pz9p

Ο Απρίλιος δίνει το δαχτυλίδι στην Άνια (1980)

https://imageshack.com/i/mvbmw0p

Ο Δάσκαλος και ο Πρωθυπουργος (1956)

https://imageshack.com/i/mr39hap

Ο Δάσκαλος και ο Πρωθυπουργος (1980)

https://imageshack.com/i/nmrd7cp

Οι μήνες (1956)

https://imageshack.com/i/muvvmpp

Οι μήνες (1980)

https://imageshack.com/i/n1ggwqp

Η βασίλισσα υπογράφει την τιμωρία κάποιου (1956)

https://imageshack.com/i/nfkq4kp

Η βασίλισσα υπογράφει την τιμωρία κάποιου (1980)

https://imageshack.com/i/mrgvpap

Φυσικά η πρωτη λογική εξήγηση που μπορεί να σκεφτει κανείς για να εξηγήσει τις ομοιότητες ανάμεσα στις δυο εκδοχές χωρίς να καταφύγουμε στο εύκολο πόρισμα περί αντιγραφής είναι πως και οι δυο εκδοχές είναι μεταφορές του ίδιου παραμυθιού. Οι πιο πολλοί από εμάς θα έχουμε ακούσει μια τουλάχιστον εκδοχή αυτής της ιστορίας. Σχεδόν όλες οι εκδοχές αφορούν μια καλή, εργατική ηρωίδα που την βοηθούν οι μήνες (ή κάποια άλλα πνεύματα) να ολοκληρώσει κάποια αγγαρεία που υπό άλλες συνθήκες δε θα ήταν εφικτό να φέρει εις πέρας. Μια από τις ελληνικές εκδοχές λέει περίπου την ίδια ιστορία με μια καλή, φτωχιά γυναίκα που πάει στο δάσος, συναντά τους μήνες, λέει καλά πράγματα για αυτούς και οι μήνες την ανταμοίβουν με ένα σακί χρυσά νομίσματα. Μετά πάει και η κακιά, πλούσια γυναίκα η οποία λέει άσχημα πράγματα για όλους τους μήνες και αυτοί την ανταμοίβουν με ένα σακί ανθρωποφάγα φίδια ή δηλητηριώδη βατράχια (το περιεχόμενο αλλάζει ανάλογα με την αφήγηση αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι χρυσάφι). Ομως η εκδοχές που θεωρούνατι να είναι πιο κοντά στην αυθεντική ιστορία είναι Τσέχικης/Ρώσικης προέλευσης τις οποίες κατέγραψαν η Boena Nmcovα και ο Samuil Marshak.

Στην εκδοχή της Nmcovα, η καλή εργατική ηρωίδα λέγεται Μαρούσκα (ή Μαρούκλα) και ζει με την κακιά Μητριά και την κακιά ετεροθαλή αδελφή. Μια χειμωνιάτικη μέρα ( όχι συγκεκριμένα παραμονή Πρωτοχρονιάς) η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή στέλνουν την Μαρούσκα στο δάσος να βρει βιολέτες. Η Μαρούσκα συναντά τους 12 μήνες που κάνουν μερικές βιολέτες να ανθίσουν για να τις μαζέψει. Πίσω στο σπίτι της, η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή έχουν όρεξη για φράουλες (ή μούρα, ανάλογα με τη μετάφραση) και στέλνουν ξανά τη Μαρούσκα να τους τα βρει. Με τη μεσολάβηση των 12 μηνών βρέθηκαν και τα μούρα. Το ίδιο συνέβη όταν η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή έβαλαν τη Μαρούσκα να τους βρει μήλα. Κι αφού φάγανε τα μήλα, η κακιά αδελφή βγήκε μόνη της να ζητήσει κι άλλα οπωρικά από τους μήνες. Μόνο που δεν ήταν αρκετά ευγενική μαζί τους και οι μήνες έκαναν επίτηδες τον καιρό να χειροτερέψει και την άφησαν να παγώσει στα χιόνια. Ο μάνα της βγήκε να τη βρει και πάγωσε και αυτή. Οπότε το σπίτι έμεινε στη Μαρούσκα που παντρεύτηκε και έζησε αυτή καλά και εμείς καλύτερα.

Στην εκδοχή του Samuil Marshak συμβαίνουν πάνω κάτω τα ίδια πράγματα με τη μόνη σημαντική διαφορά πως η ηρωίδα (η οποία εδώ δεν έχει όνομα) συναντά τους μήνες μόνο μια φορά και όχι για να βρει βιολέτες αλλά για να βρει χιονολούλουδα, όπως διέταξαν η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή. Μόνο που όταν έφερε η ηρωίδα τα χιονολούλουδα, η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή ήταν έξαλλες που η ηρωίδα δε ζήτησε από τους μήνες πιο σημαντικά πράγματα όπως μήλα, αγγούρια, αχλάδια κτλ. Η κακιά μητριά έστειλε την κακιά αδελφη να απαιτήσει τέτοια δώρα και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με αυτό στην εκδοχή της Nmcovα.

Πού είναι όμως τα άλλα στοιχεία της ιστορίας που συναντούμε στις εκδοχές κινουμένων σχεδίων του 1956 και του 1980, όπως π.χ. η μικρη κακομαθημένη βασίλισσα που διέταξε να της βρουν χιονολούλουδα μέσα στο χειμώνα με χρυσάφι για αντάλλαγμα, ο καλός Λοχαγός, ο συνετός δάσκαλος, η φιλία ανάμεσα στη ηρωίδα και τον μήνα Απρίλιο, το μαγικό δαχτυλίδι και ο όρος που έθεσαν οι μήνες στην ηρωίδα να μην αποκαλύψει που βρήκε τα λουλούδια; Όλα αυτά τα στοιχεία δε θα τα συναντήσει κανείς σε εκδοχές του παραμυθιού σε όσα βιβλία με παραμύθια κι αν ψάξει. Μήπως αυτό σημαίνει τελικά πως η Γιαπωνέζικη εκδοχή κινουμένων σχεδίων αντέγραψε την Ρώσική του 1956; Όχι απαραίτητα. Και οι δυο εκδοχές τυχαίνει να μη βασίζονται σε κάποια αφήγηση του παραμυθιού ως πεζό κείμενο αλλά σε μια όχι τόσο γνωστή εκδοχή του παραμυθιού ως ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ. Το θετρικό το έγραψε ο ίδιος ο Samuil Marshak βασισμένος στη δική του πεζή εκδοχή που αναφέραμε πιο πάνω. Για να τις ξεχωρίζουμε, η πεζή εκδοχή του Samuil Marshak είναι γνωστή ως The Month-Brothers: A Slavic Tale ενώ το θετρικό είναι γνωστό ως The Twelve Months A Dramatic Tale. Η πλοκή στο θετρικό είναι ακριβώς η ίδια με αυτή των δυο ταινίών κινουμένων σχεδίων π.χ. τα χιονολούλουδα στη μέση του χειμώνα δεν ήταν αρχικά ιδέα της κακιάς μητριάς ή της κακιάς αδελφής αλλά της κακομαθημένης βασίλισσας και οι διάλογοι στις δυο ταινίες είναι ίδιοι απλώς επειδή χρησιμοποιούν τις ατάκες από το θεατρικό έργο.

Οπότε είναι οι ομοιότητες στις δυο ταινίες αποτέλεσμα μεταφοράς του ίδιου θεατρικού έργου; Nαι μεν αυτός είναι ο κύριος λόγος αλλά υπάρχει και μια άλλη αιτία. Αναφέραμε προηγουμένος πως η Γιαπωνέζικη ταινία του 1980 είναι παραγωγή του στούντιο Toei. Αυτό που δεν αναφέραμε είναι πως στην πραγματικότητα είναι ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ των στούντιο Toei και Soyuzmultfilm. Το στούντιο Soyuzmultfilm, όπως αναφέραμε προηγουμένως είναι επίσης υπεύθυνο για την παραγωγή της Ρωσικης εκδοχής του 1956 οπότε σίγουρα χρησιμοποίησαν την πρωτη ταινία ως καλούπι για τη δεύτερη.

Κι αυτ δεν είναι η μόνη φορά που μια μεταφορά παραμυθιού σε Ρώσικα κινούμενα σχέδια χρησιμοποιήθηκε ως πηγή έμπευνση για Γιαπωνέζικη μεταφορά σε κινούμενα σχέδια. Τις Ρώσικες ταινίες κινουμένων σχεδίων «Η Μικρή Γοργόνα» (Rusalochka, 1968), «Οι Αγριόκυκνοι» (Dikiye lebedi, 1962) και «Η Τοσοδούλα» (Dyuymovochka , 1964), που όλες τους είναι παραγωγές του στούντιο Soyuzmultfilm, τις ακολούθησαν τα Γιαπωνέζικα ρημεηκ Andersen dτwa ningyo-hime (1975), Sekai meisaku dτwa: Hakuchou no ouji (1977) και Sekai Meisaku Douwa Oyayubi Hime (1978) αντίστοιχα, η κάθε μια από τις οποίες ταινίες τυχαίνει να είναι επίσης παραγωγήτου στούντιο Toei. Μήπως διακρίνουμε κάτι σαν τάση επαναδημιουργίας; Και ως τώρα δεν αναφέραμε καν περιπτώσεις Ρωσικών ταινιών που αργοότερα έγιναν Γιαπωνέζικες σειρές κινουμένων σχεδίων. Π.χ. όλοι γνωρίζουμε την Γιαπωνέζικη σειρά κινουμένων Οι Περιπέτειες του Νηλς Χολγκερσον (1980-1981), βασισμενη στο ομότιτλο βιβλίο

Πόσοι όμως γνωρίζαμε πως πριν από την γιαπωνέζικη σειρά υπήρξε και μια Ρώσική μεταφορά κινουμένων σχεδίων του βιβλίου και κυκλοφόρησε με τον τίτλο Zakoldovannyy Malchik a.k.a. The enchanted boy (1955) επίσης από το στούντιο Soyuzmultfilm. Όχι, ούτε κι εγώ θα το ήξερα αν δεν υπήρχε το ιντερνετ.

The Adventures of Nils Holgerson (1980-1981)

https://imageshack.com/i/mskicep

The Enchanted Boy (1955)

https://imageshack.com/i/mvbbx8p

Για τις ομοιότητες ανάμεσα στις ταινίες Dikiye lebedi και Sekai meisaku dτwa: Hakuchou no ouji υπάρχει ήδη θέμα:

http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?11095-Αναζήτηση-τίτλου-με-μια-πριγκήπισσα-και-κύκνους-Dikie-Lebedi-aka-Wild-Swans-(1963)

http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?3730-Αναζήτηση-Τίτλου-The-Wild-Swans/page2

Για να τα ξεχωρίζουμε, φτάνει να θυμόμαστε πως στη Ρώσικη εκδοχή Dikiye lebedi οι πρίγκιπες-κύκνοι είναι 11 επειδή η ταινία είναι μεταφορά του παραμυθιού του Άντερσεν Οι 11 Αγριόκυκνοι ενώ στη Γιαπωνέζικη ταινία Sekai meisaku dτwa: Hakuchou no ouji οι πρίγκιπες-κύκνοι είναι 6 επειδή είναι μεταφορά μιας παλιότερης εκδοχής του παραμυθιού με τον τίτλο Οι 6 Αγριόκυκνοι. Η εταιρεία Toei έκανε επίσης και ένα επεισόδειο βασισμένο στους 11 Αγριόκυκνους του Αντερσεν για τη σειρά τα Τα Ωραιότερα παραμύθια (Worlds Greatest Fairy Tales). .

Dikiye lebedi, (Soyuzmultfilm, 1962)

https://imageshack.com/i/mv5t8ip

Hakuchou no ouji (Τoei,1977)

https://imageshack.com/i/ndwsb1p

H Eλίζα από το επεισόδειο Οι 11 Αγριόκυκνοι της σειράς Τα Ωραιότερα Παραμύθια (Toei 1975)

https://imageshack.com/i/nf5g69p

Οι ταινίες Dyuymovochka και Sekai Meisaku Douwa Oyayubi Hime μοιάζουν μεταξύ τους επειδή ακολουθούν σελίδα σελίδα το παραμύθι «Τοσοδούλα» του Άντερσεν. Το ό,τι η Τοσοδούλα είναι ξανθιά και στις δυο εκδοχές ενώ στο αυθεντικό παραμύθι δεν αναφέρεται το χρώμα του μαλλιού της είναι κατά πάσα πιθανότητα σύμπτωση μιας και τα στούντιο Toei επέμεναν τότε να παρουσιάζουν τις ηρωίδες του με μακρυά ξανθά μαλλιά αν και ενδέχεται οι Γιαπωνέζοι animators να εμπνεύστηκαν από τη Ρώσική ταινία. Το στούντιο Toei ξαναχρησιμοποίησε πάνω κάτω το ίδιο σχέδιο για τον χαρακτήρα της Τοσοδούλας σε ένα ρημεηκ μικρού μήκους το οποίο ήταν επεισόδειο της σειράς τα Ωραιότερα Παραμύθια (Worlds Greatest Fairy Tales). Και αργότερα, ο Don Bluth δανείστηκε την φόρμουλα των στούντιο της Ντίσνευ για τη δική του εκδοχή της Τοσοδούλας (Thumbelina) που κυκλοφόρησε το 1994, όπου η Τοσοδούλα είναι επίσης ξανθιά.

Dyuymovochka ( Soyuzmultfilm,1964)

https://imageshack.com/i/mr6xsup

Sekai Meisaku Dwa Oyayubi-hime (Toei, 1978)

https://imageshack.com/i/mu2jvgp

Τοσοδούλα από τo ομότιτλο επεισόδειο της σειράς Τα Ωραιότερα Παραμύθια (Toei 1975)

https://imageshack.com/i/ns9wslp

Τhumbelina του Don Bluth (1994)

https://imageshack.com/i/mrvm0wp

Και όσον αφορά τις ταινίες Rusalochka και Andersen dτwa ningyo-hime, ναι μεν ισχύει πως οι ομοιότητες τους οφείλονται στο γεγονός πως ακολουθούν πιστά το παραμύθι του Αντερσεν Η Μικρή Γοργόνα μέχρι το τραγικό φινάλε αλλά εδώ υπάρχει και κάτι ακόμα. Κοι οι δυο εκδοχές ξεκινάνε με live action τοπία της σημερινής Κοπεγχάγης και τελειώνουν με ζουμ στο πραγματικό άγαλμα της Μικρής Γοργόνας.

Το άγαλμα της μικρης γοργόνας στο τέλος της ταινίας Rusalochka ( Soyuzmultfilm,1968)

https://imageshack.com/i/nc0157p

Το άγαλμα της μικρης γοργόνας στο τέλος της ταινίας Andersen dτwa ningyo-hime (Τoei, 1975)

https://imageshack.com/i/nrxxj3p

Μιας και αυτή η εισαγωγή και αυτός ο επίλογος δεν είναι στο κείμενο του Άντερσεν δυο πιθανότητες υπάρχουν:

1) Oι παραγωγοι και των δυο ταινιων συμπτωματικά χρησιμοποίησαν το ίδιο σεναριακό εύρημα. Το να ξεκινα μια ταινία στο παρόν και να μας μεταφέρει στο παρελθόν είναι πλεον κλισέ

2) Οι παραγωγοί της Γιαπωνέζικης ταινίας είχαν δει τη Ρώσικη και εμπνεύστηκαν από αυτήν

Το τι από τα δυο συνέβη είναι θέμα άποψης. Εξάλλου κατά τα άλλα το στυλ της μιας ταινίας δεν έχει καμια σχέση με το άλλο.

H Γοργόνα από την εκδοχή Rusalochka ( Soyuzmultfilm,1968)

https://imageshack.com/i/npygabp

H Γοργόνα Μαρίνα από την εκδοχή Andersen dτwa ningyo-hime (Τoei, 1975)

https://imageshack.com/i/nrhhg1p

Αλλά σε περίτπωση που το συζητάτε με φανατικούς οπαδούς anime, μην προτείνετε ως πιθανή εξήγηση το νούμερο 2, εαν θέλετε να ζήσετε. Οι συγκρίσεις ανάμεσα στις Ρώσικες και τις Γιαπωνέζικες ταινίες αποτελούν συχνά αιτία για διαδικτυακά ξεκατινιάσματα ανάμεσα στους φαν των Ρωσικων και των Γιαπωνέζικων κινουμένων σχεδίων, με τους φαν των πρώτων να ισχυρίζονται πως οι Ρώσικες εκδοχές είναι οι αυθεντικές ενώ οι φαν των δεύτερων να αντεπιτίθενται λέγοντας πως οι Γιαπωνεζικες εκδοχές είναι πολύ ανώτερες. Kαι Θεός φυλάξοι αν κάποιοι τολμήσουν να πουν πως οι ταινίες της Ντίσνευ είναι καλύτερες. Το μόνο κοινό σημείο που ενώνει αυτές τις αντίπαλες παρατάξεις είναι το να στρέφουν την απέχθειά τους ως προς τις αντίστοιχες και πιο δημοφιλείς εκδοχές της Ντίσνευ-π.χ. για τη Μικρή Γοργόνα της Ντίσνευ για την οποία, όπως έχει ήδη αναφερθεί, υπάρχει και Ρώσικη και Γιαπωνέζικη αντίστοιχη εκδοχή (ή μάλλον πάνω από μιά Γιαπωνέζικη εκδoχή αλλά αυτή του 1975 της Toei είναι η πιο γνωστή).

Αν ρωτάτε εμένα, όλες οι βερσιόν καλές είναι αλλά αν είναι να δώσω τη γνώμη μου για το ποια εκδοχή είναι η καλύτερη (ή αν όχι η καλύτερη, τουλάχιστον ποια μου αρέσει περισσότερο), διαλέγοντας μόνο από Ρώσικες ή Γιαπωνέζικες, θα πήγαινε κάπως έτσι:

Oι Δώδεκα Μήνες

Dvenadtsat mesyatsev (1956 ) vs Mori wa Ikiteiru (1980)

Η Γιαπωνέζικη εκδοχή Mori wa Ikiteiru 1980 είναι κατα τη γνώμη μου σαφώς ανώτερη τουλάχιστον όσο αφορά το animation. Πρωτα όμως ας λάβουμε υποψιν πως είναι πιο πρόσφατη ταινία (οπότε ήταν αναμενόμενο να έχει βελτιωμένο animation) και μιας και στην πραγματικότητα είναι Γιαπωνέζικη-Ρώσικη παραγωγή, μπορούμε να το θεωρησουμε ισοπαλία.

Οι Αγριόκυκνοι

Dikiye lebedi, (1962) vs Hakuchou no ouji (1977)

Εδώ θα προτιμήσω την Ρωσική εκδοχή την οποία πάντα θεωρούσα πολύ πιο ατμοσφαιρική από την Γιαπωνέζικη εκδοχή (επαναλαμβάνω πως αυτό δεν σημαίνει ότι η άλλη εκδοχή δεν είναι καλή, απλώς θεωρώ πως η Ρώσικη υπερέχει)

Η Τοσοδούλα

Dyuymovochka ( 1964) vs Sekai Meisaku Douwa Oyayubi Hime (1978)

Παρόλο που η Ρώσικη μεταφορά είναι πιο πιστή στην αφήγηση του παραμυθιου, βρίσκω την Γιαπωνέζικη εκδοχή κατά κάτι πιο διασκεδαστική. Kαι παρά το ό,τι τώρα που το ξαναβλέπω πολλοί από τους χαρακτήρες είναι είτε χαζοχαρούμενοι είτε υπερβολικά χαριτωμένοι, τα χρώματα του μεταγενέστερου animation ταιριάζουν απόλυτα και πάνω από όλα η Τοσοδούλα της Γιαπωνέζικης εκδοχής δε μοιάζει να λιμοκτονεί. Σοβαρά τώρα, κοιτάξτε τα χέρια και τα πόδια της Ρώσικης Τοσοδούλας- πιο λεπτά δε θα μπορούσαν να είναι. Και τι να πω για τον φιόγκο που είναι μεγαλύτερος από το κεφάλι της, για την αδύναμη, τσιριχτή φωνή της που με κάνει να θέλω να την ψεκάσω με αροξόλ και για το γεγονός ότι είναι ο μόνος χαρακτήρας του καρτούν που νομίζει πως παίζει σε μπαλέτο -απλά κοιτάξτε την μπαλαρινέ φουστίτσα που φοράει και παρακολουθήστε πως περπατάει με τα ατροφικά μπαλαρινέ ποδαράκια της στις πρώτες σκηνές του καρτούν. Βέβαια και οι άλλοι χαρακτήρες δεν πάνε πίσω μιας και το παίξιμό τους παραείναι υπερβολικό, σαν να βρίσκονται σε έργο του Σαίξπηρ σε θεατρικη σκηνη του 19ου αιώνα (ειδικά αυτές οι χειρονομίες οου νεραϊδο-πρίγκιπα).

Μικρή Γοργόνα

Rusalochka ( 1968) vs Andersen dτwa ningyo-hime (1975)

Προσωπικά ψηφίζω The Little Mermaid (1989) της Ντίσνευ. Και σε δεύτερη θέση ψηφίζω Reader's Digest Τhe Little Mermaid (1974). Αλλά για να επιστρέψουμε στο θέμα, ανάμεσα στη Ρώσικη ταινία Rusalochka του 1968 και την Γιαπωνέζικη Andersen dτwa ningyo-hime του 1975 ψηφίζω Rusalochka ( 1968) η οποία δείχνει να κατανοεί περισσότερο την μελαγχολική ατμόσφαιρα του παραμυθιού του Άντερσεν. Και η Γιαπωνέζικη εκδοχή του 1975 χρυσή ταινία είναι και το τέλος μπορεί να κάνει κάποιους θεατές να καταναλώσουν περισσότερα χαρτομάντηλα από,το έκαναν όταν πρωτοείδαν την ταινία «Τιτανικός » αλλά όπως και άλλες παραγωγές της Toei τις δεκαετίες του 70, 80 και 90 προσπαθεί να ακολουθήσει την συνταγή της Ντίσνευ κάνοντας την υπόθεση πιο φιλική ως προς τους μικρούς θεατές π.χ κανοντας τις γοργόνες πιο χαριτωμένες και προσθέτωντας στην πλοκή χαρούμενα ζωάκια και όλη αυτή η αθωότητα και τα ζωηρά χρώματα δεν δημιουργεί κλίμα που να ταιράζει απόλυτα με το καταθλιπτικό τέλος. Η εταιρεία Ντίσνευ δοκίμασε μια τέτοια προσέγγιση όταν μετέτρεψε το παραμύθι του Αντερσεν σε μιούζικαλ κόμεντι. Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία το 1989 επειδή, παρότι περιέχει κάποια σκοτεινά στοιχεία π.χ. τον φρικιαστικό θάνατο της μάγισσας Ούρσουλα, γενικά διατηρεί μια πιο ευθυμη ατμόσφαιρα από αυτήν του παραμυθιού του Αντερσεν και μας έδωσε το φινάλε που όλα τα παιδιά περίμεναν από το παραμύθι. Όταν το ξαναδιαβάζουμε μεγάλοι είναι αλλιώς αλλά όταν ήμασταν παιδάκια σε πόσους από εμάς άρεσε το γεγονός ότι η Γοργόνα έγινε αφρός στο τέλος του παραμυθιού; To μόνο στοιχείο αισιοδοξίας ήταν πως το πνευμα της κέρδισε μια θέση στον Παράδεισο λόγω της ανιδιοτέλειάς της. Αλλά αφού ούτε τον πρίγκιπα παντρεύτηκε, ούτε γύρισε σπίτι της στον βυθό με τις αδελφές της μας ήταν τότε κάπως δύσκολο να εκτιμήσουμε τα θετικά στοιχεία της προνομιακής θσης στον κόσμο των πνευμάτων. Οπότε οι πιο πολλοί από εμάς χαρηκαμε όταν ειδαμε την Άριελ και τον Έρικ να παντρεύονται στην ταινία της Ντίσνευ. Η ταινία ήταν ταυτόχρονα αρεστή στους ενήλικες λόγω του τότε πρωτοποριακού animation και των εξαιρετικών τραγουδιών. Βοήθησε και το γεγονός οτι η ταινία δεν ακολουθούσε λέξη προς λέξη το παραμύθι που όλοι γνωρίζαμε όταν βλέπαμε την ταινία αλλά έβαλε τους χαρακτήρες να αντιμετωπίζουν και κάποιες διαφορετικές καταστάσεις που έκαναν την πλοκή της ταινίας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Η οικογενειακή ατμόσφαιρα της Γιαπωνέζικης ταινίας του 1975 δε διέφερε από αυτήν της ταινίας της Ντίσνευ αλλά αυτό που την ψιλοχαλάει είναι πως δεν διατηρεί αυτήν την οικογενειακή ατμόσφαιρα μέχρι το τέλος της ταινίας. Σου δίνει την εντύπωση ότι προς το τέλος της ταινίας οι παραγωγοί αποφάσισαν να επιστρέψουν στη μελαγχολική ατμόσφαιρα του παραμυθιού και για όσα παιδιά είδαν την ταινία χωρίς να έχουν ξανακούσει το παραμύθι το τραγικό φινάλε θα ήταν πέρα για πέρα απρόσμενο. Ενώ στην ρώσικη ταινία του 1968 με το πιο σκοτεινό ύφος της, το οποίο παραμένει σκοτεινό χωρίς περιττές διακυμάνσεις, όλα έδειχναν από την αρχή πως το τέλος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήταν ευχάριστο και τα αποτέλεσμα για μένα ήταν άκρως ικανοποιητικό. Θα έλεγα πως η Γιαπωνέζικη εκδοχή του 1975 έχει το ίδιο πρόβλημα με την Παναγία των Παρισσίων της Ντίσνευ: προσπαθούν ταυτόχρονα να απευθυνθούν και σε παιδιά και σε ενήλικες χωρίς να μπορούν να αποφασίσουν τι ύφος θέλουν να ακολουθήσουν με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να βρισκουν την ταινία πολύ μεγαλίστικη ενώ πολλοί ενήλικες να την βρίσκουν πολύ ανώριμη. Ταινίες της Ντίσνευ όπως η Μικρή Γοργόνα, Η Ωραία και το Τέρας, ο Αλαντιν και ο Βασιλιάς των Λιονταριών απευθύνονται σε άτομα όλων των ηλικιών χωρίς να αποτελούνται από υπερβολικά παιδιακίστικες σκηνές και υπερβολικά ενήλικες σκηνές να διαδέχονται η μια την άλλη εναλλάξ, πράγμα που θα κατέστρεφε τον βηματισμό της ταινίας. Αντίθετα διατηρούν μια ισοροπία ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα. Τώρα θα πει κανείς ότι κι άλλες ταινίες έχουν θλιβερά φινάλε ή καταθλιπτικές ενδιάμεσες σκηνές χωρίς να είναι τραγωδίες από την αρχή ως το τέλος. Π.χ. ο Χιονάνθρωπος έλιωσε στο τέλος το κλασικού Βρετανικού καρτούν The Snowman και ο μπαμπάς του Σίμπα καθώς και η μαμά του Μπάμπι μας άφησαν χρόνους στα μισά της ταινίας «Ο Βασιλιάς Των Λιονταριών» και «Μπάμπι» αντίστοιχα όταν κανείς δεν το είχε προβλέψει. Όμως στον Χιονάνθρωπο, η αφήγηση και η απόκοσμη μουσική στημ αρχή δημιουργούν κλίμα στο οποίο κολλάει το μακάβριο φινάλε ενώ στις ταινίες «Ο Βασιλιάς Των Λιονταριών» και «Μπάμπι» ο θάνατος ενός γονέα ήταν σημαντικός στην πλοκή. Ή μπορεί αλλιώς να γκρινιάζω για λεπτομέρειες. Στο κάτω κάτω, η Παναγία Των Παρισσίων της Ντίσνευ παραμένει η δεύετερη αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών (μετά τον Βασιλιά των Λιονταριών) και μου αρέσει η Μικρή Γοργόνα του 1975. Απλώς πιστεύω πως η Παναγία Των Παρισσίων θα ήταν καλύτερη ταινία αν ειχαν κόψει όλα τα παιδιακίστικα στοιχεία και την είχαν κάνει από την αρχή ως το τέλος ταινία για άτομα άνω των 13 και το ίδιο θα ταίριαζε στην Μικρή Γοργόνα του 1975 (ήδη οι Ιάπωνες παραγωγοί μας την έδειξαν γυμνη για αρκετά λεπτα της ταινίας και οι αδελφές της προηγουμένως είχαν εμφανιστεί γυμνόστηθες). Ή αφού διάλεξαν να κάνουν την ταινία πιο παιδική, ας το κρατούσαν έτσι ως το τέλος και ας μην ακολουθούσαν το τέλος του βιβλίο. Έτσι όπως είναι, απλώς δε μου κολάει καλά. Ίσως γιαυτο και η ίδια εταιρεία Toei, στο ρημέηκ μικρού μήκους της ταινίας που έκαναν το 1995 για τη σειρά Sekai no Dowa χρησιμοποίησαν ένα happy ending παρόμοιο με αυτό της ταινίας της Ντίσνευ του 1989 (όπως επίσης ονόμασαν Άριελ την Γοργόνα).

Όσοι δεν έχετε δει την Γιαπωνέζικη εκδοχή της Μικρής Γοργόνας του 1975, μην τη μπερδέψετε με ένα σωρό άλλες Γιαπωνέζικες εκδοχές του ίδιου παραμυθιού, οι περισσότερες από τις οποίες παρουσιάζουν την Γοργόνα σχεδόν πάντα με τα ίδια ξανθά μαλλιά όπως και στην ταινία του 1975

Η γοργόνα από τη σειρά παραμυθιών Manga Sekai Mukashi Banashi (1976)

https://imageshack.com/i/nleu80p

Η γοργόνα από τη σειρά Sabans My Favorite Fairy Tales (1986)

https://imageshack.com/i/ndigprp

Η Γοργόνα (που λέγεται πάλι Μαρίνα όπως στην εκδοχη του 1975 της Toei) από επεισόδειο της σειράς Saban's Adventures of the Little Mermaid (1991). Αυτη η σειρά χρησιμοποιεί τους κεντρικούς χαρακτήρες του παραμυθιού και κάθε επεισόδειο είναι μια περιπέτειά τους αλλά τα περισσότερα επεισόδεια είναι ανεξάρτητα από την πλοκή του παραμυθιού.

https://imageshack.com/i/n1vixrp

H Γοργόνα από επεισόδειο της σειράς Andersen Monogatari (1971). Αυτή πρέπει να ναι και η παλιότερη Γιαπωνέζικη μεταφορά που υπάρχει για την Μικρή Γοργόνα.

https://imageshack.com/i/nfy3wvp

Άριελ από το Sekai no Dowa (1995). Οχι δεν έχει σχέση με την μικρή γοργονα Άριελ της Ντίσνευ και όχι δεν πρόκειται για χαρακτήρα από τη σειρά Mermaid Pichi Pichi Pich. Eιναι από το επεισόδειο της σειράς Sekai no Dowa της Toei και όπως αναφέραμε πιο πάνω είναι ρημεηκ της ταινίας του 1977 από την ίδια εταιρεία. Το επεισόδειο ακολουθεί το παραμύθι μέχρι το σημείο που η Aριελ πάει να μαχαιρώσει τον πρίγκιπα και αλλάζει γνωμη. Απο κει και πέρα έχουμε happy ending.

https://imageshack.com/i/mrx11yp

[edit] Album: 12 Months post [/edit]

12_MINES.jpg

Twelvemonths.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ωραίες πληροφορίες, περιεκτικά δοσμένες, ευχαριστούμε Northstar για την ανάλυση.
 
Ευχαριστούμε Northstar, πολύτιμες οι πληροφορίες σου! Όσο για τους "12 μήνες" είναι ένα υπέροχο παραμύθι, που το βλέπω κάθε χρόνο όταν χειμωνιάσει, την πρώτη παλιά version, που έχει απίστευτη ατμόσφαιρα!
 
οριστε το εξωφυλλο απο την βιντεοκασσετα της master video
attachment.php
 
NorthStar σ ευχαριστουμε για τις αναλυτικοτατες πληροφοριες που μας εδωσες :)
 
αυτη η ταινια κινουμενων σχεδιων ειναι ο,τι πρεπει για την παραμονη Πρωτοχρονιας :flower:
 
'Εχει δει κανείς σε κανένα πρόγραμμα να τη μεταδίδει σήμερα κανένα κανάλι?Παλιότερα την πετύχαινα τέτοιο καιρό στα κρατικά.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
spirtoulis είπε:
'Εχει δει κανείς σε κανένα πρόγραμμα να τη μεταδίδει σήμερα κανένα κανάλι?Παλιότερα την πετύχαινα τέτοιο καιρό στα κρατικά.
Από μια γρήγορη ματιά που έριξα δεν είδα κανένα παιδικό σε κανένα κανάλι. Ίσως σε κανένα τοπικό να το πετύχεις.
 
Από τις αγαπήμενες μου retro anime ταινίες. Την ξανα-είδα σήμερα που ανακάλυψα ότι υπάρχει και fan-translation τ' οποίο μάλιστα συμπεριλαμβάνει κι άλλες μεταγλωτίσεις μεταξύ των οποίων και την ελληνική. Ακόμα και σήμερα η ταινία παραμένει όμορφη και αξίζει να την δουν και παιδιά της σημερινής γενιάς.

Ένα πράγμα που πρόσεξα στην ελληνική μεταγλώτιση είναι ότι απουσιάζουν τα τραγούδια με φωνητικά που υπάρχουν στην ιαπωνική κι αγγλική έκδοση.

Μια ερώτηση έχω να κάνω: O ηθοποιός που δίνει την φωνή του στον ηλικιωμένο στρατιώτη δεν είναι ο ίδιος που έδωσε την φωνή του στον Δρακουμέλ στην παλιά μεταγλώτιση του '80;
 
Tις έχω δει και τις δυο εκδοχές και τα πράγματα έχουν ως εξής:

H μια εκδοχή στο διαφημιστικό που αναφέρει η katerinak είναι η Ρώσικη εκδοχή του 1956 με τίτλο Dvenadtsat mesyatsev που θα πει........Οι Δώδεκα Μήνες, η οποία είναι παραγωγή του στούντιο Soyuzmultfilm. Το συγκεκριμένο στούντιο μας έδωσε έναν μεγάλο αριθμό ταινιώς κινουμένων σχεδίων όπως Η Μικρή Γοργόνα (Rusalochka, 1968) και οι Αγριόκυκνοι (Dikiye lebedi, 1962). Πολλές από αυτές τις ταινίες (ανάμεσα τους και οι Δώδεκα Μήνες, Η Μικρή Γοργόνα και και Οι Αγριόκυκνοι) είχαν κυκλοφορήσει μεταγλωττισμένες σε βίντεο και DVD στην Ελλάδα από την Joconda videos. Tο παραπάνω διαφημιστικό πρέπει να είναι από κάποιο DVD της Joconda.

12_MINES.jpg


(Ναι αυτό είναι το μπροστινό μέρος του DVD. Μη σας μπερδευει η άσχετη εικόνα της ηρωίδας).

Η άλλη εκδοχή (για την οποία είναι το συγκεκριμένο thread, με τίτλο Mori wa Ikiteiru της σειράς ταινιών Sekai Meisaku Dwa που στα αγγλικά είναι γνωστή ως World Masterpiece Fairy Tales) είναι η Γιαπωνέζικη εκδοχή του 1980 και είναι παραγωγή του στούντιο Toei . Η ταινία κυκλοφόρησε στην Ελλάδα σε βίντεοκασέτα, μεταγλωττισμένη στα ελληνικά με τις φωνές των ηθοποιών Ματίνα Καρά, Βασίλη Καϊλα, Τάσο Κωστή, Νίκο Σκιαδά, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Λουίζα Μητσάκου, Χρήστο Λεττονό και Παρη Θοφανίδη.

Twelvemonths.jpg


Σταλήθεια αυτές οι δυο εκδοχές μοιάζουν σε τέτοιο βαθμό που κατά καιρούς έχω δει σχόλια στο ίντερνετ από ατομα που νομίζουν πως είναι η ίδια ταινία. Δεν απορεί κανείς μιας και η πλοκή της Γιαπωνέζικης εκδοχής ακολουθεί σχεδόν καρέ καρέ την πλοκή της παλιότερης Ρώσικής εκδοχής και οι διάλογοι σε πολλά σημεία είναι ίδιοι λέξη προς λέξη. Και στις δυο ταινίες η υπόθεση είναι αυτή:

H μικρή, καλή Άνια ζει με την κακιά μητριά της και την εξίσου κακιά ετεροθαλή αδελφή της (στην Ρώσικη εκδοχή, δεν αναφέρεται το όνομα κανενός χαρακτήρα αλλά μιας και την ηρωίδα την λένε Άνια στην Γιαπωνέζικη εκδοχή, θα χρησιμοποιώ συνέχεια αυτό το όνομα όσον αφορά το όνομα Χρίστίνα που αναφέρεται στη διαφήμιση για τη Ρώσικη εκδοχή, το ίδιο όνομα αναφέρεται και στην περιφραφή της ταινίας στο πίσω μέρος του DVD της Joconda οπότε υπάρχει το ενεδεχόμενο να χρησιμοποιήθηκε το όνομα Χριστίνα για την ηρωίδα στην μεταγλώττιση αλλά στην αυθεντική Ρώσικη βερσιον που έχω δει με υπότιτλους, όλοι οι χαρακτήρες είναι ανώνυμοι). Όπως συμβαίνει σε παραμύθια αυτού του τύπου, η Άνια κάνει τις περισσότερες δουλειές και την αγαπάνε τα ζώα του δάσους. Η ιστορία αρχίζει παραμονή πρωτοχρονιάς όταν την Άνια την έστειλε η μητριά της στο δάσος να μαζέψει ξύλα. Εκεί συνάντησε τον Λοχαγό της Βασιλικής φρουράς που είχει έρθει για να βρει ένα έλατο για τη μικρή κακομαθημένη βασίλισσα του τόπου (η οποία έγινε βασίλισσα όταν έμεινε ορφανή σε μικρή ηλικία). Ο Λοχαγός βοήθησε την Άνια να μαζέψει ξύλα και η Άνια του βρήκε το πιο κατάλληλο έλατο. Αλλαγή σκηνής όπου βλέπουμε την κακομαθημένη μικρή βασίλισσα να παιδεύει τον ταλαιπωρο καθηγητή της γράφοντας λανθασμένες απαντήσεις στο μαυροπίνακα τις οποίες αρνείται να διορθώσει και να συζητά την τύχη κάποιου εξίσου ταλαιπωρου καταδίκου με τον Καγκελάριο (ή Πρωθυπουργό όπως τον έλεγαν στη μεταγλώττιση της Γιαπωνέζικης εκδοχής). Η βασίλισσα βγάζει απόφαση σχετικά με την τύχη του καταδίκου ανάλογα με το ποια λέξη γράφεται με λιγότερα γράμματα. Σε μια σπάνια στιγμή που δέιχνει κάποια προσοχή στον καθηγητή της, μαθαίνει για τα χιονολούλουδα που ανθίζουν τον Απρίλιο («χιονολούλουδα» ήταν η λέξη που χρησιμοποιούσαν στη μεταγλώττιση της Γιαπωνέζικης εκδοχής αλλά η λέξη μπορεί να μεταφραστεί και αλλιώς). Παρόλο που είναι 31 Δεκεμβρίου, η βασίλισσα ήθελε οπωσδήποτε χιονολούλουδα για την Πρωτοχρονιά και αφού αγνόησε κάποιες μικρο-ενστάσεις του καθηγητή της περί νόμων της φύσης κλπ, έβγαλε ανακοίνωση πως όποιος φέρει ένα καλάθι χιονολούλουδα για την Πρωτοχρονιά, θα πάρει ώς αμοιβή ένα καλάθι χρυσά νομίσματα. Η Κακιά Μητριά και η Κακιά Αδελφή άκουσαν την ανακοίνωση και έστειλαν την Άνια μες στη χιονοθύελλα να βρει χιονολούλουδα, αγνοώντας κάποιες μικρο-ενστάσεις της Άνιας περι κρύου κλπ. Κάπου μέσα στο δάσος η Άνια συνάντησε 12 άνδρες γύρω από μια φωτιά. Οι άνδρες έτυχε να είναι οι 12 μήνες οι οποίοι γνωρίζουν την Άνια από τις δουλειές που κάνει κάθε μήνα. Ιδιαίτερη προτίμηση της δείχνει ο Απρίλιος, ο οποίος πείθει τον Ιανουάριο να την διευκολύνουν. Οι μήνες όχι μόνο προσωρινά άλλαξαν τον καιρό ώστε να φυτρώσουν χιονολούλουδα αλλά επίσης ο Απρίλης της έδωσε και ένα μαγικό δαχτυλίδι το οποίο, αν ήθελε να τους ξαναδει , θα έπρεπε να πετάξει και να πει μερικές μαγικές ατάκες (Κύλα, κύλα δαχτυλίδι κλπ). Ο μόνος όρος ήταν να μήν αποκαλύψει πουθενά που βρήκε τα χιονολούλουδα. Την επόμενη μέρα η Κακιά Μητρια και η Κακιά Αδελφή πήγαν τα λουλούδια στο παλάτι αλλά όταν δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πως βρήκαν τα λουλούδια, αναγκαστικά αποκάλυψαν πως τα βρήκε ένα ανόητο κορίτσι. Μιας και η Άνια δεν έδινε πληροφορίες για το που τα βρηκε, την έπεισαν να πάει να ξαναφέρει χιονολούλουδα ενώ η Κακιά Αδελφή την ακολούθησε αφήνοντας κουρέλια για σημάδια τα οποία ακολούθησαν η Κακιά Μητριά με τη βασίλισσα και τη συνοδεία της. Η Ανια είδε την Κακιά Αδελφή της να την ακολουθεί και αρνήθηκε να προχωρήσει παρακάτω. Ταυτόχρονα τους βρήκε και η βασίλισσα και μιας και η Άνια εξακολουθούσε να μη δίνει πληροφορίες για την προέλευση των λουλουδιών, η βασίλισσα της πέταξε το δαχτυλίδι. Η Άνια είπε το μαγικο ποίημα με αποτέλεσμα να εμφανιστεί ένας ανεμοστρόβυλος στη διάρκεια του οποίου η Άνια μεταφέρθηκε αλλού από του μήνες. Μετά από μια ολιγόλεπτη αλλαγή εποχων από χειμώνα σε άνοιξη, μετα σε καλοκαίρι, μετά σε φθινόπωρο και μετά πάλι σε χειμώνα, η Κακιά Μητριά και η Κακιά Αδελφή μεταμορφώθηκαν σε σκυλιά και η Άνια εμφανίστηκε σε ένα έλκυθρο με τους δώδεκα μήνες. Ο Ιανουάριος ενημέρωσε την Άνια πως η Κακιά Μητριά και Κακιά Αδελφή θα παρέμεναν σκυλιά για 3 χρονιά και αν δείξουν σημάδια συμμόρφωσης θα αναθεωρήσει την κατάστασή τους. Η βασίλισσα έμαθε τη σημασία της καλοσύνης και το έργο τελειώνει με την Άνια, τη βασίλισσα, τον Καθηγητή, τον Λοχαγό και τα σκυλιά να γυρνάνε σπίτι με το έλκηθρο και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ή τουλάχιστον σχεδόν όλοι γιατί δε μας δίνονται πληροφορίες για τα μέλη της συνοδεία της βασίλισσας που τους παρέσυρε ο ανεμοστρόβυλος. Ευελπιστούμε πως προσγειώθηκαν με ασφάλεια κάπου κοντά στα σπίτια τους.

Η Άνια και ο Λοχαγός (1956)

https://imageshack.com/i/n13tqhp

Η Άνια και ο Λοχαγός (1980)

https://imageshack.com/i/npfk5ap

Η Κακιά Μητριά και η Κακιά Αδελφή (1956)

https://imageshack.com/i/n15fpqp

Η Κακιά Μητριά και η Κακιά Αδελφή (1980)

https://imageshack.com/i/n6l7thp

Ο Ιανουάριος (1956)

https://imageshack.com/i/nd1mzop

Ο Ιανουάριος (1980)

https://imageshack.com/i/n1pce5p

Ο Απρίλιος δίνει το δαχτυλίδι στην Άνια (1956)

https://imageshack.com/i/n68pz9p

Ο Απρίλιος δίνει το δαχτυλίδι στην Άνια (1980)

https://imageshack.com/i/mvbmw0p

Ο Δάσκαλος και ο Πρωθυπουργος (1956)

https://imageshack.com/i/mr39hap

Ο Δάσκαλος και ο Πρωθυπουργος (1980)

https://imageshack.com/i/nmrd7cp

Οι μήνες (1956)

https://imageshack.com/i/muvvmpp

Οι μήνες (1980)

https://imageshack.com/i/n1ggwqp

Η βασίλισσα υπογράφει την τιμωρία κάποιου (1956)

https://imageshack.com/i/nfkq4kp

Η βασίλισσα υπογράφει την τιμωρία κάποιου (1980)

https://imageshack.com/i/mrgvpap

Φυσικά η πρωτη λογική εξήγηση που μπορεί να σκεφτει κανείς για να εξηγήσει τις ομοιότητες ανάμεσα στις δυο εκδοχές χωρίς να καταφύγουμε στο εύκολο πόρισμα περί αντιγραφής είναι πως και οι δυο εκδοχές είναι μεταφορές του ίδιου παραμυθιού. Οι πιο πολλοί από εμάς θα έχουμε ακούσει μια τουλάχιστον εκδοχή αυτής της ιστορίας. Σχεδόν όλες οι εκδοχές αφορούν μια καλή, εργατική ηρωίδα που την βοηθούν οι μήνες (ή κάποια άλλα πνεύματα) να ολοκληρώσει κάποια αγγαρεία που υπό άλλες συνθήκες δε θα ήταν εφικτό να φέρει εις πέρας. Μια από τις ελληνικές εκδοχές λέει περίπου την ίδια ιστορία με μια καλή, φτωχιά γυναίκα που πάει στο δάσος, συναντά τους μήνες, λέει καλά πράγματα για αυτούς και οι μήνες την ανταμοίβουν με ένα σακί χρυσά νομίσματα. Μετά πάει και η κακιά, πλούσια γυναίκα η οποία λέει άσχημα πράγματα για όλους τους μήνες και αυτοί την ανταμοίβουν με ένα σακί ανθρωποφάγα φίδια ή δηλητηριώδη βατράχια (το περιεχόμενο αλλάζει ανάλογα με την αφήγηση αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι χρυσάφι). Ομως η εκδοχές που θεωρούνατι να είναι πιο κοντά στην αυθεντική ιστορία είναι Τσέχικης/Ρώσικης προέλευσης τις οποίες κατέγραψαν η Boena Nmcovα και ο Samuil Marshak.

Στην εκδοχή της Nmcovα, η καλή εργατική ηρωίδα λέγεται Μαρούσκα (ή Μαρούκλα) και ζει με την κακιά Μητριά και την κακιά ετεροθαλή αδελφή. Μια χειμωνιάτικη μέρα ( όχι συγκεκριμένα παραμονή Πρωτοχρονιάς) η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή στέλνουν την Μαρούσκα στο δάσος να βρει βιολέτες. Η Μαρούσκα συναντά τους 12 μήνες που κάνουν μερικές βιολέτες να ανθίσουν για να τις μαζέψει. Πίσω στο σπίτι της, η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή έχουν όρεξη για φράουλες (ή μούρα, ανάλογα με τη μετάφραση) και στέλνουν ξανά τη Μαρούσκα να τους τα βρει. Με τη μεσολάβηση των 12 μηνών βρέθηκαν και τα μούρα. Το ίδιο συνέβη όταν η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή έβαλαν τη Μαρούσκα να τους βρει μήλα. Κι αφού φάγανε τα μήλα, η κακιά αδελφή βγήκε μόνη της να ζητήσει κι άλλα οπωρικά από τους μήνες. Μόνο που δεν ήταν αρκετά ευγενική μαζί τους και οι μήνες έκαναν επίτηδες τον καιρό να χειροτερέψει και την άφησαν να παγώσει στα χιόνια. Ο μάνα της βγήκε να τη βρει και πάγωσε και αυτή. Οπότε το σπίτι έμεινε στη Μαρούσκα που παντρεύτηκε και έζησε αυτή καλά και εμείς καλύτερα.

Στην εκδοχή του Samuil Marshak συμβαίνουν πάνω κάτω τα ίδια πράγματα με τη μόνη σημαντική διαφορά πως η ηρωίδα (η οποία εδώ δεν έχει όνομα) συναντά τους μήνες μόνο μια φορά και όχι για να βρει βιολέτες αλλά για να βρει χιονολούλουδα, όπως διέταξαν η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή. Μόνο που όταν έφερε η ηρωίδα τα χιονολούλουδα, η κακιά μητριά και η κακιά αδελφή ήταν έξαλλες που η ηρωίδα δε ζήτησε από τους μήνες πιο σημαντικά πράγματα όπως μήλα, αγγούρια, αχλάδια κτλ. Η κακιά μητριά έστειλε την κακιά αδελφη να απαιτήσει τέτοια δώρα και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με αυτό στην εκδοχή της Nmcovα.

Πού είναι όμως τα άλλα στοιχεία της ιστορίας που συναντούμε στις εκδοχές κινουμένων σχεδίων του 1956 και του 1980, όπως π.χ. η μικρη κακομαθημένη βασίλισσα που διέταξε να της βρουν χιονολούλουδα μέσα στο χειμώνα με χρυσάφι για αντάλλαγμα, ο καλός Λοχαγός, ο συνετός δάσκαλος, η φιλία ανάμεσα στη ηρωίδα και τον μήνα Απρίλιο, το μαγικό δαχτυλίδι και ο όρος που έθεσαν οι μήνες στην ηρωίδα να μην αποκαλύψει που βρήκε τα λουλούδια; Όλα αυτά τα στοιχεία δε θα τα συναντήσει κανείς σε εκδοχές του παραμυθιού σε όσα βιβλία με παραμύθια κι αν ψάξει. Μήπως αυτό σημαίνει τελικά πως η Γιαπωνέζικη εκδοχή κινουμένων σχεδίων αντέγραψε την Ρώσική του 1956; Όχι απαραίτητα. Και οι δυο εκδοχές τυχαίνει να μη βασίζονται σε κάποια αφήγηση του παραμυθιού ως πεζό κείμενο αλλά σε μια όχι τόσο γνωστή εκδοχή του παραμυθιού ως ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ. Το θετρικό το έγραψε ο ίδιος ο Samuil Marshak βασισμένος στη δική του πεζή εκδοχή που αναφέραμε πιο πάνω. Για να τις ξεχωρίζουμε, η πεζή εκδοχή του Samuil Marshak είναι γνωστή ως The Month-Brothers: A Slavic Tale ενώ το θετρικό είναι γνωστό ως The Twelve Months A Dramatic Tale. Η πλοκή στο θετρικό είναι ακριβώς η ίδια με αυτή των δυο ταινίών κινουμένων σχεδίων π.χ. τα χιονολούλουδα στη μέση του χειμώνα δεν ήταν αρχικά ιδέα της κακιάς μητριάς ή της κακιάς αδελφής αλλά της κακομαθημένης βασίλισσας και οι διάλογοι στις δυο ταινίες είναι ίδιοι απλώς επειδή χρησιμοποιούν τις ατάκες από το θεατρικό έργο.

Οπότε είναι οι ομοιότητες στις δυο ταινίες αποτέλεσμα μεταφοράς του ίδιου θεατρικού έργου; Nαι μεν αυτός είναι ο κύριος λόγος αλλά υπάρχει και μια άλλη αιτία. Αναφέραμε προηγουμένος πως η Γιαπωνέζικη ταινία του 1980 είναι παραγωγή του στούντιο Toei. Αυτό που δεν αναφέραμε είναι πως στην πραγματικότητα είναι ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ των στούντιο Toei και Soyuzmultfilm. Το στούντιο Soyuzmultfilm, όπως αναφέραμε προηγουμένως είναι επίσης υπεύθυνο για την παραγωγή της Ρωσικης εκδοχής του 1956 οπότε σίγουρα χρησιμοποίησαν την πρωτη ταινία ως καλούπι για τη δεύτερη.

Κι αυτ δεν είναι η μόνη φορά που μια μεταφορά παραμυθιού σε Ρώσικα κινούμενα σχέδια χρησιμοποιήθηκε ως πηγή έμπευνση για Γιαπωνέζικη μεταφορά σε κινούμενα σχέδια. Τις Ρώσικες ταινίες κινουμένων σχεδίων «Η Μικρή Γοργόνα» (Rusalochka, 1968), «Οι Αγριόκυκνοι» (Dikiye lebedi, 1962) και «Η Τοσοδούλα» (Dyuymovochka , 1964), που όλες τους είναι παραγωγές του στούντιο Soyuzmultfilm, τις ακολούθησαν τα Γιαπωνέζικα ρημεηκ Andersen dτwa ningyo-hime (1975), Sekai meisaku dτwa: Hakuchou no ouji (1977) και Sekai Meisaku Douwa Oyayubi Hime (1978) αντίστοιχα, η κάθε μια από τις οποίες ταινίες τυχαίνει να είναι επίσης παραγωγήτου στούντιο Toei. Μήπως διακρίνουμε κάτι σαν τάση επαναδημιουργίας; Και ως τώρα δεν αναφέραμε καν περιπτώσεις Ρωσικών ταινιών που αργοότερα έγιναν Γιαπωνέζικες σειρές κινουμένων σχεδίων. Π.χ. όλοι γνωρίζουμε την Γιαπωνέζικη σειρά κινουμένων Οι Περιπέτειες του Νηλς Χολγκερσον (1980-1981), βασισμενη στο ομότιτλο βιβλίο

Πόσοι όμως γνωρίζαμε πως πριν από την γιαπωνέζικη σειρά υπήρξε και μια Ρώσική μεταφορά κινουμένων σχεδίων του βιβλίου και κυκλοφόρησε με τον τίτλο Zakoldovannyy Malchik a.k.a. The enchanted boy (1955) επίσης από το στούντιο Soyuzmultfilm. Όχι, ούτε κι εγώ θα το ήξερα αν δεν υπήρχε το ιντερνετ.

The Adventures of Nils Holgerson (1980-1981)

https://imageshack.com/i/mskicep

The Enchanted Boy (1955)

https://imageshack.com/i/mvbbx8p

Για τις ομοιότητες ανάμεσα στις ταινίες Dikiye lebedi και Sekai meisaku dτwa: Hakuchou no ouji υπάρχει ήδη θέμα:

http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?11095-Αναζήτηση-τίτλου-με-μια-πριγκήπισσα-και-κύκνους-Dikie-Lebedi-aka-Wild-Swans-(1963)

http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?3730-Αναζήτηση-Τίτλου-The-Wild-Swans/page2

Για να τα ξεχωρίζουμε, φτάνει να θυμόμαστε πως στη Ρώσικη εκδοχή Dikiye lebedi οι πρίγκιπες-κύκνοι είναι 11 επειδή η ταινία είναι μεταφορά του παραμυθιού του Άντερσεν Οι 11 Αγριόκυκνοι ενώ στη Γιαπωνέζικη ταινία Sekai meisaku dτwa: Hakuchou no ouji οι πρίγκιπες-κύκνοι είναι 6 επειδή είναι μεταφορά μιας παλιότερης εκδοχής του παραμυθιού με τον τίτλο Οι 6 Αγριόκυκνοι. Η εταιρεία Toei έκανε επίσης και ένα επεισόδειο βασισμένο στους 11 Αγριόκυκνους του Αντερσεν για τη σειρά τα Τα Ωραιότερα παραμύθια (Worlds Greatest Fairy Tales). .

Dikiye lebedi, (Soyuzmultfilm, 1962)

https://imageshack.com/i/mv5t8ip

Hakuchou no ouji (Τoei,1977)

https://imageshack.com/i/ndwsb1p

H Eλίζα από το επεισόδειο Οι 11 Αγριόκυκνοι της σειράς Τα Ωραιότερα Παραμύθια (Toei 1975)

https://imageshack.com/i/nf5g69p

Οι ταινίες Dyuymovochka και Sekai Meisaku Douwa Oyayubi Hime μοιάζουν μεταξύ τους επειδή ακολουθούν σελίδα σελίδα το παραμύθι «Τοσοδούλα» του Άντερσεν. Το ό,τι η Τοσοδούλα είναι ξανθιά και στις δυο εκδοχές ενώ στο αυθεντικό παραμύθι δεν αναφέρεται το χρώμα του μαλλιού της είναι κατά πάσα πιθανότητα σύμπτωση μιας και τα στούντιο Toei επέμεναν τότε να παρουσιάζουν τις ηρωίδες του με μακρυά ξανθά μαλλιά αν και ενδέχεται οι Γιαπωνέζοι animators να εμπνεύστηκαν από τη Ρώσική ταινία. Το στούντιο Toei ξαναχρησιμοποίησε πάνω κάτω το ίδιο σχέδιο για τον χαρακτήρα της Τοσοδούλας σε ένα ρημεηκ μικρού μήκους το οποίο ήταν επεισόδειο της σειράς τα Ωραιότερα Παραμύθια (Worlds Greatest Fairy Tales). Και αργότερα, ο Don Bluth δανείστηκε την φόρμουλα των στούντιο της Ντίσνευ για τη δική του εκδοχή της Τοσοδούλας (Thumbelina) που κυκλοφόρησε το 1994, όπου η Τοσοδούλα είναι επίσης ξανθιά.

Dyuymovochka ( Soyuzmultfilm,1964)

https://imageshack.com/i/mr6xsup

Sekai Meisaku Dwa Oyayubi-hime (Toei, 1978)

https://imageshack.com/i/mu2jvgp

Τοσοδούλα από τo ομότιτλο επεισόδειο της σειράς Τα Ωραιότερα Παραμύθια (Toei 1975)

https://imageshack.com/i/ns9wslp

Τhumbelina του Don Bluth (1994)

https://imageshack.com/i/mrvm0wp

Και όσον αφορά τις ταινίες Rusalochka και Andersen dτwa ningyo-hime, ναι μεν ισχύει πως οι ομοιότητες τους οφείλονται στο γεγονός πως ακολουθούν πιστά το παραμύθι του Αντερσεν Η Μικρή Γοργόνα μέχρι το τραγικό φινάλε αλλά εδώ υπάρχει και κάτι ακόμα. Κοι οι δυο εκδοχές ξεκινάνε με live action τοπία της σημερινής Κοπεγχάγης και τελειώνουν με ζουμ στο πραγματικό άγαλμα της Μικρής Γοργόνας.

Το άγαλμα της μικρης γοργόνας στο τέλος της ταινίας Rusalochka ( Soyuzmultfilm,1968)

https://imageshack.com/i/nc0157p

Το άγαλμα της μικρης γοργόνας στο τέλος της ταινίας Andersen dτwa ningyo-hime (Τoei, 1975)

https://imageshack.com/i/nrxxj3p

Μιας και αυτή η εισαγωγή και αυτός ο επίλογος δεν είναι στο κείμενο του Άντερσεν δυο πιθανότητες υπάρχουν:

1) Oι παραγωγοι και των δυο ταινιων συμπτωματικά χρησιμοποίησαν το ίδιο σεναριακό εύρημα. Το να ξεκινα μια ταινία στο παρόν και να μας μεταφέρει στο παρελθόν είναι πλεον κλισέ

2) Οι παραγωγοί της Γιαπωνέζικης ταινίας είχαν δει τη Ρώσικη και εμπνεύστηκαν από αυτήν

Το τι από τα δυο συνέβη είναι θέμα άποψης. Εξάλλου κατά τα άλλα το στυλ της μιας ταινίας δεν έχει καμια σχέση με το άλλο.

H Γοργόνα από την εκδοχή Rusalochka ( Soyuzmultfilm,1968)

https://imageshack.com/i/npygabp

H Γοργόνα Μαρίνα από την εκδοχή Andersen dτwa ningyo-hime (Τoei, 1975)

https://imageshack.com/i/nrhhg1p

Αλλά σε περίτπωση που το συζητάτε με φανατικούς οπαδούς anime, μην προτείνετε ως πιθανή εξήγηση το νούμερο 2, εαν θέλετε να ζήσετε. Οι συγκρίσεις ανάμεσα στις Ρώσικες και τις Γιαπωνέζικες ταινίες αποτελούν συχνά αιτία για διαδικτυακά ξεκατινιάσματα ανάμεσα στους φαν των Ρωσικων και των Γιαπωνέζικων κινουμένων σχεδίων, με τους φαν των πρώτων να ισχυρίζονται πως οι Ρώσικες εκδοχές είναι οι αυθεντικές ενώ οι φαν των δεύτερων να αντεπιτίθενται λέγοντας πως οι Γιαπωνεζικες εκδοχές είναι πολύ ανώτερες. Kαι Θεός φυλάξοι αν κάποιοι τολμήσουν να πουν πως οι ταινίες της Ντίσνευ είναι καλύτερες. Το μόνο κοινό σημείο που ενώνει αυτές τις αντίπαλες παρατάξεις είναι το να στρέφουν την απέχθειά τους ως προς τις αντίστοιχες και πιο δημοφιλείς εκδοχές της Ντίσνευ-π.χ. για τη Μικρή Γοργόνα της Ντίσνευ για την οποία, όπως έχει ήδη αναφερθεί, υπάρχει και Ρώσικη και Γιαπωνέζικη αντίστοιχη εκδοχή (ή μάλλον πάνω από μιά Γιαπωνέζικη εκδoχή αλλά αυτή του 1975 της Toei είναι η πιο γνωστή).

Αν ρωτάτε εμένα, όλες οι βερσιόν καλές είναι αλλά αν είναι να δώσω τη γνώμη μου για το ποια εκδοχή είναι η καλύτερη (ή αν όχι η καλύτερη, τουλάχιστον ποια μου αρέσει περισσότερο), διαλέγοντας μόνο από Ρώσικες ή Γιαπωνέζικες, θα πήγαινε κάπως έτσι:

Oι Δώδεκα Μήνες

Dvenadtsat mesyatsev (1956 ) vs Mori wa Ikiteiru (1980)

Η Γιαπωνέζικη εκδοχή Mori wa Ikiteiru 1980 είναι κατα τη γνώμη μου σαφώς ανώτερη τουλάχιστον όσο αφορά το animation. Πρωτα όμως ας λάβουμε υποψιν πως είναι πιο πρόσφατη ταινία (οπότε ήταν αναμενόμενο να έχει βελτιωμένο animation) και μιας και στην πραγματικότητα είναι Γιαπωνέζικη-Ρώσικη παραγωγή, μπορούμε να το θεωρησουμε ισοπαλία.

Οι Αγριόκυκνοι

Dikiye lebedi, (1962) vs Hakuchou no ouji (1977)

Εδώ θα προτιμήσω την Ρωσική εκδοχή την οποία πάντα θεωρούσα πολύ πιο ατμοσφαιρική από την Γιαπωνέζικη εκδοχή (επαναλαμβάνω πως αυτό δεν σημαίνει ότι η άλλη εκδοχή δεν είναι καλή, απλώς θεωρώ πως η Ρώσικη υπερέχει)

Η Τοσοδούλα

Dyuymovochka ( 1964) vs Sekai Meisaku Douwa Oyayubi Hime (1978)

Παρόλο που η Ρώσικη μεταφορά είναι πιο πιστή στην αφήγηση του παραμυθιου, βρίσκω την Γιαπωνέζικη εκδοχή κατά κάτι πιο διασκεδαστική. Kαι παρά το ό,τι τώρα που το ξαναβλέπω πολλοί από τους χαρακτήρες είναι είτε χαζοχαρούμενοι είτε υπερβολικά χαριτωμένοι, τα χρώματα του μεταγενέστερου animation ταιριάζουν απόλυτα και πάνω από όλα η Τοσοδούλα της Γιαπωνέζικης εκδοχής δε μοιάζει να λιμοκτονεί. Σοβαρά τώρα, κοιτάξτε τα χέρια και τα πόδια της Ρώσικης Τοσοδούλας- πιο λεπτά δε θα μπορούσαν να είναι. Και τι να πω για τον φιόγκο που είναι μεγαλύτερος από το κεφάλι της, για την αδύναμη, τσιριχτή φωνή της που με κάνει να θέλω να την ψεκάσω με αροξόλ και για το γεγονός ότι είναι ο μόνος χαρακτήρας του καρτούν που νομίζει πως παίζει σε μπαλέτο -απλά κοιτάξτε την μπαλαρινέ φουστίτσα που φοράει και παρακολουθήστε πως περπατάει με τα ατροφικά μπαλαρινέ ποδαράκια της στις πρώτες σκηνές του καρτούν. Βέβαια και οι άλλοι χαρακτήρες δεν πάνε πίσω μιας και το παίξιμό τους παραείναι υπερβολικό, σαν να βρίσκονται σε έργο του Σαίξπηρ σε θεατρικη σκηνη του 19ου αιώνα (ειδικά αυτές οι χειρονομίες οου νεραϊδο-πρίγκιπα).

Μικρή Γοργόνα

Rusalochka ( 1968) vs Andersen dτwa ningyo-hime (1975)

Προσωπικά ψηφίζω The Little Mermaid (1989) της Ντίσνευ. Και σε δεύτερη θέση ψηφίζω Reader's Digest Τhe Little Mermaid (1974). Αλλά για να επιστρέψουμε στο θέμα, ανάμεσα στη Ρώσικη ταινία Rusalochka του 1968 και την Γιαπωνέζικη Andersen dτwa ningyo-hime του 1975 ψηφίζω Rusalochka ( 1968) η οποία δείχνει να κατανοεί περισσότερο την μελαγχολική ατμόσφαιρα του παραμυθιού του Άντερσεν. Και η Γιαπωνέζικη εκδοχή του 1975 χρυσή ταινία είναι και το τέλος μπορεί να κάνει κάποιους θεατές να καταναλώσουν περισσότερα χαρτομάντηλα από,το έκαναν όταν πρωτοείδαν την ταινία «Τιτανικός » αλλά όπως και άλλες παραγωγές της Toei τις δεκαετίες του 70, 80 και 90 προσπαθεί να ακολουθήσει την συνταγή της Ντίσνευ κάνοντας την υπόθεση πιο φιλική ως προς τους μικρούς θεατές π.χ κανοντας τις γοργόνες πιο χαριτωμένες και προσθέτωντας στην πλοκή χαρούμενα ζωάκια και όλη αυτή η αθωότητα και τα ζωηρά χρώματα δεν δημιουργεί κλίμα που να ταιράζει απόλυτα με το καταθλιπτικό τέλος. Η εταιρεία Ντίσνευ δοκίμασε μια τέτοια προσέγγιση όταν μετέτρεψε το παραμύθι του Αντερσεν σε μιούζικαλ κόμεντι. Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία το 1989 επειδή, παρότι περιέχει κάποια σκοτεινά στοιχεία π.χ. τον φρικιαστικό θάνατο της μάγισσας Ούρσουλα, γενικά διατηρεί μια πιο ευθυμη ατμόσφαιρα από αυτήν του παραμυθιού του Αντερσεν και μας έδωσε το φινάλε που όλα τα παιδιά περίμεναν από το παραμύθι. Όταν το ξαναδιαβάζουμε μεγάλοι είναι αλλιώς αλλά όταν ήμασταν παιδάκια σε πόσους από εμάς άρεσε το γεγονός ότι η Γοργόνα έγινε αφρός στο τέλος του παραμυθιού; To μόνο στοιχείο αισιοδοξίας ήταν πως το πνευμα της κέρδισε μια θέση στον Παράδεισο λόγω της ανιδιοτέλειάς της. Αλλά αφού ούτε τον πρίγκιπα παντρεύτηκε, ούτε γύρισε σπίτι της στον βυθό με τις αδελφές της μας ήταν τότε κάπως δύσκολο να εκτιμήσουμε τα θετικά στοιχεία της προνομιακής θσης στον κόσμο των πνευμάτων. Οπότε οι πιο πολλοί από εμάς χαρηκαμε όταν ειδαμε την Άριελ και τον Έρικ να παντρεύονται στην ταινία της Ντίσνευ. Η ταινία ήταν ταυτόχρονα αρεστή στους ενήλικες λόγω του τότε πρωτοποριακού animation και των εξαιρετικών τραγουδιών. Βοήθησε και το γεγονός οτι η ταινία δεν ακολουθούσε λέξη προς λέξη το παραμύθι που όλοι γνωρίζαμε όταν βλέπαμε την ταινία αλλά έβαλε τους χαρακτήρες να αντιμετωπίζουν και κάποιες διαφορετικές καταστάσεις που έκαναν την πλοκή της ταινίας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Η οικογενειακή ατμόσφαιρα της Γιαπωνέζικης ταινίας του 1975 δε διέφερε από αυτήν της ταινίας της Ντίσνευ αλλά αυτό που την ψιλοχαλάει είναι πως δεν διατηρεί αυτήν την οικογενειακή ατμόσφαιρα μέχρι το τέλος της ταινίας. Σου δίνει την εντύπωση ότι προς το τέλος της ταινίας οι παραγωγοί αποφάσισαν να επιστρέψουν στη μελαγχολική ατμόσφαιρα του παραμυθιού και για όσα παιδιά είδαν την ταινία χωρίς να έχουν ξανακούσει το παραμύθι το τραγικό φινάλε θα ήταν πέρα για πέρα απρόσμενο. Ενώ στην ρώσικη ταινία του 1968 με το πιο σκοτεινό ύφος της, το οποίο παραμένει σκοτεινό χωρίς περιττές διακυμάνσεις, όλα έδειχναν από την αρχή πως το τέλος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήταν ευχάριστο και τα αποτέλεσμα για μένα ήταν άκρως ικανοποιητικό. Θα έλεγα πως η Γιαπωνέζικη εκδοχή του 1975 έχει το ίδιο πρόβλημα με την Παναγία των Παρισσίων της Ντίσνευ: προσπαθούν ταυτόχρονα να απευθυνθούν και σε παιδιά και σε ενήλικες χωρίς να μπορούν να αποφασίσουν τι ύφος θέλουν να ακολουθήσουν με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να βρισκουν την ταινία πολύ μεγαλίστικη ενώ πολλοί ενήλικες να την βρίσκουν πολύ ανώριμη. Ταινίες της Ντίσνευ όπως η Μικρή Γοργόνα, Η Ωραία και το Τέρας, ο Αλαντιν και ο Βασιλιάς των Λιονταριών απευθύνονται σε άτομα όλων των ηλικιών χωρίς να αποτελούνται από υπερβολικά παιδιακίστικες σκηνές και υπερβολικά ενήλικες σκηνές να διαδέχονται η μια την άλλη εναλλάξ, πράγμα που θα κατέστρεφε τον βηματισμό της ταινίας. Αντίθετα διατηρούν μια ισοροπία ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα. Τώρα θα πει κανείς ότι κι άλλες ταινίες έχουν θλιβερά φινάλε ή καταθλιπτικές ενδιάμεσες σκηνές χωρίς να είναι τραγωδίες από την αρχή ως το τέλος. Π.χ. ο Χιονάνθρωπος έλιωσε στο τέλος το κλασικού Βρετανικού καρτούν The Snowman και ο μπαμπάς του Σίμπα καθώς και η μαμά του Μπάμπι μας άφησαν χρόνους στα μισά της ταινίας «Ο Βασιλιάς Των Λιονταριών» και «Μπάμπι» αντίστοιχα όταν κανείς δεν το είχε προβλέψει. Όμως στον Χιονάνθρωπο, η αφήγηση και η απόκοσμη μουσική στημ αρχή δημιουργούν κλίμα στο οποίο κολλάει το μακάβριο φινάλε ενώ στις ταινίες «Ο Βασιλιάς Των Λιονταριών» και «Μπάμπι» ο θάνατος ενός γονέα ήταν σημαντικός στην πλοκή. Ή μπορεί αλλιώς να γκρινιάζω για λεπτομέρειες. Στο κάτω κάτω, η Παναγία Των Παρισσίων της Ντίσνευ παραμένει η δεύετερη αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών (μετά τον Βασιλιά των Λιονταριών) και μου αρέσει η Μικρή Γοργόνα του 1975. Απλώς πιστεύω πως η Παναγία Των Παρισσίων θα ήταν καλύτερη ταινία αν ειχαν κόψει όλα τα παιδιακίστικα στοιχεία και την είχαν κάνει από την αρχή ως το τέλος ταινία για άτομα άνω των 13 και το ίδιο θα ταίριαζε στην Μικρή Γοργόνα του 1975 (ήδη οι Ιάπωνες παραγωγοί μας την έδειξαν γυμνη για αρκετά λεπτα της ταινίας και οι αδελφές της προηγουμένως είχαν εμφανιστεί γυμνόστηθες). Ή αφού διάλεξαν να κάνουν την ταινία πιο παιδική, ας το κρατούσαν έτσι ως το τέλος και ας μην ακολουθούσαν το τέλος του βιβλίο. Έτσι όπως είναι, απλώς δε μου κολάει καλά. Ίσως γιαυτο και η ίδια εταιρεία Toei, στο ρημέηκ μικρού μήκους της ταινίας που έκαναν το 1995 για τη σειρά Sekai no Dowa χρησιμοποίησαν ένα happy ending παρόμοιο με αυτό της ταινίας της Ντίσνευ του 1989 (όπως επίσης ονόμασαν Άριελ την Γοργόνα).

Όσοι δεν έχετε δει την Γιαπωνέζικη εκδοχή της Μικρής Γοργόνας του 1975, μην τη μπερδέψετε με ένα σωρό άλλες Γιαπωνέζικες εκδοχές του ίδιου παραμυθιού, οι περισσότερες από τις οποίες παρουσιάζουν την Γοργόνα σχεδόν πάντα με τα ίδια ξανθά μαλλιά όπως και στην ταινία του 1975

Η γοργόνα από τη σειρά παραμυθιών Manga Sekai Mukashi Banashi (1976)

https://imageshack.com/i/nleu80p

Η γοργόνα από τη σειρά Sabans My Favorite Fairy Tales (1986)

https://imageshack.com/i/ndigprp

Η Γοργόνα (που λέγεται πάλι Μαρίνα όπως στην εκδοχη του 1975 της Toei) από επεισόδειο της σειράς Saban's Adventures of the Little Mermaid (1991). Αυτη η σειρά χρησιμοποιεί τους κεντρικούς χαρακτήρες του παραμυθιού και κάθε επεισόδειο είναι μια περιπέτειά τους αλλά τα περισσότερα επεισόδεια είναι ανεξάρτητα από την πλοκή του παραμυθιού.

https://imageshack.com/i/n1vixrp

H Γοργόνα από επεισόδειο της σειράς Andersen Monogatari (1971). Αυτή πρέπει να ναι και η παλιότερη Γιαπωνέζικη μεταφορά που υπάρχει για την Μικρή Γοργόνα.

https://imageshack.com/i/nfy3wvp

Άριελ από το Sekai no Dowa (1995). Οχι δεν έχει σχέση με την μικρή γοργονα Άριελ της Ντίσνευ και όχι δεν πρόκειται για χαρακτήρα από τη σειρά Mermaid Pichi Pichi Pich. Eιναι από το επεισόδειο της σειράς Sekai no Dowa της Toei και όπως αναφέραμε πιο πάνω είναι ρημεηκ της ταινίας του 1977 από την ίδια εταιρεία. Το επεισόδειο ακολουθεί το παραμύθι μέχρι το σημείο που η Aριελ πάει να μαχαιρώσει τον πρίγκιπα και αλλάζει γνωμη. Απο κει και πέρα έχουμε happy ending.

https://imageshack.com/i/mrx11yp

[edit] Album: 12 Months post [/edit]

Προβολή συνημμένου 119513

Προβολή συνημμένου 119514
Σε ευχαριστούμε για τις πληροφορίες που μοιράστηκες.Είναι ένα θέμα που αξίζει να φυλαχτεί στη κιβωτό των αναμνήσεών μας.Πολύ ωραίος λόγος και εξαιρετική παρουσίαση.Ήταν απο τις πρώτες ταινίες κινουμένων σχεδίων που είδα και μου άφησαν μια γλυκιά μελαγχολία...
...και ας ήμουν ακόμα παιδί.
 
Πίσω
Μπλουζα