Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 16.515
- Αντιδράσεις
- 28.105
Οπως και σημερα εχουμε τις προτιμησεις μας σε ορισμενα αντρικα και γυναικεια ονοματα, το ιδιο συνεβαινε σε πολλους απο μας κι οταν ημασταν παιδια.
Αυτες μας οι προτιμησεις μπορει να αλλαξαν απο τοτε, μπορει και οχι. Αφου ομως βρισκομαστε σε ενα Ρετροφορουμ, αυτο που με ενδιαφερει ειναι τα ονοματα που μας αρεσαν τοτε, στην παιδικη κι εφηβικη μας ηλικια.
Κανω την αρχη, λοιπον....
Γυναικεια ονοματα:
Λινα - Ετσι ελεγαν τη νονα μου.
Ερρικα - Ετσι ελεγαν ενα κοριτσι λιγο μεγαλυτερο μου, στο δημοτικο σχολειο που πηγαινα.
Μαργαριτα - Ετσι ηθελα να λενε εμενα και μαλιστα το επιθυμουσα διακαως. Αφου ρωταγα συνεχως τους γονεις μου γιατι δε με βαφτισαν Μαργαριτα που θυμιζε και λουλουδι.
Τωρα βεβαια, παρατηρωντας τα δυο τελευταια ονοματα, μαλλον με επηρεασαν οι αδελφες Μπρογιερ!
Αντρικα ονοματα:
Αρης - Μου φαινοταν μικρο, πρωτοτυπο και δυναμικο. Θεος του πολεμου ηταν αυτος, αλλωστε!
Πετρος
Αλεκος
Μιλτος - Εδω υπαρχει μια μικρη ιστορια.
Βραδυ καλοκαιριου κι εγω γυρω στα 10. Λιγο πιο κατω απ' το σπιτι μας η μητερα μου ειχε πιασει την παρλα με μια γειτονισσα κι εγω σουλατσαριζα βαριεστημενα πανω - κατω στο πεζοδρομιο περιμενοντας τη να τελειωσει. Ξαφνικα και απ' το πουθενα με πλησιασε ενα αγορι λιγακι μεγαλυτερο απο μενα και με ρωτησε πως με λενε.
- Βιβη, του απαντησα. Εσενα;
- Μιλτο. (Εγω πρωτη μου φορα ακουγα αυτο το ονομα). Βιβη, θελεις να σε κερασω ενα παγωτο; (Και με το που με ρωτησε, μου εδειξε με το χερι του το ψιλικατζιδικο στο τελος του δρομου).
- Οχι, δε θελω. Παμε καλυτερα πιο περα να μιλησουμε, του ειπα και απομακρυνθηκαμε τρια - τεσσερα μετρα.
Ειπαμε για το σχολειο μας, εμαθα πως πηγαινε μια η δυο ταξεις πιο πανω απο μενα κι υστερα ειπαμε κι αλλα ακομα που δεν τα θυμαμαι.
Δεν μπορω με τιποτα να φερω στον νου μου τι αλλο ειπωθηκε τοτε. Αυτο που θυμαμαι ειναι οτι εκεινο το παιδι που ουτε το προσωπο του δεν μπορουσα να διακρινω καλα μεσα στη νυχτα, ηταν ενα παιδι ξεχωριστο. Καμια σχεση δεν ειχε με τους συμμαθητες μου, τα αγορια της γειτονιας μου και τα λοιπα διαβολοπαιδα. Ηταν ενα αγορι διαφορετικο, ευγενεστατο, γλυκο και καλοσυνατο.
Μιλησαμε ολα κι ολα δεκα λεπτα, απο οσο μπορω να θυμηθω, κι υστερα με χαιρετησε κι εφυγε.
Δεν τον ξαναειδα ποτε, αλλα στη μνημη μου χαραχτηκε ο τροπος που μου μιλουσε και τον σκεφτομουν πολυ. Ερωτευμενη; Οχι, δεν ημουν. Οπως ειπα και πρωτυτερα, ουτε το προσωπο του δε θυμομουν στην εντελεια. Μονο για τα καστανοξανθα μαλλια του ημουν σιγουρη.
Απο τοτε, το μεχρι πρωτυτερα αγνωστο σε μενα ονομα "Μιλτος" που βγαινει απο το "Μιλτιαδης", αρχισε να μου αρεσει παρα πολυ αναμεσα στα τοσα αντρικα ονοματα. Αυτο κρατησε τρια - τεσσερα χρονακια μεχρι που το ονομα επαψε καποια στιγμη να μου κανει εντυπωση.
Ποτε μου ομως δεν ξεχασα εκεινο το αγορι.........................................................................................................................
Αυτες μας οι προτιμησεις μπορει να αλλαξαν απο τοτε, μπορει και οχι. Αφου ομως βρισκομαστε σε ενα Ρετροφορουμ, αυτο που με ενδιαφερει ειναι τα ονοματα που μας αρεσαν τοτε, στην παιδικη κι εφηβικη μας ηλικια.
Κανω την αρχη, λοιπον....
Γυναικεια ονοματα:
Λινα - Ετσι ελεγαν τη νονα μου.
Ερρικα - Ετσι ελεγαν ενα κοριτσι λιγο μεγαλυτερο μου, στο δημοτικο σχολειο που πηγαινα.
Μαργαριτα - Ετσι ηθελα να λενε εμενα και μαλιστα το επιθυμουσα διακαως. Αφου ρωταγα συνεχως τους γονεις μου γιατι δε με βαφτισαν Μαργαριτα που θυμιζε και λουλουδι.
Τωρα βεβαια, παρατηρωντας τα δυο τελευταια ονοματα, μαλλον με επηρεασαν οι αδελφες Μπρογιερ!
Αντρικα ονοματα:
Αρης - Μου φαινοταν μικρο, πρωτοτυπο και δυναμικο. Θεος του πολεμου ηταν αυτος, αλλωστε!
Πετρος
Αλεκος
Μιλτος - Εδω υπαρχει μια μικρη ιστορια.
Βραδυ καλοκαιριου κι εγω γυρω στα 10. Λιγο πιο κατω απ' το σπιτι μας η μητερα μου ειχε πιασει την παρλα με μια γειτονισσα κι εγω σουλατσαριζα βαριεστημενα πανω - κατω στο πεζοδρομιο περιμενοντας τη να τελειωσει. Ξαφνικα και απ' το πουθενα με πλησιασε ενα αγορι λιγακι μεγαλυτερο απο μενα και με ρωτησε πως με λενε.
- Βιβη, του απαντησα. Εσενα;
- Μιλτο. (Εγω πρωτη μου φορα ακουγα αυτο το ονομα). Βιβη, θελεις να σε κερασω ενα παγωτο; (Και με το που με ρωτησε, μου εδειξε με το χερι του το ψιλικατζιδικο στο τελος του δρομου).
- Οχι, δε θελω. Παμε καλυτερα πιο περα να μιλησουμε, του ειπα και απομακρυνθηκαμε τρια - τεσσερα μετρα.
Ειπαμε για το σχολειο μας, εμαθα πως πηγαινε μια η δυο ταξεις πιο πανω απο μενα κι υστερα ειπαμε κι αλλα ακομα που δεν τα θυμαμαι.
Δεν μπορω με τιποτα να φερω στον νου μου τι αλλο ειπωθηκε τοτε. Αυτο που θυμαμαι ειναι οτι εκεινο το παιδι που ουτε το προσωπο του δεν μπορουσα να διακρινω καλα μεσα στη νυχτα, ηταν ενα παιδι ξεχωριστο. Καμια σχεση δεν ειχε με τους συμμαθητες μου, τα αγορια της γειτονιας μου και τα λοιπα διαβολοπαιδα. Ηταν ενα αγορι διαφορετικο, ευγενεστατο, γλυκο και καλοσυνατο.
Μιλησαμε ολα κι ολα δεκα λεπτα, απο οσο μπορω να θυμηθω, κι υστερα με χαιρετησε κι εφυγε.
Δεν τον ξαναειδα ποτε, αλλα στη μνημη μου χαραχτηκε ο τροπος που μου μιλουσε και τον σκεφτομουν πολυ. Ερωτευμενη; Οχι, δεν ημουν. Οπως ειπα και πρωτυτερα, ουτε το προσωπο του δε θυμομουν στην εντελεια. Μονο για τα καστανοξανθα μαλλια του ημουν σιγουρη.
Απο τοτε, το μεχρι πρωτυτερα αγνωστο σε μενα ονομα "Μιλτος" που βγαινει απο το "Μιλτιαδης", αρχισε να μου αρεσει παρα πολυ αναμεσα στα τοσα αντρικα ονοματα. Αυτο κρατησε τρια - τεσσερα χρονακια μεχρι που το ονομα επαψε καποια στιγμη να μου κανει εντυπωση.
Ποτε μου ομως δεν ξεχασα εκεινο το αγορι.........................................................................................................................
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
