Ο Θυρωρός της Πολυκατοικίας

Maverick

Retro Member
Joined
28 Νοέ 2009
Μηνύματα
132
Αντιδράσεις
33
Ένα διαμέρισμα της πολυκατοικίας, αυτό στο υπόγειο, παραχωρούνταν στον Θυρωρό να διαμείνει με την οικογένειά του.

Από το πρωί καθόταν στο πόστο του στο μαρμάρινο τραπέζι στην είσοδο της πολυκατοικίας.

Πίσω του ο πίνακας με τα κουδούνια και το εσωτερικό τηλέφωνο που επικοινωνούσε με όλους του ενοίκους.

Η εργασία του ήταν να μοιράζει την αλληλογραφία, να φυλάει το κτήριο, όλες τις αρμοδιότητες που έχει σήμερα ο διαχειριστής της πολυκατοικίας, η γυναίκα του συνήθως αναλάμβανε την καθαριότητα, έκανε μια πρόχειρη συντήρηση στα διάφορα όπου δεν χρειαζόταν να φωνάξει κάποιον ειδικό, ο ίδιος ή τα παιδιά του έτρεχαν για μικροθελήματα των ενοίκων εισπράττοντας το αντίστοιχο φιλοδώρημα…

Εγώ δεν τον θυμάμαι να κουβαλάει στην πλάτη του την κυρία του πέμπτου ορόφου όταν χαλούσε το ασανσέρ (όπως ο Βέγγος στην ταινία του), αλλά τον θυμάμαι χαρακτηριστικά στην είσοδο της πολυκατοικίας που μεγάλωσα.

Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70 σταμάτησε να υπάρχει πια θυρωρός. Δε θυμάμαι πώς έγινε αυτή η αλλαγή… Τώρα το διαμέρισμα στο υπόγειο είναι στη διάθεση της πολυκατοικίας και συμπληρώνει το αποθεματικό της για να φροντιστεί στα γεράματά της…

Θυμάστε ιστορίες με θυρωρούς;
 
θανασης βεγγος!!!!!!!!!!!
 
Σε ενα βιβλιο που ειχα μικρη ῾᾽το ψεμα῾᾽ της Ζωρζ Σαρη η πρωταγωνιστρια λεει ψεματα πως ειναι πλουσια ενω η μαμα της ειναι θυρωρος και μοδιστρα και το διαμερισμα ημιυπογειο και στι ιδιοτικο σχολειο που παει την εχουν δεχτει με υποτροφια.Το σιχαθηκα αυτο το βιβλιο γιατι παρουσιαζε το να εισαι θυρωρος αν εσχατη ντροπη.
 
O παππούς μου δούλευε σαν θυρωρός, σε πολυκατοικία της θεσσαλονίκης. Ούτε εύκολη, ούτε διασκεδαστική δουλειά ήταν, όπως την έδειχναν σε διάφορες ταινίες. Από αυτά μου μας έλεγε, καταλάβαινα πόσο υπομονή θέλει να έχεις, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τις παραξενιές του καθενός. Πάντως, το επάγγελμα άφησε εποχή και με την γνωστή φράση του Κατσιφάρα στα 80ς ;) ...
 
εγω θυμαμαι πολλες ιστοριες με θυρωρους και φανταζομαι τις θυμουνται και οι ιδιοι,οσοι ειναι εν ζωη τελος παντων..

αλλα επειδη εχει πολυ εντιτ το εργο λογω καφριλας,αστο καλυτερα.. :D
 
Μενω σε πολυκατοικία που ακόμα -απ' το 1982 έχουμε θυρωρό και τυγχάνει να είμαι και διαχειριστής. Οι αμοιβες τους, βαση σύμβασης εργασίας δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες... ενώ οι δαπάνες μισθού+ΙΚΑ είναι περίπου το 85% των κοινόχρηστων δαπανών, χώρια τα Δώρα εορτών και το επίδομα αδείας.

...σίγουρα όταν υπάρχει θυρωρός δεν μπαίνει ο κάθε ενας εύκολα -της ώρες εργασίας του- στην πολυκατοικία, δεν γίνεται μπέρδεμα στην αλληλογραφία, ενώ γνωρίζεις ποιος μένει στο Χ διαμέρισμα καθώς η συνδιοκτησία έχει και ευθυνες
 
RIO είπε:
Πάντως, το επάγγελμα άφησε εποχή και με την γνωστή φράση του Κατσιφάρα στα 80ς ;) ...
Tο επάγγελμα αυτό δυστυχώς είχε στιγματιστεί και επί 7ετίας, όπου λίγο-πολύ οι θυρωροί θεωρούνταν "συνεργαζόμενοι" με την Αστυνομία (για να μην πω την άλλη λέξη από "χ..."). Ωστόσο κανείς δε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι και στη σημερινή εποχή, αν υπήρχε η δυνατότητα, δε θα ήταν χρήσιμος ο θυρωρός σε κάθε πολυκατοικία.

Και φυσικά, παρεμπιπτόντως, να αναφέρουμε ότι τη δική τους ιδιαίτερη αισθητική έχουν τα "γκισέ" του θυρωρού, τα "θυρωρεία", σε πολλές παλιές πολυκατοικίες, που αν και άδεια, παραμένουν αξιοπρόσεκτα !
 
Στην πολυκατοικία που γεννήθηκα υπήρχαν 64 διαμερίσματα (ήταν διπλή). Υπήρχε και ένας θυρωρός που και μισθό καλό έπαιρνε και στο διαμέρισμα έμενε δωρεάν και τα γράμματα μας άνοιγε (τα ξανακόλλαγε όμως) και κουτσομπόλης ήτανε και χτύπαγε και το θυροτηλέφωνο που επικοινωνούσε το θυρωρείο με το διαμέρισμα για να φοβηθώ και να φάω (δήθεν πως ήταν ο μπαμπούλας). Και δεν έτρωγα και πολύ χάρηκα όταν έφυγε!
 
Κανονικά στις αμοιβές των θυρωρών, όταν τους παραχωρείται σπίτι απ' την εργοδοσία και ρεύμα-νερό πρέπει βάση της Σύμβασης Εργασίας να τους παρακρατείται 13% των αποδοχών τους
 
Η κυρία Λουκία που είχαμε μέχρι τις αρχές του '80 ήταν πολύ καλή και πολύ δυναμική. Φαγώθηκαν να την διώξουν δύο ένοικοι για πονηρούς λόγους.

Αμφιβάλλει κανείς ότι σήμερα οι πλειονότητα των θυρωρών θα ήταν αλλοδαποί;
 
Τους θυρωρούς μόνο από τις ελληνικές ταινίες τους θυμάμαι. Αυτό που μου σχηματίσθηκε σαν εντύπωση ότι στην μεταπολεμική Αθήνα στις πολυκατοικίες έμεναν οικονομικά ευκατάστατοι γι'αυτό όσοι έμεναν σε αυτές μπορούσαν να πληρώνουν και θυρωρό.
 
Θα συμφωνήσω με την Spirtoulis όσον αφορά το γεγονός ότι δεν θυμάμαι ποτέ θυρωρό στη ζωή μου. Αλήθεια ήταν πάνω από ένας και έκαναν βάρδιες ή απλά είχε κάποιες ώρες ξεκούρασης;
 
Εγω θυμαμαι μονο τον γκισε του θυρωρου ,στην πολυκατοικια (8οροφη), που εμενε η γιαγια μου στην Ολυμπου, πανω απο το πατσατζιδικο του Σκορδα, πρωην προεδρου του Αρη.. Θυρωρο ομως ,δε θυμαμαι, ημουν και πολυ μικρος το 89 περιπου.. Κατα τα αλλα, εχω δει κι αλλους γκισεδες, σε παλιες πολυκατοικιες , κυριως με γραφεια τωρα,στο κεντρο της θεσσαλονικης, εχει πολλους..
 
Πίσω
Μπλουζα