Ο Τρελαντώνης [Πηνελόπη Δέλτα]

[Λορένα]

Νομίζω τα σχόλια περιττεύουν..

 

[Juanita]

Aπό τα αγαπημένα παιδικά βιβλία που η αδερφή μου στο δημοτικό έκανε συμπληρωματικά με το αναγνωστικό της. Το είχα ξεκοκκαλίσει από τη Δευτέρα ή Τρίτη Δημοτικού και για χρόνια το ξαναδιάβαζα (μέχρι που εξαφανίστηκαν τα ίχνη του... )

 

[Domenica]

Υπέροχο,κλασσικό αγαπημένο και στην υπέροχη έκδοση! Ευχαριστούμε.

 

[Fred Madison]

Η έκδοση που είχα και γω σαν παιδί και αγαπημένο ανάγνωσμα των καλοκαιρινών μου μηνών... Υπάρχει ακόμη στην ίδια θέση στο εξοχικό...

 

[manolis]

Κι εγώ την ίδια έκδοση είχα. Απλά καταπληκτικό, το είχα διαβάσει άπειρες φορές. Σε ψάξιμο με βάζετε...

 

[zouzou]

Εγώ έχω πάρει αυτή την έκδοση από την Εστία. Μου άρεσε πολύ το εξώφυλλο που θυμίζει παλιές εποχές. Δεν ξέρω αν το βγάζουν έτσι ακόμα.

 

[boomer]

Το διάβασα πριν λίγες μέρες στη νέα συμπληρωμένη έκδοση του απ' την ΕΣΤΙΑ.Περιέχει επίμετρο απ' την Αλκη Ζέη καθώς και χρονολόγιο απ' τον Αλ.Π. Ζάννα!! Το εξώφυλλο είναι το ίδιο με του πρώτου ποστ.

 

[D@redevil]

Από τα must βιβλία που έπρεπε οπωσδήποτε να διαβάσουμε στη Β' Δημοτικού! Μαζί με τα "Ψηλά Βουνά" του Ζαχ. Παπαντωνίου είναι η πιο ζωηρή αναγνωστική ανάμνηση που είχα από το δημοτικό!

Προσπάθησα κι εγώ να το διαβάσω πριν από λίγους μήνες, αλλά το βρήκα πολύ "παιδιάστικο"!... Συγκινητικά "παιδιάστικο" - μην παρεξηγηθώ! Απλά, με συγκλόνισε η εικόνα που είχα για το βιβλίο όταν ήμουν παιδί, σε σχέση με αυτήν που έχω τώρα!

(Μη με δίνετε ιδιαίτερη σημασία - δεν έχω πιει καφέ ακόμα!) Εξαιρετικά βιβλία - και το ένα, και το άλλο!

 

[georgeikos]

παιδικες αναμνησεις και οχι μονο!!

 

[V.I.Smirnov]

Σε ένα από τα ανθολόγια, νομίζω το 2ο, υπάρχει ένα απόσπασμα του βιβλίου αυτού με τίτλο "Οι βόλοι".

Ακόμη και σήμερα μου έρχονται στο νου λέξεις και φράσεις από το συγκεκριμένο κείμενο....

-

 

[Cathy]

Αυτο το αριστουργημα με τον πιο συμπαθη πιτσιρικο της ελληνικης λογοτεχνιας, ο 'Μαγκας' και το 'Παραμυθι χωρις ονομα' ηταν τα μονα που μου αρεσαν απο Πηνελοπη Δελτα. Τα αλλα δεν τα αντεχα με τιποτα! Ευτυχως διαβασα πρωτα τα παραπανω τρια! Ειδικα τα δυο πρωτα με το αρωμα της παλιας Αθηνας και της Αλεξανδρειας ειναι τοσο γλυκα και τρυφερα σαν λευκωμα με χειρογραφες σημειωσεις, ασπρομαυρες φωτογραφιες και ξερα τριανταφυλλα!!! Πώς μπορουσε αυτη η γυναικα να περνα απο την πολυτισμικοτητα στις φανατικες εξαρσεις, απο τα παιχνιδια στα αιματα και απο την αθωοτητα της παιδικης ηλικιας στο μισος και την φρικη? Ο Τρελλαντωνης ομως ηταν φανταστικο εργο και η παραπανω εκδοση εχει και φοβερη εικονογραφηση με τον ατακτο Αντωνη με ναυτικα ρουχα!

 

[mariadegrecia]

Πήρα από ένα παζάρι παλαιοπωλών την έκδοση του πρώτου μηνύματος αλλά ντροπή μου, χώρια που δε το είχα διαβάσει μικρή , ενώ είχα διαβάσει άλλα της Δέλτα, δεν το διάβασα ούτε ακόμα! Και ενώ ξέρω οτι το έγραψε για τον αδερφό της κτλ κτλ ( λόγω της Εκτέλεσης του Φ.Γερμανού είχα μάθει τα παρελειπόμενα )

 

[Thor]

Δεν μπορώ να πω ότι θα συμπεριλάμβανα τη Δελτα στους αγαπημένους μου συγγραφείς. έχω διαβάσει μόνο 2 μυθιστορήματα της και τα βρίσκω αδιάφορα. Ίσως αν είχα έρθει σε επαφή με το έργο της μικρότερος ηλικιακά να το είχα εκτιμήσει περισσότερο...

 

[Cathy]

Μπορεί να την αδικείς γιατί δεν έχεις διαβάσει τα σωστά έργα της. Η δουλειά της είναι άνιση οχι ποιοτικά αλλά νοηματικά. Δυσκολα δέχομαι πως κάποιος που αγάπησε τον Μάγκα και τον Τρελλαντώνη ένιωσε τα ίδια συναισθήματα διαβάζοντας τα Μυστικά του Βάλτου και τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου.

 

[Wally]

Το αγαπημενο μου βιβλιο της Δελτα ειναι το Στα Μυστικα του Βαλτου (το οποιο ειναι γενικως παραγκωνισμενο*) που γραφτηκε το 1936 και που αποτελει το αποτελεσμα 20 ετων σκληρης ερευνας της συγγραφεως. Το αρχειο πανω στο οποιο βασιστηκε υπαρχει σημερα στο μουσειο Μπενακη.

Κυκλοφορει εδω και κατι μηνες σε κομικ απο Ελληνες δημιουργους (Πανταζης,Ραγκος).

Ειχα στο μυαλο μου να τσιμπησω το κομικ αλλα το ξεχναγα. Το τσιμπησα το Σαββατο

Εξαιρετικη προσπαθεια. Το που στεκονται στο βιβλιο (δεν ειναι ευκολο να το χωρεσεις  500+ σελιδες του μυθιστοτρηματος σε 100 σελιδες κομικ), στο γεγονος οτι τυχαινει το σχεδιο, τα προσωπα να ταιριαζουν πολυ με αυτο που ειχα στο μυαλο μου οταν το διαβαζα κατι δεκαετιες πριν, γενικα η ποιοτητα που βγαζει...το κανει να ξεπερνα τα στανταρντ που εχουμε συνηθισει.

Αξιζει να το διαβασετε. Και για τα παιδια, θα φανει πιο ευπεπτο απο το ιδιο το βιβλιο τωρα το καλοκαιρι.

Και μιας και πιασαμε Ελληνικα κομικ. Ο Μπλε Κομητης βρισκεται στο τεταρτο τευχος του

*Δεν το θυμαμαι ποτε σε Σχολικο Ανθολογιο ή αλλο εγχειριδιο, δεν θυμαμαι ποτε να αποτελεσε βαση καποιου σεναριου σειρας ή ταινιας