exetlaios
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 17 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 4.460
- Αντιδράσεις
- 1.037
Αν δεν το διάβαζα ξεκάθαρα στο avatar μου, ίσως και να μην καταλάβαινα πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος. 17/05/2006-17-05-20011. Αισίως, έκλεισα μισή δεκαετία στο φόρουμ !
Αφορμή γύρευα, να αναπολήσω. Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που πρωτομπήκα. Το φόρουμ «γυμνό» (με ελάχιστα θέματα) και οι χρήστες … 3 και ο κούκος !
Και όμως, κάτι με κράτησε. Ίσως επειδή διέκρινα μια μεγάλη δυναμική και προοπτική εξέλιξης, ίσως γιατί θέλησα να στηρίξω αυτή την όμορφη προσπάθεια και το «μεράκι» που έβλεπα πίσω της, ίσως επειδή είχα ανάγκη να θυμηθώ και να συζητήσω τα παλιά, ίσως, ίσως …
Σημασία έχει ότι «κόλλησα».
Και νά’μαι λοιπόν ακόμα εδώ, 5 χρόνια μετά ! Σε αυτά τα χρόνια, πολλά σημαντικά γεγονότα συνέβησαν στη ζωή μου. Παντρεύτηκα, έγινα πατέρας, έμεινα άνεργος, βρήκα νέα δουλειά, και διάφορα άλλα. Χαίρομαι όμως, που ανάμεσα στα σημαντικά γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος μου, παρεμβάλλονται ευχάριστα και διάφορες στιγμές που τις χρωστάω στο Retromaniax. Κοπή πίτας, συνεντεύξεις με «είδωλα»-ηθοποιούς, έρανος για τα παιδιά της Βορείου Ηπείρου και πολλές άλλες (μικρότερης σημασίας, αλλά εξίσου όμορφες σαν αναμνήσεις).
Δεν κρύβω ότι όταν πρωτομπήκα στο φόρουμ, είχα στο μυαλό μου και «υποχθόνιες» σκέψεις του στυλ « λες να με βοηθήσουν να βρω το τάδε σήριαλ ; » . Τελικά όμως, βρήκα κάτι πολύ σημαντικότερο από τα άπαντα της Οδύσειας του Διαστήματος σε AVI ή τη δισκογραφία των Iron Maiden σε MP3. Βρήκα αξιόλογους ανθρώπους, με πολλά κοινά ενδιαφέροντα, με καλή διάθεση, με όρεξη για κουβέντα και με αγάπη για τις εποχές που πέρασαν και μας άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους. Δε θα ήταν υπερβολή αν έλεγα ότι βρήκα φίλους. Ήταν πράγματι ένα ωραίο συναίσθημα να ανακαλύπτεις τον Γιώργο πίσω από τον Pooky, τον Μάριο πίσω από το Telonio, τον Νεκτάριο πίσω από τον Ambu_dare, τον Τάσο πίσω από τον Omenforever, τον Γιώργο πίσω από τον Shadowdancer, τον Μάνο πίσω από τον Manos426f, τον Πάνο πίσω από τον Wally, τον Χρήστο πίσω από τον ΑΕΟΝ και πολλούς-πολλούς άλλους.
Θυμάμαι και την πρώτη συνάντησή μας στο Θησείο, όταν το φόρουμ ήταν ακόμα σε «προ-νηπιακή φάση» : Αγχωμένος μπροστά από την είσοδο του ηλεκτρικού, έκοβα φάτσες και προσπαθούσα (μιας και δεν ήξερα κανένα παιδί εμφανισιακά) να εντοπίσω τους συνφορουμίτες. Τελικά τότε είχαμε μαζευτεί (όλοι και όλοι), ο AEON, o Wally, o Ambu_dare, o Pooky και εγώ (καμία σχέση με τις τωρινές συναντήσεις των 25+ ατόμων). Έκτοτε όμως, «κόλλησα» ακόμα περισσότερο.
Με τον καιρό, η «διαδικτυακή παρέα» εμπλουτίστηκε έντονα και με την διαπροσωπική επαφή. Έτσι, εκτός από το κατάλευκο φόντο του v-bulletin, περάσαμε στιγμές με τα παιδιά από το φόρουμ, σε διάφορα άλλα (λιγότερο φωτεινά μέρη) : Στη σκοτεινή αίθουσα προβολής του Γκαγκάριν, σε (θεοσκότεινα) σπήλαια ( !!! ) , σε (ημισκότεινους) συναυλιακούς χώρους, και αλλού.
Με πολύ χαρά βλέπω πλέον ότι η «διαδικτυακή παρέα» μας έγινε πολυπληθέστερη και περισσότερο γνωστή στον κόσμο του ελληνικού Ίντερνετ. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που είχα την τύχη να βρεθώ εδώ και να βιώσω την εξέλιξη του φόρουμ από τα πρώτα του βήματα. Το μόνο που με στεναχωρεί, είναι ότι δυστυχώς δεν έχω πλέον τόσο ελεύθερο χρόνο όσο θα ήθελα, προκειμένου να συμμετέχω ενεργότερα και δει στις ζωντανές συναντήσεις.
Μοιράστηκα μέσα από αυτές τις σελίδες, τις ομορφότερες αναμνήσεις μου, αλλά και «ξέσπασα» εκφράζοντας ορισμένες φορές και την αγανάκτησή μου ή τη λύπη μου.
Από πλευράς μου, προσπάθησα να αφήσω και εγώ την «πνευματική πινελιά» μου και χαίρομαι γιατί βλέπω ότι πολλά νεότερα μέλη, δίνουν και αυτά τον καλύτερο εαυτό τους.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ βαθέων, τον ιδρυτή, τους διαχειριστές, τους moderators, τους σχολιαστές και γενικά όλους όσους κρατάνε την «ρετρο-παρέα», ζωντανή.
Αφορμή γύρευα, να αναπολήσω. Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που πρωτομπήκα. Το φόρουμ «γυμνό» (με ελάχιστα θέματα) και οι χρήστες … 3 και ο κούκος !
Και όμως, κάτι με κράτησε. Ίσως επειδή διέκρινα μια μεγάλη δυναμική και προοπτική εξέλιξης, ίσως γιατί θέλησα να στηρίξω αυτή την όμορφη προσπάθεια και το «μεράκι» που έβλεπα πίσω της, ίσως επειδή είχα ανάγκη να θυμηθώ και να συζητήσω τα παλιά, ίσως, ίσως …
Σημασία έχει ότι «κόλλησα».
Και νά’μαι λοιπόν ακόμα εδώ, 5 χρόνια μετά ! Σε αυτά τα χρόνια, πολλά σημαντικά γεγονότα συνέβησαν στη ζωή μου. Παντρεύτηκα, έγινα πατέρας, έμεινα άνεργος, βρήκα νέα δουλειά, και διάφορα άλλα. Χαίρομαι όμως, που ανάμεσα στα σημαντικά γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος μου, παρεμβάλλονται ευχάριστα και διάφορες στιγμές που τις χρωστάω στο Retromaniax. Κοπή πίτας, συνεντεύξεις με «είδωλα»-ηθοποιούς, έρανος για τα παιδιά της Βορείου Ηπείρου και πολλές άλλες (μικρότερης σημασίας, αλλά εξίσου όμορφες σαν αναμνήσεις).
Δεν κρύβω ότι όταν πρωτομπήκα στο φόρουμ, είχα στο μυαλό μου και «υποχθόνιες» σκέψεις του στυλ « λες να με βοηθήσουν να βρω το τάδε σήριαλ ; » . Τελικά όμως, βρήκα κάτι πολύ σημαντικότερο από τα άπαντα της Οδύσειας του Διαστήματος σε AVI ή τη δισκογραφία των Iron Maiden σε MP3. Βρήκα αξιόλογους ανθρώπους, με πολλά κοινά ενδιαφέροντα, με καλή διάθεση, με όρεξη για κουβέντα και με αγάπη για τις εποχές που πέρασαν και μας άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους. Δε θα ήταν υπερβολή αν έλεγα ότι βρήκα φίλους. Ήταν πράγματι ένα ωραίο συναίσθημα να ανακαλύπτεις τον Γιώργο πίσω από τον Pooky, τον Μάριο πίσω από το Telonio, τον Νεκτάριο πίσω από τον Ambu_dare, τον Τάσο πίσω από τον Omenforever, τον Γιώργο πίσω από τον Shadowdancer, τον Μάνο πίσω από τον Manos426f, τον Πάνο πίσω από τον Wally, τον Χρήστο πίσω από τον ΑΕΟΝ και πολλούς-πολλούς άλλους.
Θυμάμαι και την πρώτη συνάντησή μας στο Θησείο, όταν το φόρουμ ήταν ακόμα σε «προ-νηπιακή φάση» : Αγχωμένος μπροστά από την είσοδο του ηλεκτρικού, έκοβα φάτσες και προσπαθούσα (μιας και δεν ήξερα κανένα παιδί εμφανισιακά) να εντοπίσω τους συνφορουμίτες. Τελικά τότε είχαμε μαζευτεί (όλοι και όλοι), ο AEON, o Wally, o Ambu_dare, o Pooky και εγώ (καμία σχέση με τις τωρινές συναντήσεις των 25+ ατόμων). Έκτοτε όμως, «κόλλησα» ακόμα περισσότερο.
Με τον καιρό, η «διαδικτυακή παρέα» εμπλουτίστηκε έντονα και με την διαπροσωπική επαφή. Έτσι, εκτός από το κατάλευκο φόντο του v-bulletin, περάσαμε στιγμές με τα παιδιά από το φόρουμ, σε διάφορα άλλα (λιγότερο φωτεινά μέρη) : Στη σκοτεινή αίθουσα προβολής του Γκαγκάριν, σε (θεοσκότεινα) σπήλαια ( !!! ) , σε (ημισκότεινους) συναυλιακούς χώρους, και αλλού.
Με πολύ χαρά βλέπω πλέον ότι η «διαδικτυακή παρέα» μας έγινε πολυπληθέστερη και περισσότερο γνωστή στον κόσμο του ελληνικού Ίντερνετ. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που είχα την τύχη να βρεθώ εδώ και να βιώσω την εξέλιξη του φόρουμ από τα πρώτα του βήματα. Το μόνο που με στεναχωρεί, είναι ότι δυστυχώς δεν έχω πλέον τόσο ελεύθερο χρόνο όσο θα ήθελα, προκειμένου να συμμετέχω ενεργότερα και δει στις ζωντανές συναντήσεις.
Μοιράστηκα μέσα από αυτές τις σελίδες, τις ομορφότερες αναμνήσεις μου, αλλά και «ξέσπασα» εκφράζοντας ορισμένες φορές και την αγανάκτησή μου ή τη λύπη μου.
Από πλευράς μου, προσπάθησα να αφήσω και εγώ την «πνευματική πινελιά» μου και χαίρομαι γιατί βλέπω ότι πολλά νεότερα μέλη, δίνουν και αυτά τον καλύτερο εαυτό τους.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ βαθέων, τον ιδρυτή, τους διαχειριστές, τους moderators, τους σχολιαστές και γενικά όλους όσους κρατάνε την «ρετρο-παρέα», ζωντανή.
....
