Παναγιά η γοργόνα [Στρατής Μυριβήλης]

[αριαδνη]

Ενα από τα τρια , μεγάλα αριστουργήματα του μεγάλου μας πεζογράφου, Στρατή Μυριβήλη τα άλλα δύο είναι η ' ζωή εν τάφω' και ' η δασκάλα με τα χρυσά μάτια'!

Διαδραματίζεται στην Λεσβο, εποχή μετά την μικρασιατική καταστροφή, όπου πολλοι πρόσφυγες καταφεύγουν στο νησί για ένα νέο ξεκίνημα,

πολλοί κριτικοί μίλησαν με τα θερμότερα λόγια για το μυθηστόρημα και το κατατάσσουν στα καλύτερα που έχουν γραφτεί ποτέ στην ελληνική πεζογραφία. Νομίζω οτι το εκκλησάκι της παναγιάς της γοργόνας υπάρχει δεν είναι φανταστικό! Εχει ένα από τα πιο σπάνια 'ρετρό εξώφυλλα' μια παναγιά με ουρά γοργόνας που κρατάει μια τριαινα!

Η σμαραγδή μαγευει με την ομορφια της το νησί και όλη την νομίζουν για πλάσμα ξωτικό, οι γυναίκες του νησιού την ζηλεύουν και την φθονούν ενώ οι άνδρες μαγνητίζονται από την εκθαμβωτική και ανεξήγητη ομορφια της! Ολοι θέλουν να την κάνουν δική τους μα ένας την αγαπά αληθινά γι' αυτο που είναι και μένει αιωνιος θαυμαστής της μέχρι την ωρα που τους χωρίζει ο θάνατος!

Κανείς δεν γνωρίζει την καταγωγή της και σε λίγο φήμες διαρρεονται από καλοθελητές γι' αυτην! Αλλα η Σμαραγδή θα τα αντεξει όλα και θα επιβιωσει!

 

[tanan]

Εκπληκτικό βιβλίο από τα καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία που έχω διαβάσει!!!

Δυστυχώς στο εκκλησάκι που περιγράφει ο Μυριβήλης στην Σκάλα Συκαμινιάς η εικόνα της Παναγίας ως γοργόνα δεν υπάρχει κάτι που λύπησε πολύ όταν πήγα.

 

[sunset89]

Άλλη μια απόδεξη ότι η γενιά του '30 έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην ελληνική πεζογραφία! Μπράβο για το θέμα. Το βιβλίο είναι πολύ όμορφο και όποιος δεν το 'χει διαβάσει ολοκληρωμένο (το τονίζω, διότι συνήθως μένουμε στα αποσπάσματα των σχολικών βιβλίων), πραγματικά αξίζει να το δανειστεί/αγοράσει. Σίγουρα δεν είναι και το ... τελειότερο, αλλά ανήκει στα αριστουργήματα εκείνης της εποχής.

 

[fraoulitsa]

Μπράβο κι από εμένα για το θέμα! Αριἀδνη, όντως το εκκλησάκι υπάρχει στη Σκάλα Σκαμνιάς στη Μυτιλήνη κι είναι εκπληκτικό. Βέβαια, η παράδοση για το πώς κατασκευάστηκε όπως παραδίδεται από το βιβλίο δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.. Τέλος πάντων.. Το βιβλίο είναι απλά εξαιρετικό, όπως και ολόκληρη η Τριλογία του Πολέμου. Το έχω δουλέψει αρκετά, μιας και η πτυχιακή μου στη σχολή αφορούσε τη γλώσσα του. Σίγουρα ανήκει στα βιβλία που αξίζει να διαβαστούν ολοκληρωμένα, όπως πολύ σωστά λέει και η sunset..

 

[ntsmrtz]

πολύ ωραίο βιβλίο!

γενικά, όλα τα κείμενα της γενιάς του μεσοπολέμου είναι μοναδικά!

 

[Domenica]

Κυκλοφορουν ακόμα αυτες οι εκδοσεις και ειναι ευκολο να βρεθουν, καθώς ειναι οι κλασσικες αυτών των έργων. ''Η ζωη εν τάφω᾽᾽ με έχει σοκάρει, τα άλλα τα θυμαμαι με μεγάλη τρυφεροτητα, ηλιο, θάλασσα και μια Ελλάδα που δεν υπάρχει.

 

[retrofan]

Από την "Τριλογία του Πολέμου", το αγαπημένο μου είναι η "Ζωή εν Τάφω". Και κατά έναν περίεργο τρόπο μου φαίνεται και το λιγότερο θλιβερό ...

Οι κοπέλες που πριν κλείσουν τα 25 έχουν σφαλίσει τη ζωή τους (η Σμαραγδή που τάζεται στην Παναγιά, η Σαπφώ που παραμένει όμηρος του άρρωστου παιδιού και της μικρής κοινωνίας στη "Δασκάλα με τα χρυσά μάτια") μού έσφιγγαν την καρδιά .

 

[αριαδνη]

Από την "Τριλογία του Πολέμου", το αγαπημένο μου είναι η "Ζωή εν Τάφω". Και κατά έναν περίεργο τρόπο μου φαίνεται και το λιγότερο θλιβερό ...
Οι κοπέλες που πριν κλείσουν τα 25 έχουν σφαλίσει τη ζωή τους (η Σμαραγδή που τάζεται στην Παναγιά, η Σαπφώ που παραμένει όμηρος του άρρωστου παιδιού και της μικρής κοινωνίας στη "Δασκάλα με τα χρυσά μάτια") μού έσφιγγαν την καρδιά .

ρετροφαν μου, οχι και το λιγότερα θλιβερό, θυμάσαι ο δυστυχος στο τέλος γίνεται κομμάτια απο μια χειροβομβίδα και μιλάμε στηριζονταν η υπόθεση σε πραγματικό ημερολόγιο.. ενος στρατιωτη!

Την Σμαραγδή κάπου την δικαιολογώ, νομιζει πως ειναι νεραιδογέννημα η ξωτικο και αυτή ειναι που εκανε κακό στον ερωτευμένο Λάμπη , τον βρίσκουν νεκρό χωρις μάτια, στον βυθό της θάλασσας ! οπότε και αυτη τασσεται στον ανεκπλήρωτο έρωτα για το αδικοχαμένο παλικάρι, αφού γνωριζει τον πραγματικο ερωτα στο πρόσωπο του και την ολοκληρωση, τι άλλο να νιωσει , δν εχει κατι άλλο να νιωσει, γνωρισε τα πάντα και δεν νομιζω οτι ετσι τασσεται στην χαρη της Παναγίας , της γοργόνας!

 

[retrofan]

Θα επιμείνω αριάδνη μου! Το λιγότερο θλιβερό. Γιατί ο δόλιος σκοτώνεται επειδή είναι στρατιώτης κι έχει την ατυχία να βρίσκεται σ' αυτόν τον παραλογισμό που λέγεται πόλεμος. Υπάρχει δηλαδή μια εξήγηση στον θάνατό του και κυρίως δεν περνάει από το δικό του χέρι.

Η Σαπφώ στη "Δασκάλα με τα χρυσά μάτια" είναι νεκρή - ζωντανή κι αυτό για μένα είναι πιο σπαραξικάρδιο. Παντρεύτηκε έναν άντρα που σχεδόν μισούσε, γέννησε ένα παιδί - τέρας και βρίσκεται μόνη σ' ένα χωριό που την κακολογεί γιατί τη ζηλεύει. Όπως ομολογεί η ίδια όλοι οι άντρες την πλησιάζουν είτε ως δικαστές είτε ως μνηστήρες. Μια όμορφη, νέα, έξυπνη κοπέλα, με τη ζωή καταδικασμένη πριν καλά - καλά αρχίσει.

Όσο για τη Σμαραγδή ... Για μένα όχι απλώς δεν γνωρίζει την ολοκλήρωση της αγάπης μαθαίνοντας για τον έρωτα του Λάμπη αλλά αντίθετα κλείνει για πάντα τις πόρτες στο να το μάθει. Προφανώς η εμπειρία με τον θετό της πατέρα τής άφησε τέτοιες φοβίες που "βολεύτηκε" στην λατρεία του νεκρού παλικαριού (τον οποίο, όσο ζούσε, είχε απορρίψει) για να εμποδίσει την καρδιά της και το σώμα της ν' αγαπήσουν όπως αγαπά μια ζωντανή γυναίκα.

Χωρίς να λέω ότι θεωρώ τον θάνατο προτιμότερο από κάποια είδη ζωής (αλλοίμονο! Όσο ζούμε, υπάρχει ελπίδα ν' αλλάξουν τα πάντα), η "Ζωή εν Τάφω" μου μάγκωσε λιγότερο την καρδιά από τα άλλα δύο βιβλία.

 

[αριαδνη]

ρετροφαν μου, όπως το θετεις μάλλον έχεις δίκιο! νομιζα τόσα χρόνια η Σμαραγδή πως ειχε την ενοχή του παρελθόντος και κουβαλούσε μια κατάρα που σκότωνε τους άνδρες που την αγαπούσαν και η ιδια ενιωθε ενοχη!

Ο Λάμπης την αγαπησε για την ψυχή της και όχι για το ωραιο παρουσιαστικό της, σπάνιο και ηταν ο μόνος! και τον απέρριψε πολυ σωστά εν ζωή, μηπως όμως αυτη η απόρριψη έγινε θηλιά στο λαιμό της και την έπνιξε αργότερα..και όχι το δυσαρεστο συμβάν με αυτον που την ειχε βρει στην βαρκα του και όντας ατεκνος την ανέστησε!

 

[Domenica]

Να συμφωνήσω και εγώ πως όντως οι κοπέλες με την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και την τσακισμένη ζωή ήταν κάτι απίστευτα θλιβερό. Γενικότερα η θέση της γυναίκας (ειδικά στα μικρά μερη) σου έκανε την καρδιά περιβόλι... Ηταν όμως τόσο συνηθισμένο να διαβάζεις για τέτοιες ιστορίες στην κλασσικη Ελληνική λογοτεχνία που μετά απο 5-6 βιβλία τις θεωρούσες κομμάτι του σκηνικού. Οχι μονο στον Μυριβήλη αλλά σχεδόν σε όλους τους αγαπημένους μας συγγραφεις, ακόμα και σε πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους π.χ. το φαινόμενο το συναντάμε στον Καζαντζάκη αλλά και στον αστό Καραγάτση.

 

[αριαδνη]

Το φαινομενο της ωραιας και απροσπελαστης γυναικας ειναι οντως φαινομενο της μεταπολεμικης λογοτεχνιας και το συνανταμε πολυ στο μυριβηλη ,σμαραγδη, σαπφω! Οπως και στον καραγατση! Τελικα ειχε ασελγησει ο πατριος της πανω στην σμαραγδη νομιζα πως αποπειρα ειχε μονο κανει αλλα οχι κανονικα την βιασε για αυτο και αυτη ενιωθε αηδια γοα τους ανδρες

 

[αριαδνη]

Το τάξιμο της Σμαραγδής στην Παναγία

'' Τώρα ήταν μόνο αυτή και ο νεκρός εραστής, αυτός ποτέ δεν θα την απογοήτευε γιατι ποτέ δεν θα την άγγιζε, όμως τον ένιωθε, τον ανέπνεε παντού γύρω της''

 

[αριαδνη]

Μια υπέροχη κριτική από κάθε άποψη για το έργο αυτό! απίστευτη κριτική που τα περιλαμβάνει όλα από ένα μπλογκ

http://tiallothadiavasoume.blogspot.gr/2012/02/blog-post.html

πηγη: τι άλλο θα διαβάσουμε

 

[αριαδνη]

Και στα αγγλικά πια

 

[αριαδνη]

H εικόνα της Παναγίας σαν τον Ποσειδώνα κρατά στο ένα χέρι την τρίαινα και στο άλλο το πλοίο . Αυτή η εικόνα ενέπνευσε τον Μυριβήλη, η πιο σπάνια Παναγία σε όλη την χριστιανοσύνη. Με πράσινα μάτια περιγράφεται από τον Μυριβήλη και πράσινα είναι τα μάτια και της Σμαραγδής. Η Σμαράγδι στο τέλος ανήκει μόνο στην Παναγία.