Παρέλαση και γιορτή

[Λορένα]

Καθε 25 Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου ειχαμε φυσικα παρέλαση.

Και ποιος δεν εκανε παρέλαση?

Δυστυχως ομως λογω εποχης εκεινες τις μερες εκανε παντα κρυο.

Με θυμαμαι, μαζι με αλλα κοριτσια να ξεπαγιαζω κατω απο το ψιλοβροχο ή τον παγωμενο αερα, με τα λεπτα ρουχα της παρελασης (ενα πουκαμισο λευκο και μια φουστα μπλε ή μαυρη) μεχρι να ερθει η ωρα να παρελασουμε και να φυγουμε να παμε σπιτακι μας να ζεσταθουμε . Οι περισσοτερες απο μας, φοραγαν και καποιο λευκο μπλουζακι κατω απο το πουκαμισο μπας και ζεσταθουν λιγακι.

Αλλοι περναν μπουφαν που τα αφηναν σε καποιο μαγαζι εκει κοντα.

Αλλα.. γενικα η ολη αναμονη, ηταν ενα μαρτυριο.

Αρκετοι ηταν αυτοι που εκαναν κοπανα την μερα της παρελασης, αλλα επειδη δεν ειχαμε αυστηρους καθηγητες, σπανια μπαιναν τιμωριες

Η προηγουμενη μερα της παρελασης ηταν καθαρα μερα γιορτης. Ειδικα στο δημοτικο επρεπε να φερνουμε λουλουδια, για να τα καταθεσουμε στο μνημειο (του αγνωστου στρατιωτη συνηθως), μαζι με καποια στεφανια και 5 ποιηματα που θα λεγαν καποιοι απο μας και εναν λογο του δασκαλου, που .. αλιμονο, ηταν πανω απο 6 σελιδες καθε φορα

Το κακο και εδω ηταν η αναμονη..

Δεν εφτανε που την ανοιξη (συνηθως) δεν υπηρχαν λουλουδια ανθισμενα, επρεπε να τα κραταμε και ολη μερα στο χερι (απο τις 8.30 το πρωι, 11 γινοταν η γιορτη) γιατι τα αγορια μας τα κλεβαν.

Μια φορα ειχα τσακωθει με καποιον και του τα βροντηξα στο κεφαλι (ε.. βαρεθηκα αλλο να τα κραταω) και τα πηρε αυτος και τα κατεθεσε, ενω εγω πηγα με αδεια χερια τελικα #)

Τα στεφανια τα φτιαχναμε και αυτα, παραμονη της γιορτης. Τα αγορια σκαρφαλωναν στις δαφνες και εκοβαν τα κλαδια, και εμεις τα κοριτσια φτιαχναμε τα στεφανια δενοντας τα με σπαγκο

Στο γυμνασιο δεν ειχαμε λουλουδια και τα στεφανια απο το ανθοπωλειο. Εμεινε μονο η αναμονη της γιορτης και το : "1 λεπτο σιγη για τα θυματα". που.. επειδη καθομουν παντα στο τελος για καποια χρονια, δεν καταλαβαινα τον λογο που σιωπουσαν ολοι και φωναζαν σε μας τους πισω : σουτ !! σιωπη! Αλλα ουτε και κανεις απο τους διπλανους μου που ρωταγα, ηξερε για ποιο λογο καναμε σιωπη . Το εμαθα καποια χρονια μετα #)

 

[tsalk]

Μια φορα ειχα τσακωθει με καποιον και του τα βροντηξα στο κεφαλι (ε.. βαρεθηκα αλλο να τα κραταω) και τα πηρε αυτος και τα κατεθεσε, ενω εγω πηγα με αδεια χερια τελικα #)

Kαυγατζού από μικρή!

 

[pooky(1)]

Η τελευταία φορά που παρέλασα ήταν όταν πήγαινα 6η Δημοτικού.

Στο Γυμνάσιο και Λύκειο πάντοτε βρισκόμουν στο μαγαζί γιατί έπρεπε να εκμεταλλευτούμε την αργία για να αναστενάξει η πίστα. Φυσικά, εγώ και στη κόλαση να μου λέγαν να πάω θα πήγαινα, για να κερδίσω μια μέρα να μη δω τις απαίσιες εφιαλτικές φάτσες των καθηγητών μου και των συμμαθητών μου, όχι στο σκυλάδικο που πέρναγα φίνα.

Κλασσικά την επόμενη και παραεπόμενη δεν είχε σχολείο για μένα, έμενα να βοηθήσω και αν έπεφτε καμιά Πέμπτη, ή Τρίτη, ήταν η καλύτερή μου, πρόωρα Χριστούγεννα!!!!!

 

[sparklingeagle]

Προσωπικά είμαι κατά των μαθητικών παρελάσεων. Πιστεύω ότι αυτός ο θεσμός που παραπέμπει σε άλλες αλήστου μνήμης εποχές πρέπει κάποια στιγμή να καταργηθεί.

Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πουθενά δεν υπάρχουν μαθητικές παρελάσεις κατά την διάρκεια των εθνικών εορτών. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία κυριαρχούν ακόμα αυτοί οι αναχρονιστικοί θεσμοί, απόρροια των στρατιωτικών καθεστώτων που κυβέρνησαν την Ελλάδα την "μαύρη" περίοδο 1940-1974.

Ο καθένας από μάς ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

 

[Stratulator]

Οι Παρελασεις γινονται προς τιμην αυτων που επεσαν μαχομενοι για την Πατριδα... Τους "αγνωστους" στρατιωτες... Τους παππουδες και τις γιαγιαδες μας ,δηλαδη... Δεν βρισκω κατι κακο σ'αυτο...( Το μονο κακο που θυμαμαι ειναι οτι οταν εκανα παρελαση με εβαζαν τελευταιο!)

 

[Shakti]

Φιλικά τελείως και επι την ευκαιρία μιλώντας γενικά: Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που κάνουμε στρατιωτικές παρελάσεις επειδή είμαστε η μοναδική Ευρωπαϊκή χώρα που αγωνίστηκε, αντιστάθηκε, πείνασε και υπέφερε βαρύτατες απώλειες σε σχέση με τον εξοπλισμό, το μέγεθος και τον πληθυσμό της, προκαλώντας τον σεβασμό σε όλο τον κόσμο τότε. Και αυτοί που τελικά στην ιστορική μνήμη τιμηθήκαμε λιγότερο απο όλους γιατί την ιστορία όπως ξέρουμε την γράφουν άλλοι. Εγώ η ίδια είμαι εγγονή αγωνιστή του μετώπου και το θεωρώ το λιγότερο τιμή μου αναγνωρίζοντας βέβαια παράλληλα πως εγώ δεν εχω κάνει κάτι το ιδιαίτερο.

Και ότι έγινε, με όπλα και τανκς έγινε, δεν έγινε με λουλουδάκια και ροδοπέταταλα. Και οφείλουμε να τιμούμε, να θυμόμαστε. Όχι να απαξιώνουμε και να ξεχνάμε επειδή αυτό έχει επιβάλλει τα τελευταία 15 χρόνια η ιδεολογική "μόδα" των υποτίθεται politically correct σε ΜΜΕ και πολιτική που ξεφύτρωσε στην χώρα επιβάλλοντας εκβιαστικά εθνική αμνησία και αλήθειες κομμένες και ραμμένες βολικά. Άλλες κλεψιές πρέπει να μας απασχολούν αυτών που έφαγαν και ήπιαν απο τα σπλάχνα της χώρας, και όχι αν θα κάψει λίγο πετρέλαιο παραπάνω το τανκ για την παρέλαση. Και το γεγονός πως σε αυτές τις παρελάσεις μνήμης, του ΟΧΙ και μιας γενναίας αντίστασης, παρίστανται άτομα που ξέρουν να κανουν μόνο επικύψεις και να λένε "ναι" σε όλα.

Και το λέω αυτό εγώ που δεν διακατέχομαι απο τρέλα γι αυτά τα θέματα, και τις παρελάσεις τότε τις βαριόμουνα αφόρητα, τώρα όμως θυμάμαι και εκτιμώ αλλιώς κάποια πράγματα.

Αυτά και κλείνω, επειδη μάλλον θα μας μαλώσουν δικαίως οι mod που παρεκκλίνουμε του θέματος, και απολογούμαι εκ των προτέρων που αν και εις γνώσιν μου συμμετείχα σε αυτό.

Δεν συμμετείχα ποτέ στις παρελάσεις, βαριόμουνα και κρύωνα. Την έκανα κοπάνα και με κυνηγούσαν. Μου άρεσε πάντα όμως να συμμετέχω στις γιορτές, όπου πάντα είχα ένα ποίημα, κείμενο ή θεατρικό ρόλο. :flower:

 

[Kambia]

Είμαστε στο Υποφορουμ "Σχολικές Αναμνήσεις" και το θέμα μας είναι οι σχολικές παρελάσεις και το τι θυμόμαστε απο κεί.

Μην ξεφεύγετε παρακαλώ και μην κάθεστε να αναλύσετε γιατί και πως.

Στάνταρ θα προκύψουν καβγάδες έτσι

 

[Stratulator]

Τα στραγαλια ηταν μοδα στην αρχη των 90'ς η' υπηρχε και στα 80'ς?...

 

[Kambia]

Τα στραγαλια ηταν μοδα στην αρχη των 90'ς η' υπηρχε και στα 80'ς?...

Στάνταρ στα '80ς

 

[Hlebouras]

Σχολική παρέλαση, 28-10-1975

 

[johnny19818]

Προσπαθούσα όσο γίνεται να αποφύγω να μπω στην παρέλαση σε αντίθεση με τον πατέρα μου ο οποίος επέμενε γιατί για κάποιο λόγο του φαινόταν ότι επέλεξαν το γιο του και ότι ήταν ικανός για να παρελάσει. Κολοκύθια με τη ρίγανη. Μάλιστα μερικές φορές που δεν μπήκα στην παρέλαση άρχισε τα πως και γιατί. Οι σχολικές παρελάσεις δεν με συγκίνησαν ποτέ. Αντιθέτως παρέλασα με μεγάλη ευχαρίστηση εκπροσωπώντας τον ΤΕΙ μου. Αυτό που θυμάμαι πολύ καλά ήταν ότι μετά τις παρελάσεις συνήθως πηγαίναμε και τρώγαμε μπουγάτσα και στα τρελά κέφια πίναμε και ένα Life χυμό.

 

[alkis21]

Μέρες που είναι, να και μια φωτογραφία μου από παρέλαση (1986, έκτη δημοτικού / 11 ετών, εγώ είμαι αυτός σε πρώτο πλάνο):

 

[perlastar]

Στην παρέλαση συμμετείχα στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, καθώς μας έβαζαν όλους υποχρεωτικά. Το μόνο που μου άρεσε, ήταν το ότι χάναμε μάθημα με τις πρόβες, κατά τα άλλα ποτέ δεν μου άρεσε η παρέλαση. Κρύωνα με εκείνα τα λεπτά ρούχα, και βαριόμουν κιόλας. Κι αυτά τα στραγάλια που μας πέταγαν στη μούρη πονούσαν τα άτιμα! Από το Γυμνάσιο και πέρα που δεν μας πίεζαν τόσο για συμμετοχή, δεν ξαναπήρα ποτέ μέρος σε παρελάσεις. Κατά καιρούς προσπαθούσε να με πείσει ο γυμναστής, λέγοντάς μου ότι θα μπω παραστάτρια, και πως είναι δυνατόν να μη θέλω, τίποτα εγώ. Του έλεγα ότι θα λείπω στην επαρχία τις μέρες των γιορτών για να τον αποφύγω.

 

[RIO]

Ε,ρε στραγάλια που τρώγαμε.... πριν μπούμε στην τελική ευθεία, υπήρχε μια εκκλησία που χτιζόταν και εκεί παραμόνευαν οι σκοπευτές και μας άλλαζαν τα φώτα. Στην Πέμπτη δημοτικού πάντως που ήμουν παραστάτης, μου είχε αρέσει πάρα πολύ και ένιωθα μεγάλη τιμή. Στο γυμνάσιο το βλέπαμε ( κακώς ) σαν αγγαρεία και σκεφτόμασταν ότι δεν μπορούμε να πάμε στο χωριό. Θυμάμαι και μια χρονιά που είχε φοβερή παγωνιά και όλοι ήμασταν σαν φουσκωτοί από τις μπλούζες και τις φανέλες που φορούσαμε κάτω από τα πουκάμισα...

 

[BETTY BOOP]

Δεν είχα συμμετάσχει σε σχολική παρέλαση. Ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω...Δεν γνωρίζω το λόγο για τον οποίο το σχολείο μας δεν έκανε παρέλαση. Θυμάμαι στις γυμναστικές-καλλιτεχνικές επιδείξεις στη Β', Δ, ΣΤ' Δημοτικού που είχαμε κάνει για το τέλος της σχολικης χρονιάς, εκεί παρελαύναμε μπροστά από τους καλεσμένους όλες οι τάξεις...είχαμε σημαιοφόρο και παραστατες, ακολουθούσαν τα τμήματα.

 

[Crimson Moonlight]

Παρέλαση έκανα 14 φορές. Ακόμα και στις τάξεις που δεν ήταν υποχρεωτική με έβαζαν οι γυμναστές γιατί είχα σταθερό βηματισμό και χέρια. Μάλιστα πάντα με έβαζαν στην άκρη απ' την μεριά των επισήμων για να φαίνομαι. Μου άρεσε πολύ και το βρίσκω πολύ ωραίο θέαμα, αλλά δεν μπορώ να πώ ότι το απόλαυσα ώς μαθήτρια.


Τα ρούχα ήταν πολύ λεπτά και από κάποια διαβολική συγκυρία κάθε ΜΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που έκανα παρέλαση έβρεχε. Και μιλάμε για κατακλυσμό. Τα στραγάλια έμπαιναν μέσα στα μαλλιά και τα μάτια μου, ενώ μία χρονιά είχαν πετάξει καί αυγά-ευτυχώς εμένα δεν με πέτυχαν. Στην έκτη δημοτικού θα ήμουν παραστάτρια, αλλά να 'ναι καλά ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, πήρε άλλο παιδάκι την θέση μου. Στο γυμνάσιο καί το λύκειο ήμουν η μόνη κοπέλα χωρίς 15ποντη/18ποντη γόβα, συνεπώς η μόνη που περπατούσε και δεν πήγαινα σαν χήνα. Έβλεπες κάτι τούμπες...Και πολύ βαρύ μακιγιάζ που και για σκυλάδικο πολύ θα ήταν (το οποίο έλιωνε με τη βροχή). Επίσης γινόταν πάντα φασαρία για το ύψος που είχαν οι φούστες και τα ξεκούμπωτα πουκάμισα. Το καλύτερο το άφησα για το τέλος! Στην δευτέρα λυκείου με έβαλαν διμοιρίτισα στα αγόρια!!! Σιγά μην με άκουγαν...και περιττό να πώ πως έφτανα μόλις μέχρι την μέση αυτών που ήταν στην πρώτη σειρά! Φανταστείτε, θέαμα για τρελό γέλιο! Πιό πολύ απ' όλα όμως μ' ενοχλούσε η αναμονή (τα άλλα τουλάχιστον είχαν πλάκα), που μας έλεγαν να είμαστε εκεί στις 11:00 και ξεκινούσαμε στις 13:00!