ARETARA
RetroNuts!
- Joined
- 1 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 2.136
- Αντιδράσεις
- 2.279
Παραγγελιά! (1980)
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Παραγγελιά!
Μια σημαντική ταινία του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου θα συζητήσουμε εδώ. Είναι η "Παραγγελιά", μια συμπαραγωγή του Παύλου Τάσιου με την Γκρέκα Φιλμ Α.Ε. σε σενάριο και σκηνοθεσία του πρώτου.
Το θέμα - το καστ. Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 1973. Μια παρέα από 3 άντρες (Νίκος, Αντώνης Αντωνίου, Δήμος, αδερφός του Νίκου, Αντώνης Καφετζόπουλος και Βάγγος, φίλος τους, Γιώργος Ζορμπάς) αποφασίζουν να πάνε σε ένα σκυλάδικο με τις γυναίκες/ερωμένες τους (αντίστοιχα Ρούλα, Όλια Λαζαρίδου, Καίτη, Σοφία Ρούμπου, Βίκυ Βανίτα). Ο Νίκος έχει φυλακιστεί στο παρελθόν και μέσα στο σκυλάδικο υπάρχουν 3 αστυνομικοί με πολιτικά (Γιώργος Κοτανίδης, Μενέλαος Ντάφλος, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος) που ξέρουν το ιστορικό του Νίκου.
Κάποια στιγμή η Ρούλα και ο Νίκος θα μαλώσουν και αυτός θα τη διώξει. Ο Βάγγος, για να εκτονώσει την κατάσταση θα πάρει τις άλλες γυναίκες μαζί του για να τις πάει στα σπίτια τους. Έτσι τα δύο αδέρφια μένουν προσωρινά μόνοι.
Ο Νίκος λέει τον Δήμο να χορέψει μια παραγγελιά γι' αυτόν και αυτός δέχεται. Τη στιγμή όμως που ξεκινάει η παραγγελιά οι 2 από τους 3 αστυνομικούς με φανερή διάθεση να του την χαλάσουν χορεύουν κι αυτοί στην πίστα. Ο Δήμος θα εκραγεί και θα σπρώξει τον έναν οπότε δεν θα αργήσει να επέλθει η σύρραξη. Ο Νίκος βλέποντας να χτυπάν τον αδερφό του και σε έξαλλη κατάσταση τραβάει σουγιά και χτυπά αδιακρίτως. Τα δύο αδέρφια φεύγουν από το μαγαζί αφήνοντας μια λίμνη αίματος πίσω τους.
Ο Δήμος αφού πρώτα περάσει από το σπίτι στη συνέχεια παίρνει ταξί και περιφέρεται άσκοπα στους δρόμους της Αθήνας. Ο Νίκος θα πάει στον Νώντα (Νικήτας Τσακίρογλου) και θα του ζητήσει να τον φυγαδεύσει. Ο τελευταίος θα φανεί ότι κάνει ενέργειες για να τον βοηθήσει, ωστόσο όταν μαθαίνει για το φονικό θα σπεύσει να ειδοποιήσει την αστυνομία. Η σύλληψη του Νίκου είναι γεγονός. Στο μεταξύ έχει παραδοθεί και ο Δήμος.
Η τελευταία πράξη του δράματος θα παιχτεί στα δικαστήρια όπου θα βρίσκεται και ο πατέρας τους (Στράτος Παχής).
Σχόλια- σκέψεις για την ταινία
Ως γνωστόν η ταινία βασίζεται στο πραγματικό περιστατικό που έλαβε χώρα το 1973 στο νυχτερινό κέντρο "Νεράιδα της Αθήνας" όπου ο Νίκος Κοεμτζής σκότωσε τρεις ανθρώπους (2 εξ αυτών αστυνομικοί) και τραυμάτισε άλλους 7 για μια παραγγελιά. Ο Τάσιος έχοντας αυτό το συμβάν στα χέρια του δεν κάνει μια απλή καταγραφή - περιγραφή του εν είδει αστυνομικού ρεπορτάζ. Εμβαθύνει στους χαρακτήρες και όπου κρίνεται σκόπιμο διαφοροποιεί το σενάριο χωρίς ωστόσο να ξεφεύγει από την κεντρική ιδέα.
Η κεντρική ιδέα είναι ο ήρωας - δράστης και το πλαίσιο που κινείται. Ένας ποινικός-επαναστάτης όπως θα τον υπονοήσει σε έναν κόσμο βυθισμένο στο αλκοόλ, τη διαφθορά, τη "φθηνή" και φτιασιδωμένη διασκέδαση ανθρώπων που γελούν αλλά δεν χαίρονται, ίσως με εξαίρεση τον Αμερικανό που βλέπει αλλά δεν καταλαβαίνει.
Η μοίρα του πρωταγωνιστή είναι προδιαγεγραμμένη και ετεροκαθορισμένη από τη γέννησή του ακόμη (δες και Αποσπάσματα). Το ξέρει και εν πολλοίς έχει πάρει τις αποφάσεις του. Γι' αυτόν η Παραγγελιά θα είναι κάτι παραπάνω από ένας χορός. Θα είναι σαν να σηκώνει ανάστημα σε κάτι που από πριν ξέρει ότι τον βουλιάζει καθημερινά. Θα το κάνει όμως κι ας ξέρει ότι θα το πληρώσει. Είναι έτοιμος να πληρώσει.
Γύρω από τον ήρωα διαπλέκεται και η παρέα. Άνθρωποι του μεροκάματου, καθημερινοί που βρίσκουν στα σκυλάδικα την εκτόνωση που θέλουν. Η κάμερα θα γενικεύσει από την παρέα στην πίστα και θα επιχειρήσει να "ζωγραφίσει" όλο το μωσαϊκό ανθρώπων που συνθέτουν αυτό το παζλ. Το συμπέρασμα δεν διαφέρει στην ουσία.
Στο πρώτο μισό της ταινίας όπου γίνεται η αφήγηση και η παρακολούθηση των γεγονότων μέχρι το φονικό οι ρυθμοί είναι γρήγοροι, οι διάλογοι με σθένος και η κάμερα κλεισμένη στους τοίχους του μπουζουξίδικου υποβάλλει για τα καλά τον θεατή. Μοιραία όμως το δεύτερο μισό γίνεται πιο "τεχνικό", πιο "αστυνομικό" και διαφεύγει από τα όρια της κοινωνικής κριτικής. Σημαντική ωστόσο σκηνή η συζήτηση των γιων με τον πατέρα που θα εξελιχθεί στη σύγκρουση δύο κόσμων και δύο κοσμικών αντιλήψεων.
Εξαιρετικός ο Αντώνης Αντωνίου στον ρόλο του Νίκου Κοεμτζή, σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του αν όχι τον καλύτερο. Δίκαια κρατάει τα σκήπτρα της ερμηνείας με τη δύναμη και το πάθος που είχε. Πολύ καλός και ο Αντώνης Καφετζόπουλος στην πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση. Από τους υπόλοιπους άντρες θα ξεχωρίσω τη σπουδαία μορφή του Στράτου Παχή ως πατέρα. Τέλος μου άρεσε και ο Γιάννης Μποσταντζόγλου ως μπράβος. Εννοείται ότι πέραν των άλλων είχε και τα σωματικά προσόντα να υποστηρίξει τον ρόλο του...
Από τις γυναίκες θα ξεχωρίσω τη Σοφία Ρούμπου μια ηθοποιό που ανέκαθεν εκτιμώ και που νομίζω δεν της δόθηκε όση δημοσιότητα και ευκαιρίες πιθανά να της άξιζε. Αρκετά καλή και η Όλια Λαζαρίδου. Ειδική μνεία τέλος θα κάνω στους καλλιτέχνες της πίστας, τη γνωστή Ελένη Ροδά, γνωστή κινηματογραφική παρουσία και τον άρχοντα του λαικού τραγουδιού Γιώργο Καμπουρίδη.
Φυσικά στους διακριθέντες δεν θα μπορούσε να λείπει η μορφή της Κατερίνας Γώγου που σε ουδέτερο χρόνο και ως παρών - απών από τον χώρο που διαδραματίζονται τα γεγονότα "παγώνει" τον χρόνο και θέτει το πλαίσιο της συζήτησης ξεφεύγοντας από τα στενά όρια του ειδικού και πιάνοντας τη μεγάλη εικόνα.
Η φωτογραφία των Κώστα Παπαγιαννάκη και Σάκη Μανιάτη σε σκοτεινό φόντο εμπνέει και εισάγει τον θεατή από νωρίς στην εικόνα που θέλει να περιγράψει ο σκηνοθέτης.
Μουσική. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και για τη μουσική του Κυριάκου Σφέτσα, τότε διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ και κυκλοφόρησε σε δίσκο έναν χρόνο μετά τα ποιήματα της Γώγου. Υποβλητική η μουσική σύνθεση με αρκετές κορυφαίες στιγμές.
Πέραν της μουσικής επένδυσης, πλήθος είναι τα λαϊκά ακούσματα της εποχής που περνάνε από τον δέκτη. Θα σταχυολογήσω τα πιο ποιοτικά: Ποιος θα με πληροφορήσει (Στέλιος Καζαντζίδης, 1958), Βαδίζω και παραμιλώ (εδώ η πρώτη εκτέλεση με τους Γιάννη Παπαϊωάννου και Στέφανο Σπιτάμπελο), Τα μαύρα μάτια σου (Μανώλης Αγγελόπουλος, Ο πρόσφυγας 1977), Άσε με πια (Πάνος Γαβαλάς, Θέλω να πω τον πόνο μου, 1975), Του χωρισμού η ώρα (Τόλης Βοσκόπουλος, Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε, 1977), Η ζωή εδώ τελειώνει (Στράτος Διονυσίου, Μαζί με τον Στράτο, 1970), Τρελοκόριτσο (Γρηγόρης Μπιθικώτσης, 1955), Αντιλαλούν οι φυλακές (εδώ η πρώτη ερμηνεία/εκτέλεση/εκδοχή του Μάρκου Βαμβακάρη, 1935).
Διακρίσεις. Η ταινία απέσπασε δικαίως 6 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1980 (β' καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, μουσικής, α' ανδρικού ρόλου, μοντάζ, ηχοληψίας και ΕΚΚΑ καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους).
Μικρά-μικρά. Για όσους θέλουν να μάθουν την πραγματική ιστορία του περιστατικού και άλλες σχετικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες μπορούν να δουν αυτήν την ανάρτηση.
Αποσπάσματα
Κατερίνα Γώγου (Α' απόσπασμα): Θέλω να κουβεντιάσω
Κατερίνα Γώγου (Β' απόσπασμα): Μοναξιά
Κατερίνα Γώγου (Γ' Απόσπασμα) Δες βίντεο.
Κατερίνα Γώγου (Δ' Απόσπασμα): Θα 'ρθει καιρός
Απόσπασμα 1. Ο Βάγγος σηκώνεται να χορέψει με την Καίτη. Ο Δήμος σχολιάζει...
Δήμος: - Ωχ, ωχ, ωχ... Ρεζιλίκι....
Νίκος: - Σε ποιους ρε; Ποιοι είναι όλοι αυτοί εδώ μέσα;
Απόσπασμα 2. Ο Νίκος αφηγείται στον Δήμο.
Νίκος: - Όταν βγήκα από τη φυλακή, τον Οκτώβρη, συνάντησα στον δρόμο τον πατέρα. Τυχαία ε; Μου λέει: "Να προσέχεις!". Του λέω: "Θα φύγω εγώ". "Και πού θα πας; Όπου και να πας ο φάκελος θα 'ρχεται από πίσω...Να προσέχεις ρε!!! Βάλε μυαλό, γίνε άνθρωπος!!!". "Τώρα..." του λέω... με καταλαβαίνεις;
Δήμος: - ....
Νίκος: - Μέσα σε 3 εκατομμύρια κόσμο συνάντησα κατά τύχη τον πατέρα...
(...........)
Νίκος: - Είμαστε αδέρφια ρε;
Δήμος: - Είμαστε!
Νίκος: - Είσαι κι εσύ πεισματάρης. Μακεδόνας.
Δήμος: - Λιγάκι...
(..........)
Νίκος: - Με ξέρουν αυτοί... (αναφέρεται στους 3 αστυνομικούς)
Δήμος: - Όχι μωρέ τώρα...
Νίκος: - Με ξέρουν!!... Με στρίμωξαν κάτι άλλοι μπάσταρδοι στο σπίτι και μου το 'παν στα ίσια... "Είσαι κυκλωμένος φουκαρά!!! Έλα σε μας να καρφώνεις για να τη βγάλεις...". Και μέσα κι έξω φυλακή...
Απόσπασμα 3. Στο δικαστήριο ο Νίκος, ο Δήμος και ο πατέρας τους.
Νίκος: - Μην κλαις ρε Δήμο!!! Μην κλαις, είσαι άντρας!!!
Πατέρας: - Δεν είναι τρόπος αυτός που μιλάς!! Ούτε είναι τρόπος τίποτε με σένα!!
Δήμος: - Τι θες μωρέ;
Πατέρας: - Είναι υποχρεωμένος...
Δήμος: - Γιατί;
Πατέρας: - Γιατί...
Δήμος: - Ναι, γιατί, γιατί;
Πατέρας: - Γιατί πρέπει να ζήσει! Πρέπει να προσπαθήσει όπως προσπαθεί όλος ο κόσμος και χτυπιέται κάθε μέρα και προσπαθεί!!! Κι εγώ τραβήχτηκα αλλά στάθηκα όρθιος. Πατέρας του είμαι...Στάθηκα όρθιος αλλά με καθαρό το κούτελο!!
Δήμος: - Δεν ντρέπεσαι μωρέ!!
Πατέρας: - Η καρδιά μου το ξέρει πώς σας βλέπω σ' αυτήν τη θέση...
Νίκος: - Εσύ μας μεγάλωσες...
Πατέρας: - Δεν μετάνιωσες για τίποτα... ούτε και τώρα!!!
Νίκος: - Ενώ εσύ μετάνιωσες και τα κανες καλά... Σήκωσες τα όπλα, πήρες τα βουνά για να φτιάξεις τον κόσμο, ύστερα γονάτισες μπροστά σ' αυτούς... και ζήτησες μετάνοια...
Πατέρας: - Αναγκάστηκα...
Νίκος: - Και τώρα θέλεις ν' αναγκάσεις και μένα να σκύψω.
Πατέρας: - Μην παριστάνεις τον ήρωα! Δεν είσαι ήρωας! Μην μας κάνεις τον ήρωα!
Video. Η στιγμή του φονικού.
Φωτογραφίες.
1. Η παρέα. Από αριστερά πάνω, ο Νίκος, η Ρούλα και ο Δήμος. Κάτω, η Καίτη, ο Βάγγος και η μέλλουσα σύζυγός του.
2. Το μαγαζί όπως εμφανίζεται στην ταινία (αριστερά) και το πραγματικό (δεξιά, πηγή)
3. Οι άνθρωποι του μαγαζιού. Πάνω αριστερά ο μπράβος-πορτιέρης (Γιάννης Μποσταντζόγλου). Πάνω δεξιά ο αμερικανός (Τάκης Βλαστός) με τη χαρακτηριστική γούνα, σήμα κατατεθέν της εποχής. Κάτω αριστερά η Ελένη Ροδά σε συνέντευξη μετά το φονικό. Κάτω δεξιά ο τραγουδιστής Γιώργος Καμπουρίδης.
4. Ο πατέρας του Νίκου και του Δήμου με τον δικηγόρο τους (πρέπει να είναι ο Αντώνης Μπαμπούνης) σε δεύτερο πλάνο.
5. Η Κατερίνα Γώγου.
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Παραγγελιά!
Μια σημαντική ταινία του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου θα συζητήσουμε εδώ. Είναι η "Παραγγελιά", μια συμπαραγωγή του Παύλου Τάσιου με την Γκρέκα Φιλμ Α.Ε. σε σενάριο και σκηνοθεσία του πρώτου.
Το θέμα - το καστ. Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 1973. Μια παρέα από 3 άντρες (Νίκος, Αντώνης Αντωνίου, Δήμος, αδερφός του Νίκου, Αντώνης Καφετζόπουλος και Βάγγος, φίλος τους, Γιώργος Ζορμπάς) αποφασίζουν να πάνε σε ένα σκυλάδικο με τις γυναίκες/ερωμένες τους (αντίστοιχα Ρούλα, Όλια Λαζαρίδου, Καίτη, Σοφία Ρούμπου, Βίκυ Βανίτα). Ο Νίκος έχει φυλακιστεί στο παρελθόν και μέσα στο σκυλάδικο υπάρχουν 3 αστυνομικοί με πολιτικά (Γιώργος Κοτανίδης, Μενέλαος Ντάφλος, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος) που ξέρουν το ιστορικό του Νίκου.
Κάποια στιγμή η Ρούλα και ο Νίκος θα μαλώσουν και αυτός θα τη διώξει. Ο Βάγγος, για να εκτονώσει την κατάσταση θα πάρει τις άλλες γυναίκες μαζί του για να τις πάει στα σπίτια τους. Έτσι τα δύο αδέρφια μένουν προσωρινά μόνοι.
Ο Νίκος λέει τον Δήμο να χορέψει μια παραγγελιά γι' αυτόν και αυτός δέχεται. Τη στιγμή όμως που ξεκινάει η παραγγελιά οι 2 από τους 3 αστυνομικούς με φανερή διάθεση να του την χαλάσουν χορεύουν κι αυτοί στην πίστα. Ο Δήμος θα εκραγεί και θα σπρώξει τον έναν οπότε δεν θα αργήσει να επέλθει η σύρραξη. Ο Νίκος βλέποντας να χτυπάν τον αδερφό του και σε έξαλλη κατάσταση τραβάει σουγιά και χτυπά αδιακρίτως. Τα δύο αδέρφια φεύγουν από το μαγαζί αφήνοντας μια λίμνη αίματος πίσω τους.
Ο Δήμος αφού πρώτα περάσει από το σπίτι στη συνέχεια παίρνει ταξί και περιφέρεται άσκοπα στους δρόμους της Αθήνας. Ο Νίκος θα πάει στον Νώντα (Νικήτας Τσακίρογλου) και θα του ζητήσει να τον φυγαδεύσει. Ο τελευταίος θα φανεί ότι κάνει ενέργειες για να τον βοηθήσει, ωστόσο όταν μαθαίνει για το φονικό θα σπεύσει να ειδοποιήσει την αστυνομία. Η σύλληψη του Νίκου είναι γεγονός. Στο μεταξύ έχει παραδοθεί και ο Δήμος.
Η τελευταία πράξη του δράματος θα παιχτεί στα δικαστήρια όπου θα βρίσκεται και ο πατέρας τους (Στράτος Παχής).
Σχόλια- σκέψεις για την ταινία
Ως γνωστόν η ταινία βασίζεται στο πραγματικό περιστατικό που έλαβε χώρα το 1973 στο νυχτερινό κέντρο "Νεράιδα της Αθήνας" όπου ο Νίκος Κοεμτζής σκότωσε τρεις ανθρώπους (2 εξ αυτών αστυνομικοί) και τραυμάτισε άλλους 7 για μια παραγγελιά. Ο Τάσιος έχοντας αυτό το συμβάν στα χέρια του δεν κάνει μια απλή καταγραφή - περιγραφή του εν είδει αστυνομικού ρεπορτάζ. Εμβαθύνει στους χαρακτήρες και όπου κρίνεται σκόπιμο διαφοροποιεί το σενάριο χωρίς ωστόσο να ξεφεύγει από την κεντρική ιδέα.
Η κεντρική ιδέα είναι ο ήρωας - δράστης και το πλαίσιο που κινείται. Ένας ποινικός-επαναστάτης όπως θα τον υπονοήσει σε έναν κόσμο βυθισμένο στο αλκοόλ, τη διαφθορά, τη "φθηνή" και φτιασιδωμένη διασκέδαση ανθρώπων που γελούν αλλά δεν χαίρονται, ίσως με εξαίρεση τον Αμερικανό που βλέπει αλλά δεν καταλαβαίνει.
Η μοίρα του πρωταγωνιστή είναι προδιαγεγραμμένη και ετεροκαθορισμένη από τη γέννησή του ακόμη (δες και Αποσπάσματα). Το ξέρει και εν πολλοίς έχει πάρει τις αποφάσεις του. Γι' αυτόν η Παραγγελιά θα είναι κάτι παραπάνω από ένας χορός. Θα είναι σαν να σηκώνει ανάστημα σε κάτι που από πριν ξέρει ότι τον βουλιάζει καθημερινά. Θα το κάνει όμως κι ας ξέρει ότι θα το πληρώσει. Είναι έτοιμος να πληρώσει.
Γύρω από τον ήρωα διαπλέκεται και η παρέα. Άνθρωποι του μεροκάματου, καθημερινοί που βρίσκουν στα σκυλάδικα την εκτόνωση που θέλουν. Η κάμερα θα γενικεύσει από την παρέα στην πίστα και θα επιχειρήσει να "ζωγραφίσει" όλο το μωσαϊκό ανθρώπων που συνθέτουν αυτό το παζλ. Το συμπέρασμα δεν διαφέρει στην ουσία.
Στο πρώτο μισό της ταινίας όπου γίνεται η αφήγηση και η παρακολούθηση των γεγονότων μέχρι το φονικό οι ρυθμοί είναι γρήγοροι, οι διάλογοι με σθένος και η κάμερα κλεισμένη στους τοίχους του μπουζουξίδικου υποβάλλει για τα καλά τον θεατή. Μοιραία όμως το δεύτερο μισό γίνεται πιο "τεχνικό", πιο "αστυνομικό" και διαφεύγει από τα όρια της κοινωνικής κριτικής. Σημαντική ωστόσο σκηνή η συζήτηση των γιων με τον πατέρα που θα εξελιχθεί στη σύγκρουση δύο κόσμων και δύο κοσμικών αντιλήψεων.
Εξαιρετικός ο Αντώνης Αντωνίου στον ρόλο του Νίκου Κοεμτζή, σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του αν όχι τον καλύτερο. Δίκαια κρατάει τα σκήπτρα της ερμηνείας με τη δύναμη και το πάθος που είχε. Πολύ καλός και ο Αντώνης Καφετζόπουλος στην πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση. Από τους υπόλοιπους άντρες θα ξεχωρίσω τη σπουδαία μορφή του Στράτου Παχή ως πατέρα. Τέλος μου άρεσε και ο Γιάννης Μποσταντζόγλου ως μπράβος. Εννοείται ότι πέραν των άλλων είχε και τα σωματικά προσόντα να υποστηρίξει τον ρόλο του...
Από τις γυναίκες θα ξεχωρίσω τη Σοφία Ρούμπου μια ηθοποιό που ανέκαθεν εκτιμώ και που νομίζω δεν της δόθηκε όση δημοσιότητα και ευκαιρίες πιθανά να της άξιζε. Αρκετά καλή και η Όλια Λαζαρίδου. Ειδική μνεία τέλος θα κάνω στους καλλιτέχνες της πίστας, τη γνωστή Ελένη Ροδά, γνωστή κινηματογραφική παρουσία και τον άρχοντα του λαικού τραγουδιού Γιώργο Καμπουρίδη.
Φυσικά στους διακριθέντες δεν θα μπορούσε να λείπει η μορφή της Κατερίνας Γώγου που σε ουδέτερο χρόνο και ως παρών - απών από τον χώρο που διαδραματίζονται τα γεγονότα "παγώνει" τον χρόνο και θέτει το πλαίσιο της συζήτησης ξεφεύγοντας από τα στενά όρια του ειδικού και πιάνοντας τη μεγάλη εικόνα.
Η φωτογραφία των Κώστα Παπαγιαννάκη και Σάκη Μανιάτη σε σκοτεινό φόντο εμπνέει και εισάγει τον θεατή από νωρίς στην εικόνα που θέλει να περιγράψει ο σκηνοθέτης.
Μουσική. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και για τη μουσική του Κυριάκου Σφέτσα, τότε διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ και κυκλοφόρησε σε δίσκο έναν χρόνο μετά τα ποιήματα της Γώγου. Υποβλητική η μουσική σύνθεση με αρκετές κορυφαίες στιγμές.
Πέραν της μουσικής επένδυσης, πλήθος είναι τα λαϊκά ακούσματα της εποχής που περνάνε από τον δέκτη. Θα σταχυολογήσω τα πιο ποιοτικά: Ποιος θα με πληροφορήσει (Στέλιος Καζαντζίδης, 1958), Βαδίζω και παραμιλώ (εδώ η πρώτη εκτέλεση με τους Γιάννη Παπαϊωάννου και Στέφανο Σπιτάμπελο), Τα μαύρα μάτια σου (Μανώλης Αγγελόπουλος, Ο πρόσφυγας 1977), Άσε με πια (Πάνος Γαβαλάς, Θέλω να πω τον πόνο μου, 1975), Του χωρισμού η ώρα (Τόλης Βοσκόπουλος, Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε, 1977), Η ζωή εδώ τελειώνει (Στράτος Διονυσίου, Μαζί με τον Στράτο, 1970), Τρελοκόριτσο (Γρηγόρης Μπιθικώτσης, 1955), Αντιλαλούν οι φυλακές (εδώ η πρώτη ερμηνεία/εκτέλεση/εκδοχή του Μάρκου Βαμβακάρη, 1935).
Διακρίσεις. Η ταινία απέσπασε δικαίως 6 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1980 (β' καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, μουσικής, α' ανδρικού ρόλου, μοντάζ, ηχοληψίας και ΕΚΚΑ καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους).
Μικρά-μικρά. Για όσους θέλουν να μάθουν την πραγματική ιστορία του περιστατικού και άλλες σχετικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες μπορούν να δουν αυτήν την ανάρτηση.
Αποσπάσματα
Κατερίνα Γώγου (Α' απόσπασμα): Θέλω να κουβεντιάσω
Κατερίνα Γώγου (Β' απόσπασμα): Μοναξιά
Κατερίνα Γώγου (Γ' Απόσπασμα) Δες βίντεο.
Κατερίνα Γώγου (Δ' Απόσπασμα): Θα 'ρθει καιρός
Απόσπασμα 1. Ο Βάγγος σηκώνεται να χορέψει με την Καίτη. Ο Δήμος σχολιάζει...
Δήμος: - Ωχ, ωχ, ωχ... Ρεζιλίκι....
Νίκος: - Σε ποιους ρε; Ποιοι είναι όλοι αυτοί εδώ μέσα;
Απόσπασμα 2. Ο Νίκος αφηγείται στον Δήμο.
Νίκος: - Όταν βγήκα από τη φυλακή, τον Οκτώβρη, συνάντησα στον δρόμο τον πατέρα. Τυχαία ε; Μου λέει: "Να προσέχεις!". Του λέω: "Θα φύγω εγώ". "Και πού θα πας; Όπου και να πας ο φάκελος θα 'ρχεται από πίσω...Να προσέχεις ρε!!! Βάλε μυαλό, γίνε άνθρωπος!!!". "Τώρα..." του λέω... με καταλαβαίνεις;
Δήμος: - ....
Νίκος: - Μέσα σε 3 εκατομμύρια κόσμο συνάντησα κατά τύχη τον πατέρα...
(...........)
Νίκος: - Είμαστε αδέρφια ρε;
Δήμος: - Είμαστε!
Νίκος: - Είσαι κι εσύ πεισματάρης. Μακεδόνας.
Δήμος: - Λιγάκι...
(..........)
Νίκος: - Με ξέρουν αυτοί... (αναφέρεται στους 3 αστυνομικούς)
Δήμος: - Όχι μωρέ τώρα...
Νίκος: - Με ξέρουν!!... Με στρίμωξαν κάτι άλλοι μπάσταρδοι στο σπίτι και μου το 'παν στα ίσια... "Είσαι κυκλωμένος φουκαρά!!! Έλα σε μας να καρφώνεις για να τη βγάλεις...". Και μέσα κι έξω φυλακή...
Απόσπασμα 3. Στο δικαστήριο ο Νίκος, ο Δήμος και ο πατέρας τους.
Νίκος: - Μην κλαις ρε Δήμο!!! Μην κλαις, είσαι άντρας!!!
Πατέρας: - Δεν είναι τρόπος αυτός που μιλάς!! Ούτε είναι τρόπος τίποτε με σένα!!
Δήμος: - Τι θες μωρέ;
Πατέρας: - Είναι υποχρεωμένος...
Δήμος: - Γιατί;
Πατέρας: - Γιατί...
Δήμος: - Ναι, γιατί, γιατί;
Πατέρας: - Γιατί πρέπει να ζήσει! Πρέπει να προσπαθήσει όπως προσπαθεί όλος ο κόσμος και χτυπιέται κάθε μέρα και προσπαθεί!!! Κι εγώ τραβήχτηκα αλλά στάθηκα όρθιος. Πατέρας του είμαι...Στάθηκα όρθιος αλλά με καθαρό το κούτελο!!
Δήμος: - Δεν ντρέπεσαι μωρέ!!
Πατέρας: - Η καρδιά μου το ξέρει πώς σας βλέπω σ' αυτήν τη θέση...
Νίκος: - Εσύ μας μεγάλωσες...
Πατέρας: - Δεν μετάνιωσες για τίποτα... ούτε και τώρα!!!
Νίκος: - Ενώ εσύ μετάνιωσες και τα κανες καλά... Σήκωσες τα όπλα, πήρες τα βουνά για να φτιάξεις τον κόσμο, ύστερα γονάτισες μπροστά σ' αυτούς... και ζήτησες μετάνοια...
Πατέρας: - Αναγκάστηκα...
Νίκος: - Και τώρα θέλεις ν' αναγκάσεις και μένα να σκύψω.
Πατέρας: - Μην παριστάνεις τον ήρωα! Δεν είσαι ήρωας! Μην μας κάνεις τον ήρωα!
Video. Η στιγμή του φονικού.
Φωτογραφίες.
1. Η παρέα. Από αριστερά πάνω, ο Νίκος, η Ρούλα και ο Δήμος. Κάτω, η Καίτη, ο Βάγγος και η μέλλουσα σύζυγός του.
2. Το μαγαζί όπως εμφανίζεται στην ταινία (αριστερά) και το πραγματικό (δεξιά, πηγή)
3. Οι άνθρωποι του μαγαζιού. Πάνω αριστερά ο μπράβος-πορτιέρης (Γιάννης Μποσταντζόγλου). Πάνω δεξιά ο αμερικανός (Τάκης Βλαστός) με τη χαρακτηριστική γούνα, σήμα κατατεθέν της εποχής. Κάτω αριστερά η Ελένη Ροδά σε συνέντευξη μετά το φονικό. Κάτω δεξιά ο τραγουδιστής Γιώργος Καμπουρίδης.
4. Ο πατέρας του Νίκου και του Δήμου με τον δικηγόρο τους (πρέπει να είναι ο Αντώνης Μπαμπούνης) σε δεύτερο πλάνο.
5. Η Κατερίνα Γώγου.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
(Λούνα Πάρκ,Τα ανάποδα,Τα καθημερινά,Οδός Ανθέων,Ρετιρέ,Μικρομεσαίοι,Τα στραβά και τα ανάποδα,Μικρές Αμαρτίες)