Ποιούς έλληνες σκηνοθέτες δεν συμπαθείτε (ταινίες)?

George13

RetroNoob
Joined
11 Ιουλ 2018
Μηνύματα
24
Αντιδράσεις
17
Θα ήθελα να μαθω ποιούς σκηνοθέτες δεν συμπαθείτε τις ταινίες τους.Άμα μπορείτε αιτιολογήστε το.Θα ξεκινήσω εγώ με τον Κωστα Καραγιάννη που μαζί με την εταιρία παραγωγής του συνέλαβε στην παρακμή του ελληνικού σινεμά.Γύριζε 10 ταινίες το χρόνο, με φτηνο budget (αν εξαιρέσεις τα λεφτά των ηθοποιών) με πρωταγωνιστές γνωστούς αστέρες της εποχης.Μερικές ταινίες του που θεωρώ τις χειρότερες ειναι Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά, Τον αράπη και αν το πλένεις, Το πιο λαμπρό αστέρι κα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δεν εχω ιδεα.

Τους αναφερω λογω των κακης ποιοτητας (βιντεο)ταινιων που γυρισαν στα 80. Επισης οι προσφατες ταινιες το Ευστρατιαδη (Ποντιοι 2, Ροδα 4) δεν βλεπονταν.

Παντως δεν εχω και μεγαλες γνωσεις πανω σε αυτα, μπορει να υπαρχουν αλλοι πολυ χειροτεροι, αλλα αυτους εχω υποψη σαν ονομα :)
 
Ξεκινάω και εγώ

1. Κώστας Καραγιάννης. Κάκιστες και προχειροφτιαχμένες οι ταινίες που γύριζε (και οι περισσότερες βιντεοταινίες του)

2. Γιώργος Παπακώστας. Εδώ και αν μιλάμε για κάκιστες ταινίες εκτός από κάποιες ταινίες με τον Τάσσό Γιαννόπουλο που ήταν υποφερτές

3.Όμηρος Ευστρατιάδης. Όχι για τις ερωτικές του ταινιες αλλά για την ποιότητα των βιντεοταινιών του

4. Γιάννης Χαρτοματζίδης

5. Βαγγέλης Φουρνιστάκης

6. Ανδρέας Κατσιμιτσούλιας

Για τους ίδιους λόγους με τον Ευστρατιάδη

7. Νίκος Ζερβος. Ταινίες για τα μπάζα εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (π.χ Γυναίκες Δηλητήριο, Τηλεκανίβαλοι)
 
Δεν συμπαθω ολους τους κουλτουριαρηδες. Π.χ. Κουνδουρος, Κακογιαννης, Τζιμας, Μανθουλης, Κανελλοπουλος, κ.λ.π.

Οι σκηνοθετες αυτοι δεν ηταν αναξιοι. Καθε αλλο. Και αξιοι ηταν και ταλαντουχοι και γνωστες του αντικειμενου τους. Το θεμα ειναι ομως οτι το ταλεντο τους το διοχευτευαν σε λαθος κατευθυνση. Σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση που εμενα και καθολου δεν μου αρεσει και αντιθετη με βρισκει. Ταινιες κουλτουρε, μαυρες, μιζερες και πολλες φορες ακαταλαβιστικες γιατι, πως να το κανουμε, ετσι ειναι η....Υψηλη Τεχνη.

Ξανατονιζω πως οι ανθρωποι αυτοι ηταν ταλαντουχοι, αλλα  ο τιτλος του θεματος μιλαει για αντιπαθειες κι εγω αυτους τους αντιπαθω.
 
Δεν συμπαθω ολους τους κουλτουριαρηδες. Π.χ. Κουνδουρος, Κακογιαννης, Τζιμας, Μανθουλης, Κανελλοπουλος, κ.λ.π.

Οι σκηνοθετες αυτοι δεν ηταν αναξιοι. Καθε αλλο. Και αξιοι ηταν και ταλαντουχοι και γνωστες του αντικειμενου τους. Το θεμα ειναι ομως οτι το ταλεντο τους το διοχευτευαν σε λαθος κατευθυνση. Σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση που εμενα και καθολου δεν μου αρεσει και αντιθετη με βρισκει. Ταινιες κουλτουρε, μαυρες, μιζερες και πολλες φορες ακαταλαβιστικες γιατι, πως να το κανουμε, ετσι ειναι η....Υψηλη Τεχνη...
Τον Κακογιάννη και τον Τζίμα, προσωπικα, δεν θα τους χαρακτήριζα κουλτουρέ σκηνοθέτες.Θα ήθελα να μάθω ποιές ταινίες τους δεν σου αρέσουν(ειδικά του Κακογιάννη).
 
Τον Κακογιάννη και τον Τζίμα, προσωπικα, δεν θα τους χαρακτήριζα κουλτουρέ σκηνοθέτες.Θα ήθελα να μάθω ποιές ταινίες τους δεν σου αρέσουν(ειδικά του Κακογιάννη).
Και οι δυο ειχαν πολυ διαφορετικο τροπο γραφης απο τους περισσοτερους Ελληνες σκηνοθετες της εποχης. Ο ταφος των εραστων, του Τζημα, ας πουμε, δεν ειναι ταινια που μπορεις να τη συγκαταλλεξεις στις εμπορικες. Εχει την ομορφια της σε πολλα σημεια, αλλα και αυτη και οι περισσοτερες κουλτουριαρικες δεν μου ταιριαζουν. Δεν μου καθονται καλα. Αντιθετα, ο Αστραπογιαννος, του ιδιου σκηνοθετη, ξεφευγει απο τη συνηθισμενη ματια του δημιουργου του και ειναι μια ταινια στρωτη και ευχαριστη στην παρακολουθηση, ισως μαλλον επειδη ανηκει στη Φινος Φιλμ.

Απο Κακογιαννη δεν αντεχω τη Στελλα επειδη ειναι το ακρον αωτον της κουλτουρας, για ολα αυτα που πρεσβευει η ιδια η ταινια, και για την πρωταγωνιστρια της που δε θελω να τη βλεπω ουτε ζωγραφιστη.

Επισης το Πανω κατω και πλαγιως μου φανηκε μια σαχλαμαρα και μιση και οσο για το Κοριτσι με τα μαυρα και το Τελευταιο ψεμα, ειναι και οι δυο επηρεασμενες απο τον ιταλικο Νεορεαλισμο που δεν μου παει και δεν μου αρεσει.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Έχω δει μπόλικες ταινίες που ήταν απαίσιες και δεν θυμάμαι τους σκηνοθέτες τους, αλλά από τους γνωστούς πιστεύω κι εγώ πως ο χειρότερος ήταν ο Καραγιάννης ακριβώς διότι χρησιμοποίησε αστέρες του τότε κινηματογράφου και έκανε ταινίες πολύ εμπορικές αλλά με χοντροκομμένο φτηνιάρικο χιούμορ και σκηνοθεσία χωρίς καμιά φαντασία. Καμία σχέση με τις ταινίες του Σακελλάριου για παράδειγμα, ειδικά τις παλιές. (Περιορίζομαι στις ταινίες του τελείως εμπορικού κινηματογράφου). Ο Ευστρατιάδης δεν ήταν ατάλαντος, νομίζω, άσχετα αν οι περισσότερες ταινίες του, αν όχι όλες, ήταν για πέταμα.
 
Και οι δυο ειχαν πολυ διαφορετικο τροπο γραφης απο τους περισσοτερους Ελληνες σκηνοθετες της εποχης. Ο ταφος των εραστων, του Τζημα, ας πουμε, δεν ειναι ταινια που μπορεις να τη συγκαταλλεξεις στις εμπορικες. Εχει την ομορφια της σε πολλα σημεια, αλλα και αυτη και οι περισσοτερες κουλτουριαρικες δεν μου ταιριαζουν. Δεν μου καθονται καλα. Αντιθετα, ο Αστραπογιαννος, του ιδιου σκηνοθετη, ξεφευγει απο τη συνηθισμενη ματια του δημιουργου του και ειναι μια ταινια στρωτη και ευχαριστη στην παρακολουθηση, ισως μαλλον επειδη ανηκει στη Φινος Φιλμ.

Απο Κακογιαννη δεν αντεχω τη Στελλα επειδη ειναι το ακρον αωτον της κουλτουρας, για ολα αυτα που πρεσβευει η ιδια η ταινια, και για την πρωταγωνιστρια της που δε θελω να τη βλεπω ουτε ζωγραφιστη.

Επισης το Πανω κατω και πλαγιως μου φανηκε μια σαχλαμαρα και μιση και οσο για το Κοριτσι με τα μαυρα και το Τελευταιο ψεμα, ειναι και οι δυο επηρεασμενες απο τον ιταλικο Νεορεαλισμο που δεν μου παει και δεν μου αρεσει.
Το "Πανω κάτω και πλαγίως" για μένα απ' τις χειρότερες ταινίες των 90ς και σίγουρα η χειρότερη του Κακογιάννη.

εμένα με κούραζε λίγο ο Ντίνος Δημόπουλος.Μου έδινε την εντύπωση ότι δρούσε όχι ως σκηνοθέτης αλλά ως διεκπεραιωτής (ρουτινιάρικα δηλαδή-χωρίς εννοείται να υποτιμώ την αξία του ως σκηνοθέτη και  τις εξαιρετικές του ταινίες).Ενώ αν παρατηρήσουμε τις ταινίες Τσιώλη στην  Φίνος Φίλμς περίοδό του,βλέπουμε ότι είχε πιο ευφυή σκηνοθεσία με νεύρο...Εννοείται ταινιάρες έκαναν και ο Δημόπουλος και ο Τσιώλης....
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δεν συμπαθω ολους τους κουλτουριαρηδες. Π.χ. Κουνδουρος, Κακογιαννης, Τζιμας, Μανθουλης, Κανελλοπουλος, κ.λ.π.

Οι σκηνοθετες αυτοι δεν ηταν αναξιοι. Καθε αλλο. Και αξιοι ηταν και ταλαντουχοι και γνωστες του αντικειμενου τους. Το θεμα ειναι ομως οτι το ταλεντο τους το διοχευτευαν σε λαθος κατευθυνση. Σε μια συγκεκριμενη κατευθυνση που εμενα και καθολου δεν μου αρεσει και αντιθετη με βρισκει. Ταινιες κουλτουρε, μαυρες, μιζερες και πολλες φορες ακαταλαβιστικες γιατι, πως να το κανουμε, ετσι ειναι η....Υψηλη Τεχνη.

Ξανατονιζω πως οι ανθρωποι αυτοι ηταν ταλαντουχοι, αλλα ο τιτλος του θεματος μιλαει για αντιπαθειες κι εγω αυτους τους αντιπαθω.
[/QUOT
Bambinella πρόσθεσε και τον Δημήτρη Μακρή σε αυτή την λίστα,ο οποίος κατάφερε να κάνει τον Κούρκουλο άκρως εκνευριστικό με τον ρόλο του στο "Φράγμα"
 
1. Καραγιάννης, για τις εμπορικές - αποιοτικές ταινίες.

2. Καραγιάννης, για την συστηματική κακοποίηση ταινιών.

3. Δαλιανίδης, για τις επαναλήψεις.

4. Δαλιανίδης, για τις επαναλήψεις.

5. Δαλιανίδης, για τις επαναλήψεις.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Μακράν Κώστας Καραγιάννης. Και ο Παπακώστας επίσης. Θα ήμουν βέβηλος αν έγραφα τον Φώσκολο -πολύ πομπώδες και υπερβολικός- και τον Κούνδουρο ; (υπερεκτιμημένος)
 
μου φαίνεται πολύ παράξενο που ο Μανθούλης είχε κάνει και εμπορικές ταινίες στην αρχή της καριέρας του όπως "η κυρία δήμαρχος","οικογένεια Παπαδοπούλου" και αν δεν κάνω λάθος και το "ψηλά τα χέρια Χίτλερ" αν και το τελευταίο κάπως έδιεχνε την τροπή που θα έπαιρνε η οπτική του Μανθούλη τα επόμενα χρόνια ψιλοέφερνε σε ΝΕΚ.
 
Δύσκολο θέμα να απαντηθεί, κυρίως γιατί δεν έχω καθόλου τεχνικές γνώσεις οπότε θα κρίνω μόνο από την αίσθηση που μου άφησαν οι ταινίες.
Δύσκολο επίσης γιατί όλοι κάναν και ταινίες που μου άρεσαν, ακόμη κι ο Καραγιάννης.
Ο Μανθουλης δε μου άρεσε. Όμως θεωρώ την Οικογένεια Παπαδόπουλου απ τις καλύτερες ταινίες της εποχής. Χωρίς ιδιαίτερο σενάριο μου άρεσε πάρα πολύ. Ρεαλιστική απεικόνιση της εποχής, ωραία εξωτερικά πλάνα, πρωτότυποι διάλογοι, ο γιος που καπνίζει κρυφά, η Παγωνα που μιλάει με τις κότες, ο πολύ ενδιαφέρον ρόλος του Ηλιόπουλου κι ο Ζερβός σ έναν τύπο γνωστό και υπαρκτό.
Το Ψηλά τα χέρια Χίτλερ είναι μια βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική ταινία. Με το βαρύ της θέμα, την κατοχή, την πείνα, την εξαθλίωση, παρουσιάζει δύο τύπους που δε θέλαν να γίνουν ήρωες, θέλαν απλά να τη βγάλουν. Αλλά επικρατούσε η τιμιότητα κι η καθαρότητα τους. Στα σημαντικά συν της ταινίας πως ακούγεται ένα τραγούδι από τα λεγόμενα κατοχικά, απλά στιχάκια βαλμενα σε γνωστές μουσικές που σατιρίζαν την κατάσταση κ δίναν κουράγιο στον κόσμο. Νομίζω οι στίχοι ήταν του Γιώργου Οικονομιδη ((που έγραψε κ το κορόιδο Μουσολίνι ).
Βοήθησαν πολύ κι οι ερμηνείες. Του μεγάλου Διαμαντόπουλου πχ. Κι η Καλαντζοπουλου ήταν καλή. Αυτό το " ντροπή Ανέστη " το έχω στ αφτιά μου.
Από την άλλη πάντα σκέφτομαι πως οι γνωστοί και μεγάλοι παραφορτωθηκαν ταινίες. Ίσως αν είχε δοθεί χώρος και σε άλλους να μη φτάναμε τα μετέπειτα χάλια. Έχω στο νου μου προσπάθειες που για μένα ήταν εκπλήξεις, όπως η πολύ καλή δουλειά του Στρατηγού στην Εταιρεία Θαυμάτων κι οι καλές σκηνοθετικές προσπάθειες του Βαγγέλη Σειληνου
Ο Κακογιάννης δε μου πολυαρεσε. Μου βγάζει την εικόνα που είχαν οι ξένοι για μας κι όχι τη δική μας. Σα να σκηνοθέτησε σα Φιλέλληνας ( Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε).
Αυτόν που θα έβαζα από τους γνωστούς σε αυτό το θέμα είναιο Φωσκολος. Όχι ότι δε μου αρέσει καμιά ταινία του. Αλλά θεωρώ ότι το στιλ του μελο ηρωισμός κλπ έκανε τελικά κακό.
 
Πάντως μου φαίνεται πολύ παράξενο αρκετά χρόνια μέχρι και την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές,πώς ο Καραγιάννης παρέδωσε μια τόσο καταπληκτική ηθογραφική σειρά το 1983 "τα Αρραβωνιάσματα",με την Γκέλυ Μαυροπούλου,τον Φοίβο Ταξιάρχη, Σπύρο Κωνσταντόπουλο, Αθηνόδωρο Προύσαλη κ.α. που παίχτηκε στην ΕΡΤ 1. Κανένα ίχνος κιτς και υπερβολής όπως στις περιβόητες ταινίες του απ'το τα 70ς.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πάντως μου φαίνεται πολύ παράξενο αρκετά χρόνια μέχρι και την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές,πώς ο Καραγιάννης παρέδωσε μια τόσο καταπληκτική ηθογραφική σειρά το 1983 "τα Αρραβωνιάσματα",με την Γκέλυ Μαυροπούλου,τον Φοίβο Ταξιάρχη, Σπύρο Κωνσταντόπουλο, Αθηνόδωρο Προύσαλη κ.α. που παίχτηκε στην ΕΡΤ 1. Κανένα ίχνος κιτς και υπερβολής όπως στις περιβόητες ταινίες του απ'το τα 70ς.
Για τον Καραγιάννη έχω διαβάσει σε άρθρα της εποχής πράγματα που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Παρουσιαζόταν από τις εφημερίδες ως σπουδαγμένος στο εξωτερικό σκηνοθέτης με μεγάλες τεχνικές γνώσεις και ταλέντο. Προσωπικά δεν το εντόπισα. Σκέφτομαι μήπως απλώς θυσίασε το όποιο του ταλέντο χάριν της εμπορικότητας και της ευκολίας (δεν είναι κι ο μόνος...). Ίσως έπαιξε ρόλο πως ήταν και παραγωγός... Αυτό το μπέρδεμα επιχείρησης και τέχνης πότε δεν το συμπάθησα, αν και κατανοώ τους λόγους.
 
Για τον Καραγιάννη έχω διαβάσει σε άρθρα της εποχής πράγματα που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Παρουσιαζόταν από τις εφημερίδες ως σπουδαγμένος στο εξωτερικό σκηνοθέτης με μεγάλες τεχνικές γνώσεις και ταλέντο. Προσωπικά δεν το εντόπισα. Σκέφτομαι μήπως απλώς θυσίασε το όποιο του ταλέντο χάριν της εμπορικότητας και της ευκολίας (δεν είναι κι ο μόνος...). Ίσως έπαιξε ρόλο πως ήταν και παραγωγός... Αυτό το μπέρδεμα επιχείρησης και τέχνης πότε δεν το συμπάθησα, αν και κατανοώ τους λόγους.
επίσης το παράξενο με τον Καραγιάννη είναι πως ποτέ δεν θυμάμαι κάποια ταινία του την περίοδο 1960-67 απ' έξω (δηλαδή να σου πώ π.χ. "ο Καραγιάννης σκηνοθέτησε την τάδε και τη τάδε ταινία τότε")
 
Πίσω
Μπλουζα