Ποιο ήταν το τέρας της παιδικής σας ηλικίας.

[spirtoulis]

Όλα τα παιδάκια ή σχεδόν όλα , όταν η μαμά κλείνει το φως γαι να κοιμηθούν, φοβούνται για το τέρας που καιροφυλακτεί κάτω από το κρεβάτι, μέσα στην ντουλάπα, πίσω από την πόρτα. Οταν ακούν ήχους ή βλέπουν σκιές- που ο παιδικός φόβος μεγαλοποιεί- φαντάζονται τέρατα, μάγισσες και φαντάσματα που έρχονται να τους αρπάξουν. Και γι' αυτό το λόγο κρύβονται κάτω από τα σκεπάσματα.

Το δικό μου προσωπικό τέρας κατοικούσε στην ντουλάπα και θα ορκιζόμουνα ότι όταν ήμουνα μικρή άκουγα το φύλλο της ντουλάπας να ανοίγει σιγά-σιγά. 'Ηταν το τέρας που σε λίγο θα εξορμούσε να με φάει. recry: .Εγώ όμως σαν πιο έξυπνη έτρεχα και άνοιγα την πόρτα του δωματίου διάπλατα και έμπαινε το φως του διαδρόμου και έτσι το τέρας έφευγε. :burn::burn:

 

[BETTY BOOP]

Δεν θυμάμαι να είχα κάποιο τέρας που με φόβιζε αλλά κάτι θα είχαν σκαρφιστεί οι μεγάλοι για να με συμμαζεύουν. Πάντως τα τέρατα κυριαρχούσαν στην παιδική μας φαντασία και μας έκαναν να φοβόμαστε κυριως τα βράδια. Έτσι παίρναμε αγκαλιά ένα κουκλάκι ή ανάβαμε το φως ή κοιμόμαστε με φωτάκι και το τέρας διαλυόταν και έφευγε...

 

[BETTY BOOP]

Δεν θυμάμαι να είχα κάποιο τέρας που με φόβιζε αλλά κάτι θα είχαν σκαρφιστεί οι μεγάλοι για να με συμμαζεύουν. Πάντως τα τέρατα κυριαρχούσαν στην παιδική μας φαντασία και μας  έκαναν να φοβόμαστε κυριως τα βράδια. Έτσι παίρναμε αγκαλιά ένα κουκλάκι ή ανάβαμε το φως ή κοιμόμαστε με φωτάκι και το τέρας διαλυόταν και έφευγε...

 

[Imgema]

Το τέρας της παιδικής μου ηλικίας... χμμμ είμαι ανάμεσα στην δαιμονισμένη Regan και τον RoboCain.

 

[noxrider]

Ο εαυτός μου.

 

[Rakeesh]

Φοβομουν κουκλες και αγαλματα. Σε καποια φαση φοβομουν ακομα και κατι εικονισματα στην κρεβατοκαμαρα. Ενιωθα οτι οι φιγουρες μεσα στο σκοταδι επαιρναν ζωη και με κοιτουσαν

 

[Dr. SLUMP]

Όταν ήμουν περίπου 5-6 χρονών είχε ανοίξει μόνο του ένα πορτάκι από ντουλαπάκι τύπου μπουφέ που έκλεινε καλά (σφήνωνε) και άκουσα ταυτόχρονα ένα "έέέέέέλα" σαν από φωνή μάγισσας από το υπερπέραν. Με τη μία έφυγα από το δωμάτιό μου και έτρεξα στο σαλόνι, όπου φώναξα τη μάνα μου να δει.

Το πορτάκι ήταν ακόμα ανοιχτό και η μάνα μου προσπαθούσε να με πείσει πως το άνοιξα εγώ ή το είχα ξεχάσει... μπούρδες.

Δεν πιστεύω σε μεταφυσικά φαινόμενα εδώ και πολλά χρόνια (με κέρδισε η φυσική και ο ορθολογισμός) αλλά είναι ένα από τα περιστατικά που απλά έγιναν και δεν μπορώ να εξηγήσω.

 

[iliekater]

Πλάκα μας κάνεις !

 

[Dr. SLUMP]

Δεν κάνω πλάκα και εκπλήσσομαι που η spirtoulis είχε παρόμοιο περιστατικό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά και πάλι αδυνατώ να πιστέψω σε μεταφυσικές καταστάσεις.

 

[Nemo]

Δεν κάνω πλάκα και εκπλήσσομαι που η spirtoulis είχε παρόμοιο περιστατικό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά και πάλι αδυνατώ να πιστέψω σε μεταφυσικές καταστάσεις.

Ειχα μια σχεδον αντιστοιχη με το dr_slump εμπειρια, παρα πολυ μικρος (οχι βεβαια με ντουλαπα ακριβως ) ,και ειναι ενα απο τα ελαχιστα πραγματα που θυμαμαι απο εκεινη την ηλικια.Πολυ αργοτερα καπου κοντα στην στην εφηβια -βεβαια <<μαθαινοντας>> οτι στο κατω διαμερισμα απο αυτο που μεναμε την εποχη που συνεβη αυτο ,ζουσε μια γυναικα με ψυχικα προβληματα μαζι με τους γονεις της , η οποια μαλιστα - απο οτι μου ειπαν ,με τρομαζε -οντας νηπιο - καποιες φορες , με τις φωνες της που ακουγονταν ως επανω .

(Βεβαια η φωνη που ακουσα ηταν αποκοσμη , μπασα,θυμαμαι και ενα μερος απο τα λογια ,κι ουτε την ειχα ξαναακουσει και δεν την ξανακουσα απο τοτε ... )

 

[Aardvark]

Ειχα θεμα 5 χρονων απο το δωματιο μου ως την κουζινα επρεπε να περασω απο το σκοτεινο χωλ,ο χρονος παγωνε και μυστηριες οντοτητες με περικυκλωναν,οταν εφτανα στην φωτισμενη κουζινα ηταν σαν να ειχε περασει αιωνας αλλα ανακουφιζομουν.


Επισης ενα βραδυ θυμαμαι χαρακτηριστικα ξαπλωμενος και σκεπασμενος ανασκελα στο κρεβατι ενας μυστηριωδης αντρας να σκαει ο μισος απο την πορτα και να με κοιταει με ενα ημιχαμογελο για καμποση ωρα και εγω παγωμενος να μην μπορω να κουνησω ουτε βλεφαρο!


΄Ονειρα-΄Ονειρα φλόγες μακρινές μου...

 

[exetlaios]

Με είχαν κατατρομάξει, ο "Tall man" από το έργο PHANTASM και η Μελίνα Μερκούρη.

Τον πρώτο, με τα χρόνια τον ξεπέρασα.

 

[Rakeesh]

Όταν ήμουν περίπου 5-6 χρονών είχε ανοίξει μόνο του ένα πορτάκι από ντουλαπάκι τύπου μπουφέ που έκλεινε καλά (σφήνωνε)

Ειμαι σιγουρος οτι ολοι μας εχουμε δει καποιο ντουλαπι ή πορτα να ανοιγει μονο του για καποιο λογο (πχ δεν ειχε κλεισει καλα), μονο που ημασταν τυχεροι και δεν ημασταν παιδια, και το θεωρουμε κατι τυχαιο-φυσιολογικο και σιγουρα κι εσυ εχεις δει πολλες φορες απο τοτε και δεν θα το εχεις παρατηρησει

Παντως μου θυμισες κατι παρομοια και εντελως ανεξηγητα που μου συνεβησαν αλλα ξεφευγει απο το θεμα του 'παιδικου μπαμπουλα' (δηλ. δεν με ειχαν τρομαξει) και του ρετρο

 

[Alucard]

Με είχαν κατατρομάξει, ο "Tall man" από το έργο PHANTASM και η Μελίνα Μερκούρη.

Χαχαχαχαχχα ήταν όντως τρομακτική.

Προσωπικά έχω ακόμη φοβία με τη Regan… μπρρρ…

 

[Λορένα]

Φοβομουν εναν πινακα με μια κοπελα (ρετρο καδρο) που με κοιταζε (ευτυχως το μοναδικο στο σπιτι).

Απο οποια πλευρα του δωματιου και να πηγαινα, τα ματια της, καρφωμενα πανω μου. Δεν το αντεχα και τρομαζα..

Επισης .. φοβομουν οτι κατω απο το κρεβατι μου, υπαρχουν τρομερα μικροσκοπικα πλασματα κρυμμενα την μερα (και δεν εννοω τις κατσαριδες .. που εκεινα τα χρονια δεν γνωριζα καν την υπαρξη τους) που περιμενουν το βραδυ για να κυκλοφορησουν στο σπιτι. Στο κρεβατι (πιστευα) δεν υπηρχε περιπτωση να ανεβουν, εκτος.. αν αγγιζα κατα λαθος το πατωμα εγω με το χερι μου (κοιμαμαι λιγο απλωμενη.. #) ) με το ποδι, ή με καμια κουβερτα.

Γι'αυτο το λογο, φροντιζα παντοτε τα σκεπασματα να μην πεφτουν απο το κρεβατι και γενικα.. να μην εξεχουν χερια-ποδια, οπως.. και να μην περπατησω ξυπολυτη στο πατωμα οταν σηκωνομουν νυχτα (παντα με μεγαλη αναγκη, και παντα με τρεξιμο μεχρι να επιστρεψω, για να μην με πιασουν)

Μου χει μεινει συνηθεια (η φοβια) μεχρι και σημερα.. :xm: (στον τροπο που κοιμαμαι)

 

[makisimos]

Νομιζω ότι φοβίες δεν είχα...αλλά μετα απο αυτα που διάβασα εδώ, δεν ξανακοιτάζω ντουλάπια αν ειναι ανοιχτά, θα σκεπάσω τα κάδρα και θα ριξω πετρέλαιο κάτω από το κρεβάτι να ψωφίσει καθε μικροσκοπικό κακοβουλο πλάσμα..! Μπα παναθεμά σας, διαβασα και το θέμα νυχτιάτικα και αγριεύτικα..!!

Και το χειρότερο ειναι ότι τωρα που γράφω αισθάνομαι παρουσία στο σπίτι....

 

[Optimus]

Σε ταινίες θυμάμαι τρόμαζα όταν ξαφνικά άλλαζε το πλάνο και έδειχνε φάτσα κάρτα νεκροκεφαλές. Επίσης με αυτά που ακούγαμε από τη θρησκεία τρόμαζα εντελώς με την ιδέα του Σατανά. Άλλο το βαμπίρ και ο λυκάνθρωπος πια (που μου φαινόταν παιδικά) και άλλο η ιδέα του απόλυτου κακού. Θυμάμαι τότε με διάφορα περιστατικά με τους σατανιστές που τα διαβάζαμε στις εφημερίδες ή τα βλέπαμε στα νέα. Ίσως και να τα παρουσιάζαν πολύ τρομακτικά, πάντα έπαιζε ρόλο και το αντίστοιχο sound background βέβαια. Θυμάμαι και ένα άρθρο σε μια εφημερίδα με κάτι σατανιστές και μαύρες νεκροκεφαλές, ήταν κατάμαυρες, μπρρρ...

Από την άλλη λάτρευα τους εξωγήϊνους, δεν με τρόμαζαν ούτε τώρα, παρόλες τις τρομακτικές ιστορίες απαχθέντων. Δεν θυμάμαι να με τρομάζαν άλλα πράγματα. Το σκοτάδι θα έλεγα. Και μερικά έντονα γράμματα σε κάτι κούτες στο δωμάτιο των γονέων μου (τώρα γιατί λατινικοί χαρακτήρες με τρόμαζαν δεν ξέρω, ααα και θυμάμαι όταν κοπανούσαν τεράστιους λατινικούς χαρακτήρες απότομα σε κάτι που έβλεπα στην τηλεόραση, π.χ. AIDS με τεράστια γράμματα μαύρα σε άσπρο φόντο, το έβλεπα και σε εφιάλτες, όχι γιατί φοβόμουν την ασθένεια αλλά γιατί έτσι όπως ήταν τα γράμματα, μου προκαλούσαν κάτι).

Όσο για παραφυσικά φαινόμενα, ένα πολύ αγαπημένο θέμα μου, ευτυχώς ή δυστυχώς δεν μου έχει τύχει ποτέ κάτι αντίστοιχο με τα περιστατικά που διάβασα εδώ ή κάτι άλλο. Με κάνει να αναρωτιέμαι μα που τα βλέπουν όλοι αυτοί αυτά τα παράξενα; Μήπως φιλτράρω την πραγματικότητα και δεν αφήνω το παράξενο να εμφανιστεί ή προλαβαίνω και εξηγώ απλά κάτι καθημερινό στο οποίο θα μπορούσε να δοθεί μια παράξενη χροιά;

 

[Rakeesh]

Αααα η εξωγηινοι ηταν ενας δυνατος μπαμπουλας για καποιο χρονικο διαστημα, το οποιο ξεκινησε βλεποντας αποσπασματα μιας τρομακτικης ταινιας με θεμα εισβολη αρειανων.

Η ιδεα οτι καποια οντα θα ερθουν να μας καταστρεψουν ενω εμεις θα ειμαστε αβοηθητοι εχοντας κατωτερη τεχνολογια, ηταν τρομακτικη. Εκεινο το διαστημα δεν κοιτουσα καν στον ουρανο, και δεν εβλεπα ουτε καν διαστημικα κινουμενα σχεδια. Ο κολητος μου ειχε νοικιασει ενα διαστημικο anime και δεν εκατσα να τη δω γιατι του ειπα 'θα μπορουσε να ειναι αληθεια'. Στο τελος βεβαια οι γηινοι νικησαν (τι πρωτότυπο!) και μου ειπε 'οριστε νικησαμε, τι εχεις να πεις τωρα;;;'

Μια δυο φορες που η εφημεριδα εγραφε για θέαση ΑΤΙΑ, επαιρνα δρομο κλαιγοντας

 

[Domenica]

Ο αραπης, το στοιχειο του νερου ο οποιος εμενε στο πηγαδι της γιαγιας μου. Ο αραπης ηταν καλος και μας εδινε νερο αλλα αν πηγαινε κανεις να τον γνωρισει ο αραπης θυμωνε και το τραβαγε για παντα στο βυθο και τον κραταγε φυλακισμενο διοτι ο αραπης ηταν μοναχικος και δεν ηθελε πολλα πολλα με τους ανθρωπους. Σοφη η γιαγια μου, αγραμματη αλλα ειχε βρει αυτον τον εξυπνο τροπο να μην πλησιαζω το πηγαδι. Οταν πεθανε η γιαγια μου αυτοι που αγορασαν το σπιτι εκλεισαν το πηγαδι...

Αλλο τερας ειναι ᾽ο μεσημερας᾽ που παιρνει τα παιδακια που δεν κοιμουνται το μεσημερι!

 

[Metalcandyman]

Οταν ημουνα μικρος ειχε η μανα μου στο σαλονι μια κουκλα αρκετα μεγαλη.Ειχε ενα παγωμενο προσωπο και κατι γυαλιστερα ματια και φορουσε ενα φορεμα.το βραδυ που τα φωτα ηταν σβηστα και εφεγγε κανενα φωτακι νυκτος μονο αν επρεπε να σηκωθω απο το κρεβατι και να παω στην κουζινα η τουαλετα επρεπε να περασω μπροστα απο το σαλονι.Παντα τρεχοντας περνουσα γιατι ενιωθα τα παγωμενα ματια της κουκλας να με ακολουθουν παντου και νομιζα οτι θα σηκωθει και θα με κυνηγησει.Νομιζω οτι υπαρχει αυτη η κουκλα αν ειναι θα την βγαλω φοτωγραφια και θα την ανεβασω.