Ρετρο-σχολικα Σκετς...!!!!!

[makisimos]

Πιστευω οτι οι περισσοτεροι απο εμας ολο και σε καποιο θεατρικο η οτι αλλο σκετς θα ειχαμ συμμετεχει στο σχολειο μας..!!!!!

Aς θυνηθουμε ολοι λοιπον σε ποια θεατρικα δρωμενα συμμετειχαμε και τοι ρολους ειχαμε η ακομη και ποιους ρολους ειχαμε ζηλεψει..αλλα τουσ πηραν τα...βισματα...!!!!!! χαχαχαχαχ

Εγω προσωπικα συμμετειχα σε δυο..!!!

Το ενα στο νηπιαγωγειο, σε σκετς με ποιηματα για τα Χριστουγεννα, που ειχα τον κεντρικοτατο ρολο του Ιωσηφ, και το δευτερο στην ΣΤ' Δημοτικου στον εορτασμο της 25ης Μαρτιου, που ειχα τον αχωνευτο ρολο του Τουρκου που εψαχνε να σκοτωσει τις Σουλιωτισες..!!!

Απο το δευτερο σκετσακι θυμαμαι και καποια λογια..

"Δεν λες η γη να σκιστηκε και τις καταπιε ολες, η εγιναν βρυκολακες και στα μισα του λογγου, μας πνιξουν, μας σκοτωσουν.."!!!!

Πο πο τι θυμηθηκα..!!!!!!

 

[Omenforever]

Οι ρόλοι μου:

1) Αμίλητο "Αστεράκι" στη γέννηση του Ιησού. (Νηπιαγωγείο)

2) Αμίλητος "Ιωσήφ" στη γέννηση του Ιησού. (Γυμνάσιο)

Βουβός κινηματογράφος ftw

Makisime, στην παράσταση με θέμα το Σούλι, ο αδερφός μου είχε το ρόλο του καλόγερου Σαμουήλ, που ήταν ένα απίστευτο κατεβατό!

 

[makisimos]

OMENFOREVER χαιρομαι για την ποικιλια των ρολων που σου εδωσαν..!!!!

Αλλα δεν μας ειπες θυμασαι καποια απο τα λογια που ελεγες???αχαχαχαχαχαχαχαχα

Απιστευτο που οταν ηταν για σκετς με την γεννηση του Ιησου, ησουν το πρωτο ονομα που επεφτε στο τραπεζι..!!! Προφανως θα ησουν τοσο ομορφο παιδακι που δεν θα χρειαζοταν να αρθρωσεις λεξη..!!!!!!

Και η Τζουλια Αλεξανδρατου αυτο ειχε πει, ποτε δεν της εδιναν λογια, μονο απλα την εβαζαν να φαινεται....!!! Την εχετε εσεις τα μοντελα αυτη την καταρα..!!χιχιχιχιχιχχι

 

[serano915]

Πωπω... τι μου θύμισες! Εμείς είμασταν πιο οργανωμένοι.. είχαμε στήσει ολόκληρη θεατρική παράσταση που την προετοιμάζαμε ολόκληρη τη χρονιά, με πρόβες κλπ. Σκηνοθέτις ήταν φυσικά η δασκάλα μας, η οποία ήταν πολύ δραστήρια και είχε το γενικό πρόσταγμα.. Είχε ψάξει και είχε βρει το έργο (ένα παιδικό θεατρικό με πολλούς ρόλους για να μη μείνει κανένας παραπονεμένος), είχαμε φτιάξει κανονικά σκηνικά, προσκλήσεις κλπ... Στο τέλος της σχολικής χρονιάς στα πλαίσια ενός σχολικού φεστιβάλ όπου συμμετείχαν και άλλα σχολεία με άλλες θεατρικές παραστάσεις παρουσιάσαμε την παράστασή μας στον Θεατρικό Σταθμό της πόλης (με αρκετά μεγάλη επιτυχία οφείλω να ομολογήσω..). Εγώ έπαιζα μια τσιγγάνα και εμφανιζόμουν σε 3 σκηνές όλες κι όλες. Όλο το έργο το είχε πάρει πάνω της μια συμμαθήτριά μου που είχε τον μεγαλύτερο ρόλο και εμφανιζόταν σε όλες τις σκηνές, ήταν πολύ καλή!

Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν ο πανικός μου την ώρα που ήταν να βγώ στη σκηνή... Έπρεπε να βγω χορεύοντας σε μια άδεια σκηνή και να αρχίσω να μιλάω με την πρωταγωνίστρια (η οποία, σημειωτέον υποδυόταν έναν άντρα!). Τελικά μια χαρά τα κατάφερα, το είχα κάνει τόσες φορές που στο τέλος ξέχασα ότι από κάτω παρακολουθούσε κόσμος και νόμιζα ότι ήταν ακόμα μια πρόβα μέσα στην τάξη...

Αααχ, ωραίες αναμνήσεις! :flower:

 

[fraoulitsa]

Ωραίο θέμα, Makisime! Η δική μου ρετρο-σχολική θεατρική πορεία ξεκίνησε ελαφρώς άδοξα, μιας και στη χριστουγεννιάτικη παράσταση στο προνήπιο μου δώσανε το ρόλο.... του Ίγκυ, ενός μικρού Εσκιμώου που πήγε το δώρο του στη γέννηση του Χριστού. Κ να πω πως δεν είχαμε αγοράκια; Είχαμε! Γιατί με βάλανε να κάνω ΤΟΝ Εσκιμώο ποτέ δεν το κατάλαβα!

Στην επόμενη χριστουγεννιάτικη παράσταση το πήρανε απόφαση πως είμαι κοριτσάκι οι νηπιαγωγοί (πάλι καλά!) και έκανα το αγγελάκι, βοηθό του Άγιου Βασίλη. Τη στολή μου την είχε ράψει η μαμά μου και την κρατήσαμε αναμνηστική αρκετά χρόνια.

Άλλος ένας πολυ-ρόλος που θυμάμαι ήταν στην καλοκαιρινή παράσταση στα Νήπια που χμ... είχα κάνει πολλά πράγματα, από την... γυμνάστρια για νοικοκυρές (ασκήσεις γυμναστικής με σκούπα και κουβά έχετε δει? Πρωτοποριακές ιδέες!), την παρουσιάστρια ειδήσεων μέχρι την... τραγουδίστρια και τη Χαβανέζα χορεύτρια. Κι όλα αυτά σε μια παράσταση! Είχα χαρεί τόοσο πολύ που θα έκανα τόσα πράγματα που την προηγούμενη μέρα δεν έβλεπα μπροστά μου και κουτρουβαλιάστηκα κι εγώ δε θυμάμαι πού και πήγα σαν το σημαδεμένο, με γδαρμένα χέρια και πόδια, τραγικό! Αυτή είναι κ η μόνη σχολική παράσταση που έχω ακόμα και σήμερα σε κασσέτα, χιχιχι!

Έκτοτε, στο Δημοτικό οι ρόλοι μου περιορίζονταν σε μερικές αράδες, μιας και με προτιμούσαν για να λέω ποιήματα στις σχολικές γιορτές.

 

[thebest20]

Είχα παίξει σε ένα σκετς και έκανα έναν από τους τρεις μάγους (χωρίς στολή,με τα κανονικά μου ρούχα, και καπέλο περίεργο),και σε ένα άλλο σκετς είχα ντυθεί Αη Βασίλης.

 

[Λώρα]

Χθες είχαμε θυμηθεί τα σχολικά σκετς με την αδελφή μου και είχαμε σκάσει στα γέλια!

Λοιπόν,εγώ από 5-6 χρονών άκουγα μόνο metal και κλασσική μουσική (μιλάμε για μεγάλο φρικιό recry: ),οπότε όλα τα τραγουδάκια περνά-περνά η μέλισσα κλπ δεν ήθελα ούτε να τα ακούω.Κάνει το λάθος η νηπιαγωγός μου να μου δώσει στις καλοκαιρινές γυμναστικές επιδείξεις (τι ρετρο-κουβέντα ξεστόμισα τώρα! ) το ρόλο της μαργαρίτας που χορεύει με το μελισσάκι.

Το μελισσάκι ήταν ένα στρουμπουλό αγοράκι που είχε τρελλαθεί από τη χαρά του ,οπότε το καημένο τα έκανε όλα όσο καλύτερα μπορούσε,όλο χάρη και ζωντάνια!Εγώ από την άλλη, είχα ύφος "Τελειώσαμε?Άντε πάμε να φύγουμε γιατί έχουμε και δουλειές..."Θα προσπαθήσω να βρω τις φωτογραφίες γιατί πραγματικά δεν περιγράφεται με λόγια!

Τα Χριστούγεννα,πάλι στο νηπιαγωγείο, ήμουν ντυμένη νιφάδα.Το concept περιελάμβανε χορό γύρω απο το δέντρο (ένα φίλο μου ντυμένο παναθηναικό με μπάλες σε στάση "Ο Εσταυρωμένος του Dali") και στόλισμα με γιρλάντες.

Αφού κάναμε 2-3 κύκλους γύρω από το καημένο το δεντράκι αρχίζουμε όλο χάρη και αργή κίνηση να το στολίζουμε με τη γιρλάντα.Εγώ όμως βαρέθηκα πιο γρήγορα απ'τα άλλα κοριτσάκια ,οπότε έκανα τη γιρλάντα μπάλα και έβαλα τρίποντο!

Μα καλά,τόση χάρη και θηλυκότητα που τη βρήκα???!!!:augenrollen:

 

[demis]

Χριστουγεννιάτικο ποίημα, στα νήπια, σε αμφιθέατρο, μπροστά σε ακροατήριο! Παλάμες ιδρωμένες, γόνατα "κομμένα": "Οι Τρεις Μάγοι", μεγάλο hit.

 

[sunset89]

Στο νηπιαγωγείο κάναμε ένα σκετς όπου τα παιδιά αντιπροσώπευαν κ από εναν μήνα. Τώρα δε θυμάμαι τι λέγαμε.Εγώ πάντως ήμουνα ο Απρίλης!

Τώρα, θεατρικά δε θα έλεγα ότι κάναμε άλλα, μα στο δημοτικό, κάθε χρόνο είχαμε Γυμναστικές Επιδείξεις που περιλάμβαναν από εκφωνήσεις ποιημάτων (πάντα είχα κ ένα), χορούς, τραγούδια και αθλητικά παιχνίδια!

Θα μπορούσα να αναφέρω και κάποιες περιπτώσεις από τα χρόνια στο λύκειο (γ λυκείου) αλλά δεν είναι ρετρό (2007) οπότε θα καθιστούν εκτός θεματολογίας.

 

[stakovios]

Στην 25η Μαρτίου ήμουν το εγγόνι και μία συμμαθήτριά μου έκανε τη γιαγιά, εν έτει 198... φεύγα. Το ποίημα ονομαζόταν το "καριοφύλι" και εγώ έλεγα μεταξύ άλλων : "γιατί γιαγιάκα μου, γιατί... θυμιάζεις και το καριοφίλι;΄". Η πλάκα είναι ότι η συμμαθήτριά μου που έκανε τη γιαγιά δεν έμοιαζε καθόλου για μεγαλύτερή μου παρά τις μαντίλες και τα σχετικά αξεσουάρ. Και οι δύο σαν εγγονάκια μοιάζαμε αλλά... ελέω του σκετς....

 

[serano915]

Ααα, με αφορμή το ποστ του stakovios θυμήθηκα και ένα σκετς που είχαμε κάνει στα Αγγλικά όπου εγώ έπρεπε να κάνω (με σειρά εμφάνισης) τη γάτα, το σκύλο, και τη γιαγιά... Είχα φορέσει λοιπόν μια ρόμπα της γιαγιάς μου, είχα πιάσει και τα μαλλιά μου κότσο-κεφτεδάκι. Μούρλια! Θα το παρουσιάζαμε σε μια αίθουσα με γονείς κλπ. Μπαίνουμε μέσα και με το που με βλέπουν πατάνε όλοι κάτι γέλια άλλο πράγμα! Συνεχίζω κι εγώ αγέρωχη να προχωράω προς τη σκηνή (μπαίναμε από το πίσω μέρος της αίθουσας) και να κρυφογελάω κι εγώ μαζί με τους άλλους... Ξεκινάμε το σκετς και κάποια στιγμή έπρεπε να νιαουρίσω και να γαβγίσω σε ανύποπτο χρόνο ώστε να μη με καταλάβει το "κοινό", αλλά έλα που με κατάλαβαν και γελούσαν ακόμα πιο πολύ... Κάπου εκεί άρχισα να χάνω τον αέρα μου, όταν δε ήρθε η σειρά μου να πω τα λόγια μου ως γιαγιά έτρεμε η φωνή μου, άκουγα και τα γέλια από κάτω και κομπλαρα ακόμα πιο πολύ! Δεν έφταιγε κανείς, εγώ έφταιγα που ήθελα να μπω στο πετσί του ρόλου!!!

 

[RIO]

Έκανα έναν απο τους τρεις μάγους, σε ένα χριστουγεννιάτικο σκετσάκι.Μάλιστα ήμουν ντυμένος σαν άραβας ! Επίσης πρώτη δημοτικού πάλι σε σκετς χριστουγέννων, θα έκανα ένα παιδί που φοβισμένο, θα έδιωχνε τον άγιο βασίλη. Εγώ το έφερα βαρέως(μα γιατί βάλαν εμένα και εδω που τα λέμε, ποιός το σκέφτηκε αυτό το σενάριο)και δεν ήθελα το ρόλο.Τέλικα με έπεισε η δασκάλα, λέγονταν οτι είναι πρωταγωνιστικός ο ρόλος. Έτσι δέχτηκα.πάνω απο όλα η δημοσιότητα ...

 

[iakovos]

Εκτη δημοτικου προεστος σε εργο για την 25η Μαρτιου, καναμε συμβουλιο για να αποφασισουμε την επανασταση. Μετα πρωτη γυμνασιου απαγγελια ποιηματων και τραγουδι στην 28η οκτωβριου, και φυσικα σε ολες τις παρελασεις...

 

[Juanita]

Σας ζηλεύω... recry:

Αν εξαιρέσει κανείς δυό ποιηματάκια στο Νηπιαγωγείο ποτέ δε μου πρότειναν ένα ρόλο... Σνιφ... recry: Και ας ήμουν και ο Καραϊσκάκης... δε θα μ΄ένοιαζε...

0

Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως ποτέ δε σήκωσα χέρι για να συμμετάσχω σε σκετσάκι... Μου φαίνονταν τελείως βαρετά...

0

Και όχι... δεν ισχύει το "όσα δε φτάνει η αλεπού...

 

[joe]

Στο νηπιαγωγειο καναμε 2 χορευτικα στο τελος της χρονιας. Στο ενα ημασταν κινεζακια και στο αλλο μελισσακια. Με στολες και ολα. Πιο γελοιες πεθαινεις. Μαλιστα ειχαμε και υποβολεα. Ενας παππουλης σε κουβουκλιο μας εκανε με τα δακτυλα του τα βηματα. Επικες στιγμες. Καπου παιζει και φωτογραφικο ντοκουμεντο.

Στην 6η δημοτικου ειχα σε μια παρασταση για την 25 Μαρτιου το ρολο του Καναρη. Δυο ατακες ελεγα ολες κι ολες, κανονικα ηταν παραπανω ο ρολος αλλα επεσα θυμα του παραγωγου (διευθυντρια).

Στο λυκειο περασα απο το σανιδι στα σκηνικα. Δευτερα λυκειου ανεβαζαμε 2 παραστασεις. Ειχε γινει πολυ δουλεια οφειλω να ομολογησω, 2 καθηγητες το ειχαν παρει πολυ ζεστα, μια φιλολογος και ενας φυσικος. Τον τιτλο της πρωτης δεν τον θυμαμαι καθολου, ηταν αρκετα σουρεαλ με στοιχεια κωμωδιας και παρουσιαζονταν διαφορες προσωπικοτητες απο ολη την ιστορια της Ελλαδας. Η δευτερη παρασταση ηταν το Ξυπνα βασιλη. Ισως η καλυτερη θεατρικη αποδοση που εχω δει ως τωρα και το εννοω. Ειχε γινει τελεια δουλεια απο ολους και κυριως την απιστευτη ατομαρα που επαιζε τον Φανφαρα. Γελαγαμε μονοι μας στις προβες ΚΑΘΕ φορα.

Θυμαμαι για το πρωτο εργο επειδη επρεπε να γινουν σκηνικα εκ του μηδενος, επιστρατευτηκαν ολα τα παιδακια που επιανε το χερι τους. Φυσικα και τα κινητρα μου ηταν καθε αλλο παρα αλτρουιστικα. Ηταν η τελεια ευκαιρια να χασω μαθημα με τον νομο. Περασα παρα πολυ καλα. Ολο το δευτερο τριμηνο ημουν σε ''τουριστικη'' θεση. Ειδικα στα μισητα μαθηματικα ειχα να πατησω κανα μηνα σερι. Ταυτοχρονα γινονταν προβες για το ''Ξυπνα Βασιλη'' και εκει εγινε ενα παραδοξο που του οφειλω ατελειωτες ωρες ξαπλας στο σχολειο. Ενω ουσιαστικα τα σκηνικα θα ηταν πραγματικα επιπλα κτλ, οσοι επαιξαν εξυπνα, καβατζωθηκαν και συνεχισαμε να ειμαστε ''ομαδα σκηνικων'', οπου και η μονη δουλεια μας ηταν να αλλαζουμε τα επιπλα στις αναλογες σκηνες.

Αποκορυφωμα της ολης ιστοριας ηταν η μερα της παραστασης. Ηταν Παρασκευη και εδινα lower. Επειδη δεν προλαβαινα να φαω πηγα καπακι στο δημοτικο θεατρο επειδη θα αρχιζε η παρασταση. Εκει ηταν ο κλου της υποθεσης. Αναμεσα στα επιπλα που ειχαν ερθει απο τα σπιτια διαφορων, ηταν και ενα πληρες μινι μπαρ απο αυτα με τα ροδακια. Ε ρε τι εγινε. Στα παρασκηνια το ειχαμε ριξει στη μπεκρα. Στο διαλειμμα την ωρα της αλλαγης σκηνικων στα σκοτεινα, καποιος παρατριχα να τα γκρεμισει ολα και μας ειχε πιασει νευρικο γελιο. Οταν ολοκληρωθηκε με μεγαλη επιτυχια η παρασταση, φυγαμε ολοι για το σπιτι ενος παιδιου οπου θα καναμε αυτοσχεδιο παρτι. Φυσικα λογω ελλειπους προετοιμασιας, βολευτηκαμε με οτι ποτο υπηρχε. Αποτελεσμα να εχω πιει 3-4 ποτηρια απο ολα τα διαθεσιμα ποτα μιας και οταν τελειωνε το ενα περναγαμε στο αλλο. Ολα ηταν μια χαρα με πολυ κεφι, μεχρι την στιγμη που εβαλα δυναμη να σηκωθω απο την αναπαυτικη πολυθρονα που αραζα. Ειδα αστερακια, πουλακια και μελισσουλες πριν ξεραθω. Μακραν το χειροτερο μεθυσι της ζωης μου. Ενα θα πω. Κοιμηθηκα Παρασκευη και ξυπνησα Κυριακη.

 

[Rakeesh]

Στο δημοτικο μια κοπελα ειχε γραψει ενα ψιλο-θεατρικο το οποιο το παιξαμε μεσα στην ταξη. Το σεναριο ηταν αρκετα ακυρο

Στο γυμνασιο-λυκειο, ηταν ενα παιδι μεγαλυτερης ταξης το οποιο με δικη του πρωτοβουλια προτεινε δικα του σεναρια για να γινουν παραστασεις στην ειδικη αιθουσα. Προσπαθησα να βοηθησω (τους προτεινα soundtrack παρμενα απο παιχνιδια του υπολογιστη ) καθως και σχεδιασα την αφισα

 

[makisimos]

Eδω θα πω τον πόνο μου...!!!!!

Και ενώ ήμουν χαρούμενος ότι θα πρωταγωνηστήσω σαν Ιωσήφ, στο Χριστουγεννιάτικο σκετσάκι στο Νηπειαγωγείο, έρχεται η ώρα να μου φορέσει η μανα μου το κουστούμι...!!

Θυμάμαι ότι έβλεπα όλα τα παιδάκια να βάζουν τις λαμπερές στολές τους μέσα στο χρυσό και το ασήμι (εποχές Φλωρινιώτη βλέπετε..), και ξαφνικά βγάζει από την τσάντα της μια φόρμα, ένα σκουφί κι ένα καρό πουκάμισο (είχαν βγει τα πουκάμισα την εποχή του Χριστου?????? )..!!!!!!

Φυσικα γούρλωσα τα μάτια μου και τη ρώτησα γιατί θα φορέσω εγώ αυτά τα ρούχα ενώ όλοι οι άλλοι είχαν ειδικές στολές..!!!

Και μου απαντάει "Γιατί ο Ιωσήφ ήταν ταπεινός..."...!!

Βέβαια όπως θα δείτε στην φωτογραφία που σας επιχυνάπτω, η Μαρία δεν ήταν καθόλου ταπεινή, ούτε καν οι βοσκοί, που φορούσαν λαμέ..!!!Μονο εγώ ήμουν ο ταπεινός εκεί μέσα..!!

Άσε που στην πορεία, παρατήρησα ότι το ίδο πουκάμισο έπαιξε και στις απόκριες που με είχαν ντύσει Καουμπόυ..!!

Με λίγα λόγια, με ένα καρό πουκάμισο έβγαλα όλες μου τις εμφανήσεις για τα επόμενα 2 χρόνια..!

Έτσι εξηγείτε γιατί δεν ξαναέβαλα ποτέ στη ζωή μου καρό πουκάμισο..!!

Kαι για του λόγου το αληθές, δείτε την φωτογραφία που θα μπορούσε να είχε τον τίτλο: "Ο Ταπεινός Ιωσήφ και η λαμπερή παρέα του"...

 

[tzias57]

Την 25η Μαρτίου όταν ήμουν στην Β Λυκείου είχαν ανέβει αποσπάσματα απο διάφορα θεατρικά έργα. Ένα από αυτά ήταν το από το μεγάλο μας Τσίρκο η σκηνή που μιλάει το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Ήταν καταπληκτικό

 

[Domenica]

Αξέχαστα μου έχουν μείνει δυο περιστατικά.

Εγώ ετών πέντε και κατι παιζω σε σκετς για τον ερχομο της άνοιξης στο νηπιαγωγείο. Με έχουν ντύσει ῾᾽Βασιλισσα της νύχτας῾᾽ εγώ όμως ήθελα να ντυθώ ῾Ἐυτυχία῾᾽ ή ῾Ἐλπίδα῾᾽ ρολοι κρατημένοι για ξανθούλες με γαλάζια και πράσινα ματάκια αντιστοιχως. Οι καθολικές καλογριες του νηπιαγωγείου, η αδερφή Τερέζα και η αδερφή Λουίζα μου εξηγούν πως λόγω φυζίκ (μελαχροινη δηλ.) μου ταιριάζει καλύτερα ο ρόλος της ῾᾽Βασιλισσας της νυχτας῾᾽ και κάνω πως πείθομαι. Λέω το ποιηματάκι και τα λογάκια μου γενναία αλλά περνάω την υπόλοιπη εκδήλωση κοιτάζοντας δακρυσμένη το λουλουδένιο στεφανάκι της μικρης, ξανθής και γαλάνής ῾Ἐυτυχίας῾᾽ . Η ῾Ἐυτυχία῾᾽ είναι επίσης δακρυσμένη. Ηθελε απεγνωσμένα το καπέλο μου με τα αστεράκια και το πέπλο αλλά οι άσπλαχνες καλόγριες δεν επέτρεψαν την αλλαγή ρόλων ή έστω καπέλων.

Περιστατικό νουμερο 2, δεκα χρόνια αργότερα.

Εχω διαλεχτεί για να διαβάζω αποσπάσματα από το ῾Ἀσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας῾᾽ και το ᾽Ἀξιον Εστί῾᾽ του Ελύτη και να προλογίζω εκδήλωση που έχει τραγούδια (αλησμόνητο το ενα το χελιδόνι τραγουδισμένο οπερετικα από wannabe σοπράνο και νουμερο ένα χορωδό), ποιήματα, σκετς και άλλα ωραία. Η εκδήλωση λαμβάνει χώρα στο Πνευματικό κέντρο της πόλης μας και έχει κόσμο, δηλ. γονείς,καθηγητές, παιδιά και ένα δημοτικό σύμβουλο που κάνει αγγαρεία. Αλίμονο όμως! Τον ρόλο αυτόν δεν τον έχω μόνη μου αλλά τον μοιράζομαι με ξανθιά αντίζηλο και άσπονδη εχθρά! Προσπαθούμε αμφοτερες να απαγγείλουμε με τον δέοντα στόμφο και να ξεπέράσουμε η μια την άλλη σε δράμα και θλιμμένο ύφος, ενώ επίσης παλεύουμε να δειχνουμε κομψές μέσα στις παραδοσιακές στολές μας (πράγμα οχι ευκολο σας το βεβαιώνω) και αξιαγάπητες παρά τις κατά καιρούς δηλιτηριώδης ματιές.

 

[Hlebouras]

Φωτογραφία (της μητέρας μου) από σχολικό σκετς, τέλη δεκαετιας 40, αρχές δεκαετίας 50: