Ρετρό αριθμοί και ονομασίες λεωφορειακών γραμμών της Αθήνας

[panp]

Μπορεί μετά από την κατασκευή του Μετρό οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας να έχουν αλλάξει πάρα πολλές φορές, ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι.

Μέχρι τη δεκαετία του 80 οι αριθμοί των λεωφορειακών γραμμών ξεκινούσαν από το 1 και κατέληγαν το πολύ στο 200, ενώ μέσα στη δεκαετία αυτή, και μετά από το περίφημο "ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑ", έγιναν για πρώτη φορά όλοι οι αριθμοί τριψήφιοι. Πολλοί διατηρούνται μέχρι τις μέρες μας, αλλά και άλλοι "ρετρό" καταργήθηκαν.

Αλήθεια, θα θέλατε να θυμηθούμε παλιούς αριθμούς λεωφορείων;

Ξεκινάω από την "πρώτη" περίοδο :

1 : ΑΘΗΝΑ-ΕΔΕΜ-ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ (πήχτρα το καλοκαίρι από λουόμενους)

Χ : ΑΘΗΝΑ-ΧΑΛΑΝΔΡΙ (το μόνο που είχε...γράμμα!)

191 : ΠΕΙΡΑΙΑΣ-ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ ΠΕΝΤΕΛΗ (στη δεύτερη περίοδο, μετονομάστηκε σε 413 και μετά καταργήθηκε)

και τα...κλασματικά (!!!) :

31/58 : ΑΘΗΝΑ-ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ (νέο τέρμα, στο τέλος της Ελ. Βενιζέλου)

29/54 : ΑΘΗΝΑ-ΑΝΩ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ (ΑΙΓΑΙΟΥ)

Νομίζω ότι, από όσο έψαξα, το θέμα δεν έχει αναπτυχθεί, εκτός αν δεν έψαξα αρκετά. Όσοι, λοιπόν, πιστοί προσέλθετε, ή "κλείστε το"...

 

[prisma]

601: Ακαδημίας - Π. Ψυχικό (Έκανε τη διαδρομή μέσω Βασ. Σοφίας-Κηφισίας-Πανόρμου-Λαρίσης πρός Ν. Φιλοθέη & πλατεία Νέας Αγοράς Ψυχικού)

222: γραμμή Ζωγράφου με τακτικά δρομολόγια και πολλούς φοιτητές (νομίζω ξεκίναγε από Ακαδημίας, δεν υπάρχει σήμερα δρομολόγιο με αυτό το νούμερο.)

 

[panp]

Χωρίς να θέλω να αποθαρρύνω, πιο πολύ θα με ενδιέφερε π.χ. τι αριθμό είχε ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ η γραμμή του Ψυχικού ή του Ζωγράφου, γιατί το 222 ή το 235 φυσικά αντέξαν αρκετά χρόνια, τα πρόλαβα κι εγώ το 1993. Άρα ψάχνουμε προ-τριψήφια (να φανταστείς την εποχή που τα λεωφορεία ήταν SCANIA και είχαν...καμπούρα) ή καταργημένα νεώτερα τριψήφια.

Και φυσικά, και ρετρό ονομασίες : π.χ. της Βάρκιζας έγραφε "Αλίανθος".

 

[nwntas]

Με μια γρήγορη αναζήτηση για τη γραμμή 222 βρήκα αυτό το άρθρο: http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catid=1&artID=853484 (μπορεί να είναι από την Espresso, αλλά μιλά για ένα δυστύχημα που είχε η γραμμή το 1994).

Τσεκάροντας τη λίστα με τις διαδρομές, η πιο κοντινή γραμμή με αυτή του 222 είναι η 221 πλέον. Κάνει το δρομολόγιο Ακαδημία-Πανεπιστημιούπολη. Πρέπει να καταργήθηκε η 222 λόγω του ότι εξυπηρετείται από άλλες γραμμές, όπως η 221 ή η 608 (που κάνει μια τεράστια διαδρομή, αλλά βολεύει απίστευτα).

 

[manos311]

423 και 428, Αθήνα-Νέα Πεντέλη. Ξεκινούσαν από Μουσείο, και περνούσαν από Αλεξάνδρας, Κηφισίας, έμπαιναν Χαλάνδρι από τα Σίδερα, Βριλήσσια, Νέα Πεντέλη. Η διαφορά τους ήταν ότι το 423 έμπαινε και στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο. Όταν δημιουργήθηκαν οι γραμμές-κορμοί, η 428 καταργήθηκε, η 423 έγινε Χαλάνδρι-Νέα Πεντέλη, και η γραμμή-κορμός ήταν η Α6 και Β6 Αθήνα-Χαλάνδρι, όπου η Α6 έμπαινε Χαλάνδρι από Εθνικής Αντιστάσεως και η Β6 από Σίδερα.

 

[elephadas]

Χωρίς να θέλω να αποθαρρύνω, πιο πολύ θα με ενδιέφερε π.χ. τι αριθμό είχε ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ η γραμμή του Ψυχικού ή του Ζωγράφου, γιατί το 222 ή το 235 φυσικά αντέξαν αρκετά χρόνια, τα πρόλαβα κι εγώ το 1993.

Ε, για πριν το 80 θυμάμαι κι εγώ.. τα μετά δεν τα έμαθα ποτέ.

Το βασικότερό μου ήταν το 41 (Άνω Ιλίσια), το οποίο μάλιστα τότε από Σόλωνος κατέβαινε Μασσαλίας διότι έκανε τέρμα στη νησίδα στην τελευταία θέση, οπότε δεν χρειαζότανε να πάει Ιπποκράτους. Με το μόνιμο μποτιλιάρισμα που επικρατούσε, αυτό μας γλύτωνε πολλή ώρα. Μάλιστα, επειδή το κόκκινο φανάρι στο τέλος της Μασσαλίας κρατούσε πολύ, συνήθως το λεωφορείο άνοιγε τις πόρτες του εκεί και κατεβαίναμε. Διότι ακόμη και η διαδρομή των 20 μέτρων από τέρμα Μασσαλίας ως την αφετηρία μπορούσε να πάρει από πεντάλεπτο και πάνω. Ήταν εποχή πριν τα μονά - ζυγά.

Παλιότερα η γραμμή είχε μόνο μία διαδρομή, αυτή από Μιχαλακοπούλου / Αυξεντίου. Αλλά όταν φτιάξανε τη φοιτητική εστία προθέσανε μια εναλλακτική διαδρομή, που πήγαινε από Κάραβελ και μετά Πανεπιστημιούπολη, από τον δρόμο που ονομάστηκε αργότερα Ούλοφ Πάλμε, τότε δεν είχε ταμπέλες οπότε ποτέ δεν είχα μάθει το επίσημο όνομά της, κι έστριβε Αυξεντίου λίγο πριν την τρίτη στάση. Πολύ πρωτότυπα, αυτό ονομάστηκε "Νέα διαδρομή" ενω η παλιά ονομάστηκε "Παλιά διαδρομή". Συνήθως η αναλογία ήταν δύο παλιά - ένα νέο, γιατί η νέα διαδρομή περνούσε από μέρη που ήταν ακόμη άχτιστα οπότε είχε λιγότερο κόσμο, ενώ η παλιά εξυπηρετούσε και τη Μιχαλακοπούλου (η πρώτη στάση στην οποία κατέβαζε ήταν ό Άγιος Χαράλαμπος). Το στέγαστρο της (κοινής και για τα δύο) αφετηρίας είχε και ένα δωματιάκι με σταθμάρχη μέσα, και από πάνω είχε μια επιγραφή που περιστρεφόταν με δύο αλυσσίδες που κρέμονταν, έβγαζε χέρι ο σταθμάρχης και τραβώντας την κατάλληλη αλυσσίδα γύρναγε την επιγραφή ώστε να δείχνει από πού θα πήγαινε το επόμενο. Εκεί να βλέπατε σκηνές απείρου κάλλους... Διότι όταν (επί τέλους) έφτανε το λεωφορείο όχι απλώς χυμούσε ένα έξαλλο πλήθος να μπει πατείς με πατώ σε, αλλά όσοι έβλεπαν ότι το λεωφορείο δεν ήταν της διαδρομής που θέλανε έμεναν στη θέση τους, οπότε όσοι από πιο πίσω ήθελαν να περάσουν έπρεπε να σπρώξουν και να τσαλαπατησουν/τσαλαπατηθούν για να φτάσουν την πολυπόθητη πόρτα. Η οποία συχνά τους έκλεινε στη μούρη, γιατί το λεωφορείο είχε γεμίσει. Αλλά μετά έμεναν μπροστά από αυτούς τους οποίους είχαν μόλις προσπεράσει, με αποτέλεσμα εκείνοι μεν να μπαίνουν στο επόμενο αλλά οι άλλοι να μένουν ξανά απ' έξω. Βρισίδια, καυγάδες, "δεν θα γίνουμε άνθρωποι ποτέ"...

Επειδή εγώ ήμουνα πάντα νομοταγής (ο μόνος που κρατούσε το εισιτήριό του ώσπου να βρει καλάθι αχρήστων αντί να το πετάξει στο δρόμο μόλις κατέβηκε, να φανταστείτε!) και αρνιόμουνα να παραβιάσω τη σειρά μου, έμενα μονίμως πίσω σαν να μην πω τι διότι θα λογοκριθεί. Καλά, για να βρω κάθισμα ούτε λόγος, άλλωστε υπήρχαν πάντα οι εξυπνάκηδες που έμπαιναν από μπροστά αν ο οδηγός δεν είχε κλείσει την πόρτα, οπότε και πρώτος να ήμουν στην ουρά δεν έβρισκα θέση, αλλά και να καθόμουνα θα σηκωνόμουνα οπωσδήποτε για να καθήσουν γερόντια. Οι περισσότεροι το κάναμε τότε, ήταν από αυτά που κάναμε διότι "έπρεπε" αν και συχνά ήμουν ψόφιος, σχολείο, φροντιστήριο, νηστικός, έτοιμος να πέσω κάτω αλλά "σηκώνεσαι να δώσεις τη θέση σου στους ηλικιωμένους" κι ας ήταν ξεκούραστοι.

Ακόμη πιο παλιά υπήρχαν "διπλές" διαδρομές. Για παράδειγμα το λεωφορείο των Άνω Ιλισίων λεγόταν "Γκύζη / Άνω Ιλίσια" και ερχόταν από του Γκύζη, δεν ξέρω ακριβώς τι διαδρομή έκανε αλλά αν θυμάμαι καλά (ήμουνα παιδάκι τότε) έκανε στάση στη Ζωδόχου Πηγής. Συνήθως οι διπλές γραμμές είχαν και διπλά νούμερα, αλλά τότε με κρατούσε από το χεράκι ο μπαμπάς μου κι έτσι δεν κοιτούσα νούμερα και δεν θυμάμαι αν τα Άνω Ιλίσια είχαν διπλό νούμερο.

Τότε μπαίνανε από πίσω, όπου ήταν και η καρέκλα του εισπράκτορα, και βγαίνανε από μπροστά - δεν είχε τρίπορτα λεωφορεία η γραμμή των Ιλισίων, σε αντίθεση με την "αντίζηλη" γραμμή Ζωγράφου για την οποία παρακάτω. Στην αφετηρία όμως ο εισπράκτορας ήταν μπροστά και όταν ξεκινούσε το λεωφορείο άρχιζε να πηγαίνει προς τα πίσω βγάζοντας εισιτήρια. Ήταν φορές που ήταν τόσο σαρδελλοποιημένοι οι επιβάτες που του ήταν αδύνατο να φτάσει στο καρεκλάκι του πριν φτάσουμε στο Χίλτον ή ακόμη και Άγιο Χαράλαμπο, όπου κατέβαζε για πρώτη φορά - που θα πει, αν δεν είχε φτάσει ακόμη πίσω ο εισπράκτορας και ο οδηγός δεν ήταν σαδιστής να αρνηθεί να ανοίξει την πίσω πόρτα να κατέβουν επιβάτες, όσοι κατέβαιναν δεν πλήρωναν εισιτήριο. Αν ο οδηγός ΗΤΑΝ σαδιστής, επικαλούμενος το νόμο που έλεγε ότι η κάθοδος ήταν από μπροστά, δεν άνοιγε την πίσω πόρτα, οπότε άκουγες κραυγές απόγνωσης, συνήθως από κυρίες που δεν μπορούσαν να σπρώξουν τόσο ώστε να φτάσουν μπροστά έγκαιρα, και που έμεναν όμηροι ώσπου να μπορέσουν να φτάσουν την πολυπόθητη πόρτα εξόδου, στάσεις μετά από εκεί που ήθελαν να βγούν κανονικά.

Μεγάλο μου βγήκε, γιατί μου ξύπνησε αναμνήσεις το θέμα. Οπότε το στέλνω αυτό και συνεχίζω για Ζωγράφου.

Πάμε τώρα στου Ζωγράφου (και όχι στον Ζωγράφο... οι συνοικίες δεν είχαν γίνει ακόμη όλες σε ονομαστική, ήταν ακόμη "του Ζωγράφου", "του Γκύζη", "του Παπάγου").

Τα λεωφορεία είχαν το νούμερο 40 και υπήρχαν πάλι δύο γραμμές, νεό και παλιό τέρμα (διότι σε αντίθεση με τα Άνω Ιλίσια όπου "νέο" και "παλιό" 41 είχαν ίδια αφετηρία και τέρμα αλλά διαφορετικό ένα τμήμα της διαδρομής, το 40 είχε κοινή διαδρομή ως ένα σημείο αλλά μετά χώριζαν χωρίς να ξανασυναντηθούν). Αυτά έκαναν τέρμα στο ίδιο ύψος περίπου με την αφετηρία του 41 αλλά στην άκρη της Ακαδημίας, όχι στη νησίδα όπως των Άνω Ιλισίων, κι έτσι αναγκαστικά κατέβαιναν Ιπποκράτους. Αν και είχαν ίδιο νούμερο, είχαν διαφορετικές αφετηρίες (τουλάχιστον την εποχή που τα χρησιμοποιούσα εγώ), συχνότερα λεωφορεία και πιο καινούρια (πολλά τρίπορτα και χωρίς τη μηχανή μέσα, ένα πράγμα σαν φέρετρο δίπλα στον οδηγό που έβγαζε ζέστα και καμιά φορά και καυσαέριο μέσα στο λεωφορείο).

Όταν ήμασταν παστωμένοι στην αφετηρία των Άνω Ιλισίων μάταια περιμένοντας το λεωφορείο μας, και βλέπαμε λεωφορεία του Ζωγράφουν να έρχονται και να φεύγουν το ένα πίσω απ΄ τ' άλλο μας έπιανε μεγάλη ζήλεια... βεβαίως όλοι κατηγορούσαν το δήμαρχο Ζωγράφου που παραμελούσε τα Άνω Ιλίσια, λες και ήταν θέμα δημάρχου πόσα και τι λεωφορεία θα είχε η γραμμή.

Για ένα διάστημα 3 περίπου χρόνων έμενα σε ένα σπίτι όπου με βόλευαν εξ ίσου τα 40 και τα 41, οπότε έπαιρνα όποιο μου έκανε κέφι. Συνήθως Ζωγράφου. Η συγκοινωνία ήταν όντως πιο συχνή, από την άλλη όμως το έξτρα κομμάτι της διαδρομής στην πηγμένη Σόλωνος από Μασσαλίας μέχρι Ιπποκράτους και η σχεδόν αδύνατη λόγω μποτιλιαρίσματος στροφή από Ιπποκράτους στην Ακαδημίας (ποτέ δεν άνοιγε στην Ιπποκράτους να κατέβουμε, σε αντίθεση με το 41 που συνήθως άνοιγε Μασσαλίας) πρόσθετε τουλάχιστον τέταρτο στη διαδρομή. Και για την επιστροφή έπρεπε να μαντέψεις ποιο θα έρθει πρώτο, νέο ή παλιό τέρμα, για να ξέρεις που να καθήσεις να περιμένεις. Τουλάχιστον στα Άνω Ιλίσια και τα δύο ξεκινούσαν από το ίδιο σημείο. Το περίεργο είναι ότι και στου Ζωγράφου τις αφετηρίες είχε στρίμωγμα και άπειρο κόσμο... πώς μας φαινόταν όταν περιμέναμε στη στάση των Άνω Ιλισίων ότι του Ζωγράφου είχαν τόσο συχνή συγκοινωνία που έφευγαν άδεια? Μάλλον διότι εκείνα που έφευγαν φίσκα στον κόσμο δεν τα προσέχαμε, ήταν η φυσιολογική κατάσταση.

 

[panp]

Επειδή με Νέα Πεντέλη είχα κι εγώ σχέση, ως διεφάνη, να συμπληρώσω και το "ΑΘΗΝΑ-ΝΙΕΝ-ΑΓΙΟΣ ΣΥΛΛΑΣ", που περνούσε από τον άλλο δρόμο Μελίσσια-Νέα πεντέλη, αυτόν του (εγκαταλειμμένου σήμερα) Ναυτικού Νοσοκομείου. Σπάνιο βέβαια, ίσως 3-4 φορές τη μέρα.

Το 423 πριν ονομαστεί έτσι, κάτι μου κάνει σε 106, χωρίς να είμαι και σίγουρος.

Τον αριθμό αυτό θα πρέπει να πήρε, με τη νέα αρίθμηση, η γραμμή (παλιάς ονομασίας) "ΑΘΗΝΑ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ-ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ", που περνούσε από Νέα Σμύρνη, Αμφιθέα και κατέληγε σε μια περιοχή αριστερά της Λ.Αμφιθέας, στο ύψος του ρέματος Πικροδάφνης.

Σύμφωνα με την "πρώτη" αρίθμηση, την οποία εξακολουθώ με το ζόρι να θυμάμαι και να ζητάω βοήθεια, κάποια γραμμή ονόματι "27" πρέπει να πήγαινε Κηφισιά (με κάθε επιφύλαξη).

Μήπως θυμάται κανείς τι νούμερο είχε το περίφημο "πράσινο", "ΑΘΗΝΑ-ΠΕΙΡΑΙΑΣ", μέσω Χαροκόπου και Λεωφ. Θησέως, πριν γίνει 040; "Γκαζιάρικη" γραμμή, με γρήγορα λεωφορεία, και εξυπηρετούσε και καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας.

 

[caprice]

(...) από τον δρόμο που ονομάστηκε αργότερα Ούλοφ Πάλμε, τότε δεν είχε ταμπέλες οπότε ποτέ δεν είχα μάθει το επίσημο όνομά της (...)
Μεγάλο μου βγήκε, γιατί μου ξύπνησε αναμνήσεις το θέμα.

Μήπως αυτό βοηθάει για την οδό Ούλοφ Πάλμε;




Μα αυτό δεν είναι το ωραίο; Οι αναμνήσεις που μοιραζόμαστε;

 


@panp

Για το πράσινο ρίξε μία ματιά εδώ . Αυτό εννοείς;

 

[elephadas]

Όταν ήμουν παιδάκι μέναμε προσωρινά στην επαρχία λόγω πατρικών μεταθέσεων αλλά κάθε καλοκαίρι επισκεπτόμαστε την Αθήνα και μέναμε σε συγγενείς στα Πατήσια, οπότε συχνά κάναμε τη διαδρομή από Πατήσια ως τα Άνω Ιλίσια, όπου το παλιό πατρογονικό σπίτι και άλλο γκρουπ συγγενών (γι' αυτό και αργότερα ως φοιτητής έχω αναμνήσεις από Άνω Ιλίσια όπου πια μέναμε μόνιμα). Όπως καταλαβαίνετε μου είχε εντυπωθεί πολύ, διότι ήταν το σημαντικό γεγονός της χρονιάς.

Ιδιαίτερα μου έκανε εντύπωση το κομμάτι από Πατήσια, διότι παίρναμε συχνά τρόλλεϋ. Πλάκα είχε, παρόλο που είχαν απότομες επιταχύνσεις και ο δύστυχος δεν έφτανα τις χειρολαβές να κρατηθώ. Τα Πατήσια ήταν άλλη μία περίπτωση διπλού αριθμού, μόνο που εκεί οι αριθμοί ήταν κοινοί σε λεωφορεία και τρόλλεϋ: 3/7. Αργότερα νομίζω χωρίστηκαν Πατήσια - Αμπελόκηποι και Πατήσια - Ερυθρός, δεν ξέρω αν το ένα έγινε 3 και το άλλο 7 ή αν παρέμεινε η διπλή αρίθμηση... ακόμη αργότερα το 7 πήγε στα τρόλλεϋ της λεωφόρου Αλεξάνδρας και τα Πατήσια έμειναν μόνο "3". Έχω πολλά χρόνια να κάνω αυτές τις διαδρομές. Τα τρόλλεϋ κρατάν την παλιά αρίθμηση ή έχουν αλλάξει και αυτά?

Οι διπλές διαδρομμές είχαν και διπλό εισιτήριο. Έτσι θυμάμαι ότι από τα Πατήσια αν έβγαζες των 2 δραχμών σε έφτανε μέχρι Κάνιγγος, όπου εκεί στην κυριολεξία έκαναν "τέρμα τα δίφραγκα" (για χρόνια νόμιζα ότι αυτή ήταν και η καταγωγή της έκφρασης, αργότερα έμαθα ότι ήταν προπολεμική έκφραση και απλώς από σύμπτωση την εποχή που θυμάμαι έκαναν πάλι δίφραγκο τα εισιτήρια). Αν ήθελες να συνεχίσεις έπρεπε να βγάλεις καινούριο εισιτήριο (ή από την αρχή να βγάλεις διπλό). Ανάλογα με τον καιρό (ή την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, φαντάζομαι, αν και τότε δεν με απασχολούσαν τέτοια πράγματα) ή κατεβαίναμε Κάνιγγος και πηγαίναμε με τα πόδια ως τη Ζωοδόχο Πηγή για να πάρουμε το Γκύζη / Άνω Ιλίσια ή βγάζαμε διπλό και κατεβαίναμε Ακαδημία από το τρόλλευ για να πάρουμε των Άνω Ιλισίων.

Στην Πέμπτη Γυμνασίου για να πάω κατ' ευθείαν από το σχολείο (Δέκατο Αμπελοκήπων) στο φροντιστήριο (Σόλωνος) έπαιρνα συχνά τη γραμμή Σταθμός Λαρίσης - Ερυθρός αλλά δεν θυμάμαι νούμερο. Μετά βάλανε τα τρόλλευ 7 της Αλεξάνδρας και βόλευαν καλύτερα.

Άλλες γραμμές που θυμάμαι από τότε είναι η Ιπποκράτους - Βοτανικός και η Θησείο - Γουδί, που βόλευε όταν από Ιλίσια / Ζωγράφου θέλαμε να πάμε Ηρώδειο. Δεν είμαι σίγουρος για τα νούμερα, νομίζω η μία ήταν 2 η άλλη 10, αλλά τα έχω μπερδεμένα διότι δεν τις χρησιμοποιούσα καθημερινά.

29/54 : ΑΘΗΝΑ-ΑΝΩ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ (ΑΙΓΑΙΟΥ)

'Αλλη μία γραμμή που θυμάμαι από παιδί, επίσκεψη σε Νεοσμυρνιώτες συγγενείς. Τη θυμάμαι ως "Άνω Νεά Σμύρνη Αγαίου Γαλάτσι" (πρέπει να ήταν από τις διπλές γραμμές εξ ου και το "κλάσμα")

Ωχ, πάλι διπλό συνεχόμενο ποστ έγω... δεν θέλω να βάζω σε δουλειά τους mods να τα κολλάνε, απλώς αυτό είναι απάντηση σε κάτι που δημοσιεύτηκε όσο έγραφα το προηγούμενο... και επίσης νωρίτερα προτίμησα δύο μικρότερα από ένα μακρυνάρι, αλλά αν το θεωρούν οι mods σωστότερο, καλώς τα κόλλησαν και συγγνώμην που σας έβαλα σε κόπο)

 

[panp]

Τρομερές οι αναρτήσεις σας.

* Για το πράσινο, αυτά είναι πιο σύγχρονα λεωφορεία και έχουν ήδη τους τριψήφιους αριθμούς (το 843 είναι πολύ τελευταίο). Υπήρχαν και παλιότερα πράσινα (εκτός αν δε διάβασα όλο το συνημμένο post).

* Αυτό με τις διπλές ονομασίες δεν το ήξερα. ήξερα όμως ότι υπήρχε ένα σημείο πέρα από το οποίο δεν ίσχυε το εισητήριο του δίφραγκου αλλά ακριβότερο, και από αυτό βγήκε και η γνωστή φράση "Τέρμα τα δίφραγκα" (το φώναζε ο εισπράκτορας όταν πλησίαζε το λεωφορείο στη δεδομένη στάση).

 

[elephadas]

Δεν είμαι της προπολεμικής εποχής όμως . Ισχύει αυτό με τον εισπράκτορα που φώναζε "Τέρμα τα δίφραγκα", αλλά η φράση ήδη είχε γίνει παροιμιακή πριν τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο... πάλι έκαναν δύο δραχμές τα εισιτήρια και τότε. Μετά ήρθε ο πόλεμος με τον τρελλό πληθωρισμό και τα χαρτονομίσματα των δισεκατομμυρίων δραχμών, και πιο μετά οι τιμές ήταν "λογικότερες" μεν αλλά πάλι πολύ ψηλότερες, μέχρι που ο Μαρκεζίνης στις αρχές της δεκαετίας του '50 έκοψε τα τρία τελευταία μηδενικά και κάτι που ως τότε έκανε 1000 δραχμές ξαφνικά έκανε 1. Τότε ξανα"έπεσαν" οι τιμές (και οι μισθοί βέβαια), και την εποχή που θυμάμαι εγώ ξαναέκαναν δύο δραχμές τα εισιτήρια, οπότε ξαναέγινε κυριολεκτική η φράση. Μιλάμε για τέλη δεκαετίας 60 - πολύ αρχές 70. Ο πληθωρισμός ήταν συγκρατημένος τότε και οι τιμές σε πολλά πράγματα ήταν ελεγχόμενες, οπότε δεν άλλαζαν τόσο γρήγορα. Το εισιτήριο - δίφραγκο κράτησε για χρόνια.

Πράσινο έπαιρνα συχνά για Πειραιά, κοντά στο Σύνταγμα κάπου δεν ξεκινούσαν? αλλά δεν είχα κοιτάξει ποτέ τον αριθμό τους, αφού ή μόνο μια διαδρομή ξεκινούσε από Αθήνα ή αν υπήρχε πάνω από μία χώριζε μετά από το σημείο που κατεβαίναμε συνήθως. "Πράσινο" το λέγαμε άλλωστε, δεν είχε άλλο όνομα

 

[caprice]

Σύμφωνα με τα όσα γράφει η Μαρία Μαρκογιάννη στο βιβλίο της "Ματιές στην Αθήνα που έφυγε" γύρω στο 1920 υποτυπωδώς ξεκίνησε η συγκοινωνία με λεωφορεία. Τα πρώτα ήταν 2 λεωφορεία μάρκας Fiat και χρώματος κόκκινου στη γραμμή Ομόνοια - Ρώσικη εκκλησία (Φιλελλήνων). Μετά κάποιος επιχειρηματίας (μάλλον) έβαλε άλλα 2 μάρκας Mercedes στη γραμμή Ιπποκράτους - Ακαδημίας.

 

[panp]

Από την προηγούμενη πολύ χρήσιμη παραπομπή σε site για πράσινα λεωφορεία, συμπέρανα (γιατί έχει μια πολύ παλιά φωτογραφία) ότι ο πιο παλίος αριθμός τους μάλλον θα ήταν "32".



Στη φωτογραφία επίσης (από http://2.bp.blogspot.com/_npBDj2LhTjw/TEl21Gx-83I/AAAAAAAATTM/KxHNrYlC104/s1600/k_73.jpg) φαίνεται και η χαρακτηριστική "στάση" των πράσινων λεωφορείων, ένα βέλος που έγραφε "ΣΤΑΣΙΣ" (και τοποθετούνταν πάντα προς τη φορά κίνησης του λεωφορείου). Τα λεωφορεία αυτά επίσης, επειδή ήταν "παρακλάδι" του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου, έγραφαν ανάγλυφα στο πλάι το σήμα "ΕΗΣ" (Ελληνικοί Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι".

Εν τω μεταξύ βρήκα εδώ την αντιστοιχία παλιών και νέων αριθμήσεων μετά από την αλλαγή που έγινε το Μάρτιο του 81, ωστόσο φαίνεται ότι καλύπτει πολύ μικρό μέρος αυτού που ψάχνουμε.

Άλλο τώρα (γιατί παίζουν και τα τρόλεϊ στο θέμα) : το τρόλεϊ της Καστέλλας, μοναδικό που κυκλοφορούσε στον Πειραιά, θυμάται κανείς τι νούμερο είχε; Τα νούμερα των τρόλει δεν ήταν έτσι κι αλλιώς πάρα πολλά (να σκεφτείτε, όταν μπήκε το 82-83 στη Νέα Σμύρνη, πήρε τον αριθμό "10").

Το τρόλεϊ της Καστέλλας (διαξονικό για λόγους ευελιξίας και όχι τριαξονικό, γιατί υπήρχαν και τέτοια) είχε την ιδιομορφία ότι όταν άνοιγαν οι πόρτες, δίπλωναν προς τα έξω, και όχι προς τα μέσα ! Το θυμάται κανείς;

Κι επειδή ένα-ένα τα θυμάμαι, "διπλό" ή "κλασματικό" ήταν και το 31/58, γιατί ο σωστός τίτλος της γραμμής ήταν "Νέα Σμύρνη-Νέα Φιλαδέλφεια". Φανταστείτε πόσο λίγη κίνηση υπήρχε τη δεκαετία του 70 που υπήρχε λεωφορείο που έκανε αυτό το πράγμα, τα 3/4 της Αθήνας δηλαδή...

 

[panp]

Κι επειδή ένα-ένα τα θυμάμαι, "διπλό" ή "κλασματικό" ήταν και το 31/58, γιατί ο σωστός τίτλος της γραμμής ήταν "Νέα Σμύρνη-Νέα Φιλαδέλφεια". Φανταστείτε πόσο λίγη κίνηση υπήρχε τη δεκαετία του 70 που υπήρχε λεωφορείο που έκανε αυτό το πράγμα, τα 3/4 της Αθήνας δηλαδή...

 

[elephadas]

Το τρόλεϊ της Καστέλλας (διαξονικό για λόγους ευελιξίας και όχι τριαξονικό, γιατί υπήρχαν και τέτοια) είχε την ιδιομορφία ότι όταν άνοιγαν οι πόρτες, δίπλωναν προς τα έξω, και όχι προς τα μέσα ! Το θυμάται κανείς;

Εγώ. Όχι όμως στην Καστέλλα αλλά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το έχω ξαναναφέρει αυτό, όταν πρωτοφτιάχτηκε η διπλή περιφερειακή γραμμή 7 είχαν φέρει τρόλλεϋ από την Καστέλλα, αυτά τα μικρούλια που αναφέρεις. Δεν θυμόμουν αυτή τη λεπτομέρεια με τις πόρτες. Και δεν υπήρχε λόγος να έχουν τέτοια μικρά στην Αλεξάνδρας, δεν είχε απότομες στροφές, άρα δεν τα έφεραν γι' αυτόν τον λόγο. Ίσως κατάργησαν τη γραμμή της Καστέλλας τότε και τους είχαν περισσέψει? Ποιος ξέρει.

Καλά, είμαι τόσο αρχαίος που θυμάμαι το τραμ του Περάματος (που καταργήθηκε μετά το 1973 που ανέβηκα Αθήνα). Δεν είχα μπει ποτέ μου, αλλά το είχα δει από το τέρμα του ηλεκτρικού στον Πειραιά. Επίσης αν και τα τραμ της Αθήνας είχαν καταργηθεί πριν γεννηθώ θυμάμαι ακόμη κάποιες γραμμές τους που υπήρχαν ακόμη χωμένες στην άσφαλτο στην Ομήρου (μάλλον είχε φθαρεί και ξαναφάνηκαν). Δεν τις είχε ξηλώσει όλες ο Καραμανλής ο Α', είχαν μείνει μερικές

Α, ωραία, άρα βλέπω ότι το Ιπποκράτους - Βοτανικός ήταν το 10 που θυμάμαι, αλλά το Θησείο - Γουδί (16) το είχα ξεχάσει. Πάλι καλά.

Και όχι, δεν είχε λίγη κίνηση τη δεκαετία του 70. Λιγότερα παρκαρισμένα αυτοκίνητα βεβαίως είχε, αλλά τα μποτιλαρίσματα ήταν άγρια. Δεν υπήρχαν λεωφορειόδρομοι και αποκλειστικές λωρίδες και μονά ζυγά. Απλώς οι γραμμές είχαν κανονιστεί ακόμη παλιότερα, τότε που πράγματι δεν είχε κίνηση Θυμάμαι ότι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 70, που πήγαινα από Άνω Ιλίσια στο Πολυτεχνείο (στην Πατησίων), η κίνηση μετά το Χίλτον ήταν τόσο πυκνή που συχνά κατέβαινα Ευαγγελισμό και το έπαιρνα με τα πόδια. Πιο γρήγορα περπατούσα εγώ στη Βασ. Σοφίας παρά το λεωφορείο. Αυτά βέβαια για εκείνη την περιοχή που ήταν ήδη πυκνοδομημένη, στις συνοικίες τα πράγματα θα πρέπει να ήταν πολύ καλύτερα. Ωστόσο όλες σχεδόν οι γραμμές περνούσαν από το κέντρο και έπηζαν.

Χε χε τώρα που ήρθα σπίτι σας ξέθαψα κάτι αγρίως ρετρό. Πρόκειται για το βιβλίο "Έρευνα και οδηγός της Αττικής" του κυρίου Θεοδώρου Ν. Κοντέρη, Καθηγητού και προέδρου Οδοιπορικού Συλλόγου Πειραιώς, που πρέπει να εκδόθηκε τέλη 1934 - αρχές 1935. Εκεί λοιπόν αναφέρει πολύ αναλυτικά τη συγκοινωνία με τραμ, διότι ήταν οι βασικότερες συγκοινωνίες στο κέντρο, τα λεωφορεία ήταν περισσότερο για συνοικίες κι έτσι γράφονται πιο συνοπτικά. Εδώ μιλάει για τα νούμερα



Προσέξτε ότι από τόοοτε το 1 πήγαινε Έδεμ, το 3 Πανεπιστημίου - Πατήσια και το 7 Πανεπιστημίου - Αμπελοκήπους (στην εποχή μου, όπως έγραψα, είχε γίνει η "διπλή" γραμμή 3/7, Πατήσια - Αμπελόκηποι μέσω Πανεπιστημίου/Ακαδημίας, το 1935 βέβαια δεν ήταν ακόμη μονόδρομοι οπότε πήγαινε Πανεπιστημίου και στις δύο κατευθύνσεις.)

Στην επόμενη σελίδα που βαρέθηκα να σκανάρω αναφέρει το 10, Ιπποκράτους - Βοτανικό, όπως ήταν 40 χρόνια μετά, και το 16 απο Ιπποκράτους - Ακρόπολη, στην εποχή μου ξεκινούσε από Γουδί αλλά κατέβαινε από Ιπποκράτους και συνέχιζε μάλλον την ίδια διαδρομή.

Το 25 πήγαινε Δημ. Θέατρον - Γέφυρα - συνοικισμόν Ζωγράφου για τον οποίο θεωρεί υποχρέωσή του να μας εξηγήσει "είναι εις τας υπωρείας Υμηττού και προ της Καισαριανής"

Το υπ' αριθ. 32 από Πλ. Κλαυθμώνος - Πύλην Αδριανού - Άγιον Ιωάννην παρά το χ. Μπραχάμι.... ήταν χωριό τότε το Μπραχάμι, ούτε καν συνοικισμός

Το ενδιαφέρον ήταν ότι και τα τραμ είχαν παρόμοια νούμερα. "...το δε 3 εντός πρασίνου κύκλου εκ Καλλιθέας εις Πατήσια"..." " ο αριθμός 2/7 εντός πρασίνου κύκλου φέρει από της Ομονοίας, οδών Πατησίων, Κοδριγκτώνος εις Κυψέλην, (Πλ. Κασταλίας), τέρμα τροχ. γραμμής, ο δε 7 από του τέρματος Αμπελοκήπων εις Κυψέλην"..."ο αριθμός 1 εντός βαθέως[sic] κιτρίνου κύκλου φέρει από της Ακαδημίας εις Π. Φάληρον (Έντεν)" Βλέπουμε δηλαδή ότι από τότε το 1 συνδεόταν με το Έντεν/Έδεμ, το 3 με Πατήσια και το 7 με Αμπελοκήπους, (και το "2" με Κυψέλη? Ποιον αριθμό είχε το τρόλλεϋ της Κυψέλης?)

Πάρτε και μια φωτό από το βιβλίο



Προσέξτε την έλλειψη ψηλών κτηρίων στην Ιπποκράτους και την ανεμπόδιστη θέα στους λόφους στο βάθος που ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω τι είναι, μου μοιάζουν πολύ αριστερά για Τουρκοβούνια, αλλά δεν θυμάμαι και ακριβώς πώς είναι η περιοχή... η Αλεπότρυπα φτάνει τόσο ψηλά ώστε να φαίνεται έτσι καλά?

 

[D@redevil]

Φίλε Elephada, το υλικό σου σε συνδυασμό με τις αναμνήσεις σου είναι εκπληκτικά!

Αν και δεν είμαι από την Αθήνα (έρχομαι μόνο για δουλειά), μου έδωσες "άρωμα" μιας άλλης εποχής!

Πρόσεξα όμως ότι οι εικόνες που έχεις βάλει, είναι στο imageshack - που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα τις "κατεβάσουν" από εκεί και θα τις ψάχνουμε.

Θα ήθελες να κάνεις ένα άλμπουμ και να τις βάλεις εκεί, ώστε να διασφαλίσουμε ότι δε θα χαθούν? Οδηγίες μπορείς να βρεις εδώ και για οποιαδήποτε βοήθεια, είμαστε στη διάθεσή σου!

 

[prisma]

To 7 που αναφέρει ο φίλος elephadas, υπάρχει και σήμερα σαν γραμμή τρόλεϊ. Επίσης και για το 3...

Ήδη πρίν απ'το πόλεμο υπήρχε το δρομολόγιο του τραμ (Νο3) που ένωνε τα Πατήσια με τους Αμπελόκηπους.

Επί Κ. Καραμανλή ξεκίνησε το ξήλωμα των γραμμών του τραμ (το 1953) για να αντικατασταθούν απο τα τρόλεϊ. Η πρώτη γραμμή που χρησιμοποιήθηκαν τα τρόλεϊ στην Αθήνα, ήταν αυτή η γραμμή, η οποία μέχρι σήμερα έχει το ίδιο νούμερο ("3").

Μάλιστα ήταν μεγάλα τρόλεϊ (12μετρα) Ιταλικής κατασκευής. Τα μηχανικά μέρη ήταν Alfa Romeo με αμάξωμα Casaro και ηλεκτρικά GCE (φωτό)

 

[panp]

Και όχι, δεν είχε λίγη κίνηση τη δεκαετία του 70. Λιγότερα παρκαρισμένα αυτοκίνητα βεβαίως είχε, αλλά τα μποτιλαρίσματα ήταν άγρια. Δεν υπήρχαν λεωφορειόδρομοι και αποκλειστικές λωρίδες και μονά ζυγά.

Όταν πήραμε αυτοκίνητο το 70, υπήρχε στην περιοχή (Νέα Σμύρνη) μόνο άλλο ένα παρκαρισμένο, στο επόμενο τετράγωνο (δηλ. αναλογία ένα ανά οικοδομικό τετράγωνο !).

Ο κόσμος χρησιμοποιούσε πολύ τις συγκοινωνίες, εξ ου και η "διαχρονική" ταλαιπωρία, που έχει απεικονιστεί και σε παλιότερες ελληνικές ταινίες.

Κάποια χρονιά έγινε μια προσπάθεια για λεωφορειολωρίδες, μάλλον πέριξ του 1980. Γράφαν με άσπρα τεράστια γράμματα στην άσφαλτο "ΜΟΝΟΝ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ". Δεν κράτησε πολύ.

Να προσθέσω στις γραμμές τρόλει το 9 ("Άνω Κυψέλη-Πετράλωνα"), πολύ παλιά ονομασία. Το προηγούμενο, το 8, θα πρέπει να ήταν "Κυψέλη-Άγιος Αρτέμιος", μια περιοχή που σε άλλο thread αναφέρεται σωστά και σαν "Γούβα".

Θυμάμαι ότι οι αριθμοί των τρόλεϊ ήταν τόσο λίγοι που τους ήξερα όλους απέξω. Το 4 πρέπει να ήταν "Κολιάτσου-Παγκράτι" και το 3 "Πατήσια-Ερυθρός". Δεν παίρνω όρκο μετά από τόσα χρόνια, επιβεβαιώστε.

 

[elephadas]

Και το τρόλεϋ Νο. 11 πήγαινε Λαμπρινή. Το θυμάμαι όταν φτιάχτηκε η γραμμή, ήταν μεταγενέστερη (γι' αυτό κι έχει το τεράστιο Νο. 11 )

Άλλες διαδρομές λεωφορείων που θυμήθηκα από παλιά αλλά χωρίς τα νούμερά τους:

"Πολύγωνο Καισαριανή Πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου" (έχει η Καισαριανή πλατεία Ελ Βελ? ή ήταν του Πολυγώνου και την είχαν εκτός σειράς?). Τότε βέβαια δεν ήξερα ούτε πού είναι η Καισαριανή ούτε το Πολύγωνο, με αποτέλεσμα να τα έχω συνδυάσει και να τα φαντάζομαι δίπλα-δίπλα . Το ίδιο με το "Τρεις γέφυρες - Κυνοσάργους" που μπορεί να έχει πάψει να τα συνδέει λεωφορείο αλλά στο μυαλό μου είναι τόσο αλληλένδετα όσο το Κολιάτσου-Παγκράτι. Δεν φταίω μόνο εγώ για το μπέρδεμα όμως, διότι οι αρμόδιοι δεν ήταν συνεπείς. Ας πούμε υπήρχε η γραμμή "Ελληνορώσων Σχολεία Χολαργός" η οποία δεν ξεκινούσε από το ένα να καταλήγει στο άλλο, όπως τα προηγούμενα παραδείγματα. Άρα πώς να μην μπερδευτώ?

Και μια μικρή λεπτομέρεια στις ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα τραμ και τα τρόλεϋ του φίλου prisma: Αυστηρά μιλώντας, τα τραμ ξηλώθηκαν επί Παπάγου, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός το 1953. Ο Κ.Κ. ήταν υπουργός Δημοσίων Έργων και βέβαια ήταν ο υπεύθυνος για το ξήλωμα, καμάρωνε μάλιστα σαν γύφτικο σκεπάρνι σε φωτό της εποχής για το κατόρθωμά του. Το αν ήταν καλό ή κακό το αφήνω σε συγκοινωνιολόγους να το αποφασίσουν.

 

[Maddog]

To τρόλει 11, τουλάχιστον από την εποχή που θυμάμαι με βεβαιότητα (χοντρικά από 1985 και μετά) έκανε την διαδρομή Κολιάτσου-Παγκράτι-Ν.Ελβετία. Είμαι αρκετά σίγουρος γιατί μέναμε πολύ κοντά στο τέρμα της γραμμής και το χρησιμοποιούσαμε. Οπότε ή αλλάξανε τα νούμερα κάποια στιγμή ή η γραμμή της Λαμπρινής που λες δεν είχε ποτέ το 11.

Όσο για το τραμ, κατά την ταπεινή μου άποψη και η πρόσφατή του επανεισαγωγή στο κέντρο της Αθήνας έχει στεφθεί από αποτυχία. Μπλέκει μέσα στην κίνηση, καθυστερεί το ίδιο, καθυστερεί και τα αυτοκίνητα αφού χρειάζεται διαφορετικές ρυθμίσεις από αυτά για να περνάει στις διασταυρώσεις. Δεν ξέρω κανέναν που να έχει επιλογή μεταξύ τραμ και οποιουδήποτε άλλου μέσου και να προτιμάει να μπει στο τραμ, γιατί απλά είναι αναποτελεσματικό. Και ζημιογόνο οικονομικά επίσης, λογικό άλλωστε αφού μονίμως μισοάδειο είναι. Οπότε δεν λυπάμαι καθόλου που το ξήλωσε τότε ο Καραμανλής senior, λυπάμαι που το επαναφέρανε σε λάθος χρονική στιγμή ακολουθώντας το ουτοπικό "όνειρο" του μακαρίτη του Τρίτση. Τουλάχιστον στην παραλιακή δεν έχει αυτά τα θέματα και είναι καλό για βόλτα. Αλλά στο κέντρο της Αθήνας-epic fail...