Ρετρό παιδικές χαρές

[exetlaios]

Εδώ καταθέτουμε τις αναμνήσεις μας από παιδικές-χαρές, κούνιες κλπ που συχνάζαμε.

Με την ευκαιρία παραθέτω και ένα ρετρό παιχνίδι από παιδική χαρά.

Προσωπικά, "σκιάζομαι" και μόνο που το βλέπω !

 

[Rakeesh]

Τα παιδακια που επαιξαν σε εκεινη την παιδικη χαρα, πού βρίσκονται τώρα;

 

[exetlaios]

Τα παιδακια που επαιξαν σε εκεινη την παιδικη χαρα, πού βρίσκονται τώρα;

Next stop ... the Twilight Zone ...

 

[RIO]

Ποιός την έφτιαξε την πάπια-κούνια, ο Τιμ Μπάρτον;

 

[ares]

Σαν αυτη τη παπια ειχε πολλες στη Καλλιθεα! Και απο οτι θυμαμαι οι κουνιες υπηρχαν σχεδον σε ολα τα ζωα! Ακομα θυμαμαι την κουνια με τη φωκια που φοραγε ναυτικο καπελο !!!!

Αυτο που παρατηρησα ειναι οτι ολες οι τωρινες παιδικες χαρες δεν εχουν την χαρακτηριστικη πανυψηλη στρυφογυριστη τσουληθρα που κυριαρχουσε στα 80's! Γιατι αραγε?!

Καπως σαν και αυτην

 

[Maverick]

Θυμάμαι μια παιδική χαρά απέναντι από το Λούνα Παρκ του Ν. Φαλήρου. Ήταν πολύ μεγάλη με πάρα πολλές δραστηριότητες. Είχε και καφέ για τους μεγάλους μέσα... Είχε τσουλήθρες διαφόρων ειδών που δεν είχα δει στις παιδικές χαρές της γειτονιάς μου. Είχε και εκείνα τα τρομερά ζωάκια με το ελατήριο που κουνάς με το βάρος σου. Οι γονείς μου μας πήγαιναν σπάνια εκεί γιατί έπρεπε να πάρουμε λεωφορείο για να φτάσουμε εκεί. Δε θυμάμαι αν είχε κάποιο συμβολικό εισητήριο... Θυμάται κάποιος αυτή την παιδική χαρά;

Άμα θυμάσαι τις κούνιες σε σχήμα πάπιας στην Καλλιθέα, είσαι πολύ νέος!


Οι κούνιες στην πλατεία Δαβάκη ήταν όλες πύραυλοι, στα νεώτερα χρόνια αντικαταστάθηκαν με ζωάκια.


Στη Χαροκόπου ήταν οι κλασικές με το ξύλινο απλό κάθισμα για τα μεγάλα παιδιά και για τα μικρότερα με καθισματάκι.

 

[ares]

Εγω θυμαμαι αυτην που ηταν ακριβως διπλα στο λουνα παρκ του φαληρου που ειχε ολο παιχνιδια με μεγαλους κυβους. Εκλεισε το 1999 και αργοτερα δυστυχως εγινε παρκιν.

Αυτη στην οποια αναφερεσαι ηταν μεσα στο σταδιο ειρηνης και φιλιας?

Ναι στη Δαβακη υπηρχαν και κουνιες πυραυλοι εκτος απο αυτες με τα ζωακια τις προλαβα!

 

[Maverick]

Ναι, κατάλαβα για ποια λες δίπλα στο Λούνα Παρκ του Φαλήρου. Πήγαινα τα παιδάκια μου όταν ήταν μικρά καμιά φορά.


Αυτή που λέω απέναντι του Λούνα Παρκ, δεν συνέπεσε χρονικά με το ΣΕΦ! Καμία σχέση...


Μιλάω για την περίοδο της δικτατορίας και μάλλον δεν υπήρχε ούτε η νέα παραλιακή οδός, αλλά εκεί ήταν η θάλασσα.

 


Όταν γεννήθηκα, η Πλατεία Δαβάκη δεν υπήρχε ακόμα, αλλά εκεί βρισκόταν το αμαξοστάσιο του τραμ (ανενεργό) που γκεμίστηκε την επόμενη χρονιά για να γίνει η Πλατεία... Για κούνια πήγαινα στη Χαροκόπου και Θησέως...

 

[θανος]

θυμαμαι οτι παλια στις παιδικες χαρες ειχαν ενα κλουβι που απο κατω ειχε ενα ελατηριο και μπαιναμε μεσα και χοροπηδαγαμε αλλα το εχουν καταργησει πλεον επισης εχουν αλλαξει οι τραμπαλες και οι κουνιες ολα ειναι πλαστικα πλεον

 

[Wally]

Ημουν στη περιοχη του περιστεριου για δουλειες και με την ακρη του ματιου μου εντοπιζω το παπι του Exetlaios αλλα σε μοντα "μυλο" μαζι με αλλα θριλερατα κατασκευασματα.

Να και 3 φωτο που εβγαλα με το κραποτηλεφωνο μου

 

[spirtoulis]

Εγώ θυμάμαι το μονόζυγο που κρεμιόμασταν σαν μαϊμούδες και επίσης τα πλαστικά ζωάκια που είχαν ελατήριο από κάτω και κουνιόσουν πέρα-δώθε.

 

[exetlaios]

Ημουν στη περιοχη του περιστεριου για δουλειες και με την ακρη του ματιου μου εντοπιζω το παπι του Exetlaios αλλα σε μοντα "μυλο" μαζι με αλλα θριλερατα κατασκευασματα.

Ζούν ανάμεσά μας ;

 

[Wally]

Ασε, αφου μου ηρθε να φορεσω το καρο πουκαμισο και τα γυαλια

 

[Σώτος Σώτος]

ρετρό παιδικές χαρές...

Θα αναφέρω ορισμένα ρετρό αγαπημένα "εξαρτήματα":

1. Κούνιες-βαρκες, οι οποίες βέβαια ήταν απαραίτητες και σε κάθε σοβαρό πανηγύρι...

2. Μύλος-μασίφ σίδερο, βάρος περίπου 1/2 του τόνου, αν ήταν και αλάδωτος ήθελες μποντιμπιλντερά να τον γυρίσει...

3. Τσουλήθρα (όχι η κλασική μεταλλική, σας την έφερα!) πλαστική σε έντονο μπλε ή κίτρινο χρώμα, με τεράστιο βάθος, σαν πίστα για έλκηθρα...

4. Ζωάκια διάφορα με ελατήριο (από τα πιό φοβερά παιχνίδια) για τρελλές καβαλλαρίες!!!

5. Τραμπάλα με τρεις σκάλες για ρύθμιση του κέντρου βάρους...

Και φυσικά σχεδόν όλα τα όργανα ήταν από ατόφιο σίδερο για μέγιστη ασφάλεια

 

[BETTY BOOP]

Κούνιες-ζωάκια με ελατήριο που κουνιόσουν τρελά!

Τσουλήθρα απλή όπου σκαρφάλωνες και έκανες θεαματική βουτιά...από ψηλά...σε σκάμα με άμμο...αλλά και μερικά...χαλικάκια...έκανες τσουλήθρα κανονικά ή με το κεφάλι (ε ρε τσακίσματα!)

Μονόζυγο όπου κρεμιόσουν από τη μια άκρη και προσπαθούσες να φτάσεις...κρεμασμένος...στην άλλη άκρη...(με λίγη προσπάθεια πετύχαινε!)

Πύραυλος με ελατήριο από κάτω για...φανταστικές βόλτες στο φεγγάρι/στο διάστημα (έτσι το βλέπαμε!)

Κλασικές κούνιες με...ζώνη ασφαλείας (!) από σίδερο τυλιγμένο με λάστιχο

Τσουλήθρα από τις στριφογυριστές (!) με τη στριφογυριστή σκάλα, απέφευγα να ανέβω λόγω...φοβίας με το ύψος της

Τραμπάλα με τρία επίπεδα για ρύθμιση του΄κέντρου βάρους

Μύλος (και ζαλίστηκα!!!)

Σε κούνιες έβλεπα τη χαρακτηριστική επιγραφή ''Για παιδιά μέχρι 8 ετών''.

 

[ΦΖΠ1]

Σαν αυτη τη παπια ειχε πολλες στη Καλλιθεα! Και απο οτι θυμαμαι οι κουνιες υπηρχαν σχεδον σε ολα τα ζωα! Ακομα θυμαμαι την κουνια με τη φωκια που φοραγε ναυτικο καπελο !!!!

Αυτο που παρατηρησα ειναι οτι ολες οι τωρινες παιδικες χαρες δεν εχουν την χαρακτηριστικη πανυψηλη στρυφογυριστη τσουληθρα που κυριαρχουσε στα 80's! Γιατι αραγε?!

Καπως σαν και αυτην

H οροφή της γιγαντοτσουλήθρας ήταν κόκκινη-άσπρη πουά (σαν μαντάρι), ενώ εντύπωση έκανε το ρηχό χωρίς προστατευτικά πλαϊνό. Ένα παιδάκι μπορούσε άνετα να πέσει από τα 3.5 μέτρα...

Θυμάμαι επίσης τις σιδερένιες κούνιες των "μικρών", που ήταν μεταλλικά καρεκλάκια με αλυσίδα σε κρίκους, για ασφάλεια, αλλά και των μεγάλων, με ξύλινο κάθισμα, γυαλισμένο από τους ... μας. Εκείνες τις "στριβανε" οι πιο "κασκαντέρ", κάνοντας τις αλυσίδες κοτσίδα. Τώρα και οι δύο αντικαταστάθηκαν από μαλακό υλικό σαν καουτσούκ.

Υπήρχε κι ένα ακόμα "μανιτάρι", που ήταν περιστρεφόμενο μονόζυγο, με 6 ακτινωτές λαβές.

Χαρακτηριστική και η μεταλλική κιτρινοπράσινη "κάμπια", που βλέπαμε πιο πολύ σε παιδικούς σταθμούς. Είχε πατήματα και λαβές για αναρρίχηση.

Οι κούνιες-βάρκες υπάρχουν ακόμα, αλλά στήνονται σε εποχιακά πάρκα (πέρσι είχα δει τις Απόκριες στο Ζάππειο).

 

[nwntas]

Προσθέτω τον Σαλίγκαρο, που ήταν μια κατασκευή σαν σπείρα στημένη όρθια, η οποία συμβόλιζε το καβούκι ενός σαλιγκαριού και εσωτερικά είχε μπάρες, όπως τα μονόζυγα σε σχήμα πι που έπρεπε να περάσεις απέναντι. Στην τελευταία "γύρα" της σπείρας, η σπείρα κατέληγε σε ένα πράγμα σαν "σκαλίτσα", που σε κάθε πλευρά της σκαλίτσας ήταν μια τεράστια μεταλλική μπάλα με μια κεραία, και συμβόλιζαν τα μάτια του σαλιγκαριού.

Επίσης, μια κατασκευή μονόζυγου, η οποία αποτελούνταν από έναν κεντρικό πάσαλο και πανω του ήταν διάφορες κυρτές μπάρες σε διαφορετικά μεγέθη ανά ύψος, και το όλο δημιούργημα θύμιζε σιντριβάνι.

Τέτοια ψηλή τσουλήθρα, καθώς και τραμπάλες, είχαμε και στην παιδική χαρά κοντά στο σπίτι μου. Σκιαζόμασταν λίγο λόγω ύψους, αλλά έπαιρνες μεγαλύτερη φόρα και ήταν πιο θεαματική σαν τσουλήθρα. Εν τω μεταξύ, υποτίθεται ότι στις τσουλήθρες υπήρχε αυτό το σκάμμα για να κόβει την πτώση... Με τις τόσες φορές που έπεφταν παιδιά, το χώμα είχε φυγει και απλά γινόταν μια λακούβα και γύρω γύρω τσιμέντο... Απόλυτα ασφαλές!

 

[marion1]

Εγώ πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη, και συγκεκριμένα στα πάρκα της παραλίας, κυριολεκτικά, πήγαινα κάθε μέρα. Εδώ και λίγα χρόνια δεν υπάρχουν πια, αντικατασταθηκαν απο αλλα, δε μενω πια εκει, δεν τα χω δει.

Τα αγαπημένα μου ηταν να κανω κούνια , να φτανω οσο πιο ψηλα γινεται και να πηδαω, σημειωναμε με μια γραμμη στο χωμα ποιος εφτανε πιο μακρια. Επισης ειχε και κουνιες οπου αντι για καθισμα ειχε λαστιχα σα φορτηγου, και καθοσουν εκει πανω, τηλεφερικ, οπου κρεμιοσουν με τα χερια κι εφτανες στην αλλη ακρη.

στριφογυριστη τσουληθρα δεν ειχα δει πουθενα μεχρι τα 10 μου οταν μας πηγαν μονοημερη σε αλλη πολη με το σχολειο. Κι ειχα ενθουσιαστει!

γενικα επικινδυνες εποχες... Σκαρφαλωναμε σε δεντρα και κρεμιομασταν αναποδα με ενα ποδι σε υψος 4-5 μετρα, διασχιζαμε την αερογεφυρα της παραλιας, αν την εχετε δει, απο την εξω μερια, εξω απ τα καγκελα περπατωντας στα λιγα εκατοστα πλατος που προεξειχαν.

Απορω πώς επιζήσαμε όλοι!

Δεν μπορουσα με τιποτα τους μυλους κι ολα αυτα που γυριζαν γυρω γυρω...

 

[Σώτος Σώτος]

Τα αγαπημένα μου ηταν να κανω κούνια , να φτανω οσο πιο ψηλα γινεται και να πηδαω, σημειωναμε με μια γραμμη στο χωμα ποιος εφτανε πιο μακρια. Επισης ειχε και κουνιες οπου αντι για καθισμα ειχε λαστιχα σα φορτηγου, και καθοσουν εκει πανω, τελεφερικ, οπου κρεμιοσουν με τα χερια κι εφτανες στην αλλη ακρη.στριφογυριστη τσουληθρα δεν ειχα δει πουθενα μεχρι τα 10 μου οταν μας πηγαν μονοημερη σε αλλη πολη με το σχολειο. Κι ειχα ενθουσιαστει!

Φίλε μου μόλις μου έλυσες μια μεγάλη απορία σχεδόν 30 χρόνων!!!!!!! :thanx2:

Αναρωτιόμουν που ήταν αυτή η φοβερή παιδική χαρά με το φοβερό τελεφερικ, οπου κρεμιοσουν με τα χερια κι εφτανες στην αλλη ακρη που μας είχαν πάει με το σχολείο μετά την εκδρομή μας στο Τεχνικό μουσείο!!! Με είχε συναρπάσει τόσο πολύ που δεν το ξέχασα ποτέ μου!!!

 

[Minion]

Τελεφερίκ στην Γλυφάδα θυμάμαι !