Rygar
Apple Lover
- Joined
- 14 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 8.286
- Αντιδράσεις
- 3.333
Θυμάμαι το 1987, δευτέρα Γυμνασίου, καθόμουν με το συμμαθητή και πολύ καλό μου φίλο από τότε Κώστα (καλή του ώρα, κάθε μέρα μιλάμε). Κάποια μέρα, στο μάθημα της Βιολογίας εάν θυμάμαι καλά, μας έτυχε το πρώτο διαγώνισμα για το 1ο τρίμηνο. Δεν το περιμέναμε τόσο νωρίς, πανικοβληθήκαμε. Εγώ είχα το βιβλίο έξω και ό,τι πρόλαβα να μαζέψω στο μυαλό μου για τα επόμενα 2-3 λεπτά, μέχρι να μας ανακοινώσει τα θέματα. Μετά από αυτό το -αιώνιο, για εκείνη τη στιγμή- 3λεπτο, βάζω το βιβλίο κάτω από το θρανίο, ΑΝΟΙΧΤΟ!! Αρχίζουμε να γράφουμε. Η καθηγήτρια έκανε βόλτες περα δώθε στους διαδρόμους. Κάποια στιγμή, νιώθωντας ότι πλησίαζε προς το μέρος μας (την είχα πλάτη εκείνη τη στιγμή), σπρώχνω το βιβλίο προς το μέρος του Κώστα, με σκοπό όμως να πάει στη μέση, ώστε να μην κατηγορηθεί αυτός ή εγώ. Τουλάχιστον να τη φάμε κι οι δυο μας. Μάλλον όμως το έσπρωξα πολύ και τελικά μηδενίστηκε η κόλλα του Κώστα. Αμα σας πω ότι από τότε νιώθω άσχημα όποτε το θυμάμαι, θα με πιστέψετε;
Το θέμα του θρεντ βεβαίως είναι τα σκονάκια που κάναμε, και κυρίως οι τρόποι που σκαρφιζόμασταν για να τα προστατέψουμε από τον Καθηγητή-Χάρο
Σκονάκια στο θρανίο, κωδικοποιημένα ανάμεσα σε σχέδια/λογότυπα συγκροτημάτων που μονο εάν έχεις δει 55 φορές το National Treasure και τον Κώδικα ΝταΒιντσι μπορούσες να αποκωδικοποιήσεις. Είχα ακούσει για άλλους που έβγαζαν από το στόμα χαρτάκι τυλιγμένο σαν τσιγαρόχαρτο. Αλλος το είχε γραμμένο στην παλάμη του, άλλος στη μέσα πλευρά του χεριού του, άλλος στο παντελόνι του, άλλος σε χαρτάκι μέσα στο στυλό BIC, από το οποίο έβγαζε το καπάκι και μετά το σκονάκι τυλιγμένο επίσης σαν τσιγαρόχαρτο. Πολλά τέτοια. Εσείς τί αναμνήσεις έχετε ρε παίδες; Είμαι περίεργος να μάθω τι είχατε σκαρφιστεί ή ακούσει για άλλους; Οσοι ήταν φύτουλες και δεν έκαναν σκονάκια, ας σωπάσουν.
Σκονάκια βέβαια κάνουν και οι σημερινοί νεολαίοι, μόνο που τώρα συμβάλλει και η τεχνολογία σε μεγάλο βαθμό (βλέπε, κινητά ή mp3 players).
Το θέμα του θρεντ βεβαίως είναι τα σκονάκια που κάναμε, και κυρίως οι τρόποι που σκαρφιζόμασταν για να τα προστατέψουμε από τον Καθηγητή-Χάρο
Σκονάκια στο θρανίο, κωδικοποιημένα ανάμεσα σε σχέδια/λογότυπα συγκροτημάτων που μονο εάν έχεις δει 55 φορές το National Treasure και τον Κώδικα ΝταΒιντσι μπορούσες να αποκωδικοποιήσεις. Είχα ακούσει για άλλους που έβγαζαν από το στόμα χαρτάκι τυλιγμένο σαν τσιγαρόχαρτο. Αλλος το είχε γραμμένο στην παλάμη του, άλλος στη μέσα πλευρά του χεριού του, άλλος στο παντελόνι του, άλλος σε χαρτάκι μέσα στο στυλό BIC, από το οποίο έβγαζε το καπάκι και μετά το σκονάκι τυλιγμένο επίσης σαν τσιγαρόχαρτο. Πολλά τέτοια. Εσείς τί αναμνήσεις έχετε ρε παίδες; Είμαι περίεργος να μάθω τι είχατε σκαρφιστεί ή ακούσει για άλλους; Οσοι ήταν φύτουλες και δεν έκαναν σκονάκια, ας σωπάσουν.
Σκονάκια βέβαια κάνουν και οι σημερινοί νεολαίοι, μόνο που τώρα συμβάλλει και η τεχνολογία σε μεγάλο βαθμό (βλέπε, κινητά ή mp3 players).
