Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός (ΣΕΠ)

Sofologiotatos

RetroActive
Joined
31 Ιουλ 2007
Μηνύματα
328
Αντιδράσεις
33
Διαβάζοντας το θρεντάκι που έχει ανοίξει η Χουανίτα σχετικά με το τί θα θέλαμε να γίνουμε άν θα ...μεγαλώναμε ( ;) ), σκέφτηκα να ανοίξω κι εγώ ένα σχετικό, που όμως θα επικεντρώνεται περισσότερο στην εφηβική ηλικία. Όταν δηλαδή είχαμε διαπιστώσει καλύτερα τα ενδιαφέροντα και τις δεξιότητές μας, και είχαμε προσανατολιστεί σε ένα επάγγελμα περισσότερο ρεαλιστικό, κι όχι σε μαστιγοφόρους αρχαιολόγους, νίντζα, ή ...δεινόσαυρους (ναι, το διάβασα κι αυτό! :D )

Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο υπήρχε το περίφημο μάθημα του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΣΕΠ), αν και δεν νομίζω ότι διδασκόταν σε όλα τα σχολεία. Προσωπικά είχα την τύχη να φοιτήσω σε ιδιωτικό Γυμνάσιο-Λύκειο της Θεσσαλονίκης, ένα σχολείο που πραγματικά μου πρόσφερε πάρα πολλά, και η καθηγήτρια του ΣΕΠ ήταν ένας άνθρωπος με όραμα και μεταδοτικότητα.

Το πιο σημαντικό που θυμάμαι απ' αυτό το μάθημα είναι η έμφαση που έδινε η καθηγήτρια σε μερικά ζητήματα:

▪ ότι μπορούμε να είμαστε κύριοι του μέλλοντός μας,


▪ ότι είναι σημαντικό είναι να θέτουμε υψηλούς στόχους,



▪ και ότι η ακλόνητη θέληση μπορεί να μας οδηγήσει σ' αυτούς.


Εγώ στο Γυμνάσιο ήθελα να γίνω αρχαιολόγος (μακάρι και μαστιγοφόρος, αφού κι εγώ είχα τρέλα με τον Ιντιάνα Τζόουνς), αλλά στο Λύκειο το γύρισα σε καθηγητής μουσικής - ας είναι καλά ο μουσικός του Γυμνασίου που μου μετέδωσε το μικρόβιο. Έμεινα πιστός σε αυτόν τον στόχο, και πλέον τον έχω εκπληρώσει, πράγμα που μου δίνει ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση. :)

Το πιο αξιομνημόνευτο γεγονός που έζησα στο μάθημα του ΣΕΠ είναι το εξής: ως ιδιωτικό, το Λύκειό μου είχε την οικονομική ευχέρεια να διοργανώνει μια φορά τον χρόνο «Ημέρα Επαγγελματικού Προσανατολισμού» και να καλεί αναγνωρισμένους επαγγελματίες πολλών διαφορετικών κλάδων για να μας παρουσιάσουν το επάγγελμά τους και ν'απαντούν σε ερωτήσεις μας. Ο κάθε μαθητής φυσικά επέλεγε την ομιλία ή τις ομιλίες που θα παρακολουθούσε. Εγώ επέλεξα να πάω στην ομιλία που είχε τίτλο «Τραγούδι και συναφή επαγγέλματα», ως σχετικότερη με τα ενδιαφέροντά μου. Δεν ήθελα να γίνω ούτε τραγουδιστής ούτε ηχολήπτης, αλλά πού αλλού να πήγαινα; Ομιλητής; Ο ...Νίκος Παπάζογλου! :) Μιλάμε για το 1992, όταν ήταν ήδη αρκετά διάσημος. Ωστόσο εμείς είδαμε έναν άνθρωπο απλό, άμεσο, κι ευπροσήγορο, που μας μίλησε για τον δύσκολο και συχνά βρόμικο κόσμο των νυχτερινών επαγγελμάτων, από τις μπουάτ μέχρι τα σκυλάδικα. Ήταν ρεαλιστής και δεν ωραιοποίησε καθόλου τις καταστάσεις. Όχι ότι οι μαθητές που παρακολούθησαν την ομιλία του θα ακολουθούσαν σχετικά επαγγέλματα, αφού οι περισσότεροι είχαν έρθει για το χαβαλέ!

Ωραίος λοιπόν ο Παπάζογλου! :cool: Αν και η συνολική καλλιτεχνική του δουλειά του δεν με εκφράζει ιδιαίτερα, πάντως το σεμινάριό του στο μάθημα του ΣΕΠ είναι μία πολύ ευχάριστη ανάμνηση.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Αυτό που θυμάμαι από τα μαθητικά μου χρόνια, είναι ότι ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο ΣΕΠ ήταν

το κλασσικό παράδειγμα "χαβαλέ" και "χαμένου χρόνου".

Όταν συνειδητοποιήσαμε την αξία του, ήταν μάλλον αργά ...

Κατ'εμέ, πρόκειται περί μαθήματος ΚΕΦΑΛΑΙΩΔΟΥΣ σημασίας που δυστυχώς

δεν προβάλεται όσο θα έπρεπε, στα σχολεία.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
To ΣΕΠ, οπως λειτουργησε στα Ελληνικα σχολεια,ηταν ανεκδοτο και παντα ειχα την εντυπωση οτι απλα εφευρεθει για να βολευτει κοσμος. Ασχετοι με το αντικειμενο καθηγητες, μια ωρα την εβδομαδα παπαγαλιζαν ενα βιβλιο (που στην αρχη ηταν φωτοτυπια).

Χωρις να γνωριζω, απλα παρακολουθωντας καποια Αμερικανικα σηριαλς, παρατηρησα οτι εκει ο ΣΕΠ-ατζης ηταν εναν επιβλεπων-ολων καθηγητης που ζυγιζε μεμονωμενα συμπεριφορα-επιδοσεις-ταλεντο-ενδοσχολικα ενδιαφεροντα και εδινε διεξοδους.

Αλλα για να μην βαρυνουμε θα πω και ενα χιουμοριστικο επεισοδιο της πρωτης επαφης μου με το ΣΕΠ. Γυμνασιο, πρωτη μερα στο προαυλιο και οι φιλοι μου, μου δειχνουν μια κοντη κοπελα που ειχε γυρισμενη την πλατη και μου λενε οτι ειναι "σεπ". Μην θελοντας να δειξω την αγνοια μου θεωρησα οτι θα ειναι κατι σε "ρενις" για "φλωρους" (??). Παω λοιπον και τις τραβαω την οριζοντια τιραντα του σουτιεν να δω πως θα αντιδρασει και για να γινει ενας κλασικος ανωριμος χαβαλες.

Με το που γυρναει βλεπω μια 35αρα να μου λεει να την συνοδευσω στο γραφειο των καθηγητων διοτι πλεον η Γυμνασιαρχης θα ηθελε να μου μιλησει... :)
 
H αλήθεια είναι πως η ώρα του ΣΕΠ σ' εμάς ήταν κάτι αντίστοιχο με εκείνη στο σχολείο του Exetlaiou #) . Η ώρα του παιδιού... Ήταν και Παρασκευή τις περισσότερες φορές, μας το έκανε συνήθως η καθηγήτρια της Γυμναστικής (για να συμπληρώσει ώρες) οπότε... αν δεν ήμασταν στις διπλανές καφετέρειες μάλλον στο προαύλιο παίζαμε μπάσκετ... (δε θέλω σχόλια για το ύψος μου
bf2.gif
)

Το μόνο που θυμάμαι αμυδρά, κάποια στιγμή που μας ρώτησε τί θέλαμε να (απο)γίνουμε :D !!! Νομίζω πως ήταν η εποχή που είχα κατασταλάξει... θ΄ακολουθούσα τέταρτη δέσμη οπότε η απάντηση ήταν "(Μεγαλο)στέλεχος επιχειρήσεων...
be1.gif
"

Προφητικόν!

Κατέληξα στη μεγαλύτερη ελληνική επιχείρηση... :p
 
Η ώρα του παιδιού ήταν και σε μας το ΣΕΠ. Κάποια στιγμή ο καθηγητής που έκανε το μάθημα λόγω μη ενδιαφέροντος από σχεδόν κανέναν στην τάξη, άρχισε να μας μιλά περί της τότε πολιτικής καταστάσεως μπας και τον προσέξει κανένας.

(Ηταν η περίοδος της Οικουμενικής κυβέρνησης Νοέμβριος 1989) και θυμάμαι έλεγε περί του κυρίου Ζολώτα.

Όσο για την αξία του ΣΕΠ θα συμφωνήσω απόλυτα με τον exetlaio το καταλάβαμε αργότερα.
 
Το σχολείο το σιχαινόμουν σε βαθμό αυτοκτονικό, επόμενο ήταν να μη δίνω σημασία σε ΣΕΠ, και όλα τα σηναφή.

Ζούσα σε μια εποχή που το λιγότερο που με απασχολούσε ήταν τι θα γίνω στο μέλλον, όντας έφηβος και έχοντας κανένα μέλλον μπροστά μου.

Γελούσα με τον καθηγητή που μας έλεγε τα περί "επαγγελματικού" προσανατολισμού. Όλα μα όλα ήταν να γίνεις ένας καλός υπάλληλος, έννοια που τη σιχαίνομαι όσο το σχολείο, τη μπάλα και τις διακοπές.

Βέβαια ήξερα ότι θα γινόμουν ή οδηγός σε λεωφορεία, ή σκυλάς - επιχειρηματίας της νύχτας, ή εισοδηματίας - ρέμπελος. Μου βγήκε κάτι ενδιάμεσο των δύο τελευταίων, διότι την αγάπη μου για τη νύχτα και τις πίστες της εθνικής την είχα έμφυτη από μικρός μια και ξημερωνόμουν τα καλοκαίρια στο σκυλάδικο που είχε η οικογένειά μου (κάτι σαν τα μαύρα μεσάνυχτα σε πιο καφριλέ στυλ) .

Το μάθημα του "επαγγελματικού προσανατολισμού" προσωπικά πάντα, πιστεύω ότι ήταν χαμένη υπόθεση, απόρροια ενός εκπαιδευτικού συστήματος που ζητάει από όλους να είναι καλοί σε όλα, πράγμα μουφέ και αδύνατον.

Ας είναι καλά η νύχτα......

PS: Sofo, εξαιρετικό thread φίλε μου!!!!!!!!!!!!!
 
Κλασσικό αντιπαθητικό μάθημα, το οποίο σκοπός του δεν ήταν να μάθει και να καθοδηγήσει τους μαθητές, αλλά να παραδώσει ένα κεφάλαιο η χοντρή καθηγήτρια, να πάνε οι μαθητές να το διαβάσουν σπίτι να το αποστηθήσουν και την επόμενη φορά να εξεταστούν για να βαθμολογηθούν.

Δεν έπρεπε να ήταν έτσι η μάθηση... (σοφή κουβέντα είπα τώρα :sleep: )

Στην ίδια κατηγορία παράδοση-αποστήθιση-εξέταση-βαθμολόγηση δευτερεύοντος (τουλάχιστον) μαθήματος ήταν πχ και η ψυχολογία, και διάφορα άλλα.
 
Μαθημα ''ωρα του παιδιου''. Ουτε μια στιγμη δεν εγινε σοβαρη προσπαθεια απο τους ασχετους καθηγητες που το φορτωνονταν προφανως για εξτρα ωρες ή τα παιδια που λογικα δεν καταλαβαιναν καν την αξια του. Βεβαια σε ενα σχολικο συστημα οπου το τι θα γινεις οταν μεγαλωσεις εξαρταται απο μια μεγαλη λοτταρια που λεγεται πανελληνιες, δεν εχει και πολυ σημασια. Δεκαδες συμμαθητες μου που δεν ηταν ουτε για να πουλανε κουλουρια εξω απο ανωτατο ιδρυμα, στοιβαχτηκαν σε χαβαλεδοφροντιστηρια ακολουθωντας ως προβατα μια προδιαγεγραμμενη σπαταλη χρονου και χρηματος για την πολυποθητη ανουσιοτητα ''το παιδι σπουδαζει''.
 
exetlaios είπε:
Αυτό που θυμάμαι από τα μαθητικά μου χρόνια, είανι ότι ΣΥΣΤΥΧΩΣ ο ΣΕΠ ήταν το κλασσικό παράδειγμα "χαβαλέ" και "χαμένου χρόνου".Όατν συνειδητοποιήσαμε την αξία του, ήατν μάλλον αργά ...

Κατ'εμέ, πρόκειται περί μαθήματος ΚΕΦΑΛΑΙΩΔΟΥΣ σημασίας που δυστυχώς δεν προβάλεται όσο θα έπρεπε, στα σχολεία.
Ακριβώς!

Όσο για τον δάσκαλο... Αυτός δεν είχε όνομα... ήταν ο ΣΕΠάς!!! :D
 
Μιλάμε στον Σ.Ε.Π έχουν γραφτεί ΕΠΗ :rofl:

Σε εμάς το «δίδασκε» ο ΓΚΑΟΥ-υποδιευθυντής(«φιλόλογος»). Ένα δύο χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση του, και το πέρας της «εκπαιδευτικής» του πορείας… :banghead:

Το περιεχόμενο του «μαθήματος» μπορεί να συνοψιστεί στα εξής: Φωνές, χαρτάκια, γδούποι, σαΐτες, ξύλο… :headbangdude:

Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι ο «καθηγητής» μια μέρα, αφού τον είχαμε κάνει άλογο, βγάζει μια τραγική κραυγή «ΤΟΜΑΡΙΑ!» και σπεύδει εκτός αίθουσας. Στην προσπάθεια του να πιάσει το χερούλι για να ανοίξει, πιάνει αέρα και καρφώνει στην πόρτα. Την άκουσε στερεοφωνικά και μετά πήγε και έκατσε στο γραφείο των καθηγητών για το υπόλοιπο της ώρας… Χρειαζόταν λίγο προσωπικό χρόνο. :rofl:

Τρελά σκηνικά με φόντο την «επαγγελματική» μας «αποκατάσταση»… :armed:
 
Simply priceless!!!!!!!!!!!!!!!

[Edited]
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
pooky(1) είπε:
Το σχολείο το σιχαινόμουν σε βαθμό αυτοκτονικό, επόμενο ήταν να μη δίνω σημασία σε ΣΕΠ, και όλα τα σηναφή.
:beer: Άπειρες χαμένες ώρες, από τα καλύτερα μας χρόνια, με πρόφαση την ..."εκπαίδευση".
 
Πολύ σωστά φίλε Demis. Μας μάθαιναν "επαγγελματικό προσανατολισμό", "οικοκυρικά", "καλλιτεχνικά", και άλλα συναφή, ενώ έννοιες όπως πληροφορική, φιλοσοφία, θετικές επιστήμες και λοιπά ήταν άγνωστα...........
 
Omenforever είπε:
Μιλάμε στον Σ.Ε.Π έχουν γραφτεί ΕΠΗ :rofl:
Σε εμάς το «δίδασκε» ο ΓΚΑΟΥ-υποδιευθυντής(«φιλόλογος»). Ένα δύο χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση του, και το πέρας της «εκπαιδευτικής» του πορείας… :banghead:

Το περιεχόμενο του «μαθήματος» μπορεί να συνοψιστεί στα εξής: Φωνές, χαρτάκια, γδούποι, σαΐτες, ξύλο… :headbangdude:

Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι ο «καθηγητής» μια μέρα, αφού τον είχαμε κάνει άλογο, βγάζει μια τραγική κραυγή «ΤΟΜΑΡΙΑ!» και σπεύδει εκτός αίθουσας. Στην προσπάθεια του να πιάσει το χερούλι για να ανοίξει, πιάνει αέρα και καρφώνει στην πόρτα. Την άκουσε στερεοφωνικά και μετά πήγε και έκατσε στο γραφείο των καθηγητών για το υπόλοιπο της ώρας… Χρειαζόταν λίγο προσωπικό χρόνο. :rofl:

Τρελά σκηνικά με φόντο την «επαγγελματική» μας «αποκατάσταση»… :armed:
εχω πεθανει στο γελιο!
 
Κι εγώ έχω γελάσει πολύ με αυτά που γράφτηκαν μέχρι τώρα! :rofl: Επίσης, δεν έχουν καμία σχέση με το πώς βίωσα εγώ το μάθημα. Μπορεί να χάσατε σε ουσία, αλλά κερδίσατε σε πλάκα. :) Το πιο σημαντικό βέβαια θα ήταν να γινόταν σωστά το μάθημα...
 
Κατι ενθυμουμαι απο το Σ.Ε.Π. αλλα γενικα τα σχολικα χρονια προτιμω να μην τα θυμαμαι καθολου. Οσο πιο ξεχασμενα ειναι, τοσο το καλυτερο. Νομιζω οτι το Σ.Ε.Π. ηταν μαθημα που καναμε 1 φορα το 15ημερο για 1 ωρα, και δεν ειχε βιβλιο. Σιγουρα ειναι σημαντικο να ξερει κανεις τις δυνατοτητες του, που μπορουν να γινουν ικανοτητες, και να χρησιμοποιει τις δεξιοτητες του αναλογα.

Γενικα, δυστυχως, το σχολειο δεν μου εμαθε τιποτα και ποτε να μην ειχα παει δεν θα ειχα χασει τιποτα σε γνωσεις. Ολα αυτα θα μπορουσα να τα ειχα διαβασει μονη μου, στο σπιτακι μου, με καλυτερα αποτελεσματα και λιγοτερο χασιμο χρονου. Μοναδικη εξαιρεση σ'ολα αυτα αποτελει η φιλολογος μου στην 2α και 3η γυμνασιου, που ηταν καταπληκτικη και μου εμαθε παρα πολλα πραγματα (και ειναι ο μοναδικος ανθρωπος που θα ηθελα να ξανασυναντησω απο εκεινα τα χρονια!). Της ευχομαι να ειναι καλα οπου και αν βρισκεται (εχει παρει συνταξη πια μετα απο τοσα χρονια :) )
 
Σε εμάς ήταν μάθημα της τελευταίας ώρας, σαν μπάλωμα και φυσικά η... ώρα του παιδιού. Αυτός που μας έκανε και ιστορία μας έκανε και αυτό το μάθημα πλην ο άνθρωπος ήταν οικονομολόγος!
 
Στην Γ Γυμνασίου κάναμε επαγγελματικό προσανατολισμό και θυμάμαι γινόταν χαβαλές. Μας έδιναν φυλλάδια σχετικά με ορισμένα επαγγέλματα και τι προσόντα και ικανότητες χρειάζονταν, κάναμε και μια μικρή συζήτηση στην τάξη αλλά κάπου η κατάσταση ξέφευγε. Ήταν μονόωρο το μάθημα, ευτυχώς, γιατί δεν ανεχόμουν το τζερτζελέ!
 
ΣΕΠ κάναμε στη Γ' γυμνασίου μία ώρα. Δε θυμάμαι αν ήταν δεκαπενθήμερο ή εβδομαδιαίο ή αν κάναμε το μάθημα σε ομάδες (μισοί - μισοί). Είχαμε κανονικό βιβλίο, ένα με αρκετό μπλα μπλα, που σε πρώτη φάση προσπαθούσε να σε κάνει να δεις τι σου αρέσει και τι όχι, τι από αυτά που σου αρέσουν μπορούν να σου χρειαστουν για καποιο επαγγελμα. Επίσης, σου έδειχνε τις σχολικές βαθμίδες, για το πώς να συνεχίσεις μετά το γυμνάσιο, αν ήταν να πας σε ενιαίο, σε τεχνικό για κάποια ειδικότητα ή σε Σελέτε. Στην Α' λυκείου υπήρχε επίσης ως μάθημα, αλλά πάλι δε θυμάμαι κάθε πότε. Πάλι είχαμε βιβλίο, αλλά δεν το χρησιμοποιούσαμε.

Ενώ στη Γ' γυμνασίου το ΣΕΠ ήταν η ώρα του παιδιού και μας το έκανε η καθηγήτρια της οικιακής οικονομίας, στην Α' λυκείου μας το έκανε μια φιλόλογος η οποία ήταν απίθανη. Δεν το έκανε χύμα το μάθημα, ώστε να χάνει το ενδιαφέρον του, αλλά μας έδινε διάφορα μινι τεστ να ανακαλύψουμε δεξιότητες, πιθανά ενδιαφέροντα επαγγέλματα, αργότερα την κατεύθυνση που θέλαμε να ακολουθήσουμε, πιο μετά σχολές σχετικές με τα επαγγέλματα που μας ενδιέφεραν και μπορούσαμε ανά πάσα στιγμή να της ζητήσουμε πληροφορίες για το οτιδήποτε. Από την Α' μέχρι τη Γ' λυκείου μας πήγαινε στο παλιό σπίτάκι του φύλακα και μας μιλούσε ή μας έδινε υλικό. Βοήθησε πολύ με όλη αυτή τη δουλειά πολλά παιδιά. Νομίζω πως τότε ήταν που διάλεξα και με το τι ήθελα να ασχοληθώ επίσημα, και τελικά, ευτυχώς μέχρι στιγμής, τα κατάφερα. Οπότε έπιασε τόπο!
 
άλλο ένα μάθημα που ενώ (θα μπορούσε να) ήταν ενδιαφέρον και χρήσιμό (λόγω ανεπάρκειας των εκπεδευτών, ανωρημότητας των εκπαιδευομένων και αδιαφορίας του συστήματος) είχε φτάσει να γίνεται άλλη μια χαμένη ώρα. Μάθαμε πάντως να παίζουμε κρεμάλα κάτι βασικό για τη μετέπειτα ζωή μας.
 
Πίσω
Μπλουζα