Τα κάλαντα

[Thor]

Εσείς μικροί τραγουδούσατε τα κάλαντα; Και αν ναι το κίνητρο ήταν τα χρήματα ή ο χαβαλές της υπόθεσης;

Για εμένα στην αρχή το κίνητρο ήταν ο χαβαλές αλλά όσο μεγάλωνα (και έβαζα μυαλό που λέει ο λόγος) το ενδιαφέρον μετατοπιζόταν στα ψιλά.

Πρώτη φορά βγήκα στη σόου μπίζνες στην πρώτη δημοτικού σαν μέλος διμελούς συγκροτήματος. Ήμουν εγώ με ένα κοριτσάκι από την γειτονιά μας, ένα χρόνο μεγαλύτερο και οι γονείς μας μας είπαν να πάμε να πούμε μαζί τα κάλαντα στο χωριό. Κατά το μεσημεράκι το συγκρότημα διαλύθηκε λόγω ιδεολογικών διαφορών (μα είναι δυνατόν 7 ετών άτομο και να πιστεύει στον Αη Βασίλη;;; ) παρόλα αυτά οι γονείς μας επενέβησαν ξανά και συνεργαστήκαμε και την πρωτοχρονιά. Και τα επόμενα χρόνια ως τη δευτέρα γυμνασίου συνέχιζα να βγαίνω για τα κάλαντα με διαφόρους φίλους ή συγγενείς σκόπευα να παω για τελευταία φορά όταν ήμουν στην τρίτη γυμνασίου αλλά ο θάνατος των παππούδων μου τον Οκτώβρη και το Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς με έκανε να αποσυρθώ από το τραγούδι.

Εκείνη την εποχή εκτιμούσα περισσότερο την πλάκα που είχε η διαδικασία και τα έσοδα από τα κάλαντα που μεταφραζόταν σε κόμιξ, βιβλία ή Playmobil καθώς και τις συγκρίσεις με τους συμμαθητές μετά το τέλος των διακοπών.

Τώρα εκτιμώ και την λαογραφική διάσταση του θέματος (παρόλο που τα παιδιά που λένε τα κάλαντα, όπως και εγώ στην ηλικία τους, δεν την συνειδητοποιούν) και χαίρομαι να βλέπω παιδιά να έρχονται να μου τα πουν

 

[D@redevil]

Αμέ!

Με την απαραίτητη συνοδεία τριγώνου - μελόντικας και ό,τι άλλου κλαπατσίμπανου μπορείτε να φανταστείτε!

Ξεκίνησα τα κάλαντα για πρώτη φορά στα 7-8 μου και το πήγα μέχρι και γυμνάσιο!....

Ήταν μια ολόκληρη τελετουργία / γιορτή: να μαζευτούμε, να οργανωθούμε, να κανονίσουμε δρομολόγιο κτλ. Οι άνθρωποι ήταν ζεστοί και παρακαλούσαν να πάμε να πούμε τα κάλαντα: το θεωρούσαν μεγάλη καλοτυχία!

Τα έσοδα? Παιχνίδια στο GameBoy & στο SNES... Αν κι εφόσον περίσσευε κάτι, πήγαινε στον κουμπαρά (για να μαζευτούν κι άλλα λεφτά, ώστε να γίνει πάλι παιχνίδι! )

Αν με ρωτάτε, αν χαίρομαι όταν έρχονται παιδάκια να μου πουν τα κάλαντα?! Είναι σα να γίνομαι κι εγώ πάλι παιδί!

Nice thread, ω, Σκανδιναβέ θεέ!

 

[ChrisTOS]

Μπα, δεν ήμουν φαν της διαδικασίας και δεν πήγαινα για κάλαντα. Παρεμπιπτόντως θα μεταμορφωθώ κι εγώ σε παππού ώστε να καταδικάσω τη νέα γενιά... Γιατί το 60-70% των παιδιών λένε το "Τρίγωνα - κάλαντα"; Το παρατήρησε κανείς άλλος ή μόνο εγώ; Είναι δηλαδή τοπικό ή εκτεταμένο φαινόμενο; Θα ήταν ένα ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο...

 

[BETTY BOOP]

Δεν έλεγα τα κάλαντα γιατί ντρεπόμουνα...

 

[Thor]

Αν μεγαλώνεις σε χωριό (όπως εγώ) τα πράγματα είναι πιο απλά. Μεγάλο μέρος του χωριού είναι γνωστοί σου ή των γονιών σου οπότε δεν τίθεται θέμα ντροπής, η πλειοψηφία των συνομηλίκων σου (ειδικά στο δημοτικό) τα λέει οπότε νιώθεις ότι πρέπει να τα πεις και συ. Μου έχουν τύχει παιδάκια να λένε το τρίγωνα κάλαντα και εμένα αλλά είναι συνήθως προσχολικής ηλικίας και αν και θα προτιμούσα να προσπαθήσουν να πουν τα αυθεντικά κάλαντα το όλο θέμα έχει και μια χαριτωμένη αφέλεια (κατά τη γνώμη μου)

 

[D@redevil]

[.....]θα προτιμούσα να προσπαθήσουν να πουν τα αυθεντικά κάλαντα [....]

Εμ... Τι εννοείς με τα αυθεντικά κάλαντα?

 

[stayros]

Δεν έλεγα τα κάλαντα γιατί ντρεπόμουνα...

Μπα δεν ειχα ντροπες και τετοια.

Ξεκινουσα πρωι-πρωι και επαιρνα σβαρνα την γειτονια

για να προλαβω να τα πω πρωτος!

Μαλιστα τα ελεγα καθαρα και δυνατα

με φωνη "καμπανα" που λενε... :acoustic: :acoustic:

Το κερδος απο τα καλαντα γινοταν "καταθεση" στο ταμειο

συνοικιακου μεγαλοπαιχνιδαδικου!!!

Τωρα ετσι και κανω να πω καλαντα

στην πρωτη κορωνα εχουν φυγει κατσαριδες,ποντικια και λοιπα ζωυφια...

στην δευτερη κανουν χρυσες δουλειες οι τζαμαδες!!!

Και στην τριτη οι ΩΡΛαδες κανουν παρτυ απο την πελατεια που θα τους στειλω!!!

 

[Thor]

Εμ... Τι εννοείς με τα αυθεντικά κάλαντα?

οχι το τρίγωνα κάλαντα αλλά το αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

 

[elephadas]

Εννοείς το "Καλήν ημέραν (εσπέραν) άρχοντες" μάλλον?

Εγώ τα είπα 2/3 μιας χρονιάς. Όχι Χ"γεννα αλλά Πρωτοχρονιά και Φώτα. Δημοτικό, δε θυμάμαι ηλικία αλλά πριν την 6η, παρέα με συνεταίρο ένα χρόνο μικρότερο. Οι λόγοι απόλυτα οικονομικοί. Η είσπραξή μου την Πρωτοχρονιά ήταν περίπου ένα κατοστάρικο, τα Φώτα (λιγότερο δημοφιλή) γύρω στις 50 δραχμούλες. Φυσικά πήγαν στον κουμπαρά... οικονομικά ήμουν υπό γονική κηδεμονία τόσο αυστηρή που θα μπορούσε να δώσει ιδέες στην τρόικα, οπότε δεν μπορούσα να ξοδέψω ούτε πενηνταράκι χωρίς μητρική έγκριση (ο δήθεν -τότε- αρχηγός της οικογένειας ήταν ανεύθυνος άρχων, "Ό,τι πει η μητέρα σου").

Δεν επαναλήφθηκε το εγχείρημα. Πρώτον ντρεπόμουνα. Ήμουνα (και είμαι) τελείως φάλτσος, τραγουδάω και παγώνει το νερό της μπανιέρας, αλλά και καλά να τα έλεγα θα ντρεπόμουνα διότι έτσι. Δεύτερον, ΜΙΣΟΥΣΑ το πρωινό ξύπνημα. Και ήταν οι 24 η πρώτη μέρα των διακοπών και δεν είχα να ξυπνήσω. Εκεί λοιπόν που επί τέλους θα μπορούσα να καθήσω να χουχουλίσω κάτω από τις κουβέρτες, από τα άγρια μεσάνυχτα ΝΤΡΡΡΡΙΙΙΙΝ το κουδούνι, "Να τα πούμε?" και να οι αγριοφωνίτσες παιδιών εξ ίσου καλλικέλαδων με μένα. Κι αν δεν ανοίγαμε την πόρτα, ξανά ΝΤΡΡΡΙΙΙΙΙΝ το κουδούνι, "άνοιξε θειά". Πώς να αντέξει το οχυρό σε τέτοια πολιορκία? Οπότε πάει ο ύπνος. Μισούσα λοιπόν τα κάλαντα με μίσος παθολογικό παιδιόθεν. Μόνο τη χρονιά που αναφέρω παραπάνω με έσπρωξε η φιλοχρηματία στο απονενοημένο διάβημα. Από τότε, "Καλύτερα φτωχός και κοιμισμένος παρά πλούσιος και ξύπνιος"

 

[Cathy]

Νομιζα πως μονο το καλην εσπεραν λενε εχω χρονια να ακουσω το τριγωνα καλαντα. Μου κανει εντυπωση πως υπηρχαν παιδακια που δεν ελεγαν καλαντα. Ειχα αποκτησει μια πλουσια συλλογη απο μικρα πονυ και ρουχα Μπιμπιμπο με τα κερδη. Το μυστικο ηταν να βγαινετε μπουλουκι και να πηγαινετε σε γνωστους και συγγενεις που τι να κανουν, εδιναν και μαλιστα αρκετα!

 

[Thor]

Εννοείς το "Καλήν ημέραν (εσπέραν) άρχοντες" μάλλον?

ναι μπερδεύτηκα με τα πρωτοχρονιάτικα #)

 

[RIO]

Πάντα! Τα κάλαντα, ήταν ένα από τα πράγματα που σαν παιδί, με έκανε να περιμένω με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα. Πρωί πρωί με άλλα δυο παιδιά της γειτονιάς, πέρναμε τους δρόμους και δεν αφήναμε σπίτι για σπίτι. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ήταν όταν μια κυρία μας έδωσε για τρία άτομα ένα δεκάρικο! :rant: Μέχρι την Πέμτη δημοτικού το κράτησα το έθιμο. Μετά...ένιωθα μεγάλος...

 

[panp]

Φυσικά ! Με τον αδερφό μου, αρχικά μόνο δια ζώσης, αργότερα με μελλόντικα (πράσινη, "alto") και κιθάρα. Εκείνη την εποχή βέβαια δε γινόταν λόγος για χαρτονομίσματα, στο τέλος της μέρας από τα ταληρο-δεκάρικα, οι τσέπες κουδουνίζανε περισσότερο από τα τρίγωνα ! Τα λεφτά παιχνίδια, και τα ρέστα παγωτά, που λέμε ! Κάποιοι τότε (75-80) κερνούσαν και μελομακάρονο, ανεξαρτήτως της πληρωμής !

Με την ευκαιρία, ας αναφέρουμε και τον περίφημο πίνακα "Τα κάλαντα" του Νικόλαου Γύζη.

 

[θανος]

και εγω ελεγα τα καλαντα μεχρι την δευτερα γυμνασιου τα λεφτα (τα οποια μερικες φορες ηταν πολυ καλα) πηγαιναν σε κονσολες και παιχνιδια των φωτων δεν τα λεγανε ποτε πολλα παιδια απο οσο θυμαμαι θυμαμαι οτι καποτε ειχαμε πει τα καλαντα στον ζαχαρια και μας εδωσαν παιχνιδια πολυ ωραια κινηση ομολογω χαιρομαι να ρχονται τωρα παιδακια να λενε τα καλαντα σπιτι

 

[Kambia]

Ντρεπόμουν και δεν πήγαινα με τίποτα να πω τα κάλαντα. Τα έλεγα στους γονείς μου για το έθιμο και τέλος! Θεά με έκανε η μάνα μου για να πάω αλλά εγώ τίποτα. Μια φορά στην 6η δημοτικού πήγα με την αδερφή μου, πιο πολύ για να την προσέχω και μια ακόμα φίλη. Στην πρώτη πόρτα που άνοιξε με το που ξεκινήσαμε να λέμε τα κάλαντα εξαφανίστηκα στη γωνιά γιατί με έπιασαν σπαστικά γέλια. Μετά "ζεστάθηκα"... Ξανα πήγα μετά απο 2 ή 3 χρόνια (γυμνάσιο) για τελευταία φορά να πω τα κάλαντα γιατί ήθελα να μαζέψω λεφτά για ένα συναρμολογούμενο καράβι

Τώρα χαίρομαι να ακούω κάλαντα και ανοίγω την πόρτα σε όλους! Αλλά ξεκαθαρίζω από πριν οτι θέλω να τα ακούσω δυνατά και όχι μέσα από τα δόντια και κυρίως ΧΩΡΙΣ περικοπές! Μάλιστα πολλές φορές τους συνοδεύω και γω

 

[sephirothson]

Εννοειτε πως ελεγα τα καλαντα!!Μαζι με φιλους φυσικα.Τα "δωρακια" τοτε που μας εδιναν ηταν πολυ καλα και μπορω να πω πως τα χριστουγεννα ειχα 2 δωρα,ενα απο τους γονεις μου,και ενα απο τα χρηματα που μαζευα λεγοντας τα καλαντα

Τοτε γινοταν χαμος απο παδια...μιλαμε για ολοκληρες συμμοριες!!Το καλο ειναι οτι δεν το βλεπαμε καθολου ανταγωνιστικα και οταν συναντιομασταν με αλλα παιδια συνηθως ενημερωναμε η μια ομαδα την αλλη για το ποιος απο το χωριο δινει αρκετα χρηματα και το ποιος οχι... Το σπαστικο ηταν οταν αντι για χρηματα μας εδιναν γλυκα η καραμελες Εμεις θελαμε τα χρηματα για να παμε να αγορασουμε κανενα παιχνιδι για το gameboy Α ρε εποχες...τωρα στο χωριο οπου μενω ΔΕΝ ηρθε ουτε ΕΝΑ παιδακι να μας τα πει και αυτο ειναι που με θλιβει

 

[playmofreak]

...απο πιτσιρικάκι στο χωριό με άλλα μεγαλύτερα παιδιά τρέχαμε αξημέροτα να μαζέψουμε κανένα διφραγκάκι.θυμάμαι χαρακτηριστικά το 1986 σε ηλικία 7 ετών και ενώ είχαμε βγεί απο της 6 τα χαράματα το τέλος της ημέρας με βρήκε με 1650 θρυλικές δραχμούλες...μεγάλο πανηγύρι λεμε.α ρε χρόνια..

 

[Juanita]

Γενικά, τα Χριστούγεννα τα λάτρευα και τα λατρεύω!!!

 


Κατά καιρούς, έχω αναφέρει σε διάφορα θέματα σχετικά για το τι σήμαινε αυτές οι μέρες και πως ξεκινούσε η ιεροτελεστία τους...

 


Η εικόνα που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω είναι εκείνη που δυό πιτσιρίκες έλεγαν τα κάλαντα (μάλλον φάλτσα ) δίπλα σε ένα υπέροχα στολισμένο και τεράστιο έλατο με συνοδεία πιάνο...

 

[and1]

Ρε παιδιά τα καλάντα τα λένε τα παιδάκια ή το έχουν σταματήσει αυτό το άθλημα κ το ρίξανε στο tablet ; 6 φορές συνολικά ήρθαν να μας τα πούνε αυτές τις γιορτές κ εκτός αυτού μας τα είπαν κ μισά κ κακομοίρικα. Άσε που σκάσανε μύτη στην αρχή κάτι περίεργοι. Μια 40άρα+ με το παιδί της το οποίο δεν έβγαλε κιχ μετά 2 μαντράχαλοι κ στο τέλος ήρθαν κ 4 παιδάκια. Κάποτε χτυπούσαν συνέχεια την πόρτα κ τώρα τίποτα. Εγώ όταν ήμουν πιτσιρικάς θυμάμαι ξεκινούσα μ' έναν φίλο απο τις 8:30 μέχρι τις 14:00 περίπου και δεν είχαμε αφήσει οικοδομή για οικοδομή. Στο τέλος ,αφού γινόταν η μοιρασιά πήγαινα να τα καταθέσω στο παιχνιδάδικο της περιοχής

 

[ChrisTOS]

Ρε παιδιά τα καλάντα τα λένε τα παιδάκια ή το έχουν σταματήσει αυτό το άθλημα κ το ρίξανε στο tablet ; 6 φορές συνολικά ήρθαν να μας τα πούνε αυτές τις γιορτές κ εκτός αυτού μας τα είπαν κ μισά κ κακομοίρικα. Άσε που σκάσανε μύτη στην αρχή κάτι περίεργοι. Μια 40άρα+ με το παιδί της το οποίο δεν έβγαλε κιχ μετά 2 μαντράχαλοι κ στο τέλος ήρθαν κ 4 παιδάκια. Κάποτε χτυπούσαν συνέχεια την πόρτα κ τώρα τίποτα. Εγώ όταν ήμουν πιτσιρικάς θυμάμαι ξεκινούσα μ' έναν φίλο απο τις 8:30 μέχρι τις 14:00 περίπου και δεν είχαμε αφήσει οικοδομή για οικοδομή. Στο τέλος ,αφού γινόταν η μοιρασιά πήγαινα να τα καταθέσω στο παιχνιδάδικο της περιοχής

Δεν είναι τα tablet, είναι περισσότερο ο φόβος για το τι/ποιον θα συναντήσουν, οι ληστείες σε παιδιά που λέγαν τα κάλαντα κτλ.