Μιλάω αυστηρά για δεκαετία '80 και για επιλογή ενός μόνο (λατρεμένου) τραγουδιού από αυτήν. Βέβαια, οι κάπως πιο πιτσιρικάδες δεν πρόλαβαν να ακούσουν σε πρώτη αναμετάδοση αυτά τα τραγούδια απ' το ραδιόφωνο, αλλά για αυτό υπάρχουν οι ρετρομανείς... για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Το κομμάτι της δικής μου επιλογής -παράλειψή μου που δεν το ανέφερα στο πρώτο ποστ- έρχεται από το μακρινό 1988! Τότε που Φατμέ (Πορτοκάλογλου), Χαρούλα (Αλεξίου) και Αφροδίτη (Μάνου) εμφανίζονταν μαζί. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι εκπληκτικοί, και -νομίζω- πολύ επίκαιροι, αν τους προσέξει κανείς. Μπορεί -κυριολεκτικά- να μην μπαίνει χειμώνας, αλλά καλοκαίρι, μα κατ' ουσίαν ζούμε βαρυχειμωνιά (ας μην επεκταθούμε επ' αυτού).
Όμως, πόσο ευλογημένος μπορεί να νιώθει κανείς όταν έχει δει τέτοιους καλλιτέχνες να τραγουδούν μαζί στην καλύτερη στιγμή της δημιουργίας τους, και όταν έχει ακούσει τέτοια τραγούδια, μιας άλλης, ανεπίστρεπτης εποχής!