Το τραγούδι του Retromaniax

Juanita

Retro PaTRi@RcH
Joined
23 Οκτ 2007
Μηνύματα
4.263
Αντιδράσεις
367
Ίσως και να είναι από τα χωρίς μέλλον νημάτια, αλλά το άκουσα σήμερα το πρωί ερχόμενη στη δουλειά και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Νομίζω πως εκφράζει σε μεγάλο βαθμό τη φιλοσοφία του φόρουμ μας, τη νοσταλγική διάθεση για επιστροφή στην παιδική μας αθωότητα και την απογοήτευση για το αδύνατο...

Αν και όπως λεν και όποιος θέλει το πιστεύει:

Τα καλύτερα είναι μπροστά μας!

Στίχοι: Γιώργος Αλουπογιάννης

Μουσική: Γιώργος Αλουπογιάννης

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Αλουπογιάννης

Τελικά,


σκορπάω τον εαυτό μου



σε πράγματα μικρά



Καρφώνω στο σταυρό μου



παλάμες και κορμιά


 


Βουτάω μες στις λάσπες,



σε βρώμικα νερά



Μα, τίποτα δε φτάνει



στη δόλια μου καρδιά



Τίποτα τελικά


 


Τα πιο μεγάλα πράγματα


τα έζησα μικρός



Τα όνειρά μου



φτάναν ως τ' αστερια



Κι όταν τις νύχτες έπεφτα,


για ύπνο μοναχός



Θυμόμουν διακοπές



και καλοκαίρια, και καλοκαίρια

 


Τελικά,



σκορπάω τον εαυτό μου



σε πράγματα μικρά



Μα τίποτα δε φτάνει



στη δόλια μου καρδιά,



τίποτα... τελικά
 
?????????????????????????????

/np Hammerfall - Riders of the Storm.

AYTO ταιριάζει καλύτερα στην φιλοσοφία του GRM κατά τη γνώμη μου.
 
[video=youtube;Xw-m4jEY-Ns]

Die Motherfucker, die - Dope
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
(αν περιμενες Χουανα κατι αλλο, εχασες :D )

btw και μετα απο συνεδριαση των διαχειριστων αποφασιστηκε να ακουγεται καθε πρωι απο ολα τα μελη το παρακατω αριστουργημα.

"]Titi demeter - Minor Swing

(ο κυριουλης ειναι ο Titi Demeter...και πεταξτε τις κιθαρες σας απο το μπαλκονι...)
 
:xm:

:precry:

:cry:

:banghead:

:angry:

:super:

:bash:

Ντροπή σας... μου χαλάσατε τη νοσταλγική διάθεση που είχα πρωινιάτικα...

:rofl: :rofl: :rofl:


Άσχετο... δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά ενώ ακουγόταν το τραγούδι του teloniou ταυτόχρονα έβλεπα και το video του Τελ...

Xα χα χα χ α...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μας εχουν κοψει το youtube στο γραφειο και δεν μπορω να απολαυσω τα βιντεακια :banghead:

BTW, juanita, το τραγουδι που ποσταρες ειναι απιθανο :clap:
 
Ηρακλη πραγματικα καθηλωτικο.Tα Demeter bros το εχουν κανει μπουζουκι.Παιχτουρες
 
τελειο το κομματι του Αλουπογιαννη,τον εχω δει 3 φορες live!
 
'Θελω να γυρισω στα παλια' - Going through, Μαζώ
 
Music & Lyrics : Gene Raskin

 


Once upon a time there was a tavern



Where we used to raise a glass or two



Remember how we laughed away the hours



And dreamed of all the great things we would do


 


Those were the days my friend



We thought they'd never end



We'd sing and dance forever and a day



We'd live the life we choose



We'd fight and never lose



For we were young and sure to have our way.



La la la la...



Those were the days, oh yes those were the days


 


Then the busy years went rushing by us



We lost our starry notions on the way



If by chance I'd see you in the tavern



We'd smile at one another and we'd say


 


Those were the days my friend ...


 


Just tonight I stood before the tavern



Nothing seemed the way it used to be



In the glass I saw a strange reflection



Was that lonely woman really me


 


Those were the days my friend ...


 


Through the door there came familiar laughter



I saw your face and heard you call my name



Oh my friend we're older but no wiser



For in our hearts the dreams are still the same

 


Αφιερωμένο στον Σταν και τον Phil για τις πολύ όμορφες εικονες της νιότης τους που μοιράστηκαν μαζί μας στο shoutbox!


Ευχαριστώ παιδιά για το γλυκό πισωγύρισμα... :thanx2:

 

 


 
Sight a brand new horizon


Ascending from the hearts of those who couldn't see



The decline of man, the final stage of war


 


Spectral forces of mankind



We're all trapped inside the core of the machine



Our time has come to find a way back home


 


We seek our destiny in thee



In the eye of the storm



A genesis is born, reborn


 


Riders of the storm - one with the wind, defenders of creation



Riders of the storm - aligned with the sun


 


Phantom powers rule the earth



Descending down, controlling you and me



What is left to see, is it all but a dream


 


On the inside looking out



Kept within a cage, behind a false facade



They can't keep us down cause our strength is our will


 


We dream of a genesis reborn



Where our spirits fly free



Let us choose our own destiny


 


Riders of the storm - one with the wind, defenders of creation



Riders of the storm - aligned with the sun


 


Speak the word of Nemesis



Call for thunder call for rain



Let us meet our Genesis



Save us from the unholy pain.


 

 


Hammerfall - Riders of the storm.

 


Αφιερωμένο σε όλους όσους είναι στο ίδιο μέρος..........
:acoustic: :acoustic: :acoustic: :acoustic: :acoustic:


 
Κώστας Μακεδόνας

[video=youtube;CM10-yKkQMU]http://www.youtube.com/watch?v=CM10-yKkQMU&feature=related

Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ' αδύνατο


κρατάω στο χέρι το κλειδί



πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει



το έργο κάπου το 'χω ξαναδεί


Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά


είχα τ'ονειρό μου, το ποδήλατό μου



κι όλα έμοιαζαν σωστά



έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει



είχα μια ζωή μπροστά


Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου


και με πήγαινε πολύ μακρυά



μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα



μ' οδηγούσε πέρα απ' τη χαρά


Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ' την αρχή


Φόρτσα στο πεντάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι



πάμε για ορθοπεταλιές



τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας



ξέρουν από ανηφοριές
 
Να προτείνω κι εγώ ένα ("piece of my heart");


Έχει γίνει μια μικρή τροποποίηση από τον ίδιο το Γιαννόπουλο στους αρχικούς στίχους, που λέγαν "Mε Βαν Μόρισον και Ντύλαν", και στη συνέχεια (για την Αθήνα) "...και γλεντάει στου Πανταζή".
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:

Κοινούσης " ΟΙ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΙ " 1974
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
''Να μείνουμε πάντα παιδιά'' από το συγκρότημα των Charms.
 

ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ - Δεν υπάρχει επιστροφή

Σαν το παλιό παιχνίδι που γυρίζει,

κουρδίζω της ανάμνησης τη φόρα.

Στις κόκκινες τις ρόδες του βουίζει

μια άλλη εποχή, μια άλλη εποχή.

Δεν υπάρχει επιστροφή,

χαθήκαν όλοι οι δρόμοι.

Δεν υπάρχει επιστροφή,

τα πάντα είναι κλειστά.

Σαν το γυαλένιο βόλο που μετριέται

σε γήπεδο από λάσπη κι από χώμα.

Σαν χάρτινο καράβι που πλανιέται

σε χώρα μακρινή, σε χώρα μακρινή.
 
Ναι, ναι, ξέρω, έχω στείλει κι άλλο.

Αλλά το ξανασκέφτηκα, και στέλνω κι ένα "αναπηρωματικό" ! (κι ας μην έζησα στα ....fifties, ρε μεγάλε Λούκυ,,,)



Τον τίτλο του παραπάνω τραγουδιού θα τον βρείτε στο διαδίκτυο.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα