Τσιγκάκια.....το θαυμαστό παιχνίδι με καπάκια.

[galatsiwtis]

Ποιός είχε σταθερό χέρι και επιδέξια δάχτυλα, ώστε να ρίξει τους αντιπάλους από το πεζούλι και να συνεχίσει μέχρι τον τερματισμό, με το αγαπημένο του καπάκι από μπύρα ή αναψυκτικό.

 

[pardalotzatziki]

Νομιζω οτι αυτο το παιχνιδι το παιζαμε. Με καπακια αν δεν κανω λαθος...

 

[Kambia]

Ποιοι ήταν οι κανόνες του παιχνιδιού αυτού?

 

[galatsiwtis]

Το παιχνίδι αυτό δεν ήταν πολύπλοκο, είχε εφευρεθεί όπως και τόσα άλλα λόγω έλλειψης χρημάτων και πάνω στην φιλοσοφία:παιζουμε με ότι βρούμε(ξύλα από τον μαραγκό,που γινόντουσαν σπαθιά-ακόντια, πλαστικές σωλήνες από οικοδομές που υπήρχαν σε αφθονία για φυσοκάλαμα κ.τ.λ).Παίρναμε λοιπόν καπάκια από αναψυκτικά-μπύρες όπως προανέφερα, βρίσκαμε ένα πεζούλι στην πολυκατοικία μας-στο πεζοδρόμιο όπου βόλευε και όπου υπήρχε ίσκιος γενικώς:wink:,ήθελε υπομονή και ακριβείς κινήσεις των δαχτύλων(έσπρωχνες- χτυπούσες το τσιγκάκι σου με τον δείκτη ή τον μέσο του χεριού σου) χεχεχεχε, μαζευόμασταν τα αλάνια και προσπαθούσαμε να διανύσουμε όλοι την ίδια διαδρομή, όπου ο πρώτος που τερματίζει κερδίζει.Μπορεί να ακούγεται απλό αλλά δεδομένης της στενότητας του πεζουλίου και ότι οι αντίπαλοι έκαναν το παν για να σε ρίξουν κάτω. Χτυπώντας σε με το δικό του ''τσιγκάκι'' λοιπόν αν έπεφτε κάτω το δικό σου ξαναξεκινούσες από την αρχήκαι έπρεπε να προφτάσεις τους άλλους.........όσοι το έχουμε παίξει και έχουμε νιώσει την έξαψη του ανταγωνισμού καταλαβαίνουμε!!Υ.Γ τα καπάκια τα γεμίζαμε με λάσπη για να έχουν βάρος και μεγαλύτερη σταθερότητα.

 

[Kambia]

Δεν θυμάμαι να έχω δει παιδιά να το παίζουν!

Thanks galatsiwtis για την επεξήγηση

 

[DINO]

Από τα πιο αγαπημένα μας παιχνίδια, τα τσιγκάκια και απορώ γιατί δεν τα είχα θυμηθεί νωρίτερα...

Ειδικά όταν παίζαμε στα καινούργια πεζοδρόμια με τις άσπρες πλάκες (νομίζω ήταν 40Χ40εκ.), το παιχνίδι απογειωνόταν!

Πράγματι, με τη λάσπη μέσα, γίνονταν πιο βαριά και δεν ξέφευγαν από την πορεία τους...

Ο καθένας είχε το αγαπημένο του και το φύλαγε πως και πως...

Να'σαι καλά Γαλατσιώτη για την ανάμνηση!

 

[galatsiwtis]

Από τα πιο αγαπημένα μας παιχνίδια, τα τσιγκάκια και απορώ γιατί δεν τα είχα θυμηθεί νωρίτερα...Ειδικά όταν παίζαμε στα καινούργια πεζοδρόμια με τις άσπρες πλάκες (νομίζω ήταν 40Χ40εκ.), το παιχνίδι απογειωνόταν!

Πράγματι, με τη λάσπη μέσα, γίνονταν πιο βαριά και δεν ξέφευγαν από την πορεία τους...

Ο καθένας είχε το αγαπημένο του και το φύλαγε πως και πως...

Να'σαι καλά Γαλατσιώτη για την ανάμνηση!

Είχα αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν θα τα θυμηθεί κανείς, μιλάμε για τρομερό ανταγωνισμό στο τεραίν(πεζούλι).Νάσαι καλά και σύ Dino

 

[galatsiwtis]

Την άλλη εβδομάδα θα συναντηθώ με 2 παιδικούς μου φίλους! Τους είπα για τα τσιγκάκια και πάθανε ήττα, τα είχαν ξεχάσει. Θα δείξουμε στα παιδιά μας πως παίζεται και έτσι θα δώσουμε την σκυτάλη στην νέα γενιά!

 

[Metalcandyman]

Oχι απλα το παιζαμε αλλα επεφταν και χοντρα στοιχηματα απο 100 δραχμες μεχρι ολοκληρα χαρτζηλικια που εφταναν μεχρι και πεντοχιλιαρα που τα εβαζαν παιδια οικογενειων με μεγαλη οικονομικη ανεση και που παντα εχαναν γιατι σε ολα αυτα τα παιχνιδια ηταν για τα μπαζα και απλα ηθελαν να κανουν το κομματι τους.Σαν ενα απο τα πιο πολυτιμα πραγματα που ειχα κρατουσα το καπακι μου απο μια ''μαλαματινα'' που πανω ειχα κολησει ενα στρογγυλο αυτοκολητο του μεγαλου ΠΑΟΚ.Μολις τελειωναμε μαυτο πηγαιναμε στον κοντινοτερο τοιχο και παιζαμε με τα χαρτακια απο τα αλμπουμ το γνωστο παιχνιδι που επρεπε αφηνοντας το δεικο σου χαρτακι να πλακωσει του αλλου η των αλλων και να τα παρεις.

 

[galatsiwtis]

Εννοείται φίλε μου η κολλαρία όπως τη λέγαμε με τα χαρτάκια ήταν το απόλυτο must της εποχής. Εγώ επειδή δεν είχα πολλά χαρτάκια απέφευγα να παίζω για να μην χάσω και τα λίγα που είχα.