Χρονολόγιο Δημιουργίας Ελεύθερης Τηλεόρασης (1987-1997)

FORD231

RetroNuts!
Joined
28 Φεβ 2010
Μηνύματα
3.087
Αντιδράσεις
3.600
Το βρηκα στο ιντερνετ και ειναι πολυ ενδιαφερον

το κειμενο δεν ειναι δικο μου


δεν εχει υπογραφη...







Από το ξεκίνημα της ελληνικής τηλεόρασης την δεκαετία του 1960 με ΕΡΤ και αργότερα με ΥΕΝΕΔ, υπήρξαν κάποιες δειλές προσπάθειες εκπομπής τηλεοπτικού σήματος από πειρατές, οι οποίες όμως συνήθως στέφονταν από αποτυχία καθώς η εκπομπή τηλεοπτικού καναλιού είναι πολύ πιο δύσκολη τεχνικά και οικονομικά από ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Οι προσπάθειες αυτές ήταν πιο έντονες κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του 80 με πειρατές να εκπέμπουν συνήθως «εκπαιδευτικό πρόγραμμα» τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Μια χαρακτηριστική προσπάθεια έγινε γύρω στο 1987 όταν από την συχνότητα της ΕΡΤ 1 κάποιος πειρατής για αρκετές μέρες έπαιζε ταινίες που νοίκιαζε από το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς του. Όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι, η ΕΡΤ ολοκλήρωνε το πρόγραμμα της ως τις 2 το πρωί και μετά κατέβαζε τους πομπούς μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το πρόγραμμά της. Έτσι οι πειρατές εκμεταλλεύονταν τη συχνότητα της κι έπαιζαν ότι ήθελαν ανεμπόδιστοι. Συνήθως όμως το κατόρθωμα αυτό κρατούσε για λίγες μέρες γιατί αργά ή γρήγορα η αστυνομία εντόπιζε τον χώρο εκπομπής και το πειρατικό κανάλι σταματούσε.

Το 1987 ο ανώνυμος πειρατής κατάφερε για περίπου πέντε μέρες να παίζει πρόγραμμα τις πρώτες πρωινές ώρες και να προκαλέσει ένα σχετικό σάλο στην Αθήνα κυρίως λόγω του ακατάλληλου του προγράμματος, μέχρι τελικά να σωπάσει ή να τον σωπάσουν καλύτερα οι αρχές. Το σήμα του μάλιστα ήταν αρκετά καλό για πειρατικό σταθμό. Ανάλογες προσπάθειες γίνονταν συχνά πυκνά, δίνοντας ελπίδα σ αυτούς που μέσα από το τηλεοπτικό «χιόνι» αναζητούσαν εναλλακτικές προτάσεις στην μονοκρατορία της ΕΡΤ, την ώρα που όλη η πολιτισμένη Ευρώπη είχε από καιρό ιδιωτική και δορυφορική τηλεόραση.

Το 1987 αποτελεί έτος σταθμό για τα τηλεοπτικά δεδομένα καθώς για πρώτη φορά εκφράζεται έντονα η βούληση των δήμων να σπάσουν το κατεστημένο της ΕΡΤ, αρχικά μεταδίδοντας δορυφορικά προγράμματα και στη συνέχεια το δικό τους τηλεοπτικό κανάλι. Το ραδιόφωνο αρχίζει ήδη να απελευθερώνεται, η τηλεόραση όμως συναντά αρκετά εμπόδια καθώς είναι σαφές ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο. Οι ιστορίες με τις επιδρομές των ΜΑΤ στη Θεσσαλονίκη εναντίων των πομπών του δήμου γίνονται καθημερινά πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες και αποτελούν την αιτία για έντονη πολιτική διαμάχη.


Ήταν το 1987, όταν οι μεγάλοι δήμαρχοι της παράταξης της ΝΔ (Έβερτ, Ανδριανόπουλος, Κούβελας) συμφώνησαν να συστήσουν αντιπολιτευτικό μέτωπο ιδρύοντας δημοτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη. Έτσι συστήθηκαν και λειτούργησαν ο
Αθήνα 9,84, το Κανάλι 1 Πειραιά και το FM 100, υπʼ ευθύνη των δήμων στους οποίους ανήκαν.

Την Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 1988, ξεκινά ανεπίσημα στην Αθήνα, η αναμετάδοση των πρώτων δορυφορικών καναλιών που ολοκληρώνεται 2 μέρες μετά, όταν πλέον στον αέρα βρίσκονται 6 συνολικά προγράμματα. Είναι η εποχή που ο Αθηναίος έχει για πρώτη φορά την δυνατότητα να κάνει ζάπινγκ ανάμεσα σε παραπάνω από τα δύο γνώριμα κρατικά κανάλια. Είναι η εποχή που οι ταράτσες των σπιτιών αλλάζουν ραγδαία όψη, όταν στις ήδη εγκατεστημένες μεγάλες κεραίες των VHF προστίθενται οι λίγο πιο κομψές κεραίες UΗF που προορίζονται για την λήψη των νέων καναλιών. Οι τεχνικοί δεν προλάβαιναν να τοποθετούν κεραίες σε όλη την Αθήνα, φαινόμενο που δύσκολα θα παρατηρηθεί ξανά στο μέλλον, εκτός κι αν καταργηθεί η επίγεια λήψη και αντικατασταθεί από δορυφορική, οπότε όλοι θα τρέχουν να προμηθευτούν δορυφορικά πιάτα!

Η επιλογή της ΕΡΤ πάντως όσον αφορά το ποια κανάλια θα μετέδιδε κρίθηκε εκ του αποτελέσματος ως πετυχημένη. Αναλυτικά τα πρώτα έξι δορυφορικά κανάλια στην Αθήνα ήταν τα εξής:

1. Super Channel (Μ. Βρετανία): Ίσως το καλύτερο κανάλι από τα 6. Πρόγραμμα ποικίλης ύλης, με πολλή μουσική και παιδικά προγράμματα τα πρωινά, τηλεπαιχνίδια, πανευρωπαϊκά δελτία καιρού και διάφορα σήριαλ τα μεσημέρια, ενώ τα βράδια μεταδίδονταν ταινίες, σόου κλπ. Πολύ ενδιαφέρον κανάλι πραγματικά, με ατού την αγγλική γλώσσα, του οποίου όμως η τύχη σήμερα αγνοείται. Πιθανόν να έχει ενταχθεί σε κάποιο ψηφιακό μπουκέτο και ακόμα πιο πιθανό να έχει κλείσει ή αντικατασταθεί από κάποιο θεματικό κανάλι. Την εποχή εκείνη πάντως ήταν πραγματικά super επιλογή για τους Αθηναίους.

2. TV5 Europe (Γαλλία): Είναι το μοναδικό (μαζί με το CNN) κανάλι που επιβιώνει ακόμα στον αθηναϊκό τηλεοπτικό χάρτη από εκείνα τα 6 πρώτα. Στα συν του η γαλλική γλώσσα που ομιλείται από αρκετούς στην Ελλάδα, πολλά τηλεπαιχνίδια, εκπομπές μαγειρικής από Γάλλους σεφ, ταινίες και ειδήσεις από τις γαλλόφωνες περιοχές του πλανήτη.

3. SAT1 (Γερμανία): Ένα πολύ καλό γερμανικό κανάλι ποικίλης ύλης, με πρωινά μαγκαζίνο και παιδικά τα Σαββατοκύριακα, ταινίες, σόου, μουσική και σήριαλ.

4. RAIDUE (Ιταλία): Το δεύτερο κρατικό κανάλι της Ιταλίας συμπλήρωνε μαζί με τα προαναφερόμενα, μία τετράδα προγραμμάτων από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης. Πλεονέκτημα του καναλιού η μετάδοση του ιταλικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, φαντασμαγορικών σόου τύπου Ciao Ant1 και Μπράβο και άλλων εκπομπών από τους μετρ του είδους Ιταλούς, πολύ πριν έρθουν στην ελληνική τηλεόραση.

5. CNN International (Η.Π.Α): Το πασίγνωστο ενημερωτικό κανάλι την εποχή που δεν είχε γίνει ακόμα τόσο διάσημο όσο είναι σήμερα, καθώς δεν είχε μεσολαβήσει ο Πόλεμος του Κόλπου.

6. Horizon (ΕΣΣΔ): Ίσως το πιο αδιάφορο από τα 6 κανάλια, κατά πολλούς επιλέχθηκε ως το κομμουνιστικό αντίβαρο στα καπιταλογενή δυτικοευρωπαϊκά κανάλια. Σε γλώσσα που ελάχιστοι μιλούσαν στην Αθήνα, και μάλλον αδιάφορα προγράμματα που θύμιζαν ελληνική τηλεόραση του 70, ήταν ο πρόγονος του καναλιού ORTi που μεταδίδεται σήμερα στον Hot Bird.


Από την παρουσίαση των καναλιών αυτών γίνεται σαφές ότι ο Αθηναίος τηλεθεατής είχε πλέον αρκετές επιλογές από διαφορετικές κουλτούρες, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά. Πολλοί ήταν αυτοί που μέσω αυτής της διαδικασίας, «ανακάλυψαν» την δορυφορική τηλεόραση κι έτσι μαζί με τις χιλιάδες κεραίες UHF εμφανίστηκαν δειλά-δειλά τα πρώτα τεράστια πιάτα στις αθηναϊκές ταράτσες.


Η εποχή αυτή ήταν ιδιαίτερα ρομαντική, γιατί κάθε καινούργιο κανάλι ήταν είδηση, καθώς δεν υπήρχε η πληθώρα των σημερινών επιλογών. Όπως ήδη αναφέρθηκε, δεν είναι μυστικό ότι πέρα από κάποιους πολύ ψαγμένους, οι περισσότεροι τότε ανακαλύψαμε την μαγεία της δορυφορικής λήψης, η οποία φυσικά είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη όταν επιτυγχάνεται με το δικό σου δέκτη και πιάτο.

Η περίοδος από το φθινόπωρο του 1988 μέχρι και την εμφάνιση των πρώτων ιδιωτικών καναλιών αποτελεί την χρυσή εποχή της δορυφορικής τηλεόρασης στην Αθήνα. Για περισσότερο από δύο χρόνια τα δορυφορικά κανάλια έκλεψαν την παράσταση, ανταγωνίστηκαν στα ίσια την ΕΡΤ, και οδήγησαν πολλούς στο να αποκτήσουν δικό τους πιάτο και να μην εξαρτώνται από τις ορέξεις της κρατικής τηλεόρασης, η οποία δυστυχώς πολύ συχνά έκοβε αναίτια την μετάδοση κάποιου προγράμματος ή ακόμα άλλαζε τις συχνότητες εκπομπής όλων των καναλιών δυσχεραίνοντας έτσι την παρακολούθησή τους από πολύ κόσμο που δεν γνώριζε να χειρίζεται καλά την αναζήτηση καναλιών στα UHF. Κάπως έτσι κόπηκε εντελώς ξαφνικά η μετάδοση του Super Channel, του καλύτερου κατά τεκμήριο καναλιού της αρχικής εξάδας (TV5, SAT1, CNN, RAIDUE, HORIZON τα υπόλοιπα),

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι στον αττικό ουρανό εμφανίστηκαν κι άλλα δορυφορικά κανάλια μέσα από τις συχνότητες των 6 πρώτων σταθμών. Πώς γίνεται αυτό; Είναι πολύ απλό! Την εποχή εκείνη τα δορυφορικά κανάλια ήταν όλα αναλογικά, κι επειδή ανέκαθεν η χωρητικότητα στον δορυφόρο ήταν και είναι σημαντική, υπήρχαν κανάλια που εξέπεμπαν για μερικές ώρες από τις συχνότητες άλλων σταθμών που εκείνη την ώρα είχαν κλείσει το πρόγραμμά τους! πιθανότατα γιατί η συμφωνία για την αναμετάδοσή του υπήρχε μόνο στη… φαντασία της ΕΡΤ!

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γαλλικό TV5. Το κανάλι αυτό μετέδιδε καθημερινά το πρόγραμμά του από τις 5 το απόγευμα ως τις 2 τα ξημερώματα. Τις υπόλοιπες 15 ώρες της ημέρας εμφανίζονταν κατά διαστήματα διάφορα κανάλια, τα οποία από το feed που χρησιμοποιούσε η ΕΡΤ για να μεταδίδει το TV5 έφταναν ως τις τηλεοράσεις μας. Η συχνότητα του γαλλικού καναλιού κυριολεκτικά κατακλυζόταν από σταθμούς προερχόμενους από την παγωμένη Σουηδία ως την εξωτική Ταϊλάνδη! Δείτε:

1. TVT: Το γνωστό από τους Hot Bird ταϊλανδέζικο κανάλι που μεταδιδόταν για λίγες ώρες τα πρωινά τις καθημερινές.

2. Sweden Today: Ένα πρωινό μαγκαζίνο σουηδικού καναλιού που μεταδιδόταν κάθε σαββατοκύριακο με ειδήσεις και εικόνες από τον βορρά της Ευρώπης.

3. WorldNet, USIA, C-Span: 3 κανάλια από τις ΗΠΑ με ειδησεογραφικό και οικονομικό χαρακτήρα, εμφανίζονταν εναλλάξ τα απογεύματα, λίγο πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα του TV5.


Τον Δεκέμβριο του 1988, και μετά από 2 μήνες επιτυχημένης παρουσίας της αρχικής δορυφορικής εξάδας καναλιών, ξεκίνησε ακόμα η αναμετάδοση δύο κορυφαίων προγραμμάτων, του MTV Europe και του SKY Channel. To MTV τότε κάλυπτε ολόκληρη την Ευρώπη, αποτελούσε ουσιαστικά όλα τα σημερινά θεματικά MTV σε ένα κανάλι! Κάτι παρόμοιο ήταν και το SKY Channel, εκπληκτικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα ποικίλης ύλης, το οποίο οι Αθηναίοι απόλαυσαν δυστυχώς για πολύ λίγο καθώς λίγους μήνες μετά το κανάλι άλλαξε δορυφόρο, ιδιοκτησία και… φιλοσοφία!


Ήταν η εποχή των πρώτων συνδρομητικών πλατφόρμων και όπως είναι γνωστό, η πλατφόρμα του SKY είναι σήμερα η κορυφαία στην Ευρώπη. Το SKY Channel άλλαξε όνομα, έγινε SKY ONE, και παράλληλα διασπάστηκε σε SKY News, SKY Movies, Eurosport, με το κάθε κανάλι να καλύπτει τα θέματα της αρμοδιότητάς του. Μέσα από την επίγεια αναμετάδοση της ΕΡΤ, παρακολουθήσαμε σταδιακά την μεταμόρφωση του «πατρικού» SKY Channel μέσω διαφημιστικών σποτ που ανήγγειλαν τις μεγάλες αλλαγές, αλλά ουσιαστικά και το τέλος της σύντομης καριέρας του SKY στις επίγειες αναμεταδόσεις,

Μετά τις αλλαγές αυτές, η ΕΡΤ μετέδιδε μια ευρωπαϊκή FTA έκδοση που ονομαζόταν SKY Europe, και αποτελείτο από ένα πολύ πρωινό δελτίο ειδήσεων του SKY News, ένα πρωινό παιδικό πρόγραμμα του SKY one, και μετά το μεσημέρι το πρόγραμμα του Eurosport. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τότε Eurosport δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό. H φυσική του συνέχεια είναι τα σημερινά SKY sports, καθώς το 1992 το Eurosport πέρασε σε γαλλικά χέρια και έφυγε από την επιρροή των Άγγλων του SKY.

Το διάστημα εκείνο πάντως οι Αθηναίοι παρακολούθησαν ακόμα, μέσα από τη συχνότητα του SKY, προγράμματα κι άλλων καναλιών με τον τρόπο που εξηγήθηκε προηγουμένως για το TV5. Κανάλια όπως το EBC (ειδησεογραφικό), ARTS (κουλτουριάρικο), Channel e, Retemia (ιταλικό), Landscape Channel (πρόγραμμα με τοπία και κλασσική μουσική που μεταδιδόταν από τις 4 το πρωί ως τις 7) διάνθιζαν την επίγεια συχνότητα. Όσοι παρακολουθείτε το Smart Channel από την πλατφόρμα του ΟΤΕ ίσως έχετε δει εκπομπές του Landscape.

Λίγους μήνες αργότερα η ΕΡΤ πρόσθεσε ακόμα τα κανάλια RAIUNO, TVE International και RTL Plus, τον πρόγονο του σημερινού RTL Television, που τότε είχε έδρα το Λουξεμβούργο (από εκεί βγήκε και το όνομά του: Radio Television Luxemburg). Το RTL έγινε αμέσως διάσημο από τα σοφτ πορνό που μετέδιδε αργά το βράδυ. Με αυτές τις προσθήκες ο αριθμός των επίγειων αναμεταδόσεων έφτασε τα 11 κανάλια συνολικά, και αποτελεί το ρεκόρ στην ιστορία των επίγειων αναμεταδόσεων στην Αθήνα. Η τελευταία προσθήκη έγινε ένα χρόνο μετά με το 3sat και λίγα χρόνια αργότερα με τα Euronews και ΡΙΚ, αφού όμως πρώτα είχαν σταματήσει αρκετά από τα κανάλια που αναφέρθηκαν προηγουμένως.

Σύμφωνα με περιοδικά της εποχής (γιατί AGB δεν υπήρχε τότε) τα δορυφορικά κανάλια είχαν θεαματικότητα από 20- 30%, που είναι απρόσμενα μεγάλη για ξενόγλωσσα προγράμματα. Ήταν όμως η μοναδική εναλλακτική λύση στο κρατικό μονοπώλιο. Για δύο χρόνια και μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα ιδιωτικά κανάλια, τα δορυφορικά προγράμματα παρακολουθούνταν μαζικά και έκαναν γνώριμα στο αθηναϊκό κοινό φαντασμαγορικά shows, αθλητικές μεταδόσεις υψηλού επιπέδου, ταινίες πρώτης προβολής, τηλεπαιχνίδια και δελτία ειδήσεων πολύ πριν εμφανιστούν στην ελληνική τους έκδοση από την ιδιωτική τηλεόραση.Το καλοκαίρι του 1989, ο Σωτήρης Κούβελας, προωθώντας ακόμη περισσότερο την ιδιότυπη αυτή επανάσταση στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, χτίζει στο περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης κτίριο όπου κι εγκαθιστά την κεραία και τον απαραίτητο εξοπλισμό εκπομπής τηλεοπτικού σταθμού, με αρχικό σκοπό την αναμετάδοση δορυφορικών προγραμμάτων. Μόλις έγινε αντιληπτή η ύπαρξη των εγκαταστάσεων, που τυπικά ανήκαν στο FM 100, διατάχθηκε βίαιη επέμβαση αστυνομικού εκστρατευτικού σώματος, που προέβη στην κατεδάφιση των εγκαταστάσεων και στη σύλληψη υπευθύνων.

Ακολούθησε επί δύο εβδομάδες η περίφημη στους Θεσσαλονικείς “δίκη της κεραίας” στην οποία δικαιώθηκε ο Δήμος της Θεσσαλονίκης και συνεπώς του δόθηκε το δικαίωμα να κάνει τηλεοπτικές εκπομπές στην πόλη.

Δικαιωμένη πια η Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης, TV100, εγκατέστησε αναμεταδότες με τους οποίους κάλυψε σε εμβέλεια ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης, αναμεταδίδοντας παράλληλα πολλά δορυφορικά κανάλια και δίνοντας στους Θεσσαλονικείς έναν πλούσιο τηλεοπτικό ορίζοντα (RAI 1/2, SUPER, HORIZON, SAT1 κα).

Την τηλεοπτική “ανεξαρτησία” συνέχισε ο Δήμαρχος Καλαμαριάς Λαζαρίδης, λειτουργώντας αργότερα τη Δημοτική Τηλεόραση Καλαμαριάς ΑΡΓΩ TV.

Η κυβέρνηση, η οποία έκρινε σκόπιμο ότι δεν μπορούσε άλλο να δεσμεύει τον τηλεοπτικό χώρο, ψηφίζει το φθινόπωρο του 1989 το νόμο περί “ελεύθερης” ιδιωτικής τηλεόρασης. Το μπαλάκι της τηλεοπτικής παρουσίας παίρνει πλέον η οργανωμένη ιδιωτική πρωτοβουλία, με τη λειτουργία του MEGA CHANNEL στις 20 Νοεμβρίου 1989, του ANTENNA TV στις 31 Δεκεμβρίου 1989 και στη συνέχεια το ΚΑΝΑΛΙ 29, το NEW CHANNEL. Το MEGA ξεκίνησε με αρχικό πρόγραμμα περίπου 12 ωρών, από τις 3 το μεσημέρι ως τις πρώτες πρωινές ώρες, και αμέσως κέρδισε μεγάλο μερίδιο της θεαματικότητας, αφού ουσιαστικά έπαιζε χωρίς αντίπαλο. Το δεύτερο χρονικά ιδιωτικό κανάλι τις χώρας, o Antenna, το διάστημα εκείνο είχε ξεκινήσει δοκιμαστικές εκπομπές, με πολύ Tεν-Tεν, κάποιες ταινίες και ζωντανές μεταδόσεις από το στούντιο του ραδιοφωνικού του σταθμού. Η επίσημη έναρξη λειτουργίας του πραγματοποιήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1989 με την Τηλερουλέτα με παρουσιαστή τον Τέρενς Κουίκ.

Ένα χρόνο μετά τις επιδρομές των ΜΑΤ εναντίον κάθε ελεύθερης εκπομπής, τίποτα πια δεν θύμιζε εκείνες τις ημέρες. Το σκηνικό είχε αλλάξει άρδην και τα ιδιωτικά κανάλια άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στον αττικό τηλεοπτικό χάρτη. Σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση μία σάρωση της μπάντας των UHF φανέρωνε και νέα κανάλια τα οποία άλλες φορές έρχονταν για να μείνουν, κι άλλες για να εκπέμψουν λίγες μέρες πρόγραμμα και μετά να εξαφανιστούν. Άλλοι σταθμοί ήταν προσπάθειες κάποιων εκδοτών ή ραδιοφωνικών σταθμών να επεκταθούν στην τηλεόραση, κι άλλες ερασιτεχνών ή γραφικών τύπων, ιδιοκτητών ψησταριών, σουβλατζίδικων, βιντεοκλάμπ κι ότι άλλο μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους.

Σήμερα επιβιώνουν επιπλέον στον αθηναϊκό τηλεοπτικό χάρτη οι σταθμοί MAD (μουσικός με έναρξη το 1996), TVC (πρώην ΤΗΛΕΤΩΡΑ και Πόλις), TV ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (ο μοναδικός σταθμός της Θεσ/νίκης που εκπέμπει στην Αθήνα), το κανάλι της Βουλής, ο Αθήνα TV, το Smart (πρώην TV Πειραιάς), το ΤΗΛΕΦΩΣ (οικολογικό), το 0-6 TV (παιδικό), ο GTV (που ξεκίνησε ως Γαλάτσι TV), το Θριάσιο, το Μέλλον TV, το Local TV (σταθμός νοτίων προαστίων), ο DTV και ο Eye.


Κατά καιρούς εμφανίστηκαν στο ταραγμένο αθηναϊκό τοπίο πολλά κανάλια, τα οποία είτε έβγαλαν πρόγραμμα για λίγο καιρό κι έκλεισαν για διάφορους λόγους, είτε αρκέστηκαν σε μια κάρτα με τη λογότυπό τους χωρίς να προβάλλουν ποτέ τίποτα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν κανάλια όπως το
Juniorʼs (παιδικό), Πατροκοσμάς (θρησκευτικό), Quattro, ART 68, Super B (σταθμός από την Πάτρα), CTN (κάτι σαν gay TV), RAISAT(δορυφορικό πρόγραμμα από ιδιώτη), STV. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν κανάλια όπως το Movie Channel (απόπειρα τύπου FilmNet), Μουσικό Κανάλι (απόπειρα τύπου MTV), Europe ΤV, Euro Athens, ΗΧΩ TV, NRG (τηλεοπτικός σταθμός του Kiss FM) και η Νέα Τηλεόραση που, όπως είπαμε, είχε νόμιμη άδεια εκπομπής αλλά δεν την αξιοποίησε… Προφανώς με τόσα κανάλια, η πολυφωνία ήταν δεδομένη, οδήγησε όμως σε μια τεράστια ασυδοσία με το ένα κανάλι να προσπαθεί να «ταπώσει» το άλλο με αποτέλεσμα να προκαλείται χάος που κρατάει ως σήμερα. Τη νύφη πλήρωσαν πάντως τα δορυφορικά κανάλια, που σταδιακά άρχισαν να λιγοστεύουν αφού η ΕΡΤ έδειξε ανήμπορη να προστατέψει τις συχνότητες που κατείχε.

Ένα χρόνο μετά το κλείσιμο του πρώτου συνδρομητικού καναλιού της Ελλάδας, του TV Plus Πειραιά, η ολλανδικών συμφερόντων εταιρία NetMed αποφασίζει να επενδύσει στον χώρο της συνδρομητικής τηλεόρασης. Η ελληνική αγορά είναι μικρή, ανταγωνισμός όμως δεν υπάρχει. Ουσιαστικά η NetMed είχε να ανταγωνιστεί την ραγδαία ανάπτυξη της ιδιωτικής τηλεόρασης, αλλά και τεχνικά, έπρεπε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα εξεύρεσης ελεύθερων συχνοτήτων.

Η NetMed εξαγγέλλει μέσω της θυγατρικής της Multichoice την έναρξη παροχής συνδρομητικών τηλεοπτικών προγραμμάτων, τον Σεπτέμβριο του 1994 με το κανάλι FilmNet. Το FilmNet αρχικά έμοιαζε εκπληκτικά με το TV Plus, έδινε δηλαδή έμφαση στον κινηματογράφο με την διαφορά ότι εδώ είχαμε να κάνουμε με 24ωρο πρόγραμμα κι όχι με 8ωρο. Οι Ολλανδοί ωστόσο δεν έκαναν το λάθος του σταθμού του Πειραιά κι έδειξαν ξεκάθαρα ότι στόχος τους ήταν να προσελκύσουν συνδρομητές μέσω των δημοφιλέστερων αθλητικών προγραμμάτων, κυρίως ποδοσφαίρου. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια λειτουργίας του, το FilmNet, αφού συμφώνησε με την ΕΡΤ, η οποία βάση νόμου είναι η μοναδική που έχει την άδεια εκπομπής αναλογικού κωδικοποιημένου σήματος, να χρησιμοποιήσει δικές της συχνότητες, άρχισε να εμπλουτίζει το πρόγραμμά του με αθλητικές ζώνες, αποκτώντας δικαιώματα του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου αλλά και αρκετών ευρωπαϊκών. Η τεχνολογία κωδικοποίησης του προγράμματος ήταν ίδια με το TV Plus, δηλαδή αναλογικό κωδικοποιημένο σήμα που «μεταφραζόταν» από ιδιοκτησιακό αποκωδικοποιητή.

Η τύχη του FilmNet με την προσθήκη των αθλητικών ήταν σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη αποτυχημένη απόπειρα όχι μόνο γιατί κατάφερε να κερδίσει αρκετούς συνδρομητές, αλλά και γιατί υπήρχαν τα κεφάλαια των Ολλανδών να καλύπτουν την οικονομική ζημιά.

Το 1996 η NetMed αποκτά και δεύτερη άδεια εκπομπής κωδικοποιημένου σήματος, παρότι υπήρξαν αρκετοί ενδιαφερόμενοι να την ανταγωνιστούν, κι έτσι μετατρέπει το FilmNet σε καθαρό κινηματογραφικό κανάλι και μεταφέρει όλα τα αθλητικά αλλά και την πρωινή παιδική ζώνη του FilmNet σε ένα δεύτερο κανάλι, το γνωστό μας SuperSport, με πρόγραμμα από τις 5 το απόγευμα ως τις πρώτες πρωινές ώρες, ενώ τα πρωινά μεταδιδόταν από την ίδια συχνότητα το παιδικό Κ-TV, που άλλαξε όνομα δύο φορές σε Fox Kids και πρόσφατα σε Jetix.

Η είσοδος των δύο συνδρομητικών καναλιών δεν έγινε αναίμακτα βέβαια καθώς για χάρη τους θυσιάστηκαν αρκετά δορυφορικά κανάλια, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις «τάπωσαν» μικρούς ιδιωτικούς σταθμούς που έτσι κι αλλιώς ήταν παράνομοι και δε μπορούσαν να αντιδράσουν. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το κανάλι του ραδιοφωνικού Kiss FM με την ονομασία NRG TV το οποίο εξαφανίστηκε σε μία νύχτα όταν ξεκίνησε το SuperSport, ενώ παλαιότερα θύμα έπεσε το διάσημο ΙΤΑ 8 από το FilmNet.

πηγή : http://metajournalism.wordpress.com/...free-tv-87-97/
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ανακάλυψα λίγο αργά το παραπάνω post του FORD231 αλλά άξιζε τον κόπο.

20-25 χρόνια μετά μπορεί να αναπολούμε με νοσταλγία τα παιδικά ή εφηβικά μας χρόνια και να θυμόμαστε με τρυφερότητα τα αγαπημένα μας κανάλια ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2 ή ΥΕΝΕΔ, να σας θυμίσω, ωστόσο, κυρίες και κύριοι, ότι τα πράγματα τότε δεν ήταν έτσι...

Πολύς κόσμος παραπονιόταν για την ύπαρξη δύο μόνο καναλιών και για τη χαμηλή ποιότητα ή το περιορισμένο του προγράμματός τους. Σύμφωνα με συζητήσεις της εποχής, οι (τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές) ειδήσεις δεν μπορούσαν να είναι αντικειμενικές, εφόσον το κράτος διατηρούσε κατ' αποκλειστικότητα το μονοπώλιο της ηλεκτρονικής ενημέρωσης.

Έτσι ο τότε δήμαρχος Θεσσαλονικής απέκτησε status ήρωα όταν δημιούργησε τον τηλεοπτικό σταθμό TV100 και με τα όσα ακολούθησαν.

Ο ίδιος ενθουσιασμός υπήρχε και για τα ξένα δορυφορικά κανάλια που ήρθαν το 1988. Τίτλοι αντιπολιτευτικών εφημερίδων ανέφεραν με πηχιαίους τίτλους: "Έσπασε επιτέλους το μονοπώλιο της ΕΡΤ!". Θυμάμαι τι ζημιά μου είχαν κάνει τότε αυτά τα κανάλια, καθώς ετοιμαζόμουν να δώσω πανελλήνιες το ερχόμενο καλοκαίρι.

Πάντως, πέρασα σε ένα τμήμα στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη δουλειά μου μόλις εγκαταστάθηκα εκεί τον Σεπτέμβριο του 1989 ήταν να θαυμάσω αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο ενός ελληνικού καναλιού διαφορετικού από την ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2!

Λίγο αργότερα, φυσικά, ήρθαν τα MEGA, ANTENNA κλπ. τα οποία, αρχικά, σχεδόν εκμηδένισαν την θεαματικότητα των κρατικών καναλιών. Η Ελλάδα ζούσε την δική της επανάσταση, παράλληλα με την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος...

Ο ενθουσιασμός κράτησε αρκετό καιρό και άργησαν να εμφανιστούν τα πρώτα σχόλια αμφισβήτησης. Διότι πίσω από την πολυαναμενόμενη πολυφωνία και το καλογυαλισμένο γκλάμουρ των νέων καναλιών, άρχιζαν να εισάγονται και "νέα ήθη"...

Τα νέα κανάλια ήταν εμπορικά και το κύριο τους μέλημα ήταν φυσικά να εξασφαλίσουν θεαματικότητα, αλλιώς δεν θα επιβίωναν.

Καιρός λοιπόν για την εισαγωγή του lifestyle! Το έδαφος είχαν ήδη προετοιμάσει περιοδικά όπως το ΚΛΙΚ. Τα νέα κανάλια εκμεταλλεύτηκαν με ενθουσιασμό την ευκαιρία και συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό σε μια πραγματική μεταμόρφωση της νεολαίας.

Προσωπικά ένοιωσα τις αλλαγές στο πετσί μου. Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι ο τρόπος ζωής των φοιτητών το 1989 που πέρασα δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με αυτόν του 1996 που αποφοίτησα... Επίσης, και αυτό μας "έκαιγε" τότε, τα "πιπίνια" που όλοι οι Πολυτεχνίτες κυνηγούσαμε στη Φιλοσοφική (ελλείψει ικανοποιητικού αριθμού στις σχολές μας) γίνονταν όλο και πιο διαφορετικά χρονιά με τη χρονιά. Πιο καλοντυμένα, πιο προσεγμένα, αλλά όλο και πιο παράξενα και διαφορετικής νοοτροπίας.

Δεν κρίνω αν οι αλλαγές ηταν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Προφανώς, περιλάμβαναν και τα δύο. Ο κόσμος, πάντως, άρχισε να γίνεται πιο πολύπλοκος και δύσκολος να τον παρακολουθήσεις. Και ο ρόλος της εμπορικής τηλεόρασης σε αυτές τις αλλαγές υπήρξε αδιαμφισβήτητα μεγάλος.

Θα άκουγα με ενδιαφέρον απόψεις άλλων της γενιάς μου επί των ανωτέρω...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ford δωσε αν μπορεις το site στο οποιο το εντοπισες plz
 
Αυτό που θυμάμαι να μου έχει κάνει εντύπωση από την δορυφορική είναι πως έκοβαν τις ταινίες κάθε λίγο και λιγάκι για να βάλουν διαφημίσεις, κάτι που δεν συνέβαινε στην ΕΡΤ. Επίσης, έπαιζαν κάτι σειρές της εποχής των γονέων μου (Τζίνη και το Τζίνι και τα ρέστα). Όχι πως δεν μ' άρεσαν βέβαια, αλλά η Τζίνη μιλούσε άπταιστα την Ιταλική, άρα νον καπίτο.

Γενικά δορυφορική παρακολουθούσαμε στην αρχή από περιέργεια κυρίως, αλλά μετά μας πέρασε, με μόνη εξαίρεση το MTV το οποίο συνεχίσαμε να παρακολουθούμε (εγώ και η αδελφή μου τουλάχιστον).

Την ιδιωτική την περιμέναμε πως και πως, κυρίως για την μη "κρατικώς κατευθυνόμενη ενημέρωση", αλλά ο ενθουσιασμός κράτησε στην καλύτερη περίπτωση ένα με δύο χρόνια, διότι αν οι ειδήσεις της κρατικής υποτίθεται πως κατευθύνονταν από το κράτος-κυβέρνηση, της ιδιωτικής κατευθύνονταν από κόμματα, συμφέροντα και γενικώς το χρήμα. Επομένως δεν υπήρξε ουσιαστική αλλαγή.

Επιπλέον, αυτό που με απώθησε από τα τους πρώτους κιόλας μήνες ήταν η έλλειψη σοβαρότητας στα δελτία ειδήσεων. Γενικά τα ιδιωτικά έγιναν πολύ σύντομα παρωδία του CNN (κάποια ήταν από την αρχή).

Κάτι τραγικό που έχω παρατηρήσει είναι πως τότε οι υπερβολές στα ρεπορτάζ μας έκαναν εντύπωση (το οποίο φαινόταν πχ σε σατιρικές εκπομπές όπου έδειχνε τον ρεπόρτερ δίπλα σε κάποιον ετοιμοθάνατο να ρωτάει "πως νιώθετε;"), ενώ τώρα αυτά θεωρούνται φυσιολογικά.

Μη μιλήσω καλύτερα για την μουσική επένδυση που έβαζαν (κι ακόμα βάζουν) λες και γυρίζουν βίντεο κλιπ, ή τα γελοία κείμενα που θυμίζουν έκθεση Γυμνασίου.

Σχετικά με το πρόγραμμά τους θυμάμαι πως στο ξεκίνημά της, η ιδιωτική κατάφερε βαρύ πλήγμα στα βίντεο κλαμπ λόγω των ταινιών που έπαιζε. Από την άλλη όμως, η προβολή γινόταν σε τρελές ώρες (από 11 το βράδυ και μετά), οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να δεις την ταινία και μετά να σηκωθείς νωρίς για την δουλειά, ή το σχολείο. Βέβαια, όσοι θαρραλέοι αποφάσιζαν να ξενυχτίσουν, έβλεπαν κυρίως διαφημίσεις με σύντομα διαλείμματα από ταινία. Μάλλον γι' αυτό τα βίντεο κλαμπ τελικά ανέκαμψαν.

Συγκρίνοντας λοιπόν την τηλεόραση σήμερα με τα δύο κρατικά τότε, πιστεύω πως το πρόγραμμα της κρατικής ήταν πολύ πιο ποιοτικό, αφού υπήρχε εκπαιδευτική τηλεόραση, παιδικά προγράμματα σε λογικές ώρες (κι όχι να σηκώνεται το παιδάκι στις 6-7 το πρωί), ωραίες ελληνικές και ξένες σειρές, τουλάχιστον σοβαροφανή δελτία ειδήσεων κτλ.

Τώρα έχουμε τα μαϊμουδάκια του Λάρρυ Κίνγκ να χτυπιούνται όλη μέρα στα παράθυρα, κάτι τενεκέδες για τηλεοπτικά πρότυπα κι επιεικώς αδιάφορες σειρές.

Τέλος πάντων, το μόνο που μπορείς να περιμένεις από Καραγκιόζηδες είναι καραγκιοζιλίκια, οπότε δεν αξίζει να επεκταθώ άλλο.

Μάλλον δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι όσων πρόλαβαν έστω και λίγο εκείνη την εποχή (προ ιδιωτικής), την αναπολούν.
 
Δρ.Χού είπε:
διότι αν οι ειδήσεις της κρατικής υποτίθεται πως κατευθύνονταν από το κράτος-κυβέρνηση, της ιδιωτικής κατευθύνονταν από κόμματα, συμφέροντα και γενικώς το χρήμα. Επομένως δεν υπήρξε ουσιαστική αλλαγή.

Επιπλέον, αυτό που με απώθησε από τα τους πρώτους κιόλας μήνες ήταν η έλλειψη σοβαρότητας στα δελτία ειδήσεων. Γενικά τα ιδιωτικά έγιναν πολύ σύντομα παρωδία του CNN (κάποια ήταν από την αρχή).

Κάτι τραγικό που έχω παρατηρήσει είναι πως τότε οι υπερβολές στα ρεπορτάζ μας έκαναν εντύπωση (το οποίο φαινόταν πχ σε σατιρικές εκπομπές όπου έδειχνε τον ρεπόρτερ δίπλα σε κάποιον ετοιμοθάνατο να ρωτάει "πως νιώθετε;"), ενώ τώρα αυτά θεωρούνται φυσιολογικά.

Μη μιλήσω καλύτερα για την μουσική επένδυση που έβαζαν (κι ακόμα βάζουν)
Συμφωνώ απόλυτα.

Κριτήριο πλέον αποτελούσε το "τι αρέσει στον κόσμο". Αφού λοιπόν η glamourιά και το "δράμα" προσελκύουν, δώστου λοιπόν να καταλάβει... Έτσι άρχισε να κατεβαίνει και το επίπεδο του μέσου τηλεθεατή...

Σε αυτή την περίπτωση μάλλον δεν κάνει καλό η πολλή πολυφωνία, ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν τα κίνητρα της ιδιωτικής τηλεόρασης είναι κατά βάση το οικονομικό κέρδος και δεν υπάρχει η στοιχειώδης κοινωνική ευθύνη.

Δεν θυμάμαι πάντως κάποιον να είχε κάνει μια σύγκριση με τη γειτονική μας Ιταλία, που είχε ιδιωτικά κανάλια από τη δεκαετία του '50 και η οποία, κάποια στιγμή στα '80 είχε ξεφύγει εντελώς. Ήδη όλα τα κανάλια είχαν γεμίσει shows και δεν υπήρχε εκπομπή, ακόμη και κουλτούρας, που δεν είχε τις απαραίτητες "γλάστρες", οι οποίες επεδείκνυαν, σταυροπόδι, τα χαρίσματά τους.

Από την άλλη πλευρά, πριν το 1989, η υποχρεωτική έκθεση σε ντοκιμαντέρ, μουσική του Χατζιδάκη και του Θεοδωράκη, καλή ξένη μουσική κ.ο.κ. τα οποία τα βλέπαμε, αφού δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές, δημιούργησε σε πολύ κόσμο της γενιάς μας μια πολιτισμική βάση και σημεία αναφοράς, τα οποία χαιρόμαστε που ακόμη διατηρούμε.

Με το χαμό που γίνεται σήμερα και την πλημμύρα των ερεθισμάτων, μπορώ να πω ότι πραγματικά θαυμάζω τα σημερινά παιδιά που βρίσκουν μια άκρη και καταφέρνουν να ακολουθήσουν μια πορεία στη ζωή τους. Ομολογώ πως δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα