" 'Aντονυ αντί φόρου τιμής "

Turrican

RetroManiaC
Joined
28 Ιαν 2007
Μηνύματα
1.278
Αντιδράσεις
139
anthonyvg3.jpg


Νοιώθω την γλυκιά ανάγκη παρ όλη την οδύνη που αυτό μου προκαλεί , να ξανά θυμηθώ τα γεγονότα εκείνης της αποφράδας ημέρας όπου ο χρόνος μέτραγε ήδη αντίστροφα για τον Anthony ! Μια απώλεια εξαιρετικά δραματική που σαν κακό όνειρο προ-οικονομείται και επιβεβαιώνεται τμηματικά. Αλίμονο!!! Κανένας δεν πίστευε ότι μπορούσε να γίνει τόσο μεγάλο κακό. Κανένας εκτός....από την γλυκιά μας Candy ! Ανήσυχη και διορατική ένοιωθε ότι κάτι πολύ άσχημο θα συμβεί !

Εξαιρετικά τρυφερή είναι η στιγμή που ο Anthony αρχίζει να μιλάει στην Candy για την μητέρα του. Από εκεί μαθαίνουμε πόσο σημαντικά ήταν γι αυτόν τα τριαντάφυλλα που καλλιεργούσε έξω στον κήπο. Εκεί θυμάται επίσης και ένα γεγονός που το ερμήνευσε μέσα του ως κακό οιωνό για τη ζωή της μητέρας του.Τον δυνατό αέρα που μαδούσε τις τριανταφυλλιές!

Μετά από λίγο καιρό όντως η μητέρα του πεθαίνει ! Σε μια αλλόκοτη σαν από διαίσθηση αποστροφή του λόγου του, προσπαθεί να εκμαιεύσει μια υπόσχεση από την Candy ότι σε περίπτωση που και αυτός πεθάνει να συνεχίσει αυτή να φροντίζει τα τριαντάφυλλα.Η Προσπάθεια του όμως πέφτει στο καινό , αφού αυτή αντιλαμβανόμενη σε κλάσματα δευτερολέπτου την πρόθεση του τον σταματάει αγκαλιάζοντας τον πριν ολοκληρώσει τη φράση του !

Ένα περιπαικτικό κλαρινέτο σπάζει την σιωπή δίνοντας άλλοθι σε αυτήν την ξαφνική εκδήλωση της Candy που δείχνει ολοένα και περισσότερο να συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή της χωρίς αυτόν ! Τότε ξαφνικά άλλος ένας κακός οιωνός ! Το τριαντάφυλλο που κράταγε ο Anthony πέφτει από το χέρι του κάτω στο πάτωμα! Τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια ! Η μοίρα έχει αρχίσει να δρομολογεί τις δικές τις εξελίξεις....

Εκείνο το βράδυ θα διαδραματιστεί μια συγκλονιστική στιγμή που με κάνει να ανατριχιάζω κάθε φορά που τη σκέφτομαι. Η Candy ξυπνάει κάθιδρη φωνάζοντας το όνομα του αγαπημένου της ! Αυτό που είδε στον ύπνο της ήταν πολύ αληθινό για να είναι όνειρο ! Ο αέρας λυσομανάει έξω κάνοντας την μπαλκονόπορτα του δωματίου της να τρίζει ! Πετάγεται αμέσως σαν ελατήριο από το κρεβάτι της και ρίχνει μια ματιά έξω στον κήπο ! Οι τριανταφυλλιές του Anthony έχουν παραδοθεί στη μανία του αέρα χάνοντας τα πέταλα τους !!!

Σαν τρελή κατεβαίνει κάτω στον κήπο και αντικρίζει το θέαμα νοιώθοντας ανίσχυρη και κατατρομαγμένη. Μια φρικτά απόκοσμη μουσική συνοδεύει το σφύριγμα του αέρα φορτίζοντας την στιγμή όσο δεν παίρνει άλλο. Ένα ανατριχιαστικό έγχορδο σχεδόν εκτός φυσιολογικής τονικότητας φαίνεται να κλαίει ! Οι χορδές του ακούγονται έτοιμες να σπάσουν , ενώ στο παρασκήνιο τα strings μουρμουρίζουν πένθιμα καθώς ο φακός εστιάζει στα τσιτωμένα από την ένταση χαρακτηριστικά του προσώπου της Candy. Και ενώ η ένταση έχει φτάσει πλέων στο αποκορύφωμα μεταφερόμαστε ξαφνικά στην γλυκιά νηνεμία και αισιοδοξία του επομένου πρωινού αποφορτίζοντας μας ευχάριστα....

Εδώ έχουμε και την πολύ συγκινητική και τελευταία απέλπιδα προσπάθεια της Candy να εξορκίσει το κακό κόβοντας μια δική της επιθυμία για να δυναμώσουν οι προσευχές της ! Κρατάω με συντριβή στην μνήμη μου εκείνο το βλέμμα πού έριξε στον αγαπημένο της την στιγμή που γελούσε στον κήπο με την εφεύρεση του Stear ! Ένα βλέμμα που χαρακτηριζόταν από την χαρμολύπη !

Τελευταία πράξη τώρα ! Βρισκόμαστε μαζί με πλήθος κόσμου στο δάσος για το κυνήγι της αλεπούς ! Ο Anthony έχει το πολύ 2-3 ώρες ζωής και διαλέγει να τις χαρίσει όλες στην αγαπημένη του ! Οδηγώντας την Candy μακριά ξεκόβουν γρήγορα από τους άλλους και κατευθύνονται στον αγαπημένο του λόφο ! Εκεί θέλει να της πει πολλά πράγματα μα διστάζει....Ο χρόνος του έχει πια τελειώσει σε αυτό τον κόσμο. Προσπαθεί να αποτυπώσει την αγγελική μορφή της καλά στα βουρκωμένα καταγάλανα μάτια του ! Είναι ίσως και το τελευταίο πράγμα που επιτρέπεται να πάρει μαζί του... Γλυκιά ρομαντική μουσική ακούγεται καθώς τα πρώτα φύλα αρχίζουν να παρασύρονται από ένα ελαφρό αεράκι που δεν είναι τόσο αθώο όπως αρχικά φαίνεται. Είναι ο προπομπός των γεγονότων που θα ακολουθήσουν ! Είναι ο ίδιος καταραμένος αέρας που στοίχειωνε πάντα την ζωή των Ardlay!

Η στιγμή του θανάτου του με το άλογο είναι γνωστή. Η φύση φαίνεται να συμμετέχει και αυτή σε όλο αυτό το δράμα αφού τα χρώματα γίνονται ξαφνικά μουντά ! Η κραυγή της Candy βγαίνει με πόνο μέσα από την ψυχή της και ίσως να πρόλαβε να την ακούσει ο αγαπημένος της για τελευταία φορά ! Αυτή στέκει εκεί όρθια δίπλα του με χαρακτηριστικά σφιγμένα και αλλοιωμένα από την ένταση !

Ο Αέρας έχει πια δυναμώσει ερχόμενος ως οπισθοφυλακή αυτής της τραγικής πομπής !!! Η μουσική που ακούγεται δεν είναι πομπώδης ούτε λυπητερή ως ένα Requiem αλλά αντίθετα γαλήνια και νοσταλγική ! Γαλήνια σαν τα όμορφα χαρακτηριστικά του χρυσού αγοριού που κείτεται στο έδαφος και παραδίδεται άφθαρτο στην αγκαλιά του θανάτου.

Οι στιγμές που ακολουθούν είναι ιερές και πολύ προσωπικές ! Μισολιπόθυμη η Candy κάνει την τελευταία της έσχατη προσπάθεια να τον κρατήσει κοντά της σκεπάζοντας τον με το σώμα της ! Το επόμενο επεισόδιο μας δίνει το αισιόδοξο μήνυμα. Ο τίτλος του : "Ξεπερνώντας τη θλίψη για χάρη του αύριο!"

Πιστεύω ότι η Candy και ο Anthony ήταν το τέλειο ζευγάρι ! Η Candy είχε βρει τον άντρα που ταίριαζε τέλεια στο ιδανικό της πρότυπο δηλαδή στον πρίγκιπα και ο Anthony είχε βρει το πολυτιμότερο τριαντάφυλλο ! Την γλυκιά Candy ! Ο Anthony αν και ήταν ένας αριστοκράτης δεν υπήρξε ποτέ σνομπ ! Δεν απαίτησε ποτέ να αλλάξει η Candy αλλά την αγάπησε ακριβώς για αυτό που ήταν ! Δεν αξίωσε ποτέ να ανέβει αυτή αλλά προτίμησε να κατέβει αυτός για να συναντηθούν ! Πρότυπο ήθους και ανδρισμού που πρέπει να εμπνέει κάθε άνδρα.....

whiteroseus2.jpg




Προβολή συνημμένου 71828Προβολή συνημμένου 71829
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Άψογο το κειμενό σου turri,ανατρίχιασα και συγκινήθηκα με την περιγραφή :icon_cry: :icon_cry:.Θα ήθελα να ομολογήσω δημοσίως οτι αν δεν υπήρχε ο albert(τον οποίο λατρεύω) και εγώ θα ήθελα τον anthony στο πλευρό της candy.Και πάλι μπράβο turri για το καταπληκτικό κείμενο :clap: :clap: :clap:

ΥΓ.Θα φέρω και εγώ τα candy πραγματάκια μου στη συνάντηση.D2E αν μπορούσες να φέρεις και εσύ το νέο σου σελ;;; δεν έχω δει ποτέ απο κοντά και θα ήθελα να το θαυμάσω.
 
Turrican, για μια ακομη φορα υποκλινομαι :worship:

Με τετοιες περιγραφες θα γινω Αντονυκια!

Καταραμενη Μιζουκι...γιατι να πρεπει να χωριζεται η Καντυ μας απο τους ανθρωπους που αγαπα :icon_cry:

Καταρα :banghead:

Παντως το thread της Καντυ ηταν αυτο που με εκανε να γραφτω στο φορουμ :thumbup: και ομολογω οτι παρακολουθω το thread (που αλλαξε ονομα απο τοτε) καθημερινα με πολυ αγαπη και ενδιαφερον. Ε, πως να το κανουμε, οι παλιες αγαπες δεν πεθαινουν, αλλα και να πεθανουν πανε στον Παραδεισο :wub:
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Domniki είπε:
Ε, πως να το κανουμε, οι παλιες αγαπες δεν πεθαινουν, αλλα και να πεθανουν πανε στον Παραδεισο :wub:
Domniki τα κατάφερες και εσύ να με βουρκώσεις :icon_cry: :icon_cry: :icon_cry: .Αι στο καλό σας πρωί-πρωί κουρέλι με καταντήσατε.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Turrican... με έστειλες αδιάβαστη...


Όλες εμείς οι Αντονυκιές δεν μπορεί παρά



να συγκλονιστήκαμε από την περιγραφή εκείνης της



μέρας...(αν και φρόντισα να την κρατήσω πολύ καλά φυλαγμένη στο μυαλό



και την καρδιά μου τη σκηνή αυτή από το 198...) νιώθω πως την



ξαναέζησα με την ίδια ένταση πίκρα και στενοχώρια...



Η μουσική κυλάει μέσα από τα λόγια σου...


uslappedmejv1.jpg


Ρε παιδιά... ήμαρτον...


Μη γράφετε τόσα πολλά... που να προλάβει ένας σκληρά



εργαζόμενος δημόσιος υπάλληλος να τα διαβάσει όλα...



(και να βρει και χρόνο να κλάψει με την ησυχία του...)


 


Προβολή συνημμένου 71830

uslappedmejv1.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Δεν θα σχολιάσω καν. Τι να πεις άλλωστε παραπάνω. Δ2Ε φέρε το ποτήρι να πιούμε τις Αντονοπίκρες που μας κέρασε η Ιαπώνισσα-Φόνισσα...
 
... ok.... να ξερεις ομως οτι δεν ειναι πλυμενο με σφουγγαρι, μονο με αζαξ.. τα πας καλα με τα χημικα?

juanita, plz, φερε εκεινο το αυτοκολλητο καντυ που μας ειχες δειξει την αλλη φορα, θα ηθελα να το φωτογραφισω..

*προσπαθει να ξεχασει το κειμενο του turrican*
 
Death2Eliza είπε:
*προσπαθει να ξεχασει το κειμενο του turrican*
Τι να πρωτοξεχασεις κοπελα μου: την πικρα της Καντυ ή την αυτοκαταστροφη της Oscar? Aπο θανατικο σε θανατικο πηγαινεις :nervous:
 
Domniki είπε:
Τι να πρωτοξεχασεις κοπελα μου: την πικρα της Καντυ ή την αυτοκαταστροφη της Oscar? Aπο θανατικο σε θανατικο πηγαινεις :nervous:
:acoustic:"Οτι αγαπαωωωωω εγω πεθαιιιιιινειιιιιι" :acoustic:

:icon_cry:
 
Turrican,ο γραπτός σου λόγος έχει "δύναμη" φίλε.....

(παρόλο που εγώ δε μπορώ να συγκινηθώ από αυτά που περιγράφεις...)
 
Turrican πόσο δίκιο έχεις... Για το κακό προαίσθημα της Candy, για τα χρώματα που γίνονται μουντά, για τη γαλήνια μουσική...

Για την κραυγή της Candy που ίσως να την άκουσε ο Antonhy (εδώ με αποτελείωσες :icon_cry: )

"Πρότυπο ήθους και ανδρισμού που πρέπει να εμπνέει κάθε άνδρα" : Αυτό ξαναπές το...
 
nessie είπε:
"Πρότυπο ήθους και ανδρισμού που πρέπει να εμπνέει κάθε άνδρα" : Αυτό ξαναπές το...
αυτο ειδικα ειπα να μην το σχολιασω, γιατι θα αρχιζα την μυρλα παλι..

κυριες κ κυριοι, φτασαμε τις 100 σελιδες! να τις χιλιασουμε! :)
 
Παιδιά δεν ξέρετε πόσο χάρηκα που σας άρεσε!!!! :)

Έγραφα όλο το βράδυ και με πήρε το ξημέρωμα.....!!!

Συγνώμη για μερικά λαθάκια..... :nervous:
 
bi-bi είπε:
Άψογο το κειμενό σου turri,ανατρίχιασα και συγκινήθηκα με την περιγραφή :icon_cry: :icon_cry:.Θα ήθελα να ομολογήσω δημοσίως οτι αν δεν υπήρχε ο albert(τον οποίο λατρεύω) και εγώ θα ήθελα τον anthony στο πλευρό της candy.Και πάλι μπράβο turri για το καταπληκτικό κείμενο. :clap:
Σε ευχαριστώ πολύ bi-bi καλώς ήρθες πάλι μαζί μας!

Domniki είπε:
Turrican, για μια ακομη φορα υποκλινομαι :worship: Με τετοιες περιγραφες θα γινω Αντονυκια!
Χα! Χα! αυτό να δω μόνο!!!!!! :biglaugh: Σε ευχαριστώ Domniki μου!

Juanita είπε:
Turrican... με έστειλες αδιάβαστη...
Όλες εμείς οι Αντονυκιές δεν μπορεί παρά



να συγκλονιστήκαμε από την περιγραφή εκείνης της



μέρας...(αν και φρόντισα να την κρατήσω πολύ καλά φυλαγμένη στο μυαλό



και την καρδιά μου τη σκηνή αυτή από το 198...) νιώθω πως την



ξαναέζησα με την ίδια ένταση πίκρα και στενοχώρια...



Η μουσική κυλάει μέσα από τα λόγια σου...


uslappedmejv1.jpg
Σε ευχαριστώ Πριγκίπισσα! Ήμουνα σίγουρος ότι θα ήσουνα Αντονυκιά λόγω της ιδιότητας σου!!!! :biglaugh:

QueenofHearts είπε:
Δεν θα σχολιάσω καν. Τι να πεις άλλωστε παραπάνω. Δ2Ε φέρε το ποτήρι να πιούμε τις Αντονοπίκρες που μας κέρασε η Ιαπώνισσα-Φόνισσα...
Χα! Χα! Χα! Φοβάμαι πως δεν θα φτάσει μόνο αυτό queenofRoses!!!:biglaugh:

manos426f είπε:
Turrican,ο γραπτός σου λόγος έχει "δύναμη" φίλε.....(παρόλο που εγώ δε μπορώ να συγκινηθώ από αυτά που περιγράφεις...)
Σε ευχαριστώ φίλε manos426f.Όταν ήμουνα μικρός ένοιωθα τα πάντα μα δυσκολευόμουνα να τα εκφράσω! Τώρα που μεγάλωσα μπορώ να τα εκφράσω μα δυσκολεύομαι να νιώσω....

nessie είπε:
Turrican πόσο δίκιο έχεις... Για το κακό προαίσθημα της Candy, για τα χρώματα που γίνονται μουντά, για τη γαλήνια μουσική... Για την κραυγή της Candy που ίσως να την άκουσε ο Antonhy (εδώ με αποτελείωσες :icon_cry: )

"Πρότυπο ήθους και ανδρισμού που πρέπει να εμπνέει κάθε άνδρα" : Αυτό ξαναπές το...
Με ένιωσες απόλυτα nessie! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Αγαπητή D2E όλα OK;;;;;;

5414rh1pc8.jpg
Προβολή συνημμένου 71835

5414rh1pc8.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Turrican,κατάφερα μόλις χθες έπειτα από τόσα χρόνια να δω αυτό το επεισόδιο...Περιττό να σου πω πως η περιγραφή σου με συγκλόνισε περισσότερο και από το ίδιο το συμβάν.Άγγιξε πολύ ευαίσθητες χορδές μου και αυτό γιατί θα μπορούσε να είναι η περιγραφή οποιασδήποτε απώλειας αγαπημένου προσώπου...Και πίστεψέ με,είναι... :icon_cry:

Σε ό,τι αφορά τον Άντονυ θα σταθώ σε αυτή σου τη φράση που είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές της αληθινής αγάπης...Να είσαι ταπεινός απέναντι στον άνθρωπο που αγαπάς και ποτέ να μην τον υποτιμάς.Μόνο τότε τον αγαπάς,μόνο τότε τον σέβεσαι...

Turrican είπε:
Δεν απαίτησε ποτέ να αλλάξει η Candy αλλά την αγάπησε ακριβώς για αυτό που ήταν! Δεν αξίωσε ποτέ να ανέβει αυτή αλλά προτίμησε να κατέβει αυτός για να συναντηθούν!
 
Turrican είπε:
Σε ευχαριστώ Πριγκίπισσα! Ήμουνα σίγουρος ότι θα ήσουνα Αντονυκιά λόγω της ιδιότητας σου!!!! :biglaugh:

5414rh1pc8.jpg
Προβολή συνημμένου 71836
Turrican, θα σε απογοητεύσω αλλά είμαι Αντονυκιά επειδή μου αρέσουν οι


άντρες που ξέρουν τι θέλουν, πως να το διεκδικήσουν και ακόμη περισσότερο



πως να το κρατήσουν κοντά τους!



Και όχι να επιλέγουν μια γυναίκα από τύψεις και μόνο...



Να μην αναφερφώ στον Ken (Μαρκ) που πρέπει να του πει ο Joe (Τζέισον) τι γυναικάρα έχει δίπλα του και να ξυπνήσει. (αναφέρομαι στο Gatchaman και όχι στη BoTP)


5414rh1pc8.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Απ: " ʼντονυ αντί Φόρου τιμής "

Συνηθως δεν απαντω σε ομορφα κειμενα ωστε να μην χαλασω την αισθητικη τους...αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση δεν μπορω παρα να κανω εξαιρεση...

Turrican το γραπτο σου ηταν ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΟ...συγχαρητηρια!
 
Απ: " Άντονυ αντί Φόρου τιμής "

Μετα το υπεροχο κειμενο του Τurrican, οι αυτοκτονιες θα αρχισουν με το "καλημερα σας" στο φορουμ.

Προβλεπω καποια μελη να διαβαζουν το κειμενο και να πηδανε απο το παραθυρο/κοβουν φλεβες, κτλ...

Το κειμενο ειναι πραγματικα συνταρακτικο, οπως αλλωστε και το επεισοδιο που περιγραφει.

Οταν το 1985 προβληθηκε το επεισοδιο, ημουν απογευματινη στο σχολειο και το ειχα χασει. Ειδα ομως το επομενο, με την κηδεια και δεν μπορουσα να πιστεψω τι εβλεπα. Σκεφτομουν οτι δεν ειναι δυνατον να πεθαινει ενα απο τα πρωταγωνιστικα προσωπα τοσο νωρις και η συντριβη ηταν απιστευτη. Απλα δεν ηθελα να το πιστεψω. Η αρνηση ηταν η μονη μου ασπιδα προστασιας. Η συνειδητοποιηση της πραγματικοτητας ηταν τρομακτικη.
 
Πίσω
Μπλουζα