Edika, ο μαιτρ του παρανοϊκού χιούμορ

[Sofologiotatos]

Ανοίγω αυτό το θρεντάκι για να δώσω την ευκαιρία σε όσους λατρεύουν αυτόν τον πανέξυπνο δημιουργό να τον προσκυνήσουν και να τον εκθειάσουν ελεύθερα.

Ο Γαλλο-Αιγύπτιος Εντουάρ Καραλί (Edouard Karali), γνωστός σαν Edika, μας έχει χαρίσει σελίδες τρελού γέλιου με τις ιστορίες του (που συχνά δεν ξέρει πώς να τις τελειώσει!!!) και με τους καλτ χαρακτήρες που παρελαύνουν στα καρέ του.

Πολλές φορές βάζει τον ίδιο του τον εαυτό μέσα στις ιστορίες, ή μάλλον την καρικατούρα του εαυτού του: πρόκειται για τον οικογενειάρχη Μπρόνσκι Πρόκο (η μεγάλη μου αδυναμία), κι εννοώ εκείνον τον τύπο που πάει πακέτο με τη γυναίκα του την Όλγα, τα δύο φευγάτα παιδιά (το αγόρι μάλιστα λέγεται Νινί από το Παγκανινί!!!) και τον πιο απρόβλεπτο γάτο που έχω δει ποτέ σε κόμικ, τον Κλάρκι (πλήρες όνομα: Κλαρκ Γκέιμπλ, γραμμένο στα Γαλλικά Clarke Gaybeul για να διαβαστεί σχεδόν όπως στα Αγγλικά).

Αυτά προς το παρόν, όσοι πιστοί ποστάρετε...

 

[supacoopa]

Edika.... ΘΕΟΣ!!!

 

[starsky]

εχει θεοτρελλα κομικ!

 

[Sofologiotatos]

Y nʼest très loche!!!

Θεϊκή λεπτομέρεια στο εξώφυλλο ενός από τα άλμπουμ του που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά (Επικίνδυνα τοπία): ο παππάς που κάνει ωτο-στόπ βγάζοντας το αισθησιακό μπουτάκι του στις πληθωρικές κοπελίτσες που πλησιάζουν, έχει στην πλάτη του ένα μεγάλο βιβλίο που έχει τίτλο: "Zeu Baille-Beul". Τρεχαγυρευόπουλος; Καθόλου. Διαβάστε το σαν να διαβάζετε Γαλλικά: Ζε Μπάι-Μπελ. Τώρα σκεφτείτε στα Αγγλικά και ιδού!

 

[candy]

Έχει γίνει μια μικρή αναφορά εδώ,αλλά καλά έκανες και του αφιέρωσες δικό του thread Sofologiotatos.Είναι η αιτία που αγοράζαμε πάντα ΒΑΒΕΛ με τον αδελφό μου.

Το εξώφυλλο που ανέφερες:

[edit] dead pics [/edit]

και ο Edika αυτοπροσώπως:

[edit] dead pics [/edit]

 

[Starbuck]

υπάρχει [edit] dead link [/edit] στα ελληνικά, στην Γαλέρα..

(το διόρθωσα, είχα ξεχάσει να κλείσω τα εισαγωγικά)

 

[miko63]

[edit]αφαιρεση παραθεσης με dead link [/edit]

δεν παίζει το λινκ...

 

[Sofologiotatos]

[edit] dead link [/edit] πάντως παίζει!

 

[thamonas]

!!

Μπράβο sofologiotate,

χαίρομαι που ΄διαβάζω αναφορά στον edika από τους αγαπημένους κομικοκαλλιτέχνες και ένας από τους κύριους λόγους που αγόραζα Παρα Πέντε και Βαβέλ...

Προσωπικό αγαπημενο αλμπουμάκι το "Ουπς" και αγαπημένη ιστορία αυτή με τους Ολυμπιακούς αγώνες!!! το τι γέλιο έχω ρίξει με τον τυπά δε λέγεται..τι παράνοια Θεε μου

 

[miko63]

παράνοια δεν θα πεί τίποτα. η αγαπημένη μου στιγμή με το που ανοίγω τη βαβέλ...

 

[Starbuck]

Θεϊκή λεπτομέρεια στο εξώφυλλο ενός από τα άλμπουμ του που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά (Επικίνδυνα τοπία): ο παππάς που κάνει ωτο-στόπ βγάζοντας το αισθησιακό μπουτάκι του στις πληθωρικές κοπελίτσες που πλησιάζουν, έχει στην πλάτη του ένα μεγάλο βιβλίο που έχει τίτλο: "Zeu Baille-Beul". Τρεχαγυρευόπουλος; Καθόλου. Διαβάστε το σαν να διαβάζετε Γαλλικά: Ζε Μπάι-Μπελ. Τώρα σκεφτείτε στα Αγγλικά και ιδού!

i don't seem to get it.. :whothehell:

 

[Sofologiotatos]

The Bible. Όπως θα το πρόφερε ένας γαλλόφωνος βέβαια (π.χ. στο στυλ του αμίμητου Πήτερ Σέλλερς ως Κλουζώ)...

Κάτι άλλο που λατρεύω στον Edika είναι η απίστευτη αμεσότητά του. Μοιράζεται με τον αναγνώστη σχεδόν τα πάντα:

▪ τον θυμό του για ένα σχεδιαστικό λάθος

("γαμ**ο! πάλι έκανα το δεξί πόδι μακρύτερο"),

▪ την απόγνωσή του που δεν βρίσκει ένα πετυχημένο τέλος για την ιστορία που εκείνη τη στιγμή διαβάζουμε

("δεν το πιστεύω! μου μένει μόνο μισή σελίδα ακόμη!!!"),

▪ τις ερωτικές του αδυναμίες: κυρίως μελαψές γυναίκες με μεγάλα στήθη, που κατά προτίμηση έλκονται από το ίδιο φύλο (διόλου άσχημο ),

▪ τον ενθουσιασμό του με κάτι άσχετο που του έτυχε

("ξέρω ότι έχετε καλύτερα πράγματα να κάνετε, αλλά βρήκα αυτή την παλιά φωτογραφία μου που παίζω γκολφ και δεν μπορούσα να μη σας τη δείξω"),

▪ τον εκνευρισμό του με κάποια εκπομπή που άκουγε στο ραδιόφωνο την ώρα που σχεδίαζε, ή με κάτι τηλεοπτικό που του αποσπούσε την προσοχή

("Αφιερώνω αυτό το κενό καρεδάκι στον Τάδε Παρουσιαστή και στην Τάδε Παρουσιάστρια, που κάθε μεσημέρι από τις 12:00 μέχρι τις 12:30 δεν μ' αφήνουν να συγκεντρωθώ με τα σκατο-Αυτόφωρα Εγκλήματά τους. Μ*λ*κεεεεεεεεεεεες!!! Προσπαθώ να κλείσω το ραδιόφωνο μα δεν τα καταφέρνω!!")

Μία από τις εμμονές του ήταν ένα σποτάκι του καναλιού Antenne 2 που, καθώς φαίνεται, σηματοδοτούσε την αρχή διαφημίσεων. Από εκεί είναι το περίφημο "Αααα ντου ντου ντου" που του είχε σπάσει τα νεύρα στα πρώιμα '80s, και που δεν χάνει την ευκαιρία να το σχολιάσει κάθε φορά που σχεδιάζει στις ιστορίες του μια τηλεοπτική συσκευή. Δείτε το εδώ. :supergrin:

 

[Sofologiotatos]

Είναι η αιτία που αγοράζαμε πάντα ΒΑΒΕΛ με τον αδελφό μου.

ένας από τους κύριους λόγους που αγόραζα Παρα Πέντε και Βαβέλ...

η αγαπημένη μου στιγμή με το που ανοίγω τη βαβέλ...

Συμφωνώ απολύτως και με τους τρεις σας! Τον Edika τον έμαθα από την ιστορία "Η ανάπαυσις", σ' ένα τεύχος Βαβέλ που είχε πέσει τυχαία στα χέρια μου, και από τότε έγινα φανατικός του περιοδικού. Έτσι γνώρισα κι άλλους αγαπημένους σχεδιαστές: τον Γερμανό Ραλφ Κένιχ (Ralf Ko¨nig) και τους απολαυστικούς γκέι ήρωές του, τον Σλοβένο Τομάζ Λάβριτς (Tomaz^ Lavric^) με το εξαιρετικό του σχέδιο και τις ενδιαφέρουσες ιστορίες του, τους Γάλλους Μπουκ (Boucq) και Βυγιεμέν (Vuillemin), τον Ιταλό Αλτάν (Alta'n), τον δικό μας Βερύκιο και πολλούς ακόμη.

Πάντως θεωρώ ότι ο Edika, που ήταν εκπληκτικός στα '80 και στα '90, έχει ρίξει κάπως το επίπεδο των ιστοριών του στα '00. Κι επίσης, για κάποιον περίεργο λόγο, τον προτιμώ ασπρόμαυρο. Κάτι μ' ενοχλεί στις έγχρωμες ιστορίες του...

Προσωπικό αγαπημενο αλμπουμάκι το "Ουπς" και αγαπημένη ιστορία αυτή με τους Ολυμπιακούς αγώνες!!! το τι γέλιο έχω ρίξει με τον τυπά δε λέγεται..τι παράνοια Θεε μου

Τα "Ξεμυαλίσματα" λες. Χε χε!! Τρέλα! Αγαπημένο ξεμυάλισμα: αυτό με τους αθλητές στο τρέξιμο μετ' εμποδίων. Το δε ξεμυάλισμα του τενίστα (και το τραγικό του αποτέλεσμα στον αντίπαλο) είναι πιθανότατα εμπνευσμένο από τα αμερικάνικα καρτούν της MGM, και συγκεκριμένα από το "The Chump Champ" (ένας συνδυασμός του γκαγκ στο 03:43 με αυτό στο 04:31)!

Τρελαίνομαι επίσης με τα ονόματα που βρίσκει για ορισμένους τύπους, όπως τον Σουηδό παλαιστή της ίδιας ιστορίας που λέγεται Αντόνιο ντι Νάπολι Στέφανο ντι Βα Φανκούλο

 

[Sofologiotatos]

Επειδή από απόψε θα ελαττώσω σημαντικά τις επισκέψεις και τις συνδρομές μου στο φόρουμ (για δυο-τρεις μήνες μόνο, λόγω επικείμενων εξετάσεων ΑΣΕΠ), ήθελα να στείλω κάτι παραπάνω από ένα απλό μήνυμα.

Με αφορμή αυτά που γράφω στην τελευταία παράγραφο του μηνύματος #13 λίγο πιο πάνω, επέλεξα δύο αποσπάσματα από ιστορίες του πολυαγαπημένου Edika (έχω κι άλλα, αλλά παραείναι τολμηρά και θα υπερέβαινα τους κανονισμούς του φόρουμ). Το ένα είναι από ένα τεύχος που έχω παραγγείλει από τη Γαλλία (έχω μεταφράσει τους διαλόγους), ενώ το άλλο είναι από τα τέσσερα άλμπουμ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.

Γιος: Ουφ πια, αφού φάγαμε το ίδιο και το μεσημέρι. Δεν έχει τίποτ’ άλλο;

Μπαμπάς: Δεν πρέπει να το λες αυτό. Το ξέρεις ότι υπάρχουν εκατομμύρια κι εκατομμύρια παιδιά που δεν τρώνε παρά μονάχα ρύζι σ’ όλη τους τη ζωή; Ε; Το ήξερες αυτό; / Υπάρχουν και άλλα που πεθαίνουν από υποσιτισμό στο Κουβέιτ

Μαμά: Στην Καμπότζη

Μπαμπάς: Στην Καμπότζη

Γιος: Τί είναι υποσεισμός;

Μπαμπάς: Λοιπόν, υποσιτισμός σημαίνει ότι…

Γιος: Φτου! Να πάρει!

Μαμά: Τί!; Τί έγιν…

Γιος: Θα χάσω τους «Αγνώστους των δεκαεννέα και σαράντα πέντε»!

Μπαμπάς: Αντουάν, γύρνα εδώ αμέσως!

Γιος: Α όχι, εγώ δεν χάνω τους «Αγνώστους των 19:45» / Α όχι

[Τηλεόραση Ααα ντου ντου ντου ντου ντου ντου ντου ντου

Πηγή:

Edika. Debiloff Profondikoum. Paris: Edika & Audie-Fluide Glacial, 2001. ISBN 2-85815-064-8. σελίδα 15.

Η παραπάνω ιστορία, με τίτλο "Δεκαεννέα και σαράντα..." ("Dix-neuf quarante...", 1982) δεν έχει εξάρσεις παρανοϊκού χιούμορ, και είναι η μοναδική απόλυτα ρεαλιστική που έχω διαβάσει από αυτόν τον δημιουργό. Πρόκειται απλώς για μία εξιστόρηση του πώς θα μπορούσε μία συνηθισμένη οικογένεια να περάσει ένα συνηθισμένο βράδυ. Το παρουσιάζει όμως τόσο πειστικά, και με τόσο χιούμορ, που πιστεύω ότι κάθε γονέας με παιδιά ηλικίας 6-12 ετών θα μπει άνετα στη θέση του πρωταγωνιστή.

Στο τρίτο καρέ εμφανίζεται και το σποτάκι που λέγαμε. Βεβαίως, το σχόλιο του Edika, με τη χειρονομία που προσθέτει στο σποτ, είναι κάτι παραπάνω από σαφές...

Ο πρωταγωνιστής μας δεν είναι το ίδιο ψύχραιμος στο επόμενο απόσπασμα (από την ιστορία "Α! Πούναι εκείνες οι ωραίες βραδιές;", επίσης του 1982). Εδώ έχει απηυδύσει τόσο πολύ από τις ανούσιες τηλεοπτικές εκπομπές, ώστε φτάνει στο σημείο να πάει στον τηλεοπτικό σταθμό (μόνο με το σλιπάκι του!) για να τους τα ψάλει αυτοπροσώπως. Κι εκεί που έχει μπει στο πλατό, σε μια ζωντανή εκπομπή, και τους έχει αρχίσει τον εξάψαλμο σε ήχο βαρύ, να σου το "Ααα-ντου-ντου-ντου" που διακόπτει για διαφημίσεις. Ιδού η αντίδρασή του προς τον υπεύθυνο ήχου:

Πηγή:

Edika. Επικίνδυνα τοπία. Μετάφραση στα Ελληνικά: Γιώργος Μαθόπουλος. Αθήνα: Παρά Πέντε, χ.χ. σελίδα 53

Λατρεύω τη φάτσα του τρελαμένου μπαμπά στο προτελευταίο καρέ...

 

[Sofologiotatos]

Σεβαστοί μοδεράτορες, SOS! Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς θα γίνει να εμφανιστούν στο προηγούμενο ποστ μου οι πέντε εικόνες που έχω "ανεβάσει";;;;

 

[candy]

Καλή επιτυχία Sofologiotatos στις εξετάσεις σου!

 

[Starbuck]

Σεβαστοί μοδεράτορες, SOS! Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς θα γίνει να εμφανιστούν στο προηγούμενο ποστ μου οι πέντε εικόνες που έχω "ανεβάσει";;;;

μην χρησιμοποιείς επισύναψη. Αντί αυτού χρησιμοποίησε την ετικέτα IMG:

[ΙΜG]http://some.domain.com/your_image.jpg[/ΙΜG]

 

[Rakeesh]

Αχ.. το μονο που θυμαμαι απο τη Βαβελ ειναι ο Εντικά... αλλωστε ειναι οι μονες σελιδες που εχω κοψει και κρατησει απο μερικα τευχη... ειχα παρει και αλμπουμ του

πραγματικα δε θα θελα να κανω παρεα μαζι του ομως

 

[Starbuck]

Αχ.. το μονο που θυμαμαι απο τη Βαβελ ειναι ο Εντικά... αλλωστε ειναι οι μονες σελιδες που εχω κοψει και κρατησει απο μερικα τευχη... ειχα παρει και αλμπουμ του
πραγματικα δε θα θελα να κανω παρεα μαζι του ομως

μα γιατί;

 

[Rakeesh]

μα γιατί;

Εδωσες ποτε σε κανενα ψυχιατρο να διαβασει τις ιστοριες του;;