F-18 Interceptor

[Rakeesh]

Ετοιμαζω ομωνυμο review για τις προσεχεις ελαχιστες μερες. Ειναι ενα παιχνιδι που το ακουω και το βλεπω πρωτη φορα, παροτι βλεπω οτι ειχε μεγαλο σουξε εκεινη την εποχη και πολλοι θα το ξερετε καλυτερα απο μενα.

Μεχρι τοτε εχω να κανω την εξης παρατηρηση: Οταν εμανιζονται τα κειμενα (briefings κλπ), μολις σχηματιζονται, εξαφανιζοναι χωρις να περιμενει το παιχνιδι να πατησω κατι για να προχωρησει. Μου κανει φοβερη εντυπωση γιατι σχεδον ποτε δεν προλαβαινω να τα διαβασω. Οκ στην πραγματικοτητα κανω Pause τον emulator και τα διαβαζω αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα :Ρ ειναι φυσιολογικο αυτο το φαινομενο ή χανω κατι;

 

[alkis21]

Αν και δεν έχω παίξει την έκδοση για PC, πιθανολογώ ότι το emulation σου (DOSBox τρέχει πιο γρήγορα από τη φυσιολογική ταχύτητα του παιχνιδιού. Αυτό δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα του emulation, συνέβαινε και όταν επιχειρούσες να παίξεις κάποια παιχνίδια μερικά χρόνια μετά την κυκλοφορία τους, με σαφώς γρηγορότερο επεξεργαστή από αυτούς που υπήρχαν την εποχή που βρήκαν. Κακός προγραμματισμός, μετράνε το χρόνο με τα CPU cycles. Νομίζω ότι μπορείς να μειώσεις τα cycles στο DOSBox, κάποιος που έχει ασχοληθεί περισσότερο θα μπορέσει να σε καθοδηγήσει.

 

[billy]

Δεν θυμάμαι να αντιμετώπιζα πρόβλημα με τα briefings. Υπήρχε αρκετός χρόνος να τα διαβάσω.

Ως παιχνίδι πάντως, το Interceptor είναι πολύ αγαπητό και διαδεδομένο στην amigoκοινότητα. (είχε γίνει και special review απο τον "συνήθη ύποπτο", Λεκό - θυμάμαι χαρακτηριστικά που εκθείαζε τον φοβερό του χειρισμό, ενώ ανέφερε ότι είχε να τον συνεπάρει τόσο πολύ simulator, απο τον καιρό του ACE )

Yποθέτω ότι ο φίλος Rakeesh "έχασε" το τεύχος εκείνου του μήνα, ή ίσως δεν είχε ξεκινήσει να αγοράζει ακόμα Pixel. (?)

Πάντως μετά το Ιnterceptor (που ήταν Amiga-only game), ο (αμερικανός) Bob Dinnerman πέρασε πλέον στα PC, οπότε και όλα τα sequels (βλέπε: Jetfighter) βρίσκονται εκεί.

Nα και μία παλιότερη αναφορά για το παιχνίδι. (όπως ίσως μαντεύετε, η αποστολή στην οποία γραφω ότι κόλλησα, ήταν εκείνη με το υποβρύχιο... )

Χαρακτηριστική ήταν και η δυσκολία του να χτυπήσετε αντίπαλο αεροσκάφος με το πυροβόλο σας, συγκριτικά με άλλα sims. (εδώ το παιχνίδι "δεν χαριζόταν")

Πάντως υπήρχαν και κάποιες "χτυπητές" αδυναμίες.... Δεν θα αποκαλύψω άλλα προς το παρόν, γιατί θέλω να δω την άποψη του Rakeesh, ως νέου παίκτη που τώρα ανακαλύπτει το παιχνίδι. (βέβαια για να εκτιμηθεί το μεγαλείο ενός τέτοιο τίτλου, το πιό σωστό θα είναι να μην το κρίνουμε με την ψυχρή και αυστηρή ματιά "του σήμερα", αλλά να προσπαθήσουμε να σκεφτούμε πως θα ήταν αν παίζαμε ένα τέτοιο παιχνίδι "τότε" - αν και αυτό θέλει προσπάθεια αν πρόκειται για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί στο παρελθόν... )

 

[Rakeesh]

Ποτε δεν ειχα ασχοληθει ιδιαιτερα με simulators. Οταν επεφτα πανω σε reviews του Πιξελ, παντα τα προσπερνουσα. Απο τις φωτογραφιες και μονο φαινονταν πολυ περιπλοκα, αλλα και "μεγαλίστικα" παιχνιδια και μου προκαλουσαν αδιαφορια, οπως τα αθλητικά ή τα αγωνιστικά παιχνιδια. Η πρωτη εξαιρεση ηταν το (διαστημικό βεβαια) X-wing και το TIE fighter που τα ερωτευτηκα αμεσως. Παροτι απο περιεργεια εριξα μια ματια σε πιο "προσγειωμενα" και ρεαλιστικα simulators, παντα τα εβρισκα σκουρα. Βλεπετε παραμενω καλομαθημενος στην ελλειψη βαρυτητας, τα τρισδιαστατα ρανταρ και τα φουτουριστικα συστηματα του X-wing. Παρα την ενασχοληση μου με αλλα παιχνιδια, οπως Wing Commander, τα σκαφη του Πολεμου των Αστρων ειναι τα μοναδικα τα οποια τα αναγνωριζω και νιωθω με κλειστα τα ματια, ξεροντας απ έξω και ανακατωτά ολες τις δυναμεις και τις αδυναμιες τους. Το κακο ειναι οτι ως φανταστικα σκαφη δεν εχουν καποιο μετρο σύγκρισης ή σημειο αναφορας με αλλους εξομοιωτές



Το F/A 18 Interceptor μου προκαλεσε το ενδιαφερον μεσα στα πλαισια του ενδιαφεροντος που εχω για τα πρωιμα 3δ γραφικα, αλλα και περιεργεια για την τοτε τεχνολογια. Εν ετει 1988 καποιος προγραμματιστης προσπαθησε να χωρεσει σε μια δισκετα 880 kb τρισδιαστατα μοντελα αεροσκαφων, την περιοχη του Σαν Φρανσισκο, καθως και ρεαλιστικους κανονες της φυσικης. Σε καποια απο τις αποτυχημενες μου αποπειρες να παιξω με εξομοιωτη, εχω ξαναπεταξει καποιο F18 ή παρεμφερες σκαφος, οποτε θα ειχε ενδιαφερον μια συγκριση και να δω κατα ποσο η αισθηση ειναι η ιδια με ενα εξομοιωτη εκεινης της εποχης. Μια συγκριση που ειναι αδυνατο να κανω για το αγαπημενο μου X-wing



Απο τα πρωτα λεπτα καταλαβα αμεσως γιατι ειχε γινει ολο αυτο το hype και ο ενθουσιασμος με αυτο το παιχνιδι στην Αμιγκοκοινότητα, οταν ακομα δεν ειχα Αμιγκα ουτε διαβαζα Πιξελ. Με λιγη φαντασια καταφερα να νιωσω την εντυπωση που θα προκαλουσε σε ενα παικτη εν ετει 1988. Ολα αποτελουνται απο 3δ πολυγωνα. Η αισθηση της ταχυτητας, της επιταχυνσης, της βαρυτητας, ειναι εκει, και θα ελεγα οτι συγκρινεται με τους μεταγενεστερους εξομοιωτες που εχω παιξει. Η περιοχη οπου διαδραματιζεται το παιχνιδι ειναι ο κολπος του Σαν Φρανσισκο, οποτε εχετε επιλογη να τον εξερευνησετε ολο και να εντοπισετε καποια διασημα landmarks, οπως οι γεφυρες, το Αλκατραζ, ή η πυραμιδα Transamerican. Ομολογω βεβαια οτι το μινιμαλιστικο περιβαλλον, χωρις textures, elevations και φωτοσκιασεις, στερει απο το αισθημα του προσανατολισμου ή της ταχυτητας.

Η 3δ τεχνολογια επιτρεπει στο προγραμμα καποιες εντυπωσιακες δυνατοτητες, που δεν αποκλειεται να ηταν πρωτοποριακες για εκεινο το παιχνιδι. Οσο ειμαστε στο κοκπιτ μπορουμε με τα cursor keys να γυρισουμε το "κεφαλι" μας και να δουμε τριγυρω, ακομα και την ουρα του σκαφους μας. Επιπλεον μπορουμε να επιλεξουμε εξωτερικες οπτικες γωνιες και να δουμε το σκαφος μας απο πισω ή πλαγια, και να απολαυσουμε τη θέα, ή να καμαρωσουμε με ακροβατικές φιγουρες που μπορουμε να κανουμε. Προσωπικα ειχα φαει ατελειωτες ωρες στο X-wing παιζοντας με αντιστοιχες (αν και πιο εξελιγμενες) λειτουργιες, οποτε δεν ειναι δυσκολο να φανταστω ποσο εντυπωσιακη μπορει να ηταν αυτη η λειτουργια εκεινη την εποχη, και ποσο χάζι, ασκησεις και πειραματισμους μπορει να εκανε ο μεσος παικτης του Interceptor.



Το πιο εντυπωσιακο για μενα ειναι αυτο που συμβαινει στο ξεκινημα της καθε αποστολης. Καθε αποστολη ξεκιναει με το χαρτη της περιοχης. Τοτε γινεται ενα ιλιγγιωδες, ομαλοτατο ζουμ, στον αεροδιαδρομο και κατοπιν ακριβως πανω στο σκαφος μας.

Ας παρουμε ομως τα πραγματα απο την αρχη. Το παιχνιδι ξεκιναει με ενα μενου απο το οποιο καλουμαστε να δημιουργησουμε τον πιλοτο μας που θα εχει το αναλογο record, το οποιο θα κραταει τις ωρες πτησης, τις νικες μας, την αποδοση μας, τους εχθρους που καταρριψαμε κλπ.

Οι πρωτες επιλογες μας επιτρεπουν να απολαυσουμε ενα demo με μια πτηση του σκαφους, καμαρωνοντας τις δυνατοτητες και την τεχνολογια του παιχνιδιου. Μια αλλη επιλογη μας δινει τη δυνατοτητα να δουμε και να μελετησουμε σε demo μια σειρα απο ελιγμους, τους οποιους αργοτερα καλουμαστε να αντιγραψουμε-επαναλαβουμε για εξασκηση. Τελος, υπαρχει η επιλογη μιας ελευθερης πτησης οπου μπορουμε απλα να πεταξουμε οπου θελουμε και να κανουμε ο,τι θελουμε, οπως να εξερευνησουμε το μικρο εικονικο κοσμο του παιχνιδιου.

Μια επιλογη ειναι το Qualification οπου καλουμαστε να απογειωθουμε απο το αεροπλανοφορο USS Enterprise και να ξαναπροσγειωθουμε σε αυτο. Οταν το καταφερουμε επιτυχως, "ξεκλειδωνουν" και οι εξι αποστολες, που απο μια αποψη, ειναι το κυριως μερος του παιχνιδιου. Σεναριακα, οι αποστολες διαδραματιζονται την 1η Σεπτεμβριου 1994 (δηλ. εξι χρονια στο "μελλον") και εχουν να κανουν με παρουσια εχθρικων MIG (προφανως σε ενα ψυχροπολεμικο σεναριο). Στην πρωτη αποστολη πρεπει να αναγνωρισουμε, και αν χρειαστει να αναχαιτησουμε, ενα σκαφος. Στη δευτερη να προστατεψουμε το Air Force One. Και παει λεγοντας.

Στο σημειο αυτο να αναφερω οτι για καθε αποστολη πρεπει να δινουμε ενα copy protection κωδικο απο το code wheel που δινει η συσκευασια του παιχνιδιου. Βρηκα ενα σκαναρισμενο, και κατοπιν τον χρησιμοποιησα μεσω photoshop

Αφου ολοκληρωσουμε μια αποστολη, μπορουμε να την ξαναπαιξουμε οποτε θελουμε. Χωρις να το εχω επιβεβαιωσει ο ιδιος, εχω την εντυπωση οτι υπαρχει random στοιχειο στις αποστολες: για παραδειγμα στην πρωτη αποστολη υπαρχει πιθανοτητα να ειναι φιλικο το σκαφος που καλουμαστε να αναγνωρισουμε, οποτε απλα επιστρεφουμε στη βαση χωρις φασαριες. Υπαρχει λοιπον καποιο replayability.

Το σκαφος μας ειναι εφοδιασμενο με 12 ρουκετες μεσαιας και μικρης εμβελειας, και ως εσχατη λυση, ενα πολυβολο. Με αυτο καταφερα να ριξω 1-2 εχρθρικα σκαφη, αλλα απο ενα σημειο και περα ειναι σχεδον αδυνατο να καταφερω να βρω στοχο. Ετσι νευριασα και δεν τελειωσα ποτε την τελευταια αποστολη μιας και ποτε δεν μου μενουν αρκετες ρουκετες για το τελευταιο εχθρικο σκαφος Αντιθετως, εχω την εντυπωση οτι τα εχθρικα σκαφη εχουν απειρες ρουκετες. Επισης για τις εχθρικες ρουκετες εχουμε (μαλλον απειρα) αντιμετρα chaff και flare. Παντως ολα τα εφε, εκρηξεις κλπ, ειναι αν οχι εντυπωσιακα, αρκετα ευχαριστα.

Γενικως το παιχνιδι μπορει να γινει πολυ ζορικο και εκνευριστικο. Οχι μονο εχουμε να αντιμετωπισουμε 1-2-3 σκαφη, αλλα εχουμε και στο τελος να προσγειωθουμε. Φανταστειτε μετα απο πολυ αιμα, δακρυα και ιδρωτα να νικατε 3 εχθρους-παλουκια και στο τελος να χανεται ολη η αποστολη απο μια στραβη που δεν κανατε καλα στην προσγειωση



Δε λειπουν και καποια bugs, οπως στην περιφημη τελικη αποστολη, οπου δεν γινεται να επανεφοδιαστουμε στο αεροπλανοφορο, αλλα μονο στο εχθρικο υποβρυχιο (!!!!) αλλα και το οτι το υποβρυχιο δεν καταστρεφεται. Δεδομενου οτι το παιχνιδι ειναι εξομοιωτης και οχι καποιο παιχνιδι με σεναριο, δεν υπαρχει εισαγωγη αλλα ουτε και καποια νίκη ή τέλος.

 

[Wally]

Πολυ ωραια παρουσιαση.

Παρολο που δεν ειμαι μανιωδεις των flight sims, το συγκεκριμενο εχει μια ιδιαιτερη θεση στις αναμνησεις μου.

Ξερεις τι ειναι να εχεις συνηθισει τα Psion Flight Simulator, το Ace, το Flyer Fox (ακομα και σημερα δεν καταλαβα τι λεει το ψευτοsample - με εναν φιλο μου το λεγαμα "ατσατσι τσατσικο" ) και να σκαει σαν ενα απο τα πρωτα σου παιχνιδια στην Amiga το F18??

Πολιτισμικο σοκ! Επαθα πλακα ηδη κοιταζωντας την loading screen! Θυμαμαι οτι ηταν απο τα πρωτα παιχνιδια που εκμεταλευοντουσαν τα εξτρα 512ΚΒ.

Μεγαλυτερη εντυπωση μου εκαναν και εμενα οι εξωτερικες καμερες.

Εντυπωσιακη μηχανη για flight sim που ξεπεραστηκε (τουλαχιστον οσο αναφορα τον τομεα της εντυπωσης) την επομενη χρονια απο τη Retaliator μηχανη του F29 Retaliator απο την DID.

Παραθετω μια συνεντευξη του Bob Dinnerman, προγραμματιστη του τιτλου με ενδιαφεροντα στοιχεια.

Κοιτα που μου εβαλες φυτλια να ξαναπαιξω βραδιατικα το F18...

 

[billy]

Μπράβο για την όμορφη παρουσιαση.

Για το παιχνίδι έχω κάνει ήδη πολλά σχόλια πρόσφατα αλλά και στο παρελθόν, όμως αξίζει και πάλι να πούμε για τον απίστευτα ομαλό χειρισμό του αεροσκάφους, που μας παρέχει απόλυτο έλεγχο και "απογειώνει" (heh ) το gameplay. (ταυτόχρονα αυτού του είδους ο χειρισμός συγχωρεί τα λάθη - ίσως υπερβολικά πολύ ["too forgiving" που λένε και παραέξω], αλλά προσωπικά αυτό δεν το είχα δεί ως μειονέκτημα).

Οσο για τις εξωτερικές απόψεις είναι πραγματικά φανταστικές (εξ'ού και το μεγάλο wow factor), και το μόνο άλλο combat flight sim εκείνη τη χρονιά που μπορούσε να δείξει κάτι εξίσου εντυπωσιακό, ήταν το F-19 της Microprose στην έκδοση για pc. (μία σημαντικά αναβαθμισμένη 16-bit έκδοση του αυθεντικού Project Stealth Fighter για τον C64, όχι μόνο οπτικά, αλλά με σημαντικές αλλαγές και στο gameplay).

Tώρα, στα μείον του παιχνιδιού, ήταν ο μικρός αριθμός αποστολών. (πράγμα που διορθώθηκε στα sequels. Το Jetfighter II, θυμάμαι είχε... *υπερβολικά* πολλές αποστολές !! ). Βέβαια, όταν είχα κολλήσει στην αποστολή με το υποβρύχιο, δεν ήξερα ότι ήταν η τελευταία - νόμιζα ότι θα είχε πολλές ακόμα !! (έμαθα ότι στην πραγματικότητα ήταν η τελευταία, χρόνια μετά, στην "εποχή του ίντερνετ").

Eιδικά για την αποστολή αυτή, μου είχε κάνει αρνητική εντύπωση το ότι μου ζητείτο να καταστρέψω ένα υποβρύχιο, ενώ στην διάθεσή μου είχα μόνο πυραύλους αέρος-αέρος (οκ, είχα και το πυροβόλο μου, αλλά και πάλι...)

Θυμάμαι είχα εκτοξεύσει πάνω του όλους τους πυραύλους μου χωρίς αποτέλεσμα (φυσικά δεν έκαναν lock, οπότε τους εκτόξευα σαν ρουκέτες), ενώ έμεινε άθικτο ακόμα και αφού άδειασα πάνω του όλους τους γύρους πυρομαχικών του πυροβόλου. (τότε ήταν που παράτησα το παιχνίδι... )

Το άλλο μεγάλο "μείον", ήταν το κλείδωμα όλων των πυραύλων σε στόχους που βρίσκονταν σε ακτίνα περίπου 10 μιλίων ή και λιγότερο. Δυστυχώς αυτή η "ιδιαιτερότητα" ακύρωνε το πλεονέκτημα της ακτίνας των AIM-120 AMRAAM (που ως γνωστόν είναι μέσου βεληνεκούς), κάνοντας το ρόλο μας λιγότερο "interceptor" και περισσότερο "dogfighter"...

Ολα αυτά όμως εκείνη την εποχή, ήταν "ψιλά γράμματα". Το F/A-18, μέσα απο την άκρως πορωτική "special" παρουσίαση του τρισμέγιστου Λεκό, φάνταζε απλά θεϊκό. Ομοίως όπως το Defender of the Crown κάποιο καιρό πριν, έτσι και το Interceptor "σταμπαρίστηκε" για άμεση αγορά όταν (επιτέλους) θα κατάφερνα να αποκτήσω μία Amiga. (και όντως έτσι έγινε )

Ξερεις τι ειναι να εχεις συνηθισει τα Psion Flight Simulator (...)

Xαχαχα !! Αυτό ήταν το πρώτο civilian flight sim που είχα δεί σε home micro. (το πρώτο μου combat flight sim ήταν το εξαίσιο Fighter Pilot)

Να αναφέρω και μία special retro-ανάμνηση: Συμμαθητής μου spectrumάς και budding flight-simmer, είχε αγοράσει απο Παπασωτηρίου ένα (αρκετά "παχύ" ομολογουμένως) βιβλίο που ανέλυε το Flight Simulator.

Δεν έτυχε να το διαβάσω, αλλά ακόμα και σήμερα έχω την εντύπωση ότι αυτό που είχε αγοράσει αναφερόταν στο Flight Simulator (του Bruce Artwick /Sublogic - και μετέπειτα της MS), και όχι στο Flight Simulation της Psion που είχε στον Spectrum του... (εντελώς "άκυρη" αγορά)

 

[DINO]

Εμείς, οι "παλιοσειρές" ( ) του gaming βλέπαμε τα screen shots στο PIXEL και μας έπεφταν τα σάλια, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο billy...

Όταν ήρθε ο καιρός και αγόρασα Atari ST, πήρα το αίμα μου πίσω, με κάτι Fighter Bomber και F29 Retaliator... Ειδικά το F29 ήταν απίστευτα γρήγορο...

Το F-18 Interceptor, θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου σαν το flight simulator που δεν έπαιξα ποτέ, αλλά ήταν το έναυσμα να ασχοληθώ με μια πληθώρα άλλων simulators...

Nice review buddy!

 

[Wally]

Η διαφορα μεταξυ Νεστορα και γατακιου.

Ο Billy στεναχωριοταν οτι οι πυραυλοι πηγαιναν μεχρι τα 10 μιλια (??!!) και εγω με τον αδερφο μου τσεκαραμε αν μπορουμε να τρακαρουμε με τα αντιπαλα MIG, βαραγαμε με οτι ειχαμε, προσπαθουσαμε να γλειψουμε το τεραιν και να βρουμε κανα ασχετο οικημα να δουμε αν ανατιναζεται.

Αβυσσος χαχαχαχαχαχα

 

[telonio]

Α καλά, εγώ στο F18 Interceptor αφού το άφηνα στην αρχική οθόνη να ακούσω την μουσική για κάνα τέτατρο, μετά έκοβα εναέριες βόλτες όπου βγάλει. Ρε παιδιά, σε αυτό το παιχνίδι ήταν που πέρναγες με το αεροπλάνο κάτω από μια γέφυρα;

Το F29 Retaliator ήταν όντως πιο γρήγορο. Αξέχαστη σκηνή κάθε φορά που απογειωνόταν το αεροσκάφος άλλαζα την κάμερα στην πλαινή ή την πίσω, για να βλέπω πόσο εντυπωσιακά γρήγορα απομακρυνόταν από την βάση.

 

[Captain Kal]

Ρε παιδιά, σε αυτό το παιχνίδι ήταν που πέρναγες με το αεροπλάνο κάτω από μια γέφυρα;

Ναι. Μια φορά το ειχα περάσει κάτω από τη γέφυρα, ανάστροφα με το cockpit προς την θάλασσα!!!

Το άλλο μεγάλο "μείον", ήταν το κλείδωμα όλων των πυραύλων σε στόχους που βρίσκονταν σε ακτίνα περίπου 10 μιλίων ή και λιγότερο. Δυστυχώς αυτή η "ιδιαιτερότητα" ακύρωνε το πλεονέκτημα της ακτίνας των AIM-120 AMRAAM (που ως γνωστόν είναι μέσου βεληνεκούς), κάνοντας το ρόλο μας λιγότερο "interceptor" και περισσότερο "dogfighter"...

Αν είχε το κανονικό βεληνεκές, θα έφευγε ο πύραυλος από το San Francisco!!!!

 

[billy]

Aν δεν τους βόλευαν οι BVR καταστάσεις gameplay-wise, τότε ας μην έβαζαν ΑΜRAAM στο loadout.