Gaming και ηλικία

[Metalcandyman]

Gaming και ηλικεια λοιπον ενα μεγαλο θεμα που ακουγεται συνεχεια απο ατομα ηλικειας 30 και πανω και που προσωπικα δεν το δεχομαι το θεωρω μεγαλο παπα και μεγαλη δικαιολογια.Και φυσικα δεν μιλαω για της ελευθερες ωρες που εχουμε να παιζουμε η για την ορεξη για videogames Που εχει ο καθενας εννοοιται αυτο.Αλλοι ειναι οικογενειαρχες με 1,2 η 3 παιδια αλλοι εχουν απαιτητικες δουλειες που δεν τους αφηνουν πολυ ελευθερο χρονο και τον ελαχιστο χρονο που εχουν ισως να θελουν να τον ξοδεψουν αλλιως,αλλοι δεν πανε καλα οι δουλειες κατι που ειναι καθημερινο φαινομενο εχουν και κανενα δανειο η δανεια οποτε που ορεξη για videogames.Oλα αυτα ειναι μεσα στην ζωη και ειναι απολυτως κατανοητα.

Αυτο ομως που δεν ειναι κατανοητο και οπως ειπα δεν το δεχομαι ειναι η ικανοτητα στο gaming αναλογα την ηλικεια.Και φυσικα για να γεινω κατανοητως δεν εννοω να ειναι καποιος 60 η 70 χρονων η να εχει καποιο προβλημα υγειας σαυτες της ηλικειες και περιπτωσεις το δεχομαι οτι υπαρχει προβλημα και και δεν γεινεται οι ικανοτητες καποιου στο gaming να ειναι οπως ηταν στα 20 και στα 30.Δεν μπορω ομως να ακουω ατομα ηλικειας απο 30 εως 40 η 45 χρονων να με μιλανε για αλειωση της ικανοτητας και των αντανακλαστικων στο gaming και οτι δεν μπορουν να παιζουν τα παιχνιδια που μπορει να ηταν καλοι με τον ιδιο τροπο που τα επαιζαν στα 20 η στα 25.Αν ηταν ετσι δεν θα υπηρχαν gamers οπως Billy mitchell,chris ayra,David race,Rick fothergill,Hank chien,steve wiebe και αλλοι παρα πολλοι που ειναι 40φευγα.Και δεν θα μιλησω μονο γιαυτους αλλα θα μιλησω και για την παρτη μου.Οπως επαιζα στα 15 μου επαιζα και στα 20 επαιζα και στα 25 και παιζω και τωρα 31 στα 32 και θα παιζω και στα 40-45 σιγουρα.οπως επαιζα στης κονσολες αλλα και στα arcades που εφαγα την ζωη μου εκει μεσα παιζω και τωρα και σε πολλα παιχνιδια ακομα καλητερα λογο παραπανω εμπειριας.Ολα τα τερματιζω οπως τα τερματιζα οπου και να παιξω η σε καμπινα η στο arcadejoy ακομα και με gamepad.Ατελειωτες ωρες στο pacman που ειναι το αγαπημενο μου παιχνιδι και πανω απο 3 εκκατομυρια σκορ τοτε ατλειωτες ωρες και πανω απο 3 εκκατομυρια και τωρα οπως και στο Donkey kong(Αrcade)σε παιχνιδια δηλαδη που τα αντανακλαστικα παιζουν τον πρωτο και σημαντικοτερο ρολο οπως και σε οποιοδηποτε αλλο arcade η παιχνιδι σε κονσολα.

Οπως ειπα κατανοω οτι η ηλικεια παιζει ρολο για ανθρωπους απο 50 και πανω αλλα δεν το δεχομαι να το ακουω απο ατομα 30 με 45.Οταν εισαι καλος στα videogames συνεχιζεις να εισαι καλος στης ηλικειες που ειπα αν δεν εισαι καλος σε καποιο η καποια η 20 εισαι η 40 ειναι το ιδιο πραμα.Δεν ξερω της δεικες σας αποψεις για το θεμα αλλα η δεικη μου αποψη ειναι αυτη που περιγραφω και δεν προκυται να αλαξει.

 

[Aardvark]

Δεν ξερω αλλιως επαιζα στα 30-35 και αλλιως στα 35-40,δεν ειναι θεμα μειωσης ικανοτητας,δεν κυνηγησα ποτε τον πρωταθλητισμο, αλλα ελειψη ορεξεως.


Κυνηγαω καποια franchises που μεγαλωσα μαζι τους και βαδιζουμε μαζι ατενιζοντας ο ενα τον αλλον και ποσο εχουμε αλλαξει εκαστος και that's it.


Τωρα που'μαι 25 ομως μια χαρα!

 

[pooky(1)]

Πάω ολοταχώς για 43 (ετών) και για 63 (κονσόλες) . Παίζω περισσότερο (κατά πολύ ) από ότι πριν μια 10ετία, τότε ψαχνόμουν για διάφορα, τώρα [edit] για τα πάντα.

Α, και το γεγονός ότι πριν κάποια χρόνια δεν υπήρχε και μεγάλη οικονομική δυνατότητα για οποιαδήποτε αγορά σε gaming εξοπλισμό, ενώ σήμερα μέχρι το τέλος του 2012 θα έχω από τις μεγαλύτερες συλλογές σε original games στο 360, τουλάχιστον για την Ελλάδα.

Αν όλα πάνε καλά (υγεία αν έχουμε για δουλειά ουδέποτε με ένοιαξε, το πολύ πολύ να ξανανοίξω το ... μασίνι μου) στα επόμενα χρόνια σκέπτομαι να συνεχίσω στον ίδιο ρυθμό.

Για παιδιά, κουδουνίστρες, παιδικές κρεμούλες, πάνες και τα συναφή, ευτυχώς η σύζηγος τα σιχαίνεται, ενώ δεν ταιριάζουν και πολύ τα πλαστικά κουβαδάκια, οι ταϊστρες και τα πολυμορφικά (μπιαααααχχχχχ) αυτοκίνητα στο χαρακτήρα ενός καλού και συνειδητοποιημένου τυχοδιώκτη. Οπότε δεν με βλέπω με κάποιο στριμάδι να μου χαλάει τη ζωή και τη ρότα μου!

 

[alkis21]

Χμμ.. αν η ηλικία επηρεάζει την ικανότητα στο gaming; Δεν θα το έλεγα, με μια σημαντική επισήμανση όμως. Όταν κάθομαι φρέσκος να παίξω το πρώτο μου παιχνίδι της ημέρας, δεν διαπιστώνω διαφορά σε σχέση με όταν ήμουν 15 ή 25. Όταν όμως μιλάμε για ανταγωνιστικό gaming που διαρκεί όλη μέρα, υπάρχει διαφορά στην αντοχή και δυστυχώς την νιώθω στην ταλαιπωρημένη μου μέση, στον τένοντα του δεξιού χεριού που έχω κάνει εγχείρηση και σε άλλα σημεία. Στο παγκόσμιο Kick Off 2 του 2003 στο Groningen περάσαμε όλη τη νύχτα σε μπαρ, έγινα λιώμα και γύρισα ξημερώματα στο ξενοδοχείο. Την άλλη μέρα το πρωί είχα τρελό hangover, ήπια ένα καζάνι καφέ, συνήλθα όπως όπως και έφτασα στο χάλκινο μετάλλιο.

Αν πάω να το κάνω αυτό τώρα εν έτι 2012, θα πέσω ξερός όπως είμαι μες στην αίθουσα, θα με θάψουν επί τόπου και θα παίζουν τριγύρω μου όπως στο χόκεϊ επί πάγου. Η αυτογνωσία μου με οδηγεί στο να την βγάζω με ένα ελαφρύ δείπνο και μια Coca-cola.

 

[Wally]

Οσο μεγαλωνεις μικραινει ο ελευθερος χρονος και η υπομονη.

Δεν την παλευω-προλαβαινω να παιζω χρονοβορα JRPG οπως παλια. Την εχω καταβρει κυριως με τα bullet-hell της Cave και φυσικα με ολα τα παλια ρετρο-παιχνιδια που δεν χρειαζοταν να παρακολουθησεις 10λεπτα cinematics. Μισαωρα φιξακια δηλαδη.

Adventures αναγκαστικα στις "διακοπες"...

Γιωργο συγχαρητηρια για την συλλογη σου την οποια εχτισες με πολυ stealth τροπο! Well done!!

 

[Dr. SLUMP]

Είναι πολύ περίεργο πως στα 27, μερικούς τίτλους που μικρός δυσκολευόμουν πάρα πολύ, τους περνάω για πλάκα.

Αντιθέτως σε άλλους τίτλους που στα 8 τερμάτιζα αβέρτα, είμαι σχετικά σκράπας και χάνω συνέχεια!

Οι τίτλοι και τα είδη είναι τυχαία, αλλά πάντα μιλάμε για pre-2000 gaming, καθώς δεν έχω ασχοληθεί σοβαρά από PS2 και μετά, ούτε φυσικά μπορώ να συγκρίνω.

 

[Imgema]

Δεν νομίζω να έχει πέσει η επίδοσή μου στα 30 μου. Απλά δεν έχω τόση πολύ όρεξη όπως παλιά. Επίσης είναι και το θέμα ότι κάποια παιχνίδια που τα έσκιζα πριν, τώρα τα έχω ξεχάσει. Πχ, μπορούσα να τερματίσω πολλά arcades με ένα κέρμα ή και χωρίς να χάσω ζωή. Τώρα όμως αν τα ξαναπαίξω δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξανακάνω αυτά γιατί δεν θυμάμαι καθόλου τις τακτικές μου. Μέχρι να πάρω ξανά το κολάι θα πρέπει να τα ξαναπαίξω όλα αυτά για ώρες και τέτοια όρεξη δεν υπάρχει.

Αλλά και στο F-Zero X που είχα κάνει κάποιους χρόνους εφάμιλλους με τα ρεκόρ που υπάρχουν και είχα νικήσει τα περισσότερα staff ghosts, τώρα δεν μπορώ να τα ξανακάνω τόσο καλα γιατί παρόλο που δεν έχω ξεχάσει τον χειρισμό και μπορώ ακόμα να κάνω καλούς χρόνους, είναι οι λεπτομέρειες που δεν θυμάμαι και θέλει εξάσκηση να ξαναφτάσω τόσο ψηλά. Σε τέτοια παιχνίδια που έχουν βάθος στον χειρισμό και τις τακτικές και μεγάλο difficulty curve, οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν την μεγαλύτερη διαφορά.

 

[Other_Reality]

Θα συμφωνήσω με τον Wally πάντως στο ότι μεγαλώνοντας, δέν προλαβαίνεις ουσιαστικά να φχαριστηθείς ένα τεράστιο παιχνίδι με άπειρα cinematics και τεράστιο βάθος. Βέβαια, η βιομηχανία μας βοηθάει λιγάκι, αφού πολλοί καινούργιοι τίτλοι είναι περί το 6ωρο, οπότε μερικά παιχνίδια προλαβαίνουμε να τα παίξουμε.

Τα "φιξάκια" είναι νομίζω και για μένα ότι καλύτερο, γι'αυτό προτιμώ τα retro παιχνίδια με καθαρά arcade προσέγγιση, όπως τα shooters (τελικά ζηλεύω το 360 γιατί στο PS3 το είδος είναι σχεδόν ανύπαρκτο, νά'ναι καλά το Dreamcast ), platforms, beat'em'ups ή διάφορα handheld/indie games. Ενίοτε θα ξεκινήσω κανα Batman, αλλα πολύ δύσκολα θα το τερματίσω, αφού δέν μπορώ να αφοσιωθώ τόση ώρα πλέον με τις υποχρεώσεις που έχω. Επίσης, λόγω ηλικίας (ή συσσωρευμένου όγκου πληροφοριών, όπως σας βολέυει ! ) δέν θυμάμαι πάντα τα controls των καινούργιων παιχνιδιών (i.e Press L1+R2 while holding right stick and triangle) με αποτέλεσμα κάθε 5-6 μέρες να ξαναπαίζω tutorials, κάτι που τελικά έχει αρχίσει να με εκνευρίζει, οπότε "τσούπ", ανάβεις ένα Megadrive για κανα Truxton και καθάρισες.

 

[Vetus]

Eίμαι 29 χρονών την στιγμή που γράφω το post αυτό και μπορεί πλεον σε action-adventure games στυλ Zelda και Metroid και σε rpgs να είμαι πολύ καλύτερος και με μεγαλύτερη υπομονή και πείρα συγκριτικά με τότε που ήμουν πιο μικρός (συν τ' ότι τα εκτιμάω καλύτερα απ' ότι παλιότερα που προτιμούσα πιο arcade-style παιχνίδια) αλλά δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο και με τα πιο arcade-style παιχνίδια, κυρίως στα fightings όπου οι επιδόσεις μου είναι πιο χάλια συγκριτικά με τότε που ήμουν πιο νέος.

Και μπορεί οι επιδόσεις μου σε άλλες κατηγορίες παιχνιδιών (π.χ. σε action-shooters στυλ Contra) να είναι πάνω-κάτω οι ίδιες (ή και καλύτερες) δεν ισχύει το ίδιο και για την υπομονή μου (πλην μερικών παιχνιδιών όπως το Osu! Tatakae! Ouendan και το Henry Hatsworth όπου με εθίζουν τόσο πολύ που θέλω να τα τερματίσω όσο πολύ και να μ' εκνευρίζουν από θέμα δυσκολίας παίρνοντας το θέμα πιο πεισμωτικά). Κι ένας λόγος είναι ο εξής: συγκριτικά με παλιά που τα παιχνίδια που μπορούσαμε να διαθέσουμε στην κατοχή μας ήταν μετρημένα στα δάχτυλα κι έτσι τα ξεζουμίζαμε τελείως τώρα πλέον όταν έχεις στην συλλογή σου αρκετά παιχνίδια όταν κολλάς σε κάποιο παιχνίδι το παρατάς για λίγο στην άκρη για ν' ασχοληθείς με κάποιο άλλο. Αλλά επειδή κάποτε το 'χα παρακάνει κι άφησα έτσι αρκετά υπέροχα παιχνίδια στην άκρη αποφάσισα να μην ξεκινάω κάποιο παιχνίδι αν δεν τερματίσω πρώτα αυτά που έχω ξεκινήσει (αυτό το κάνω κυρίως σε παιχνίδια που θέλουν κάποιες ώρες για να τα τερματίσεις).

Όπως και να 'χει θα συμφωνήσω πλήρως ότι στα videogames δεν υπάρχει όριο ηλικίας. Ας μην ξεχνάμε περιστάτικα όπως αυτό με την ιαπώνέζα γριούλα που παίζει ακόμα το πρώτο Bomberman στο NES σε επαγγελματικό επίπεδο βγάζοντας έτσι το καπέλο σε αρκετούς νεαρούς gamers. Ή την αμερικανίδα γριούλα που είχε γράψει κάποτε στο Nintendo Power ότι θα πέθαινε με τον καημό ότι δεν θα έπαιζε ποτέ της το Dragon Quest 6 όταν έμαθε ότι δεν θα έβγαινε για το SNES στην Αμερική και λίγους μήνες πριν βγει επίσημα στην αγγλική γλώσσα για το Nintendo DS δυστυχώς πέθανε προκαλόντας συγκίνηση σε αρκετούς gamers που ανακάλυψαν την ιστορίας της από το neogaf. Και για να το πάμε σε πιο προσγειωμένα, ελληνικά δεδομένα δεν είναι λίγοι οι μεσήλικες κι οι ηλικιωμένοι που θα 'χουν παίξει έστω και Tetris handheld lcd console ή πασιέντζα και ναρκαλιευτή στον υπολογιστή των παιδιών της. Το πιο ώραιο και πρόσφατο παράδειγμα που είδα πριν λίγες μέρες στο σπίτι ενός φίλου μου που οι γονείς του είναι κομπιουτεράκηδες ήταν που η μάνα του αντί να παίζει κάποιο ηλίθιο παιχνίδι στο Facebook (π.χ. Farmville) έπαιζε ένα παλιό, συμπαθητικό arcade-style παιχνίδι σε MS-DOS emulator (δυστυχώς δεν συγκράτησα τον τίτλο του αλλά έδειχνε ωραίο).

Σίγουρα ένας ενήλικας οικογενειάρχης με αρκετές υποχρεώσεις δεν θα μπορεί να διαθέσει τον ίδιο χρόνο που μπορεί να διαθέσει ένας φοιτητής ή/και να μην έχει την όρεξη ν' ασχολείται με πολλά, διαφορετικά παιχνίδια ταυτόχρονα αλλά η αγάπη του γι' αυτά δεν διαγράφεται τελείως κι έτσι θα ξεκλέψει χρόνο για να τον αφιερώσει έστω σε κανά-δύο παιχνίδια που του αρέσουν πολύ. Από 'κει που θα έβλεπε σαβούρες στην τηλεόραση με τις ώρες καλύτερα να παίξει ένα διασκεδαστικό παιχνίδι.

Για τους 30αρηδες που λένε ότι είναι αρκετά μεγάλοι για videogames πάει στον κόρακα. Αλλά όταν συναντάς άτομα πολύ νεαρότερης ηλικίας που το παίζουν αρκετά ώριμοι και cool για ν' ασχολούνται με κάτι που μόνο τα παιδάκια και οι σπασίκλες ενδιαφέρονται κι ότι είναι πιο επικοδομήτικο και διασκεδαστικό το να κάνεις το στομάχι και το κεφάλι σου χάλια από τις μπόμπες που σερβίρουν στα κλαμπάκια, να τραβολογιέσαι διαρκώς στα γήπεδα και να γκαρίζεις και να πλακώνεσαι με άλλους φίλαθλους λες και σου βρίσαν την μάνα σου, να χαλάς όλα σου τα λεφτά σε ιερόδουλες και ελαφρά ναρκωτικά, να πειράζουν τ' αμάξι τους κ.ο.κ. τότε δεν είναι σε θέση να το παίζουν έξυπνοι.

Ακόμα πιο σπαστικό - αν και λίγο άσχετο με το θέμα - είναι όταν συναντάω παιδάκια δημοτικού ή γυμνασίου (παιδάκια οικογενειακών φίλων) και να μου λένε ατάκες του στυλ "Μα παίζεις DS; Αυτό είναι για πιο μικρά παιδιά." ή "Χα! Οι κονσόλες είναι χάλια! Τα παιχνίδια στο PC είναι καλύτερα (αναφερόμενοι κυρίως σε αδιάφορα MMORPG που παίζουν κυρίως οι πιτσιρικάδες επειδή είναι cooooooool).". Αν ήμουν πατέρας και μου το έλεγε αυτό ο γιός μου θα του κατέβαζα το παντελόνι, θα του έκανα τον πισινό μαύρο από το ξύλο και για τιμωρία δεν θα τον άφηνα να ξαναπαίξει PC. Eίπαμε, ο καθένας με τα γούστα του αλλά όταν στο παίζουν κι έξυπνοι από πάνω όσο να 'ναι σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.

 

[spyros_s]

Πήγα να γράψω αλλά μόλις διάβασα τα όσα έγραψε ο wally σταμάτησα...τα είπε όλα!

Πλέον θέλω άμεσο και σύντομο gaming!

 

[Metalcandyman]

Εμενα παντως δεν με πειραζουν ουτε τα jrpg's που εχω τρελα μαυτα και κυριως δεν εχω κανενα προβλημα να παιζω ακομα και 5 ωρες συνεχωμενα Pacman,galaga,galaxian,space invaders και γενικα ολα τα αγαπημενα arcades.To μονο πραγμα που με πηραζει ειναι οτι δεν εχω ελευθερο χρονο και αναγκαζομαι να παιζω βραδυνες και μεταμεσονυχτιες ωρες.

 

[Ajax87]

οπως ειπατε και οι περισσοτεροι χρονος δεν υπαρχει για πολλα πολλα. . εγω ειμαι ακομα 25 βεβαια φανταζομαι με τα χρονια θα μειωνεται ολο και πιο πολυ ο ελευθερος χρονος... προτιμω πλεον το console gaming και τους emulators.. το pc gaming με τις εγκαταστασεις, patch και τις ιστοριες με εχει κουρασει..

 

[DINO]

Βρε παιδιά, σας παρακαλώ....

Μη λέτε έτσι απότομα τις ηλικίες σας... :shake:

 

[mike]

Eιμαι στα 33 προς 34 και η μονη διαφορα που εχω καταλαβει, ειναι οτι τωρα βαριεμαι πιο γρηγορα απο οτι πριν 10 χρονια.

Δεν μπορω να ξεκινησω καποιο RPG, ειναι κριμα να μεινει στο 80% επειδη μετα απο βδομαδα θα βαριεμαι.

Παιζω παιχνιδια που η δραση ξεκιναει σε 20sec οπως shooters σε MAME. Και με μιση ωρα εχεις δει ολο το παιχνιδι.

 

[pooky(1)]

Για τον ελεύθερο χρόνο μη σκάτε και πολύ, έχουν φροντίσει άλλοι, σε κανά χρόνο το πολύ θα έχουμε άπλετο χρόνο να παίζουμε.

Πάνο (Wally) ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, ήδη ετοιμάζω την updated φωτογράφιση (έχουν μπει 20 νέα παιχνίδια και θα τους αλλάξω τη σειρά) την οποία θα ανεβάσω εδώ για να κρατάμε και μια ισσοροπία με το site του Φωτάρα (σας αγαπώ όλους το ίδιο το ξέρετε άλλωστε παίζει εγώ και ο Πάνος να είμαστε οι μόνοι παρόντες από τη παλιά φρουρά πριν 6 + χρόνια με καθημερινή παρουσία. Ο Exetlaios δεν πιάνεται ακούει σκυλάδικα..!!! )

Θα διαφωνίσω με τους προλαλήσαντες. Προσωπικά δεν μπορώ να ανεχτώ παιχνίδι που να τελειώνει σύντομα ή να έχει δώσει βάρος στο on-line κομμάτι του, φυσικά τα παίζω για την εμπειρία και τα αποκτώ για τη συλλογή. Θεωρώ ότι πιο σοβαρό έχει βγει ever τη σειρά "elder scrolls" και για το γεγονός ότι μετά από 300 ώρες δεν τα έχεις δει όλα. Την πρώτη φορά που τελείωσα το Skyrim έπαιξα επίσημα 235 ώρες και τη δεύτερη φορά που το τελειώνω τώρα είμαι στις 100 (επίσημα με το κοντέρ του παιχνιδιού) και πάλι βλέπω αποστολές και μέρη που δεν τα είχα δει την πρώτη φορά!

 

[Nemo]

Για το θεμα των υποχρεωσεων /μειωμενου χρονου που αναφερθηκαν οι προηγουμενοι

Προσωπικα δεν πιστευω οτι ειναι θεμα χρονου/υποχρεωσεων μια και π.χ. σε εποχες πανελλαδικων, ειχαμε στενοτητα χρονου αλλα αυτο δεν ειχε αρνητικη επιπτωση το ακριβως αναποδο εκανε ακομα μεγαλυτερη την λαχταρα και ακομα ποιο απολαυστικο το οποιο σφηνακι gaming .

Οσο ειναι θεμα (προσωπικα παντα) λιγο μετα τα 30 της πτωσης της διαθεσης για παιχνιδι , λογω της μειωμενης απολαυσης που εισπρατεις μεσω του gaming ( κι οχι μονο λογω κορεσμου) σε συνδιασμο με την πτωση των επιδοσεων λογω ηλικιας/φθορας ,η οποια λειτουργει ως ενας επιπλεον αρνητικος παραγων στην gaming διαθεση και απολαυση λογω των μειωμενων επιδοσεων .

ο Πάνος να είμαστε οι μόνοι παρόντες από τη παλιά φρουρά πριν 6 + χρόνια με καθημερινή παρουσία.

Ας μην ξεστρατησουμε το τοπικ .....

 

[billy]

Οι απόψεις μου είναι λίγο-πολύ παρόμοιες με κάποιες που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Δυστυχώς, όπως είχα ξαναπεί πριν λίγες μέρες, δεν είμαι πλέον για "πολλά-πολλά".

Και εξηγούμαι: Δεν είναι μόνο ο ελεύθερος χρόνος που είναι λιγοστός, αλλά και η ενεργητικότητά μου (δηλαδή η ικανότητα να αντέχω να παίζω χωρίς να κουράζομαι) καθώς και η υπομονή μου (ειδικά με παιχνίδια που με δυσκολεύουν), είναι επίσης μειωμένες.

Οταν ήμουν 15 χρονών μπορούσα να παίζω κάποιο παιχνίδι που θεωρούσα δύσκολο (π.χ. το Frost Byte) ένα ολόκληρο απόγευμα με μεγάλο πείσμα, προσπαθώντας να το τελειώσω. Εχανα, ξαναξεκίναγα, ξαναέχανα, και δωσ' του απο την αρχή, χωρίς να βαριέμαι ή να κουράζομαι. Τώρα πιά δεν έχω την υπομονή για τέτοια πράγματα.

Ακόμα και σε παιχνίδια που σώζουν (όπως rpg, adventure, ορισμένα strategy, κλπ) και τα οποία μπορείς να διακόψεις και να συνεχίσεις με περισσότερη άνεση, έχω διαπιστώσει πως χάνω το ενδιαφέρον μου πιό γρήγορα απ' ότι παλιά - δυστυχώς.

Λέτε τελικά να το ρίξω στα... energy drinks μήπως και ξαναβρώ την παλιά μου ζωντάνια;

 

[cauldron]

Στα 30, δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος για όσο gaming θα ήθελα, μόνο στις διακοπές. Αλλά δεν υπάρχει και η γοητεία και αγωνία που είχα μικρός όταν ξεκινούσα ένα καινούριο παιχνίδι. Αλλά είναι ακόμη νωρίς για όλους μας, δείτε αυτό και μην βιάζεστε για συμπεράσματα:

[video=youtube_share;wQI71O-PgJk]http://youtu.be/wQI71O-PgJk

 

[Wally]

Γιωργο χαρα στο κουραγιο σου! Δεν την παλευω για τετοια επικα πλεον

 

[pooky(1)]

Πάνο προσωπικά τη παλεύω διότι, όπως έχω πει και παλιότερα και ξέρεις και εσύ, το gaming είναι πια ο μόνος τρόπος να κατεβάζω διακόπτες και να ξεφεύγω πραγματικά ατέλειωτες ώρες σε άλλους καλύτερους κόσμους. Κάτι "μεγάλωσες και ακόμα παίζεις κλπ" τα θεωρώ στερεότυπα και δεν μου αρέσει ούτε να τα αναπαράγω, ούτε να τα ακολουθώ. Η ζωή μας ανήκει, δεν αρχίζει και τελειώνει στις Αυγουστιάτικες διακοπές, ούτε με το που βγήκε κάποιος στη σύνταξη είναι αναγκαστικό και απόλυτο να βγαίνει από το σπίτι του για τις εξετάσεις στο ΙΚΑ και το καφεδάκι στο καφενείο με τους νεκροζώντανους με τα καφέ πέδιλα και τις θαλλασί κάλτσες.

Φυσικά και με "κράζει" κόσμος για το χόμπυ μου, απλά τέτοιους ανθρώπους έχω μάθει να τους αγνοώ εδώ και χρόνια.

@Billy: Γέρο!